Temporada 1962 de Fórmula 1

Temporada 1962 de Fórmula 1
Xeneral
Deporte	Automovilismu
Data de principiu	20 de mayu de 1962
Data de fin	29 d'avientu de 1962
Edición	13
Organizador	Fédération Internationale de l'Automobile
Ganador	Graham Hill
Estadístiques
Participantes	51
Carreres disputaes	9
Cronoloxía

Resume de la temporada 1962 de Fórmula 1, na cual Graham Hill llogró'l so primer títulu de campeonatu.

Presentación previa[editar | editar la fonte]

Defensor del títulu: Phil Hill
Constructor defensor: Ferrari

Sumariu[editar | editar la fonte]

Axudicáronse puntos a los seis primeros llugares (9, 6, 4, 3, 2, 1). Pa la cuenta final del campeonatu namái se cuntaron los cinco meyores resultancies de nueve posibles.

Resultaos[editar | editar la fonte]

Carrera	Fecha	Circuitu	Pilotu Ganador	Equipu ganador	Resultaos
Gran Premiu de los Países Baxos	20 de mayu	Zandvoort	Graham Hill	BRM	Resultaos
Gran Premiu de Mónaco	3 de xunu	Mónaco	Bruce McLaren	Cooper-Climax	Resultaos
Gran Premiu de Bélxica	17 de xunu	Spa-Francorchamps	Jim Clark	Lotus-Climax	Resultaos
Gran Premiu de Francia	8 de xunetu	Rouen-les-Essarts	Dan Gurney	Porsche	Resultaos
Gran Premiu de Gran Bretaña	21 de xunetu	Aintree	Jim Clark	Lotus-Climax	Resultaos
Gran Premiu d'Alemaña	5 d'agostu	Nürburgring	Graham Hill	BRM	Resultaos
Gran Premiu d'Italia	16 de setiembre	Monza	Graham Hill	BRM	Resultaos
Gran Premiu de los Estaos Xuníos	7 d'ochobre	Watkins Glen	Jim Clark	Lotus-Climax	Resultaos
Gran Premiu de Sudáfrica	29 d'avientu	Prince George	Graham Hill	BRM	Resultaos

Posiciones finales de Campeonatu de pilotos de 1962[editar | editar la fonte]

Pos.	Pilotu	N°	País	Puntos	Victories	Podios	Poles
1	Graham Hill	3	Reinu Xuníu	42 (52)	4	6	1
2	Jim Clark	1	Reinu Xuníu	30	3	3	5
3	Bruce McLaren	8	Nueva Zelanda	27 (32)	1	5
4	John Surtees	6	Reinu Xuníu	19		2	1
5	Dan Gurney	10	EE. UU.	15	1	2	1
6	Phil Hill	10	EE. UU.	14		3
7	Tony Maggs	9	Sudáfrica	13		2
8	Richie Ginther	4	EE. UU.	10		2
9	Jack Brabham	10	Australia	9
10	Trevor Taylor	9	Reinu Xuníu	6		1
11	Giancarlo Baghetti	2	Italia	5
12	Lorenzo Bandini	6	Italia	4		1
13	Ricardo Rodríguez	4	Méxicu	4
14	Willy Mairesse	8	Bélxica	3
15	Jo Bonnier	11	Suecia	3
16	Innes Ireland	11	Reinu Xuníu	2
17	Carel Godin de Beaufort	15	Países Baxos	2
18	Masten Gregory	16	EE. UU.	1
19	Neville Lederle	20	Sudáfrica	1
–	Nasif Estéfano	10	Arxentina
—	Nino Vaccarella	24	Italia
—	Rob Schroeder	26	EE. UU.
—	Roberto Lippi	50	Italia
—	Roger Penske	14	EE. UU.
—	Roy Salvadori	7	Reinu Xuníu
—	Timmy Mayer	23	EE. UU.
—	Wolfgang Seidel	34	Alemaña Occidental
—	Tony Shelly	60	Nueva Zelanda
—	Mike Harris	22	Rodesia
—	Tony Settember	48	EE. UU.
—	Ian Burgess	62	Reinu Xuníu
—	Bernard Collomb	31	Francia
—	Bruce Johnstone	5	Sudáfrica
—	Doug Serrurier	21	Sudáfrica				1
—	Ernesto Prinoth	54	Italia
—	Ernie Pieterse	14	Sudáfrica
—	Gerry Ashmore	52	Reinu Xuníu
—	Hap Sharp	24	EE. UU.
—	Maurice Trintignant	6	Francia
—	Heinz Schiller	28	Suiza
—	Jackie Lewis	20	Reinu Xuníu
—	Jay Chamberlain	26	EE. UU.
—	Jo Siffert	42	Suiza
—	John Campbell-Jones	4	Reinu Xuníu
—	Keith Greene	56	Reinu Xuníu
—	John Love	18	Rodesia
—	Lucien Bianchi	21	Bélxica
—	Heini Walter	32	Suiza

Señálense los puntos que cuntaron pal campeonatu y ente paréntesis amiéstense los puntos llograos en carreres fora del calendariu.

Campeonatu de constructores[editar | editar la fonte]

^[1]

Estadístiques del campeonatu de constructores[editar | editar la fonte]

Pos.	Constructor	Motor	Puntos
1	BRM	BRM	42 (56)
2	Lotus	Climax	36 (38)
3	Cooper	Climax	29
4	Lola	Climax	19
5	Porsche	Porsche	18 (19)
6	Ferrari	Ferrari	18
7	Brabham	Climax	6
8	Lotus	BRM	1
9	Emeryson	Climax	0
10	ENB	Maserati	0
11	LDS	Alfa Romeo	0
12	Cooper	Alfa Romeo	0
13	Gilby	BRM	0
14	De Tomaso	OSCA	0
15	De Tomaso	De Tomaso	0