Transiberianu

Transiberianu
Tipu	línea férrea (es)
Llonxitú	9288 quilómetros
	[editar datos en Wikidata]

El ferrocarril Transiberianu^[1] (en rusu: Транссибирская магистраль, Транссиб Transibírskaia maguistral, Transsib) ye una rede ferroviaria que coneuta la Rusia europea coles provincies del Estremu Oriente Rusu, Mongolia, República Popular China y coneuta con Corea del Norte.

Carauterístiques

La ruta principal foi inaugurada dempués de trece años de trabayu, el 21 de xunetu de 1904. Con una estensión de 9.288 km,^[2] xune Moscú cola mariña rusa del océanu Pacíficu, más precisamente con Vladivostok (alcontrada nel mar del Xapón, y que'l so significáu en rusu ye “poder sobre oriente”), travesando la mayor parte de la que foi Asia Zarista. Esta vía, que traviesa ocho zones horaries y que'l so percorríu demanda cerca de 7 díes de viaxe, constitúi'l serviciu ferroviariu continuu más llargu del mundu, con esceición de la ruta que se fai dos veces al mes regularmente, y que sirve de conexón ente Moscú y Pyong Yang. Hai ramales a China, al traviés de Mongolia y Manchuria, con serviciu continuu a Corea del Norte.

Otru ramal d'importancia dientro d'esta estensa rede ferroviaria ye'l Transmanchurianu, que'l so percorríu coincide col Transiberianu hasta Társkaya, unos 1000 km al este del llagu Baikal. Dende la ciudá de Társkaya, el Transmanchuriano encarrera al sureste escontra China, y sigue el so percorríu hasta rematar en Beixín.

La tercera de les rutes primaries ye'l Transmongolianu, que coincide nel so traza col Transiberianu hasta Ulán Udé, na ribera este del llagu Baikal. Dende Ulán Udé, el Transmongoliano encarrera al sur hasta Ulán Bátor, dempués de lo que sigue en direición sureste hasta Beixín.

En 1991 foi completada una cuarta ruta, que'l so percorríu atopar más al norte, tres más de cinco décades d'obres esporádiques. Conocida como Ferrocarril Baikal-Amur, esta estensión dixebrar del Transiberianu dellos cientos de quilómetros al oeste del Llagu Baikal, y travesar pel so estremu norte. Esta ruta algama'l océanu Pacíficu al nordeste de Jabárovsk, en Sovétskaya Gavan. Magar brinda accesu a la notable mariña norte del Baikal, esti ramal caracterízase tamién por travesar zones consideraes peligroses.

Ramales

Transiberianu

La ruta principal, percorrida pol tren Non. 1, que se conoz col nome de Rossía ("Rusia" en rusu), pasa peles siguiente ciudaes:

Moscú (0 km, Fusu Horariu de Moscú). La mayor parte de les formaciones parten de la estación ferroviaria de Yaroslavsky.
Nizhny Nóvgorod (442 km, HHM) sobre'l ríu Volga; hasta'l día de güei, la estación principal d'esta ciudá lleva la so antigua denominación soviética, Gorki-Moskovski (anque'l nome de la ciudá foi camudáu en 1990), y apaez asina en munchos horarios.
Perm (1436 km, HHM+2) alcontrada sobre'l ríu Kama.
Frontera oficial ente Europa y Asia (1777 km), señalada con un obeliscu blancu.
Ekaterimburgu (1816 km, HHM+2) nos Monte Urales; hasta'l día de güei apaez cola que foi la so antigua denominación soviética Sverdlovsk en munchos horarios.
Omsk (2712 km, HHM+3) allugada nes márxenes del ríu Irtysh.
Novosibirsk (3335 km, HHM+3) sobre'l ríu Obi.
Krasnoyarsk (4098 km, HHM+4) a veres del ríu Yeniséi.
Irkutsk (5185 km, HHM+5) nes cercaníes de la estremidá sur del Llagu Baikal.
Ulán-Udé (5642 km, HHM+5).
Interseición col Transmongoliano (5655 km).
Chitá (6199 km, HHM+6).
Interseición col Transmanchuriano en Társkaya (6312 km).
Jabárovsk (8521 km, HHM+7) alcontrada sobre les márxenes del ríu Amur.
Vladivostok (9288 km, HHM+7), cerca del Océanu Pacíficu.

Ente 1956 y 2001, el tren Rossía siguía un percorríu vía Yaroslavl en llugar de faelo por Nizhny Nóvgorod. Otros trenes inda circulen pela ruta de Yaroslavl, o la ruta más sureña de Kazán.

Transmanchuriano

Videu grabáu dende un tren del transiberianu.

El Transmanchuriano sigue'l mesmu percorríu que'l Transiberianu ente Moscú y Chitá, pa depués travesar les siguientes poblaciones nel so camín escontra China:

Separación del ramal Transiberianu en Társkaya (a 6312 km de Moscú)
Zabaikalsk (6661 km), asentamientu rusu allugáu na frontera *

Manzhouli (a 2323 km de Beixín), asentamientu chinu allugáu na frontera * Harbin (1388 km)

Beixín

Transmongoliano

El Transmongoliano sigue'l mesmu percorríu que'l Transiberianu ente Moscú y Ulán Udé, pa depués travesar les siguientes poblaciones nel so camín escontra Mongolia y China:

Separación del ramal Transiberianu (a 5655 km de Moscú)
Naushki (5895 km), asentamientu rusu allugáu na frontera *

Frontera ente Rusia y Mongolia (5900 km)

Sühbaatar (5921 km), asentamientu mongol allugáu na frontera *

Ulán Bátor (6304 km), capital de Mongolia

Zamiin Uud (7013 km), asentamientu mongol allugáu na frontera *

Erlyan (a 842 km de Beixín), asentamientu chinu allugáu na frontera * Datong (371 km)

Beixín

Historia

Contestu y diseñu

A finales del sieglu XIX, el desenvolvimientu de Siberia viose enzancáu poles males comunicaciones de tresporte dientro de la rexón, según col restu del país. Amás de la Ruta siberiana, nun esistíen bonos caminos fayadizos pal tresporte sobre ruedes. Mientres unos cinco meses del añu, los ríos yeren los principales medios de tresporte. Mientres la metá fría del añu, la carga y los pasaxeros viaxaron en trineos tiraos por caballos sobre los caminos pel hibiernu, munchos de los cualos yeren los mesmos ríos, pero cubiertu de xelu.

El primer barcu de vapor nel ríu Ob, el Osnova de Nikita Miasnikov, poner en marcha en 1844. Los entamos fueron difíciles y nun foi hasta 1857 que la navegación en barcu de vapor empezó a desenvolvese nel Ob de manera seria. Los barcos de vapor empezaron a funcionar nel Yeniséi en 1863, nel Lena y Amur, na década de 1870.

Ente que la relativa planitud de Siberia Occidental yera, a lo menos, abondo bien sirvida pol xigantescu sistema del ríu Ob-Irtysh-Tobol-Chulym, los poderosos ríos de Siberia Oriental —como'l Yeniséi, el cursu cimeru del ríu Angara y el Lena— yeren na so mayoría navegables namái na direición norte-sur. Un intentu de remediar en parte la situación por aciu la construcción de la Canal de Ob-Yeniséi nun foi particularmente esitosu. Namái un ferrocarril podría ser una solución real a los problemes de tresporte de la rexón.

Llocomotora que realizaba'l viaxe ente Perm y Ekaterinburgu nel añu 1910

Los primeros proyeutos ferroviarios en Siberia surdieron dempués de la finalización de la llinia ferroviaria San Petersburgu-Moscú en 1851.^[3] Unu de los primeros foi'l proyeutu d'Irkutsk-Chitá, propuestu pol empresariu estauxunidense Perry Collins y sofitáu pol ministru de Tresporte Constantine Possiet con mires a coneutar Moscú hasta'l ríu Amur y, arriendes d'ello, col Océanu Pacíficu. El gobernador de Siberia, Nikolay Muravyov-Amursky, taba ansiosu por avanzar na colonización del Alloñáu Oriente rusu, pero los sos planes nun pudieron materializase, siempres y cuando los colonos tuvieron qu'importar ceberes y otros alimentos de China y Corea.^[4] Foi por iniciativa de Muravyov que se llevaron a cabu encuestes pa un ferrocarril na rexón de Jabárovsk.

Antes de 1880, el gobiernu central ignoró práuticamente estos proyeutos, por cuenta de la debilidá de les empreses de Siberia, una burocracia cabileña y mieu al riesgu financiero. En 1880, hubo un gran númberu de solicitúes refugaes y futuros d'autorización pa la construcción de víes ferriales pa coneutar Siberia col Pacíficu, pero non l'este de Rusia. Esto esmoleció al gobiernu y fizo que coneutara Siberia con Rusia central una esmolición apremiante. El procesu de diseñu duró diez años. Xunto cola ruta finalmente construyida, propunxéronse proyeutos alternativos: una ruta del sur, al traviés de Kazajstán, Barnaul, Abakán y Mongolia; y una ruta del norte, al traviés de Tiumén, Tobolsk, Tomsk, Yeniseysk y la moderna llinia Baikal-Amur o inclusive al traviés de Yakutsk.

La llinia estremar en siete seiciones, sobre la totalidá o la mayor parte de les cualos trabayóse simultáneamente, utilizando una mano d'obra de 90 000 homes.^[5] El costu total envalorar en 35 millones de llibres esterlines; la primer seición (de Cheliábinsk al ríu Ob) foi termináu a un costu de 900 000 llibres esterlines menos de lo envalorao.^[6] Los ferroviarios ufiertaron suxerencies p'aforrar fondos,^[5] por casu, por aciu la instalación de los tresbordadores en llugar de pontes sobre los ríos hasta que'l tráficu amontóse. Los diseñadores aportunaron y aseguraron la decisión de construyir un ferrocarril ininterrumpíu.

A diferencia de los refugaos proyeutos privaos que pretendíen coneutar les ciudaes esistentes y que precisaben tresporte, el Transiberianu nun tenía tal prioridá. Poro, p'aforrar dineru y evitar enfrentamientos colos propietarios de les tierres, decidió establecese el ferrocarril fora de les ciudaes esistentes. Tomsk yera la ciudá más grande y la más desafortunada, una y bones los bancos pantanosos del ríu Ob cerca d'él fueron consideraos desavenientes pa una ponte. El ferrocarril foi asitiáu a 70 km al sur (en llugar de cruciar el Ob en Novo Nikolaevsk, más tarde llamáu Novosibirsk); y a cencielles un ramal ensin salida coneutar con Tomsk, quitando a la ciudá del tráficu ferroviariu de tránsitu prospectivu y el comerciu.

Datos d'interés

Cambéu de bogies na frontera ente Mongolia y China, por cuenta de la diferencia nel anchu de vía

El percorríu traviesa siete fusos horarios distintos.
La duración total del viaxe depende del serviciu en cuestión, pero'l permediu ye de siete díes y seis nueches.
A intervalos regulares a lo llargo del trayeutu camuden les llocomotores, compruébense los bogies, según deduzse del soníu metálicu producíu al cutir una barra d'aceru, y bómbiase l'agua fresco necesaria pal suministru del tren per mediu de mangones.
La mayoría de les composiciones tienen más de 500 metros de coches de pasaxeros.
Rusia y Mongolia carauterizar pol so anchu de vía ancha, ente que China utiliza l'anchu estándar, polo qu'hai un cambéu nésta. Esto implica que les formaciones que viaxen escontra o dende China nun pueden cruciar la frontera direutamente, sinón que cada coche de pasaxeros tien de ser llevantáu por que los sos bogies sían camudaos. Esta operación, xunto colos trámites d'aduana y el control de pasaportes, puede faer que l'encruz de la frontera demande delles hores.
Cuanto menor ye'l númberu que'l tren lleva como identificación, menos paraes fai y polo tanto más rápidu ye'l viaxe. Sicasí, el númberu del tren nun supón diferencies tocantes a los tiempos riquíos nel encruz de fronteres.
Hai dos clases d'acomodos: blandiu, con asientos totalmente tapizaos; y duru, con asientos de plásticu o de cueru. Los dos tipos d'asientos convertir en cames pa viaxar de nueche. El tipu d'acomodu blandu consiste en grandes compartimientos tipu européu con 2 o 4 lliteres, ente que'l tipu d'acomodu duru consiste en compartimientos de cuatro litera o en coches ensin compartimientos.
El menú del tren tien 18 páxines.

Galería

Estación de Novosibirsk
Estación Krasnoyarsk
Monolitu señalando'l km 9288, nel estremu del Transiberianu alcontráu en Vladivostok.
El tren espreso Rossija que cuerre ente Moscú y Vladivostok.
Vista dende un tren del transiberianu, nel km. 2914.
Tren del transiberianu a Novosibirsk.
Túnel al oeste de Kultuk
Estación de Chulym
El ríu Kama dende la ponte ferroviaria

.

Ver tamién

Transsiberian, película de 2008 onde se desenvuelve tola aición. Empobinada por Brad Anderson.

Otros grandes trenes rellacionaos col Transiberianu:

Transmongoliano, va dende Moscú a Beixín. Pasa por Mongolia y la so capital, con una distancia de 7621 km. Tarda 5 díes. Utiliza parte del percorríu del Transiberianu.
Transmanchuriano, va de Moscú a Beixín, ensin pasar por Mongolia. Con una distancia de 8960 km, el so percorríu dura 6 díes. Tamién usa partes del percorríu del Transiberianu.

Referencies

↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: transiberianu
↑ «The Trans-Siberian Railway – the second longest railway in the world» (31 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-12-26.
↑ (2002) Problem Regions of Resource Type: Economical Integration of European North-East, Ural and Siberia. IEIE. ISBN 5-89665-060-4.
↑ March, G. Patrick (1996). Eastern Destiny: Russia in Asia and the North Pacific. Praeger/Greenwood, páx. 152–53. ISBN 0-275-95648-2.
↑ ^5,0 ^5,1 The Telegraph (ed.): «The epic history of the Trans-Siberian Railway» (inglés) (19 d'ochobre de 2012). Consultáu'l 22 d'abril de 2016.
↑ "The Great Siberian Iron Road", The Daily News (Londres), 30 d'avientu de 1896, p. 7.

Bibliografía

Thomas, Bryn (2003). The Trans-Siberian Handbook, 6ª, Trailblazer. ISBN 1-873756-70-4.
Sopeña, Germán (2003). La llibertá ye un tren (2ª ed.) Emecé. ISBN 950-04-2493-2
Marks, S.G. (1991). Road to Power: The Trans-Siberian Railroad and the Colonization of Asian Russia, 1850–1917. ISBN 0801425336.
Faulstich, Edith. M. "The Siberian Sojourn" Yonkers, N.Y. (1972–1977)
Калиничев, В. П. (1991). Великий Сиберский путь (историко-экономический очерк) (en rusu). Москва (Moscú, Rusia): Транспорт. ISBN 5-277-00758-Х.
United Nations Conference on Trade and Development (UNCTAD) (2010). Review of Maritime Transport, 2010 (PDF), Nueva York y Xinebra: United Nations. ISBN 978-92-1-112810-9. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Omrani, Bijan. Asia Overland: Tales of Travel on the Trans-Siberian and Silk Road Odyssey Publications, 2010 ISBN 962-217-811-1

Enllaces esternos

Transiberianu en Lonely Planet
Hestoria del Transiberianu (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Galería d'imáxenes Archiváu 2012-01-06 en Wayback Machine
Curtia hestoria del Transiberianu Archiváu 2017-10-18 en Wayback Machine
Rellatu d'un viaxe nel Transiberianu (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
Viaxe virtual de Moscú a Vladivostok (en rusu) y (n'inglés)
Grupu pa compartir y aldericar dato / imagen del trayeutu
2017: Un viaxe d'aventura col Ferrocarril Transiberianu Archiváu 2018-06-01 en Wayback Machine
ideas para rutas con el transsibiriano (n'alemán)

[1] Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: transiberianu

[2] «The Trans-Siberian Railway – the second longest railway in the world» (31 de xineru de 2011). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-12-26.

[problemregions-3] (2002) Problem Regions of Resource Type: Economical Integration of European North-East, Ural and Siberia. IEIE. ISBN 5-89665-060-4.

[4] March, G. Patrick (1996). Eastern Destiny: Russia in Asia and the North Pacific. Praeger/Greenwood, páx. 152–53. ISBN 0-275-95648-2.

[epic-5] 5,0 ^5,1 The Telegraph (ed.): «The epic history of the Trans-Siberian Railway» (inglés) (19 d'ochobre de 2012). Consultáu'l 22 d'abril de 2016.

[6] "The Great Siberian Iron Road", The Daily News (Londres), 30 d'avientu de 1896, p. 7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]