Lliteratura del Romanticismu n'Alemaña
L'apaición del Romanticismu n'Alemaña ye bien temprana. Yá a empiezos del sieglu XVIII dieron traces prerrománticos nos poetes paisaxistes —Albrecht von Haller y el so poema Los Alpes, siguíu pola almiración de lo infinito y lo insignificante nel paisaxe de Klopstock, que la so llírica influyó en Goethe—, y nel tercer cuartu de dichu sieglu surde con fuerza'l movimientu Sturm und Drang ('torbonada y ímpetu'), que s'opunxo al racionalismu neoclásicu p'aponderar la rebeldía de la mocedá, la pasión y l'intuición creadora. Nesti ámbitu inscríbese'l Werther de Goethe (1774), que cunta l'amor imposible y el suicidiu per este d'un mozu; la obra tuvo una inmediata influencia internacional. Los ideales de la Revolución francesa llevaron a Friedrich von Schiller a escribir na so mocedá drames como Los bandíos (Die Räuber, 1776), y nel so maduror el célebre Guillermo Tell (1804). Na llírica, Novalis escribi Himnos de la nueche arriendes de la muerte de la so prometida de quince años en 1797, onde s'apondera lo nocherniego, cántase a la muerte ya identifícase a l'amada con Dios, tou nuna atmósfera de sincretismu místicu.