Saltar al conteníu

Americiu

De Wikipedia
Plutoniu ← AmericiuCuriu
 
 
95
Am
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Americiu, Am, 95
Serie química Actínidos
Grupu, periodu, bloque -, 7, f
Masa atómica 243 u
Configuración electrónica [Rn]5f77s2
Electrones per nivel 2, 8, 18, 32, 25, 8, 2
Propiedaes atómiques
Radiu mediu 175 pm
Electronegatividá 1,3 (Pauling)
Radiu atómicu (calc) 173 pm (Radiu de Bohr)
Radiu covalente 180±6 pm
Estáu(aos) d'oxidación 7, 6,5,4,3, 2 (óxidu anfotéricu)
enerxía d'ionización 578 kJ/mol
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu Sólidu
Densidá 13,670 kg/m³
Puntu de fusión 1449 K (1176 °C)
Puntu de bullidura 2880 K (2607 °C)
Entalpía de fusión 14,39 kJ/mol
Varios
Estructura cristalina Hexagonal
Conductividá llétrica 2,2 × 10⁶ m-1 S/m
Conductividá térmica 10 W/(m·K)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del americiu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
240Am50,8 h1,379236Np
241Am432,2 a-
5,486
-
237Np
242mAm141 a0,049
5,637
-
242Am
238Np
-
243Am7370 a-
5,275
-
239Np
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

L'americiu ye un elementu químicu de númberu atómicu 95 asitiáu dientro del grupu de los actínidos na tabla periódica de los elementos. El so símbolu ye Am. Tolos sos isótopos son radiactivos. El so nome provién d'América, de forma análoga al europiu.

Glenn T. Seaborg.
60-Inch-Cyclotron.

L'americiu foi aislláu per primer vegada por Glenn T. Seaborg, Leon O. Morgan, Ralph A. James, y Albert Ghiorso en 1944 nel Llaboratoriu de Metalurxa de la Universidá de Chicago. L'equipu creó l'isótopu 241Am a partir de 239Pu, bombardeándolo con neutrones nun reactor nuclear. Esto tresformóse en 240Pu y dempués en 241Pu, camudando asina a 241Am por desintegración beta.[1][2] Seaborg llogró la patente US 3156523 pa "Element 95 and Method of Producing Said Element" (Elementu 95 y el métodu pa producir dichu elementu).[3]

Carauterístiques notables

[editar | editar la fonte]

L'americiu puru tien un llustre platiáu y blancu. Ye más platiáu que'l plutoniu y el neptuniu, y aparentemente más maleable qu'ésti o l'uraniu. La Desintegración Alfa de 241Am ye aproximao tres veces la del radiu. Unos cuantos gramos de 241Am emiten una alta cantidá de Rayu gamma, lo cual crearía serios problemes de salú a cualesquier que s'espunxera al elementu. Tamién presenta la carauterística de que ye fisible.

Isótopos

[editar | editar la fonte]

Diecinueve radioisótopos de americiu fueron alcontraos, siendo los más estables el 243Am con una vida media de 7370 años y el 241Am con vida media de 472.7 años. El restu de los isótopos radiactivos tienen vides medies menores que 51 hores, cuasi na so mayoría mayores a 100 minutos. L'elementu tamién tien ocho isómeros nucleares, siendo'l de mayor estabilidá 242mAm (vida media de 141 años). Los pesos atómicos de los isótopos de Americiu bazcuyen ente 231.046 o.m.a (del 231Am) hasta 249.078 o.m.a. (correspondientes al 249Am).

Aplicaciones

[editar | editar la fonte]

Esti elementu puede ser producíu en cantidaes de dellos kilogramos y tien dellos usos (n'especial el 241Am, en virtú de que ye relativamente más senciellu producir muestres d'esti isótopu). Este mesmu isótopu foi utilizáu como una fonte portátil de rayu gamma pal so usu en radiografíes. L'isótopu 242Am ye un emisor de neutrones y amás ye citáu pa usu nun avanzáu cohete de propulsión nuclear;[4] sicasí, este ye demasiáu caru como pa producise en cantidaes abondo grandes.

Usos nel llar

[editar | editar la fonte]

El Americiu tien cierta utilidá nel llar y na industria: dellos detectores de fumu contienen una pequeña muestra, de normal unos 0.9 microcurius (cerca de 0.2 miligramos) de 241Am, como fonte de radiación ionizante. El funcionamientu d'esti detectores basar nel amenorgamientu de la conductividá del aire. Una cámara del detector dexa'l contautu ente l'americiu y l'ambiente. Dichu aire ye ionizado pola presencia de partícules alfa provenientes de la desintegración de los nucleos de 241Am y vuélvese, por tanto, conductor, cerrando asina un circuitu. La presencia d'otres partícules non ionizadas amenorga la conductividá dientro de la cámara, ataya'l circuitu, y dexa que suene l'alarma. Hai de solliñar que la cantidá de Americiu presente n'esti detectores nun pon en peligru la salú de los inquilinos. A pesar de que se prohiba'l so comercialización el fechu de tener unu instaláu nun significa incurrir nun delitu. Estes alarmes fueron retiraes del mercáu por cuenta de que la so xestión como residuos yera especial y más cara de lo normal.

Cámara de l'alarma de fumu na que ta conteníu'l 241Am.

El númberu d'oxidación más común del americiu ye +3. Ye muncho más complicáu aferruñar Am(III) a Am(IV) que faelo de Pu(III) a Pu(IV)en solución aguacienta.

Los científicos trabayen p'amenorgar la radiotoxicidad o bien atopar la manera de faela útil pa ser usada como combustible nuclear.

L'americiu, a diferencia del uraniu, nun forma fácilmente dióxidu de americiu (AMU2).[5] Esto debe a la so dificultá p'aferruñase penriba de +3 cuando s'atopa en solución aguacienta. Nel mediu ambiente puede faese un compuestu complexu amestándose'l carbonu y osíxenu.

  • AMU2(OH)+1
  • AMU2(OH)2+2
  • AMU2CO3+1
  • AMU2(CO3)2-1
  • AMU2(CO3)3-3

Toxicidá

[editar | editar la fonte]

L'americiu puede llegar a los seres vivos al traviés del aire, nel cual esvalíxase, adhiriendose a les partícules agua atmosférico, pudiendo bastiar y depositándose nel suelu, dende onde les plantes pueden absorbelo, anque en pequeñes cantidaes. Tamién puede llegar a l'agua, dende onde peces y mariscos (atropar na concha) pueden incorporalo.

La población humana puede contaminase al traviés de les víes mentaes, sicasí, los principales efeutos son debíos a la esposición direuta como les persones que trabayen n'almacenes d'armes nucleares o combustible nuclear de plantes d'enerxía, que tán espuestes a niveles más altos de americiu. Tamién ta presente en detectores de fumu.

Mecanismu d'aición

[editar | editar la fonte]

Cuando la radiación ionizante producida pol americiu afecta al cuerpu atropar nos güesos, produciendo daños nel nucleu de les célules y alteriando el material xenético. Estos efeutos pueden derivar en cáncer de güesos..

Una esposición a esta radiación en neños a temprana edá puede producir una mayor acumuladura nos güesos, con una mayor probabilidá de carecer cáncer.

Tamién se vio n'estudios con animales que se produz una afectacíon a los pulmones, fégadu y tiroides, anque con menos relevancia de los daños na célula osea..

Diagnósticu

[editar | editar la fonte]

Ante una posible intoxicación por americiu, son dos les pruebes que se realicen. La primera determina si hubo esposición a dosis elevaes, estudiando'l númberu de célules a partir d'una muestra de sangre. Na segunda prueba va determinase si la intoxicación deber al americiu. Tómense muestres de sangre, fieces, cuspia y orina, buscando si'l americiu ta siendo esaniciáu o ye reteníu nel cuerpu.

Encamientos

[editar | editar la fonte]

La Comisión de Reglamentación Nuclear d'Estaos Xuníos determinó unes llendes pal americiu nel aire de trabayu de 3 x 10 -12 microcuries por milillitru (µCi/mL) tantu pal 241 Am como pal 243 Am. Pela so parte, la EPA establez una llende de 15 picocuries por llitru d'agua potable pa nun entepasar los 4 milirems d'esposición al públicu.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. G. T. Seaborg, R. A. James, L. O. Morgan: "The New Element Americium (Atomic Number 95)", NNES PPR (National Nuclear Energy Series, Plutonium Project Record), Vol. 14 B The Transuranium Elements: Research Papers, Paper Non. 22.1, McGraw-Hill Book Co., Inc., New York, 1949; Abstract; Maschinoskript (Januar 1948).
  2. K. Street, Jr., A. Ghiorso, G. T. Seaborg: "The Isotopes of Americium", in: Physical Review 1950, 79 (3), 530–531; doi 10.1103/PhysRev.79.530; Maschinoskript (11. April 1950).
  3. Patent Nr. 3156523; Google Patents.
  4. American Institude of Physics Conference Proceedings.
  5. The Chemical Complexities of Plutonium.

Lliteratura

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]