Campeonatu Mundial de Resistencia de la FIA

De Wikipedia
Campeonatu Mundial de Resistencia de la FIA
Xeneral
Tipu de competición serie de competición d'automovilismu
Deporte carreras de automóviles deportivos (es) Traducir
Organizador Fédération Internationale de l'Automobile
Historia
Fundación 2012
Competición
Copa Intercontinental Le Mans (es) Traducir Campeonatu Mundial de Resistencia de la FIA
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El Campeonatu Mundial de Resistencia (oficialmente FIA World Endurance Championship[1]) ye una competición d'Automovilismu de velocidá que s'apuesta ente Sport Prototipos y Gran Turismos. A lo llargo de la so historia, camudó numberoses vegaes de nome y reglamentos.

Anguaño ye entamada pol Automobile Club de l'Ouest (dende 2010)y sancionada/reglamentada pola Federación Internacional del Automóvil (dende 2012).

Reemplaza al antiguu campeonatu: Copa Intercontinental Le Mans (Intercontinental Le Mans Cup (ILMC) del ACO) qu'empezó en 2010, y de la mesma, reemplaza de dalguna manera al antiguu Campeonatu Mundial de SportPrototipos (World Sportscar Championship) que dexó d'esistir en 1992. Ye'l campeonatu qu'alluga nuevamente les carreres de resistencia (6 Hores, 24 Hores, etcétera) dende'l so empiezu en 2012.

Ye la segunda categoría más importante del automovilismu apostáu en autódromos, solo detrás de la Fórmula 1, a pesar de superala en materia tecnolóxico.

Historia[editar | editar la fonte]

El Campeonatu Mundial de Resistencia tuvo'l so primer periodu ente los años 1953 y 1992. Depués, en 2010, surde la Copa Intercontinental Le Mans (ILMC). El certame orixinal tornó, a partir del 2012, como se mentó antes, tomando en cuenta'l so predecesor inmediatu: la Copa Intercontinental Le Mans, y foi nuevamente renombráu, esta vegada como Campeonatu Mundial

de Resistencia.

Práuticamente toles carreres históriques de resistencia formaron parte del calendariu del campeonatu, ente elles les 24 Hores de Le Mans, les 24 Hores de Daytona, la Carrera Panamericana, les 12 Hores de Sebring, los 1000 km de Nürburgring, los 1000 km de Monza y los 1000 km de Spa-Francorchamps. Numberosos fabricantes d'automóviles deportivos forxaron la so identidá dientro del Campeonatu Mundial de Resistencia.

Nos sos oríxenes, el Campeonatu Mundial de Resistencia incluyía carreres en circuitos entamaos en carreteres públiques zarraes al tráficu, ente elles la Mille Miglia, la Carrera Panamericana y la Targa Florio. La parrilla componíase principalmente d'ex pilotos de Fórmula 1.

Más tarde fuéronse dexando de llau pa dar prioridá a los autódromos. Mientres les décades de 1960 y 1970, los reglamentos principales yeren los Grupu 5 y Grupu 6. Ente los modelos dominantes atópense los Ferrari 512 (versiones S y M), Ferrari 312P, Ford GT40, Lancia Beta y Porsche 917. En 1982 introducióse la homologación Grupu C pa detener la esguilada de potencia y falta d'interés de les marques. Rápido, fabricantes como Aston Martin, Jaguar, Mazda, Mercedes-Benz, Nissan, Porsche y Toyota poblaron les parrilles de salida.

A pidíu de Bernie Ecclestone el reglamentu modificar en 1991 pa poder usar los mesmos motores que la F1. Esto xeneró una esguilada de costos tan grande que los constructores pasar a aquella; la categoría perdió interés y corrióse, per última vegada, en 1992.

La BPR Global GT Series, apostada ente 1994 y 1996, ocupó'l buecu no que fai a certámenes mundiales de Gran Turismu, hasta que la FIA tomó control de la categoría y convertir nel Campeonatu FIA GT. Per otru llau, el Campeonatu de la FIA de Sport Prototipos apostar dende 1997 hasta 2003; sicasí, incluyeron poques carreres de resistencia. Dende 1992 hasta 2009, solamente esistieron campeonatos continentales de resistenciasobremanera l'American Le Mans Series, la Le Mans Series y la Rolex Sports Car Series.

En 2010 el Automobile Club de l'Ouest creó la Copa Intercontinental Le Mans cola pretensión d'axuntar los principales pilotos, equipos, marques d'automóviles y carreres de resistencia de los trés campeonatos continentales qu'usen el so reglamentu: la Le Mans Series (Europa), la American Le Mans Series (América del Norte) y l'Asian Le Mans Series (Asia).

Podiu de les 24 Hores de Le Mans de 2014.

Na so temporada inaugural hubo copes d'equipu pa les cuatro clases d'automóviles (LMP1, LMP2, GT1 y GT2), y una de constructores pa les clases LMP1 y GT2. Coles mesmes, tuvo trés feches: los 1000 km de Silverstone, el Petit Le Mans y los 1000 km de Zhuhai. La temporada 2011 cuntó con esos trés y otros cuatro: les 12 Hores de Sebring, los 1000 km de Spa-Francorchamps, les 24 Hores de Le Mans y los 1000 km d'Imola.

En 2012 el tornéu retomó la denominación Campeonatu Mundial de Resistencia, con sofitu de la Federación Internacional del Automóvil, pero esta vegada cola organización del Automobile Club de l'Ouest.

Circuitos[editar | editar la fonte]

Estadístiques[editar | editar la fonte]

Constructores[editar | editar la fonte]

Inclúyense les estadístiques del World Sportscar Championship, la Intercontinental Le Mans Cup y l'actual FIA WEC. Datos actualizaos hasta la Temporada 2017

Victories
Núm. Constructor Victories
1 Bandera d'Alemaña Porsche 143
2 Bandera d'Italia Ferrari 63
3 Bandera del Reinu Xuníu Jaguar 23
4 Sauber 22
5 Bandera d'Italia Alfa Romeo 19
6 Bandera d'Alemaña Audi 18
7 Bandera de Francia Peugeot 17
8 Bandera de Xapón Toyota 16
9 Bandera de Francia Matra 15
10 Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford 13

Campeones (1953-1992)[editar | editar la fonte]

Constructores / Equipos[editar | editar la fonte]

1953 - 1961[editar | editar la fonte]

Nestos años había un únicu campeonatu pa prototipos, y nun había distinciones ente Prototipos y GT.

Añu Campeón Absolutu
1953 Bandera d'Italia Ferrari
1954 Bandera d'Italia Ferrari
1955 Bandera d'Alemaña Mercedes-Benz
1956 Bandera d'Italia Ferrari
1957 Bandera d'Italia Ferrari
1958 Bandera d'Italia Ferrari
1959 Bandera del Reinu Xuníu Aston Martin
1960 Bandera d'Italia Ferrari
1961 Bandera d'Italia Ferrari

1962 - 1965[editar | editar la fonte]

A partir d'anguaño la categoría estremar en 2 campeonatos, cada cual con distintes categoríes que coronaben los sos propios campeones, tou baxu la órbita del Campeonatu Mundial de Resistencia. Había diverses categoríes tantu pa GT como pa Prototipos, polo cual nun hubo un únicu campeón absolutu, sinón dos; el campeón absolutu de Prototipos y el campeón absolutu (o de mayor cilindrada) de GT.

Añu Prototipos GT
S 3.0 S 2.0 S 1.0 GT +2.0 GT 2.0 GT 1.0
1962 Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Fiat-Abarth Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Fiat-Abarth
1963 Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Fiat-Abarth
1964 Bandera d'Alemaña Porsche P 3.0 Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Abarth-Simca
Bandera d'Alemaña Porsche
1965 Bandera d'Italia Ferrari Bandera de Estaos Xuníos d'América Shelby Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Abarth-Simca

1966 - 1967[editar | editar la fonte]

Nestes temporaes el campeonatu estremar en 2 seiciones, nuevamente, caúna col so propiu campeón absolutu; los Sportcars y los Sporstcars Prototipos.

Añu Sportscar

Prototipu

Sportscar
P +2.0 P 2.0 S +2.0 S 2.0 S 1.3
1966 Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford Bandera d'Alemaña Porsche Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Abarth
1967 Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Abarth

1968 - 1975[editar | editar la fonte]

Anguaño'l Campeonatu estremar en dos campeonatos namái: un campeonatu absolutu, más una copa GT.

Añu Absolutu GT
1968 Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford Bandera d'Alemaña Porsche
1969 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche
1970 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche
1971 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche
1972 Bandera d'Italia Ferrari Bandera d'Alemaña Porsche
1973 Bandera de Francia Matra Bandera d'Alemaña Porsche
1974 Bandera de Francia Matra Bandera d'Alemaña Porsche
1975 Bandera d'Italia Alfa Romeo Bandera d'Alemaña Porsche

1976 - 1977[editar | editar la fonte]

Estos dos años el campeonatu estremar en dos campeonatos separaos; unu pa Marques (el cual incluyía automóviles de los grupos 1 a 5 de la FIA), y unu pa Sportscars Prototipu (del Grupu 6).

Añu Marques Sportscar
Absolutu !D

1

D 2 D 3 Absolutu !2.0

L

1976 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche Bandera del Reinu Xuníu Lola
1977 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña BMW Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Alfa Romeo

1978 - 1982[editar | editar la fonte]

Ente 1978 y 1980 el campeonatu unificar sol títulu de Campeonatu Mundial pa Marques hasta adoptar a partir de 1981 el nome qu'utiliza anguaño; Campeonatu Mundial de Resistencia.

Añu Prototipu GT
Absolutu D 1
1978 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Alemaña BMW Bandera d'Alemaña Porsche
1979 Bandera d'Alemaña Porsche -2.0 L
Bandera d'Italia Lancia
1980 Bandera d'Italia Lancia Bandera d'Alemaña Porsche
1981 Bandera d'Italia Lancia Bandera d'Alemaña Porsche
1982 Bandera d'Alemaña Porsche

1983 - 1984[editar | editar la fonte]

Estes temporaes la categoría estremar en 3; el títulu absolutu, la copa de Grupu C Júnior/C2 y la Copa GT.

Añu Absolutu Grupu C

Júnior/C2

GT
1983 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Alba-Giannini Bandera d'Alemaña Porsche
1984 Bandera d'Alemaña Porsche Bandera d'Italia Alba-Giannini Bandera d'Alemaña BMW

Equipos[editar | editar la fonte]

ente 1985 y 1992 los títulos nun s'apurríen a marques, sinón a equipos quien utilizaben los sos motores. Estos equipos bien podíen ser oficiales. Na tabla amuésense'l nome del equipu y la marca que-yos aprovió l'automóvil. En dellos casos el mesmu equipu desenvolvía'l xasis del prototipu, nesos casos la Marca qu'apaez na tabla ye la que los motoriza.

Añu

Absolutu

Grupu C2

Equipu Marca Equipu Marca
1985 Bandera d'Alemaña Rothmans Porsche Bandera d'Alemaña Porsche Bandera del Reinu Xuníu Spice Engineering Bandera del Reinu Xuníu Tiga
1986 Brun Motorsport Bandera d'Alemaña Porsche Bandera del Reinu Xuníu Ecurie Ecosse Bandera de Estaos Xuníos d'AméricaBandera del Reinu Xuníu Ford-Cosworth
1987 Bandera del Reinu Xuníu Silk Cut Bandera del Reinu Xuníu Jaguar Bandera del Reinu Xuníu Spice Engineering Bandera de Estaos Xuníos d'AméricaBandera del Reinu Xuníu Ford-Cosworth
1988 Bandera del Reinu Xuníu Silk Cut Bandera del Reinu Xuníu Jaguar Bandera del Reinu Xuníu Spice Engineering Bandera de Estaos Xuníos d'AméricaBandera del Reinu Xuníu Ford-Cosworth
1989 Team Sauber Mercedes Bandera d'Alemaña Mercedes-Benz Bandera del Reinu Xuníu Chamberlain Engineering Bandera del Reinu Xuníu Hart
Bandera de Estaos Xuníos d'AméricaBandera del Reinu Xuníu Ford-Cosworth
1990 Team Sauber Mercedes Bandera d'Alemaña Mercedes-Benz
1991 Bandera del Reinu Xuníu Silk Cut Bandera del Reinu Xuníu Jaguar
1992 Grupu C Copa
Equipu Marca Equipu Marca
Bandera de Francia Peugeot Talbot Sport Bandera de Francia Peugeot Bandera del Reinu Xuníu Chamberlain Engineering Bandera de Estaos Xuníos d'AméricaBandera del Reinu Xuníu Ford-Cosworth

Pilotos[editar | editar la fonte]

Añu Absolutu
1981 Bandera de Estaos Xuníos d'América Bob Garretson
1982 Bandera de Bélxica Jacky Ickx
1983 Bandera de Bélxica Jacky Ickx
1984 Bandera d'Alemaña Stefan Bellof
1985 Bandera del Reinu Xuníu Derek Bell
Bandera d'Alemaña Hans-Joachim Stuck
C2
Bandera del Reinu Xuníu Gordon Spice
Bandera del Reinu Xuníu Ray Bellm
1986 Bandera del Reinu Xuníu Derek Bell Bandera del Reinu Xuníu Gordon Spice
Bandera del Reinu Xuníu Ray Bellm
1987 Bandera de Brasil Raul Boesel Bandera del Reinu Xuníu Gordon Spice
Fermín Vélez
1988 Bandera del Reinu Xuníu Martin Brundle Bandera del Reinu Xuníu Gordon Spice
Bandera del Reinu Xuníu Ray Bellm
1989 Bandera de Francia Jean-Louis Schlesser Bandera del Reinu Xuníu Nick Adams
Fermín Vélez
1990 Bandera de Francia Jean-Louis Schlesser
Bandera d'Italia Mauro Baldi
1991 Bandera d'Italia Teo Fabi
1992 Bandera del Reinu Xuníu Derek Warwick
Bandera de Francia Yannick Dalmas
Copa
Bandera de Francia Ferdinand de Lesseps

Campeones (2010-presente)[editar | editar la fonte]

De siguío esti campeonatu resurde primero so la denominación Copa Intercontinental Le Mans. En 2012, retomó'l nome Campeonatu Mundial de Resistencia.

Competidores del WEC saliendo de boxes, en 2014.

Copa Intercontinental Le Mans (2010 - 2011)[editar | editar la fonte]

Añu

Campeones

LMP1 Equipu

LMP2

GT1 GT2/GTE-Pro

GTE-Am

LMP1 Constructor GT2/GTE-Pro Constructor
2010 Bandera de Francia Peugeot Sport Total
Peugeot 908 HDI FAP
Bandera de Francia OAK Racing
Pescarolo 01-Judd
Bandera de Francia Larbre Compétition
Saleen S7
Bandera d'Alemaña Felbermayr
Porsche 911
Bandera de Francia Peugeot
Peugeot 908 HDI FAP
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari F430
2011 Bandera de Francia Peugeot Sport Total
Peugeot 908 HDI FAP
Bandera de Francia Signatech Nissan
Oreca 03-Nissan
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari F430
Ferrari 458 Italia
Bandera de Francia Larbre
Chevrolet Corvette
Bandera de Francia Peugeot
Peugeot 908 HDI FAP
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari F430
Ferrari 458 Italia

Campeonatu Mundial de Resistencia (2012 - presente)[editar | editar la fonte]

Cada añu apúrrense 2 campeonatos de constructores y 4 d'equipos; el campeonatu absolutu y el campeonatu GT de constructores; y los campeonatos d'equipos de LMP1 Privaos, LMP2, LMGTE-Pro y LMGTE-Am, onde cada autu constitúi'l so propiu equipu (dende 2013).

Añu

Campeones

Absolutu LMP1 LMP2 LMGTE-Pro Constructores GT LMGTE-Am
2012 Bandera d'Alemaña Audi
Audi R18 TDI
Audi R18 Ultra
Audi R18 y-Tron Q
Rebellion
Lola B11/60
Lola B12/60
Bandera de Estaos Xuníos d'América Starworks
HPD ARX-03b-Honda
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari 458 Italia
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari 458 Italia
Bandera de Francia Larbre
Chevrolet Corvette
2013 Bandera d'Alemaña Audi
Audi R18 y-Tron Q
Rebellion
Lola B12/60-Toyota
Bandera de Francia OAK Racing
Morgan LMP2-Nissan
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari 458 Italia
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari 458 Italia
Bandera de Estaos Xuníos d'América 8 Star
Ferrari 458 Italia
2014 Bandera de Xapón Toyota
Toyota TS040 Hybrid
Rebellion
Rebellion R-One
Bandera de Rusia SMP Racing
Oreca 03R
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari 458 Italia
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari 458 Italia
Bandera del Reinu Xuníu Aston Martin
Aston Martin Vantage
2015 Bandera d'Alemaña Porsche
Porsche 919 Hybrid
Rebellion
Rebellion R-One
Bandera de Rusia G-Drive Racing
Ligier JS P2
Bandera d'Alemaña Porsche Team Manthey
Porsche 911 RSR
Bandera d'Alemaña Porsche
Porsche 911 RSR
Bandera de Rusia SMP Racing
Ferrari 458 Italia GT2
2016 Bandera d'Alemaña Porsche
Porsche 919 Hybrid
Rebellion
Rebellion R-One
Bandera de Francia Signatech Alpine
Alpine A460
Bandera del Reinu Xuníu Aston Martin Racing
AM Vantage GT2
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari 488 GTE
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari 488 GTE
2017 Bandera d'Alemaña Porsche
Porsche 919 Hybrid
Vaillante Rebellion
Oreca 07
Bandera d'Italia AF Corse
Ferrari 488 GTE
Bandera d'Italia Ferrari
Ferrari 488 GTE
Bandera del Reinu Xuníu Aston Martin Racing
AM Vantage GT2

Pilotos[editar | editar la fonte]

Añu Absolutu
2012 Marcel Fässler
Bandera d'Alemaña André Lotterer
Bandera de Francia Benoît Tréluyer
2013 Bandera del Reinu Xuníu Allan McNish
Bandera de Dinamarca Tom Kristensen
Bandera de Francia Loic Duval
LMP2 GT GTE-Am
Bandera de Bélxica Bertrand Baguette
Bandera de Méxicu Ricardo González
Bandera del Reinu Xuníu Martin Plowman
Bandera d'Italia Gianmaria Bruni Bandera del Reinu Xuníu Jamie Campbell-Walter
Bandera del Reinu Xuníu Stuart Hall
2014 Bandera del Reinu Xuníu Anthony Davidson
Sébastien Buemi
LMP1 Privaos Bandera de Rusia Sergey Zlobin Bandera d'Italia Gianmaria Bruni
Bandera de Finlandia Toni Vilander
Bandera de Dinamarca David Heinemeier Hansson
Bandera de Dinamarca Kristian Poulsen
Bandera d'Alemaña Nick Heidfeld
Bandera de Francia Nicolas Prost
Mathias Beche
2015 Bandera d'Alemaña Timo Bernhard
Bandera de Australia Mark Webber
Bandera de Nueva Zelanda Brendon Hartley
Bandera de Francia Nicolas Prost
Mathias Beche
Bandera de Rusia Roman Rusinov
Bandera de Francia Julien Canal
Bandera del Reinu Xuníu Sam Bird
Bandera de Austria Richard Lietz Bandera de Rusia Viktor Shaitar
Bandera de Rusia Aleksey Basov
Bandera d'Italia Andrea Bertolini
2016 Bandera de Francia Romain Dumas
Neel Jani
Bandera d'Alemaña Marc Lieb
Bandera de Austria Dominik Kraihamer
Alexandre Imperatori
Mathéo Tuscher
Bandera de Estaos Xuníos d'América Gustavo Menezes
Bandera de Francia Nicolas Lapierre
Bandera de Mónacu Stéphane Richelmi
Bandera de Dinamarca Nicki Thiim
Bandera de Dinamarca Marco Sørensen
Bandera de Francia Emmanuel Collard
Bandera de Francia François Perrondo
Bandera de Portugal Rui Águas
2017[2][3] Bandera d'Alemaña Timo Bernhard
Bandera de Nueva Zelanda Earl Bamber
Bandera de Nueva Zelanda Brendon Hartley
Bandera de Francia Julien Canal
Bandera de Brasil Bruno Senna
Absolutu GT[4] Bandera de Canadá Paul Dalla Llana
Bandera de Portugal Pedro Lamy
Bandera de Austria Mathias Lauda
Bandera del Reinu Xuníu James Caláu
Bandera d'Italia Alessandro Pier Guidi
2018-19[5][6] Por definise Por definise Por definise Por definise
Prototipos Porsche 919 nes 6 Hores de Shanghai 2015

Palmarés dende 1953[editar | editar la fonte]

Títulos de Pilotos (dende 1981)[editar | editar la fonte]

Pilotu Títulos Añu(s)
Bandera de Bélxica Jacky Ickx 2 1982, 1983
Bandera del Reinu Xuníu Derek Bell 1985, 1986
Bandera de Francia Jean-Louis Schlesser 1989, 1990
Bandera de Nueva Zelanda Brendon Hartley 2015, 2017
Bandera d'Alemaña Timo Bernhard 2015, 2017
Bandera de Estaos Xuníos d'América Bob Garretson 1 1981
Bandera d'Alemaña Stefan Bellof 1984
Bandera d'Alemaña Hans-Joachim Stuck 1985
Bandera de Brasil Raul Boesel 1987
Bandera del Reinu Xuníu Martin Brundle 1988
Bandera d'Italia Mauro Baldi 1990
Bandera d'Italia Teo Fabi 1991
Bandera del Reinu Xuníu Derek Warwick 1992
Bandera de Francia Yannick Dalmas
Bandera d'Alemaña André Lotterer 2012
Bandera de Francia Benoît Tréluyer
Marcel Fässler
Bandera del Reinu Xuníu Allan McNish 2013
Bandera de Dinamarca Tom Kristensen
Bandera de Francia Loïc Duval
Bandera del Reinu Xuníu Anthony Davidson 2014
Sébastien Buemi
Bandera de Australia Mark Webber 2015
Neel Jani 2016
Bandera de Francia Romain Dumas
Bandera d'Alemaña Marc Lieb
Bandera de Nueva Zelanda Earl Bamber 2017
Bandera del Reinu Xuníu James Caláu 2017 (GT)
Bandera d'Italia Alessandro Pier Guidi

Títulos de Pilotos per país (dende 1981)[editar | editar la fonte]

La sumatoria inclúi toles categoríes dende 1981; el títulu Absolutu(*) (1981 - presente), C2 (1985 - 1989), Copa 1992, LMP1 (2014 - 2016), LMP2 (2013 - presente), GT (2013 - presente) y GTE-Am (2013 - presente)

(*) Los pilotos amosaos en negrina fueron campeones absolutos.

País Títulos Pilotu(s)
Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu 18 Derek Bell, Gordon Spice, Ray Bellm, Nick Adams, Martin Brundle, Derek Warwick, Allan McNish, Anthony Davidson, Martin Plowman, Sam Bird, Jamie Campbell-Walter, Stuart Hall, James Caláu
Bandera de Francia Francia 14 Jean-Louis Schlesser, Yannick Dalmas, Ferdinand de Lesseps, Benoît Tréluyer, Loic Duval, Nicolas Prost, Julien Canal, Romain Dumas, Nicolas Lapierre, Emmanuel Collard, François Perrondo, Julien Canal
Bandera d'Alemaña Alemaña 7 Stefan Bellof, Hans-Joachim Stuck, André Lotterer, Timo Bernhard, Nick Heidfeld, Marc Lieb
 Suiza 7 Marcel Fässler, Sébastien Buemi, Mathias Beche, Neel Jani, Alexandre Imperatori, Mathéo Tuscher
Bandera d'Italia Italia 6 Mauro Baldi, Teo Fabi, Gianmaria Bruni, Andrea Bertolini, Alessandro Pier Guidi
Bandera de Dinamarca Dinamarca 5 Tom Kristensen, David Heinemeier Hansson, Kristian Poulsen, Nicki Thiim, Marco Sørensen
Bandera de Rusia Rusia 4 Sergey Zlobin, Roman Rusinov, Viktor Shaitar, Aleksey Basov
Bandera de Nueva Zelanda Nueva Zelanda 3 Brendon Hartley, Earl Bamber
Bandera de Bélxica Bélxica 3 Jacky Ickx, Bertrand Baguette
Bandera de Austria Austria 3 Richard Lietz, Dominik Kraihamer, Mathias Lauda
 España 2 Fermín Vélez
Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos 2 Bob Garreston, Gustavo Menezes
Bandera de Brasil Brasil 2 Raul Boesel, Bruno Senna
Bandera de Portugal Portugal 2 Rui Águas, Pedro Lamy
Bandera de Australia Australia 1 Mark Webber
Bandera de Méxicu Méxicu 1 Ricardo González
Bandera de Finlandia Finlandia 1 Toni Vilander
Bandera de Mónacu Mónacu#iu 1 Stéphane Richelmi
Bandera de Canadá Canadá 1 Paul Dalla Llana

Títulu Absolutu de Constructores (dende 1953)[editar | editar la fonte]

Na llista inclúyense los siguientes títulos daos como "absolutos"; Absolutu (1953-1961, 1968-1991, 2012-presente), S 3.0 (1962-1965), GT +2.0 (1962-1965), P +2.0 (1966-1967), S +2.0 (1966-1967), Sportscars (1976-1977), Grupu C (1992), Constructor LMP1 (2010-2011) y Absolutu GT (2017-presente). Pa los campeonatos d'equipos (1985-1992) amuésense les marques acomuñaes.

Escudería(s) Títulos Añu(s)
Bandera d'Alemaña Porsche 17 1964, 1969, 1970, 1971, 1976, 1976 (Sportscar), 1977, 1978, 1979, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 2015, 2016, 2017
Bandera d'Italia Ferrari 16 1953, 1954, 1956, 1957, 1958, 1960, 1961, 1962, 1962 (GT), 1963, 1963 (GT), 1964 (GT), 1965, 1967, 1972, 2017 (GT)
Bandera de Estaos Xuníos d'América Ford 4 1966, 1966 (Sportcars), 1967 (Sportscars), 1968
Bandera de Francia Peugeot 3 1992, 2010, 2011
Bandera del Reinu Xuníu Jaguar 3 1988, 1989, 1991
Bandera d'Alemaña Mercedes-Benz 3 1955, 1989. 1990
Bandera de Francia Matra 2 1973, 1974
Bandera d'Italia Alfa Romeo 2 1975, 1977 (Sportscars)
Bandera d'Alemaña Audi 2 2012, 2013
Bandera d'Italia Lancia 2 1980, 1981
Bandera del Reinu Xuníu Aston Martin 1 1959
Bandera de Estaos Xuníos d'América Shelby 1 1965 (GT)
Bandera de Xapón Toyota 1 2014

Pilotos destacaos[editar | editar la fonte]

1953-1992[editar | editar la fonte]

Pilotu Títulos Victories
Bandera de Bélxica Jacky Ickx 2 (1982, 1983) 37
Bandera d'Alemaña Jochen Mass 0 32
Bandera del Reinu Xuníu Derek Bell 2 (1985, 1986) 21
Bandera de Francia Henri Pescarolo 0 21
Bandera d'Italia Mauro Baldi 1 17
Bandera del Reinu Xuníu Brian Redman 0 17
Bandera de Francia Jean-Louis Schlesser 2 (1989, 1990) 15
Bandera de Estaos Xuníos d'América Phil Hill 0 14
Jo Siffert 0 14
Bandera de Francia Gérard Larrousse 0 12
Bandera del Reinu Xuníu Stirling Moss 0 12
Bandera de Bélxica Olivier Gendebien 0 11
Bandera d'Italia Arturo Merzario 0 11
Bandera de Méxicu Pedro Rodríguez 0 11
Bandera d'Alemaña Rolf Stommelen 0 11
Bandera de Francia Bob Wollek 0 11

2010-presente[editar | editar la fonte]

LMP1

(*) Pilotos con 3 o más victories.

(*) Solo cúntense les victories na categoría absoluta (dende 2012). Si un pilotu llogró victories n'otres categoríes del WEC nun se contabilicen nesta tabla.

Pilotu Títulos Victories Rondes
Bandera d'Alemaña Timo Bernhard 2 (2015, 2017) 12 2015: Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA
2016: Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Méxicu MEX Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR Bandera de la República Popular China SHA
2017: Bandera de Francia LMS Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Méxicu MEX Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR
Bandera de Nueva Zelanda Brendon Hartley 2 (2015, 2017) 12
Marcel Fässler 1 (2012) 10 2012: Bandera de Francia LMS Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Baḥréin BAH
2013: Bandera de Bélxica SPA Bandera de Brasil SÂO Bandera de la República Popular China SHN
2014: Bandera de Francia LMS Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR
2015: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Bélxica SPA
Bandera d'Alemaña André Lotterer 1 (2012) 10
Bandera de Francia Benoît Tréluyer 1 (2012) 10
Bandera del Reinu Xuníu Anthony Davidson 1 (2014) 10 2013: Bandera de Baḥréin BAH
2014: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Bélxica SPA Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA
2017: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Bélxica SPA Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA Bandera de Baḥréin BAH
Sebastien Buemi 1 (2014) 10
Bandera de Australia Mark Webber 1 (2015) 8 2015: Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA
2016: Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Méxicu MEX Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR Bandera de la República Popular China SHA
Bandera de Xapón Kazuki Nakajima 0 7 2012: Bandera de Xapón FUJ
2013: Bandera de Xapón FUJ
2017: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Bélxica SPA Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA Bandera de Baḥréin BAH
Bandera de Francia Loïc Duval 1 (2013) 6 2012: Bandera de Bélxica SPA
2013: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Francia LMS Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR
2016: Bandera de Bélxica SPA Bandera de Baḥréin BAH
Bandera de Francia Nicolas Lapierre 0 5 2012: Bandera de Brasil SÂO Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHN
2013: Bandera de Xapón FUJ
2014: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Bélxica SPA
Bandera de Austria Alexander Wurz 0 5 2012: Bandera de Brasil SÂO Bandera de Xapón FUJ Bandera de la República Popular China SHA
2013: Bandera de Xapón FUJ
2014: Bandera de Baḥréin BAH
Bandera de Francia Romain Dumas 1 (2016) 5 2012: Bandera de Bélxica SPA
2014: Bandera de Brasil SÂO
2015: Bandera de Baḥréin BAH
2016: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Francia LMS
Bandera de Nueva Zelanda Earl Bamber 1 (2017) 5 2015: Bandera de Francia LMS
2017: Bandera de Francia LMS Bandera d'Alemaña NÜR Bandera de Méxicu MEX Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR
Bandera de Dinamarca Tom Kristensen 1 (2013) 4 2012: Bandera de Estaos Xuníos d'América SEB
2013: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Francia LMS Bandera de Estaos Xuníos d'América AMR
Bandera del Reinu Xuníu Allan McNish 1 (2013) 4
Neel Jani 1 (2016) 4 2014: Bandera de Brasil SÂO
2015: Bandera de Baḥréin BAH
2016: Bandera del Reinu Xuníu SIL Bandera de Francia LMS
Bandera d'Alemaña Marc Lieb 1 (2016) 4
GTE

Inclúi LMGTE-Pro y LMGTE-Am. En cursiva apaecen los títulos de GT AM. Apaecen pilotos con 3 o más victories. Nun s'inclúin pilotos ensin victories en LMGTE-Pro.

Pilotu Títulos Victories
Bandera d'Italia Gianmaria Bruni 2 (2013, 2014) 20
Bandera de Portugal Pedro Lamy 1 (2017) 14
Bandera d'Italia Giancarlo Fisichella 0 12
Bandera de Finlandia Toni Vilander 1 (2014) 11
Bandera de Dinamarca Nicki Thiim 1 (2016) 8
Bandera del Reinu Xuníu Darren Turner 0 8
Bandera de Austria Richard Lietz 1 (2015) 7
Bandera de Dinamarca Kristian Poulsen 1 (2014) 7
Bandera del Reinu Xuníu Darren Turner 0 7
Bandera de Dinamarca David Heinemeier Hansson 1 (2014) 6
Bandera d'Alemaña Stefan Mücke 0 6
Bandera del Reinu Xuníu James Caláu 1 (2017) 4
Bandera de Francia Frédéric Makowiecki 0 4
Bandera del Reinu Xuníu Andy Priaulx 0 4
Bandera d'Italia Davide Rigon 0 4
Bandera d'Italia Alessandro Pier Guidi 1 (2017) 3
Bandera de Portugal Rui Águas 1 (2016) 3
Bandera d'Alemaña Marc Lieb 0 3
Bandera de Dinamarca Marco Sørensen 1 (2016) 3
Bandera del Reinu Xuníu Sam Bird 0 3

Galería[editar | editar la fonte]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Management, Le Mans Endurance. «FIA World Endurance Championship − Official Website». Consultáu'l 29 d'ochobre de 2016.
  2. A partir de 2017, la FIA estableció una reglamentación al traviés de la cual, si na clase LMP1 Privaos nun hai a lo menos 3 autos de temporada completa, esi troféu nun sería apurríu. Por cuenta de qu'en 2017 solo l'equipu ByKolles va tener un únicu autu de temporada completa. Sicasí, coles entraes en 2018 de SMP Racing y Ginetta Motorsport esa temporada si apurrirá'l troféu. Al anunciase la temporada 2018-19, anuncióse la fusión de la categoría LMP1, que nun va tener un troféu de privaos.
  3. http://sportscar365.com/lemans/wec/lmp1-privateer-trophy-set-for-hiatus/
  4. A partir de 2017, la Copa GT pasa a ser un campeonatu del mundu, quedando n'igual importancia que'l títulu absolutu de LMP1
  5. https://lat.motorsport.com/wec/news/el-wec-se-convertira-en-una serie iverniza-948014/
  6. https://lat.motorsport.com/wec/news/a-partir-de-2018-habra-una-unica-categoria-de-lmp1-en-el-wec-948026/

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]