Saltar al conteníu

Chelsea Football Club

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
(Redirixío dende Chelsea FC)
Chelsea Football Club
Situación
Estáu Reinu Xuníu
Datos
Nome oficial Chelsea Football Club
Tipu club de fútbol
Fundáu en10 marzu 1905
Fundador Bandera del Reinu Xuníu Gus Mears
Propietariu Bandera de Estaos Xuníos d'América Todd Boehly
Presidente Bandera de Estaos Xuníos d'América Todd Boehly
Entrenador Bandera d'Italia Enzo Maresca
Categoría Premier League
Instalaciones
Estadiu Stamford Bridge (es) Traducir
Dueñu de Todd Boehly
Chelsea Village plc (en) Traducir
Román Abramóvich (es) Traducir
Uniforme
Titular
Alternativu
Tercera
Patrocinador Yokohama Rubber Company (es) Traducir

Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El Chelsea Football Club (AFI: ˈtʃɛɫsiː), conocíu a cencielles como Chelsea, ye un club de fútbol profesional d'Inglaterra con sede nel distritu de Fulham (Londres), qu'apuesta anguaño la Premier League, máxima competición futbolístico d'esi país. Fundáu'l 10 de marzu de 1905, el club caltuvo la mayor parte de la so historia na máxima categoría del fútbol británico. El so estadiu ye'l Stamford Bridge, que tien una capacidá pa 41 837 espectadores, y nel qu'apostó los sos alcuentros como llocal dende la so fundación.

Como unu de los clubes más gallardoniaos del fútbol inglés, el Chelsea tuvo'l so primer momentu d'ésitu en 1955, cuando ganó'l so primer campeonatu de lliga, y darréu consiguió otres importantes competiciones de copa mientres los años 1965 y 1990. El club tuvo'l so mayor y más importante periodu d'ésitu nes últimes dos décades, ganando un total de 22 trofeos oficiales dende 1997.[1] A nivel nacional, ganó seis campeonatos de lliga, siete FA Cups, cinco Football League Cups y cuatro Community Shields, ente que nel ámbitu européu llogró una Lliga de Campeones de la UEFA como'l so mayor llogru, una Lliga Europea de la UEFA, dos Recopas d'Europa y una Supercopa d'Europa. El Chelsea ye'l primer club de Londres en ganar la mentada Lliga de Campeones, y la Supercopa d'Europa, y unu de los cinco clubes d'Europa en ganar los trés grandes competiciones internacionales entamaes pola UEFA.les cual son Lliga de Campeones de la UEFA, Recopa d'Europa, UEFA Europa League,[1][2]

El color tradicional del equipu ye l'azul real pa la camiseta y pantalones, ente que'l blancu ye usáu nes medies. L'escudu del club camudó en delles ocasiones por cuestiones d'estilu o pa modernizar la so imaxe. L'escudu actual, compuestu por un lleón rampante sosteniendo un cayáu, tuvo la so versión orixinal nos años 1950, siendo modificáu per última vegada en 2005.[3] El club esfruta d'una gran base d'aficionaos, colos cualos tien el quintu meyor permediu d'asistencia nel fútbol británico.[4] La so asistencia permediu na temporada 2014-15 foi de 41 546 espectadores, el séptimu más grande de la Premier League.[5] Dende xunetu de 2003, el propietariu del club ye'l magnate del petroleu y multimillonariu rusu Román Abramóvich;[6] gracies a la so fortuna, en mayu de 2015, el club foi calificáu según la revista Forbes como'l sestu club más ricu del mundu, con un valor de 898 millones de llibres esterlines (1370 millones de dólares d'Estaos Xuníos).[7] El so rival tradicional ye'l Fulham F.C., contra'l cual enfréntase nel derbi del Oeste de Londres.[8] Tamién caltién rivalidá col Arsenal, col que s'enfrenta nel Gran Derbi de Londres, col Tottenham Hotspur y QPR.

Historia

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Historia del Chelsea Football Club
Ver tamién: Temporaes del Chelsea Football Club
Primer equipu del Chelsea en setiembre de 1905.
El gráficu amuesa'l progresu na lliga del Chelsea dende la temporada 1905-06.
Xugadores del Chelsea celebren el so primer títulu de la UEFA Champions League contra'l FC Bayern München.
Los aficionaos del Chelsea nun partíu contra'l Tottenham Hotspur, el 11 de marzu de 2006.

En 1904, l'empresariu Gus Mears y el so hermanu Joseph adquirieron el Stamford Bridge, un estadiu d'atletismu al cual Mears entamaba convertilo n'unu de fútbol. La familia ufiertó-y l'estadiu al Fulham Football Club, pero la ufierta foi refugada. De resultes, los propietarios decidieron fundar el so propiu club pa ocupar el so nuevu estadiu. Como yá esistía un club llamáu Fulham, los fundadores decidieron adoptar el nome del axacente barriu de Chelsea pal nuevu club, refugando nomes como Kensington Football Club, Stamford Bridge Football Club y London Football Club.[9] Los hermanos Mears fundaron formalmente'l Chelsea Football Club el 10 de marzu de 1905 nel pub The Rising Sun ―anguaño The Butcher's Hook― en Fulham Road. Poco dempués de la so fundación, foi escoyíu pa participar na Football League.

El club xubió a la máxima categoría na so segunda temporada d'esistencia y bazcuyó ente les primeres dos divisiones del fútbol inglés nos sos primeros años. Llegó a la final de la FA Cup en 1915, onde foi derrotáu 3-0 pol Sheffield Wednesday en Old Trafford y remató terceru na First Division en 1920, la so meyor posición en lliga hasta esi momentu. Chelsea ganó gran reputación pola firma de xugadores de sonadía[10] y por amosar espectáculu mientres los partíos, anque causó bien pocu impautu mientres el periodu entendíu ente la primera y segunda guerres mundiales.

L'ex delanteru del Arsenal y de la seleición de fútbol d'Inglaterra, Ted Drake, convertir n'entrenador del Chelsea en 1952 y dio en modernizar al club. Esanicióse l'escudu del Pensionista de Chelsea y ameyoróse la cantera del club y la forma d'entrenar del equipu, llevando al Chelsea al so primer campeonatu de lliga na temporada 1954-55. La temporada siguiente, la UEFA creó la primer Copa de Campeones d'Europa, pero dempués d'oxeciones per parte de la Football League y de la FA, el Chelsea viose obligáu a retirase del tornéu primero que esti empezara.[11] Chelsea nun pudo proceder esti ésitu, y pasó el restu de la década de 1950 na metá de la tabla. Drake foi destituyíu en 1961 y sustituyíu pol xugador entrenador Tommy Docherty.

Docherty armó un equipu con dellos mozos talentosos que llucharon por consagrar se en dalgún tornéu mientres tola década de 1960 y soportaron munchos fracasos. L'equipu taba en camín a consiguir un triplete na temporada 1964-65 ―First Division, FA Cup y Football League Cup―, ganando solamente la League Cup, ente que nes otres dos competiciones nun llogró consagrase como campeón.[12] En tres temporaes los «blues» fueron esaniciaos nes semifinales de delles competiciones importantes, llogrando solamente un subcampeonatu de la FA Cup. Nun foi sinón hasta 1970 cuando'l Chelsea llogró'l campeonatu de la FA Cup per primer vegada na so historia, superando al Leeds United por 2-1 na final de desempate. Un añu dempués, Chelsea llogró consagrase na so primer competición europea, cuando ganó la Recopa d'Europa n'otra final de desempate, al haber derrotáu al Real Madrid por 2-1 n'Atenes.

La construcción de la gradería Esti causó munchos de los problemes financieros del club mientres los años 70 y 80.

A finales de los años 70 y mientres la década de los 80 empezó un periodu aturbolináu pal Chelsea F.C. Una ambiciosa modernización de Stamford Bridge punxo en peligru la estabilidá financiera del club.[13] Los xugadores estrella fueron vendíos y l'equipu foi apostráu a la Second Division. Otros problemes fueron causaos pol surdimientu de los hooligans, que fueron la plaga del fútbol inglés mientres tola década.[14] En 1982, metanes una fuerte crisis financiera, Ken Bates mercó al Chelsea pola increíble suma de £1, anque dempués la plena propiedá del Stamford Bridge foi vendida a promotores inmobiliarios, lo que significaba que'l club pudo perder el so estadiu.[15] Nel campu de xuegu les coses ameyoraron un pocu, pero la irregularidá entá taba presente. Tuvieron cerca de baxar a la Third Division na temporada 1982-83, pero cola llegada de John Neal pudo armase un impresionante equipu con un desembolsu mínimu. Chelsea ganó'l títulu de la Second Division na temporada 1983-84 y llogró establecese na First Division antes de baxar nuevamente en 1988. El club llogró xubir un añu dempués con otru títulu de Second Division para nun volver baxar otra vegada.

Dempués d'una llarga batalla llegal, Bates llogró axuntar la plena propiedá del estadiu col club en 1992 al llegar a un alcuerdu colos sos acreedores dempués de que los promotores inmobiliarios dir a la quiebra por un esbarrumbe del mercáu.[16] La nueva forma de xugar del Chelsea na Premier League yera pocu convincente a pesar de que llegó a la final de la FA Cup en 1994. Nun foi sinón hasta la llegada en 1996 de Ruud Gullit como xugador-entrenador cuando la suerte del club camudó. Gullit añadió dellos xugadores de clase mundial al equipu, dándo-y la so segunda FA Cup en 1997[17] y llevándolo nuevamente a ser unu de los meyores equipos n'Inglaterra. Depués, Gullit foi sustituyíu por Gianluca Vialli,[18] quien llevó al equipu a consiguir la Football League Cup, la Recopa d'Europa y la Supercopa d'Europa en 1998; la FA Cup en 2000 y la clasificación a los so primera Lliga de Campeones de la UEFA el mesmu añu.[19] Vialli depués foi reemplazáu por otru italianu, Claudio Ranieri,[20] quien llevó al Chelsea a la final de la FA Cup en 2002[21] y a la clasificación de la Lliga de Campeones un añu dempués.[22]

Xugadores del Chelsea celebrando'l llogru de la Premier League en 2010.

En xunu de 2003, Bates vendió'l club al multimillonariu rusu Román Abramóvich (1966-) por 140 millones de llibres, completando lo que nesi entós foi considerada la venta más cara d'un club na historia del fútbol inglés.[6] Más de 100 millones de llibres destinar na contratación de nuevos xugadores,[23] pero aun así Ranieri nun pudo consiguir nengún troféu, polo que foi sustituyíu pol entrenador portugués José Mourinho.[24] Sol mandu de Mourinho, el Chelsea convertir nel quintu equipu inglés en ganar un bicampeonatu de lliga dende la Segunda Guerra Mundial (2004-05 y 2005-06),[25] amás de ganar la FA Cup en 2007 y dos títulos de Football League Cup en 2005 y 2007.[26] En setiembre de 2007, Mourinho foi sustituyíu pol israelín Avram Grant,[27] quien llevó al equipu a los so primera final de Lliga de Campeones en 2008, onde foi ganáu en penaltis pol Manchester United.[28] Grant foi despidíu díes dempués[29] y sustituyíu pol brasilanu Luiz Felipe Scolari en xunetu de 2008.[30]

En 2009, Guus Hiddink guio al club a un nuevu títulu de la FA Cup.[31] Na temporada 2009-10, el so socesor Carlo Ancelotti consiguió revalidar el títulu de la FA Cup y ganó primer campeonatu de Premier League, llogrando'l doblete; siendo amás, el primer equipu de la máxima categoría del fútbol inglés n'anotar 100 goles per lliga dende 1963.[32] En 2012, l'interín Roberto di Matteo llevó al Chelsea a llograr el so séptimu títulu FA Cup,[33] y el so primera Lliga de Campeones de la UEFA,[34] superando al F. C. FC Bayern München por 4-3 por aciu la tanda de penaltis, convirtiéndose nel primer equipu de Londres en ganar el troféu.[34] En 2013, so la conducción téunica de Rafael Benítez, Chelsea coronóse campeón de la Lliga Europea de la UEFA, al ganar por 2-1 al Benfica,[35] convirtiéndose nel primer equipu en ser el vixente campeón de los dos títulos continentales (la Lliga de Campeones y la Lliga Europea), el primer equipu en consiguilos de manera consecutiva y llegando al selectu grupu de clubes (formáu hasta entós pola Juventus, el Ajax Ámsterdam, Bayern Münich y el Manchester United de los ganadores de los trés títulos de la UEFA (sumando a los anteriores la Recopa d'Europa). A la fin de la temporada, José Mourinho volvió ser contratáu como entrenador del club, y na so segunda temporada al mandu, llogró la Copa de la Lliga en marzu de 2015,[36] y el quintu títulu de lliga del club dos meses dempués.[37]

Gráficu de la evolución histórica en lliga

[editar | editar la fonte]

Cronoloxía

[editar | editar la fonte]
Cronoloxía del Chelsea Football Club
  • 1909-1910 - 19º na First Division, Descensu a la Second Division.
  • 1910-1911 - 3º na Second Division.
  • 1911-1912 - 2º na Second Division, Ascensu a la First Division.
  • 1912-1913 - 18º na First Division.
  • 1913-1914 - 8º na First Division.
  • 1914-1915 - 19º na First Division. Pierde la final de FA Cup contra'l Sheffield United.
  • 1915-1916 - nun s'apostó.
  • 1916-1917 - nun s'apostó.
  • 1917-1918 - nun s'apostó.
  • 1918-1919 - nun s'apostó.
  • 1939-1940 - nun s'apostó
  • 1940-1941 - nun s'apostó.
  • 1941-1942 - nun s'apostó.
  • 1942-1943 - nun s'apostó.
  • 1943-1944 - nun s'apostó.
  • 1944-1945 - nun s'apostó.
  • 1945-1946 - nun s'apostó.
  • 1946-1947 - 15º na First Division.
  • 1947-1948 - 18º na First Division.
  • 1948-1949 - 12º na First Division.

Infraestructura

[editar | editar la fonte]

Estadiu

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Stamford Bridge
Stamford Bridge.
Chelsea vs West Bromwich Albion en Stamford Bridge el 23 de setiembre 1905; Chelsea ganó 1-0.
Vista dende'l soporte del oeste de Stamford Bridge mientres un partíu de Lliga de Campeones de la UEFA de 2008.

El Chelsea namái tuvo un estadiu, el Stamford Bridge, onde l'equipu xugó dende la so fundación, que foi oficialmente inauguráu'l 28 d'abril de 1877.[38] Mientres los primeres 28 años de la so esistencia foi usáu pol London Athletics Club como campu pa les sos xuntes atlétiques y non pal fútbol. En 1904, l'estadiu foi adquiríu por Gus Mears, xunto col so hermanu Joe, quien primeramente adquirieron un terrén colindante coles mires de celebrar partíos de fútbol nel actual terrén de 12,5 acres (51 000 m²).[38] El Stamford Bridge foi diseñáu pa la familia Mears pol destacáu arquiteutu del mundu del fútbol, Archibald Leitch.[39] Munchos equipos fueron fundaos primero, y depués esmoleciéronse de tener un campu nel cual xugar, pero'l Chelsea foi fundáu pal Stamford Bridge.

Con un diseñu orixinal d'un tazón abiertu y con un sector cubiertu, Stamford Bridge tenía una capacidá orixinal d'alredor 100 000 persones.[38] A principiu de los años trenta empezar a construyir una gradería na parte sur del campu con un techu que cubría 1/5 de la gradería total. Esti sector foi conocíu como'l Shed End, el llugar de los aficionaos más lleales al Chelsea, especialmente mientres los años sesenta, setenta y ochenta.[38] Nun se sabe l'orixe exactu del nome, pero'l fechu de que'l techu paecía un tendeyón de chapa xugó un papel importante.[38]

A fines de los años sesenta y a principios de los setenta, los propietarios del club embarcar nun plan pa modernizar el Stamford Bridge, que buscaba consiguir una capacidá de 60 000 persones sentaes.[38] El trabayu empezó na Gradería Esti ―East Stand― a empiezos de los años setenta, pero al club fóise-yos de les manes el costu que tendría esta modernización y tuvieron que vender la propiedá a los promotores inmobiliarios. Dempués d'una dura y llarga batalla llegal, aseguróse la permanencia del Chelsea nel estadiu y los trabayos de remodelación fueron reasumidos a mediaos de los años noventa.[38] La parte norte, oeste y sur del estadiu fueron dafechu reconstruyíes con asientos individuales y más cerca del campu de xuegu. Esti procesu foi completáu nel añu 2001.

Cuando'l Stamford Bridge foi reconstruyíu na era presidencial de Ken Bates, munches carauterístiques adicionales fueron añadíes al complexu, incluyendo dos hoteles, apartamentos, chigres, restoranes, el Chelsea Megastore, y una atraición interactiva denomada Chelsea World of Sport. La intención yera qu'estes instalaciones apurrieren ingresos adicionales al club, pero tuvieron menos ésitu del que s'esperaba y primero que Román Abramóvich mercara al club en 2003 y adquiriera la delda asumida pa financiar dichos proyeutos, fueron unos de los principales problemes financieros del club. Poco dempués de tomar de posesión de Abramóvich, decidió suprimise la marca Chelsea Village pa enfocase nel Chelsea como un club de fútbol. Sicasí, inda se-y conoz al estadiu como parte del Village.

El terrén del Stamford Bridge, l'estadiu y los derechos del nome del club son propiedá de la organización Chelsea Pitch Owners, una organización ensin ánimu d'arriquecimientu onde los aficionaos son los accionistes. Esta organización foi creada p'asegurar que nengún promotor inmobiliariu tratara d'adquirir el Stamford Bridge otra vegada. Esto tamién significa que si'l club camuda de see, non podrá usase más el nome Chelsea Football Club.[40]

El club entama capacitar al estadiu p'allugar a más de 55.000 persones.[41] Por cuenta del so allugamientu en Londres cerca d'un camín principal y por tar cerca de dos llinies de tren, los aficionaos namái pueden entrar al Stamford Bridge al traviés de la entrada de Fulham Road, un llugar bien acutáu tocantes a regulaciones d'hixene y seguridá refierse.[42] Como resultancia, al club rellacionóse-y con querer camudase de Stamford Bridge a llugares como'l Earls Court Exhibition Centre, Battersea Power Station o Chelsea Barracks.[43] Sicasí, el club repitió que se van quedar nel so actual llar.[41][44][45][46] El Chelsea al ganar el so primera UEFA Champions League volvió replantegase'l camudase de la so actual casa debíu al curtiu aforu qu'esta tien. Fechu que fai que tengan unu de los boletos más caros de la Premier League. Por ello los socios propietarios del estadiu van volver per enésima vegada a votar si quedar en Stamford Bridge, o bien constrúin un estadiu con capacidá pa 80.000 persones nun allugamientu del distritu de Chelsea el cual da nome al club.

El Stamford Bridge tamién foi utilizáu pa otros eventos deportivos dende 1905. Foi sede de trés finales de la FA Cup dende 1920 hasta 1922.[47] Tamién foi sede de diez semifinales de la FA Cup, diez encuentros de Charity Shield y tres encuentros internacionales de la seleición d'Inglaterra ―el postreru en 1932―. Tamién s'apostó nesti estadiu un alcuentru internacional non oficial ente Inglaterra y Suiza en 1946.[48] N'ochobre de 1905, entamóse un alcuentru de rugbi ente los All Blacks de Nueva Zelanda y el Middlesex,[49] y en 1914 l'estadiu foi sede d'un alcuentru de la Major League Baseball ente los New York Giants y los Chicago White Sox.[50] Tamién s'apostó'l campeonatu mundial peso mosca ente Jimmy Wilde y Joe Conn en 1918.[51] La pista de carreres tamién foi utilizada pa carreres de speedway ente 1928 y 1932,[52] carreres de galgos ente 1937 y 1968 y carreres de coches nanos en 1948.[53] En 1980, el Stamford Bridge foi sede del primer alcuentru de cricket nel Reinu Xuníu apostáu de nueche con reflectores ente l'Essex y el West Indies.[54] Tamién acoyó de volao un equipu de fútbol americanu, los London Monarchs, quien ocuparon esti estadiu pa los sos alcuentros como locales mientres la temporada 1997.[55]

Panorámica interior del Stamford Bridge.
Panorámica interior del Stamford Bridge.

Centru d'entrenamientu

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Cobham Training Centre

El Cobham Training Centre, comúnmente conocíu como Cobham, ye'l campu d'entrenamientu del Chelsea y atópase allugáu en Cobham, Surrey. La construcción del complexu empezó en 2004, cuando'l club llogró los permisos necesarios pa la so construcción.[56] Dende xineru de 2005, el club empezó a ocupar esti campu,[57][58] siendo oficialmente inauguráu en xunetu de 2007.[59] El complexu de 140 acres[60] inclúi 30 campos de fútbol ―3 con calefacción soterraña y 6 con estándares de la Premier League―, un campu indoor de verde artificial, un estudiu de televisión, una sala de prensa, un centru médicu, piscines d'inmersión fría, una sauna, una sala de vapor, una piscina HydroWorx y una piscina d'hidroterapia de 17 metros.[57][61]

Escudu

[editar | editar la fonte]
El primer escudu del club inspirar nel Pensionero de Chelsea.

Dende la fundación del club, el Chelsea tuvo cuatro escudos, toos ellos con pequeños cambeos. Nel añu 1905, Chelsea adoptó como primer escudu la imaxe d'un Pensionero de Chelsea, que obviamente contribuyó al llamatu del equipu per esos años, los «pensioneros», y foi calteníu per cerca de cincuenta años; sicasí, esti escudu nunca apaeció nos diseños de les camisetes. Como parte del plan de modernización del club, lleváu a cabu por Ted Drake dende l'añu 1953 d'equí p'arriba, decidió remover l'escudu del pensionero pa camudar la imaxe del club y pa poder adoptar un nuevu escudu.[62] Decidió crease un emblema temporal que foi utilizáu namái mientres un añu, y que consistió solamente nes iniciales CFC.

Nel añu 1953, l'emblema foi camudáu a un lleón mirando escontra tras y sosteniendo un cayáu, emblema que se caltuvo polos siguiente trenta años. Esti escudu taba basáu nos elementos del escudu d'armes del barriu de Chelsea,[63] del cual fueron tomaos el lleón rampante mirando escontra tras y el cayáu de los abás de Westminster, antiguos Señores Feudales de Chelsea. Tamién se víen representaes trés roses coloraes, aludiendo a Inglaterra, y dos balones de fútbol. Este foi'l primer escudu n'apaecer na indumentaria oficial, desque la política de poner los emblemes nes camisetes foi adoptada al empiezu de los años 60.[62]

En 1986, col club so la propiedá de Ken Bates, decidió camudase nuevamente l'escudu como otru plan pa modernizar al equipu y llograr nueves oportunidaes de mercáu.[62] Nel nuevu emblema figuraba un lleón más natural y menos heráldicu, mariellu y non azul, sofitáu sobre les iniciales CFC. Esti caltener por diecinueve años, con dellos pequeños cambeos, como l'usu de colores distintos. Con nuevos propietarios, y l'acercamientu de les celebraciones del centenariu del club, combináu con demandes por parte de los aficionaos quien deseyaben restaurar l'emblema tradicional, decidióse que l'escudu diba camudar nuevamente, nel añu 2004. El nuevu escudu foi oficialmente adoptáu pal empiezu de la temporada 2005-06 y marcó el regresu del vieyu diseñu del lleón sosteniendo un cayáu.[3] Como nos anteriores emblemes, este apaeció en distintos colores, incluyíos el blancu y el doráu.

Uniforme

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Uniforme del Chelsea Football Club

Orixe

[editar | editar la fonte]

Chelsea siempres usó camisetes de color azul, a pesar de que nel primer uniforme del club usaba un azul más pálido que'l de güei, y usábense pantalones blancos y medies negres. L'azul pálido foi tomáu de les vistimientes del entós vizconde Chelsea. El color d'estes camisetes foi camudáu por una nuevu versión que contenía l'azul real cerca del añu 1912.[64] Cuando Tommy Docherty convertir nel entrenador del equipu al empiezu de los años 60, camudóse nuevamente l'uniforme, añadiendo pantalones azules ―los cualos síguense usando hasta'l día de güei― y medies blanques, col argumentu de qu'esti colores yeren más distintivos, una y bones nengún otru equipu importante usaba esta combinación. Esti uniforme foi utilizáu per primer vegada na temporada 1964-65.[65]

Los colores tradicionales pal uniforme alternativu del club son el mariellu o blancu en tola equipación, pero, como munchos equipos, tuvo dalgunos bien inusuales. El primer uniforme alternativu consistía en franxes azules y blanques y nun partíu de los años 60 l'equipu usó un uniforme con franxes azules y negres al estilu del Inter de Milán, en contra de les órdenes del propiu Docherty. Esti uniforme utilizar pa la semifinal de la FA Cup contra'l Sheffield Wednesday, el 23 d'abril de 1967.[n. 1] Otros uniformes memorables inclúin un uniforme verde usáu nos años 80 y unu axedrezáu en blancu y colloráu a empiezos de los años 90.[67]

L'uniforme del Chelsea ye anguaño fabricáu por Nike, que foi contratada pa suministrar los uniformes al equipu dende 2017 hasta 2032.[68] Los sos anteriores uniformes yeren manufacturados por Umbro (1975-81 y 1987–06), Le Coq Sportif (1981-86), Chelsea Collection (1986-87) y Adidas (2006-2017). El primer uniforme del Chelsea yera patrocináu por Gulf Air mientres la temporada 1983-84. Depués, el club foi patrocináu por empreses como Bai Lin y Grange Farm antes de roblar un contratu al llargu plazu col fabricante de Commodore International, Amiga, en 1987, que tamién apaeció nes camisetes. Darréu, el Chelsea foi patrocináu por empreses como Coors (1994-97), Autoglass (1997-2001), Fly Emirates (2001-05) y Samsung (2005-15). Anguaño, el Chelsea ye patrocináu pola empresa Yokohama Tyres.

Evolución

[editar | editar la fonte]


1905
Actual

Rivalidaes

[editar | editar la fonte]

Nacionales

[editar | editar la fonte]
La rivalidá col Liverpool FC aumentó dende empiezos de los años 2000 polos sos constantes y trascendentes partíos.

El rival tradicional del Chelsea ye'l Fulham F.C., col cual comparte'l mesmu distritu onde se fundó'l club. Dicha rivalidá ye conocida como The SW6 Derby, por cuenta de que los clubes comparten el mesmu códigu postal SW6.[69] Sicasí, el Fulham nun ye vistu como gran rival pal Chelsea, yá que pasaron cerca de 40 años en distintes divisiones y porque el Chelsea volvióse unu de los equipos más fuertes nel fútbol inglés por cuenta de la gran inversión de Román Abramóvich dende la so llegada, anque la rivalidá ente dambos clubes nun sumió. Roy Bentley, Ray Wilkins, Dave Beasant, Wayne Bridge, Damien Duff, Ian Pearce, Clive Walker y Alexey Smertin son dalgunos de los futbolistes que xugaron en dambos equipos. Anque nun esiste una gran animosidad, los partíos contra'l Queens Park Rangers y contra el Brentford F.C. tamién se consideren derbis, por cuenta de la proximidá ente los clubes. Bentley, Wilkins y Walker tamién llegaron a xugar nel Queens Park Rangers. En 2007, el QPR convertir nel club más ricu del fútbol inglés depués de la llegada del multimillonariu Lakshmi Mittal, quien tien una fortuna dos veces mayor a la de Abramóvich,[70] lo qu'aumentó la rivalidá ente dambos clubes.

D'alcuerdu a una encuesta realizada en 2004 por Planetfootball.com, los aficionaos del Chelsea consideraron que los sos mayores competidores son l'Arsenal F.C., el Tottenham Hotspur y el Manchester United.[71] Adicionalmente, una fuerte rivalidá col Leeds United vien dende dellos controversiales partíos nos años 60 y 70, cuantimás la final de la FA Cup ente dambos clubes nel añu 1970.[72] La rivalidá col Arsenal nun se llenda al fechu de que dambos clubes sían de la mesma ciudá. L'ésitu del Chelsea dende la temporada 2004-05 volvióse malo de dixerir pa los «gunners», quien creíen que seríen la nueva fuercia dominante nel fútbol inglés depués de ser campeones invictos na temporada 2003-04.[73] Sicasí, Chelsea pasó de ser un equipu que nun yera campeón de lliga dende hai 50 años a ser una de les mayores potencies del fútbol mundial nunos cuantos años, robando'l llugar que l'Arsenal tenía como oxetivu.[73] Tommy Docherty, Tommy Lawton, Graham Rix, David Rocastle, Emmanuel Petit, Ashley Cole, William Gallas, Yossi Benayoun, Lassana Diarra, Nicolas Anelka, Cesc Fàbregas y Petr Čech xugaron en dambos clubes.[73]

Últimamente, la rivalidá col Manchester United intensificóse descomanadamente, algamando'l so puntu álgido na temporada 2007-08, onde dambos equipos llucharon pol títulu de la Premier League xornada tres xornada y pol títulu de la Lliga de Campeones, anque les red devils» terminaron llevándose dambos campeonatos. La derrota na final de la Lliga de Campeones foi unu de los momentos más doliosos na historia del Chelsea. Los «blues» teníen la oportunidá de poder consagrase campeones d'Europa per primer vegada na so historia. Sicasí, la zapicada de John Terry nel tiru decisivu y l'atayada d'Edwin van der Sar a Nicolas Anelka ―dambos na tanda de penaltis― punxeron fin a les aspiraciones del Chelsea.[28] Ray Wilkins, Mark Hughes, Mark Bosnich, Juan Sebastián Verón, Juan Mata y Radamel Falcao García xugaron tantu pa los «blues» como pa les red devils».

El Chelsea y el Barcelona enfrentáronse en múltiples ocasiones na Lliga de Campeones.

Otres de les rivalidaes más recién ye col Liverpool FC, una y bones dambos clubes enfrentáronse na Lliga de Campeones en cinco ediciones de forma consecutiva, trés d'elles en semifinales, una en cuartos de final y una na fase de grupos. Los «reds» salieren avantes nes temporaes 2004-05[74] y 2006-07,[75] pero'l Chelsea pudo igualar la marca nes temporaes 2007-08[76] y 2008-09.[77] La serie más polémica foi na edición 2004-05, onde Luis García anotó un gol revesosu nel partíu de vuelta que-y dio'l pase a la final al Liverpool.[74] José Mourinho calificó esa anotación como "un gol pantasma", "un gol proveniente de la lluna" o como "un gol anotáu pol árbitru asistente".[78] Nicolas Anelka, Boudewijn Zenden, Glen Johnson, Joe Cole, Yossi Benayoun, Raul Meireles y Fernando Torres son conocíos pol so pasu en dambos clubes.

Internacionales

[editar | editar la fonte]

El so mayor rival en competiciones europees ye'l FC Barcelona y, al igual que'l Liverpool, enfrentáronse na Lliga de Campeones, según tamién na Copa de Feries, sumando un total de siete enfrentamientos ente dambos clubes en competiciones internacionales, nes cualos el Chelsea salió victoriosu en dos causes. El primer enfrentamientu ente dambos clubes foi na temporada 1965-66 de la Copa de Feries, onde dambos equipos empataron a 2-2 nel global, pero nel partíu de desempate nel Camp Nou, los «culés» esaniciaron a los «blues» por 5-0. El so primer enfrentamientu en Lliga de Campeones foi nos cuartos de final de la edición 1999-00, onde, a pesar de que'l Chelsea ganó'l partíu d'ida por 3-1 en Stamford Bridge,[79] el Barcelona llogró remontar en casa, esaniciando al Chelsea por 5-1.[80] Sicasí, nos octavos de final de la edición 2004-05, dempués de ser ganaos por 2-1 como visitantes,[81] el Chelsea llogró esaniciar al Barcelona con un marcador de 4-2 como locales,[82] anque na edición 2005-06, con ayuda de Ronaldinho, les blaugranes» salieron avantes na mesma fase.[83] Na edición 2006-07, el Chelsea enfrentar al Barcelona na fase de grupos, onde salió victoriosu por 1-0 como llocal y empató como visitante con gol a últimu minutu de Didier Drogba.[84][85]

L'enfrentamientu ente dambos clubes nes semifinales de la edición 2008-09 ―onde'l Chelsea tenía como oxetivu'l pase a la final pa buscar la revancha de la final anterior ante'l Manchester United― foi'l más polémicu de toos. Dempués d'empatar a 0-0 en Barcelona, el Chelsea tenía la oportunidá de liquidar la serie como llocal. Sicasí, depués de que'l Chelsea púnxose al frente nel marcador gracies a Michael Essien, los «blues» fueron esaniciaos por un gol d'últimu minutu d'Andrés Iniesta.[86] Dichu partíu tuvo llaráu de decisiones arbitrales revesoses, incluyendo diversos penaltis reclamaos pol club inglés, y un penal y una espulsión aldericada pol bandu español.[86] Na edición 2011-2012, l'equipu londinense clasificar pa la final gracies a una victoria por 1-0 en Stamford Bridge con un gol de Didier Drogba, asistencia de Ramires y un empate 2-2 con goles de Ramires de vaselina y un gol de Fernando Torres nel minutu 92' nel Camp Nou. Mark Hughes, Boudewijn Zenden, Albert Ferrer, Winston Bogarde, Deco, Eiður Guðjohnsen, Cesc Fábregas y Pedro xugaron pa dambos equipos, pero namái'l islandés xugó ante los dos clubes.

Datos y records

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Estadístiques del Chelsea Football Club
Fernando Torres foi protagonista del trespasu más caru na historia de la Premier League.

Oficialmente, la mayor cantidá de públicu que guardó de llocal al Chelsea foi nun alcuentru ante'l Arsenal FC, el 12 d'ochobre de 1935, con 82 905 persones, siendo la segunda mayor asistencia na historia de la First Division.[87] Sicasí, envalórase que más de 100 000 persones guardaron el partíu amistosu del Chelsea contra l'equipu soviéticu del Dinamo Moscú, el 13 de payares de 1945.[88] La modernización del Stamford Bridge mientres los años 90 y l'introducción de butaques individuales significó qu'esti récor seya imposible de romper nun tiempu cercanu, una y bones la capacidá oficial del estadiu ye de 41 837 persones.[89]

La victoria nel marcador global de 21-0 sobre'l Jeunesse Hautcharage de Luxemburgu na Recopa d'Europa de 1971-72 sigui siendo un récor nes competiciones europees.[90] Cuando'l Chelsea llogró'l títulu de la temporada 2004-05, tamién consiguieron numberosos récores que nun fueron superaos hasta la fecha, llogrando'l récor de más puntos consiguíos (95)[91] y el récor de más victories nuna temporada (29),[92] según tamién el récor de la menor cantidá de goles encaxaos (15)[91] y el récor de más porteríes imbatíes (24),[23] el cual foi gracies al porteru Petr Čech, quien tamién llogró'l récor de más minutos ensin que-y encaxaren un gol (1.025),[23] anque sería superáu cuatro años dempués por Edwin van der Sar.[93] Amás d'haber consiguíu dichos rexistros, el Chelsea impunxo más récores dende aquella temporada. Tien el récor de más partíos invictos como llocal nel futbol inglés, asegurándolo'l 12 d'agostu de 2007, superando la racha impuesta pol Liverpool FC de 63 partíos invictos en casa consiguida ente 1978 y 1980.[94] Esti récor llegó hasta los 86 partíos, cuando fueron ganaos por 1-0 precisamente frente al Liverpool.[95] El club tamién tien el récor de más victories consecutives como visitante, atropando 11 victories depués d'haber derrotáu al Bolton Wanderers por 2-0 el 6 d'avientu de 2008, superando la racha de 10 victories consecutives que tenía los Tottenham Hotspur dende 1960.[96] El 9 de mayu de 2010, el Chelsea ganó al Wigan Athletic por 8-0 nel postreru partíu de la temporada 2009-10, llegando a 103 goles nuna temporada y superando el récor de 97 goles que tenía los Manchester United dende la temporada 1999-00.[97] El Chelsea tamién protagonizó'l trespasu más costosu na historia de la Premier League, cuando pagó la cantidá de £50 millones al Liverpool pola contratación de Fernando Torres en xineru de 2011.[98]

El club tamién ostenta variaes «primeres vegaes» nel fútbol inglés. Xunto col Arsenal FC, fueron los primeros clubes en xugar con dosales nes camisetes el 25 d'agostu de 1928 nun alcuentru frente al Swansea Town.[99] El Chelsea tamién foi'l primer club en viaxar en avión pa un partíu de competición local, cuando visitaron al Newcastle United el 19 d'abril de 1957,[100] y el primer equipu de la First Division en xugar un partíu en domingu, cuando s'enfrentaron al Stoke City el 27 de xineru de 1974.[101] El 26 d'avientu de 1999, el Chelsea convertir nel primer equipu inglés en presentar nel campu de xuegu una alliniación dafechu estranxera nun alcuentru de la Premier League frente al Southampton FC.[102] El 19 de mayu de 2007, el Chelsea convertir nel primer club en ganar la FA Cup nel nuevu Estadiu de Wembley,[103] siendo tamién el postrer campeón nel vieyu estadiu.[104] Depués de que la temporada 2007-08 rematara, el Chelsea asitióse como'l club #1 nel Ranking de la UEFA, convirtiéndose nel primer club inglés en llograr esti gallardón nel sieglu XXI.

Chelsea allugar nel séptimu puestu na tabla histórica de campeones del fútbol inglés con cinco títulos internacionales Con un total de 31 títulos oficiales, ye'l cuartu club más gallardoniáu d'Inglaterra.

Datos del club

[editar | editar la fonte]
Frank Lampard ye'l mediocampista que más vegaes convirtió goles na actualidá de la Premier League y el Chelsea FC.

Organigrama deportivu

[editar | editar la fonte]
Pa ver un completu detalle de la temporada en cursu, Temporada 2017-18 del Chelsea Football Club.

Xugadores

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Futbolistes del Chelsea Football Club


El Chelsea tien una de les meyores canteres nel fútbol inglés, yá que produció gran talentu dende les sos categoríes inferiores. Grandes xugadores empecipiaron la so carrera nesta cantera, como los hermanos Ron y Allan Harris, Peter Bonetti, Bobby Tambling, Barry Bridges, Bert Murray, John Hollins, Peter Osgood, Ray Wilkins, Graeme -y Saux, Bobby Smith, Terry Venables, Jimmy Greaves y John Terry, ente munchos otros, nutriendo a la Seleición d'Inglaterra de gran talentu nuevo y poniéndose al par de grandes canteres como la del Manchester United, la del Liverpool FC o la del Arsenal FC.

El xugador que más partíos oficiales xugó nel Chelsea ye l'ex capitán Ron Harris, que xugó en 795 alcuentros ente 1961 y 1980. Esti récor ta lloñe de ser algamáu nun futuru cercanu. El porteru con más alcuentros apostaos ye Peter Bonetti, con 729 apaiciones ente 1959 y 1979. Anguaño, el xugador con más apaiciones nel Chelsea ye Frank Lampard, con 604 alcuentros apostaos desque foi contratáu en 2001, amás de que ye'l xugador con más llamaes a la seleición inglesa, atropando 88 llamaes ―86 mientres la so estadía col Chelsea―.[105][106]

Frank Lampard ye'l goliador históricu del Chelsea, con 203 goles (Dende 2001). Otros nueve xugadores marcaron más de 100 vegaes cola camiseta del equipu: George Hilsdon (1906–12), George Mills (1929–43), Roy Bentley (1948–56), Jimmy Greaves (1957–61), Bobby Tambling (1959–70), Peter Osgood (1964–74 y 1978–79), Kerry Dixon (1983–92) y Didier Drogba (dende 2004). Antes de Lampard, Dixon tuvo cerca de romper el récor de Tambling con 193 goles, Greaves, amás, caltién el récor de más goles anotaos nuna temporada ―43 na temporada 1960-61―.

Altes y baxes 2017-18

[editar | editar la fonte]

Nota: nos precios nun s'inclúi IVA o sumes por oxetivos yá que nun fueron efectivos.

Altes

[editar | editar la fonte]
Gastos en fichaxes: 203.000.000 €
Altes
Xugador Posición Procedencia Tipu Costu
Bandera de Brasil Wallace Defensa Bandera de Brasil Grêmio F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Lewis Baker Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse Vuelve tres cesión –
Bandera de Dinamarca Andreas Christensen Defensa Bandera d'Alemaña Borussia Mönchengladbach Vuelve tres cesión –
Bandera de Brasil Nathan Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse Vuelve tres cesión –
Bandera de Costa de Marfil Jérémie Boga Mediocampista Granada C.F. Vuelve tres cesión –
Bandera de Chequia Tomáš Kalas Defensa Bandera de Inglaterra Fulham F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Kasey Palmer Mediocampista Bandera de Inglaterra Huddersfield Town A.F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Alex Kiwomya Delanteru Bandera de Inglaterra Crewe Alexandra F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Costa de Marfil Victorien Angban Mediocampista Granada C.F. Vuelve tres cesión –
Bandera de Croacia Matej Delač Porteru Bandera de Bélxica R.Y. Mouscron Vuelve tres cesión –
Bandera de Ghana Baba Rahman Defensa Bandera d'Alemaña F.C. Schalke 04 Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Tammy Abraham Delanteru Bandera de Inglaterra Bristol City F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Burkina Fasu Bertrand Traoré Delanteru Bandera de Países Baxos Ajax d'Ámsterdam Vuelve tres cesión –
Bandera de Serbia Danilo Pantić Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Excelsior Vuelve tres cesión –
Michael Hector Defensa Bandera d'Alemaña Eintracht Frankfurt Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Jamal Blackman Porteru Bandera de Inglaterra Wycombe Wanderers F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Croacia Mario Pašalić Mediocampista Bandera d'Italia A.C. Milan Vuelve tres cesión –
Bandera de Francia Olivier Giroud Delanteru Bandera de Inglaterra Arsenal F.C. Trespaso |align=center|

–

Bandera de Francia Loïc Rémy Delanteru Bandera de Inglaterra Crystal Palace F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Chile Cristián Cueves Defensa Bandera de Bélxica Sint-Truidense V.V. Vuelve tres cesión –
Bandera de Nixeria Kenneth Omeruo Defensa Bandera de Turquía Alanyaspor Vuelve tres cesión –
Bandera de Colombia Juan Guillermo Cuadrado Mediocampista Bandera d'Italia Juventus de Turín Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Jake Clarke-Salter Defensa Bandera de Inglaterra Bristol Rovers F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Brasil Lucas Piazón Delanteru Bandera de Inglaterra Fulham F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Ghana Christian Atsu Mediocampista Newcastle United F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Estaos Xuníos d'América Matt Miazga Defensa Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Jay Dasilva Defensa Bandera de Inglaterra Charlton Athletic F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Países Baxos Marco van Ginkel Mediocampista Bandera de Países Baxos PSV Eindhoven Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Isaiah Brown Delanteru Bandera de Inglaterra Huddersfield Town A.F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Colombia Joao Rodríguez Delanteru Bandera de Colombia Cortuluá Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Charlie Colkett Mediocampista Bandera de Inglaterra Swindon Town F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Fankaty Dabo Defensa Bandera de Inglaterra Swindon Town F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera d'Escocia Islam Feruz Delanteru Bandera de Inglaterra Swindon Town F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Fikayo Tomori Defensa Bandera de Inglaterra Brighton & Hove Albion F.C. Vuelve tres cesión –
Bandera de Inglaterra Mukhtar Ali Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse Vuelve tres cesión –
Miro Muheim Defensa F.C. Zürich Vuelve tres cesión –
Bandera de Croacia Karlo Žiger Porteru Bandera de Croacia N.K. Zagreb Trespaso |align=center|

–[107]

Bandera de Francia Nicolas Tie Porteru Bandera de Francia Poitiers F.C. Trespaso |align=center|

–[108]

Bandera d'Escocia Billy Gilmour Mediocampista Bandera d'Escocia Rangers F.C. Trespaso |align=center|

590.000 €[109]

Bandera de Países Baxos Daishawn Redan Delanteru Bandera de Países Baxos Ajax d'Ámsterdam Llibre |align=center|

–[110]

Bandera de Gales Ethan Ampadu Mediocampista Bandera de Inglaterra Exeter City F.C. Trespaso |align=center|

–[111]

Bandera d'Arxentina Willy Caballero Porteru Bandera de Inglaterra Manchester City F.C. Llibre |align=center|

–[112]

Bandera d'Alemaña Antonio Rüdiger Defensa Bandera d'Italia A.S. Roma Trespaso |align=center|

35.000.000 €[113]

Bandera de Francia Tiemoué Bakayoko Mediocampista Bandera de Francia A.S. Monaco F.C. Trespaso |align=center|

40.000.000 €[114]

Álvaro Morata Delanteru Real Madrid C.F. Trespaso |align=center|

62.000.000 €[115]

Bandera de Inglaterra Adebambo Akinjogbin Mediocampista Bandera de Inglaterra Abbey Rangers F.C. Llibre |align=center|

–[116]

Bandera de Inglaterra Renedi Masampu Defensa Bandera de Inglaterra Metropolitan Police F.C. Llibre |align=center|

–[116]

Bandera de Inglaterra Tushaun Walters Mediocampista Bandera de Inglaterra Millwall F.C. Llibre |align=center|

–[116]

Bandera de Bélxica Kylian Hazard Delanteru Bandera d'Hungría Újpest F.C. Trespaso |align=center|

–[117]

Bandera d'Italia Davide Zappacosta Mediocampista Bandera d'Italia Torino F.C. Trespaso |align=center|

28.000.000 €[118]

Bandera de Inglaterra Danny Drinkwater Mediocampista Bandera de Inglaterra Leicester City F.C. Trespaso |align=center|

38.000.000 €[119]

Baxes

[editar | editar la fonte]
Ingresos por ventes: 188.300.000 €
Baxes
Xugador Posición Destín Tipu Cobru
Bandera d'Escocia Alex Davey Defensa Bandera de ? Ensin Equipu Llibre |align=center|

–[120][121]

Bandera de Bosnia y Herzegovina Asmir Begović Porteru Bandera de Inglaterra A.F.C. Bournemouth Trespaso |align=center|

11.500.000 €[122]

Bandera de Inglaterra Dominic Solanke Delanteru Bandera de Inglaterra Liverpool F.C. Llibre |align=center|

–[123]

Bandera de Colombia Juan Guillermo Cuadrado Mediocampista Bandera d'Italia Juventus de Turín Trespaso |align=center|

20.000.000 €[124]

Bandera de Ghana Christian Atsu Mediocampista Bandera de Inglaterra Newcastle United F.C. Trespaso |align=center|

7.500.000 €[125]

Bandera de Inglaterra Alex Kiwomya Mediocampista Bandera de Inglaterra Doncaster Rovers F.C. Llibre |align=center|

–[126]

Bandera de Burkina Fasu Bertrand Traoré Delanteru Bandera de Francia Olympique Lyonnais Trespaso |align=center|

10.000.000 €[127][128]

Bandera de Países Baxos Nathan Aké Defensa Bandera de Inglaterra A.F.C. Bournemouth Trespaso |align=center|

22.800.000 €[129]

Bandera de Inglaterra John Terry Defensa Bandera de Inglaterra Aston Villa F.C. Llibre |align=center|

–[130][131]

Bandera de Inglaterra Nathaniel Chalobah Mediocampista Bandera de Inglaterra Watford F.C. Trespaso |align=center|

6.300.000 €[132]

Bandera de Inglaterra Mukhtar Ali Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse Trespaso |align=center|

500.000 €[133]

Bandera de Serbia Nemanja Matić Mediocampista Bandera de Inglaterra Manchester United F.C. Trespaso |align=center|

44.700.000 €[134]

Bandera de Bélxica Tika Musonda Mediocampista U.E. Llagostera Llibre |align=center|

–[135]

Bandera de Chile Cristián Cueves Defensa Bandera de Países Baxos F.C. Twente Llibre |align=center|

–[136]

Bandera de Inglaterra Kyle Jameson Defensa Bandera de Inglaterra West Bromwich Albion F.C. Trespaso |align=center|

–[136]

Bandera de Inglaterra Malakai Hinckson-Mars Delanteru Bandera de Inglaterra Barnet F.C. Llibre |align=center|

–[136]

Bandera de Francia Loïc Rémy Delanteru U.D. Las Palmas Llibre |align=center|

–

Diego Costa Delanteru Atlético de Madrid Trespaso |align=center|

65.000.000 €[137]

Cesiones

[editar | editar la fonte]
Cesión
Dosal Xugador Posición Cedíu a Entamu de Cesión Fin de Cesión
— Bandera de Serbia Danilo Pantić Mediocampista Bandera de Serbia F.K. Partizan 1 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[138]
— Bandera de Inglaterra Nathan Baxter Porteru Bandera de Inglaterra Woking F.C. 1 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[139]
— Bandera de Inglaterra Fankaty Dabo Defensa Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse 1 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[140]
— Bandera de Inglaterra Tammy Abraham Delanteru Bandera de Gales Swansea City A.F.C. 4 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[141]
— Bandera de Inglaterra Kasey Palmer Mediocampista Bandera de Inglaterra Huddersfield Town A.F.C. 4 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[142]
— Bandera de Inglaterra Todd Kane Defensa Bandera de Países Baxos F.C. Groningen 5 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[143]
— Bandera d'Ecuador Josimar Quintero |align=center|

Mediocampista

Bandera de Rusia F.C. Rostov 5 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[144]
— Bandera de Inglaterra Charlie Colkett Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse 6 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[145]
— Bandera de Inglaterra Bradley Collins Porteru Bandera de Inglaterra Forest Green Rovers F.C. 7 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[146]
34 Bandera de Nixeria Fola Aina Defensa Bandera de Inglaterra Hull City A.F.C. 11 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[147]
14 Bandera de Inglaterra Ruben Loftus-Cheek Mediocampista Bandera de Inglaterra Crystal Palace F.C. 12 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[148]
— Bandera de Brasil Lucas Piazón Delanteru Bandera de Inglaterra Fulham F.C. 14 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[149]
— Bandera de Países Baxos Marco van Ginkel Mediocampista Bandera de Países Baxos PSV Eindhoven 16 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[150]
— Bandera de Inglaterra Ike Ugbo Delanteru Bandera de Inglaterra Barnsley F.C. 17 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[151]
— Bandera de Inglaterra Jay Dasilva Defensa Bandera de Inglaterra Charlton Athletic F.C. 21 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[152]
5 Bandera de Francia Kurt Zouma Defensa Bandera de Inglaterra Stoke City F.C. 21 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[153]
— Bandera de Inglaterra Mason Mount Mediocampista Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse 24 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[154]
— Bandera de Inglaterra Isaiah Brown Delanteru Bandera de Inglaterra Brighton & Hove Albion F.C. 25 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[155]
32 Bandera de Chequia Tomáš Kalas Defensa Bandera de Inglaterra Fulham F.C. 27 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[156]
— Michael Hector Defensa Bandera de Inglaterra Hull City A.F.C. 27 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[157]
— Bandera de Inglaterra Jamal Blackman Porteru Bandera de Inglaterra Sheffield United F.C. 27 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[158]
— Bandera de Estaos Xuníos d'América Matt Miazga Defensa Bandera de Países Baxos S.B.V. Vitesse 28 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[159]
— Bandera de Inglaterra Jared Thompson Porteru Bandera de Inglaterra Chippenham Town F.C. 28 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[160]
— Bandera de Costa de Marfil Victorien Angban Mediocampista Bandera de Bélxica K.V. Waasland-Beveren 28 de xunetu de 2017 30 de xunu de 2018[161]
39 Bandera de Croacia Mario Pašalić Mediocampista Bandera de Rusia F.C. Spartak de Moscú 2 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[162]
34 Bandera de Inglaterra Lewis Baker Mediocampista Bandera de Inglaterra Middlesbrough F.C. 11 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[163]
— Bandera de Nixeria Kenneth Omeruo Defensa Bandera de Turquía Kesımpaşa S.K. 25 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[164]
38 Bandera de Costa de Marfil Jérémie Boga Delanteru Bandera de Inglaterra Birmingham City F.C. 28 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[165]
42 Bandera de Inglaterra Jordan Houghton Mediocampista Bandera de Inglaterra Doncaster Rovers F.C. 31 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[166]
— Bandera de Inglaterra Charlie Wakefield Defensa Bandera de Inglaterra Stevenage F.C. 31 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[136]
— Bandera de Brasil Nathan Delanteru Bandera de Francia Amiens S.C.F. 31 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[167]
31 Bandera de Inglaterra Fikayo Tomori Defensa Bandera de Inglaterra Hull City A.F.C. 31 d'agostu de 2017 30 de xunu de 2018[168]
31 Bandera de Bélxica Michy Batshuayi Delanteru Bandera d'Alemaña Borussia Dortmund 31 de Xineru de 2018 30 de xunu de 2018[169]
  • El dosal correspuende al del club de pertenencia.[170]
  • Les tresferencies son acotaes cola páx. oficial del club y transfermarkt.[171][172]

Parcela téunica

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Entrenadores del Chelsea Football Club

El Chelsea tuvo un total de 31 entrenadores a lo llargo de la so historia y llegó a cuntar col serviciu de múltiples entrenadores de distintes nacionalidaes, siendo los de nacionalidá inglesa la más numberosa con un total de quince entrenadores, siguíu por un total de seis entrenadores escoceses, tres entrenadores italianos, dos entrenadores portugueses, dos entrenadores neerlandeses, un entrenador norirlandés, un entrenador israelín y un entrenador brasilanu.[173] El primer entrenador del equipu foi l'escocés John Tait Robertson, quien tuvo nel cargu dende 1905 hasta 1906, llogrando un bien aceptable permediu d'efectividá del 60%.[174] L'entrenador más llonxevu ye David Calderhead, quien se caltuvo nel cargu 26 años, atropando 966 partíos empobinaos, de los cualos solamente ganó 384, llogrando un porcentaxe d'efectividá del 40%.[175] El primer entrenador en da-y al club el so primer títulu foi Ted Drake, quien en 1955 llevó al Chelsea a consiguir el títulu de la First Division.[176] Drake foi tamién el qu'empecipió la modernización del equipu dempués del so apuerto en 1952. El primer entrenador en da-y al Chelsea el so primer títulu internacional foi Dave Sexton, quien llevó al club a consagrase campeón de la Recopa d'Europa en 1971.[177] Otru entrenador históricu foi John Neal quien, metanes una fuerte crisis financiera nel club, foi capaz de llevantar al equipu, llevándolo al ascensu en 1984 y estableciéndolo na máxima categoría.[178]

Cuando'l club empezó'l so refundación en 1996, dos entrenadores desempeñaron un papel importante mientres esta etapa, que fueron Ruud Gullit y Gianluca Vialli. Gullit llegó al club primeramente como xugador-entrenador, faciendo una serie de fichaxes, ente los que taben Vialli. Gullit formó un fuerte equipu que llevó al club a consagrase campeón de la FA Cup en 1997.[17] Dempués de la salida de Gullit en 1998,[179] Vialli tomó'l cargu, tamién como xugador-entrenador.[18] La so llegada llueu dio resultaos, una y bones esi mesmu añu llogró consiguir tres campeonatos, la Football League Cup, la Recopa d'Europa y la Supercopa d'Europa. Dos años más tarde, Vialli consiguió la FA Cup y la Charity Shield.[19] Vialli tamién ye de la mesma el segundu entrenador con más títulos na historia del club.[180]

L'entrenador más gallardoniáu del Chelsea ye'l portugués José Mourinho.[180] Dempués de la so llegada en 2004,[24] el club darréu empezó a enllenar la so vitrina de más trofeos, yá que llogró un bicampeonatu nes temporaes 2004-05 y 2005-06, según dos Football League Cups, una FA Cup y una Community Shield;[26] sicasí, nun foi capaz de llevar al equipu a la final de la Lliga de Campeones de la UEFA, al ser esaniciáu de les semifinales en dos causes pol Liverpool FC (2004-05 y 2006-07).[74][75] El primer téunicu en llevar al club a la final de la Lliga de Campeones foi l'israelín Avram Grant en 2008,[181] final onde'l Chelsea foi derrotáu 6-5 pol Manchester United na tanda de penaltis.[28] Cola llegada del italianu Carlo Ancelotti, el Chelsea llogró una Community Shield, según el so primer doblete ente Premier League y FA Cup nel so primer añu sol so mandatu.[182] Tres el despidu de Ancelotti, Roman Abramovich ficho al mozu portugués André Villes-Boes, que venía cuasi en circunstancies similares a les de Mourinho. Sicasí l'entrenador foi despidíu ocho meses dempués al nun consiguir los resultaos esperaes. L'italianu Roberto di Matteo, foi nomáu entrenador interín dempués de que'l so ex-entrenador fora despidíu. Con Roberto di Matteo, el Chelsea coronóse campeón de la FA Cup y per primer vegada na so historia na UEFA Champions League de la edición 2012. Tres un mal empiezu de campaña, Di Matteo foi despidíu y nel so reemplazu llegó l'español Rafa Benítez, contratáu namái hasta final de temporada. Con Benítez, Chelsea llograría ganar la Lliga Europea de la UEFA y terminar terceru na lliga. Pa la temporada 2013-14 contratóse nuevamente a José Mourinho.

Presidentes

[editar | editar la fonte]
Ver tamién: Presidentes del Chelsea Football Club
Román Abramóvich, actual propietariu del Chelsea.

Dende la so fundación en 1905, Chelsea tuvo un total de 10 presidentes. El primer presidente del club foi Claude Kirby, quien de la mesma ye'l presidente más llonxevu, al haber acumuláu 30 años nel cargu ―dende 1905 hasta 1935―; sicasí, nun pudo consiguir nengún campeonatu mientres los sos años na presidencia. Otru presidentes históricos del club fueron Joe Mears ―fíu del cofundador del club Joe Mears― y Brian Mears ―fíu de la mesma de Joe―. Joe, mientres los sos 26 años nel cargu, vio al Chelsea ganar solamente 3 trofeos, que fueron la First Division na temporada 1954-55, la Charity Shield en 1955 y la Football League Cup en 1965. Brian, de la mesma, nos sos 12 años como presidente, llogró 3 campeonatos, la FA Cup y la Charity Shield en 1970 y la Recopa d'Europa en 1971.

Los dos presidentes más recién son Ken Bates y Bruce Buck. Bates, mientres los sos 22 años de xestión, vio al Chelsea consiguir 10 títulos ―8 trofeos nacionales y 2 internacionales―. Bates tamién foi quien llibró una batalla llegal contra promotores inmobiliarios por que'l club nun perdiera'l Stamford Bridge cuando la so plena propiedá foi vendida a los mesmos. Foi'l presidente más gallardoniáu del club hasta qu'asumió Buck, l'actual presidente del club. Buck llegó a la presidencia en 2004 gracies a Román Abramóvich, a quien llegó a asesorar mientres el so trabayu na empresa petrolera Sibneft, que pertenecía a Abramóvich antes de vendela a Gazprom en 2005.[183] Mientres los sos once años nel cargu, el Chelsea consiguió 15 títulos ―13 nacionales y 2 internacionales―, superándolo a Bates. Cabo señalar que'l club tuvo como presidente vitaliciu al célebre actor y productor de cine Richard Attenborough (1923-2014). Attenborough integrar na xunta directiva del club en 1969 como direutor, cargu nel que se caltuvo hasta 1982, cuando foi promovíu a vicepresidente vitaliciu y, darréu, a presidente vitaliciu en 2008.

Organigrama directivu

[editar | editar la fonte]
  • D'alcuerdu al sitiu web oficial.[89]
 
  • Conseyu Executivu:
    • Direutor Executivu:
      • Bandera de Inglaterra Ron Gourlay.
    • Direutor de Finances y Operaciones:
      • Bandera de Inglaterra Chris Alexander.
    • Secretariu del Club:
      • Bandera de Inglaterra David Barnard.
    • Secretariu de la Compañía:
      • Bandera de Inglaterra Alan Shaw.
  
  • Conseyu de Fútbol:
    • Bandera de Estaos Xuníos d'América Bruce Buck.
    • Bandera de Ucraína Eugene Tenenbaum.
    • Bandera de Inglaterra Ron Gourlay.
    • Bandera de Inglaterra David Barnard.
    • Bandera de Inglaterra Mike Forde.

Estadístiques en competiciones Internacionales

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Chelsea Football Club en Competiciones Internacionales
  • El Chelsea ye unu de los 5 únicos equipos ingleses en consagrase campeón de la Lliga de Campeones de la UEFA en habiéndola consiguíu na temporada 2011-12.
  • De la mesma ye l'equipu inglés que más vegaes ganó la Recopa d'Europa, llográndola en 1971 y 1998.
  • el Chelsea foi'l primer equipu inglés en ganar los trés grandes competiciones internacionales entamaes pola UEFA lograndolo na temporada 2012-13
  • el chelsea ye'l tercer equipu inglés con mas titulos internacionales en total 5 titulos
Tornéu PX PG PE PP Meyor Posición
Copa d'Europa/Lliga de Campeones de la UEFA 152 77 43 32 Campeón
Recopa d'Europa 39 23 10 6 Campeón
Copa de la UEFA/UEFA Europa League 17 10 2 5 Campeón
Supercopa d'Europa 3 1 0 2 Campeón
Copa Mundial de Clubes 2 1 0 1 Subcampeón
Bandera de Inglaterra Puestu históricu inglés - - - - 3º
Total 213 112 55 46 5 titulos
  • Actualizáu a la Temporada 2016-17
  • PX= Partíos xugaos; PG= Partíos ganaos; PE= Partíos empataos; PP= Partíos perdíos.
  • en conpeticiones internacionales
  • Mayor goliada:
  • Chelsea Bandera de Inglaterra 13-0 Bandera de Luxemburgu Käerjéng 29/09/1971 global: 21- 0 record
  • Mayor derrota:
  • Barcelona 5-1 Bandera de Inglaterra Chelsea 18/04/2000
  • Apostaos en UEFA Champions League: 13
  • Apostaos en Recopa de la UEFA: 5
  • Apostaos en Supercopa de la UEFA: 3
  • Apostaos en UEFA Europa League: 4
  • Apostaos en mundial de clubes: 1
  • Más partíos apostaos: 119
  • Máximu goliador: 35

Palmarés

[editar | editar la fonte]

Títulos nacionales

[editar | editar la fonte]
Competición Títulos Subcampeonatos
Primer División (6) 1954-55, 2004-05, 2005-06, 2009-10, 2014-15, 2016-17. 2003-04, 2006-07, 2007-08, 2010-11. (4)
FA Cup (7) 1969-70, 1996-97, 1999-00, 2006-07, 2008-09, 2009-10, 2011-12. 1914-15, 1966-67, 1993-94, 2001-02, 2016-17. (5)
Copa de la Lliga (5) 1964-65, 1997-98, 2004-05, 2006-07, 2014-15. 1971-72, 2007-08. (2)
Community Shield (4) 1955, 2000, 2005, 2009. 1970, 1997, 2006, 2010, 2012, 2015, 2017. (7)
Full Members Cup (2) 1985-86, 1989-90.
Segunda División (2) 1983-84, 1988-89. 1906-07, 1911-12, 1929-30, 1962-63, 1976-77. (5)

Títulos internacionales

[editar | editar la fonte]
Competición Títulos Subcampeonatos
Lliga de Campeones (1) 2011-12. 2007-08. (1)
Recopa d'Europa (2) 1970-71, 1997-98.
Supercopa d'Europa (1) 1998. 2012, 2013. (2)
Lliga Europa (1) 2012-13.
Mundial de Clubes (0) 2012 (1)

Títulos rexonales

[editar | editar la fonte]
Competición Títulos Subcampeonatos
London Challenge Cup (5) 1919-20, 1926-27, 1949-50, 1959-60, 1960-61. 1948-49, 1953-54, 1962-63, 1963-64, 1964-65. (5)
Football League South Cup (1) 1944-45.

Títulos amistosos

[editar | editar la fonte]
Competición Títulos Subcampeonatos
Paisley Charity Cup (1) 1963.
Four Aces Trophy (1) 1964.
Glasgow Charity Cup (1) 1965.
Middlesex Charity Cup (3) 1989, 1990, 1992.
Cross Channel Trophy (1) 1992.
Umbro Cup (2) 1996, 1997.
Premier League Asia Trophy (2) 2003, 2011.
Serie Mundial (1) 2005. 2007. (1)
World Football Challenge (1) 2009.
Coke Super Cup (1) 2011.
BNI Cup (1) 2013.

Equipos filiales

[editar | editar la fonte]

Equipu de reserves

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Chelsea Football Club Reserves

El Chelsea Football Club Reserves ye un club de fútbol conformáu por reserves y ye filial del Chelsea. Son miembros de la Premier Reserve League, particularmente de la Southern Division. L'equipu foi fundáu en 1948 por Billy Birrell, quien supervisó'l desenvolvimientu d'un programa de sofitu a la mocedá. Sicasí, l'equipu nun ganaría los so primer títulu de Premier Reserve League sinón hasta la temporada 2010-11.[185][186] L'equipu compónse principalmente de xugadores de la categoría Sub-21, anque dacuando los xugadores del primer equipu desempeñen partíos na reserva, por casu cuando se tán recuperando d'una mancadura. Anguaño, l'entrenador del equipu de reserves ye Dermot Drummy,[187] ente que l'entrenador del equipu xuvenil ye Adrian Viveash[188] y el de l'academia ye Neil Bath.[189]

Equipu femenín

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Chelsea Ladies Football Club

El Chelsea Ladies Football Club ye un club de fútbol conformáu por muyeres y ye filial del Chelsea dende'l 2004.[190] Del 2005 al 2010, l'equipu foi miembru de la Women's Premier League, particularmente de la National Division, xubiendo a esta categoría como campeones de la Southern Division na temporada 2004-05. Tamién fueron campeones de la Surrey County Cup en 2003, 2004, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2012 y 2013.[191] En 2010, Chelsea convertir n'unu de los miembros fundadores de la FA Women's Super League. L'equipu foi subcampeón de la FA Cup femenina en 2012 y de la mentada Super League en 2014. John Terry, l'actual capitán del equipu masculín, ye tamién el presidente del equipu femenín.[192] L'entrenador del equipu ye Matt Beard.[193]

[editar | editar la fonte]
El Sauber F1 Team foi un Sponsership pal Chelsea.

En 1930, Chelsea fixo'l so primera cameo nuna de les primeres películes sobre fútbol, llamada "The Great Game".[194] L'ex delanteru del Chelsea, Jack Cock ―quien nesi entós xugaba pal Millwall FC―, foi la estrella de la película, na cual delles escenes fueron filmaes en Stamford Bridge, incluyendo'l terrén de xuegu, la sala de xuntes y los vestidores. Tamién incluyó collaboraciones de xugadores del Chelsea como Andrew Wilson, George Mills y Sam Millington.[195] Por cuenta de la notoriedá de los Chelsea Headhunters, fanaticada rellacionada col club, el Chelsea tamién figuró en películes sobre'l hooliganismo nel fútbol. La más recién na que participó foi en "The Football Factory", en 2004.[196] Nel so cameo más recién nuna película, en 2007 el club participó nel filme indiu "Jhoom Barabar Jhoom".[197]

Hasta los años cincuenta, el club tuvo una llarga asociación col music hall. Col so baxu rendimientu de cutiu apurría material pa comediantes como George Robey.[198] Tou eso remató con un cantar risible de Norman Long en 1933, irónicamente titulada "On the Day That Chelsea Went and Won the Cup", que la so lletra describe una serie d'estraños ya improbables sucesos nun hipotéticu día en que'l Chelsea finalmente ganó'l so primer troféu.[10]

El cantar "Blue is the Colour" foi fecha pa la final de la Football League Cup en 1972, con tolos miembros del equipu cantando, algamando'l puestu #5 nel UK Singles Chart.[199] Preparar pa la final de la FA Cup en 1997, el cantar "Blue Day", que foi fecha pol cantante Suggs en collaboración con xugadores del Chelsea, algamó'l puestu #22 nel UK Singles Chart.[200] El cantante canadiense Bryan Adams, quien ye aficionáu al Chelsea, dedicó-y al club el cantar tituláu «We're Gonna Win», del so álbum 18 'Til I Die.[201] Amás, na portada del álbum "Sing When You're Winning" del cantante británicu Robbie Williams, apaez el Stamford Bridge con Robbie celebrando'l llogru d'un troféu en dichu estadiu.[202]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Notes

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ L'uniforme al estilu Inter de Milán foi utilizáu pa la semifinal de la FA Cup contra'l Sheffield Wednesday el 23 d'abril de 1966.[66]
  2. ↑ En 1915 españó la Primer Guerra Mundial, polo que'l Chelsea nun apostó les temporaes 1915-16, 1916-17, 1917-18 y 1918-19.
  3. ↑ En 1939 españó la Segunda Guerra Mundial. El Chelsea apostó namái trés partíos de la temporada 1939-40 primero qu'empecipiara el conflictu bélicu. Les temporaes 1940-41, 1941-42, 1942-43, 1943-44, 1944-45 y 1945-46 tampoco se celebraron.
  4. ↑ Na temporada 1914-15 el Chelsea remató 19º y baxó de normal a la Second Division. Sicasí, dempués del fin de la Primer Guerra Mundial en 1919, la lliga ampliar a 22 equipos, polo que'l Chelsea foi convidáu a permanecer nel máximu circuitu.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ 1,0 1,1 chelseafc.com (ed.): «Trophy Cabinet» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 12 de mayu de 2012. Consultáu'l 12 de payares de 2009.
  2. ↑ «Chelsea wins Europa on Ivanovic header» (inglés). ESPNFC (16 de mayu de 2013).
  3. ↑ 3,0 3,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea centenary crest unveiled» (inglés). Consultáu'l 12 de payares de 2009.
  4. ↑ nufc.com (ed.): «All Time League Attendance Records» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunu de 2011. Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  5. ↑ «Attendances (at home)» (inglés). Soccerstats.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2017-05-28. Consultáu'l 8 d'agostu de 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Russian businessman buys Chelsea» (inglés). Consultáu'l 12 de payares de 2009.
  7. ↑ Mike Ozanian (6 de mayu de 2015). «Real Madrid Tops Ranking Of The World's Most Valuable Soccer Teams». Forbes. Consultáu'l 8 d'agostu de 2015.
  8. ↑ footballderbies.com (ed.): «Football Derbies: Chelsea - Fulham» (inglés). Consultáu'l 22 de mayu de 2011.
  9. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 55.
  10. ↑ 10,0 10,1 Brian Glanville. timesonline.co.uk (ed.): «Little sign of change for Chelsea and their impossible dreams» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-09-26. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  11. ↑ Brian Glanville. timesonline.co.uk (ed.): «The great Chelsea surrender» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-08-05. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  12. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography - The Definitive Story of the First 100 Years. Headline Book Publishing Ltd, páx. 196. ISBN 0-7553-1466-2.
  13. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 84-87.
  14. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 143-157.
  15. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 89-91.
  16. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 90-91.
  17. ↑ 17,0 17,1 chelseafc.com (ed.): «1997 Minute Detail: Chelsea 2 Middlesbrough 0» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 16 de setiembre de 2011. Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  18. ↑ 18,0 18,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Vialli, from super-sub to player manager» (inglés). Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  19. ↑ 19,0 19,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Vialli's career at-a-glance» (inglés). Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  20. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Ranieri's Chelsea deal» (inglés). Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  21. ↑ Colin Malam. news.bbc.co.uk (ed.): «Arsenal 2 Chelsea 0» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 23 de xunetu de 2008. Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  22. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea in Champions League» (inglés). Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Dan Warren. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea's magic numbers» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  24. ↑ 24,0 24,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea appoint Mourinho» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  25. ↑ Matt Barlow. sportinglife.com (ed.): «Terry eyes Back-To-Back titles» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  26. ↑ 26,0 26,1 josemourinho.co.uk (ed.): «José Mourinho's Honours» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'agostu de 2011. Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
  27. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea name Grant as new manager» (inglés). Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 Phil McNulty. news.bbc.co.uk (ed.): «Man Utd earn dramatic Euru glory» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  29. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Grant sacked as Chelsea manager» (inglés). Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  30. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Scolari named as Chelsea manager» (inglés). Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  31. ↑ Chris Bevan. BBC News (ed.): «Chelsea 2-1 Everton» (inglés). Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  32. ↑ Phil McNulty. BBC News (ed.): «Chelsea 8-0 Wigan» (inglés). Consultáu'l 9 de mayu de 2010.
  33. ↑ SportYou (ed.): «so-septima-fa-cup-411245.html El Chelsea conquista la so séptima FA Cup» (5 de mayu de 2012).
  34. ↑ 34,0 34,1 Campos, Tomás (20 de mayu de 2012). «El Chelsea yá ye de sangre azul». Marca.
  35. ↑ Balagué, Guillem (15 de mayu de 2013). AS (ed.): «Torres y Ivanovic nel 93' faen campeón al Chelsea de Benítez». Consultáu'l 15 de mayu de 2013.
  36. ↑ BBC Sport (1 de marzu de 2015). «BBC Sport - Chelsea 2-0 Tottenham Hotspur» (inglés). Consultáu'l 13 d'agostu de 2015.
  37. ↑ BBC Sport (3 de mayu de 2015). «BBC Sport - Chelsea 1-0 Crystal Palace» (inglés). Consultáu'l 13 d'agostu de 2015.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 38,4 38,5 38,6 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes estadiu
  39. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 69-71.
  40. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 91-92.
  41. ↑ 41,0 41,1 rte.ie (ed.): «Kenyon confirms Blues will stay at Stamford Bridge» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  42. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 76.
  43. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea plan Bridge redevelopment» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  44. ↑ chelseafc.com (ed.): «Non plans to move stadium» (inglés). Consultáu'l 9 de payares de 2010.
  45. ↑ chelseafc.com (ed.): «Observer Stadium Story Denied» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  46. ↑ dailymail.co.uk (ed.): «Chelsea deny they're to ditch Stamford Bridge for 60,000 stadium at Earls Court» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  47. ↑ thefa.com (ed.): «Cup Final Statistics» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  48. ↑ englandfootballonline.com (ed.): «England's Matches: Unofficial» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xineru de 2011. Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  49. ↑ rugbyfootballhistory.com (ed.): «All Blacks» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  50. ↑ Joe Gray. baseballgb.co.uk (ed.): «Countdown to SABR Day 2011: 1910s Cobbette – Shortage of balls nearly terminates 1914 tour game» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  51. ↑ Mike Casey. cyberboxingzone.com (ed.): «Jimmy Wilde: The Original Explosive Thin Man» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  52. ↑ guskuhn.net (ed.): «Stamford Bridge Speedway» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  53. ↑ Kevin Emmerson. speedcarworld.com.au (ed.): «U.S. Invades England 1948» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 25 de marzu de 2012. Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  54. ↑ spincricket.com (ed.): «Twenty20 before Twenty20» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 11 de xineru de 2012. Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  55. ↑ britballnow.co.uk (ed.): «LONDON MONARCHS» (inglés). Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  56. ↑ bbc.co.uk (ed.): «Go-ahead for Chelsea plan» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  57. ↑ 57,0 57,1 chelseafc.com (ed.): «Cobham in Depth: a Building to Meet all Needs» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  58. ↑ David Wilkes. dailymail.co.uk (ed.): «Wags, Jags and a battle for the soul of Britain's Beverly Hills» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  59. ↑ bbc.co.uk (ed.): «Chelsea's New Training Ground For The Future» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  60. ↑ chelseafc.com (ed.): «New Cobham Building Unveiled» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  61. ↑ chelseafc.com (ed.): «Cobham in Depth: the Medical and the Media» (inglés). Consultáu'l 28 de xunu de 2011.
  62. ↑ 62,0 62,1 62,2 chelseafc.com (ed.): «Club Badges» (inglés). Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  63. ↑ civicheraldry.co.uk (ed.): «Camberwell Metropolitan Borough Council» (inglés). Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  64. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea Football Club: The Official History in Pictures, páx. 212. ISBN 0-7553-1467-0.
  65. ↑ Brian Mears (2002). Chelsea: Football Under the Blue Flag. Mainstream Sport, páx. 42. ISBN 1-84018-658-5.
  66. ↑ Brian Mears (2002). Chelsea: Football Under the Blue Flag. Mainstream Sport, páx. 58. ISBN 1-84018-658-5.
  67. ↑ historicalkits.co.uk (ed.): «Chelsea Change Kits» (inglés). Consultáu'l 17 de febreru de 2011.
  68. ↑ chelseafc.com. «Adidas global partnership extended» (inglés). Consultáu'l 12 de xunetu de 2011.
  69. ↑ talkfootball.co.uk (ed.): «Fulham Football Club - History» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  70. ↑ Kevin Garside. telegraph.co.uk (ed.): «Lakshmi Mittal pushes QPR up the rich list» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  71. ↑ Chris O'Brien. planetfootball.com (ed.): «Football Rivalries: The Complete Results» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  72. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 321-325.
  73. ↑ 73,0 73,1 73,2 goal.com (ed.): «Arsenal v Chelsea: The Historical Rivalry» (inglés). Consultáu'l 6 de mayu de 2010.
  74. ↑ 74,0 74,1 74,2 news.bbc.co.uk (ed.): «Liverpool 1-0 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  75. ↑ 75,0 75,1 Owen Phillips. news.bbc.co.uk (ed.): «Liverpool 1-0 Chelsea (Agg: 1-1)» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  76. ↑ Sam Lyon. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 3-2 Liverpool (4-3)» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  77. ↑ Paul Fletcher. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 4-4 Liverpool (agg: 7-5)» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  78. ↑ Oliver Yew. goal.com (ed.): «He doesn't go quietly... Jose Mourinho's Champions League exit rants through the years» (inglés). Consultáu'l 25 de xunu de 2011.
  79. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Inspired Chelsea brush Barcelona aside» (inglés). Consultáu'l 3 de xunu de 2010.
  80. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea's European dream shattered» (inglés). Consultáu'l 3 de xunu de 2010.
  81. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Barcelona 2-1 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  82. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 4-2 Barcelona» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  83. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Barcelona 1-1 Chelsea (agg 3-2)» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  84. ↑ Phil McNulty. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 1-0 Barcelona» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  85. ↑ Phil McNulty. news.bbc.co.uk (ed.): «Barcelona 2-2 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  86. ↑ 86,0 86,1 Phil McNulty. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 1-1 Barcelona (agg 1-1)» (inglés). Consultáu'l 7 de mayu de 2010.
  87. ↑ chelseafc.com (ed.): «Ask Statman» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  88. ↑ chelseafc.com. «Team History - 1940s» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  89. ↑ 89,0 89,1 Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Club Info
  90. ↑ Karel Stokkermans. rsssf.com (ed.): «Cup Winners' Cup Trivia» (inglés). Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  91. ↑ 91,0 91,1 news.bbc.co.uk (ed.): «Newcastle 1-1 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  92. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Man Utd 1-3 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  93. ↑ mirrorfootballco.uk (ed.): «Edwin Van der Sar honoured for goal-keeping record» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  94. ↑ Paul Fletcher. news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea 3-2 Birmingham» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  95. ↑ «Quedar con tou editor=espndeportes.com». Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  96. ↑ Sam Lyon. news.bbc.co.uk (ed.): «Bolton 0-2 Chelsea» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  97. ↑ espnstar.com (ed.): «Champions Chelsea win trio of awards» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de mayu de 2010. Consultáu'l 27 de mayu de 2011.
  98. ↑ dailymail.co.uk (ed.): «Madness! So much for the credit crunch as records tumble on the craziest day in English transfer history» (inglés). Consultáu'l 2011.
  99. ↑ englandfootballonline.com (ed.): «England Uniforms - Shirt Numbers and Names» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  100. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 96.
  101. ↑ stokecityfc.com (ed.): «Club Records» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 13 de mayu de 2012. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  102. ↑ Mark Bradley. sportinglife.com (ed.): «Southampton 1 Chelsea 2» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  103. ↑ Andrew McKenzie. news.bbc.co.uk (ed.): «FA Cup final - Chelsea 1-0 Man Utd» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  104. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea claim FA Cup glory» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  105. ↑ chelseafc.com (ed.): «International Incident» (inglés). Consultáu'l 9 de marzu de 2010.
  106. ↑ thefa.com (ed.): «Frank Lampard» (inglés). Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  107. ↑ Chelsea FC Sign Their Fourth Croatian. Croatia Week. 7 de marzu de 2014. http://www.croatiaweek.com/chelsea-fc-sign-their-fourth-croatian/. Consultáu'l 10 de xunetu de 2017. 
  108. ↑ United sign Romelu Lukaku. Manchester United. 10 de xunetu de 2017. http://www.manutd.com/en/News-And-Features/Football-News/2017/Jul/club-statement-manchester-united-confirm-romelu-lukaku-has-joined-the-club-from-everton.aspx. 
  109. ↑ «Rangers: Youth prospect Billy Gilmour opts for summer switch to Chelsea». BBC Sport (9 de mayu de 2017).
  110. ↑ «Chelsea complete signing of Manchester United target Daishawn Redan». The Metro (22 de xunu de 2017).
  111. ↑ (n'inglés) Exeter City in negotiations with Chelsea over fee for teenage star Ethan Ampadu. https://www.exetercityfc.co.uk/news/2017/july/ethan-ampadu-signs-for-chelsea/. Consultáu'l 1 de xunetu de 2017. 
  112. ↑ (n'inglés) Willy Caballero: Chelsea sign former Manchester City goalkeeper. http://www.bbc.com/sport/football/40466921. Consultáu'l 1 de xunetu de 2017. 
  113. ↑ Rudiger signs. Chelsea Official Site. 9 de xunetu de 2017. http://www.bbc.com/sport/football/40550502. Consultáu'l 9 de xunetu de 2017. 
  114. ↑ Bakayoko is a Blue. Chelsea Official Site. 15 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/bakayoko-is-a-blue.html. Consultáu'l 15 de xunetu de 2017. 
  115. ↑ Morata is a Blue. Chelsea Official Site. 21 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/morata-is-a-blue.html. Consultáu'l 21 de xunetu de 2017. 
  116. ↑ 116,0 116,1 116,2 «Non-League Trio Pen Chelsea Academy Deals». TheChels.net (17 d'agostu de 2017). Consultáu'l 17 d'agostu de 2017.
  117. ↑ «Kylian Hazard signs». Chelsea Official Site (29 d'agostu de 2017). Consultáu'l 29 d'agostu de 2017.
  118. ↑ «Zappacosta signs». Chelsea Official Site (31 d'agostu de 2017). Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
  119. ↑ Drinkwater joins Chelsea. Chelsea Official Site. 1 de setiembre de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/drinkwater-joins-chelsea.html. Consultáu'l 1 de setiembre de 2017. 
  120. ↑
  121. ↑ «Premier League free transfers 2016/17». The Premier League (9 de xunu de 2017). Consultáu'l 9 de xunu de 2017.
  122. ↑ Begovic to join Bournemouth. Chelsea Official Site. 30 de mayu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/05/begovic-to-join-bournemouth.html. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  123. ↑ Reds agree terms to sign Dominic Solanke. Liverpool Official Site. 30 de mayu de 2017. http://www.liverpoolfc.com/news/first-team/265085-reds-agree-terms-to-sign-dominic-solanke. Consultáu'l 30 de mayu de 2017. 
  124. ↑ Definitive acquisition of the player Juan Cuadrado. Juventus Official Site. 22 de mayu de 2017. http://www.juventus.com/media/native/investor-relations-docs/english/price-sensitive-press-releases/2015-2016/comunicato%2022052017%20cuadráu%20eng.pdf. Consultáu'l 22 de mayu de 2017. 
  125. ↑ Magpies confirm Atsu arrival. Newcastle Official Site. 24 de mayu de 2017. https://www.nufc.co.uk/news/latest-news/magpies-confirm-atsu-arrival. Consultáu'l 24 de mayu de 2017. 
  126. ↑ Kiwomya to move north. Chelsea Official Site. 16 de xunu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/06/kiwomya-to-move-north.html. Consultáu'l 16 de xunu de 2017. 
  127. ↑ Traore transferred. Chelsea Official Site. 26 de xunu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/06/traore-transferred-.html. Consultáu'l 26 de xunu de 2017. 
  128. ↑ Bertrand Traoré joins Lyon from Chelsea after clubes agree £8.8m fee. The Guardian. 26 de xunu de 2017. https://www.theguardian.com/football/2017/jun/26/bertrand-traore-lyon-chelsea-8m-fee. 
  129. ↑ Aké transferred. Chelsea Official Site. 16 de xunu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/06/ake-completes-bournemouth-move.html?. Consultáu'l 16 de xunu de 2017. 
  130. ↑ «Terry to leave Chelsea». Chelsea Official Site (17 d'abril de 2017). Consultáu'l 9 de mayu de 2017.
  131. ↑ «Terry joins Villa». Chelsea Official Site (3 de xunetu de 2017). Consultáu'l 3 de xunetu de 2017.
  132. ↑ «Chalobah Returns». Watford Official Site (13 de xunetu de 2017). Consultáu'l 13 de xunetu de 2017.
  133. ↑ Ali joins Vitesse. Chelsea Official Site. 17 de xunetu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/ali-joins-vitesse.html. Consultáu'l 17 de xunetu de 2017. 
  134. ↑ «Matic moves north». Chelsea Official Site (31 de xunetu de 2017). Consultáu'l 31 de xunetu de 2017.
  135. ↑ «La Llagostera ficha a los hermanos de Musonda pal so filial» (castellanu). Marca (22 d'agostu de 2017). Consultáu'l 23 d'agostu de 2017.
  136. ↑ 136,0 136,1 136,2 136,3 First loan for Wakefield as two depart. Chelsea Official Site. 31 d'agostu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/first-loan-for-wakefield.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017. 
  137. ↑ Cierren fichaxe de Diego Costa. Chelsea Official Site. 21 de setiembre de 2017. https://elpais.com/deportes/2017/09/21/actualidad/1505993422_876080.html. Consultáu'l 21 de setiembre de 2017. 
  138. ↑ Danilo Pantic back in Partizan!. FK Partizan Official Site. 18 de xunu de 2017. http://www.en.partizan.rs/59473-danilo-pantic-back-in-partizan/. Consultáu'l 20 de xunu de 2017. 
  139. ↑ Goalkeeper joins on loan from Chelsea. Woking Official Site. 21 de xunu de 2017. http://www.wokingfc.co.uk/news/article/5876/goalkeeper-joins-on-loan-from-chelsea/. Consultáu'l 21 de xunu de 2017. 
  140. ↑ Vitesse loan for defender Dabo. Chelsea FC Official Site. 25 de xunu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/06/vitesse-loan-for-defender-dabo.html?extcmp=SOCIA_TW_ENG_OTHERNEWS. Consultáu'l 25 de xunu de 2017. 
  141. ↑ New contract and loan for Abraham. Chelsea Official Site. 4 de xunetu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/new-contract-and-loan-for-abraham.html. Consultáu'l 4 de xunetu de 2017. 
  142. ↑ Loan return for Palmer. Chelsea Official Site. 4 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/loan-return-for-palmer.html. Consultáu'l 4 de xunetu de 2017. 
  143. ↑ Kane crosses the North Sea. Chelsea FC Official Site. 5 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/kane-crosses-the-north-sía.html. Consultáu'l 5 de xunetu de 2017. 
  144. ↑ Loan move for Quintero. Chelsea Official Site. 5 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/loan-move-for-quintero.html. Consultáu'l 5 de xunetu de 2017. 
  145. ↑ Dutch loan for Colkett. Chelsea Official Site. 6 de xunetu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/dutch-loan-for-colkett.html. Consultáu'l 6 de xunetu de 2017. 
  146. ↑ League Two loan for Collins. Chelsea Official Site. 7 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/league-two-loan-for-collins.html. Consultáu'l 7 de xunetu de 2017. 
  147. ↑ First loan for Aina. Chelsea Official Site. 11 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/aina-out-on-loan.html. Consultáu'l 11 de xunetu de 2017. 
  148. ↑ Loftus-Cheek Signs For Crystal Palace. Crystal Palace Official Site. 12 de xunetu de 2017. https://www.cpfc.co.uk/news/2017/july/loftus-cheek-signs-for-crystal-palace. Consultáu'l 12 de xunetu de 2017. 
  149. ↑ Extension and loan for Piazon. Chelsea Official Site. 14 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/piazon-returns-for-fulham-loan.html. Consultáu'l 14 de xunetu de 2017. 
  150. ↑ PSV en Chelsea akkoord over Van Ginkel. PSV Official Site. 16 de xunetu de 2017. Archivado del original el 2018-07-12. https://web.archive.org/web/20180712223406/https://www.psv.nl/psv/nieuws/artikel/psv-en-chelsea-akkoord-over-van-ginkel.htm. Consultáu'l 16 de xunetu de 2017. 
  151. ↑ Championship loan for young striker. Chelsea Official Site. 17 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/championship-loan-for-young-striker.html. Consultáu'l 17 de xunetu de 2017. 
  152. ↑ «New deal and loan for Dasilva». Chelsea Official Site (21 de xunetu de 2017). Consultáu'l 21 de xunetu de 2017.
  153. ↑ Zouma signs new deal and heads to Stoke. Chelsea Official Site. 21 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/new-contract-and-loan-for-zouma.html. Consultáu'l 21 de xunetu de 2017. 
  154. ↑ Mount signs new deal and heads to Vitesse. Chelsea Official Site. 24 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/mount-signs-new-deal-and-heads-to-vitesse.html. Consultáu'l 24 de xunetu de 2017. 
  155. ↑ New contract and loan for Brown. Chelsea Official Site. 25 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/new-contract-and-loan-for-brown.html. Consultáu'l 25 de xunetu de 2017. 
  156. ↑ New contract and loan for Kalas. Chelsea Official Site. 27 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/new-contract-and-loan-for-kalas.html. Consultáu'l 27 de xunetu de 2017. 
  157. ↑ Hector loaned to Hull. Chelsea Official Site. 27 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/hector-loaned-to-hull.html. Consultáu'l 27 de xunetu de 2017. 
  158. ↑ Blackman bound for the Blades. Chelsea Official Site. 27 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/blackman-bound-for-the-blades.html. Consultáu'l 27 de xunetu de 2017. 
  159. ↑ Vitesse extension for Miazga. Chelsea Official Site. 28 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/vitesse-extension-for-miazga.html. Consultáu'l 28 de xunetu de 2017. 
  160. ↑ Loan move for young keeper. Chelsea Official Site. 28 de xunetu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/loan-move-for-young-keeper.html. Consultáu'l 28 de xunetu de 2017. 
  161. ↑ Angban heads to Belgium. Chelsea Official Site. 29 de xunetu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/07/angban-heads-to-belgium.html. Consultáu'l 29 de xunetu de 2017. 
  162. ↑ Pasalic in Russian loan move. Chelsea Official Site. 2 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/pasalic-in-russian-loan-move.html. Consultáu'l 2 d'agostu de 2017. 
  163. ↑ New contract and loan for Baker. Chelsea Official Site. 11 d'agostu de 2017. https://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/new-contract-and-loan-for-baker.html. Consultáu'l 11 d'agostu de 2017. 
  164. ↑ New contract and loan for Omeruo. Chelsea Official Site. 25 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/new-contract-and-loan-for-omeruo.html. Consultáu'l 25 d'agostu de 2017. 
  165. ↑ New contract and loan for Boga. Chelsea Official Site. 28 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/new-contract-and-loan-for-boga.html. Consultáu'l 28 d'agostu de 2017. 
  166. ↑ Houghton heads back to Yorkshire. Chelsea Official Site. 31 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/houghton-heads-back-to-yorkshire.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017. 
  167. ↑ Nathan crosses the channel. Chelsea Official Site. 31 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/nathan-crosses-the-channel-.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017. 
  168. ↑ Tomori loaned to Hull. Chelsea Official Site. 31 d'agostu de 2017. http://www.chelseafc.com/news/latest-news/2017/08/tomori-loaned-to-hull-.html. Consultáu'l 31 d'agostu de 2017. 
  169. ↑ El Chelsea toma una decisión con Batshuayi. http://www.fichajes.net/noticias/chelsea-toma-decision-batshuayi-20180212.html. Consultáu'l 12 de Febreru 2018. 
  170. ↑ «First Team». http://www.chelseafc.com/ (20 de xunu de 2017). Consultáu'l 20 de xunu de 2017.
  171. ↑ «News and Features». http://www.chelseafc.com/ (29 de xunetu de 2017). Consultáu'l 29 de xunetu de 2017.
  172. ↑ «Chelsea Transfers». transfermarkt (11 de xunetu de 2017). Consultáu'l 11 de xunetu de 2017.
  173. ↑ soccerbase.com (ed.): «Manager History for Chelsea» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-11-03. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  174. ↑ soccerbase.com (ed.): «John Tait Robertson's managerial career» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-02-03. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  175. ↑ soccerbase.com (ed.): «David Calderhead's managerial career» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-10-24. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  176. ↑ soccerbase.com (ed.): «Ted Drake's managerial career» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-02-03. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  177. ↑ soccerbase.com (ed.): «Dave Sexton's managerial career» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-02-03. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  178. ↑ soccerbase.com (ed.): «John Neal's managerial career» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-02-03. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
  179. ↑ news.bbc.co.uk (ed.): «Chelsea deny Gullit 'hidden axenda'» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  180. ↑ 180,0 180,1 Chris Taylor. guardian.co.uk (ed.): «Mourinho's departure reminds Blues fans of dark days» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  181. ↑ Alan Nixon. people.co.uk (ed.): «Chelsea want West Ham boss Avram Grant back at the Bridge» (inglés). Consultáu'l 5 de xunu de 2011.
  182. ↑ chelseafc.com (ed.): «Ancelotti: The Chelsea Years» (inglés). Consultáu'l 22 de mayu de 2011.
  183. ↑ Andrew Osborn. independent.co.uk (ed.): «£7.4bn sale of stake in Sibneft doubles Abramovich wealth» (inglés). Consultáu'l 19 de mayu de 2010.
  184. ↑ chelseafc.com (ed.): «Michael Emenalo - Technical Direutor» (inglés). Consultáu'l 10 de xunetu de 2011.
  185. ↑ chelseafc.com (ed.): «Reserve Report: Chelsea 3 Wolverhampton Wanderers 0» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 13 de xunu de 2011. Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  186. ↑ chelseafc.com (ed.): «Reserve Final: Chelsea 1 Blackburn 1 (5-4 on pens)» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 22 de mayu de 2011. Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  187. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Dermot Drummy
  188. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Adrian Viveash
  189. ↑ Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes Neil Bath
  190. ↑ femalesoccer.net (ed.): «Chelsea Moving On Up» (inglés). Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  191. ↑ surreyfa.com (ed.): «Womens Cup» (inglés). Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  192. ↑ Tony Leighton. guardian.co.uk (ed.): «John Terry digs deep to rescue Chelsea Ladies after funding cuts» (inglés). Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  193. ↑ chelseafc.com (ed.): «The Ladies» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de febreru de 2011. Consultáu'l 29 de mayu de 2011.
  194. ↑ imdb.com (ed.): «The Great Game» (inglés). Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  195. ↑ Rick Glanville (2006). Chelsea FC: The Official Biography, páx. 120-121.
  196. ↑ Steve Hawkes. news.bbc.co.uk (ed.): «Football firms hit the film circuit» (inglés). Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  197. ↑ dnaindia.com (ed.): «Chelsea teams up with Yash Raj Films» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  198. ↑ David Lacey. football.guardia.co.uk (ed.): «Di Canio has last laugh at Chelsea comedy store» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 1 de febreru de 2009. Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  199. ↑ chartstats.com (ed.): «Blue Is The Colour» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 27 de setiembre de 2007. Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  200. ↑ chartstats.com (ed.): «Blue Day» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  201. ↑ Jason MacNeil. jam.canoe.ca (ed.): «Bryan Adams returns with '11'» (inglés). Consultáu'l 13 de febreru de 2010.
  202. ↑ Mike Diver. bbc.co.uk (ed.): «Robbie's first truly international hit, but at a cost.» (inglés). Consultáu'l 16 de marzu de 2011.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Chelsea_Football_Club&oldid=4290163»