Astatu

De Wikipedia
Poloniu ← AstatuRadón
   
 
85
At
 
               
               
                                   
                                   
                                                               
                                                               
Tabla completaTabla enantada
Información xeneral
Nome, símbolu, númberu Astatu, At, 85
Serie química Halóxenos
Grupu, periodu, bloque 17, 6, p
Masa atómica 210 u
Configuración electrónica [Xe]4f14 5d10 6s2 6p5
Electrones per nivel 2, 8, 18, 32, 18, 7
Propiedaes atómiques
Electronegatividá 2, 2 (Pauling)
Radiu covalente 127 pm
Estáu(aos) d'oxidación ±1,3,5,7
enerxía d'ionización 920 kJ/mol
Propiedaes físiques
Estáu ordinariu sólidu
Puntu de fusión 575 K (302 °C)
Entalpía de fusión 114 kJ/mol
Conductividá térmica 2,7 W/(m·K)
Isótopos más estables
Artículu principal: Isótopos del astatu
iso AN Periodu MD Ed PD
MeV
210At1008,1 h3,981
5,631
210Po
206Bi
Valores nel SI y condiciones normales de presión y temperatura, sacante que se diga lo contrario.
[editar datos en Wikidata]

L'astatu ye un elementu químicu de númberu atómicu 85 allugáu nel grupu de los halóxenos (grupu 17) de la tabla periódica. El so símbolu ye At.

Carauterístiques[editar | editar la fonte]

El comportamientu químicu d'esti elementu altamente radiactivu ye bien asemeyau al d'otros halóxenos, especialmente'l yodu. Piénsase que l'astatu ye más metálicu que'l yodu. Investigadores del Llaboratoriu Nacional de Brookhaven realizaron esperimentos nos que s'identificaron y midieron reaiciones elementales qu'arreyen al astatu.

L'astatu, siguíu del franciu, ye l'elementu más raru de la naturaleza, con una cantidá total sobre la superficie terrestre menor de 25 gramos nel mesmu intre de tiempu.[1]

Historia[editar | editar la fonte]

L'astatu (del griegu αστατος, astatos, que significa inestable) foi sintetizáu per primer vegada en 1940 por Dale R. Corson, K. R. MacKenzie y Emilio Segrè na Universidá de Berkeley (California), bombardiando bismutu con partícules alfa. Un primer nome pal elementu foi alabamino (Ab).

Obtención[editar | editar la fonte]

L'astatu obtiénse bombardiando bismutu con partícules alfa, llogrando isótopos 209At y 210At, con un periodu de semidesintegración rellativamente altu.

Isótopos[editar | editar la fonte]

Esisten 41 isótopos conocíos del astatu, toos radiactivos. L'isótopu más llonxevu ye'l 210At, que tien un periodu de semidesintegración de 8,1 hores, y el menos llonxevu ye l'isótopu 213At, con unu de 125 nanosegundos.

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. «Astatu, l'elementu químicu más raru de la Tierra». Consultáu'l 13 de mayu de 2015.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]


Elementos químicos
Llistaos
Nome | Símbolu | Númberu atómicu | Masa atómica | Puntu de fusión | Puntu d'ebullición | Densidá
Grupos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18
Periodos
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7
Series
Alcalinos | Alcalinotérreos | Lantánidos | Actínidos | Metales de transición | Metales del bloque p | Metaloides | Non metales | Halóxenos | Gases nobles
Bloques
bloque s | bloque p | bloque d | bloque f | bloque g


Error de Lua en Módulu:Control_d'autoridaes na llinia 522: attempt to index field 'datavalue' (a nil value).