Seleición masculina de fútbol d'Alemaña
Seleición masculina de fútbol d'Alemaña | ||||
---|---|---|---|---|
| ||||
Datos xenerales | ||||
Códigu FIFA | GER, DEU | |||
Asociación | Federación Alemana de Fútbol (DFB) | |||
Confederación | Unión d'Asociaciones Europees de Fútbol (UEFA) | |||
Nomatu |
Die Mannschaft (L'equipu) Die Maschine (La Maquinaria) Die Germanen (El Teutones)[1][2] | |||
Capitán | Manuel Neuer | |||
Más goles | Miroslav Klose (71) | |||
Más particip. | Lothar Matthäus (150) | |||
Estadiu | Allianz Arena / Olympiastadion | |||
Primer partíu internacional | ||||
Suiza 5:3 Alemaña — 5 d'abril de 1908 | ||||
Meyor resultáu internacional | ||||
Alemaña 16:0 Rusia — 1 de xunetu de 1912 | ||||
Peor resultáu internacional | ||||
Inglaterra 9:0 Alemaña — 16 d'abril de 1909 | ||||
Copa Mundial de Fútbol | ||||
Participación | 19 (por primer vez en 1934) | |||
Meyor resultáu | (1954, 1974, 1990 y 2014) | |||
Copa FIFA Confederaciones | ||||
Participación | 3 (por primer vez en 1999) | |||
Meyor resultáu | (2017) | |||
Eurocopa | ||||
Participación | 12 | |||
Meyor resultáu | (1972, 1980 y 1996) | |||
Xuegos Olímpicos | ||||
Participación | 3 (por primer vez en 1912) | |||
Meyor resultáu | Nun se considera la participación de la seleición absoluta[3] | |||
[editar datos en Wikidata] |
La seleición de fútbol d'Alemaña (n'alemán: Deutsche Fußballnationalmannschaft) ye l'equipu formáu por xugadores de nacionalidá alemana que representa dende 1908 a la Federación Alemana de Fútbol (Deutscher Fußball-Bund) nes competiciones oficiales entamaes pola Unión Europea d'Asociaciones de Fútbol (UEFA) y la Federación Internacional d'Asociaciones de Fútbol (FIFA).
Alemaña afiliar a la FIFA pocos meses dempués del so primer Congresu, concretamente'l 1 de setiembre de 1904, cuando anunció al organismu, por aciu una telegrama, la so adhesión al Estatutu.[4] La escuadra alemana ye conocida como «Die Mannschaft» (L'equipu), «Nationalelf» (Once nacional) o «Die Adler» (Les águiles).[1]
Anque yá esistía un combináu alemán oficiosu dende finales del sieglu XIX, Alemaña nun apostaría'l so primer alcuentru hasta 1908 cuando s'enfrentó a Suiza.[5][6][7] Ye reconocida como una de les seleiciones más esitoses y de mayor prestíu nel mundu, amás —ye la seleición europea más gallardoniada— y la quinta a nivel mundial con ocho títulos en torneos oficiales absolutos.
Les reconocencies más destacaes fueron el «Premiu Laureus al Meyor Equipu Internacional» del añu.[8][9] Foi la primer seleición que lideró la Clasificación mundial de la FIFA n'agostu de 1993; coles mesmes, foi designada como «Clasificación mundial de la FIFA Meyor Equipu» pola FIFA en 1993, 2014 y 2017.
La seleición alemana participó en dieciocho ediciones de la Copa Mundial de Fútbol y foi anfitriona nes ediciones de 1974 y 2006.[10][11] Conquistar en cuatro causes, en 1954,[12] 1974,[13] 1990[14] y 2014,[15] siendo xunto a Italia, la segunda meyor nel palmarés, namái superada por Brasil.[16] Tamién ye la seleición que más finales apostó con ocho.[n 1] Atopar na segunda posición xeneral de la clasificación histórica d'esti certame, superada per Brasil.[17][18][19][20]
A nivel continental, por cuenta de pertenecer a la UEFA tien derechu a participar na Eurocopa, pa la cual clasificóse n'once ediciones.[21] Apostó seis finales,[n 2] más que nenguna otra seleición y apodera nel palmarés xunto cola seleición española con tres títulos en 1972,[22] 1980,[23] y 1996.[24] Estadísticamente tamién apodera'l tornéu, pos s'atopa na primer posición xeneral de la clasificación histórica.[25]
Compitió tamién en tres ediciones de la Copa Confederaciones, siendo organizadora en 2005. Consiguió'l títulu na edición de 2017 en imponiéndose por 1-0 a Chile. Na clasificación histórica de la competición, ostenta'l cuartu llugar.[26]
Nos sos trés participaciones nos Xuegos Olímpicos pa seleiciones absolutes —antes de modificar el COI y la FIFA les normatives sobre les condiciones de los equipos participantes—.[n 3] Foi anfitriona del tornéu de 1936. Na modalidá de seleiciones amateurs llogró la so única medaya d'oru nos Xuegos Olímpicos de Montreal 1976 como Alemaña Democrática onde más palantre se volvería a xunir a la seleición federal. Anguaño compiten solo seleiciones olímpiques, el meyor resultáu llográu, ye la medaya de plata per parte de la seleición sub-23 nos Xuegos Olímpicos de Rio 2016.
Hai de solliñar la peculiaridá del equipu alemán, que por cuenta de la división que sufrió Alemaña tres la Segunda Guerra Mundial, biforcar del equipu federal les seleiciones del Sarre (1947-1956) y la Alemaña Democrática (1949-1991). Mientres esi periodu, «Die Mannschaft» representaba solo a la República Federal d'Alemaña, anque nun-y la consideraba como un equipu distintu al actual, pos caltuvo les mesmes organizaciones federatives, polo que siguió actuando sol nome de Alemaña Federal, y asina lo aceptaron la FIFA y la UEFA. Tres la Reunificación alemana, la seleición oriental eslleióse ya integróse de nuevu nel equipu federal.
Dende la separación, l'equipu alemán llogró clasificase en 16 ocasiones consecutives al Mundial, un récor solu superáu pola seleición brasilana, que nun faltó a nenguna cita. Foi curiosamente mientres la división cuando Alemaña conquistó la mayoría de los sos títulos, que pasaron a formar parte de los de l'Alemaña unificada, al considerala la FIFA la socesora y precursora del equipu federal.[27]
Historia
[editar | editar la fonte]Entamos y primeros torneos (1908-1930)
[editar | editar la fonte]Ente 1899 y 1901, antes de la formación oficial del combináu nacional, tuvieron llugar 5 alcuentros oficiosos ente escoyíos alemanes y británicos, acabando toos con sonaes derrotes alemanes. Ocho años dempués de la nacencia de la Federación Alemana de Fútbol (DFB) en 1900, apostóse'l primer partíu de la seleición alemana.
El 5 d'abril de 1908, los alemanes viaxaron a Basilea pa enfrentase nel so primer partíu internacional oficial frente a la seleición suiza. Los suizos ganaron l'alcuentru por 5-3, y Fritz Becker tuvo l'honor de marcar el primer gol de la historia alemana y de ser el primeru n'anotar un doblete. L'otru gol alemán foi obra de Fritz Förderer ente que Ernst Jordan quedó rexistráu pa la historia de la seleición teutona como'l primer xugador n'anotar un autogol. Entós daquella los xugadores que conformaben l'equipu yeren escoyíos pola mesma Federación al nun esistir seleicionador.[6]
Alemaña nun pudo consiguir la primer victoria de la so historia hasta'l sestu partíu, un añu dempués, cuando curiosamente ganó a los helvéticos por 1-0 en suelu alemán el 4 d'abril de 1909. Malapenes unes selmanes antes, tuvo llugar un fechu negativu cuando l'equipu collechó la peor derrota de la so historia, y qu'entá perdura na actualidá. La seleición inglesa, creadora del fútbol y con más años d'historia, ganó a Alemaña por un contundente 9-0 na ciudá d'Oxford.[6] Como creadores d'esti deporte, yeren consideraos entós daquella la meyor seleición esistente: namái apostáben-yos tal honor los demás combinaos de les Islles Britániques. La mala racha siguió mientres los primeros años, onde nos sos primeros 20 partíos solu foi capaz de vencer en cinco d'ellos y perdió once nun periodu de dos años. Asina, con apenes un par d'años d'esistencia y una negativa collecha, enfrentar a la so primer competición oficial, los Xuegos Olímpicos.
Na competición de fútbol de 1912 d'Estocolmu, Alemaña cayó na primer fase en perdiendo frente a la seleición austriaca por 5-1.[6] Dos díes depués llegó la mayor goliada a favor de la so historia. Nel tornéu de consolación xugáu ente les seleiciones que nun consiguieron medaya olímpica y vencieron a la seleición rusa (antes de sumir en 1914: remaneció en 1923 tres la Revolución rusa de 1917 y pasó a formar la Xunión Soviética), por un 16-0 que perduró hasta l'actualidá. Alemaña terminó nel séptimu puestu na so primer gran cita nun campeonatu de fútbol.[6]
Nun ameyoraría enforma'l combináu alemán, que nun llograría la so siguiente victoria hasta 8 años dempués, cuando ganara por 1-0 a la seleición húngara en Berlín.[6] Col escasu bagaxe de victories, y por consiguiente difícil manera d'aportar a los grandes torneos, finalmente llegaba a la fase final d'otra cita, la de los Xuegos Olímpicos de 1928 d'Ámsterdam. L'equipu esperimentara un llixeru ameyoramientu que se dexaba sentir nes sos resultancies. Asina llegaría, dempués de vencer a la seleición suiza por 4-0,[6] a los cuartos de final. Sicasí, nellos perdería frente a la seleición uruguaya (una de les grandes dominadores de la dómina) por 1-4.[6] De nuevu remataba en 7ᵘ llugar.
El fútbol yera yá un deporte de mases a nivel mundial, y cada vez yera más aclamáu mientres s'empezar a ver les primeres profesionalizaciones.
Por tal motivu, la FIFA, que vía cómo'l fútbol gociaba de gran reconocencia nos Xuegos Olímpicos qu'ella mesma s'encargó d'entamar dende la edición de 1924, empezó a maurecer la idea de crear un campeonatu puramente futbolísticu que dirimiese al meyor equipu esistente nel mundu. La periodicidad del mesmu, al igual que los Xuegos, sería de cuatro años. Mientres los postreros XX.OO., la FIFA entamó un congresu onde se decidió finalmente celebrar un tornéu de fútbol profesional de nivel internacional en 1930.
Darréu dellos países europeos presentaron la so candidatura (Italia, Hungría, los Países Baxos, España y Suecia) xunto a la d'Uruguái. Jules Rimet, entós daquella presidente de la FIFA, taba a favor de la realización del tornéu nel país suramericanu, tantu polos sos recién ésitos deportivos como porque'l país celebraría'l so centenariu de Xurar de la Constitución.[28]
Una Europa en crisis llueu amosaría'l so desalcuerdu cola FIFA, con sede n'Austria, y col so presidente, nacíu en Francia, por llevar el primer certame de la gran competición dedicada n'esclusiva al fútbol, creáu n'Inglaterra, a Suramérica. El primer boicó al campeonatu taba por llegar.
Alemaña antes de la división (1930-1939)
[editar | editar la fonte]Primeres cites mundialistas
[editar | editar la fonte]Mientres l'añu 1930, celebrar n'Uruguái la primer Copa del Mundu.[29] Tres la designación del país suramericanu,[30] consideráu'l combináu más potente por salir campeón de les anteriores dos cites olímpiques de fútbol en París 1924 y Ámsterdam 1928, la Federación alegó'l llargu viaxe y costu necesariu en barcu hasta llegar al país suramericanu, polo que refugó tomar parte na mesma, a pesar de qu'Uruguái decidiera faese cargu de tolos gastos y compensar a les seleiciones participantes nun intentu por prestigiar el tornéu. Tanto Alemaña, como la gran mayoría de los equipos nacionales europeos nun aceptaron la invitación pa xugar el Mundial debíu al enfadu por considerar desaveniente que'l primera gran tornéu apostárase fuera d'Europa, y más en concretu, Inglaterra, al ser el trubiecu onde nació esti deporte,[31] magar que'l vieyu continente atopábase entá maltrecho pola Primer Guerra Mundial, y abogábase por afalar la paz dende Uruguái. Nacería asina baxu tutelar del entós presidente de la FIFA, Jules Rimet, la Copa Mundial y el so troféu de la "Diosa de la Victoria".[32][33]
Tres años dempués de la primer cita mundialista, asocedíense los alcuentros ente seleiciones pa potenciase, agora con más motivu, tres la creación d'un tornéu esclusivu de fútbol a nivel mundial, a la qu'Alemaña aportaría per primer vegada nel so segundu certame.
Alemaña llogró la so clasificación pa la Copa Mundial de 1934 de Italia nel Grupu 8 xunto a la seleición francesa, en venciendo dambos contundentemente a la seleición luxemburguesa.[6]
Una Alemaña que s'atopaba yá apoderada pol Tercer «Reich» (ye. Imperiu) d'Adolf Hitler, qu'ellos mesmos denominaríen como'l «Grossdeutsches Reich» (ye. Gran Imperiu Alemán), realizaría una de les más destacaes actuaciones d'un equipu debutante al rematar en tercer llugar. En remontando un partíu que perdía por 1-2 frente a la seleición belga y qu'acabaría venciendo por 5-2 gracies a los tantos de Stanislaus Kobierski, primer goliador alemán nun Mundial, Otto Siffling y Edmund Conen, autor d'un «hat-trick», enfrentar a la seleición sueca en cuartos de final.[6] Ende Karl Hohmann anotaría dos tantos que fadríen insuficiente'l solitariu gol suecu polo que los xermanos llegaríen a les semifinales del tornéu.
Nelles enfrentaríense a la seleición checoslovaca. Un país de clara diferencia política con al respeutive de Alemaña, al atopase apoderáu por una república. El calter más allá de lo deportivo depararía un gran alcuentru nel que los checoslovacos, por cuenta de una sobresaliente actuación d'Oldřich Nejedlý, autor de 3 tantos,[n 4],[34] y máximu realizador final del tornéu, Checoslovaquia vencería por 3-1 a los alemanes, que solo pudieron anotar por aciu de Rudolf Noack.[6]
Alemaña quedar a tan solo un pasu de poder apostar la final que finalmente venceríen los sos allegaos italianos, comandados por Benito Mussolini, amigu personal del Führer. Alemaña apostó un partíu pa resolver el tercer puestu del campeonatu. Nél, un gol de Conen y un doblete d'Ernest Lehner daríen una afecha victoria por 3-2 a los teutonos sobre la seleición austriaca que-yos otorgaría la medaya de bronce que-yos acreditaba como terceros clasificaos.[n 5]
Tres les dos primeres cites mundialistas, Alemaña allegaría a la so tercer cita de los Xuegos Olímpicos nos que seríen los anfitriones en 1936, a celebrase en Berlín.
La introducción de la primer Copa Mundial de la FIFA en 1930 (que supunxo l'ausencia del tornéu de fútbol de los Xuegos de 1932) condució a una devaluación paulatina de cada tornéu olímpicu de fútbol posterior. D'equí p'arriba, a les naciones competidores solo dexaríase-yos xugar colos sos meyores xugadores si estos fueren «amateurs» o si'l so xugadores profesionales tuvieren patrocinaos pol Estáu.
Nel certame, Alemaña vencería por un contundente 9-0 a Luxemburgu que pondría de manifiestu les intenciones alemanes para col tornéu.[35] Nuna dómina fuertemente marcada pola política, y al igual que fixera'l so homónimu italianu Benito Mussolini, suponía un marcu perfectu pa demostrar al mundu l'autoridá «nazi».
Nel Poststadion, ante un ensame qu'incluyía a Joseph Goebbels, Hermann Wilhelm Göring, Rudolf Hess y Hitler, qu'allegaba al so primer alcuentru futbolísticu.[n 6] Alemaña foi esaniciada por 2-0 ante Noruega.[36] Goebbels escribió antes del alcuentru:
"El Führer ta bien emocionáu, casi nun puedo conteneme. Un verdaderu bañu de nervios."Joseph Goebbels, Ministru de Propaganda ya Información.
La resultancia nun deparó nenguna sorpresa p'aquellos que s'atopaben fora de los rangos más altos del «Tercer Reich» una y bones Noruega, daría tamién munchos problemes a los italianos na siguiente cita mundialista, nun claru síntoma de bona salú futbolística nel país nórdicu.
Alemaña remataba 6ª nos sos Xuegos Olímpicos, lo que foi consideráu un fracasu por Hitler y l'enfadu ayudaría tamién a repercutir nuna serie de desgraciaos acontecimientos que repercutiríen a nivel mundial. Hitler allampaba'l poder d'Alemaña, y el deporte sería tamién unu de los ámbitos incluyíos que se veríen desenvueltos.[37] Averábase la Segunda Guerra Mundial.
Antes de los fatales acontecimientos que taben por desencadenar se, yá se dexaron notar circunstancies nel mundu del fútbol.
Primeramente a xugar la Copa Mundial de 1938 de Francia, Austria foi escluyida debíu al «Anschluss» (anexón con Alemaña),[38] ente que'l seleccionador xermanu foi refugáu a lo llargo del tornéu pol pueblu francés, por cuenta del so saludu nazi. Destacaría sobremanera el nome del austriacu Matthias Sindelar, moteyáu «El Mozart del fútbol», que venía de llevar al so yá estinguida seleición a ser semifinalista mundial y medaya de plata olímpico. Este recibió la llamada pa formar parte del combináu alemán, al nun poder participar col so país natal, por formar parte de la nueva Alemaña, y que con aplomu tornó.[39],[40]
No puramente deportivo, Alemaña, que llogró'l so segunda clasificación pa un Mundial, empataría nel so primer partíu. Josef Gauchel sería'l goliador alemán nel 1-1 final frente a la seleición suiza. Túvose que repitir l'alcuentru que los suizos ganaron 4-2,[41] resultancia que-yos otorgaba'l pase a cuartos de final.
Alemaña decepcionaba de nuevu, demostrando tar entá lloñe del altu nivel futbolísticu esistente na dómina. Remataba nel décimu llugar del Mundial (la so peor participación hasta la fecha), primero qu'españara la Segunda Guerra Mundial. Irónicamente, y entá ye más tres la resultancia de la guerra, el futuru depararía un drásticu cambéu nel fútbol alemano. Taba por llegar una de les mayores potencies futbolístiques del mundu.
La potente Alemaña Federal (1939-1990)
[editar | editar la fonte]Tres la disputa del tercer Mundial, desencadenaríase'l 1 de setiembre de 1939 la Segunda Guerra Mundial tres la invasión d'Alemaña a Polonia.
El sucesu bélicu tendría una duración de 6 años, mientres los cualos suspendiéronse les actividaes deportives oficiales ente seleiciones. El fútbol consiguiría sobrevivir a los acontecimientos por cuenta de la disputa de dellos partíos amistosos internacionales ente seleiciones allegaes nel conflictu, pero sobremanera gracies a les competiciones doméstiques propies de cada país.
El combináu alemán sería unu de los países que se veríen más afeutaos tres el final de la guerra. Esta supunxo'l fin d'Alemaña como país unificáu, yá que dende entós pasó a estremase en 3 estaos. Protectoráu del Sarre, República Federal Alemana y República Democrática Alemana seríen les divisiones a les que quedaría sometida'l país.
Con tal motivu, pasaron a formase 2 nueves seleiciones, una por cada nuevu estáu. La seleición sarrense y la seleición oriental alemana. La seleición alemana, pesó a camudar la so denominación pola de seleición occidental alemana, tal como correspondía tres la división del país, pero siguió siendo representada pola Federación Alemana de Fútbol (DFB), motivu pol cual ye considerada como la socesora oficial de l'antigua Alemaña, y polo que los sos futuros ésitos computaríen como conjuntados. Nun asocedería asina colos d'Alemaña Democrática y Sarre, consideraes independientes.
Curiosamente, cola división llegaríen los meyores años del combináu xermanu, que se convertiría nuna de les mayores potencies futbolístiques mundiales, y pasaría a apoderar el palmarés futbolísticu tres los dubiosos y nada falagueros empiezos.
Alemaña Federal nun participaría na primer edición del Mundial tres el parón obligáu polos acontecimientos bélicos. Brasil celebraría la Copa Mundial de 1950 qu'hubo d'apostase en 1949, pero la FIFA decidió'l so aplazamientu a un añu dempués yá que Europa atopábase entá bien maltrecha polos desastres de la guerra, y pa poder dexar un mayor númberu de seleiciones participantes.
Aun así el motivu de la non participación de la seleición foi por prohibición de la FIFA como refugo a los crímenes cometíos mientres la Segunda Guerra Mundial polos dirixentes nazis. La dómina dorada d'Alemaña taba por llegar.
Mundial de Suiza 1954: El milagru de Berna» y ascensu al cume futbolísticu
[editar | editar la fonte]So la conducción téunica del llexendariu y visionariu Sepp Herberger –quién yá tuviera un primer ciclu ente 1936 y 1942–, l'equipu alemán tornó al máximu escenariu del fútbol internacional mientres la Copa Mundial de Fútbol de 1954 en Suiza, depués del vetu impuestu pola FIFA pa la participación na Copa Mundial de Fútbol de 1950 por cuenta de los fechos de la Segunda Guerra Mundial. Na primer fase, foi asignada nel grupu B, nel primer partíu impúnxose 4-1 a Turquía, pero nel segundu recibió una goliada de 8-3 per parte del equipu d'oru, la Hungría de Ferenc Puskás y Sandor Kocsis.[42] Tres esti tropiezu tuvo que repitir el partíu contra Turquía, quien nun foi rival como nel primer compromisu y encaxó-y un 7-2, asina se clasificó a la segunda fase como segunda del grupu. En cuartos de final superaron a Yugoslavia por 2-0, ente qu'en semifinales goliaron 6-1 a Austria.
Los alemanes apostaríen la so primer final con Fritz Walter como capitán. Aquella final, conocida tamién como'l «Milagru de Berna», foi apostada nel Wankdorfstadion de Berna ante 60,000 espectadores qu'apinaron les graes. Denominóse-y «milagru» porque la seleición húngara, considerada na dómina como la meyor seleición mundial —acasu la meyor de la historia—, partía como gran favorita. Los húngaros bautizaos como'l «Equipu d'oru» o «Maxares máxicos» polos sos grandes ésitos olímpicos,[43],[44] seríen pos los rivales de los xermanos. Los húngaros, amás de llegar con una racha acumulada de 33 partíos ensin perder,[45] ganaren primeramente a los alemanes nel partíu de la fase de grupos por un contundente 8-3, dando muestres de la so superioridá.
L'agua foi protagonista del partíu, yá que enzancó'l xuegu de dambos equipos, pero esta condición climática favorecía'l xuegu del xermanu. Hungría tomó la ventaya con dos goles n'apenes ocho minutos de xuegu. Ferenc Puskás abrió la cuenta a los seis minutos, y al minutu ocho, Zoltán Czibor ponía'l marcador 0-2. Sicasí, los maxares relaxáronse y l'equipu d'Alemaña Federal llograba empatar con una rapidez. Al minutu 10, Max Morlock anotaba'l 1-2 y ocho minutos más tarde, Helmut Rahn igualaba'l marcador. Nel segundu tiempu foi figura l'arqueru alemán Toni Turek, parando delles ocasiones de gol d'Hungría. Puskás empezaba a acoxar, frutu del golpe sufiertu contra los alemanes nel primer tiempu. Faltaben seis minutos pal pitíu final cuando Helmut Rahn marcaba'l que sería'l definitivu 3-2, que-y daba una inesperada ventaya a los teutones. A tres minutos del final, Puskás consiguía l'empate, pero'l xuez de llinia Benjamin Griffiths anulaba'l tantu por fora de xuegu, nuna polémica decisión.[46][47] L'árbitru inglés William Ling decretaba'l final del partíu, y la seleición d'Alemaña Federal llograba asina'l so primer títulu na historia de los mundiales.[48][49][50]
Esti partíu tuvo una trescendencia enorme nel país porque marcaba la renacencia d'Alemaña al empar que foi una inyeición enorme de moral pa una nación afarada pola guerra. No futbolístico, el Milagru de Berna» marcaría un antes y un dempués nel carreru del fútbol xermano. De magar, Alemaña nun falló nenguna cita mundialista y nun abandonaría la primer llinia nel fútbol internacional.[51] Mención estreme merez la figura del gran capitán Fritz Walter, consideráu pola FIFA como unu de los más grandes de tolos tiempos,[52] lleenda del fútbol alemano y el so primer ídolu. Él más que naide simbolizaría la garra» del fútbol xermano que tantes vegaes apaecería na historia de los mundiales.
Del Mundial de Suecia 1958 al Mundial de Méxicu 1970
[editar | editar la fonte]Alemaña clasificóse como segunda del grupu 4 pal Mundial de 1958 en Suecia al acabar per debaxo de la seleición neerlandesa, y percima de la seleición finlandesa y la seleición galesa. Con tres trunfos y mesmu númberu d'empates.
Nel sortéu, foi-y designáu'l grupu A, que compartió coles seleiciones de Arxentina, Checoslovaquia y Irlanda del Norte. Como vixentes campeones, nel primer partíu impunxéronse 3-1 al equipu arxentín, celebráu'l 8 de xunu nel Malmö Stadion. Darréu algamaron un empate frente a los checoslovacos depués de tar embaxo 2-0. Nel postreru, tamién igualó 2-2 ante'l norirlandeses, clasificaron primeros del so grupu.
El 19 de xunu de 1958 en cuartos de final, nuevamente tuvieron como sede'l Malmö Stadion. Helmut Rahn nel minutu 12 marcó'l gol de la clasificación a semifinales frente a Yugoslavia.
El 24 de xunu de 1958, nel Estadiu Ullevi de Gotemburgu, vencieron 1-3 ante l'organizador, la seleición sueca. Na semifinal, Alemaña empezó ganando con gol de Hans Schäfer al 24, pero los locales empataron al 32 y nel segundu tiempu soterraron al conxuntu de Herberger.
Cuatro díes dempués na mesma sede del partíu anterior, la seleición foi goliada nel partíu pol tercer llugar pola escuadra francesa por 3-6. Pa los xermanos Rahn, Cieslarczyk y Schäfer; ente que pa los galos», Just Fontaine marcó cuatro, en tanto Kopa y Douis complementaron el marcador.[53] Alemaña Occidental nun llogró refrendar el so títulu, aun así Sepp Herberger caltúvose como seleccionador.
Alemaña participó nel Mundial de Chile 1962 en quedando primer del Grupu 3 de la Clasificación UEFA, onde s'enfrentó a les seleiciones griega y norirlandesa. Quedó encuadrada nel grupu B cola anfitriona seleición chilena, la seleición italiana y la seleición suiza.[54]
Na primer ronda, clasificóse como primer n'empatando frente a Italia y llograr triunfo ante Suiza por 2-1 y ante Chile por 2-0; yá en cuartos de final, la seleición yugoslava vengó la so eliminación del mundial pasáu na mesma fase y pol mesmu marcador de 1-0.[55]
A partir de 1964 Helmut Schön, quien fora asistente d'Herberger, asumió'l cargu de seleccionador pal siguiente mundial. Los alemanes superaron con ésitu'l grupu 2 de la clasificación de la UEFA, compartíu cola seleiciones de Suecia y Xipre. Na fase final del Mundial d'Inglaterra quedó instalada nel grupu B xunto a los selectivos de Arxentina, España y Suiza.
La participación del equipu alemán occidental empecipió'l 12 de xunetu, nel Estadiu Hillsborough de Sheffield, con una goliada sobre la seleición suiza por 5-0, con un tanto de Held, dobletes de Helmut Haller al 20 y al 77 de penal, y de Franz Beckenbauer al 39 y al 52. Aquella resultancia dio lluces de la nueva xeneración alemana que más tarde tendría una xeneración na siguiente década.
Nel segundu alcuentru del grupu, foi apostáu'l 16 de xunetu dientro de Villa Park de Birmingham, ante la seleición arxentina, dambos conxuntos sellaron l'empate, que resultó-yos benéficu más tarde.
Nel últimu choque, vencieron a la seleición española por 2-1, los ibéricos abrieron el marcador con gol de Josep Maria Fusté al 22. Magar ello, la escuadra nacional dio vio vuelta al partíu con anotaciones de Lothar Emmerich nel minutu 38, y casi al rematar l'alcuentru, nel minutu 84, Uwe Seeler sentenció'l partíu y venció-y el primer llugar del grupu al so equipu.[56]
Una de los cuartos de final más brilloses, diose cita'l 23 de xunetu nel Estadiu Hillsborough, la seleición uruguaya empareyóse ante los europeos. Un Helmut Haller con un doblete incluyíu (11 y 38), y los tantos de Beckenbauer nel minutu 70 y de Uwe Seeler al 75, amontaron les posibilidaes teutones de consagrase n'esponiendo nel alcuentru duramente al cuadru suramericanu.[57]
En contraste col enfrentamientu anterior, la semifinal ante la seleición soviética foi bien equilibráu, y definióse gracies a la puntería de Haller y Beckenbauer, un efectivu 2-1 clasificó a Alemaña Federal a la final dolce años dempués del primer títulu ante los húngaros.[58]
El compromisu decisivu amenóse'l 30 de xunetu, ante la anfitriona seleición inglesa, col estadiu de Wembley como sede ante 96,924 espectadores. Helmut Haller abrió'l marcador al minutu 12, sicasí nel minutu 18 los ingleses respondieron con gol de Geoff Hurst. Martin Peters al 78 polos locales y Wolfgang Weber al 89 per Alemaña Occidental sellaron l'empate parcial; por ello en tiempos extra un polémicu gol de Hurst foi validáu pol xuez al 101, más nunca pudo determinase si l'esféricu pegó nel travesal y botó nel verde primero que l'esféricu volviera al terrén de xuegu, o si ingreso dafechu na portería.[59] Hurst sentenció'l campeonatu al 120 pa rematar 4-2, Inglaterra ganó'l so primer y única copa hasta'l momentu y Hurst convertir nel primer futbolista na historia de los mundiales que marca hattrick nuna final.[60][61]
Na fase clasificatoria pal Mundial de Méxicu 1970, l'equipu quedó encuadráu nel Grupu 7 xunto a les seleiciones austriaca, chipriota y escosesa. Con éses consiguió la so plaza mundialista venciendo 3-2 a Escocia en Hamburgu.
Alemaña conquistó'l grupu D, onde s'atopaben la seleición búlgara, la seleición marroquina y la seleición peruana, amás xugaría contra esos rivales nel Estadiu Nou Camp de León.[62] Ganó'l primer partíu 2-1 a Marruecos, venció 5-2 a Bulgaria[63] ya impúnxose a 3-1 a los suramericanos.[64] Cola totalidá de trunfos clasificar a la siguiente fase como una de los selectivos favoritos.
El duelu de la final anterior repitir nos cuartos de final, naquella ocasión los xermanos saldaron cuentes contras los «Pross». Los ingleses adelantráronse 2-0 nel marcador colos tantos Alan Mullery al 31 y del anotador na final pasada Martin Peters al 49. Nuna histórica tarde, el selectivu xermanu con Franz Beckenbauer (68), Uwe Seeler (82) y Gerd Müller (108) diéron-y vuelta al partíu na prórroga, llogrando conxuntamente el pase a semifinales.[65][66]
La semifinal que protagonizaron xunto colos italianos el 17 de xunu de 1970 nel Estadiu Azteca, pasó a integrar la lleenda del fútbol y ye conocida tamién como «El Partíu del Sieglu».[67] Naquel partíu históricu de cucurrabucos, los italianos llevaron l'alcuentru. L'italianu Roberto Boninsegna marcó'l primer gol de partíu nel minutu 8, sicasí casi por cumplir el tiempu, nel minutu 90 el defensa Karl-Heinz Schnellinger empató p'Alemaña. La prórroga foi la única na historia en que se marcaron cinco tantos, en dichu forgo Franz Beckenbauer mancóse'l brazu pero siguió dientro del terrén. Gerd Müller nel minutu 94 adelantró a la escuadra alemana. Sicasí, el marcador volvió dase la vuelta, esta vegada a favor d'Italia, yá que Tarcisio Burgnich nel minutu 98 y Luigi Riva nel minutu 104 poníen el 3-2. Nuevamente empareyóse'l partíu con Gerd Müller al 110, pero un minutu dempués el gol decisivu marcar l'italianu Gianni Rivera tres asistencia de Boninsegna, el marcador remató 4-3.[68][69][70]
Como consuelu, la «Mannschaft» consiguió'l tercer puestu de la competencia venciendo pola mínima a la seleición charrúa gracies al tanto de Wolfgang Overath nel minutu 26.[71]
La descollante actuación del bombarderu» Gerd Müller na xusta mexicana, Bota d'Oru del Mundial con 10 goles, valió-y el Balón d'Oru France Football 1970, el primeru que consiguiera un futbolista alemán. Sicasí, el xugador insinia d'esta dómina foi'l queríu Uwe Seeler, unu de los mayores iconos[72] del fútbol xermano, capitán honoríficu de la seleición alemana y que comparte con Pelé y col tamién alemán Miroslav Klose, máximu artilleru na historia de la competición, l'honor de ser l'únicu xugador en marcar en cuatro ediciones de la Copa del Mundu: 1958 (2 goles), 1962 (2 goles), 1966 (2 goles) y 1970 (3 goles).
Tres nun apostar les primeres ediciones del apocayá creáu Campeonatu d'Europa de Naciones,[n 7],[73] Alemaña demostraría finalmente'l so poderíu na máxima competición europea que sería l'empiezu de la dómina más gloriosa de la historia de la seleición.[74]
Dómina dorada (1972-1980)
[editar | editar la fonte]Esti periodu de dominación alemana tamién coincidió cola dómina de gloria de los sos clubes nel Vieyu Continente, cuando FC Bayern München y darréu Borussia Mönchengladbach yeren protagonistes de les Copes d'Europa.
Pa la clasificación del Euru de 1972, Alemaña Occidental ganó'l grupu 8 de forma invicta ante Albania, Polonia y Turquía, sumando 10 puntos, con 4 trunfos y 2 empates. Na siguiente ronda de la eliminatoria, apostóse una liguilla contra la seleición d'Inglaterra pa definir el clasificáu a la fase final. El primer partíu foi un 3-1 a favor de los alemanes nel estadiu de Wembley de Londres, celebráu'l 29 d'abril de 1972.[75] Nel Estadiu Olímpicu de Berlín foi un empate favorable a los teutones, quien llograron la so primer clasificación a una fase final d'un Euru'l 13 de mayu, con marcador global de 3-1.[76]
Sol mandu de Helmut Schön, los alemanes dieron muestres del so poderíu na fase final, celebrada en Bélxica. El 14 de xunu, nel Bosuilstadion d'Amberes, imponer en semifinal por 2-1 a la anfitriona seleición belga con doblete de Gerd Müller.[77]
Yá na final, celebrada'l 18 de xunu nel Heysel Stadium de Bruxeles, la escuadra, con dos tantos de Gerd Müller y unu de Herbert Wimmer golió por 3-0 a la Xunión Soviética, seleición nesi entós protagonista de los torneo europeos.[78] Alemaña Occidental llogró conquistar per primer vegada na so historia la Eurocopa,[79] y Müller foi'l goliador del tornéu con cuatro anotaciones.[80][81]
La «Mannschaft» presentóse como la segunda seleición favorita —dempués de la neerlandesa— pa ganar la Copa Mundial de Fútbol de 1974, pos yera la vixente campeona d'Europa y organizadora del eventu. Alemaña Occidental dientro del grupu A, venció 1-0 a Chile nel so primer partíu con gol de Paul Breitner al minutu 18.[82] Nel segundu duelu, con anotaciones d'Overath, Cullmann y Müller venció contundentemente por 3-0 a Australia.[83] Nel tercer alcuentru perdió 1-0 ante'l so contraparte, Alemaña Democrática, cuando Jürgen Sparwasser anotó cerca del final, polo tanto'l segundu puestu de grupu clasificó a los d'occidente a la segunda ronda.[84]
Na segunda fase quedó nel grupu 2. Nel so primer alcuentru, que foi apostáu'l 24 de xunu nel Rheinstadion de Düsseldorf venció ensin entueyos por 2-0 a Yugoslavia con Breitner y Müller como anotadores.[85]
Dempués nel mesmu escenariu imponer por 4-2 a Suecia con goles de Wolfgang Overath (51), Bonhof (52), Grabowski (76) y Hoeness (89 de penal).[86]
Nel últimu choque del grupu, venció 1-0 a Polonia con gol Gerd Müller nel minutu 76. El compromisu foi apostáu'l 3 de xunetu nel Waldstadion de Frankfurt y significó pa los xermanos el boletu a la final.[87]
Na final, Alemaña enfrentar a la seleición neerlandesa el 7 de xunetu nel estadiu Olímpicu de Múnich, onde s'axuntaron 75 200 espectadores.[88] El partíu empezó con gol de los neerlandeses de penalti convertíu por Johan Neeskens al minutu 2 ensin que los alemanes tocaren el balón. Depués de 25 minutos, Paul Breitner empató l'alcuentru p'Alemaña pola mesma vía y dempués, al minutu 43, Gerd Müller llogró'l gol de la victoria, consiguiendo asina la escuadra local el so segundu títulu mundial.[89][90] Alemaña Occidental convertir nel primer escoyíu en llevantar la nueva versión del Troféu de la Copa Mundial de Fútbol. Presentárense 54 proyeutos pal nuevu troféu y escoyóse el diseñu del italianu Silvio Gazzaniga, d'oru macizo, cinco kilos de pesu y base de malaquita, una y bones la Copa Jules Rimet fuera concedida a perpetuidad a Brasil nel tornéu anterior.[91]
Na Eurocopa 1976 celebrada en Yugoslavia, nun pudieron refrendar el so títulu consiguíu cuatro años antes. La fase final empezó en semifinales, Alemaña Federal remontó un 2-0 adversu ante la anfitriona Yugoslavia, Dieter Müller con triplete y Heinz Flohe marcaron los tantos pal 4-2.[92] Asina Alemaña algamó la so tercera final consecutiva, tres la Eurocopa de 1972 y el Mundial de 1974.[93]
Na final del certame, algamó a empatar un 2-0 en contra ante Checoslovaquia, con goles de Dieter Müller y Bernd Hölzenbein, quien empareyó'l marcador nel minutu 90. El partíu foi bien permediáu polo que prosiguió a la prórroga y dempués a penaltis, onde'l futbolista alemán Uli Hoeneß erró'l so tiru. Naquella tanda de penaltis histórica, el checoslovacu Antonín Panenka sorprendió al mundu inventando una elegante forma de cobrar un penal, que consistió en cutir el balón cola punta de la bota la parte inferior de la pelota, introduciendo'l balón pel mediu de la portería, esti penalti dio-y el títulu al so país.[94][95]
Como vixente campeona, Alemaña Federal clasificóse automáticamente al Mundial d'Arxentina 1978. Quedó integrada nel grupu 2 xunto colos equipos de Méxicu, Polonia y Túnez. El primer partíu foi celebráu'l 1 de xunu, nel Estadiu Monumental, y empató ensin goles con Polonia. Cinco díes dempués golió 6-0 a los mexicanos nel Estadiu Olímpicu de Córdoba con anotaciones de Dieter Müller, Hansi Müller, y dos tantos de Rummenigge y de Flohe. Nel últimu compromisu llogró calificar a la segunda fase n'empatando nuevamente 0-0, esta vegada ante los tunecinos.
Na siguiente fase apostó los sos choques nel Olímpicu de Córdoba, empezó con un empate a cero ante la seleición italiana,[96] depués per tercer ocasión na copa volvió axustar un empate ante los Países Baxos.[97] Y en l'últimu duelu foi vencida pola seleición austriaca por 3-2, rematando la so participación ensin poder refrendar el so campeonatu.[98] Dichu fracasu terminó col ciclu de Helmut Schön como entrenador.[99]
Jupp Derwall asumió'l puestu de seleccionador dempués de la eliminación en segunda fase del Mundial de 1978. Alemaña Federal clasificó a la fase final de la Eurocopa de 1980 ensin entueyos, onde quedó integrada nel grupu 7 xunto a les seleiciones de Gales, Malta y Turquía. Remató invicta la fase clasificatoria con 4 victories y 2 empates; amás con 17 goles anotaos y solo unu recibíu.
Nel tornéu d'Italia foi asignada nel grupu A, nel primer duelu debutó con trunfu pola mínima ante Checoslovaquia con gol de Karl-Heinz Rummenigge nel minutu 57.[100] Nel segundu compromisu llograron avanzar a la final dempués de trunfar por 3-2, Klaus Allofs marcó triplete ante la seleición de Países Baxos.[101] Ente que nel postreru partíu empató ensin goles con Grecia.[102] El 22 de xunu de 1980, Alemaña ganó la so segunda Eurocopa ganando na final a Bélxica por 2-1 nel Stadio Olimpico.[103] Horst Hrubesch foi la figura del partíu al anotar los dos goles.[104][105]
La seca de títulos (1980-1990)
[editar | editar la fonte]Na fase de clasificación pal mundial de 1982 compartió'l grupu 1 colos sos similares de Albania, Austria, Bulgaria y Finlandia. Con una totalidá de 8 trunfos, 33 goles anotaos y solu trés encaxaos clasificó al Mundial d'España 1982 con grandes mires.
Yá n'España foi-y asignáu por aciu el sortéu'l grupu B, xunto coles seleiciones arxelina, austriaca y chilena. En dicha fase de grupos foi-y asignada como sede de los sos partíos El Molinón de Xixón. El primer alcuentru celebráu perder 1-2 ante Arxelia.[106] Dempués superaron con autoridá por 4-1 a Chile, con triplete de Karl-Heinz Rummenigge (9, 57 y 66) y otru tantu d'Uwe Reinders nel minutu 88.
Nel postreru partíu, Alemaña riquía del trunfu p'avanzar a la segunda fase, ente que'l so rival en vez, Austria, yá clasificara ganando los sos alcuentros; el 25 de xunu vivióse unu de los partíos más polémicos de la historia de los mundiales, el duelu saldar con un 1-0 favorable a los alemanes, con gol tempraneru de Horst Hrubesch al minutu 10. La resultancia benefició a los alemanes y austriacos, y perxudicó direutamente a los arxelinos.[107]
Na segunda fase foi encuadrada nel grupu 2 y amás foi-y designáu l'estadiu Santiago Bernabéu como sede, onde s'impunxeron 2-1 a la anfitriona España con goles de Pierre Littbarski y Klaus Fischer.[108] Depués empataron ensin goles contra Inglaterra, sellando asina'l so pase a semifinales.
El 8 de xunetu, les semifinal foi allugada pol Estadiu Ramón Sánchez Pizjuán de Sevilla, vivióse un históricu 3-3 ente Francia y Alemaña Occidental. Littbarski anotó'l 1-0 al 17, pero al 26 Michel Platini convirtió l'empate pela vía penal. Yá cuando se llegó a tiempos extra, los franceses Trésor y Giresse diéron-y la ventaya de 3-1 al so país. Sicasí nos siguientes minutos, los alemanes con goles Rummenigge y Fischer algamaron a empatar el partíu de forma agónica. Al rematar los 120 minutos, per primer vegada na historia, un alcuentru definir dende'l puntu de penalti; na tanda de penaltis, los alemanes llevaron el boletu a la final con un penalti erráu de Stielike, ente que los galos fallaron dos de los sos tiros, unu d'ellos de Platini.[109][110]
Yá na final, que se celebró'l 11 de xunetu nel Santiago Bernabéu, Alemaña Occidental perdió 1-3 ante la «Squadra azzurra» de Paolo Rossi (quien anotó un gol).[111]
Jupp Derwall siguió como seleccionador y clasificaría al equipu alemán pa la Eurocopa de 1984 en Francia. Na fase de clasificación, tuvo nel grupu 6, onde s'enfrentó a la seleición albanesa, la seleición austriaca, la seleición norirlandesa y la seleición turca. Con empate de 11 puntos frente a Irlanda del Norte, llogró la so participación en Francia, gracies al so mayor estrema de goles.
Na so primer Eurocopa tres el subcampeonatu del mundu, tuvo dientro del grupu 2 cola seleición española, la seleición portuguesa y la seleición rumana.
El teutones empezaron el tornéu con un empate por 0-0 frente a Portugal.[112] Col trunfu de 2-1 sobre Rumanía recompunxeron el camín, Rudi Völler foi l'autor de los dos tantos.[113] Finalmente cayeron 0-1 frente a España con gol nel minutu 90 d'Antonio Maceda. Alemaña Federal quedaba finalmente tercer de grupu, polo que nun se clasificaría p'apostar les semifinales.[114][115]
Tamién venció na segunda final de 1986 2-3 ante la Arxentina de Maradona.[116] y los sos llugartenientes. Curiosamente los alemanes volvieron ser verdugos de los franceses en semifinales, anque s'impunxeron esta vegada nel tiempu reglamentariu (2-0).
Con Franz Beckenbauer nel banquín, en 1988 per primer vegada allugaron la Eurocopa, asina qu'ensin apostar les eliminatories europees confirmaron la so participación dos años antes. El sortéu de la fase final determinó que l'equipu foi designáu al grupu A con antelación por ser el país anfitrión. Compartió'l so grupu con Dinamarca, España y Italia. De casualidá el grupu de la muerte» d'aquel tornéu européu. Nel entamu la seleición alemana empató 1-1 cola seleición italiana, la escuadra «azzurra» marcó'l 1-0 al 52 de Roberto Mancini, anque rápido'l cuadru local empató al 55 por conductu d'Andreas Brehme.[117] Nel segundu partíu impunxéronse 2:0 a Dinamarca con anotaciones de Jürgen Klinsmann (10) y Olaf Thon (85);[118] y darréu tamién toraron a España 2-0 con doblete de Rudi Völler nos minutos 29 y 51.[119][120] D'esa manera llogró avanzar a la semifinal como líder del so grupu con 5 puntos; sicasí los planes de los xermanos de llograr el títulu en casa, viéronse atayaos gracies a la seleición neerlandesa, liderada por Marco van Basten, quién foi figura de la derrota teutona por 1-2.[121][122]
Estos años fueron apoderaos, ente otres, poles figures estelares de Karl Heinz Rummenigge (doble Balón d'Oru France Football en 1980 y 1981) y nuna menor midida por Lothar Matthäus, quien s'ilustraría na década siguiente, concretamente nel Mundial de 1990.
Tricampeonatu nel Mundial d'Italia 1990
[editar | editar la fonte]Alemaña clasificó al vencer sufridamente a Gales 2-1 con gol de Thomas Häßler.[123]
Alemaña compitió pol so tercer títulu nel Mundial de 1990 d'Italia. Na primer fase del campeonatu, quedó integrada nel Grupu D xunto a la seleición colombiana, la seleición emirati y la seleición yugoslava.
Nel so primer choque, venció con categoría 4-1 a Yugoslavia con doblete de Lothar Matthäus, y una anotación de Rudi Völler y Jürgen Klinsmann. Nel segundu, ante Emirato Árabes Xuníos tamién consiguió un favorable 5-1 con doblete de Völler, mientres Matthäus, Klinsmann y Bein marcaron los goles complementarios. Nel postreru partíu yá clasificada, ante Colombia, consiguió un empate 1-1 con un gol tardíu de Pierre Littbarski al 88, ente que los suramericanos igualaron en tiempu de compensación con una xugada de Freddy Rincón. Asina'l combináu nacional acabó como campeón de grupu.[124]
Na segunda fase enfrentaron a rivales de xerarquía. Los octavos de final contra la seleición neerlandesa, celebráronse'l 24 de xunu. Un alcuentru que se resolvió por un afechu 2-1, gracies a los goles de Klinsmann al minutu 51 y Andreas Brehme al 82'; per parte de la «naranxa mecánica», Ronald Koeman descontó al minutu 89 de penalti.[124]
El 1 de xunetu, apostó los cuartos de final nel Stadio Giuseppe Meazza contra la seleición checoslovaca. Alemaña Occidental ganó por 1-0 pela vía de penal de Lothar Matthäus nel minutu 25, algamando una vegada más la fase de semifinales. Cabo señalar que los checoslovacos apostaron el so últimu alcuentru mundialista antes de la so desintegración en 1992.[125]
Na semifinal del 4 de xunetu, nel Stadio delle Alpi de Turín, la escuadra atopar cola seleición inglesa, Brehme marcó'l primeru al 60, ente que diez minutos antes de rematar el xuegu l'inglés Gary Lineker empató'l marcador y el partíu allargar a la prórroga. Dempués de 120 minutos, la tanda de penaltis definir con tolos tiros acertaos per parte de los alemanes y dos fallos de los ingleses Pearce y Waddle. Asina, Alemaña Occidental avanzó a la so tercera final consecutiva dempués de 1982 y 1986.[126]
El tornéu terminaría con una final apostada nel Estadiu Olímpicu de Roma ente alemanes y arxentinos nuevamente, polo que —per primer vegada na historia repitía una final de forma consecutiva—. Los dos conxuntos cuntaron coles sos oportunidaes, pero con ciertu dominiu de la «Mannschaft». El partíu tuvo carauterizáu por errores arbitrales del colexáu uruguayu nacionalizáu mexicanu Edgardo Codesal, sumáu a la espulsión de dos xugadores de la «Albiceleste» y l'agresión voluntaria de Diego Armando Maradona a un xugador alemán.[127]
Un solitariu gol, productu d'un polémicu penalti convertíu por Andreas Brehme nel minutu 87, cinco minutos antes del silbatazo final que se dio al 90+2 daría-y la tercer copa mundial a la escuadra d'Alemaña Occidental.[128] Diez años dempués del so ganar la so última Eurocopa, coronábase nuevamente nel país tresalpín y dellos meses primero que se concretara'l procesu de reunificación de dichu país.[129]
A nivel de distinciones individuales, el mentáu Lothar Matthäus, capitán de la seleición campeona del mundu, facer col prestixosu Balón d'Oru France Football en 1990 y cola primer edición del Xugador Mundial de la FIFA en 1991. Otru llogru que collecharon los alemanes foi que l'históricu ex-futbolista Franz Beckenbauer quien fuera campeón mundial en 1974, llogró agora'l títulu mundial como entrenador.[130]
Primeros torneos como Alemaña reunificada (1992-1999)
[editar | editar la fonte]En coronándose campeona mundial n'Italia, los alemanes caltener nel visu del ésitu, na Eurocopa 1992 depués d'esaniciar a la anfitriona Suecia 3-2 en semifinales, algamaron la final.[131] Pero nel alcuentru decisivu foi vencida por Dinamarca con un 2-0.[132][133][134]
N'agostu de 1993, convertir na primer seleición n'ocupar el primer puestu del Clasificación mundial de la FIFA, que foi instaurada pola FIFA pa midir el rendimientu y xerarquía de tolos selectivos nacionales del mundu acomuñaos a dicha organización.
Mundial d'Estaos Xuníos 1994
[editar | editar la fonte]Llegaron como favoritos a la so propia socesión al Mundial de 1994 nos Estaos Xuníos pero fueron esaniciaos del tornéu en cuartos de final pola sorprendente Bulgaria de Hristo Stoichkov por 1-2.[135]
Trunfu na Eurocopa d'Inglaterra 1996
[editar | editar la fonte]En 1996, siendo Berti Vogts el seleccionador y por cuenta de la Eurocopa d'Inglaterra, Alemaña clasificar tres rematar primero del grupu 7 la eliminatoria, imponiéndose a Bulgaria por trés puntos enriba. Na fase final foi-y asignáu'l grupu C, xunto con Italia, República Checa y Rusia. Nel primer alcuentru venció a la seleición checoslovaca por 2-0 con goles de Christian Ziege y Andreas Möller.[136] Nel segundu alcuentru imponer a Rusia por 3-0 con una destacada participación de Jürgen Klinsmann, quien marcó doblete y Matthias Sammer.[137] Nel últimu compromisu del grupu, empató ensin anotaciones con Italia, asina terminaron como primeros del grupu.[138]
En cuartos de final impunxéronse 2-1 a Croacia, nel cual nuevamente Klinsmann y Sammer marcaron los tantos pal trunfu xermanu, ente que'l croata Davor Šuker marcó'l descuentu pal so equipu.[139]
En semifinales esaniciaron a la seleición anfitriona, Inglaterra, depués d'empatar el partíu qu'empecipiaron embaxo nel marcador con gol a los trés minutos d'Alan Shearer, Stefan Kuntz empató al minutu 16. El partíu prosiguió a la prórroga y darréu a los penaltis, los ingleses erraron en muerte súbita un tiru de Gareth Southgate, ente que los alemanes col penal de Möller atinaron tolos sos tiros y avanzaron a la final.[140]
La final de foi apostada'l 30 de xunu, nel Estadiu de Wembley de Londres. Alemaña efrentó nuevamente a la seleición de Chequia, tres el primer alcuentru na primer fase enfrentar nun únicu partíu de 95 minutos. Na primera parte los dos selectivos caltuviéronse equilibraos, pero na segunda parte República Checa marcó un gol de penalti de Patrik Berger nel 59. Sicasí los alemanes reaccionaron al ingresar de cambéu a Oliver Bierhoff. Nel minutu 73 Bierfhoff metió'l gol del empate; y yá na prórroga'l mesmu Bierhoff marcó'l gol d'oru p'Alemaña nel minutu 95. La invicta seleición d'Alemaña coronóse asina per tercer vegada como campeona de la Eurocopa tres la edición de 1980, rompiendo una seca de 16 años ensin ganala.[141]
Matthias Sammer, foi reconocíu como'l futbolista del tornéu ya inclusive llogró la reconocencia internacional de la prensa al ganar el Balón d'Oru France Football 1996.[142][143]
Mundial de Francia 1998
[editar | editar la fonte]Mientres el Mundial de Francia 1998, los alemanes fueron esaniciaos nuevamente en cuartos de final, esta vegada a manes de Croacia, que se cobró la revancha de 1996 –pos fueren esaniciaos polos xermanos en cuartos de la Eurocopa de 1996– enxaretándo-y un humillante 3-0 a la «Mannschaft». Foi'l postreru partíu n'Copes del Mundu de toa una xeneración d'esitosos xugadores alemanes encabezadures por Lothar Matthäus quien se despidió col récor de partíos apostaos nos mundiales (25) y tamién el récor de ser llexendariu (compartíu col arqueru mexicanu Antonio Carbajal y l'arqueru italianu Gianluigi Buffon) de participaciones a los mundiales (5).[144]
Participó per primer vegada na nueva Copa Confederaciones na edición de Méxicu 1999. Foi encuadrada nel grupu B, la seleición quedó fora na primer fase dempués de gana-y a la seleición neozelandesa con resultancia de 2-0; y ser vencida por 0-4 per Brasil y 0-2 per Estaos Xuníos.
Años 2000
[editar | editar la fonte]Eurocopa 2000
[editar | editar la fonte]Pa la Eurocopa de 2000 celebrada en Bélxica y en Países Baxos, Alemaña llogró la so clasificación nel grupu 3 de la UEFA onde tuvo como rivales a la seleición turca, la seleición finlandesa, y les débiles representantes seleición norirlandesa y seleición moldava. Foi la seleición que más puntos atropó, un total de 19, sumando 6 victories, un empate y una derrota, con 20 goles a favor, y tan solo 4 en contra.
Quedó encuadrada nel grupu A xunto con Inglaterra, Portugal y Rumanía. Nel Stade Maurice Dufrasne de Liexa (Bélxica) llogró un empate 1-1 ante la seleición rumana nel primer partíu.[145] Nel segundu alcuentru, apostáu nel Stade du Pays de Charleroi, cayó 0-1 ante la escuadra inglesa;[146] y nel postreru, apostáu nel Stadion Feijenoord de Rotterdam, perdió de forma humillante por 0-3 ante la suplente seleición portuguesa.[147]
Asina se peracabó la peor participación alemana nes Eurocopes xunto cola del tornéu de 2004, pos per primer vegada na so historia quedó esaniciada na ronda de grupos d'una fase final. Darréu'l seleccionador Erich Ribbeck arrenunció'l 21 de xunu.[148] El 3 de xunetu foi sustituyíu pol ex-futbolista Rudi Völler.[149]
Mundial de Corea y Xapón 2002
[editar | editar la fonte]Alemaña tuvo encuadrada nel grupu 9 de les eliminatories, en busca de la clasificación pal primer Mundial celebráu n'Asia que tamién foi'l primeru co-entamáu por dos países; Xapón y Corea del Sur. Esti grupu deparó un doble enfrentamientu, bien especial pola agafada rivalidá, contra Inglaterra. Los sos otros rivales fueron Finlandia, Grecia y Albania. Alemaña tuvo qu'allegar a repescar pa poder apostar el Mundial. Esto asocedió por una serie de resultancies adverses, como los empates (2-2 y 0-0) concedíos frente a Finlandia y sobremanera una doliosa gana ante Inglaterra por 1-5 en Múnich.[150] Sicasí, en repescar, venció a la Ucraína d'Andriy Shevchenko con un resultáu global de 5-2.[151]
Na fase de grupos del mundial, Alemaña tuvo encuadrada nel grupu E xunto a los sos pares de Irlanda, Camerún y Arabia Saudita. Los sos trés alcuentros apostar en suelu xaponés. Debutó'l 1 de xunu nel Sapporo Dome, frente a los saudinos, rival contra'l que se saldó cola mayor goliada de los xermanos en cualquier cita mundialista, yá que los venció por 8-0. La «aplastante victoria teutona» llegó al traviés del triplete de Miroslav Klose y los goles de Michael Ballack, Carsten Jancker, Thomas Linke, Oliver Bierhoff y Bernd Schneider.[152]
Nel segundu partíu del grupu, empató a unu contra la seleición de República d'Irlanda, oldeo onde los irlandeses empataron nos últimos intres del choque por aciu de Robbie Keane.[153]
Yá nel tercer duelu, apostáu'l 11 de xunu nel estadiu Ecopa de Shizuoka, Alemaña ganó'l tercer partíu ensin munches dificultaes por 2-0 frente a Camerún, partíu nel cual l'arqueru Oliver Kahn realizó delles tapaes espectaculares; en tantu, les anotaciones fueron marcaes por Marco Bode al 50 y Miroslav Klose al 79. Asina llogró'l lideralgu del grupu camín de la segunda fase.[154]
Nel partíu d'octavos de final, celebráu'l 15 de xunu nel Estadiu Mundialista de Jeju de Seogwipo, venció 1-0 a Paraguái por conductu d'Oliver Neuville al minutu 88.[155]
Seis díes dempués, en cuartos de final apostó'l so primer alcuentru nel país surcoreanu, específicamente'l Estadiu Munsu d'Ulsan, llograron vencer pola mínima a la seleición estauxunidense con gol de cabeza de Michael Ballack al 39 del alcuentru.[156]
Na antoxana de la final, enfrentar col discutiniu seleición surcoreana. Nun ríxidu alcuentru, la «Mannschaft» imponer a la anfitriona por 1-0 con gol de Ballack al 75, clasificó asina nuevamente a una final el 25 de xunu nel Estadiu mundialista de Seúl. Lo negativu que dexó'l pase pa los de Rudi Völler foi la suspensión del citáu Ballack pa la final.[157][158]
El rival de la séptima final xermana yera la Brasil de Ronaldo, y diose cita nel estadiu de Yokohama, el 30 de xunu. Yera un doble forgo, nel cual de decidía quien sería'l meyor xugador del tornéu que s'apostaba ente'l meyor porteru del mundu nesi momentu, Oliver Kahn, frente al meyor delanteru d'esa cita, un renacíu Ronaldo. Yera la primer vegada que dambes naciones enfrentar nun Mundial. Con doblete del mentáu Ronaldo, Brasil imponer por dos goles a cero anque pa consuelu de los xermanos, Oliver Kahn llogró'l Balón d'Oru y el troféu Lev Yashin de la xusta.[159]
Eurocopa 2004
[editar | editar la fonte]Depués del subcampeonatu mundial llográu en 2002 y ganar la so clasificación nel grupu 5 de la eliminatoria venciendo 3-0 a Islandia, Alemaña confirmó la so asistencia na docena edición de la Eurocopa celebrada nel país ibéricu, Portugal. Magar les altes mires, la seleición nun llogró avanzar a la segunda fase per segunda vegada consecutiva como na edición pasada. Foi asignada nel grupu D, el so debú dio'l 15 de xunu nel Estádio do Dragão de Porto, en dichu compromisu empató cola seleición de Países Baxos por 1-1, Torsten Frings al 30 de partíu marcó la victoria parcial, pero nel minutu 81, el neerlandés Ruud van Nistelrooy igualó l'alcuentru.[160]
Nel segundu apostáu'l 19 de xunu nel Estádio do Bessa XXI de Porto, ante Letonia, el combináu xermanu complicóse la participación al nun llograr concretar la so primer victoria, empatando ensin goles.[161]
El postreru partíu foi celebráu'l 23 de xunu nel Estádio José Alvalade de Lisboa, polo tanto en —el duelu decisivu— cayó por 1-2 ante la seleición checa, el mediocampista Michael Ballack marcaba'l gol de la clasificación a los cuartos de final, pero los checos remontaron el marcador con anotaciones de Heinz al 30 y Baroš al 77; asina'l combináu nacional sumó otru fracasu internacional.[162] Depués de dichu fracasu, Rudi Völler dimitió del puestu d'entrenador.[163][164]
Anfitriona del Mundial de 2006
[editar | editar la fonte]El 7 de xunetu de 2000, en reñíu sortéu, con doce voto a favor contra once pa Sudáfrica, la FIFA concediólu a Alemaña la organización de la decimoctava edición de la Copa Mundial de Fútbol. El 26 de xunetu de 2004, el exseleccionado Jürgen Klinsmann tornó a Alemaña pa ocupar el so nuevu puestu d'entrenador del equipu nacional d'Alemaña, asocediendo al so antiguu compañeru d'equipu y atacante Rudi Völler.[165][166] Klinsmann entamó darréu un ambiciosu y agresivu proyeutu con cuenta de modernizar la xerencia del equipu. Trayendo a Oliver Bierhoff, otru atacante alemán, recibió sofitu nel espardimientu de les xeres de rellaciones públiques previstes. Amás, creó un nuevu movimientu p'alicar el envejeciente equipu tres la desastrosa prestación mientres la Eurocopa de 2004. La falta de compromisos oficiales tuvo de resultes una sensible baxa d'Alemaña nel ranking FIFA yá que ocupó la so peor posición en marzu de 2006 (22°).
Aun así, la «Mannschaft» tuvo un bon desempeñu na Confederaciones de 2005, qu'entamó al rematar tercera practicando un fútbol abiertamente ofensivo. Encabezaron el grupu A, que ganaron depués d'imponese 4-3 a Australia,[167] 3-0 a Túnez,[168] y empatar 2-2 con Arxentina.[169] En semifinales foi esaniciada por Brasil con un marcador de 2-3, con anotaciones alemanes de Lukas Podolski y Michael Ballack; y dos d'Adriano y un penal de Ronaldinho pa los brasilanos.[170] Nel partíu pol tercer puestu vencieron 4-3 a Méxicu con goles alemanes de Podolski, Schweinsteiger, Huth y Ballack; y dos de Jared Borgetti y unu de Francisco Fonseca pa los mexicanos.[171][172]
Alemaña ingresó direutamente al Grupu A de la Copa Mundial como sede organizadora de la mesma, acompañáu por Ecuador, Polonia y Costa Rica.
Apostó'l partíu inaugural de la Copa frente a Costa Rica nel Allianz Arena de Múnich, el día 9 de xunu. L'equipu xermánicu poner en ventaya rápido con un gol de Philipp Lahm, apenes seis minutos dempués d'empezáu l'alcuentru, anque'l conxuntu centroamericanu llogró empatar el partíu pocu dempués per mediu de Paulo Wanchope. Sicasí, l'alemán Miroslav Klose volvió poner al so equipu enriba antes de llegar a los venti minutos de la primer parte. Yá nel segundu tiempu, el mesmu xugador anotó'l tercer tantu p'aumentar la diferencia, a pesar de que Wanchope descontó más tarde. Torsten Frings foi'l xugador qu'anotó l'últimu gol de los europeos pal 4-2 definitivu, a tan solu trés minutos de la finalización del alcuentru. Polos sos dos goles, el futbolista Miroslav Klose foi escoyíu Xugador Budweiser del partíu,[173] que de casualidá esi mesmu día festebaja el so cumpleaños númberu 28.
Cinco díes más tarde, Alemaña tuvo d'enfrentase a Polonia. El partíu llevar a cabu nel Signal Iduna Park, de la ciudá de Dortmund, y presentóse como'l más complicáu pal conxuntu xermánicu dientro de la fase de grupos, que depués de noventa minuto de incesable engarradiella, atopó'l gol gracies a Oliver Neuville en tiempu de descuentu de la segunda parte. Philipp Lahm foi escoyíu como'l Xugador Budweiser del partíu.[174] El trunfu llográu frente a la seleición polaca, sumáu al llográu díes antes frente a Costa Rica y al gran desempeñu del conxuntu ecuatorianu (que tamién ganó a les mesmes seleiciones), asitiaron a Alemaña direutamente nos octavos de final de la Copa, díes antes de tener qu'enfrentase al equipu suramericanu pa cerrar la fase de grupos.
El 20 de xunu, les seleiciones d'Alemaña y Ecuador presentar nel Estadiu Olímpicu de Berlín coles mires de definir cuál de dambos remataría ganando'l grupu y cual terminaría en segundu llugar (dambos equipos yá taben clasificaos a la siguiente ronda). Bastaron solamente cuatro minutos por que'l conxuntu xermánicu abriera'l marcador per mediu de Miroslav Klose, mesmu xugador que convirtió'l segundu tantu a solamente minutos de qu'acabe'l primer tiempu. Lukas Podolski dio cifres definitives al partíu depués d'anotar el terceru nos minutos iniciales del segundu periodu. D'esa manera, Alemaña clasificóse primer na zona per quinta vegada consecutiva na historia. Michael Ballack foi electu Xugador Budweiser del partíu.[175]
Imponer por 2-0 a Suecia n'octavos. En cuartos túvose que recurrir a la tanda de penaltis —un exerciciu onde la «Manschaft» suel ser efectiva– pa esaniciar a Arxentina con memorable actuación del cancerbero Jens Lehmann qu'atayó dos penaltis.[176] La semifinal ante Italia foi'l partíu más vibrante de la xusta. Alemaña solo venció nes acabadures de la prórroga con dos goles de Fabio Grosso (119 min.) y Alessandro Del Piero (121 min.).[177] El partíu pol tercer llugar vio a Alemaña superar ensin problemes por 3-1 a Portugal en mediu de l'allegría popular. En rematando tercera, Jürgen Klinsmann arrenunció como seleccionador yá que tornó anovar el so contratu, informando a la DFB la so decisión el 11 de xunetu de 2006.[178]
Miroslav Klose, autor de 5 goles, axudicóse la Bota d'Oru de la xusta. Per otru llau, esti Mundial tamién llanzó al estrellalgu a xugadores nuevos que taríen destinaos a tener protagonismu nel futuru, como Philipp Lahm, Bastian Schweinsteiger o Lukas Podolski (esti postreru ganador del gallardón al meyor xugador nuevu del tornéu).
Yera Joachim Löw
[editar | editar la fonte]Eurocopa 2008
[editar | editar la fonte]Joachim Löw, quien fora asistente de Klinsmann nel procesu anterior, tomó'l cargu de seleccionador del equipu alemán en xunetu de 2006 depués de que Klinsmann decidiera nun anovar el so contratu.
Siempres animáu por una filosofía de xuegu d'ataque, Alemaña sobrevoló les eliminatories a la Eurocopa 2008 con 27 puntos (8 victories, 3 empates y 1 derrota) convirtiéndose na primer seleición europea en clasificase a la xusta. La fase final quedó encuadrada nel grupu B xunto con Austria, Croacia y Polonia. Nel so debú en Klagenfurt venció 2-0 a Polonia con goles del polacu nacionalizáu alemán, Lukas Podolski.[179] Dempués cayó ante la seleición croata 1-2 con anotaciones de Darijo Srna y Ivica Olić pa los croates, mientres Podolski encurtió'l marcador final.[180] Nel so partíu final venció a los co-organizadores austriacos, Michael Ballack marcó l'únicu tantu. Alemaña clasificó como segunda del so grupu.[181]
En cuartos de final, imponer por 3-2 a Portugal. Naquel partíu, les máximes figures alemanes, Schweinsteiger, Klose y Ballack marcaron los trés tantos contra los dos de los portugueses de Hélder Postiga y Nuno Gomes.[182]
En semifinales, pol mesmu marcador esaniciaron a Turquía. Schweinsteiger y Klose marcaron los dos primeros goles, y Philipp Lahm marcó'l terceru al minutu 90, depués de que'l turcu Şentürk empatara nel minutu 86.[183]
Dempués de doce años, Alemaña nuevamente apostó una final depués d'aquella n'Inglaterra 1996 ante República Checa. La final apostar en Viena con una afición llocal en contra y una seleición española histórica. Aun así, foi un alcuentru bien reñíu, el gol de Fernando Torres al minutu 33 sentenció la final pa la seleición d'España.[184]
Mundial de Sudáfrica 2010
[editar | editar la fonte]Reiniciaes les eliminatories camín de Sudáfrica 2010, Alemaña volvió apoderar ensin problemes el so grupu de clasificación (26 puntos, 8 victories y 2 empates). A poques selmanes del tornéu una cascada de mancadures, ente les cualos la del capitán Michael Ballack, obligó a Löw a llamar a xugadores de la sub-20 ente los cualos destacaben Mesut Özil, Thomas Müller y Sami Khedira.
Nel Mundial de Sudáfrica de 2010, el conxuntu alemán tuvo integráu nel Grupu D y tuvo como rivales a Australia, Ghana y Serbia.
Alemaña ganólu 4-0 a la seleición australiana, con goles de Lukas Podolski (8), Klose (26), Thomas Müller (68) y Cacau (70).[185] Sicasí nel siguiente foi vencida pola seleición serbia por 0-1.[186] Ganar ante los serbios obligó al combináu a sacar el trunfu frente a los ghanianos, que si s'amenó, anque con muncho entueyu Mesut Özil marcó l'únicu gol nel minutu 60.[187]
El choque foi nel Estadiu Free State de Bloemfontein, el 27 de xunu de 2010, practicando un fútbol vistoso n'octavos de final frente a Inglaterra consiguió un trunfu históricu de 4-1. Primero Klose y Podolski adelantraron el marcador 2-0, pero'l descuentu inglés llegó por conductu de Matthew Upson, y más tarde Frank Lampard con un tiru de fora del área ponía'l 2-2 antes del descansu, sicasí l'árbitru uruguayu Jorge Larrionda determinó que'l balón nun ingresó a la portería y anuló el tantu, dichu gol foi comparáu col gol pantasma de la final de 1966—. Nel segundu tiempu, Thomas Müller marcó un doblete que sentenció'l partíu (67 y 70).[188]
El rival en cuartos de final foi'l mesmu que va cuatro años, Arxentina, esta vegada empobinada pol ex-futbolista Diego Maradona. El partíu foi apostáu'l 3 de xunetu, nel Estadiu Green Point de Ciudá del Cabu. Müller a los trés minutos adelantró al so equipu, magar la presión arxentina por empatar, la igualada nun se concretó. Nel segundu tiempu, Klose con dos tantos y Arne Friedrich al 74, anularon les esperances de los suramericanos poniendo'l 4-0 lapidario. Per tercer vegada consecutiva en mundiales, el teutones clasificaron a les semifinales.[189][190][191]
Sicasí España volvió ser verduga de los alemanes na semifinal, con gol de cabeza de Carles Puyol nel minutu 73.[192]
Axudicándose col tercer llugar del certame'l día 10 de xunetu nel Estadiu Nelson Mandela Bay, la seleición ganó nun vistosu alcuentru por 3-2 a Uruguái, con Müller (19), Marcell Jansen (56) y Khedira (82), ente que pa los suramericanos los goles fueron convertíos por Edinson Cavani y Diego Forlán.[193][194][195]
Thomas Müller foi doblemente gallardoniáu como Bota d'Oru (mayor goliador) con 5 goles y meyor xugador nuevu del tornéu, ente que l'esperimentáu atacante Miroslav Klose, autor de 4 tantos na guerra, igualó la marca de Gerd Müller con 14 goles.
Eurocopa 2012
[editar | editar la fonte]Como paez volvese costume con Joachim Löw, les eliminatories pa la Eurocopa 2012 fueron un verdaderu paséu triunfal, algamando'l plenu de victories (10 de 10) nel grupu A del preliminar. Tres un arranque esperanzador na fase final con cuatro victories al filo ante Portugal (1-0),[196] Países Baxos (2-1),[197] Dinamarca (2-1),[198] en primer ronda, y 4-2 ante Grecia en cuartos,[199] Alemaña venció 1-2 en semifinales ante'l so bestia negra histórica, la seleición italiana, con sensacional actuación del ariete xugador Mario Balotelli quien marcó un doblete.[200] Esti tornéu dio per concluyida la particular lluna de miel ente Joachim Löw y la prensa alemana que-y reprochó un enfoque románticu del fútbol (xuegu guapu pero ensin títulos).
Sicasí, Alemaña demostró una gran regularidá nos últimos torneos, con cuatro semifinales consecutives dende'l 2006 y un récor de 15 victories oficiales consecutives en partíos de competición oficial ente'l 10 de xunetu de 2010 (Alemaña 3-2 Uruguái) y el 22 de xunu de 2012 (Alemaña 4-2 Grecia).[201]
Tetracampeonatu nel Mundial de Brasil 2014
[editar | editar la fonte]Alemaña apostó la eliminatoria aldu al Mundial 2014 nel grupu C de la zona europea. Al ganar 3-0 a Irlanda, el 11 d'ochobre de 2013 en Colonia, certificó la so presencia al Mundial de Brasil 2014 con una xornada d'antelación. Como suel ser la tónica con Joachim Löw, la «Mannschaft» algamó númberos demoledores na eliminatoria: 10 partíos xugaos, 9 victories, 1 empate, 36 goles marcaos y 10 encaxaos.
Mientres el Mundial, la «Mannschaft» tuvo encuadrada nel grupu G, como cabeza de serie, xunto a les seleiciones de Portugal, Estaos Xuníos y Ghana.
Nel so debú, apostáu'l 16 de xunu nel estadiu Fonte Nova de Salvador, venció con un contundente 4-0 a la seleición portuguesa con triplete de Thomas Müller y gol de cabeza de Mats Hummels.[202]
Nel segundu, ante la escuadra ghaniana rescató un empate de 2-2. Los goles alemanes fueron obra de Klose nel minutu 51 y Mario Götze al 71, ente que pa los africanos anotaron André Ayew (54) y Asamoah Gyan (63). Aquel alcuentru tuvo cita'l 21 de xunu nel Castelão de Fortaleza.[203]
Nel últimu choque del grupu, apostáu'l 26 de xunu na Arena Pernambuco de Recife, llogró la so segunda victoria frente a Estaos Xuníos por 1-0 con anotación de Müller al minutu 55.[204] Al rematar la primer fase lideró dichu grupu con 7 unidaes, frutu de dos victories.
Nel partíu d'octavos de final, celebráu'l 30 de xunu nel Estadiu Beira-Rio de Porto Alegre, midióse ante la seleición arxelina ganando na prórroga por 2-1, por conductu d'André Schürrle al minutu 92 y Mesut Özil al 119.[205]
El 4 de xunetu nel Estadiu Maracaná, yá na ronda de cuartos venció a Francia pola mínima con gol de cabeza de Hummels nel minutu 12. Asina llogró avanzar a semifinales per cuarta vegada consecutiva dende'l mundial de 2002.[206]
Sicasí, el 8 de xunetu nel estadiu Mineirão de Belo Horizonte, Alemaña consiguiría en semifinales unu de les mayores fazañes de la historia del fútbol al vencer al país organizador, Brasil, por un abuitáu marcador de 7-1, convirtiéndose na mayor derrota de la «Scratch» na so historia.[207] Müller abrió'l marcador al minutu 11 tres un error de marca brasilana nun tiru d'esquina, once minutos dempués el 2-0 cayó al 22 por conductu de Klose pa convertise nel máximu goliador de la historia de los mundiales, con 16 dianes, superando a Ronaldo quien dexó la so marca en 15.[208] Dempués del segundu gol, los alemanes primieron a los brasilanos en cada salida, lo que rindió frutos, una y bones el mediocampista Toni Kroos anotó'l doblete más rápidu de los mundiales, en tan solo 69 segundos (24 y 25).[209] Alemaña con anotación de Sami Khedira al 29 yá goliaba contundentemente a la escuadra anfitriona por 5-0 antes de la media hora de xuegu. Na segunda metá, André Schürrle marcó doblete al 69 y al 79; y casi a la fin del alcuentru, Oscar marcó la única anotación brasilana. De resultes el partíu foi bautizáu como'l «Mineirazo» y pasó a la historia como la semifinal con más goles na historia de los mundiales y la mayor goliada a un país anfitrión y campeón del mundu.
Alemaña xugó la so octava final histórica y la so tercera ante Arxentina, el domingu 13 de xunetu de 2014, nel Maracaná de Rio de Janeiro. Alemaña llogró imponese por 1-0 na prórroga al minutu 113 con solitariu gol de Mario Götze,[210][211] asina s'axudicó la so cuarta estrella mundial, convirtiéndose nel primer país européu en coronase nel continente americanu.[212][213]
Manuel Neuer foi gallardoniáu col guante d'oru de la xusta, colo cual llogró vencer al costarricense Keylor Navas y al arxentín Sergio Romero.[214] Pela so parte Thomas Müller algamó los 10 goles en tan solo 13 partíos apostaos cola seleición en Sudáfrica 2010 y Brasil 2014, quedando a 6 goles del máximu artilleru Miroslav Klose. La escuadra xermana remató'l mundial de forma invicta con seis trunfos y un empate, de la mesma siendo la meyor ofensiva con 18 goles y apenes cuatro encaxaos; amás caltuvo la portería invicta en cuatro de los siete partíos apostaos.[215]
Eurocopa 2016
[editar | editar la fonte]En llogrando la so cuarta Copa Mundial en Brasil, Alemaña debutó na clasificación como llocal el 7 de setiembre de 2014, en Dortmund, impúnxose 2-1 sobre Escocia con doblete de Thomas Müller, ente que l'escocés Ikechi Anya marcó'l tantu pal so país.[216] El 11 d'ochobre, Alemaña cayó en Varsovia por 2-0 ante Polonia con anotaciones de Milik y Mila.[217] El 14 d'ochobre, Alemaña comprometió la so participación na fase final n'empatando 1-1 ante Irlanda, como anotadores, Toni Kroos pa teutones y l'irlandés John O'Shea empareyó nel tiempu de compensación.[218]
El 14 de payares en Núremberg, trunfaron 4-0 ante'l debutante Xibraltar con dos goles de Müller, Götze y autogol de Yogan Santos.[219] El 29 de marzu de 2015, llogró'l trunfu por 2-0 ante Xeorxa en Tifis, con anotaciones de Marco Reus y Müller.[220] Na sesta fecha apostada'l 13 de xunu golió 7-0 a Xibraltar en Faro, Portugal, André Schürrle marcó triplete, Max Kruse llogró un doblete, Bellarabi y Gündoğan completaron el marcador.[221]
El 4 de setiembre en Frankfurt del Main, con gol de Müller y doblete Götze, Alemaña impúnxose 3-1 a Polonia pa recuperar el lideralgu de la clasificación.[222] Trés díes depués con un trunfu 3-2 en Glasgow ante Escocia los teutones averaron la so participación nel eventu final de Francia, Müller foi destacar por marcar doblete, ente que Gündoğan marcó l'anotación de la victoria.[223]
Pero'l 8 d'ochobre, consiguió la so segunda gana ante Irlanda en Dublín, Shane Long convirtió'l trunfu irlandés.[224] Na última fecha, consiguieron la clasificación en venciendo sufridamente 2-1 a Xeorxa en Leipzig, Müller de penal, y Kruse, pa los xeorxanos, Kankava marcó dende fora del área.[225]
Na fase final, foi-y asignáu'l grupu C, xunto con Ucraína, Polonia y Irlanda del Norte. El so debú foi'l día 12 de xunu en Lille, con victoria por 2-0 ante la seleición ucraína.[226] Darréu igualó ensin anotaciones frente a Polonia, el 16 de xunetu en Saint Denis.[227] El so últimu compromisu foi contra Irlanda del Norte, el 21 de xunu en París, con una curtia resultancia de 1-0; Alemaña avanzó a octavos de final como líder del so grupu con siete puntos y meyor diferencia de goles que Polonia.[228]
Yá n'octavos de final impúnxose 3-0 con destacada participación de Julian Draxler, a la seleición eslovaca, el 26 de xunu en Lille.[229][230] En cuartos de final empató 1-1 cola seleición d'Italia en tiempu regular; con casi nules oportunidaes de recuperar la resultancia, el partíu prosiguió a la tanda de penaltis. Históricamente los xermanos nun solíen perder en penaltis pero tampoco vencer a los italianos, darréu foi vencedora por 6:5 nuna errática tanda y por ello clasificó per octava vegada a una semifinal d'Europa.[231][232] Cayó 2-0 na semifinal ante la seleición francesa con goles d'Antoine Griezmann en Marsella. Col rendimientu estadísticu mientres el tornéu ocupó'l cuartu puestu dempués de Gales, Francia y Portugal.[233] Alemaña foi ampliu dominador del partíu con Francia colo cual Joachim Low en conferencia de prensa catalogó de tener mala suerte en nun concretar les aiciones que tuvieron de gol.
Campeona de la Copa Confederaciones de Rusia 2017
[editar | editar la fonte]Alemaña ganó'l so derechu a participar na copa como «Campeona Mundial de 2014», Joachim Löw para dichu tornéu convocó un escoyíu alternativu, siendo'l más nuevu del certame.[234] Tuvo encuadrada nel grupu B y tuvo de rivales a los combinaos nacionales de Chile, Australia y Camerún.
Nel so primer partíu de la fase de grupos, venció 3-2 a los australianos, con goles de Lars Stindl, Julian Draxler y Leon Goretzka.[235]
Nel segundu alcuentru, enfrentar al bicampeón de Suramérica, empató por 1-1 con gol de Lars Stindl nel minutu 41, y otru del chilenu Alexis Sánchez.[236]
Nel so postreru partíu de grupu, venció por 3-1 a los africanos, con dos anotaciones de Timo Werner y una de Kerem Demirbay. Avanzó a seminales como ganadora del grupu con siete unidaes.[237]
El 29 de xunu, apostó nel Estadiu Olímpicu de Sochi la semifinal del tornéu frente a Méxicu. Nel primer tiempu, Goretzka marcó'l doblete más rápidu de la historia de la seleición nos minutos 6 y 8.[238] Nel segundu tiempu Werner y Amin Younes cerraron el marcador por 4-1, primeramente'l mexicanu Marco Fabián descontara 3-1.[239]
El 2 de xunetu, apostó la final de la competencia nel Estadiu Krestovski de San Petersburgu ante la seleición chilena, a quien enfrentara na ronda anterior. La seleición resultó vencedora per marcador de 1-0 con gol de Stindl (minutu 20'), n'aprovechando un error del suramericanu Marcelo Díaz.[240]
Per primer vegada, Alemaña ganó dicha competición, y asina se xunió a Brasil, Arxentina y Francia como ganadores de los trés copes más importantes de seleiciones: Mundial, Confederaciones y la respeutiva copa continental (Eurocopa). Aína de ganar el certame, Joachim Low ganó'l doblete como campeón mundial y de la Confederaciones, ya igualó el llogru del ex-entrenador alemán Helmut Schön.
Julian Draxler foi estremáu col balón d'oru y Leon Goretzka col balón de bronce. Timo Werner, Goretzka y Stindl con tres anotaciones ganaron la bota d'oru, plata y bronce respeutivamente. Al combináu tamién-y foi dau'l Premiu al Xuegu Llimpiu».[241]
Mundial de Rusia 2018
[editar | editar la fonte]Uniforme y escudu
[editar | editar la fonte]Nel so uniforme titular, Alemaña vistió siempres con camisa blanca y pantalón negru, sacante los primeros años cuando alternaba dambos colores, ya inclusive llegó a combinalos en dellos años.[242] Los colores deriven de la bandera del sieglu XIX del estáu alemán del norte de Prusia. A lo llargo de la so historia munches de les equipaciones usaes inclúin detalles de la bandera d'Alemaña.[243]
A diferencia del so uniforme titular, l'uniforme alternativu camudó delles vegaes. Históricamente empezó usando camiseta verde y pantalón blancu. Col pasu del tiempu tamién usó los colores gris y negru. Un cambéu en candia llegó en 2006 a pidimientu de Jürgen Klinsmann citando que los equipos que visten de colloráu tienden a tener mayor ésitu.[244] Especular con utilizar el colloráu como primer opción pal Mundial 2006, sicasí xugaría tolos sos partíos col históricu blancu. De cara al Mundial 2010 retomáronse los colores negru (camiseta) y blancu (pantalón) pal uniforme alternativu, pero nel tornéu ocuparon los pantalones negros del uniforme titular. Na Eurocopa 2012 y dempués de 12 años retomáronse los colores verdes y blancos.[243]
La marca deportiva alemana Adidas AG foi'l provisor de los uniformes de la seleición mientres tola so historia. Un patrociniu qu'empezó en 1954 y va siguir vixente hasta 2018. La marca deportiva Nike, n'agostu de 2007, ufiertaríase pa vistir al combináu alemán mientres ocho años. Sicasí la Federación Alemana decidió permanecer con Adidas.[245]
Rivalidaes
[editar | editar la fonte]Dende la so creación en 1908, la seleición alemana de fútbol caltuvo unes rivalidaes deportives con distintes seleiciones nacionales marcaes polos sos enfrentamientos a lo llargo de la historia. N'Europa vivió episodios negativos y positivos ante Italia y Francia, con un calter más deportivu, ente que caltién una gran rivalidá de calter políticu con Austria por cuenta de la so cercanía y protesta a l'Anschluss, ye dicir la incorporación d'Austria a l'Alemaña nazi'l 12 de marzu de 1938 como una provincia del III Reich, pasando de Österreich a Ostmark
Tamién caltién una rivalidá, pero de calter políticu, con Inglaterra, surdida por cuenta de los enfrentamientos nes Guerres Mundiales, y al antigermanismo per parte de dellos ingleses. Sicasí, según Peter J Beck, la rivalidá nun ye compartida en demasía per parte de los alemanes como los ingleses.[246][247]
Amás fora d'Europa, en Suramérica, otra rivalidá deportiva relevante ye escontra Arxentina, país col qu'apostó la Copa Mundial de Fútbol en trés causes, con un saldu de dos victories alemanes en 1990 y 2014 y una arxentina en 1986.[248][249][250]
Aparte, caltién una rivalidá histórica con Hungría, que surdió na final de la Copa Mundial de Fútbol de 1954, nomáu históricamente como'l Milagru de Berna.
Xugadores
[editar | editar la fonte]A lo llargo de la historia de la seleición alemana de fútbol, fueron 928 futbolistes los que representaron al país dende 1908.[251][252] D'esta miente, venti de los sos xugadores ganaron los dos títulos, y seis tienen ganáu medayes d'oru, plata y bronce na Copa del Mundu. Lothar Matthäus xugó nun total de 25 partíos de la Copa Mundial, y cuenta con participación en cinco torneos xunto col mexicanu Antonio Carbajal.[253]
Miroslav Klose ye'l máximu goliador de la historia de la seleición con 71 goles y del mundial con 16, mientres Gerd Müller con 14 ocupa'l tercer puestu. Franz Beckenbauer ye consideráu'l meyor futbolista alemán de tolos tiempos y l'inventor de la posición de líbero; inclusive ye una de los úniques dos personalidaes en ganar la Copa Mundial como xugador y como entrenador.[254][6]
Lothar Matthäus ye'l futbolista con más partíos internacionales con 150 vistiendo la camiseta alemana. Foi'l primer ganador de la FIFA World Player en 1991,[255] y ye unu de los cinco xugadores d'Alemaña axudicáronse Xugador Européu del Añu; dos de los cualos, Franz Beckenbauer y Karl-Heinz Rummenigge, ganaron cada unu'l premiu dos veces.[256] Beckenbauer tamién foi votáu como l'octavu meyor Xugador FIFA del sieglu, y foi escoyíu pal Club del Sieglu de la FIFA.[257] Diez xugadores alemanes fueron nomaos na FIFA 100,[258] una llista de los 125 futbolistes vivos más grandes escoyíos pol ex futbolista Pelé, y diez son nel club sieglu de la FIFA, dempués de ganar 100 o más partíos.[259][260] y los 71 goles de Miroslav Klose, asitiar como nel oncenu puestu dientro de los goliadores internacionales.[261]
El ex capitanes del equipu nacional pueden axudicase'l títulu de «Ehrenspielführer» (capitán honorariu), pola Federación Alemana de Fútbol. Hasta la fecha, cuatro ex xugadores de la seleición masculina recibieron esti premiu: Fritz Walter en 1958, Uwe Seeler en 1972, Franz Beckenbauer en 1982 y Lothar Matthäus en 2001.[262]
La frontera d'Alemaña sufrió munchos cambeos mientres el sieglu XX, que teníen un efeutu sobre la composición del equipu de fútbol alemano. Dempués de l'anexón d'Austria, l'equipu austriacu foi absorbíu pol equipu alemán, dando como resultáu la inclusión de dellos austriacos al equipu pal Mundial de 1938.[263] Dempués de la Segunda Guerra Mundial y la desintegración d'Alemaña, dos equipos nacionales separatistes yeren formada: Sarre (1950-1956)[264] y Alemaña Oriental (1952-1990).[265] Mientres esti periodu, l'equipu conozse comúnmente como Alemaña Occidental hasta la reunificación del país en 1990, cuando l'equipu d'Alemaña del este. foi reintegrado nel equipu nacional alemán.
Última convocatoria
[editar | editar la fonte]Los siguientes xugadores fueron convocaos pa la Copa Mundial de la FIFA 2018:
Convocaos apocayá
[editar | editar la fonte]Nome !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=12%|Posición |
Edá !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=6%|Partíos |
Goles | Club | Última convocatoria !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=8%|Fecha | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Bastian Schweinsteiger | Centrocampista | 40 años | 121 | 24 | Chicago Fire | Francia - Eurocopa 2016 | 07/06/2016 |
Más presencies
[editar | editar la fonte]# | Futbolista !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=100px|Periodu !bgcolor=#000000 style="color:white;" width=50px|Presencies |
Goles | Permediu !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=50px|Títulos | |||
---|---|---|---|---|---|---|
1 | Lothar Matthäus | 1980–2000 | 150 | 23 | 0.15 | |
2 | Miroslav Klose | 2001–2014 | 137 | 71 | 0.52 | |
3 | Lukas Podolski | 2004–2017 | 130 | 49 | 0.38 | |
4 | Bastian Schweinsteiger | 2004–2016 | 121 | 24 | 0.2 | |
5 | Philipp Lahm | 2004–2014 | 113 | 5 | 0.04 | |
6 | Jürgen Klinsmann | 1987–1998 | 109 | 47 | 0.43 | |
7 | Jürgen Kohler | 1986–1998 | 106 | 3 | 0.03 | |
8 | Per Mertesacker | 2004–act | 104 | 4 | 0.04 | |
9 | Franz Beckenbauer | 1965–1977 | 103 | 14 | 0.14 | |
10 | Thomas Häßler | 1988–2000 | 102 | 11 | 0.11 | |
Actualizáu 22 de marzu de 2017.[266] |
Máximos goliadores
[editar | editar la fonte]# | Futbolista !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=80px|Periodu !bgcolor=#000000 style="color:white;" width=25px|Goles |
Presencies | Permediu !bgcolor=#000000
style="color:white;" width=50px|Títulos | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Miroslav Klose | 2001–2014 | 71 | 137 | 0.51 | ||
2 | Gerd Müller | 1966–1974 | 68 | 62 | 1.09 | ||
3 | Lukas Podolski | 2004–2017 | 49 | 130 | 0.37 | ||
4 | Rudi Völler | 1982–1994 | 47 | 90 | 0.52 | ||
5 | Jürgen Klinsmann | 1987–1998 | 47 | 109 | 0.43 | ||
6 | Karl-Heinz Rummenigge | 1976–1986 | 45 | 95 | 0.47 | ||
7 | Uwe Seeler | 1954–1970 | 43 | 72 | 0.60 | ||
8 | Michael Ballack | 1999–2010 | 42 | 98 | 0.43 | ||
9 | Thomas Müller | 2010–Act. | 38 | 90 | 0.42 | ||
10 | Oliver Bierhoff | 1996–2002 | 37 | 70 | 0.53 | ||
Actualizáu 23 de marzu de 2018.[267] |
Seleccionadores
[editar | editar la fonte]A lo llargo de la so historia, Alemaña cuntó con tan solo 10 seleccionadores, lo que representó la continuidá de pocos pero llargos procesos, que na so mayoría rindieron frutos. Destacando que toos ellos fueron de nacionalidá alemana.[268]
El seleccionador que más vegaes dirixó a la seleición alemana ye Sepp Herberger con 167 alcuentros y 94 victories en dos periodos, de 1936 a 1942 y de 1950 a 1964,[269] siendo'l so mayor llogro la consecución de la Copa Mundial de Fútbol en 1954.[270]
Helmut Schön ye'l que más títulos llogró al conquistar el doblete: la Eurocopa 1972 y la Copa Mundial de Fútbol de 1974.[271][272] Pela so parte, Joachim Löw ostenta la Copa Mundial de Fútbol de 2014 y la Confederaciones 2017, amás ye'l seleccionador con más trunfos llograos con 102 en 152 alcuentros.
Jupp Derwall –campeón de la Eurocopa 1980– y Berti Vogts –campeón de la Eurocopa 1996–, sumir a la historia como entrenadores ganadores en torneos internacionales. Destaca Franz Beckenbauer como l'únicu futbolista xunto col brasilanu Mário Zagallo en –consiguir el campeonatu mundial tanto como xugador como seleccionador–, n'Alemaña Occidental 1974 llevantó'l «Troféu de la Copa Mundial de Fútbol» como capitán, ente que n'Italia 1990 llograr tando nel banquín.[273]
La seleición d'Alemaña tuvo munchos años ensin tener un entrenador de fútbol, dende la so creación en 1908 hasta 1926. Mientres esi periodu yera la mesma posición de los xugadores na qu'actuaben nos sos respeutivos clubes la que se-yos asignaba na seleición. Los distintos organismos futbolísticos y de clubes yeren los que s'encargaben d'anunciar los escoyíos y les alliniaciones. Motivu pol que'l combináu alemán tuvo actuaciones tan probes, y yera superada constantemente polos demás combinaos mundiales.[274] Nun foi hasta 1925 cuando Felix Linnemann faise cargu de la Federación Alemana de Fútbol (DFB) cuando apaez el primer seleccionador del conxuntu alemán, Otto Nerz en 1926,[275][276] que se caltendría nel cargu hasta'l sonáu fracasu nos Xuegos Olímpicos de 1936 en Berlín.[274]
Estadístiques
[editar | editar la fonte]Competición | PX | PG | PE | PP | GF | GC | Dif. |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Copa Mundial de Fútbol | 106 | 66 | 20 | 20 | 224 | 121 | 103 |
Copa FIFA Confederaciones | 13 | 8 | 2 | 3 | 29 | 22 | 7 |
Eurocopa | 49 | 26 | 12 | 11 | 72 | 48 | 24 |
Xuegos Olímpicos | 7 | 3 | 0 | 4 | 32 | 14 | 18 |
Copa d'Oru de Campeones Mundiales | 2 | 0 | 0 | 2 | 2 | 6 | -4 |
Clasificación pa la Copa Mundial de Fútbol | 93 | 73 | 18 | 2 | 286 | 70 | 216 |
Clasificación pa la Eurocopa | 98 | 69 | 20 | 9 | 237 | 61 | 176 |
Total oficiales | 368 | 245 | 72 | 51 | 882 | 342 | 540 |
Total amistosos | 573 | 303 | 118 | 151 | 1229 | 763 | 466 |
Total | 941 | 548 | 190 | 202 | 2111 | 1105 | 1006 |
Copa Mundial de Fútbol
[editar | editar la fonte]Fase final | Fase clasificatoria | ||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Edición | Resultancia !width="65"|
Posición |
PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | ||||||
1930 | Nun la apostó[n 8] | ||||||||||||||||||||||||
1934 | Tercer puestu | 3ª | 4 | 3 | 0 | 1 | 11 | 8 | 3 | 6 | 75% | Edmund Conen: 4 | 1 | 1 | 0 | 0 | 9 | 1 | 8 | 2 | 100% | Josef Rasselnberg: 4 | |||
1938 | Primer fase | 10ª | 2 | 0 | 1 | 1 | 3 | 5 | -2 | 1 | 25% | Hahnemann, Gauchel | 3 | 3 | 0 | 0 | 11 | 1 | 10 | 6 | 100% | Ernst Lehner: 3 | |||
1950 | Escluyida[n 9] | ||||||||||||||||||||||||
1954 | Campeón | 1ª | 6 | 5 | 0 | 1 | 25 | 14 | 11 | 10 | 83.3% | Max Morlock: 6 | 4 | 3 | 1 | 0 | 12 | 3 | 9 | 7 | 87.5% | Max Morlock: 6 | |||
1958 | Cuartu puestu | 4ª | 6 | 2 | 2 | 2 | 12 | 14 | -2 | 8 | 50% | Helmut Rahn: 6 | Campeón defensor | ||||||||||||
1962 | Cuartos de final | 6ª | 4 | 2 | 1 | 1 | 4 | 2 | 2 | 5 | 62.5% | Uwe Seeler: 2 | 4 | 4 | 0 | 0 | 11 | 5 | 6 | 8 | 100% | Brülls, Dörfel, Seeler: 3 | |||
1966 | Subcampeón | 2ª | 6 | 4 | 1 | 1 | 15 | 6 | 9 | 9 | 75% | Helmut Haller: 6 | 4 | 3 | 1 | 0 | 14 | 2 | 12 | 7 | 87.5% | Brunnenmeier: 3 | |||
1970 | Tercer puestu | 3ª | 6 | 5 | 0 | 1 | 17 | 10 | 7 | 10 | 83.3% | Gerd Müller: 10 | 5 | 4 | 1 | 0 | 20 | 3 | 17 | 9 | 90% | Gerd Müller: 7 | |||
1974 | Campeón | 1ª | 7 | 6 | 0 | 1 | 13 | 4 | 9 | 12 | 85.7% | Gerd Müller: 4 | Anfitrión | ||||||||||||
1978 | Segunda fase | 6ª | 6 | 1 | 4 | 1 | 10 | 5 | 5 | 6 | 37.5% | Rummenigge: 3 | Campeón defensor | ||||||||||||
1982 | Subcampeón | 2ª | 7 | 3 | 2 | 2 | 12 | 10 | 2 | 8 | 57.1% | Rummenigge: 5 | 8 | 8 | 0 | 0 | 33 | 3 | 30 | 16 | 100% | Rummenigge: 9 | |||
1986 | Subcampeón | 2ª | 7 | 3 | 2 | 2 | 8 | 7 | 1 | 8 | 57.1% | Rudi Völler: 3 | 8 | 5 | 2 | 1 | 22 | 9 | 13 | 12 | 75% | Rummenigge: 4 | |||
1990 | Campeón | 1ª | 7 | 5 | 2 | 0 | 15 | 5 | 10 | 12 | 85.7% | Lothar Matthäus: 4 | 6 | 3 | 3 | 0 | 13 | 3 | 10 | 9 | 75% | Rudi Völler: 4 | |||
1994 | Cuartos de final | 5ª | 5 | 3 | 1 | 1 | 9 | 7 | 2 | 7 | 70% | Jürgen Klinsmann: 5 | Campeón defensor | ||||||||||||
1998 | Cuartos de final | 7ª | 5 | 3 | 1 | 1 | 8 | 6 | 2 | 10 | 66.6% | Bierhoff, Klinsmann: 3 | 10 | 6 | 4 | 0 | 23 | 9 | 14 | 22 | 73.3% | Oliver Bierhoff: 6 | |||
2002 | Subcampeón | 2ª | 7 | 5 | 1 | 1 | 14 | 3 | 11 | 16 | 76.1% | Miroslav Klose: 5 | 10 | 6 | 3 | 1 | 19 | 12 | 7 | 21 | 70% | Michael Ballack: 6 | |||
2006 | Tercer puestu | 3ª | 7 | 5 | 1 | 1 | 14 | 6 | 8 | 16 | 76.1% | Miroslav Klose: 5 | Anfitrión | ||||||||||||
2010 | Tercer puestu | 3ª | 7 | 5 | 0 | 2 | 16 | 5 | 11 | 15 | 71.4% | Thomas Müller: 5 | 10 | 8 | 2 | 0 | 26 | 5 | 21 | 26 | 86.6% | Miroslav Klose: 7 | |||
2014 | Campeón | 1ª | 7 | 6 | 1 | 0 | 18 | 4 | 14 | 19 | 90.4% | Thomas Müller: 5 | 10 | 9 | 1 | 0 | 36 | 10 | 26 | 28 | 93.3% | Mesut Özil: 8 | |||
2018 | Primera fase | 22° | 7 | 6 | 1 | 0 | 2 | 4 | -2 | - | - | 10 | 10 | 0 | 0 | 43 | 4 | 39 | 30 | 100% | T. Müller, Wagner: 5 | ||||
2022 | Por definir | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | - | |||
Total global | 19/21 | 2ª | 106 | 66 | 20 | 20 | 224 | 121 | 103 | 178 | 71.2% | Miroslav Klose: 16 | 93 | 73 | 18 | 2 | 286 | 70 | 216 | 173 | 86.02% | Rummenigge, Klose: 13 |
Eurocopa
[editar | editar la fonte]Fase final | Fase clasificatoria | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Edición | Resultancia !width="65"|
Posición |
PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | ||||
1960 | Nun participó | ||||||||||||||||||||||
1964 | |||||||||||||||||||||||
1968 | Nun se clasificó | 4 | 2 | 1 | 1 | 9 | 2 | 7 | 5 | 62.5% | Gerd Müller: 5 | ||||||||||||
1972 | Campeón | 1ª | 2 | 2 | 0 | 0 | 5 | 1 | 4 | 4 | 100% | Gerd Müller: 4 | 8 | 5 | 3 | 0 | 13 | 3 | 10 | 13 | 81.2% | Gerd Müller: 7 | |
1976 | Subcampeón | 2ª | 2 | 1 | 1 | 0 | 6 | 4 | 2 | 3 | 75% | Dieter Müller: 4 | 8 | 4 | 4 | 0 | 17 | 5 | 12 | 12 | 75% | Jupp Heynckes: 4 | |
1980 | Campeón | 1ª | 4 | 3 | 1 | 0 | 6 | 3 | 3 | 7 | 87.5% | Klaus Allofs: 3 | 6 | 4 | 2 | 0 | 17 | 1 | 16 | 10 | 83.3% | Klaus Fischer: 6 | |
1984 | Primer fase | 5ª | 3 | 1 | 1 | 1 | 2 | 2 | 0 | 3 | 50% | Rudi Völler: 2 | 8 | 5 | 1 | 2 | 15 | 5 | 10 | 11 | 68.7% | Rummenigge: 7 | |
1988 | Semifinales | 3ª | 4 | 2 | 1 | 1 | 6 | 3 | 3 | 5 | 62.5% | Rudi Völler: 2 | Anfitrión | ||||||||||
1992 | Subcampeón | 2ª | 5 | 2 | 1 | 2 | 7 | 8 | -1 | 5 | 50% | Karlheinz Riedle: 3 | 6 | 5 | 0 | 1 | 13 | 4 | 9 | 10 | 83.3% | Rudi Völler: 3 | |
1996 | Campeón | 1ª | 6 | 4 | 2 | 0 | 10 | 3 | 7 | 14 | 77.7% | Jürgen Klinsmann: 3 | 10 | 8 | 1 | 1 | 27 | 10 | 17 | 25 | 83.3% | Jürgen Klinsmann: 9 | |
2000 | Primer fase | 15ª | 3 | 0 | 1 | 2 | 1 | 5 | -4 | 1 | 11.1% | Mehmet Scholl | 8 | 6 | 1 | 1 | 20 | 4 | 16 | 19 | 79.1% | Oliver Bierhoff: 7 | |
2004 | Primer fase | 12ª | 3 | 0 | 2 | 1 | 2 | 3 | -1 | 2 | 22.2% | Frings, Ballack | 8 | 5 | 3 | 0 | 13 | 4 | 9 | 18 | 75% | Ballack, Bobic: 4 | |
2008 | Subcampeón | 2ª | 6 | 4 | 0 | 2 | 10 | 7 | 3 | 12 | 66.6% | Lukas Podolski: 3 | 12 | 8 | 3 | 1 | 35 | 7 | 28 | 27 | 75% | Lukas Podolski: 8 | |
2012 | Semifinales | 3ª | 5 | 4 | 0 | 1 | 10 | 6 | 4 | 12 | 80% | Mario Gómez: 3 | 10 | 10 | 0 | 0 | 34 | 7 | 27 | 30 | 100% | Miroslav Klose: 9 | |
2016 | Semifinales | 4ª | 6 | 3 | 2 | 1 | 7 | 3 | 4 | 11 | 61.1% | Mario Gómez: 2 | 10 | 7 | 1 | 2 | 24 | 9 | 15 | 22 | 73.3% | Thomas Müller: 9 | |
2020 | Por definir | ||||||||||||||||||||||
Clasificación histórica de la Eurocopa Total global | 12/15 | 1ª | 49 | 26 | 12 | 11 | 72 | 48 | 24 | 90 | 61.22% | Klinsmann, Gómez: 5 | 98 | 69 | 20 | 9 | 237 | 61 | 176 | 202 | 79.53% | Miroslav Klose: 16 |
Copa FIFA Confederaciones
[editar | editar la fonte]Edición | Resultancia !width="65"|
Posición |
PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1992 | Nun clasificó | |||||||||||
1995 | ||||||||||||
1997 | ||||||||||||
1999 | Primer fase | 5ª | 3 | 1 | 0 | 2 | 2 | 6 | -4 | 3 | 33.3% | Preetz, Matthäus |
2001 | Nun clasificó | |||||||||||
2003 | ||||||||||||
2005 | Tercer puestu | 3ª | 5 | 3 | 1 | 1 | 15 | 11 | 4 | 10 | 66.6% | Michael Ballack: 4 |
2009 | Nun clasificó | |||||||||||
2013 | ||||||||||||
2017 | Campeón | 1ª | 5 | 4 | 1 | 0 | 12 | 5 | 7 | 13 | 86.6% | Goretzka, Stindl, Werner: 3 |
? 2021 | Por definir | |||||||||||
Total global | 3/11 | 4ª | 13 | 8 | 2 | 3 | 29 | 22 | 7 | 26 | 66.6% | Michael Ballack: 4 |
Xuegos Olímpicos
[editar | editar la fonte]Edición | Resultancia !width="65"|
Posición |
PX | PG | PE !width="33"
style="cursor:help;" title="Partíos perdíos"|PP |
GF | GC | Dif. | Pts. | Rend. | Goliador | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Atenes 1896 | Nun hubo competición de fútbol | |||||||||||
París 1900 | En 1900 y 1904 los Xuegos Olímpicos apostar clubes | |||||||||||
St. Louis 1904 | ||||||||||||
Londres 1908 | Nun se clasificó | |||||||||||
Estocolmo 1912 | Primer fase | 7ª | 3 | 1 | 0 | 2 | 18 | 8 | 10 | 2 | 33.3% | Gottfried Fuchs: 10 |
Amberes 1920 | Nun se clasificó | |||||||||||
París 1924 | ||||||||||||
Ámsterdam 1928 | Cuartos de final | 7ª | 2 | 1 | 0 | 1 | 5 | 4 | 1 | 2 | 50% | Richard Hofmann: 4 |
Los Angeles 1932 | Nun hubo competición de fútbol | |||||||||||
Berlín 1936 | Cuartos de final | 6ª | 2 | 1 | 0 | 1 | 9 | 2 | 7 | 2 | 50% | Simetsreiter, Urban: 3 |
Londres 1948 | Nun participó[n 10] | |||||||||||
Ḥelsinki 1952 | De 1952 a 1988 los Xuegos Olímpicos apostar seleiciones amateur | |||||||||||
Melbourne 1956 | ||||||||||||
Roma 1960 | ||||||||||||
Tokiu 1964 | ||||||||||||
Méxicu 1968 | ||||||||||||
Múnich 1972 | ||||||||||||
Montreal 1976 | ||||||||||||
Moscú 1980 | ||||||||||||
Los Angeles 1984 | ||||||||||||
Seúl 1988 | ||||||||||||
Barcelona 1992 | Dende 1992 la competición apostar Seleiciones sub-23 | |||||||||||
Total | 3/7 | - | 7 | 3 | 0 | 4 | 32 | 14 | 18 | 6 | 42.8% | Gottfried Fuchs: 10 |
Clasificación FIFA
[editar | editar la fonte]Añu !width=90 | Xineru !width=90 | Febreru !width=90 | Marzu !width=90 | Abril | Mayu !width=90 | Xunu !width=90 | Julio !width=90 | Agostu !width=90 | Setiembre !width=90 | Ochobre !width=90 | Payares | Avientu |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1993 | Nun esistía la clasificación FIFA | 1ª (57) | 5ª (55) | 4ª (58) | 3ª (58) | 1ª (59) | ||||||
1994 | – | 1ª (58) | 1ª (58) | 2ª (58) | 2ª (58) | 1ª (59) | 4ª (61) | – | 4ª (61) | 4ª (60) | 4ª (60) | 5ª (61) |
1995 | – | 5ª (60) | – | 4ª (60) | 5ª (59) | 5ª (58) | 4ª (58) | 4ª (58) | 4ª (61) | 3ª (60) | 2ª (61) | 2ª (61) |
1996 | 2ª (61) | 3ª (61) | – | 2ª (61) | 2ª (62) | – | 2ª (64) | 2ª (64) | 2ª (64) | 2ª (64) | 2ª (64)) | 2ª (64) |
1997 | – | 2ª (64) | – | 2ª (63) | 2ª (64) | 2ª (63) | 5ª (60) | 4ª (60) | 2ª (63) | 3ª (63) | 2ª (64) | 2ª (65) |
1998 | – | 2ª (65) | 2ª (66) | 2ª (65) | 2ª (64) | – | 3ª (68) | 3ª (68) | 3ª (67) | 3ª (67) | 3ª (67) | 3ª (66) |
1999 | 5ª (742) | 5ª (738) | 5ª (734) | 3ª (746) | 3ª (742) | 5ª (733) | 5ª (720) | 5ª (718) | 5ª (735) | 5ª (734) | 5ª (739) | 5ª (739) |
2000 | 5ª (739) | 5ª (742) | 5ª (735) | 5ª (725) | 6ª (717) | 6ª (706) | 9ª (711) | 11ª (700) | 9ª (712) | 8ª (719) | 8ª (715) | 11ª (705) |
2001 | 11ª (705) | 11ª (703) | 11ª (698) | 8ª (714) | 9ª (711) | 8ª (720) | 5ª (726) | 5ª (725) | 12ª (708) | 14ª (695) | 11ª (710) | 12ª (707) |
2002 | 12ª (707) | 12ª (704) | 10ª (710) | 12ª (697) | 11ª (695) | – | 5ª (765) | 5ª (764) | 4ª (770) | 4ª (763) | 4ª (763) | 4ª (761) |
2003 | 4ª (765) | 5ª (762) | 5ª (758) | 4ª (755) | 4ª (757) | 6ª (745) | 8ª (736) | 10ª (728) | 9ª (736) | 7ª (744) | 9ª (736) | 12ª (729) |
2004 | 12ª (729) | 12ª (727) | 10ª (729) | 7ª (735) | 9ª (723) | 8ª (726) | 12ª (715) | 13ª (712) | 11ª (714) | 13ª (706) | 16ª (706) | 19ª (705) |
2005 | 16ª (710) | 17ª (708) | 18ª (702) | 20ª (698) | 19ª (697) | 21ª (695) | 11ª (723) | 11ª (722) | 15ª (718) | 15ª (712) | 16ª (710) | 16ª (708) |
2006 | 17ª (707) | 19ª (706) | 22ª (700) | 19ª (699) | 19ª (696) | – | 9ª (1229) | 9ª (1229) | 8ª (1291) | 6ª (1339) | 6ª (1348) | 6ª (1350) |
2007 | 5ª (1363) | 5ª (1359) | 5ª (1390) | 5ª (1393) | 5ª (1390) | 4ª (1467) | 5ª (1311) | 5ª (1337) | 4ª (1330) | 5ª (1245) | 5ª (1296) | 5ª (1298) |
2008 | 5ª (1305) | 5ª (1281) | 5ª (1294) | 5ª (1261) | 5ª (1364) | 5ª (1274) | 3ª (1364) | 2ª (1343) | 3ª (1329) | 3ª (1336) | 2ª (1413) | 2ª (1381) |
2009 | 2ª (1389) | 2ª (1403) | 2ª (1366) | 2ª (1362) | 2ª (1362) | 3ª (1378) | 5ª (1207) | 4ª (1195) | 4ª (1186) | 5ª (1161) | 6ª (1170) | 6ª (1173) |
2010 | 6ª (1173) | 5ª (1208) | 6ª (1157) | 6ª (1107) | 6ª (1182) | – | 4ª (1464) | 4ª (1464) | 3ª (1490) | 4ª (1481) | 4ª (1489) | 3ª (1485) |
2011 | 3ª (1485) | 3ª (1485) | 3ª (1486) | 4ª (1386) | 4ª (1413) | 3ª (1417) | 3ª (1305) | 3ª (1330) | 3ª (1290) | 3ª (1352) | 3ª (1345) | 3ª (1345) |
2012 | 3ª (1345) | 2ª (1369) | 3ª (1332) | 2ª (1345) | 2ª (1345) | 3ª (1288) | 2ª (1502) | 2ª (1474) | 2ª (1437) | 2ª (1459) | 2ª (1421) | 2ª (1437) |
2013 | 2ª (1437) | 2ª (1437) | 2ª (1473) | 2ª (1428) | 2ª (1428) | 2ª (1416) | 2ª (1273) | 2ª (1257) | 3ª (1261) | 2ª (1311) | 2ª (1318) | 2ª (1318) |
2014 | 2ª (1318) | 2ª (1314) | 2ª (1336) | 2ª (1340) | 2ª (1340) | 2ª (1300) | 1ª (1724) | 1ª (1736) | 1ª (1765) | 1ª (1669) | 1ª (1725) | 1ª (1725) |
2015 | 1ª (1725) | 1ª (1729) | 1ª (1770) | 1ª (1687) | 1ª (1687) | 1ª (1775) | 2ª (1411) | 3ª (1226) | 3ª (1248) | 2ª (1401) | 2ª (1388) | 4ª (1347) |
2016 | 4ª (1347) | 4ª (1347) | 4ª (1355) | 5ª (1309) | 5ª (1309) | 4ª (1310) | 4ª (1319) | 4ª (1319) | 3ª (1347) | 2ª (1465) | 3ª (1433) | 3ª (1433) |
2017 | 3ª (1433) | 3ª (1433) | 3ª (1443) | 3ª (1464) | 3ª (1464) | 3ª (1511) | 1ª (1609) | 2ª (1549) | 1ª (1606) | 1ª (1631) | 1ª (1602) | 1ª (1602) |
2018 | 1ª (1602) | 1ª (1602) | 1ª (1609) | 1ª (1533) | 1ª (1544) | 1ª (1558) | ||||||
Posición promedio: 5ª posición |
Fonte: Ficha d'Alemaña en FIFA Archiváu 2018-04-19 en Wayback Machine; Estadístiques FIFA Archiváu 2012-06-08 en Wayback Machine
Categoríes inferiores
[editar | editar la fonte]Les categoríes inferiores de la seleición de fútbol d'Alemaña, son el conxuntu de seleiciones de la Federación Alemana de Fútbol integraes nel so conxuntu por xugadores d'ente 16 a 23 años, que representen a Alemaña nos distintos torneos internacionales arrexuntaos en distintos categoríes d'edá y que constitúin los escalafones previos a la seleición absoluta.
Les distintes categoríes establecer pol añu de nacencia de los xugadores y de normal inclúin a futbolistes nacíos en dos años consecutivos. Tradicionalmente la denominación de la seleición referir a la edá máxima de los xugadores habiendo asina competiciones oficiales dende los sub-15 hasta los sub-23.
Hai de solliñar tamién a la estinguida Seleición de fútbol amateur d'Alemaña, un combináu de calter non profesional que foi la encargada de defender a entós la esistente Alemaña Federal nos Xuegos Olímpicos nel periodu entendíu ente la edición de los XX.OO. de 1952 de Ḥelsinki, y los XX.OO. de 1988 de Seúl nel intentu del COI por establecer una igualdá ente tolos equipos, que se vio siguida na edición siguiente de los XX.OO. de 1992 en Barcelona, onde dende entós los encargaos de representar al so país seríen los futbolistes de la categoría inferior sub-23.
Seleición sub-23
[editar | editar la fonte]La seleición sub-23 ye, dende los Xuegos Olímpicos de Barcelona 1992, la encargada de defender a Alemaña na competición de fútbol, motivu pol que recibe'l calificativu d'olímpica. Los xugadores participantes nos mesmos tienen de tener menos de 23 años d'edá sacante trés per escuadra que pueden ser mayores.[277]
El tornéu olímpicu ye consideráu según una Copa Mundial sub-23. Nesti certame la Seleición Olímpica Alemana tuvo la so única participación nos Xuegos de Rio de Janeiro 2016 onde progresivamente llogró la medaya de plata. Ésta ye apostada pola seleición sub-21, encargada de llograr la plaza nel Campeonatu d'Europa sub-21.
Seleición sub-21
[editar | editar la fonte]La seleición sub-21, ye la encargada de representar a Alemaña na Eurocopa sub-21. Nella, la seleición salió vencedora en dos causes, en 2009,[278][279] y en 2017.[280]
Como asocede col restu de categoríes inferiores, y a diferencia de les seleiciones absolutes, al participar n'eventos con una duración biañal, el personal téunico y los xugadores coinciden cola seleición precedente, camudando namái la so denominación. Ye por eso que seleiciones como la sub-18 o sub-16, queden davezu a la solombra de los sos mayores sub-19 o sub-17, al nun haber grandes torneos oficiales FIFA o UEFA representaos por diches seleiciones.
Seleición sub-20
[editar | editar la fonte]La categoría sub-20 ye la categoría xuvenil encargada de defender a Alemaña nel Campeonatu Mundial sub-20 dende la so creación nos años 1970. Nesi tornéu la categoría salió vencedora na edición de 1981 en venciendo por 4-0 a la seleición qatarina, y subcampeona nuna ocasión en perdiendo na final de 1987 por 5:4 nos penaltis tres el 0-0 contra la seleición yugoslava.[281][282]
En dambes ocasiones, los gallardones fueron llograos como Alemaña Federal. Dende la unificación, la meyor participación d'Alemaña son unos cuartos de final nes ediciones de 2005 nos Países Baxos y en 2009 n'Exiptu.
Seleición sub-19
[editar | editar la fonte]La categoría sub-19 sustituyó oficialmente a la categoría sub-18 pa una concordanza coles categoríes UEFA. Ye, dende la so creación nel añu 1953 como sub-18, y sub-19 dende 2002, una de les categoríes inferiores más importantes d'Alemaña por cuenta de los sos llogros y historia, magar que la mayoría fueron conquistaos pola Alemaña Democrática.[283][284]
Los xuveniles conquistaron el Campeonatu d'Europa sub-19 de la UEFA en 3 ocasiones, una como Alemaña Federal, y dos como Alemaña unificada (al nun computar los 3 campeonatos consiguíos polos alemanes orientales).[285][286]
Seleición sub-17
[editar | editar la fonte]Al igual que la categoría sub-19, pa oldear les categoríes UEFA, provién de la categoría sub-16 que s'estremó nesta y la benjamina seleición sub-15. Por tal motivu nel so historial como seleición inclúyense torneos consideraos equivalentes pero realizaos so la denominación sub-16 dende 1982 hasta 2001.
Encargada de defender a Alemaña nel Campeonatu Mundial sub-17 de la UEFA, competición que se-y aguanta y de la que salió subcampeona en 1985 como Alemaña Federal, na so primer edición pa seleiciones sub-16, que camudaría a sub-17 dende la edición de 1991. Dende entós y como Alemaña unificada, el so meyor resultáu ye un tercer puestu na edición de 2007 de Corea del Sur.
Na Eurocopa sub-17, competición que venció en 3 ocasiones y foi subcampeona n'otres 4 oportunidaes siendo asina la tercera meyor seleición europea nel palmarés por detrás de España y Portugal;[287][n 11] Mientres, en de la Meridian Cup tuvo participación al tener presentes a trés futbolistes nel escoyíu d'Europa na edición de 2007, añu nel que camuda'l formatu y pasa a ser una competición ente un escoyíu de la UEFA y otru de la CAF. Europa saldría vencedora de la competición.
Seleición sub-15
[editar | editar la fonte]La seleición sub-15 d'Alemaña ye la categoría infantil de la seleición alemana.
Otres modalidaes
[editar | editar la fonte]La seleición alemana de fútbol cunta amás de les categoríes inferiores con otres modalidaes como son el fútbol femenín o'l fútbol playa. La seición femenina ye la más llonxeva de los dos, cuando naz a finales de los años 1950 na clandestinidá, y oficialmente nos años 1980. La de fútbol playa, la más actual, foi creada nos primeros años de la década de 1990.
Seleición femenina
[editar | editar la fonte]La categoría femenina oficializar a principios de los años 1980, y apuesta el so primer partíu frente a la seleición escocesa ante la que salió vencedora por 5-1 el 10 de payares de 1982. Na clandestinidá, por cuenta de la situación de censura que vivía'l fútbol femenín nel país, naz la seleición femenina en 1956, anque nun tuvo reconocida nin pola FIFA nin pola DFB yá que nun se contemplaba la disputa de fútbol per parte de muyeres.
La seleición alemana femenina ta considerada como una de les meyores seleiciones del mundu. Los sos mayores llogros hasta l'actualidá son dos Campeonatu Mundiales conquistaos nes ediciones d'Estaos Xuníos 2003[288] y China 2007,[289] siendo la única seleición que foi hasta'l momentu capaz de revalidar el títulu.
Ye la máxima dominadora n'Europa, onde'l so mayor llogru foi la consecución de la Eurocopa na que consiguió algamar el títulu del tornéu nes ediciones de 1989, 1991, 1995, 1997, 2001, 2005, 2009, 2013, pa un total de 8 campeonatos, escapándose-y el títulu nes sos participaciones namái na edición de 1993 que foi parar a manes de la seleición noruega. La disciplina ye olímpica dende los Xuegos d'Atlanta 1996. Alemaña participó nel certame en 5 ocasiones, en Rio de Janeiro 2016 llogró la so única medaya d'oru; y en 3 vegaes consiguió la medaya de bronce, nes ediciones de 2000, 2004, 2008.
Al igual que la so homónima masculina, el combináu femenín cunta tamién con categoríes inferiores, estremaes na so categoría sub-20, sub-19 y sub-17, onde destaquen particularmente les dos primeres en saliendo campeones del Mundu en 2004 y 2010, y la sub-19 por ser campeones d'Europa en 6 ocasiones, siendo les máximes dominadores.
Seleición de fútbol playa
[editar | editar la fonte]La seleición alemana naz nos años 1990, y magar la so curtia vida, consiguió colase nel palmarés européu del fútbol sablera, territoriu apoderáu históricamente por españoles y portugueses y onde les seleiciones del este empiecen a amosar un gran poderíu. Alemaña entá s'atopa lloñe de poder ser una seleición a tener en cuenta a la de resolver los grandes títulos.
Vencedora nuna ocasión de la Eurolliga en 1998 ye hasta'l momentu'l so mayor llogru na modalidá. Consiguió participar na Copa Mundial en cuatro causes, ensin superar la fase de grupos en nenguna de les sos participaciones.
Palmarés completu
[editar | editar la fonte]Seleición absoluta
[editar | editar la fonte]La seleición alemana cuenta con unu de los meyores palmarés a nivel mundial con ocho títulos oficiales absolutos, convirtiéndola na primera n'Europa y quinta a nivel global. Alemaña llogró vencer nos trés principales campeonatos de seleiciones nacionales, a nivel mundial, internacional y européu.[n 12]
Alemaña ye una de los ocho seleiciones campeones del mundu xunto a Arxentina, Brasil, España, Francia, Inglaterra, Italia y Uruguái. Proclamóse campeona del mundu en cuatro causes, la primera en Suiza 1954 venciendo a Hungría y la cual significó'l so primer títulu oficial, en 1974 como anfitriona imponiéndose a los Países Baxos, n'Italia 1990 y en Brasil 2014 ganando a Arxentina en dambes finales.
Ye una de los diez seleiciones europees que llogró'l so respeutivu tornéu continental. Apodera con tres títulos xunto a la seleición española, el palmarés históricu de la Eurocopa. Consiguió la so primer Eurocopa en Bélxica 1972 venciendo a la Xunión Soviética, la so segunda llograr n'Italia 1980 venciendo a Bélxica, y el tercer campeonatu conquistar n'Inglaterra 1996 ganando a la República Checa.
En dos causes llogró consiguir el «doblete» de seleiciones, el primeru ente 1972 y 1974 como campeón européu y mundial, y el segundu ente 2014 y 2017 como campeón mundial y campeón confederativo.
Competición | |||
---|---|---|---|
Copa Mundial de Fútbol | 4 (1954, 1974, 1990 y 2014) | 4 (1966, 1982, 1986 y 2002) | 4 (1934, 1970, 2006 y 2010) |
Eurocopa | 3 (1972, 1980 y 1996) | 3 (1976, 1992 y 2008) | 3 (1988, 2012 y 2016) |
Copa Confederaciones | 1 (2017) | – | 1 (2005) |
Categoríes inferiores
[editar | editar la fonte]Les categoríes inferiores de la seleición alemana, tán consideraes pola UEFA, una de los meyores y más esitoses d'Europa al ser gallardoniaes col Premiu UEFA Maurice Burlaz en trés causes. Destaquen nes sos categoríes inferiores una Copa Mundial de Fútbol Sub-20 en 1981[290] y un segundu puestu na Copa Mundial de Fútbol Sub-17 en 1985, los sos máximos llogros nos Xuegos Olímpicos fueron los dos medayes de bronce ganaes nos Xuegos Olímpicos de Tokiu 1964 y Xuegos Olímpicos de Seúl en 1988 y la única medaya d'oru llograda hasta la fecha como Alemaña Democrática nos Xuegos Olímpicos de Montreal 1976.
Distinciones
[editar | editar la fonte]Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Federación Alemana de Fútbol
- Seleición femenina de fútbol d'Alemaña
- Seleición de fútbol playa d'Alemaña
- Seleición de fútbol d'Alemaña Democrática
- Seleición de fútbol d'Alemaña Federal
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Goldblatt, David (2008). The Ball Is Round: A Global History of Soccer (n'inglés). Penguin. ISBN 1594482969.
- Martialay, Félix. Tou sobre toos escoyer. ISBN 84-935390-2-3.
- VV.AA (2008). Guía Marca de la Lliga 09. Unidá Editorial.
- Henao, Luis Arturo (marzu de 2010). «Cap. Los árbitros», Los 501 récores de los Mundiales de Fútbol, I, páx. 73. ISBN 978-958-44-6505-4.
- Reiter, Florian (2005). Der Kick mit dem Ball: Die Geschichte des Fußballs (n'alemán). Vergangenheits. ISBN 978-3-940621-06-1.
- (2005) Bertelsmann Lexikon: Chronik des deutschen Fussballs (n'alemán). Chronik, páx. 400. ISBN 978-3577164092.
Notes
[editar | editar la fonte]- ↑ 1954, 1966, 1974, 1982, 1986, 1990, 2002 y 2014.
- ↑ 1972, 1976, 1980, 1992, 1996 y 2008.
- ↑ Dende 1952, los Xuegos Olímpicos son apostaos por seleiciones amateur nel casu d'Europa y Suramérica, o bien por futbolistes que nun apostaren nengún Mundial. Dende 1992, son les seleiciones sub-23 les encargaes de representar al so país. Estes midíes fueron tomaes p'apurrir una mayor igualdá na competición, por cuenta de la gran diferencia esistente ente los equipos, favorecíu pola llegada de la profesionalización de fútbol (sobremanera a Europa), que marcaba una gran diferencia al respeutive de otros conxuntos.
- ↑ Nun principiu la FIFA solo concedió a Nejedlý 2 de los 3 tantos, pero tres diversos estudios sobre la tema en 2006, finalmente concedióse-y el tercer tantu, que-y convertiría amás en líder en solitariu de la tabla de anotadores qu'antes compartía col italianu Angelo Schiavio y l'alemán Edmund Conen.
- ↑ D'antiguo nes primeres ediciones del Mundial los primeros clasificaos recibíen una medaya, al igual que nos Xuegos Olímpicos, amás del troféu Jules Rimet al dau al campeón.
- ↑ «Esti foi l'únicu alcuentru de fútbol que Adolf Hitler guardó na so vida: retiróse furiosu seis minutos antes de terminar el mesmu. L'entrenador de los noruegos, Absjorn Halvorsen, yera xudíu, y terminaría los sos díes nun campu de concentración en Francia. Unu de los sos verdugos, l'oficial de les SS Otto Harder, fuera'l so compañeru nel Hamburgu.». Consultáu'l 31 de marzu de 2017.
- ↑ Alemaña Federal tornó participar nes primeres dos ediciones de la competición por motivos políticos y por creer que l'equipu occidental solo tenía d'apostar la Copa Mundial, desmereciendo asina'l Campeonatu d'Europa.
- ↑ Alemaña, como munches otres seleiciones europees, en señal de protesta, nun aceptaron la invitación p'allegar al primer campeonatu mundial de fútbol celebráu en Suramérica.
- ↑ Alemaña nun participó nel Mundial de 1950 por prohibición de la FIFA, como refugo a los crímenes cometíos mientres la Segunda Guerra Mundial polos dirixentes nazis.
- ↑ Al igual que na Copa Mundial de 1950 Alemaña foi vetada a participar por cuenta de los acontecimientos bélicos provocaos pol so réxime nazi. Mesma situación asocedió-y a Xapón pola invasión de China.
- ↑ Nes ediciones de 1984, 1992 y 2009. Los dos últimes ganaes como Alemaña unificada, y la primera como Alemaña Federal. Sacante la de 1992 en Xipre, les otres dos fueron ganaes siendo los organizadores del eventu.
- ↑ Xunto con Arxentina, Brasil y Francia.
- ↑ Gallardón de la UEFA a les categoríes inferiores.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 heimatsport.de Archiváu 2013-12-13 en Wayback Machine - Ganz in Weiß: Die Adler tragen ihre neuen Kleider
- ↑ «DFB unveil new "Die Mannschaft" branding» (alemán). DFB. Consultáu'l 8 de xunu de 2015.
- ↑ Anque hai qu'esclariar qu'apocayá la seleición olímpica llogró la Medaya de de plata en 2016 el máximu llogru per parte de Seleición Alemaña Democrática na modalidá d'amateur, foi la única medaya d'oru en los Xuegos de Montreal de 1976 y la seleición xuvenil, Alemaña Federal llogró la so única medaya de bronce nos Xuegos Olímpicos de Seúl 1988.
- ↑ FIFA.com. «Inicio de la FIFA. Alemaña». Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ «All matches of The National Team in 1909». DFB. Consultáu'l 1 d'agostu de 2008.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 Rsssf.com. «Historial de partíos d'Alemaña» (inglés). Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ Marca.com. «La Mannschaft cumple 100 años». Consultáu'l 2009.
- ↑ «Los ganadores de los Premios Laureus 2015». Altes pulsaciones.com (4 d'abril de 2015). Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Seleición varonil alemana de fútbol gana Premiu Laureus al Meyor Equipu del Añu». Spanish people dialy (15 d'abril de 2015). Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Los Mundiales de Fútbol.com (ed.): «Participaciones de la Seleición d'Alemaña nos Mundiales de Fútbol». Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Sergio Henrique Jarreta. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1954» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Sergio Henrique Jarreta. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1974» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Sergio Henrique Jarreta. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1990» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 2014» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ «cuatro-titulos-mundiales-de-alemania-en-la so-historia.html Los cuatro títulos mundialistas d'Alemaña, la segunda seleición más ganadora de la historia». Emol (13 de xunetu de 2014). Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup Final Tournaments - Total Rankings» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ «Estadístiques de les seleiciones na Copa Mundial de la FIFA». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-11-13. Consultáu'l 21 d'avientu de 2015.
- ↑ «World Football – All time table». World Football. Consultáu'l 3 de xunetu de 2016.
- ↑ Los Mundiales de Fútbol.com (ed.): «Alemaña nos Mundiales de Fútbol: Estadístiques Xenerales». Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European Championship» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Martín Tabeira. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European Championship 1972» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Martín Tabeira. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European Championship 1980» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Martín Tabeira. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European Championship 1996» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European Championship All-Time Rankings» (inglés). Consultáu'l 4 de xunetu de 2016.
- ↑ Markus Schaal. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «All-Time Ranking Confederations Cup» (inglés). Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ Tim Malsen (3 de xineru de 2016). «L'agónicu final que tuvo la seleición de fútbol d'Alemaña del Este». Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ FIFA.com. «Entamando la primer Copa Mundial de la FIFA». Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 14 de payares de 2011.
- ↑ «Historia de la FIFA - Entamando la primer Copa Mundial de la FIFA editorial=Páxina oficial de la FIFA». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-03-09. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ — (—). . FIFA.com. Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 15 d'agostu de 2012.
- ↑ J. Estepa (Añu 2010). «La seleición española nun participó nun primer Mundial marcáu pol boicó». Marca.com. Consultáu'l 23 d'abril de 2011.
- ↑ Goldblatt (2008), p. 248
- ↑ «Historia de la Copa Mundial de la FIFA». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-07-16. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ Rsssf.com. «Reportes del Mundial Italia 1934». Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ FIFA.com. «Reporte Alemaña-Luxemburgu Berlín 1936». Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ FIFA.com. «Reporte Alemaña-Noruega Berlín 1936». Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ Quintadimensión.com. «Fútbol na Alemaña nazi. El Anschluss y el fútbol.». Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ Eleconomista.com. «nazismu-destruia-tambien-el-futbol-austriacu.html Fai 70 años, el nazismu destruyía tamién el fútbol austriaco». Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ Laopinióndecoruña.com. «El xugador que desafió a Hitler». Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ Elgráfico.com. «nazismu.php El deporte en tiempos del nazismu». Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ FIFA.com Reporte del partíu Suiza-Alemaña: 4-2
- ↑ «Hungría golió 8-3 a Alemaña F. en primer ronda». ESPN Deportes (18 de xunu de 2013). Consultáu'l 13 d'agostu de 2016.
- ↑ Ideal.es (ed.): «Suiza 1954, 'el fútbol débe-y una Copa a Hungría'» (29 de mayu de 2010). Consultáu'l 1 de xunetu de 2010.
- ↑ Yahoo - Eurosport (ed.): «Histories de Fútbol - Los máxicos maxares» (11 de xunu de 2010). Consultáu'l 1 de xunetu de 2010.
- ↑ Edgar Valero Berrospe (11 de xunu de 2010). La Crónica de Güei (ed.): «Hungría y aquella marca inigualable». Consultáu'l 30 de xunu de 2010.
- ↑ ESPN Deportes (ed.): «La historia de Suiza 1954» (3 d'avientu de 2009). Consultáu'l 30 de xunu de 2010.
- ↑ Henao, Luis Arturo (Marzu de 2010). «Los árbitros», Los 501 récores de los Mundiales de Fútbol, I, páx. 73. ISBN 978-958-44-6505-4.
- ↑ José Comas (20 d'ochobre de 2003). El País (ed.): «Alemaña llora'l milagru de Berna». Consultáu'l 1 de xunetu de 2010.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Suiza 1954 - El milagru alemán esconxura la maxa d'Hungría». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Suiza 1954 - El milagru de Berna». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ La Prensa (ed.): «milagru-de-Berna-que-rehabilita-a-Alemaña El milagru de Berna que rehabilita a Alemaña» (26 de mayu de 2010). Archiváu dende l'milagru-de-Berna-que-rehabilita-a-Alemaña orixinal, el 23 de payares de 2015. Consultáu'l 1 de xunetu de 2010.
- ↑ FIFA.com «Fritz Walter: l'héroe alemán de la posguerra» Archiváu 2015-04-26 en Wayback Machine
- ↑ The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1958» (inglés). Consultáu'l 24 de xunetu de 2016.
- ↑ «World Cup History: 1962» (inglés). ESPN FC. ESPN Internet Ventures (30 d'abril de 2014). Consultáu'l 24 de xunetu de 2016.
- ↑ The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1962» (inglés). Consultáu'l 24 de xunetu de 2016.
- ↑ «ESPAÑA 1-ALEMAÑA 2». Mundo Deportivo.com (21 de xunetu de 1966). Consultáu'l 20 de xunetu de 2016.
- ↑ «mundu mundial-de-futbol/mundiales-de-futbol-copa-del mundu mundial-de-futbol-de-inglaterra-1966-copa-del mundu-inglaterra66-england66/425-siguen-los-choreos-a-sudamerica Mundial d'Inglaterra 1966 – Siguen los choreos a Suramérica». Todoslosmundiales.com.ar. Consultáu'l 3 de xunu de 2010.
- ↑ «West Germany Nips 10 Russians 2-1» (inglés). Montreal Gazette (26 de xunetu de 1966). Consultáu'l 11 d'ochobre de 2013.
- ↑ Jaume Miseranchs (25 de marzu de 2016). «deporte/20160320/40574883189/hurst-y-el gol-pantasma-mas-famosu-de-la historia-1966.html Hurst y el gol pantasma más famosa de la historia (1966)». Marca deportiva. Consultáu'l 14 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Inglaterra 1966 - Inglaterra algama l'Olimpo». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Sergio Henrique Jarreta. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1966» (inglés). Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Karel Stokkermans, Sergio Henrique Jarreta. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Cup 1970» (inglés). Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ «FIFA World Cup goals» (inglés). Páxina oficial de la FIFA.
- ↑ (n'inglés) Germany, Brazil lead World Cup. St. Petersburg Times. 11 de xunu de 1970. https://news.google.com/newspapers?id=EU5SAAAAIBAJ&sjid=JnwDAAAAIBAJ&pg=6128,411061&dq=peru&hl=en. Consultáu'l 20 de xunetu de 2016.
- ↑ «Bundesliga 50 – The birth of Germany's Professional Game» (inglés). Football Republik (9 de xunu de 2013). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-06-20. Consultáu'l 20 de xunetu de 2016.
- ↑ Downing, David (2001). The Best of Enemies: England v Germany. Bloomsbury Publishing.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Méxicu 1970 - Una prueba de resistencia y voluntá». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Méxicu 1970 - Italia 4-3 República Federal d'Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «El partíu del sieglu». ESPN Deportes (30 de setiembre de 2013). Consultáu'l 20 de xunetu de 2016.
- ↑ Carlos Jurado. «El partíu del sieglu de los Mundiales». Diariu Marca. Consultáu'l 20 de xunetu.
- ↑ (n'inglés) West Germany conquers Uruguái, 1-0, for Third Place in World Cup Soccer. Associated Press. 20 de xunu de 1970. http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F1091FFE3A5D16768FDDA80A94DE405B808BF1D3. Consultáu'l 20 de xunetu de 2016.
- ↑ FIFA.com «Uwe Seeler, un iconu con rangu de lleenda» Archiváu 2014-06-13 en Wayback Machine
- ↑ Elpaís.com. «Primeres Eurocopes, y primeros arrenuncios a participar». Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ Santiago Siguero. «100 años d'historia de la Mannschaft Los 100 años d'historia de la Mannschaft». Diariu Marca. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ «Inglaterra 1-3 República Federal d'Alemaña». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 18 de xunetu de 2016.
- ↑ «República Federal d'Alemaña 0-0 Inglaterra». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 18 de xunetu de 2016.
- ↑ «Un máxicu Müller inspira a Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (3 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1972 - Una potente Alemaña». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Historia - Alemaña conquista'l so primer EURU». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «[http://es.uefa.com/uefaeuro/season=1972/history-maker/index.html Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1972 Xugador destacáu - Un 'afortunáu' Müller da'l trunfu a Alemaña]». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Müller demuestra'l so olfatu goliador». Páxina oficial de la UEFA (3 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - República Federal d'Alemaña 1-0 Chile». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Australia 0-3 República Federal d'Alemaña». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Alemanes contra alemanes». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-03. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Yugoslavia 0-2 República Federal d'Alemaña». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - República Federal d'Alemaña 4-2 Suecia». Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Polonia 0-1 República Federal d'Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ Juan Carlos Estepa y Javier Estepa. «Los alemanes llevaron el Mundial ante la 'Naranxa Mecánica'». Diariu Marca. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ «aplausos-alemania-titulo-502151.html Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Holanda lleva los aplausos; Alemaña, el títulu». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 1974 - Los héroes de Múnich». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-04. Consultáu'l 15 de mayu de 2016.
- ↑ Carlos Jurado y Javier Estepa. «Los alemanes llevaron el Mundial ante la "Naranxa Mecánica"». Diariu Marca. Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «Debú espectacular de Dieter Müller». Páxina oficial de la UEFA (3 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 29 de xunu de 2016.
- ↑ «España iguala la secuencia d'Alemaña ente 1972 y 1976». Futbol.as.com (28 de xunu de 2012). Consultáu'l 4 de xunetu de 2017.
- ↑ «Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1976 - Panenka, l'héroe de Checoslovaquia». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 29 de xunu de 2016.
- ↑ «Panenka sella con estilu la victoria checa». Páxina oficial de la UEFA (3 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 29 de xunu de 2016.
- ↑ FIFA (ed.): «Match Report: Germany FR - Italy» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2015. Consultáu'l 9 de xunetu de 2010.
- ↑ FIFA (ed.): «Match Report: Germany FR - Netherlands» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2015. Consultáu'l 9 de xunetu de 2010.
- ↑ FIFA (ed.): «Match Report: Austria - Germany FR» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2015. Consultáu'l 9 de xunetu de 2010.
- ↑ Diego Bardanca (11 d'abril de 2013). «Helmut Schön, eminencia del fútbol alemano». Kaiser magacín. Consultáu'l 14 d'agostu de 2016.
- ↑ «Bastó'l gol de Rummenigge». Páxina oficial de la UEFA (4 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «Schuster, demasiáu pa Holanda». Páxina oficial de la UEFA (4 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «Tables ente xermanos y griegos». Páxina oficial de la UEFA (4 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «Historia - Imponse la potencia xermana». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1980 - Hrubesch corona la renacencia alemana». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «[http://es.uefa.com/uefaeuro/season=1980/history-maker/index.html#meyor+tarde+nunca+pa+hrubesch Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1980 Xugador destacáu - Meyor tarde que nunca pa Hrubesch]». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA España 1982 - Los Fennecs sosprienden». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «L'amañu más vergonzosu de la historia de los mundiales». Diariu Marca (25 de xunu de 2013). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «2-1: "Stop" a España». Mundo Deportivo.com (3 de xunetu de 1982). Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA España 1982 - Los incansables alemanes despiden a los Bleus». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 25 de xunu de 2016.
- ↑ laguerradelgol (blogue)«Partíos épicos: la Batalla de Sevilla»
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA España 1982 - Italia trunfa nun duelu de pesos pesaos». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-24. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña topeta ante la defensa lusa». Páxina oficial de la UEFA (4 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «República Federal d'Alemaña 2-1 Rumanía». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «Maceda abrasa a Alemaña nel últimu sollutu». Páxina oficial de la UEFA (4 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «1-0:¡Milagru en París!». Mundo Deportivo.com (21 de xunu de 1984). Consultáu'l 26 de xunetu de 2016.
- ↑ «[https://web.archive.org/web/20160610161944/http://es.fifa.com/worldcup/matches/round=3467/match=393/classic-match/index.html Copa Mundial de la FIFA Méxicu 1986 - La consagración de Maradona]». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Brehme salva los muebles». Páxina oficial de la UEFA (5 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 14 de xunetu de 2016.
- ↑ «Thon acaba col suañu danés». Páxina oficial de la UEFA (5 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 14 de xunetu de 2016.
- ↑ «Dos golazos de Voeller echaron a España de la Eurocopa». La Vanguardia.com. 18 de xunu de 1988. http://hemeroteca-paginas.lavanguardia.com/LVE08/HEM/1988/06/18/LVG19880618-047.pdf. Consultáu'l 15 de xunetu y 2016.
- ↑ «Völler funde a España». Páxina oficial de la UEFA (5 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 14 de xunetu de 2016.
- ↑ «Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1988 - Van Basten, clave n'Holanda». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 26 de xunu de 2016.
- ↑ «[http://es.uefa.com/uefaeuro/season=1988/history-maker/index.html Campeonatu d'Europa de la UEFA de 1988 Xugador destacáu - Van Basten recuerda'l so 'fantástica' EURU '88]». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 26 de xunu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Italia 1990 - Thomas Häessler, l'héroe de Colonia». Páxina oficial de la FIFA (1 de xunetu de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ 124,0 124,1 Nación.com (27 de xunu de 2014). «Mundial Italia 1990: Alemaña titúlase tricampeón del mundu». Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ «Historia de los Mundiales: Italia '90». Diariu Marca. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ Geofutbol.com (26 d'ochobre de 2008). «Semifinal Italia 1990: Alemaña 1 (4) – Inglaterra 1 (3)». Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ Jurado, Juan Carlos. «A la tercera foi la vencida pero con escándalu arbitral». Diariu Marca. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Italia 1990 - Alemaña algama'l cume; Italia, el desconsuelu». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Italia 1990 - Máxica nueche alemana en Roma». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «Franz Beckenbauer». Páxina oficial de la FIFA (25 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-02. Consultáu'l 4 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña esanicia a la anfitriona». Páxina oficial de la UEFA (5 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 2 de xunetu de 2016.
- ↑ «Historia - Dinamarca completó'l so cuentu d'hada ante Alemaña». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «EURU '92 - Dinamarca da la sorpresa». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 2 de xunetu de 2016.
- ↑ «Dinamarca sospriende y ye campeona». Páxina oficial de la UEFA (5 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 2 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Estaos Xuníos 1994 - Un matagigantes nel estadiu de los Giants». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña amuesa'l so poderíu editorial=Páxina oficial de la UEFA» (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «La calidá de Klinsmann vence a Rusia». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «Italia cai esaniciada». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña gana ante una Croacia con diez editorial=Páxina oficial de la UEFA» (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «penaltis cara+alemania Los penaltis, de cara d'Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «Bierhoff, héroe d'Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «EURU '96 - El fútbol vuelve a casa». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «EURU '96 Xugador destacáu - L'ésitu de Sammer nel EURU '96». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ «[https://web.archive.org/web/20160610160847/http://es.fifa.com/worldcup/matches/round=1025/match=8783/classic-match/index.html Copa Mundial de la FIFA Francia 1998 - La xubilación alemana]». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña dexa dos puntos». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 22 de xunetu de 2016.
- ↑ «Importante trunfu inglés». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 22 de xunetu de 2016.
- ↑ «Los suplentes lusos superen al campeón». Páxina oficial de la UEFA (6 d'ochobre de 2003). Consultáu'l 22 de xunetu de 2016.
- ↑ «Ribbeck quits as Germans head home» (n'inglés). BBC. 21 de xunu de 2000. http://news.bbc.co.uk/2/hi/euru2000/teams/germany/799959.stm. Consultáu'l 22 de xunetu de 2016.
- ↑ Kalb, Rainer (3 de xunetu de 2000). «Völler va faer de ponte». Mundo Deportivo: p. 31. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD02/PUB/2000/07/03/EMD20000703031MDP.pdf.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - El milagru d'Inglaterra en Múnich». Páxina oficial de la FIFA (11 de marzu de 2008). Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «[https://web.archive.org/web/20160610160339/http://es.fifa.com/worldcup/news/y=2009/m=7/news=hora-ballack-1084799.html Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - La hora de Ballack]». Páxina oficial de la FIFA (28 de xunetu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña golió a Arabia Saudita 8-0». L'Universu (1 de xunu de 2002). Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Alemaña - República d'Irlanda». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-16. Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Camerún - Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-16. Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Alemaña - Paraguay». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-16. Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Alemaña - EEXX». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-01. Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - Alemaña - República de Corea». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-16. Consultáu'l 19 de xunetu de 2016.
- ↑ Carlos Jurado. «Alemaña, ensin talentu pero na final editorial=Diariu Marca». Consultáu'l 18 de xunetu de 2016.
- ↑ «[https://web.archive.org/web/20160608144050/http://es.fifa.com/worldcup/matches/round=43950600/match=43950064/classic-match/index.html Copa Mundial de la FIFA Corea/Xapón 2002 - La final más esperada]». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-08. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ Toni Terrades Martí (16 de xunu de 2004). «Probe espectáculu en Porto». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ Toni Terrades Martí (20 de xunu de 2004). «Ensin recurso ante la cenicienta». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ «Otru históricu esaniciáu». Páxina oficial de la UEFA (24 de xunu de 2004). Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ «Völler dexa la seleición editorial=Páxina oficial de la UEFA» (24 de xunu de 2004). Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ Comas, José (25 de xunu de 2004). «"Agora nun tendría creitu"». El País. Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ «Klinsmann yá ye seleccionador y cuntaría con Ailton». Mundo Deportivo: p. 29. 27 de xunetu de 2004. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD02/PUB/2004/07/27/EMD20040727029MDP.pdf.
- ↑ «Klinsmann va dirixir a la seleición hasta 2006». AS (27 de xunetu de 2004).
- ↑ «Copa FIFA Confederaciones Alemaña 2005 - Alemaña-Australia». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-07-23. Consultáu'l 5 de xunetu de 2005.
- ↑ «Copa FIFA Confederaciones Alemaña 2005 - Túnez-Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2010-08-26. Consultáu'l 5 de xunetu de 2005.
- ↑ «Copa FIFA Confederaciones Alemaña 2005 - Arxentina-Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-11-01. Consultáu'l 5 de xunetu de 2005.
- ↑ «Copa FIFA Confederaciones Alemaña 2005 - Alemaña-Brasil». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2011-12-19. Consultáu'l 5 de xunetu de 2005.
- ↑ «Copa FIFA Confederaciones Alemaña 2005 - Alemaña-Méxicu». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2009-06-11. Consultáu'l 5 de xunetu de 2005.
- ↑ «Copa Confederaciones 2005». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-26. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Klose, Xugador Budweiser frente a Costa Rica». Archiváu dende l'orixinal, el 31 de marzu de 2017.
- ↑ «Lahm, Xugador Budweiser frente a Polonia». Archiváu dende l'orixinal, el 31 de marzu de 2017.
- ↑ «Ballack, Xugador Budweiser frente a Ecuador». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-09-30. Consultáu'l 31 de marzu de 2017.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 2006 - Lehmann y el papelín». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Alemaña 2006 - Un cuentu ensin final feliz». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-10. Consultáu'l 19 de mayu de 2016.
- ↑ Axencia EFE (11 de xunetu de 2006). «Klinsmann dexa la seleición alemana». El Mundo. Consultáu'l 15 de xunetu y 2016.
- ↑ «Alemaña vence con solvencia». Páxina oficial de la UEFA (9 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «Croacia amuesa los sos credenciales». Páxina oficial de la UEFA (13 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «Ballack mete a Alemaña en cuartos». Páxina oficial de la UEFA (17 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «Muncha Alemaña pa Portugal». Páxina oficial de la UEFA (20 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «Lahm mete a Alemaña na final». Páxina oficial de la UEFA (26 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «España, campeona d'Europa». Páxina oficial de la UEFA (30 de xunu de 2008). Consultáu'l 28 de xunu de 2016.
- ↑ «Siempres Alemaña (4-0)». Páxina oficial de la FIFA (13 de xunu de 2010). Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña descarrila (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (18 de xunu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-19. Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña sonri más (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (23 de xunu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-19. Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña, contundente (4-1)». Páxina oficial de la FIFA (27 de xunu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-19. Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ As.com «Müller calla a Maradona y a toa Arxentina»
- ↑ «Alemaña destrúi'l suañu arxentín (0-4)». Páxina oficial de la FIFA (3 de xunetu de 2010). Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ «España sufre, Alemaña afara». Páxina oficial de la FIFA (3 de xunetu de 2010). Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ «Fabulosa España (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (7 de xunetu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-16. Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña puede cola garra charrúa (2-3)». Páxina oficial de la FIFA (10 de xunetu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-19. Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ Jaime Rincón (10 de xunetu de 2010). «Un consuelu sublime». Diariu Marc. Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ «La Mannschaft demuestra'l so calter». Páxina oficial de la FIFA (10 de xunetu de 2010). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-19. Consultáu'l 21 de xunetu de 2016.
- ↑ «Mario Gomez da los puntos a Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (9 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de xunetu de 2016.
- ↑ «Mario Gomez impon la so llei». Páxina oficial de la UEFA (17 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña, a cuartos como líder del Grupu B». Páxina oficial de la UEFA (12 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de xunetu de 2016.
- ↑ «Özil bailla sobre'l Sable Gdansk». Páxina oficial de la UEFA (22 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de xunetu de 2016.
- ↑ «Balotelli desmantela a Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (28 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de xunetu de 2016.
- ↑ goal.com fila Nuevu récor d'Alemaña con 15 victories en ringlera en torneos oficiales»
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Mueller impulsa a Alemaña (4-0)». Páxina oficial de la FIFA (16 de xunu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-07. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Klose salva a Alemaña (2-2)». Páxina oficial de la FIFA (21 de xunu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-06. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Alemaña suma y sigue (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (26 de xunu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-06. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Alemaña estrumir (2-1)». Páxina oficial de la FIFA (30 de xunu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-04-02. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Alemaña, a semifinales con solvencia (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (4 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-05-07. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Mineirazo alemán (1-7)». Páxina oficial de la FIFA (8 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-10. Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ Iván Oliveros (8 de xunetu de 2014). «Miroslav Klose supera a Ronaldo a lo más artilleru en Mundiales». Radio Bio Bio (Chile). Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 14 de xunetu de 2014.
- ↑ «historia-al-anotar-el doblete-mas-rapido-en-mundiales-1319969 Toni Kroos na historia al anotar el doblete más rápidu en Mundiales». 24 hores (8 de xunetu de 2014). Consultáu'l 18 de mayu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - ¡Alemaña, tetracampeón mundial! (1-0 t.s.)». Páxina oficial de la FIFA (13 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-01-22. Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «mundu-2499246.html Copa Mundial de la FIFA Brasil 2014 - Alemaña reina, Brasil emociona al mundu». Páxina oficial de la FIFA (13 de xunetu de 2014). Consultáu'l 17 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña pon fin a la maldición europea». Páxina oficial de la UEFA (13 de xunetu de 2014). Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ Notimex (13 de xunetu de 2014). «Alemaña, primer campeón européu n'América». Vanguardia (Méxicu). Consultáu'l 13 de xunetu de 2014.
- ↑ Fox Sports (13 de xunetu de 2014). «meyor arqueru-del mundial?country=co Neuer foi'l meyor arqueru del mundial». Fox Sports. Consultáu'l 28 de xunetu de 2016.
- ↑ FIFA.com. «Selecciones por cantidad de goles». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-12-30. Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ «Müller, protagonista nel trunfu xermanu». Páxina oficial de la UEFA (7 de setiembre de 2014). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Históricu trunfu de Polonia ante Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (11 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «O'Shea amarga a Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (14 d'ochobre de 2014). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Alemaña endrecha l'aldu». Páxina oficial de la UEFA (14 de payares de 2014). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Alemaña vence ensin problemes en Xeorxa». Páxina oficial de la UEFA (29 de marzu de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Alemaña golia a Xibraltar». Páxina oficial de la UEFA (13 de xunu de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Alemaña toma'l lideralgu». Páxina oficial de la UEFA (4 de setiembre de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Müller fai tou más senciellu». Páxina oficial de la UEFA (7 de setiembre de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Irlanda sospriende a Alemaña». Páxina oficial de la UEFA (8 d'ochobre de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ «Pase xermanu ensin rumbos». Páxina oficial de la UEFA (7 de setiembre de 2015). Consultáu'l 22 de xunu de 2016.
- ↑ Guille Honrubia (16 de xunu de 2016). «Espectáculu ensin goles en Saint-Denis». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Guille Honrubia (12 de xunu de 2016). «Alemaña amuesa la so solvencia». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Steffen Potter (22 de xunu de 2016). «Alemaña consiguir partíu a partíu editorial=Páxina oficial de la UEFA». Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ Gonzalo Aguado (26 de xunu de 2016). «Alemaña mete una marcha más». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
- ↑ Steffen Potter (27 de xunu de 2016). «Draxler renaz con Alemaña». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
- ↑ Gonzalo Aguado (3 de xunetu de 2016). «Venganza xermana dende los once metros». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
- ↑ Steffen Potter (3 de xunetu de 2016). «A Löw funcióna-y el so plan ante Italia». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
- ↑ Steffen Potter (8 de xunetu de 2016). «Por qué Alemaña nun pudo con Francia». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
- ↑ David Palomo (29 de xunu de 2017). «Los cuatro razones poles qu'Alemaña llevó al so equipu B a la Copa Confederaciones». L'español.com. Consultáu'l 4 de xunetu de 2017.
- ↑ «Alemaña gana ensin sobra-y demasiáu (2-3)». Páxina oficial de la FIFA (19 de xunu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-22. Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «Chile y Alemaña roblen tables en duelu entreteníu (1-1)». Páxina oficial de la FIFA (22 de xunu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-06-26. Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «Alemaña avanza al frente del Grupu B (3-1)». Páxina oficial de la FIFA (25 de xunu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-01. Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «Récores y figures de Rusia 2017». Páxina oficial de la FIFA (3 de xunetu de 2017). Consultáu'l 7 de xunetu de 2017.
- ↑ «Alemaña citar con Chile (4-1)». Páxina oficial de la FIFA (29 de xunu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-02. Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «¡Alemaña glaya campeón! (0-1)». Páxina oficial de la FIFA (2 de xunetu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 2017-07-05. Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «premios-casi-toos-en manes alemanes-2900173.html?intcmp=fifacom_hp_module_news Los premios, casi toos en manes alemanes». Páxina oficial de la FIFA (2 de xunetu de 2017). Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ Impromptuinc.com (Wordpress). «Uniformes d'Alemaña» (inglés). Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ 243,0 243,1 Oldfootballshirts.com. «Germany Football Shirts» (inglés). Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ Spiegel.de. «Klinsmann steht auf Rot» (alemán). Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ Reuters.com. «Soccer-German FA turns down Nike offer, sticks with Adidas» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-22. Consultáu'l 20 d'agostu de 2012.
- ↑ Diariu The Guardian. «Rivalidad Inglaterra - Alemaña» (inglés). Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ Diariu The Mirror. «Rivalidad Inglaterra - Alemaña II» (inglés). Consultáu'l 16 de xunetu de 2016.
- ↑ Luciano Garzo (14 d'agostu de 2012). «rivalidá-hist%C3%B3rica Arxentina - Alemaña, una rivalidá histórica». Consultáu'l 21 de mayu de 2016.
- ↑ «Alemaña vs Arxentina. Estadístiques partíu. Final Mundial Brasil 2014». Consultáu'l 10 de xunetu de 2014.
- ↑ «Arxentina-Alemaña ye la final más repitida de la historia». Consultáu'l 10 de xunetu de 2014.
- ↑ «DFB – Alle Spiele der Nationalmannschaft im Jahr 1908». German Football Association. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ «FIFA.com – Germany: country information». FIFA. Consultáu'l 4 d'abril de 2016.
- ↑ «FIFA World Cup Superlatives». FIFA. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «Franz Beckenbauer». FIFA. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «FIFA World Player of the Year – Previous Winners». FIFA. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «France Football – Ballon d'Or – Palmares» (francés). France Football. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ Hughes, Rob (6 d'ochobre de 1998). «A Wave of Enthusiasm for the Llingua Franca of Kicking a Ball : From Pele and the Streets, Hope». International Herald Tribune. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ FIFA names greatest list. BBC. 4 de marzu de 2004. http://news.bbc.co.uk/sport1/hi/football/3533833.stm. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «Cazador de récores». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-22. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2016.
- ↑ «FIFA Century Club (Men)». FIFA (25 de xunu de 2008). Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «Players with 100+ caps and 30+ international goals». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF). Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «Ehrenspielführer». German Football Association. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «FIFA.com – 1938 FIFA World Cup France». FIFA. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «Saar – List of International Matches and Line-Ups». RSSSF. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ «DDR-Fußball» (alemán). German Football Association. Consultáu'l 8 d'abril de 2016.
- ↑ Transfermarkt (ed.): «Récor de internacionalidades». Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ Matthias Arnhold, Roberto Mamrud. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «(West) Germany - Record International Players». Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña campeón: en 78 años solu tuvo 9 entrenadores». Depor.com (14 de xunetu de 2014). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ Dfb.de. «Estadístiques de los entrenadores d'Alemaña» (alemán). Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'avientu de 2015. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
- ↑ «Torneo FIFA - Xugadores Sepp Herberger - Inspirador del milagru pa crear la nueva Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-08-11. Consultáu'l 24 de xunu de 2016.
- ↑ Fermín de Callar (2 de xunetu de 2012). «Vicente del Bosque iguala'l 'doblete' de Helmut Schoen». Futbol.as.com. Consultáu'l 4 de xunetu de 2017.
- ↑ «Helmut Schön» (alemán). DFB. Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «Beckenbauer, el celebru d'Alemaña». Páxina oficial de la FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 2016-06-01. Consultáu'l 2 d'abril de 2015.
- ↑ 274,0 274,1 Vease (2005) Bertelsmann Lexikon: Chronik des deutschen Fussballs (n'alemán). Chronik, páx. 400. ISBN 978-3577164092.
- ↑ Federación Alemana de Fútbol (DFB) (ed.): «Nationaltrainer» (alemán). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ DFB (ed.): «Otto Nerz» (alemán). Consultáu'l 6 de xunetu de 2016.
- ↑ «Tornéu olímpicu de fútbol en FIFA.com» (inglés).
- ↑ UEFA.com. «Alemaña, campeona Europea de la sub-21 de 2009». Consultáu'l 29 de xunetu de 2012.
- ↑ «Palmarés Campeonatu Européu Sub-21/23». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 14 de xunetu de 2015.
- ↑ UEFA.com (30 de xunu de 2017). «España nun pudo con Alemaña». Consultáu'l 2 de xunetu de 2017.
- ↑ «FIFA World Youth Championship Australia 1981 – Award» (inglés). Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Campeonatu Mundial Xuvenil de la FIFA Australia 1981 - Australia 1981: Alemaña nun tuvo piedá». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ Julian Dontchev. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «The European U-18/U-19 championship and its predecessors» (inglés). Consultáu'l 14 de xunetu de 2016.
- ↑ «Palmarés UEFA Campeonatu Européu sub-19/18». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 14 de xunetu de 2015.
- ↑ «2008: Lars & Sven Bender» (inglés). Páxina oficial de la UEFA (1 de xineru de 2009). Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «2014: Davie Selke» (inglés). Páxina oficial de la UEFA (1 de setiembre de 2014). Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.}
- ↑ The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «European O-16/U-17 Championship» (inglés). Consultáu'l 18 d'agostu de 2012.
- ↑ «Copa Mundial del Fútbol Femenino de la FIFA EE UU 2003 - Alemaña cinxe'l so primer corona». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Copa Mundial Femenina de la FIFA China 2007 - Alemaña dexa la so marca na historia». Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ Pablo Ciullini, Erik Garin, François Mazet. The Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (ed.): «World Youth Cup (U-20) 1981 (Australia)». Consultáu'l 12 de xunetu de 2016.
- ↑ «FIFA Award Trophies» (inglés). Páxina oficial de la FIFA. Consultáu'l 5 de xunetu de 2016.
- ↑ «Alemaña llogra'l Troféu Maurice Burlaz». Páxina oficial de la UEFA. Consultáu'l 21 d'agostu de 2012.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- Oficiales
- Sitiu web oficial (n'alemán)
- Sitio web DFB (n'alemán)
- Seleición d'Alemaña en Facebook
- Seleición d'Alemaña en Twitter
- Perfil oficial de Alemaña en UEFA.com
- Perfil oficial de Alemaña Archiváu 2018-05-30 en Wayback Machine en FIFA.com
Predecesor: Uruguái Brasil Arxentina España |
Campeona del Mundial Suiza 1954 Alemaña Federal 1974 Italia 1990 Brasil 2014 |
Socesor: Brasil Arxentina Brasil Por definir |
Predecesor: Italia Checoslovaquia Dinamarca |
Campeón de la Eurocopa Bélxica 1972 Italia 1980 Inglaterra 1996 |
Socesor: Checoslovaquia Francia Francia |
Predecesor: Brasil |
Campeón de la Confederaciones Rusia 2017 |
Socesor: Por definir |
Predecesor: Nun esistía Italia Brasil España Brasil Brasil |
Líder de la Clasificación FIFA Ago. — Sep. de 1993 Dic. de 1993 — Mar. de 1994 Jun. — Jul. de 1994 Jul. de 2014 — Jun. de 2015 Jul. de 2017 Dic. de 2017 |
Socesor: Brasil Brasil Brasil Bélxica Brasil Por definir |
Predecesor: F. C. Bayern Múnich |
Premiu Laureus al Meyor Equipu Internacional 2015 |
Socesor: Nueva Zelanda (rugby) |