Tate Modern

Coordenaes: 51°30′28″N 0°05′58″W / 51.5078°N 0.0994°O / 51.5078; -0.0994
De Wikipedia
Tate Modern
Tate Modern (en)
muséu d'arte, organismo público no departamental (es) Traducir y muséu nacional
Llocalización
PaísBandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Nación constitutivaBandera de Inglaterra Inglaterra
Rexón Londres
Condáu ceremonial Gran Londres
Borough municipio de Southwark (es) Traducir
Masa d'agua Ríu Támesis
Coordenaes 51°30′28″N 0°05′58″W / 51.5078°N 0.0994°O / 51.5078; -0.0994
Tate Modern alcuéntrase en Reinu Xuníu
Tate Modern
Tate Modern
Tate Modern (Reinu Xuníu)
Historia y usu
Apertura1992
Direición Frances Morris
Lars Nittve
Vicente Todolí (es) Traducir
Chris Dercon
Orixe del nome Henry Tate (es) Traducir
Arquiteutura
Arquiteutu/a de Meuron
Superficie 35 000 m²
Visitantes añales 6 098 340
Instalaciones
Accessible/blue badge holder parking (en) Traducir
Baño accesible (es) Traducir
Changing Places toilet (en) Traducir
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

Tate Modern ye'l nome pol que se conoz el Muséu Nacional Británicu d'Arte Moderno. Atópase allugáu nel centru de Londres y forma parte del grupu de museos Tate xunto con Tate Britain, Tate Liverpool y Tate St Ives, estos dos últimos asitiaos fora de Londres.

Atópase agospiáu na antigua central d'enerxía de Bankside, orixinalmente diseñada por sir Giles Gilbert Scott y construyida en dos fases ente 1947 y 1963. La central llétrica foi cerrada en 1981 y l'edificiu foi reconvertíu en muséu polos arquiteutos suizos Herzog & de Meuron, quien en resultando vencedores nun concursu internacional dieron al edificiu la so imaxe actual.

Dende la so apertura'l 12 de mayu de 2000 convirtióse na segunda mayor atraición de Londres.[1][2] En 2007 foi'l muséu d'arte moderno más visitáu del mundu y el terceru polo xeneral, tres el Muséu del Louvre de París y el Muséu Británicu tamién de Londres, con 5.2 millones de visitantes.[3][4] La entrada ye gratuita pa la exhibición permanente, ente que les esposiciones temporales son gratuites o de pagu en función del so calter.[5]

La construcción de Tate Modern supunxo un impulsu al desenvolvimientu económico y cultural del área de Southwark na que s'asitia. Foi consideráu un exemplu pa futuros proyeutos, como una forma de desenvolver zones degradaes de la ciudá y convertiles en nuevos focos dinámicos de crecedera y de desenvolvimientu económicu.[6]

Allugamientu[editar | editar la fonte]

Tate Modern vistu dende San Pablo, cola Ponte del Mileniu de Norman Foster cruciando'l Támesis.
Estación de metro de Southwark, una de les formes más utilizaes pa llegar a Tate Modern.

Tate Modern asítiase en Bankside, una área que s'alcuentra na zona londinense de Southwark, na ribera sur del ríu Támesis. Bankside ta delimitada pela ponte de Blackfriars al oeste y pela ponte de Londres al este, y convirtióse nos últimos años nun importante polu pal turismu. La Ponte del Mileniu fixo fácilmente accesible a cuerpu l'área de Bankside dende la ribera norte del Támesis, conectándola direutamente cola Catedral de San Pablo. Tate Modern ye una de les atraiciones turístiques más importantes de Bankside, xunto col retruque del Golden Hind, los teatros the Rose y the Globe y otres construcciones.

Historia[editar | editar la fonte]

Galería Nacional d'Arte Británico, edificiu nel que s'espunxo la coleición británica d'arte moderno hasta la inauguración de Tate Modern en 2000, cuando se camudó'l so nome por Tate Britain.

La coleición Tate foi fundada en 1897 como Galería Nacional d'Arte Británico.[7] En 1917 modificóse'l so conteníu pa incluyir tamién la coleición nacional británica d'arte moderno y foi renombrada Tate Britain n'honor a Henry Tate, quien por aciu les sos donaciones punxo los cimientos pal desenvolvimientu posterior de la galería.[8]

Una galería pal arte moderno (1917-1992)[editar | editar la fonte]

En 1917, la recién renombrada Tate Britain asumió oficialmente la responsabilidá d'esponer la coleición nacional d'arte moderno, tantu d'artistes británicos como estranxeros. Dende entós hasta 2000, dicha coleición exhibir nel edificiu ocupáu pola Tate Gallery, na céntrica zona londinense de Millbank. A lo llargo d'esti tiempu aldericar en delles ocasiones la conveniencia de dixebrar la coleición d'arte moderno del restu pa dexar lliberar espaciu d'esposición y fortalecer la identidá de los dos coleiciones. Esta opción empezó a tomar fuercia a finales de la década de los 80, en tomándose la decisión de crear una nueva galería d'arte moderno col mayor baramentu posible.[9]

N'avientu de 1992 anunciar nuna conferencia de prensa la intención de crear la nueva Tate Gallery d'Arte Moderno pal añu 2000, y empezóse la busca del llugar fayadizu pal nuevu muséu, que sería'l primeru dedicáu al arte moderno col que cuntaría la capital británica na so hestoria.[10]

La eleición del llugar (1992-1994)[editar | editar la fonte]

Sorteáronse dellos llugares na zona central de Londres y banciar# ente la opción de construyir un edificiu de nueva planta o reconvertir un edificiu presistente. Ente los llugares sorteaos taben: South Bank, Effra (nes proximidaes de Vauxhall), Greenwich Reach y la central d'enerxía de Bankside.[11]

La central d'enerxía de Bankside taba asitiada na oriella sur del ríu Támesis enfrente de la catedral de San Pablo y atopábase ensin usu dende 1981, cuando la creación de nueves plantes d'enerxía más grandes provocaron el so zarru definitivu. Tres el so zarru, embaraxáronse dos opciones: baltala pa llevantar un edificiu de nueva planta o reconvertila p'afaese a un nuevu usu. L'edificiu aparentaba ser descomanadamente grande, anque posteriores estudios revelaron que'l so tamañu entraba dientro de los requisitos de la nueva galería.[11] Amás cuntaba con una situación privilexada nel centru de Londres y una bona accesibilidá por aciu tresporte públicu. En xunetu de 1993, los comisarios visitaron la estación pa realizar un estudiu sobre'l terrén y valorar la viabilidá del proyeutu y n'abril de 1994 anuncióse formalmente que la central d'enerxía de Bankside agospiaría la Galería Tate d'Arte Moderno.[11]

El concursu internacional (1994)[editar | editar la fonte]

En xunetu de 1994 presentóse un concursu internacional pa rediseñar la central d'enerxía y afaela al so nuevu usu. Escontra payares del mesmu añu produció una seleición ente los 148 proyeutos iniciales, quedando seis pa la fase final del concursu: David Chipperfield (Londres),[12] Rem Koolhaas (Rotterdam),[13] Renzo Piano (Xénova),[14] Tadao Ando (Osaka),[15] Herzog & de Meuron (Basilea),[16] y Rafael Moneo (Madrid)[17]

El proyeutu ganador (1995)[editar | editar la fonte]

La Sala de les turbinas de Tate Modern.

En xineru de 1995, l'estudiu d'arquiteutura de los suizos Herzog & de Meuron foi designáu oficialmente como'l ganador del concursu internacional, valorando'l xuráu la simplicidá de la so propuesta, el respetu pola arquiteutura orixinal de la central, la introducción de lluz natural al interior del edificiu al traviés de grandes lucernarios y la creación d'un interior funcional.[18][19] La intervención de los suizos prevía la creación d'una cai interior nel llugar qu'antes ocupaba la Sala de les turbinas y que sería'l corazón del nuevu edificiu. Esta cai taría allumada cenitalmente por aciu un gran lucernario en toa'l llargor del edificiu, quedando rellacionada visualmente coles sales d'esposiciones por aciu unos miradores que s'amosaríen escontra la Sala de turbinas como caxes lluminoses y que sirviríen como zones de reposu pal visitante. El gran lucernario principal amosar escontra l'esterior como una caxa de vidriu sofitada sobre'l basamento de lladriyu de l'antigua central, y allumaríase de nueche pa sirvir de puntu de referencia escontra la ciudá de Londres.[20]

Les obres de construcción (1996-2000)[editar | editar la fonte]

En marzu de 1996 presentóse oficialmente'l proyeutu d'execución definitivu de Herzog & de Meuron pa la construcción de Tate Modern, y dos meses más tarde, l'aportación de 12 millones de llibres fecha por donantes ingleses dexó la compra de la central d'enerxía de Bankside, na que s'allugaría'l nuevu muséu. N'avientu del mesmu añu, los arquiteutos abrieron una oficina nel llugar pa supervisar los trabayos de construcción.[21]

Pa poder reconvertir l'antigua central nun muséu yera necesariu llimpiar el recintu y preparar pa les obres. La maquinaria de la Sala de les turbinas foi retirada y una serie de pequeñes construcciones fueron baltaes, dexando l'edificiu cola so estructura orixinal d'aceru y lladriyu. La cubierta retiróse tamién pa dexar l'allugamientu de los lucernarios que dexaríen la entrada de lluz natural al interior del edificiu.[21]

La inauguración (2000)[editar | editar la fonte]

Los trabayos de construcción de Tate Modern concluyeron a finales de 1999, y en xineru de 2000 empezaron a instalase les obres d'arte nes sales d'esposición. Siguiendo'l llanzamientu de la rebautizada Tate Britain en marzu, Tate Modern foi inauguráu oficialmente pola reina Sabela II el 11 de mayu de 2000.[22][23]

L'ésitu y Tate Modern 2 (2000-actualidá)[editar | editar la fonte]

Cuando s'empezó a trabayar nel proyeutu de la nueva Galería Británica d'Arte Moderno calculóse una arribación al edificiu envalorada nunos 1,8 millones de visitantes al añu. Sicasí, nos sos cinco primeros años Tate Modern foi visitáu por más de venti millones de persones, con más de cuatro millones de visitantes al añu de media.[6]

Tate Modern dende la Ponte del Mileniu.

L'ésitu de la nueva galería d'arte moderno londinense provocó la so saturación y la necesidá d'ampliar les sos instalaciones con nuevos espacios d'esposición y de servicios demandaos polos visitantes. Estos nuevos espacios yeren fundamentales pal desenvolvimientu futuru del muséu, según la opinión de los responsables de Tate Modern. Amás, l'aumentu nel volume de la coleición británica d'arte moderno y la so diversificación con fotografíes, espectáculo multimedia y complexes instalaciones, tamién apuntaben na mesma direición. El proyeutu orixinal de Herzog & de Meuron prevía yá nos sos entamos la posible ampliación de la galería escontra'l sur, polo que s'empezó a desenvolver con rapidez el proyeutu de lo que se denominaría darréu Tate Modern 2.[20]

El 25 de xunetu de 2006, el presidente del Grupu Tate, Nicholas Serota, xunto col direutor de Tate Modern, Vicente Todolí, presentaron el proyeutu d'ampliación de Tate Modern, encargáu a los arquiteutos suizos Herzog & de Meuron que realizaron tamién el diseñu orixinal de Tate Modern. L'ampliación consistía orixinalmente nuna serie de caxes de vidriu apiladas de forma piramidal,[24][25] pero sufrió un rediseño fechu públicu'l 18 de xunetu de 2008, modificando la so fachada de caxes apiladas de vidriu por otra fachada con una celosía continua de lladriyu. Según esplicaron los arquiteutos, el cambéu producir pa favorecer la rellación ente la fachada del nuevu edificiu cola del esistente, tamién de lladriyu.[26][27] Según el so diseñu definitivu, l'ampliación va contener espacios dedicaos a fotografía, videu y exhibiciones temporales, y suponíase que taría rematada en 2012, de forma que pudiera ser inaugurada pa los Xuegos Olímpicos de 2012 que se celebraron na capital inglesa. Con esti nuevu edificiu, que cunta con un presupuestu de 215 millones de llibres, Tate Modern va ampliar la so superficie d'esposición nun 60 % (unos 23.000 metros cuadraos). El desenvolvimientu del nuevu edificiu puede siguise na web Transforming Tate Modern.[28]

Coleición permanente de Tate Modern[editar | editar la fonte]

Artículu principal: Coleición permanente de Tate Modern
Una de les sales d'esposición de Tate Modern.

La coleición permanente de Tate Modern ye considerada una de les más completes ya importantes d'arte contemporáneo del mundu.[23] Nella figuren obres de gran parte de los artistes más destacaos del sieglu XX, ente ellos Pablo Picasso, Andy Warhol, Salvador Dalí, Mark Rothko y otros. [29] Atópase allugada ente los pisos terceru y quintu del edificiu, ente que'l cuartu nivel acueye les exhibiciones temporales más grandes. Nel segundu nivel hai un pequeñu espaciu d'esposición p'artistes contemporáneos. Cuando s'inauguró'l muséu, les obres nun s'esibíen n'orde cronolóxicu, sinón que s'estremaron en redol a cuatro grandes grupos: Historia/Memoria/Sociedá, Desnudu/Aición/Cuerpu, Paisaje/Materia/Mediu ambiente y Bodegón/Objeto/Vida real. Esta forma d'esposición deber a que la corriente principal d'esposición de la historia del arte moderno basábase entós nos trazos marcaos pol Museum of Modern Art de Nueva York. La primer reorganización de la coleición permanente producir en mayu de 2006, que esanició l'anterior distribución en grupos temáticos pa centrase nos principales movimientos del arte del sieglu XX. Anguaño, la coleición permanente atópase estremada nos siguientes estremaos:

Tercer pisu[editar | editar la fonte]

Xestos materiales (Material Gestures)

Ocupa l'ala este del tercer pisu del edificiu. La llinia argumental d'esta seición ye la d'amosar les nueves formes d'astracción y espresión surdíes na pintura y escultura de posguerra n'Europa y América, con esponentes como Mark Rothko, y les sos afinidaes colos trabayos d'artistes anteriores como Claude Monet y la so influencia n'artistes contemporáneos.[30]

Llista de sales:

Poesía y suañu (Poetry and Dream)

Atópase na ala oeste del tercer pisu del edificiu y desenvuélvese en redol al surrealismu, les sos influencies, cómo otros artistes que nun formaron parte d'él respondieron a dichu movimientu y cómo se trató a lo llargo de la historia del arte moderno'l mundu de los suaños, l'inconsciente y el mitu arquetípico. Nesta seición esponen cuadros d'artistes como Giorgio de Chirico, Max Ernst, Pablo Picasso y Francis Bacon ente otros. Tamién s'amuesen trabayos nos que s'han reinterpretado los principios del surrealismu ya incorporáu a nuevos contestos más allá de les intenciones de los creadores del movimientu.[31]

Llista de sales:

Quintu pisu[editar | editar la fonte]

Modelos conceptuales (Conceptual Models)

Nesta seición, allugada na parte central de la quinta planta, espónense los trabayos contemporáneos apocayá adquiríos por Tate Modern, y la so exa desenvuélvese en redol al potencial de los edificios y de l'arquiteutura polo xeneral pa llevar a cabo cambio sociales y dexar el cambéu de les conductes de les persones. Dalgunes de les obres espuestes utilicen edificios esistentes como inspiración, ente qu'otres consisten en reproducciones a escala d'edificios completos o d'espacios concretos.[32]

Llista de sales:

  • Modelos conceptuales: alquisiciones temporales recién
Idea y oxetu (Idea and Object)
La Sala de les turbinas cola instalación TH.2058, de Dominique González-Foerster, en 2009.

Ocupa l'ala este de la quinta planta del edificiu y céntrase nel movimientu denomináu comúnmente minimalismu, surdíu na década de 1960 como reacción al suxetivismu y espresionismu de les pintures de posguerra, y que se basaba nel objetivismo y el impersonalismo como idees radicales y opuestes a les anteriores. Espónense coles mesmes los antecedentes a dichu movimientu, como'l constructivismo. Ente los artistes más importantes, atópense obres de Vasili Kandinski, Piet Mondrian, Constantin Brancusi, Carl Andre, Sol LeWitt y Donald Judd.[33]

Llista de sales:

Estaos de cambéu (States of Flux)

Allugar na ala oeste de la quinta planta y l'espaciu central del bloque ta dedicáu a los movimientos de vanguardia de principios del sieglu XX: cubismu, futurismu y vorticismo. Estos movimientos rompieron coles idees tradicionales de representación de la pintura, y buscaron una nueva forma más dinámica y quebrada de representar la complexa realidá de la era de la máquina. Tamién s'amuesa cómo estes vanguardies influyeron en películes esperimentales, fotografía y diseñu, n'ocasiones acompañaes d'un mensaxe políticu o crítica social, y cómo asitiaron les bases pa movimientos posteriores como'l Pop art y el trabayu de dellos artistes contemporáneos. Ente los artistes más conocíos d'esta seición atópense Henri Matisse, Pablo Picasso, Georges Braque, Juan Gris y Roy Lichtenstein.[34]

Llista de sales:

Esposiciones temporales[editar | editar la fonte]

Actuales[editar | editar la fonte]

Tate Modern cuenta con espacios de distintes dimensiones p'acoyer diversos tipos d'esposiciones temporales. Dalgunes d'elles son gratuites, fundamentalmente les que se realicen na galería del nivel 2, y pal restu ye necesariu mercar un billete nes taquilles que s'atopen na Sala de les turbinas.

Anteriores[editar | editar la fonte]

Fachada de Tate Modern decorada por cuenta de la esposición «Arte Caleyero».
Artículu principal: Esposiciones temporales pasaes de Tate Modern

Dende la so inauguración Tate Modern acoyó importantes esposiciones temporales, nes que s'espunxeron obres d'artistes como Vasili Kandinski, Marcel Duchamp, Man Ray, Pablo Picasso y Frida Kahlo, ente otros.[35]

Les últimes esposiciones temporales agospiaes en Tate Modern fueron:

L'edificiu[editar | editar la fonte]

Vista llateral de la central d'enerxía de Bankside, reconvertida en Tate Modern.
Detalle de los miradores que s'abrir escontra la Sala de les turbinas.
Artículu principal: Central d'enerxía de Bankside

La central d'enerxía de Bankside ye l'edificiu qu'agospia la Coleición Nacional Británica d'arte moderno desque s'inauguró la reforma del edificiu nel 2000, cuando recibió'l nome de Tate Modern. Ente que otros estudios d'arquiteutura escoyíos pal concursu proponíen una actuación más radical respectu al edificiu esistente, el proyeutu de Herzog & de Meuron basaba la so propuesta nel respetu pol edificiu esistente, l'afitamientu de la so estructura d'aceru y lladriyu, y la cencellez d'actuación.[49] L'edificiu plantegóse coles mires de ser el motor qu'aceleraría la revitalización de Banskide, un barriu ablayáu qu'empezara a repicar cola reconstrucción del Globe Theatre y que siguió darréu cola inauguración de la Ponte del Mileniu, lo que sirvió pa coneutar direutamente'l barriu cola zona de la Catedral de San Pablo.[50] P'aportar a un mapa interactivo y esplorar l'interior de Tate Modern, puede entrase en Tate Modern: Explore.

Distribución interior[editar | editar la fonte]

La organización interna del edificiu orixinal taba estremada en tres franxes paraleles de distintos usos: norte, central y sur. Na franxa norte, con fachada al ríu Támesis, atopábase l'antigua sala de calderes. Esta zona acueye anguaño'l programa principal del muséu: un auditoriu, la cafetería, les tiendes y trés plantes d'esposición.[50] La franxa central taba ocupada pola sala de turbinas, que tres la intervención caltién el so nome y ye l'espaciu principal del muséu; nella desenvuélvense les Unilever series, instalaciones temporales d'artistes reconocíos.[51] La tercer franxa, el sur, taba ocupada, y entá güei tar, polos tresformadores. Ye la única parte de l'antigua central d'enerxía que caltién anguaño'l so usu, anque esta situación va rematar cuando se lleve a cabu l'ampliación del muséu, yá que nesta área allugaráse la parte central del nuevu edificiu, coneutada direutamente cola sala de les turbinas. Los espacios cilíndricos qu'allugaben los tanques de combustible de l'antigua central van pasar a convertise tres l'ampliación en nueves sales d'esposición.[20]

La entrada principal al muséu atópase na fachada oeste del edificiu por aciu una rampla que lleva al visitante a la sala de les turbinas, que la so rasante asítiase per debaxo del nivel de l'agua del Támesis. Tamién esiste una entrada secundaria na fachada norte, qu'enllarga l'accesu piatonal dende la Ponte del Mileniu hasta l'interior del edificiu.[20] La Sala de les turbinas concíbese como una cai que traviesa'l muséu d'oeste a este en toa'l so llargor y altor. Del antiguu nivel de suelu de la sala caltiénse tan solo una plataforma que traviesa l'edificiu de norte a sur y dexa aportar dende la entrada de la fachada norte, a nivel de cai y por tanto alzada al respective de la entrada principal, a la planta inferior na que s'atopen les taquilles.

El lladral norte de la sala de les turbinas ta cerráu pola fachada interior del muséu, na que s'abrir unos miradores allargaos y allumaos por aciu lluminaries. Estos miradores sirven de puntu de descansu y d'observación, y rellacionen visualmente la sala de les turbinas colos trés plantes d'esposición del muséu. Los arquiteutos diseñar coles mires de sirvir de reclamu p'aquellos visitantes qu'aportaren a la sala de les turbinas, y convidalos d'esta manera a entrar nes sales d'esposición del muséu.[20]

Estructura[editar | editar la fonte]

La estructura orixinal diseñada por Giles Gilbert Scott basar en pórticos compuestos por vigues y pilastres d'aceru que sofiten los murios de fábrica de lladriyu y que nun tienen función estructural. El proyeutu de Herzog & de Meuron pa la reconversión de la central llétrica en muséu d'arte moderno, prevía'l caltenimientu y reutilización de la estructura primitiva con pequeños cambeos. Los trabayos rellacionaos con estructura ya inxeniería corrieron al cargu de la firma Ove Arup, encargada con anterioridá de trabayos en grandes proyeutos como la Ópera de Sydney.[52]

Acabaos[editar | editar la fonte]

El criteriu nel que se basaron los arquiteutos a la de definir los distintos acabaos del edificiu foi la sobriedá y la cencellez.[50][20] Los materiales utilizaos nel edificiu fueron el aceru, la madera y el vidriu. La estructura d'aceru orixinal pintar de negru mate, ente que los panales verticales de la sala de turbinas fueron pintaos de gris, d'acordies cola solera de formigón vistu de la planta inferior y de la rampla d'entrada. Nes sales d'esposición utilizaron panales verticales pintaos de blancu mate, ente que pal pavimentu optar por un tilláu de carbayu ensin tratar, xenerando espacios sobrios pa la esposición, dexando'l protagonismu a les obres espuestes.[20]

La Sala de les Turbinas[editar | editar la fonte]

La Sala de les Turbines (Turbine Hall n'inglés) de Tate Modern ye'l atriu principal del muséu. Ye l'espaciu nel que d'antiguo s'atopaben los xeneradores d'eletricidá de la central d'enerxía. Trátase d'un espaciu de 155 metros de llargor, 23 d'anchu y 35 metros d'altor, con una superficie d'unos 3500 metros cuadraos,[50] y ye utilizáu pa esponer instalaciones d'artistes contemporáneos ente ochobre y marzu de cada añu, patrocinaes pola multinacional Unilever y llamaes por ello The Unilever series.[51] Taba previstu qu'esti tipu d'instalaciones llevar a cabu mientres los primeros cinco años de vida del muséu, anque'l so ésitu provocó que s'enllargaren hasta l'actualidá. A día de güei los artistes qu'espunxeron la so obra na Sala de les Turbinas de Tate Modern son:

Tate Modern 2[editar | editar la fonte]

Artículu principal: Tate Modern 2

Anguaño tase construyendo l'ampliación de la galería británica d'arte moderno, conocida como Tate Modern 2, que va aprovechar na so construcción aquellos espacios rellacionaos coles infraestructures de la central d'enerxía de Bankside que nun fueron alteriaos na primer fase de la construcción de Tate Modern. Esta nueva edificación va añader amás nuevos espacios que van completar el volume proyeutáu. Prevese inaugurar l'ampliación en 2012, polo que va tar funcional cuando se celebren los próximos Xuegos Olímpicos na capital británica.

Los aspeutos que se priorizaron nel proyeutu d'ampliación de Tate Modern fueron:[66]

  • Favorecer la esposición de toles obres pertenecientes a la coleición del muséu de la forma más especializada posible.
  • Dexar l'allugamientu de les instalaciones más radicales.
  • Aprovir los espacios d'aprendizaxe riquíos pol públicu.
  • Integrar dafechu l'aprendizaxe nel diseñu del edificiu.
  • Ameyorar les instalaciones d'acoyida pa los visitantes y crear nuevos espacios sociales.

L'espaciu principal de l'ampliación va ser la sala de los tanques de combustible, qu'apurríen enerxía a les turbinas de la central cuando ésta atopábase en funcionamientu. Esti espaciu va ser accesible direutamente dende la Sala de les Turbinas y ta consideráu como los cimientos del futuru Tate Modern 2 y una parte esencial de la so programación va basar nél.[67]

Impautu de Tate Modern[editar | editar la fonte]

Tate Modern xeneró un importante efeutu a distintos niveles tantu en Londres como en tol Reinu Xuníu. Según el sitiu Transforming Tate Modern, el muséu d'arte moderno más visitáu del mundu ye Tate Modern, con más de 30 millones de visitantes dende la so apertura en 2000. Primeramente'l muséu foi diseñáu previendo una arribación d'unos 1,8 millones de visitantes al añu, pero en 2006 y 2007 los visitantes superaron los cinco millones cada añu.[3] Según la mesma referencia, Tate Modern ye una de los trés mayores atraiciones turístiques del Reinu Xuníu;[4] dos millones de persones participaron en dalgún de los sos programes educativos; xenera unos beneficios añales pa la ciudá de cien millones de llibres; xeneró hasta'l momentu más de 4000 puestos de trabayu, principalmente nel área de Southwark; y el 60 % de los visitantes tienen menos de trenta y cinco años. Toos estos datos fueron usaos polos representantes de Tate Modern na presentación de l'ampliación del muséu pa sofitar el proyeutu, que cunta con un presupuestu de 215 millones de llibres.[24]

Visitantes[editar | editar la fonte]

Arribación de visitantes per añu a Tate Modern.

L'añu de la so apertura, 4,9 millones de persones visitaron el muséu.[6] Esti númberu de visitantes foi escayendo progresivamente, asitiándose en redol a los cuatro millones de visitantes y llegando al so nivel más baxu en 2001, cuando lo visitaron 3,75 millones de persones. Ente 2005 y 2006 hubo un descensu del 12% nel númberu de visitantes, que foi achacáu al mieu provocáu polos atentaos del 7 de xunetu.[68][69][70] En 2006 producióse una importante medría nel númberu de visitantes, lo que fizo qu'en 2006 y 2007, Tate Modern fuera la segunda atraición turística más visitada del Reinu Xuníu, con 4,9 y 5,2 millones de visitantes respeutivamente.[4][71] Amás, considérase que'l muséu atrai cada añu a más d'un millón de visitantes estranxeros, xenerando un impautu a nivel nacional.[6] Nel futuru prevese que l'arribación de visitantes siga aumentando, especialmente a partir de 2012 cola inauguración de l'ampliación y col efeutu deriváu de los Xuegos Olímpicos de Londres 2012.

Economía[editar | editar la fonte]

El desenvolvimientu de Tate Modern foi consideráu un exemplu pa futuros proyeutos, como forma de desenvolver zones degradaes de la ciudá y convertiles en nuevos focos dinámicos de crecedera y de desenvolvimientu económicu.[6]

D'alcuerdu al estudiu lleváu a cabu pola consultora McKinsey & Company tres l'apertura del muséu, l'impautu de la galería d'arte moderno na economía llocal londinense superó de forma significativa les mires previes al empiezu de les obres. El beneficiu económicu producíu pol muséu envalorar ente los 75 y los 140 millones de llibres, aproximao la metá nel área de Southwark. En 1994 previérase un beneficiu total de 50 millones de llibres, bien inferior al beneficiu real llográu.[6] Hasta 2005 creáronse ente 2000 y 4000 puestos de trabayu en Londres, la metá d'ellos nel área de Southwark. Tate Modern xeneró 467 puestos de trabayu direutos, más los 283 creaos mientres les fases de construcción. El 30 % d'esti trabayadores proveníen del propiu barriu nel que s'alluga'l muséu.[6]

Según el mesmu estudiu de McKinsey & Company, el númberu de negocios hoteleros y de catering nel área de Tate Modern ente 1997 y 2000 (añu d'inauguración del muséu) amontar nun 23 %, xenerando 1800 puestos de trabayu nel área de Southwark. El preciu de la propiedá y les inversiones comerciales amontáronse más en Southwark que nel restu de Londres, aumentando'l númberu de nuevos negocios na zona.[6]

Cultura[editar | editar la fonte]

La Maison tropicale de Jean Prouvé nel esterior de Tate Modern por cuenta de una esposición temporal, en marzu de 2008.

La programación de Tate Modern complementar con una serie d'actividaes culturales y educatives llevaes a cabu tantu dientro del muséu como más allá del edificiu. L'oxetivu d'esta axenda cultural ye complementar la programación del muséu y facilitar l'accesu al arte moderno a la mayor parte de la población posible, incluyendo sectores de la sociedá británica que de normal nun tien accesu al mesmu.[72][73]

Un total de 282.864 persones participaron ente abril de 2007 y marzu de 2008 nos distintos programes d'aprendizaxe y actividaes diverses entamaes nel interior de Tate Modern. Otres 5212 persones participaron n'eventos entamaos mientres el mesmu periodu de tiempu por Tate Modern fuera del muséu, y 164 223 neños asistieron a les sesiones educatives entamaes pol muséu.

En 2005, un total de 21 300 persones taben emplegaes n'industries culturales alcontraes nes árees de Bankside, Bermondsey y South Westminster, xenerando 606 millones de llibres d'ingresos al añu. L'impautu de Tate Modern nesti sector y subsectores dependientes foi significativu, xenerando unos 1.000 nuevos puestos de trabayu y unos beneficios añales adicionales de 17 millones de llibres.[6]

Cómo llegar[editar | editar la fonte]

Tate Modern atópase conectáu col restu de Londres de bien diverses formes debíu al privilexáu allugamientu nel que s'atopa. Dende la páxina web del muséu desaconséyase llegar en coche pola falta d'aparcamientos de la zona,[5] proponiendo utilizar dalgunu de los múltiples medios de tresporte públicu que da serviciu al área del muséu, ente los que destaquen:

En barcu
hai un serviciu del grupu Tate denomináu Tateboat ("barcu Tate") que coneuta Tate Britain y el London Eye con Tate Modern, con una frecuencia de serviciu de cuarenta minutos mientres l'horariu d'apertura de dambos museos. El catamarán qu'ufierta'l serviciu de Tateboat cuenta con 220 places, y la so decoración interior y esterior foi realizada por Damien Hirst.[74]
En metro
hai delles estaciones del metro de Londres próximes a Tate Modern, tantu na Ribera Norte como na Ribera Sur del Támesis, ente les que destaquen la de Southwark, perteneciente a la Jubilee Line (na Ribera Sur y a quince minutos a cuerpu del muséu), y la de Blackfriars, de les District y Circle Lines, asitiada na Ribera Norte, na vera opuesta del Támesis, a unos diez minutos.[5]
N'autobús
hai múltiples llinies d'autobús urbanu que circulen pel área de Bankside y que paran en Blackfriars Bridge Road, Southwark Street o Southwark Bridge Road, toes elles cercanes a Tate Modern. Les principales llinies son la RV1, 45, 63, 100, 344 y 381.[5]
En tren
Thameslink, la llinia de tren que xune Bedford y Brighton y que traviesa Londres de norte a sur, cuenta con estaciones en Blackfriars y London Bridge. D'esta postrera tamién parte un serviciu que coneuta col sureste de Londres y con Kent.[5]

Galería d'imáxenes[editar | editar la fonte]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ «Tate modern sees visitor increase» (inglés). BBC (21 de febreru de 07). Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  2. ↑ «Tate Modern visitor numbers up 20 per cent» (inglés). London SE1 (22 de febreru de 07). Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  3. ↑ 3,0 3,1 «muséu-mas-visitáu-del mundu-en-2007.html El Louvre, el muséu más visitáu del mundu en 2007». elEconomista.es. Consultáu'l 19 de setiembre de 2008.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Visitors Statistics: Association of Leading Visitor Attractions» (inglés). ALVA - Association of Leading Visitor Attractions. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de setiembre de 2008. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 «Visiting Tate Modern: Getting Here» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 6,8 «Tate Modern: The First Five Years» (inglés). Tate. Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunetu de 2008. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2008.
  7. ↑ «Archive Journeys: Tate History. A gallery for British art» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2008. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  8. ↑ «Archive Journeys: Tate History. Benefactors» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xunetu de 2008. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  9. ↑ «Archive Journeys: Tate History. A gallery for modern art» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2008. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  10. ↑ «Tate Modern: The Building» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Archive Journeys: Tate History. Site selection» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunu de 2008. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  12. ↑ «Propuesta de David Chipperfield» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  13. ↑ «Propuesta de Rem Koolhaas» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  14. ↑ «Propuesta de Renzo Piano» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  15. ↑ «Propuesta de Tadao Ando» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  16. ↑ «Propuesta de Herzog & de Meuron» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  17. ↑ «Propuesta de Rafael Moneo» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 20 d'agostu de 2008.
  18. ↑ «Archive Journeys: Tate History. The architecture» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunu de 2008. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  19. ↑ «Dos arquiteutos suizos van diseñar la Nueva Tate Gallery de Londres». elpaís.com (23 de xineru de 1995). Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 Jacques Herzog y Pierre de Meuron (2000). «Energía contenida: Tate Modern, Bankside». Arquiteutura Viva (71):  páxs. 50-57. ISSN 0214-1256. 
  21. ↑ 21,0 21,1 «Archive Journeys: Tate History. The building» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 15 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  22. ↑ «Archive Journeys: Tate History. The opening» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  23. ↑ 23,0 23,1 «Abre muséu d'arte moderno más grande del mundu». bbc.co.uk. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.]
  24. ↑ 24,0 24,1 «Una pirámide "ambigua y ambivalente" en Londres». elpais.com. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  25. ↑ «Una espectacular pirámide cubista de cristal va ampliar un 60% l'espaciu de la Tate Modern». abc.es. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.]
  26. ↑ «Hot off the press: Lastest images of the New Tate Modern» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de payares de 2015. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  27. ↑ «Tate Modern extension swaps glass for brick» (inglés). london-se1.co.uk. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  28. ↑ Na páxina Transforming Tate Modern: Drawings and Details pueden consultase les plantes del nuevu edificiu, según una esplicación pormenorizada del so conteníu.
  29. ↑ «La Tate Modern marca los "asideros del tiempu"». elpais.com. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.]
  30. ↑ «Collection Displays» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  31. ↑ «Collection Displays» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  32. ↑ «Collection Displays» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  33. ↑ «Collection Displays» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  34. ↑ «Collection Displays» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  35. ↑ Una llista completo y cronolóxico de les esposiciones temporales pasaes de Tate Modern puede consultase en Tate Modern Past Exhibitions.
  36. ↑ «Level 2 Gallery: Latifa Echakhch» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de setiembre de 2008. Consultáu'l 19 de setiembre de 2008.
  37. ↑ «Cildo Mereiles» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 2 de payares de 2008.
  38. ↑ «Rothko» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 12 de setiembre de 2008. Consultáu'l 19 de setiembre de 2008.
  39. ↑ «Nicholas Hlobo» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 13 de febreru de 2009. Consultáu'l 8 de febreru de 2009.
  40. ↑ «UBS Openings: Paintings from the 1980s» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 30 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 3 d'avientu de 2008.
  41. ↑ «Rodchenko and Popova: defining constructivism» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 16 de febreru de 2009. Consultáu'l 8 de febreru de 2009.
  42. ↑ «Roni Horn aka Roni Horn» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 23 de marzu de 2009.
  43. ↑ «Level 2 Gallery: Stutter» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de febreru de 2010. Consultáu'l 17 de xunu de 2009.
  44. ↑ «Per Kirkeby» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de febreru de 2009. Consultáu'l 17 de xunu de 2009.
  45. ↑ «Futurism» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de xunu de 2009. Consultáu'l 17 de xunu de 2009.
  46. ↑ «Level 2 Gallery: Jill Magid, authority to remove» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 12 d'agostu de 2009. Consultáu'l 10 de setiembre de 2009.
  47. ↑ «Pop life: Art in a material World» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2009.
  48. ↑ «John Baldessari: Pure Beauty» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de xineru de 2010. Consultáu'l 14 d'ochobre de 2009.
  49. ↑ «Tate Modern, rehabilitation of the Former Bankside Power Station in London, UK» (inglés). Department of Civil and Structural Engineering - The Hong Kong Polytechnic University. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  50. ↑ 50,0 50,1 50,2 50,3 Fernández-Galiano, Luis (2000). «Magia blanca: la nueva Tate de Bankside». Arquiteutura Viva (71):  páxs. 26-29. ISSN 0214-1256. 
  51. ↑ 51,0 51,1 «The Unilever Series» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  52. ↑ «Arup projects: Tate Modern» (inglés). Arup. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de mayu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  53. ↑ «Mamen» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de xunu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  54. ↑ «Juan Muñoz ocupa la Tate». elcultural.es. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  55. ↑ «Marsyas» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de setiembre de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  56. ↑ «Anish Kapoor 'invade' la Tate Modern con una escultura mastodóntica». elmundo.es. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  57. ↑ «The Weather Project» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'agostu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  58. ↑ «Tate Modern awakes to Dane's rising sun» (inglés). guardian.co.uk. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  59. ↑ «Bruce Nauman crea un túnel de soníu na Tate Modern». elpais.com. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  60. ↑ «Embankment» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'agostu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  61. ↑ «Test Site» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  62. ↑ «Shibboleth» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  63. ↑ «Crowds are suffering for their art at the Tate Modern» (inglés). timesonline.co.uk. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  64. ↑ «The Unilever Series: Dominique Gonzalez-Foerster» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 22 d'agostu de 2008. Consultáu'l 24 d'agostu de 2008.
  65. ↑ «The Unilever Series: Miroslaw Balka» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2009.
  66. ↑ «Transforming Tate Modern: The Vision» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de febreru de 2009. Consultáu'l 31 de xineru de 2009.
  67. ↑ «Transforming Tate Modern: The site and surrounding area» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de febreru de 2009. Consultáu'l 31 de xineru de 2009.
  68. ↑ «Attractions see dip in visitors» (inglés). BBC News. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2008.
  69. ↑ «Drop in visitors as July 7 effect hits London's tourist trail» (inglés). guardian.co.uk. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2008.
  70. ↑ «7/7 effect causes tourist numbers to plunge» (inglés). London se1. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2008.
  71. ↑ «Blackpool Pleasure Beach is the UK's most popular tourist attraction» (inglés). Visit north west. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de payares de 2015. Consultáu'l 4 d'ochobre de 2008.
  72. ↑ «Tate Report 07/08: Learning Beyond The Walls» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 7 de febreru de 2009.
  73. ↑ «Tate Report 07/08: Tate Modern» (inglés). Tate Online. Archiváu dende l'orixinal, el 23 d'agostu de 2009. Consultáu'l 7 de febreru de 2009.
  74. ↑ «Tateboat» (inglés). Tate Online. Consultáu'l 19 d'agostu de 2008.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Tate_Modern&oldid=4164871»