Salvador (Brasil)
Salvador | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Alministración | |||||
País | Brasil | ||||
Unidá federativa | Bahia | ||||
Tipu d'entidá | conceyu de Brasil | ||||
Alcaldes de Salvador de Bahía (es) | Bruno Reis | ||||
Nome oficial | Salvador (pt) | ||||
Nome llocal | Salvador (pt) | ||||
Códigu postal |
40000-000 | ||||
Xeografía | |||||
Coordenaes | 12°58′59″S 38°29′34″W / 12.9831°S 38.4928°O | ||||
Superficie | 693 km² | ||||
Altitú | 8 m | ||||
Llenda con |
Lauro de Freitas (es) , Simões Filho (es) , Saubara (es) , Candeias (es) , Itaparica (es) , Madre de Deus (es) , Salinas da Margarida (es) , São Francisco do Conde (es) y Vera Cruz (es)
| ||||
Demografía | |||||
Población | 2 418 005 hab. (2022) | ||||
Porcentaxe | 0% de Bahia | ||||
Densidá | 3489,18 hab/km² | ||||
Xentiliciu | ensin valor | ||||
Más información | |||||
Fundación | 1549 | ||||
Prefixu telefónicu |
71 | ||||
Estaya horaria | UTC−03:00 | ||||
Llocalidaes hermaniaes | Florencia, Angra do Heroísmo, Cayena, Cascais, Lisboa, Los Angeles, Filadelfia, Valparaíso, Natal, Maracay y Chongqing | ||||
salvador.ba.gov.br | |||||
Salvador o Salvador de Bahia (nome completu en portugués: São Salvador da Bahia de Todos os Santos)[1][2] ye una ciudá y conceyu brasilanu, capital del estáu de Bahia y primer capital del Brasil Colonial. Los sos habitantes son llamaos soteropolitanos en masculín y soteropolitanas en femenín, términu creáu a partir de la traducción al griegu del nome de la ciudá (en griegu Soteropolis), traducíu al asturianu como Ciudá del Salvador, compuestu de Σωτήρ ("salvador") y πόλις ("polis" o "ciudá").
Asitiada na Microrregión de Salvador, la ciudá ye una metrópolis rexonal con casi tres millones d'habitantes, siendo la ciudá más poblada del Nordeste de Brasil, la tercera más poblada de dichu país. El so área metropolitana, conocida como Rexón Metropolitana de Salvador o Gran Salvador, tien 3.767.902 habitantes, lo que la torna na tercera más poblada del nordés, la séptima de Brasil y la 111° del mundu.[3][4] Foi clasificada en comparanza cola rede urbana d'otres ciudaes brasilanes como un centru metropolitanu nacional. La superficie del conceyu de Salvador ye de 706,8 km² y les sos coordenaes, a partir del marcu de la fundación de la ciudá, nel Faru de la Barra o Fortaleza de San Antonio son 13° sur y 38° 31' 12'' oeste. Centru económicu del estáu, ye un puertu esportador, centru industrial, alministrativu y turísticu, alluga diverses universidaes y una base naval en Aratu.
La ciudá de Salvador yera d'antiguo llamada Bahia, inclusive polos habitantes del propiu estáu. Tamién recibió dellos llamatos como Capital de l'Allegría (en portugués Capital da allegría por cuenta de los enormes festexos populares, y Roma Negra, por ser considerada la metrópolis col mayor porcentaxe de negros alcontrada fora d'África.[5]
De la mesma, Salvador ye sede d'importantes empreses rexonales, nacionales ya internacionales. Foi en Salvador onde surdió la Odebrecht que, en 2008, volvióse'l mayor conglomeráu d'empreses, dedicaes a la construcción civil y la petroquímica n'América Llatina, con delles unidaes de negocios en Salvador, Rio de Janeiro, São Paulo y diversos países del mundu.[6]
Historia
[editar | editar la fonte]Antes mesmu de ser fundada la ciudá, la rexón yá yera habitada dende'l naufraxu nel Ríu Bermejo d'un navío francés en 1510 cerca del sitiu actual, de que la so tripulación formaba parte'l famosu colonizador portugués Diogo Álvares Corrêa, moteyáu polos indíxenes "Caramuru". La ciudá convertir en sede del primer obispu católicu de Brasil en 1522. En 1534, foi fundada la capiya n'honor a "La nuesa Señora de Gracia", porque ende vivíen Diego Álvares y la so esposa, Catarina Paraguazú.
En 1536 aportó a la ciudá'l primera donatario Francisco Pereira Coutinho, nomáu Capitán hereditariu pol rei Xuan II de Portugal. Él fundó'l campamentu llamáu Arrabalde de Pereira, na redoma d'onde se topa güei la Fastera de la Barra. Esti campamentu, doce años más tarde, al momentu de la fundación de la ciudá foi llamáu "Villa Vieya". A los indíxenes nun los gustaba'l tratu de Pereira Coutinho pola so crueldá y arrogancia. Por tanto, amenáronse delles rebeliones indíxenes mientres él atopábase na ciudá. Nuna d'éstes Pereira foi forzáu a retirase a Porto Seguro, en compañía de Diego Álvares, escontra la Bahia de Tolos Santos, encarando una fuerte nube. El barcu, al debalu, llegó a la isla de Itaparica. Nesti llugar fueron fechos prisioneros polos indíxenes, anque Diego Álvares foi puestu en llibertá. Sicasí, Pereira Coutinho foi estazáu y convertíu n'alimentu.
El 29 de marzu de 1549 aportó una encomienda de conquistadores portugueses, encabezaos por Tomé de Sousa, el primer Gobernador Xeneral de Brasil, y el so comitiva en seis distintes embarcaciones: trés naos, dos carabeles y un bergantín, con órdenes del Rei de Portugal de fundar una ciudá-fortaleza llamada San Salvador. Asina entós, foi fundada la ciudá de Salvador, dende un entamu como ciudá capital, ensin ser enantes una ciudá de provincia. Llueu se convirtió esti puertu oceánicu, nun importante centru de la industria azucrero y el tráficu d'esclavos. Foi estremada nuna zona a lo cimero y otra na parte inferior, la primera foi l'área alministrativu y relixosa más importante, y el llar de la mayoría de la población. La parte inferior pela so parte yera'l centru financieru, con un puertu y un mercáu.
Xunto col gobernador llegaron nes embarcaciones de más de mil persones. Trescientos venti d'elles designaes pa recibir los salarios propuestos, ente ellos taba'l primer médicu asignáu a Brasil por un periodu de trés años: el Dr. Jorge Valadares, según el farmacéuticu Diego de Castro, seiscientos soldaos y fidalgos desterraos, y los primeros sacerdotes xesuites en Brasil ente los que se cunten Manuel de Nóbrega, João Aspilcueta Navarro y Leonardo Nunes. Les muyeres yeren poques, polo que darréu, los portugueses que vivíen en Brasil, solicitaron a la corona la unviada de más muyeres como novies. Quiciabes Tomé de Sousa foi'l primer visitante en namorase del llugar, como asocedió igualmente con munchos dempués d'él. Al recibir la noticia de que'l so sustitutu venía de camín, dixo: ¿Ves esto? La verdá ye qu'enantes se me faía la boca agua cuando pensaba en dir a Portugal, pero agora, nun sé por qué, ensúgame la boca hasta tal puntu que quiero cuspir y nun puedo. Dempués de Tomé de Sousa, Duarte da Costa foi'l gobernador xeneral de Brasil: llegó'l 13 de xunetu de 1553, xunto con otres 260 persones, ente ellos el so fíu Álvaro, el xesuita José de Anchieta, y docenes de moces güérfanes pa sirvir d'esposes al colonos. Mem de Sá, el tercer Gobernador Xeneral, quien concluyó col so gobiernu hasta l'añu de 1572, tamién contribuyó con una gran alministración. En 1583 la ciudá tenía 1 600 habitantes, la población creció velozmente hasta convertise nuna de les ciudaes más grandes del Nuevu Mundu, superando cualquier colonia d'Estaos Xuníos na dómina de la Revolución Americana de 1776.
La ciudá foi invadida por tropes de les Provincies Xuníes de los Países Baxos en 1598, 1624-1625 y 1638. L'azucre yá yera'l productu más esportáu pola colonia nel sieglu XVII a finales del cual la provincia de Bahia convertir nel mayor esportador d'azucre del mundu. Naquel momentu, les llendes de la ciudá ampliábense entendiendo les parroquies de San Antonio Além do Carmo y la de San Pedro Viejo. La ciudá de São Salvador da Bahia de Todos os Santos foi la capital y sede de l'alministración colonial de Brasil hasta 1763, añu en que la ciudá perdió la so condición de capital de Brasil, pasando a ser Rio de Janeiro.
En 1798, asocedió la llamada Revuelta de los xastres, na que tuvieron arreyaos homes del pueblu como Lucas Dantas y João de Deus, según intelectuales como Cipriano Barata y otros profesionales lliberales.
En 1809, Marcos de Noronha y Brito, Conde d'Arcos, empezó la so alministración, que foi bien benéfica pa la ciudá. En 1812 inauguró'l Teatru de São João, onde darréu Xisto Bahia cantaría los sos "chules" (música de danza tradicional d'heriedu afro-brasilana) y les sos lundos, Castro Alves sería aclamáu pola audiencia cola so poesía llírico y abolicionista. Inda so la so alministración, asocedieron grandes deslizamientos de tierra nes fasteres de Gameleira, de Misericordia y de Montanha.
La ciudá tresformar nun baluarte de la independencia colonial y foi atacada poles tropes portugueses en 1812, permaneciendo ocupada hasta'l 2 de xunetu de 1823. Mientres los siguientes 150 años cayó nun engraciáu descensu, fora de la corriente industrialista del país. En 1835 produzse una sulevación d'esclavos musulmanes, conocida como la Revuelta de los Males. Mientres el sieglu XIX, Salvador siguió influyendo na política nacional, teniendo gran númberu de ministros del Gabinete nel Segundu Reináu, como José Antonio Saraiva, José María da Silva Paranhos, Sousa Dantas y Zacarias de Góis. Cola proclamación de la República, y la crisis nes esportaciones d'azucre, la influencia económica y política de la ciudá na Brasil menguó. Sicasí, Salvador siguió siendo, un centru turístico y cultural.
En 1873 instalar na ciudá, el primer elevador de Brasil, el Elevador Lacerda, ésti coneuta la Ciudá Baxa cola Ciudá Alta. Dende entós nel intre del tiempu, esti elevador tuvo suxetu a diverses meyores.[7]
Para 1890, Salvador yera la segunda ciudá más poblada de Brasil, y la cuarta en tener un sistema telefónicu. En 1895 inauguróse l'elevador Taboao, qu'operó hasta 1961, tresportando principalmente a la clase obrera escontra'l centru comercial de la ciudá. Sicasí, a pesar de qu'a entamos del sieglu XX, la ciudá siguió creciendo, el ritmu yera inferior al rexonal. Salvador empezó a perder importancia frente a otres ciudaes brasilanes, como São Paulo, que resultó ser más curiosa pa la inversión.[8]
En 1912 produzse'l bombardéu de la ciudá de Salvador, por cuenta de disputes ente los líderes oligárgicos de la socesión de gobiernu: La Biblioteca y l'Archivu son totalmente destruyíos. El dañu deriváu d'esti infortuniu ye tan importante que se pierden irreparablemente importantes documentos históricos de la ciudá.
Diverses empreses comerciaban en Salvador nestos años. La Companhia de Navegação Costeira tresportaba productos dende Salvador escontra Ríu. Dende esti puertu esportábase tabacu y cacáu, con participación de dos antigües cases comerciales britániques (Duder & Brother, establecida en 1900 y F. Stevenson & Cia. Ltda, est. en 1895) y una suiza (Hugo Kaufmann & Cia., est. en 1908). Una d'estes cases, la Duder, cuntaba con una llexa ballenera, y una planta refinadora del aceite de ballena, en Salvador. Firmes brasilanes, Correa Ribeiro y Barreto de Araujo, tamién espolletaron col negociu del cacáu. En tierra fabricábense cigarros y procesábase caña d'azucre. El tradicional vieno Jurubeba Leao do Norte empezó a ser producíu nos años 1920.
Sicasí, con too y con eso esti progeso económicu, la probeza reinaba sobre Salvador. La ciudá tenía qu'enfrentar l'ausencia de drenaxes en dellos sectores, un sistema de salú débil, y un deficiente serviciu de recueya de basura.
Ente los años 1920 y 1960, los probes empezaron a vivir en faciendes abandonaos allugaes en Pelourinho. Una d'estes cases, Maciel, convertir nun famosu centru de prostitución y tráficu de drogues nos años 1930. Pela so parte, la clase trabayadora vivía en Estrada de Liberdade, Cabula y Retiru. Los comerciantes vivíen en Brotes, Matatu y Santu Antonio Alem do Carmo. Les clases más privilexaes atópase na ciudá alta, específicamente na Avenida Barra, Vitoria y el distritu Canela.
El 1 de xineru de 1930 foi reinaugurado el Elevador Lacerda, depués de reemplazase los dos antiguos elevadores per cuatro elevadores de mayor capacidá (27 persones cada unu). Amás, l'elevador recibió la so actual fachada Art decó. En 1939, el gobiernu atopó petroleu dientro de la ciudá, y dos años dempués esplotábense cuatro pozos que producíen 230 barriles diarios. En 1945, la empresa constructora Odebrecht foi fundada en Salvador, arreyándose rápido en grandes proyeutos rexonales. En 1946, prohibiéronse los xuegos d'azar y los apuestes, fechu qu'afectó direutamente al luxosu Hotel Bahia, llugar frecuentáu pola clase alta de Salvador. Esi mesmu añu, fundóse la Universidá Federal de Bahia.
Escontra 1948 Salvador yá cuntaba con 340,000 habitantes, siendo yá naquella dómina la cuarta ciudá más grande de Brasil. Por cuenta de l'ausencia d'aire acondicionáu, munchos homes de negocios aldericaben los sos asuntos nes cais de Salvador, entós daquella casi desprovistes de tráficu.[8] Amás, el serviciu telefónicu yera deficiente, polo que'l costume d'aldericar los negocios na cai siguía vixente nos años 1940.
En 1949, concluyóse l'autopista BR 116 (Rio de Janeiro-Salvador), qu'aceleró'l procesu de migración de los soteropolitanos escontra'l sur. Hasta entós, casi tol tresporte fora de Salvador realizar por mar. En 1958, fundóse'l primera supermercáu, el Paes Mendonca. Antigües tiendes por departamentu como la Mesbla y la Sloper fueron fundaes nestos años.
La llegada de mayor inversión de Petrobras xeneró nuevos puestos de trabayu. Para 1964, esta empresa emplegaba a 24 mil persones, la mayoría d'elles miembros de la naciente clase media de Salvador. Sicasí, casar obrera taba conformada mayoritariamente por negros. Uun estudiu de la Universidá Federal de Bahia demostró qu'a pesar del crecimento económicu, la situación de la mayoría de les persones empioró nos años 1960. N'efeutu, en 1961, el 7.0% de les families de Salvador yeren consideraes bien probes; pero en 1970, esti porcentaxe amontárase a 16.1%.[8] Ente les causes d'esti deterioru social, resalta la decisión del gobiernu militar d'amenorgar el salariu mínimu en 1965.[8]
Pa 1991 la población yá algamara la cantidá de 2.08 millones d'habitantes.
Centru históricu
[editar | editar la fonte]La pallabra Pelourinho (picota n'español) , refierse, nel ampliu sentíu de la pallabra, a una columna de piedra alcontrada de normal al centru d'una plaza, onde yeren espuestos y castigaos los criminales. En Brasil, y en particular el pelourinho de Salvador, tuvo un propósitu principal de castigar a los esclavos por aciu azotes mientres el periodu de la colonia. Darréu, y una vegada que la esclavitú foi abolida en Brasil, esta parte de la ciudá empezó a atraer artistes de tolos xéneros: cine, música, pintura, etc., conviertiendo al "Pelourinho" nun centru cultural.
En 1991, hubo una fuerte inversión estatal na seguridá y financióse la instalación d'hostales, restoranes, escueles de danza, lo mesmo que de otres artes, amás que s'empecipió restauración de les cases d'alredor. Sicasí, dalgunes d'estes construcciones nun se restauraron nos sos interiores yá que se dio prioridá a les fachaes, ente otres razones porque l'estáu del interior de les cases torgaba la reconstrucción exacta. Cola restauración, la demanda de turistes nacionales y estranxeros amontóse. Tamién, los residentes d'estes cases fueron reasitiaos n'otros barrios de Salvador.
El pelourinho de Salvador ye un llugar apináu de construcciones coloniales pintaes de distintos colores. Por tanto, por tol valor históricu y cultural que representa, anguaño, quedó inscritu dientro del Rexistru Históricu Nacional, foi nomáu Centru Cultural Mundial pola UNESCO, amás, la UNESCO certificó esti importante sitiu históricu como Patrimoniu de la Humanidá.
El pelourinho ta allugáu dientro del centru históricu de Salvador de Bahia, sol resguardu de la UNESCO. D'esta forma, Salvador puede ser miembru de la Organización de les Ciudaes del Patrimoniu Mundial.
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
---|---|
Cases antigües nel centru históricu. | |
Llugar | Brasil |
Criterios | Cultural: iv, vi |
Referencia | 309 |
Inscripción | 1985 (IX Sesión) |
Área | América Llatina y el Caribe |
El centru históricu de Salvador foi designáu en 1985 como Patrimoniu de la Humanidá pola UNESCO. La ciudá representa un bellu exemplu del urbanismu del sieglu XVI cola sede gubernamental na ciudá alta y el centru comercial urbanu na ciudá baxa. De la mesma una gran parte de la ciudá caltuvo les vieyes carauterístiques de les sos cais y les sos coloridas cases.
Como primer capital del Nuevu Mundu portugués, Salvador practicaba'l trabayu d'esclavos y tien el so propios pelourinhos instalaos n'espacios abiertos como'l terreiro de Jesús y les places conocíes güei como Thomé de Souza y Castro Alves. Un pelourinho yera un símbolu d'autoridá y xusticia, pa dalgunos, y un sitiu de castigos ya inxusticies pa la mayoría. L'alzáu por un curtiu tiempu nel actual Centru Históricu foi depués trasladao a la Plaza de la Piedá, terminando dándo-y el so nome al complexu arquiteutónicu y históricu de Pelourinho.
Dende 1992, el barriu del Pelourinho tuvo suxetu a una restauración de casi 100 millones de dólares que se destinó a la reconstrucción de cientos de fachaes d'edificios y la espulsión de la vasta mayoría de la población d'orixe africanu. Esti procesu dio orixe a un alderique políticu en Bahia por cuenta de la espulsión de los antiguos residentes del Pelourinho, escluyíos de los beneficios económicos de la renovación na so mayor parte, siendo aquella asignada a unos pocos.
El desenvolvimientu y l'estatus de Salvador mientres la dómina colonial (como capital de la colonia mientres 250 años) ta reflexada na magnificencia de los sos palacios, ilesies y conventos coloniales, la mayoría de los sieglos XVII y XVIII. Estos inclúin:
- La Catedral de Salvador: Antigua ilesia xesuita de la ciudá, foi construyida na segunda metá del sieglu XVII. Ye un bellu exemplu de l'arquiteutura y la decoración mannerista.
- La Ilesia y el Conventu de San Francisco: Conventu ya ilesia franciscana datada de la primer metá del sieglu XVIII. La decoración barroca de la so ilesia ta ente la más belles de Brasil.
- La Ilesia d'El nuesu señor de Bonfim: Ilesia estilu rococó con decoración interior neoclásica. La imaxe d'El nuesu Señor de Bonfim ye la más venerada de Brasil. La Fiesta d'El nuesu Señor de Bonfim (Festa de Nosso Senhor do Bonfim) ye la más importante de la ciudá tres l'Antroxu.
- El Mercado Modelo: En 1861, na Plaza Cayrú, foi construyíu l'Edificiu d'Aduanes, con una atayante (gran habitación con un domo na parte cimera) na parte fina, la construcción d'un edificiu d'Aduanes, con una rotonda (gran sala circular con una cúpula techu) na parte final, onde los buques fondiaben a dexar la so mercancía. En 1971 el mercáu empezó a operar nesti edificiu, y trenta años dempués, surdió un imperiu na parte inferior, que se sometió a una fergorma. Güei esisten 200 stands con una variedá de pieces d'arte y artesaníes feches en Bahia, dos restoranes, y dellos chigres que sirven bébores típiques y aperitivos.
- El Elevador Lacerda: Inauguráu en 1873, esti elevador foi diseñáu y construyíu pol home de negocios Antônio Francisco de Lacerda. Los cuatro elevadores conecten una distancia de 72 metros ente la Plaza Thomé de Souza na ciudá alta, y la Plaza Cayrú na parte baxa. En cada percorríu, que tarda 22 segundos, l'elevador tresporta 128 persones, funcionando les 24 hores del día.
Salvador na actualidá
[editar | editar la fonte]Estremar en ciudá alta y ciudá baxa, cola catedral y el centru alministrativu na primera. La ciudá entá caltién munchos edificios coloniales, incluyendo la primer catedral de Brasil y la primer facultá de medicina.
Ye conocida pola gran influencia cultural africana. La mayor parte de la población provién d'esi continente. Ye'l centru del Yoruba Candomblé y del baille marcial capoeira, y tien más de 350 ilesies, polo que se-y conoz como la "Roma negra". Más allá de la relixón, la influencia africana estender a la comida, música (dende'l afoxé espiritual, hasta'l más popular axé y samba.
La tasa d'alfabetización ye del 90%. Salvador ye una ciudá bellísima, moderna, enllena d'actividá, altos y modernos edificios, de gran curiosu turísticu y posesora d'un ricu patrimoniu cultural y históricu, aun así, enfrenta fondes desigualdaes sociales, típiques del Brasil. Aproximao un terciu de la población vive en barrios probes onde esisten serios problemes de saneamientu y suministru de servicios, otra parte de la población vive nel cascu históricu, y el restu, en grandes zones residenciales, munches d'elles bastante luxoses (Abarganaes de formoses sableres y dotaes de grandes centros comerciales y otros servicios), que s'alluguen casi siempres próximos a la mariña y escontra Lauro de Freitas, onde abonden belles cases, casones y grandes edificios o "Condominios" con piscines, canches de tenis y amplios xardinos, situación que reflexa entá más el drásticu contraste social esistente na ciudá.
La ciudá tien dos universidaes públiques: La Universidá Federal de Bahia y la Universidá del Estáu de Bahia (que bien tien los sos campus partíos por tol estáu tamién tien un campus na capital). Amás nos últimos años de la década de los 90 y principios de los 2000 hubo un "boom" d'Universidaes y Facultaes privaes y son elles: La Universidade Católica de Salvador (bien tradiccional), la Universidade Salvador, la Universidade FACS, la Facultade do ISBA, la Facultade 2 de julho, la Facultade Jorge Amado, La FTC, ente otres munches.
Salvador ye conocida polos sos grandes celebraciones del antroxu. Tamién ye un importante destín de turismu, sobremanera el Pelourinho o ciudá vieya, y les playa.
Xeografía
[editar | editar la fonte]Playa
[editar | editar la fonte]Salvador tien numberoses sableres a lo llargo de la mariña Atlántica, y la mariña de la Bahia de Tolos Santos. Les principales sableres urbanes son Itapuan, Pituba, Artistes, y Porto da Barra.
Les sableres de la ciudá atraen tanto a los habitantes locales como a turistes, principalmente por cuenta de la prestosa temperatura de l'agua. Casi toles sableres cunten con restoranes típicos asitiaos sobre'l sable (chiringos), onde se preparar mariscu y diverses bébores, cuantimás la cerveza sirvida bien fría. Amás, nes sableres pueden atopase puestos de "bahianas", onde puede comese el acarajé, un buñuelo de frijol, tostáu n'aceite de palma comida típica afro-brasilana.
Clima
[editar | editar la fonte]Salvador tien un clima tropical templáu, con un nivel de mugor relativamente alto mientres l'añu. Sicasí, la ciudá nun sufre temperatures estremes por cuenta de la proximidá del océanu y los vientos que soplen dende él. Marzu ye'l mes más calorosu, con máximes de 30ᵘ C y mínimes de 24ᵘ C. Julio esperimenta les temperatures más nidies, con máximes de 26ᵘ C y mínimes de 19ᵘ C. La máxima temperatura rexistrada na ciudá de Salvador foi de 34,4° C[9] el 8 de febreru de 1963 y la temperatura más baxo rexistrada foi de 19,8° C el 20 de xunetu de 1966.[10] La forma triangular de la ciudá garantiza unes condiciones de sol privilexaes (con un permediu de 2.220 hores d'esposición al sol añales), ente que un nidiu oral sopla constantemente.[11]
A diferencia de los terrenes del interior (conocíos como'l sertão), les precipitaciones en Salvador son abondo abondoses, con un permediu total añal de 201cm, son más bayuroses en mayu con 33cm y, polo xeneral, mengüen hasta llegar a un mínimu de 11cm en xineru. Los ciclones tropicales y los tornaos son desconocíos nesta zona,[12][13] pero'l 12 de febreru de 2008, formóse un pequeñu F0 nel océanu, cerca del barriu de Ríu Vermelho, y provocó una pequeña tromba marina.[14]
La mariña ye bien diversa, con sableres arenoses, cantiles, manglares y una serie d'islles, una de les cualos, Itaparica, inclúi una zona de resort.
Parámetros climáticos permediu de Salvador de Bahia | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mes | Xin | Feb | Mar | Abr | May | Xun | Xnt | Ago | Set | Och | Pay | Avi | añal |
Temperatura máxima absoluta (°C) | 32.8 | 33.3 | 33.6 | 32.8 | 31.5 | 30.4 | 29.6 | 31.3 | 29.8 | 32.2 | 32.1 | 32.4 | 34.3 |
Temperatura máxima media (°C) | 29.9 | 30 | 30 | 28.6 | 27.7 | 26.5 | 26.2 | 26.4 | 27.2 | 28.1 | 28.9 | 29 | 28.2 |
Temperatura media (°C) | 26.4 | 26.5 | 26.6 | 26.2 | 25.2 | 24.3 | 23.7 | 23.6 | 24.3 | 25.1 | 25.5 | 25.9 | 25.3 |
Temperatura mínima media (°C) | 23.6 | 23.7 | 23.9 | 23.7 | 22.9 | 22 | 21.4 | 21.2 | 21.7 | 22.5 | 22.9 | 23.2 | 22.7 |
Temperatura mínima absoluta (°C) | 20 | 20.7 | 20.8 | 20.7 | 20.2 | 18.7 | 19 | 19 | 19.5 | 20 | 16.2 | 20 | 16.2 |
Lluvia (mm) | 138 | 142 | 151.6 | 309.7 | 359.9 | 243.7 | 175 | 127.4 | 102 | 114.9 | 137.1 | 142.8 | 2144 |
Díes de lluvia (≥ 1 mm) | 10 | 13 | 16 | 17 | 20 | 19 | 20 | 15 | 12 | 10 | 11 | 10 | 173 |
Hores de sol | 245.6 | 226.4 | 231.1 | 189.7 | 174.3 | 167.2 | 181.2 | 202.6 | 211.4 | 228 | 213.6 | 224.7 | 2495.8 |
Humedá relativa (%) | 79.4 | 79 | 79.8 | 82.2 | 83.1 | 82.3 | 81.5 | 80 | 79.6 | 80.7 | 81.5 | 81.1 | 80.9 |
Fonte: Brazilian National Institute of Meteorology (INMET).[15][16][17][18][19][20][21][22][23] |
Vexetación
[editar | editar la fonte]Salvador atopar nuna rexón de montes tropicales. Les selves de Salvador de Bahia carauterizar por altos niveles de precipitación y los niveles añales normales bazcuyen ente 2000 mm y 1700 mm. Como resultancia del clima de la rexón, Salvador y la rexón circundante tien una diversa seleición de plantes tropicales.
Hai delles carauterístiques comunes de los árboles de la selva tropical. Les especies de selva tropical de cutiu tienen unu o más atributos non comunes a los árboles de llatitúes más altes o árboles en condiciones más seques de la mesma llatitú. Más aisllaos d'otros grandes bloques de selva tropical n'América del Sur, la Mata Atlánticu tien una bien diversa y únicu amiestu de vexetación y tipos de montes.
Con casi 950 tipos distintos d'aves, esisten munches especies úniques como'l paujil piquirrojo, el patu serruchu brasilanu y numberoses especies de loros amenaciaos. Esti puntu caliente ye tamién el llar de 20.000 tipos distintos d'árboles, la metá de los cualos nun s'atopen en nenguna otra parte.[24]
Demografía
[editar | editar la fonte]Eleutoráu
[editar | editar la fonte]Salvador tien el tercer mayor colexu eleutoral de Brasil, detrás de São Paulo y Rio de Janeiro, cuntando con aproximao con 1,8 millones d'eleutores.
Relixón
[editar | editar la fonte]Tocantes a relixón, el 59,66 % son miembros de la Ilesia católica, el 8,09 % d'ilesies evanxéliques pentecostales, el 5.40 % d'ilesies evanxéliques misioneres, el 2.36 % de los Testigos de Xehová, el 2.22 % espiritistes, el 1.52 % de la Ilesia Católica Apostólica Brasilana, y el 1.87 % afirma nun tener afiliación relixosa.[25]
Crecedera demográfica
[editar | editar la fonte]Para 1890, Salvador yera la segunda ciudá brasilana más poblada, superada namái por Rio de Janeiro. Sicasí, para 1940 cayera al cuartu llugar, siendo algamada por Recife y São Paulo. Mientres esos cincuenta años, la tasa de crecedera añal fuera de 1 % en permediu. Poques industries nueves establecer nestes décades, una y bones los inversionistas prefirieron ciudaes más al sur. A partir de 1940, hasta 1960, la ciudá empezó a esperimentar la crecedera de nuevu, en gran parte debíu al éxodu rural. Ente 1950 y 1970 la ciudá esperimentó una nueva fola de industrialización, que xeneró 80 mil emplegos nuevos, anque la mayoría de la población siguió viviendo na probeza.[8]
Ente 1960 y 2000, la población de Salvador se cuatriplicó, algamando'l so mayor ritmu de crecedera añal (4.4%) ente 1960 y 1970.[26] Esti ritmu escayó nos últimos años, reportándose una tasa de crecedera añal de 1.8% na década de los 90.[26] Pal 2020, espérase que 3.060.540 de persones vivan en Salvador.
En 1980, el númberu d'ocupantes por casa yera de 5 persones, pal 2000, amenorgárase a 3.2 persones.[26]
Evolución de la población de Salvador de Bahia |
---|
Fonte: Prefeitura Municipal de Salvador. «A população de Salvador». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-03-27. Consultáu'l 24 de marzu de 2009. (Datos 1960 a 2000) |
Economía
[editar | editar la fonte]Salvador ye'l segundu destín turísticu más popular en Brasil, dempués de Rio de Janeiro. El turismu y l'actividá cultural son importantes fontes d'emplegos ya ingresos, fomentando les artes y la preservación del patrimoniu artístico y cultural. Los puntos d'interés más importantes son el famosu distritu de Pelourinho (llamáu remembrando a la picota colonial que exitió dalguna vegada ellí), les sos hestóriques,[27] y les sos plates. La infraestructura turística de Salvador ta considerada una de les más modernes de Brasil, especialmente en términos d'hoteles y allegaos. La ciudá ufierta agospiamientu pa tolos gustos y les normes, dende albeges xuveniles hasta hoteles internacionales. La construcción ye una de les actividaes más importantes na ciudá, y munches compañíes desarrolladoras, tanto nacionales como internacionales (principalmente d'España, Portugal ya Inglaterra[28]) ta invirtiendo na ciudá y la zona mariniega bahiana .
Ford Motor Company tien una planta na Rexón Metropolitana de Salvador, na ciudá de Camaçari, na que se ensamblan los modelos Ford EcoSport y Ford Fiesta.
N'avientu de 2001, la compañía Monsanto inauguró, nel Polu Petroquímico de Camaçari, na Rexón Metropolitana de Salvador, la primer planta de la compañía dedicada a la producción de materies primes pa la yerbicida Roundup en Suramérica. La inversión foi equivalente a 500 millones de US$, de los cualos utilizáronse US$ 350 millones na fase inicial. La Planta Camaçari ye la unidá más grande de Monsanto fora d'Estaos Xuníos y la única dedicada a la producción de materia primo para dichu productu. La compañía empezó los trabayos civiles pa la nueva planta en xineru de 2000.
L'área de la unidá ye de 631 000 metros cuadraos, incluyendo 200 000 metros cuadraos d'área construyida. Depués de completar los dos fases, va emplegar 1 400 persones, de los cualos 350 van ser trabayadores direutos y 1050 trabayadores indireutos. Cola so planta n'operación, Monsanto produz US$ 350 millones pa la economía brasilana, evitando la importación de US$ 150 millones de dólares en conceutu de materia primo .
El PIB de la ciudá yera de R$ 22 145 303 000 en 2005.[29]
L'ingresu per cápita de la ciudá yera de R$ 8,283 en 2005.[30]
Alministración y gobiernu municipal
[editar | editar la fonte]El primer gobernador de Brasil, Thomé de Souza, moró en Salvador dende 1549. L'edificiu nel que vivió foi reedificado en 1919, cuando se-y dio'l so nome actual: Palácio ríu Branco (Palaciu Río Blanco). Güei ye la sede de la Fundación Pedro Calmon del Estáu de Bahia y del Monumentu del Gobernador. Anguaño'l gobernador mora nel Palácio de Ondina. La ciudá acueye a 20 consulaos (la mayoría d'América y Europa)[31]
La ciudá ye gobernada por un prefeutu que fai les vegaes d'alcalde (en portugués prefeito). L'actual, dende 2013, ye Antônio Carlos Magalhães Neto, perteneciente al Demócrates. La ciudá tien tamién una cámara con 41 diputaos municipales (en portugués vereadores que la so traducción ye conceyales), que sesionan na Cámara Municipal de Salvador. La so sede ye una estructura construyida aproximao en 1660. La ciudá ye tamién llar de delles asociaciones que se proponen ameyorar la calidá de vida de los barrios, recibiendo'l sofitu so la responsabilidá del prefeutu, y d'otros trabayos.[32] Tamién alluga a l'Asociaciones de los Moradores de la Barra, l'Asociación de Moradores y Amigos del Centru Históricu, l'Asociación de Moradores de Villa Galícia y Iparinga, l'Asociación de Condominios y Moradores del Altu de Itaigara, l'Asociación de Moradores y Amigos d'Imbuyí, l'Asociación de Moradores y Amigos de Ríu Vermelho y l'Asociación de Moradores de Graça, ente munches otres.
Área metropolitana
[editar | editar la fonte]L'Área Metropolitana de Salvador, popularmente conocida como "Gran Salvador", ta compuesta por 12 conceyos: Camaçari, Candeias, días d'Ávila, Itaparica, Lauro de Freitas, Madre de Deus, Mata de São João, Salvador, São Francisco do Conde, São Sebastião do Passé, Simões Filho y Vera Cruz. Cuenta con 3.767.902 habitantes.[33] Anguaño, ye l'área metropolitana más populosa del Nordés brasilanu, la quinta ente les brasilanes (IBGE/2008) y la 111 a nivel mundial (proyeiciones pal 2008).
Tresporte
[editar | editar la fonte]Aeropuertu internacional
[editar | editar la fonte]L'Aeropuertu internacional Luís Eduardo Magalhães ta alcontráu nun área de más de 6 millones de metros cuadraos ente dunes de sable y la vexetación nativa. L'aeropuertu atópase 20 km al norte de la Ciudá Baxa y el camín hasta ellí tornóse nuna de les atraiciones más importantes de la ciudá. En 2007, l'aeropuertu remanaba 5 920 573 pasaxeros y 91 043 vuelos aéreos,[34] convirtiéndose nel 5° aeropuertu más allegáu del país en términos de pasaxeros. L'usu del aeropuertu tuvo creciendo nuna medría del 14% per añu y ye agora encarga del 30% del treslláu de pasaxeros nel Nordeste de Brasil. Cerca de 35 mil persones circulen a diariu pola terminal de pasaxeros. L'aeropuertu xenera más de 16 000 emplegos, de dependencia direuta ya indireuta, pa sirvir a un permediu diariu de más de 10 mil pasaxeros, 250 despegues y aterrizaxes de 100 vuelos nacionales y 16 internacionales. Los autobuses ente'l centru de la ciudá y l'aeropuertu son abondo más frecuentes y baratos que los taxis. Van tamién a Rodoviária, la terminal de buses, la estación de buses más importante de la ciudá alcontrada a 5 km del centru de la ciudá .
Exiten bonos cafés y restoranes de comida rápida nel aeropuertu. Un chigre ufierta bébores alcohóliques y gaseoses. Hai dellos centros comerciales nel edificiu de la terminal, que vienden una variedá de ítems, incluyendo ropa de moda, xoyería, souvenirs y llibros y revistes, como tamién esiste una farmacia.
El estacionamiento del aeropuertu, alcontráu cerca de la terminal, tien espaciu pa 600 automóviles. Sumándose a los servicios domésticu y rexonal, l'aeropuertu tien vuelos constantes a Miami, Madrid, España, Frankfurt, Lisboa, Londres, Montevidéu, Santiago de Chile, Buenos Aires y Asunción. El so códigu aeroportuario ye SSA .
Tresporte acuáticu
[editar | editar la fonte]Por ser una ciudá costera, ye bien común l'usu de tresbordador, cuntando, inclusive, con delles rutes escontra la Isla de Itaparica. La Compañía Docas do Estado da Bahia, la Compañía de Navegación Bahiana y el Circuitu Náuticu de Bahia son les principales responsables d'esti tresporte.
Tresporte ferroviariu
[editar | editar la fonte]La Compañía de Tresportes de Salvador ye la responsable del tresporte ferroviariu nel área metropolitana.
El Metro de Salvador ta en fase de construcción. Cuando terminen les obres, va quedar constituyíu por 28 estaciones y 48,1 km d'estensión, tresportando aproximao 400 mil usuarios al día.
Autobús
[editar | editar la fonte]Salvador cunta con tresportes intermunicipales que conducen a les ciudaes del interior del estáu y coleutivos que circulen por tola área metropolitana. Estos cunten con una terminal central d'Autobuses.
Caminos y elevador
[editar | editar la fonte]El Elevador Lacerda, los Planos Inclinaos Gonzálvez, la Calzada Pilar y Llibertá son les víes de comunicación que conecten la Ciudá Alta cola Ciudá Baxa.
Tranvía
[editar | editar la fonte]La tranvía foi unu de los primeros sistemes de tresporte públicu de Salvador. En 1929, esistíen dos sistemes na ciudá. El qu'operaba na ciudá baxa yera controláu pola municipalidá, ente que el qu'operaba na ciudá alta yera operáu pola Companhia Linha Circular (CLC), propiedá d'Eduardo Guinle. En mayu de 1929, el sistema priváu foi vendíu al conglomeráu d'Estaos Xuníos Electric Bond & Share Company; que tamién adquirió'l derechu d'operar el sistema municipal.
En 1930, los soteropolitanos protestaron contra'l mal serviciu de la tranvía y les altes tarifes, y amburaron unos sesenta unidaes. Sicasí, los problemes persistieron mientres l'alministración d'Estaos Xuníos;[8] que duró hasta 1955, cuando la municipalidá recuperó'l control del serviciu. En 1959, la tranvía foi reemplazáu pol trolebús na ciudá baxa, ente que na ciudá alta, más comercial, foi esaniciando dafechu en 1960. De magar, l'autobús foi'l tresporte públicu preferíu polos habitantes de Salvador.
Problemes sociales
[editar | editar la fonte]A pesar de ser una de les capitales más riques de la rexón Nordeste y asitiase ente les primeres de Brasil, dellos indicadores relativizan esa riqueza. L'IDH puede amenorgase a los mesmos niveles que n'África o aumentar a los niveles d'Europa, dependiendo del barriu o de la rexón de la ciudá a considerar. Acordies con el PNUD, el IDH-M de "Itaigara" ye de 0,971, de "Caminho das Árvores-Iguatemi" ye de 0,968, de "Caminho das Árvores/Pituba-Rodoviária" y de "Loteamento Aquárius" ye de 0,968, de "Brotes-Santiago de Compostela" ye de 0,968 y de "Pituba-Avenida Paulo VI" y "Parque Nossa Senhora da Luz" son de 0,965; toos estos iguales o entá mayores que los de Noruega, líder mundial dende va seis años. Sicasí, árees como la "Zona Rural-Areia Branca" y "CIA Aeroporto-Ceasa" presenten un índiz de (0,652), "Coutos-Fazenda Coutos" y "Felicidade" de (0,659) y "Bairro da Paz/Itapuã-Parque de Exposiçõye" de (0,664) presentando índices menores que países como Sudáfrica, Guinea Ecuatorial y Taxiquistán, alcontraos n'África y Asia Central. L'estáu de Bahia tien la tasa d'homicidios más alta de tol Brasil,[35]y salvador ye considerada la decimocuarta ciudá más violenta del mundu.[36]
Cultura
[editar | editar la fonte]La cultura desenvuelta en Salvador, la ciudá más antigua de Brasil, influyó decisivamente n'otres rexones del país, y en la mesma imaxe que se tien de Brasil nel esterior. Dende'l sieglu XVII reparar no qu'agora ye l'estáu de Bahia una dualidá relixosa: Per un sitiu, la relixón católica (d'orixe européu); ente que pel otru llau, el candomblé (d'orixe africanu).
Yá nel Sieglu XIX formó'l gustu del soteropolitano - nun importando clases sociales - pol epigrama (un tipu de poesía satírica); pola modinha (poesía llírica musicalizada), según tamién polos sermones relixosos, praticado dende Fray Vicente de Salvador y teniendo el so ápice en Vieira.
La llegada de los africanos veníos del Golfu de Benim y de Sudán, nel sieglu XVIII, foi decisiva pal desenvolvimientu de la cultura de Bahia nel so conxuntu. Según Nina Rodrigues, ye esto lo qu'estrema la cultura de Bahia de la cultura atopada n'otros estaos brasilanos, yá que nestos, la población d'orixe africanu compónse predominantemente, de negros bantús provenientes d'Angola.
Los negros yorubanos y nagós establecieron una rica cultura nes tierres de la Bahia de Tolos Santos. Yá que teníen una relixón propia, el candomblé, una música propia como la chula y el lundu, una danza propia, practicada na Samba de Roda, una cocina culinária propia, que dio orixe a la cocina de bahiana, inventando diversos platos a base d'aceite de palma y agua de cocu (toes con una gran comida de guerra de los indios Tupinambá y Tapuia), y postres, éstos últimos provenientes de Portugal, una téunica de llucha propia, el capoeira, y el maculelé (una téunica de danza); vistimienta propia, entemeciendo les yá tradicionales indumentarias africanes colos vistíos portugueses; y un amiestu de llingües, resultáu del amiestu del Idioma yoruba col portugués.
Nel sieglu XIX, los visitantes empezaron a espublizar una imaxe de Bahia como la d'una terra allegre, de gran guapura y riqueza (debíu al cultivu de la caña d'azucre y a la estracción de pedras precioses de Lavras) y culta, que daba a Brasil grandes intelectuales y Ministros del Gabinete Imperial.
Na década de 1870, muyeres bahianas empezaron a emigrarhacia el Sureste del país en busca d'emplegu. D'esta forma, estes "tíes" bahianas fueron tremando la cultura de Bahia, vendiendo acarajés en tabiernes y ufiertándolos en bandexes, ufiertando fiestes onde se baillaba samba de roda (una variante antigua de samba que, al correr de los años, modificáu polos carioques, resultaría la samba como se conoz anguaño), desfilando colos sos traxes y batas sablera peles cais de la Capital Federal. Por éso, naquella dómina, llamábase-yos "bahianas" a toles negres guapes, según afirmar Afrânio Peixoto, nel "Llibru de les Hores".
A partir de la década de los años 20 del sieglu XX, volvióse una moda componer cantares dedicaos a Bahia. Esistió un gran discutiniu cuando'l sambista Sinhô, contrariando, cantó que Bahia yera "una tierra que yá nun da más cocu". Bahianos y carioques, tales como Donga, Pixinguinha, Hilário Jovino Ferreira y João da Baiana, fueron defender a Bahia.
A partir de la década de los años 30, primero polos romances de Jorge Amado y darréu polos cantares de Dorival Caymmi, quedó estabelecida ante Brasil la imaxe que se tien de Bahia, que nun varió na actualidá.
Teatros
[editar | editar la fonte]Salvador tien dellos teatros, ente éstos destaquen:
|
|
|
Antroxu
[editar | editar la fonte]Otru de los grandes curiosos de Salvador ye l'antroxu, que ta consideráu como la mayor fiesta popular del mundu (El llibru Guiness de los récores rexistró'l Antroxu de Bahia como la mayor fiesta del planeta). Esisten trés formes d'esfrutar del antroxu de Salvador:
1) Faese sociu de los grupos musicales (llamaos "Blocos carnavalescos"), que son tiraos por xarrés llamaos "Tríu elétrico". Los socios tán dixebraos del ensame por una cuerda qu'arrodia l'espaciu pa los socios. Muncha xente argumenta qu'esto termina per privatizar l'espaciu públicu, yá que esfrutar del antroxu d'esta forma solo ye accesible por una minoría con alto poder adquisitivu (p'acomuñar a un bloco ye necesariu pagar unos 800 Reais a lo menos).
2) Arrendar unu de los numberosos camarotes que tán distribuyíos pol percorríu del antroxu. Esta forma ye inda más cara que l'anterior, y solo ye accesible por una minoría de persones. Los camarotes tienen un altu nivel de confort, y dexen asistir a la fiesta dende enriba, yá que s'atopen a un altor mayor que tol restu de la fiesta.
3) Asistir a la fiesta xunto a l'ensame, na llamada "pipoca", baillando detrás de los "Tríos eletricos", pero per fora de la zona de socios, delimitada por una cuerda y guardias de seguridá. Les zones de socios ocupen la mayoría del espaciu cercanu a los xarrés (d'onde provién la música en direutu). Esta ye la forma más barata d'asistir al antroxu, yá que ye gratuita.
Otres fiestes y conmemoraciones
[editar | editar la fonte]La procesión del Señor Bon Jesús de los Navegantes asocede'l 1 de xineru. Delles embarcaciones de tolos tipos saleen pola Bahia de Tolos Santos llevando la imaxe del Bon Jesús de la ilesia de la Concepción de la Sablera escontra la capiya de la bona Virxe, nuna bella procesión.
Del 3 al 6 de xineru tien llugar la Fiesta de la Lapinha.
Nel segundu xueves del mes de xineru llevar a cabu'l Llaváu de Bonfim. Esta ye una enorme procesión, na que los participantes visten traxes blancos, n'homenaxe a Oxalá. L'ensame parte de la ilesia de la Concepción de la Sablera en direición a la Ilesia de Bonfim, a lo cimero de la Llomba Sagrada, allugada nel barriu del mesmu nome. Cada añu aproximao 800 mil persones participen de la grandiosidá d'esti eventu relixosu. Al llegar a la fin del cortexu, les bahianas colos sos traxes típicos entornen les cuartinhas con agua de cheiro (una agua arumada que se preparar específicamente pa esta festividá) nel panteón de la iguesia y sobre les cabeces de los fieles. Esta ye una festividá católica, entemecida col candomblé, que vien convirtiéndose nuna fiesta más profana que relixosa. A la fin de la llavadura de les escaleres de la ilesia, empieza la parte más popular d'esta festividá, con una gran comida que se sirve en tiedas de campañada con cerveza y otres bébores y música reggae que se esparcen por tol barriu de Bonfim. Mientres la realización d'esta fiesta, na ciudá baxa ye práuticamente prohibíu'l tráficu de vehículos peles cais y aveníes al traviés de les cualos muévese la procesión. Anque nun ye un día de fiesta na ciudá, les tiendes que tán a lo llargo de la ruta cierren les sos puertes debíu en parte a la realización de la parte y por otra, a la falta de condiciones de funcionamientu, ente que miles de persones prestar nes cais.
Festéxase'l día de San Llázaro l'últimu domingu de xineru.
La regata de Juan de les Botes asocede ente los meses de xineru y febreru.
El día 2 de febreru, los adeptos al candomblé, a la umbanda, al Africanismu y demás relixones afroamericanes festexen a la Reina del Mar, Iemanjá orixá de l'agua salao. A fiesta realizar nel Ríu Coloráu, cuando centenes de persones amestaes direuta o indireutamente al candomblé "apurren" regalos a la Reina del Mar, depositando arumes, flores y otres ufriendes en barcos que tresporten estos regalos escontra alta mar. Delles persones solamente xueguen colos regalos nel mar. Esta ye una gran y poderosa manifestación de fe na fuercia de la Madre de l'Agua, que tien un desdoblamientu profanu nes tiendes de campaña, onde a creencia ye tresformada en samba, nuna fiesta que s'enllarga hasta altes hores de la nueche, onde la cerveza tien un papel preponderante.
Quince díes antes del antroxu, llávase la ilesia de Itapuá.
En febreru fai'l llavadura de la ilesia de "La nuesa Señora de la Luz".
Na segunda quincena de xunu, asocede la tamién bastante esperada Fiesta de São João, que na capital tien el nome de Arraiá da Capitá y concéntrase nel Parque d'Esposiciones, axuntando cantantes provenientes de dellos estaos de Brasil y del estáu da Bahia, onde s'atopen puestos onde s'ufierten comida y bébores típiques.
El 2 de xunetu ye la mayor festividá bahiana, cuando se festexa tantu en Salvador como n'otres ciudaes del Recóncavo la fiesta de la Independencia de Bahia, que tienen nel Caboclo y la Cabocla como íconos de la participación popular na defesa de lo que vendría ser la nación brasilana contra'l domínio portugués. El desfile del 2 de xunetu foi realizáu per primer vegada en 1824 como una forma de protesta del pueblu bahiano contra la continuidá del orde social vixente.
El 27 de setiembre ye'l día de San Cosme y San Damián. Nesti día los devotos cocinen caruru y regalen carambelos a los neños. Esta fiesta, sicasí, acútase principalmente al Mercado de Santa Bárbara, nel Baxu de los Zapateros, parte del Centru Históricu de Salvador. Munchos adeptos al Candomblé, entrín y non, faen fiestes particulares nes sos caszas, sirviendo'l tradicional caruru y dando carambelos.
Del 29 de payares al 8 d'avientu conmemórase'l día de La nuesa Señora de la Concepción. El puntu principal onde se lleva a cabu esta festividá allugar en frente a la ilesia del mesmu nome, na redoma del Elevador Lacerda. Ende son armaos puestos onde son sirvíos platos y bebíes típicos, al son de reggaes y sambas de los más diversos estilos.
El 4 d'avientu, Santa Bárbara.
El 13 d'avientu, Santa Lucía.
En tolos sábados posteriores al feriáu de Corpus Christi, realízase la Marcha por Jesús, onde miles d'evanxélicos axuntar p'allabar y adorar el nome de Xesucristo.
Deporte
[editar | editar la fonte]El Esporte Clube Bahia y el Esporte Clube Vitória son los equipos de fútbol más importante de la ciudá. El primeru llogró dos títulos nacionales: La Copa de Brasil en 1959 y la victoria na Lliga Brasilana en 1988, el Esporte Clube Vitória, de la mesma, foi finalista na Lliga Brasilana de 1993.
La ciudá de Salvador tien una importante infraestructura deportiva pa los turistes y los residentes. L'Estadiu Fonta Nova, tamién conocíu como Estadiu Octávio Manfabeira ye un estadiu de fútbol inauguráu'l 28 de xineru de 1951 na ciudá, tien una capacidá máxima de 66 080 persones. Esti estadiu ye propiedá del gobiernu municipal, y tamién alluga al Esporte Clube Bahia. El so antiguu nome yera un homenaxe a Octávio Cvalcanti Mangaberia, inxenieru civil, periodista y antiguu gobernador del Estáu de Bahia de 1947 a 1954. El so llamatu Fonta Nova deber a que ta alcontráu na Fastera de les Fontes de les Piedres (en portugués Ladeira das Fontes das Pedras). Foi una de les 12 sedes de la Copa Mundial de Fútbol de 2014.
De la mesma la ciudá tien dos grandes espacios verdes pa la práutica de golf: el Cajazeiras Golf & Conuntry Club y el Itapuã Golf Club. L'Abiertu de Brasil, el tornéu de golf más importante del país, tien la so sede tolos años en Salvador de Bahia.
Mientres les últimes décades, el vóleibol creció sensiblemente en Salvador, especialmente desque Brasil llograra una medaya d'oru nos Xuegos Olímpicos de Barcelona 1992. El tornéu más importante de vóleibol en Salvador son el Campeonatu Estata, el tornéu de la Lliga Estatal y los Xuegos de Primavera. Pela so parte los equipos más importantes son l'Asociación Atlética de Bahia (Associação Atlética da Bahia), el Club Bahiano de Tenis (Bahiano de Tênis) y el Club de Regatas Itapagipe. Esisten tamién eventos de beach vóley. Salvador allugó munchos torneos internacionales. La Federación Bahiana de Vóleibol (la lliga estatal) entama'l calendariu de los torneos.
La Lliga de baloncestu de Bahia esiste dende 1993 y tien 57 equipos. El deporte ye bien popular na ciudá de Salvador, especialmente entreo los estudiantes.[37] Hai dellos sitios a lo llargo de la ciudá onde ye posible xugar de forma gratuita, como l'alcontráu na Plaza Bahía Sol, onde xueguen persones con mancadures nel migollu espinal.[38] Otres instalaciones inclúin ximnasios, como nel Club Bahiano de Tenis y l'Asociación Atlética, y los Ximnasios Antonio Balbino (popularmente conocíos como Balbininho), que la so arena ye capaz d'allugar 7 000 persones .
Les condiciones climátiques de la ciudá son ideales pa la vela, tanto recreacional como de competición. La ciudá ta fornida con una bona infraestructura capaz de desenvolver esta actividá, tales como la renta y la venta d'espaciu portuariu, caltenimientu de los botes, restoranes, chigre de snacks, tiendes de conveniencia, tiendes de productos naútivos, axencies d'arriendu de botes, sistemes de comunicación VHF y SSB, eventos y total asistencia de les tripulaciones . L'altu númberu d'eventos de vela entamaos por clubes y sindicatos, como carreres oceániques y de botes típicos (de pescadores y fechos de maderes o canoes), demuestren la fuercia de crecedera d'esti deporte. Corrientemente, Salvador tien un calendariu nacional de carreres, como tamién alluga al Mini Transant 6.50. Les carreres en botes de remos empezaron na ciudá fai cientos d'años.[39] Yera nos sos empiezos practicaos polos homes nuevos de les families más fanegueres, que pasaben les sos vacaciones de branu equí. El deporte ye una opción d'ociu na Cidada Baixa (la parte baxa de la ciudá). El Esporte Clube Vitória y el Club São Salvador fueron los pioneros nel deporte. Anguaño, los dos entidaes y el Club de Regatas Itapagipe conducen les competiciones con sede na ciudá. Cola recién renovación d'área del Muelle de Tororó (en portugués Disque do Tororó), Salvador recibió nuevos carriles pa la práutica d'esti deporte .
El bowling ye otru deporte practicáu ente los adolescentes, mozos t adultos en Salvador. El Boliche do Aeroclube y el Space Bowling tán forníos dambos de carriles automáticos según una infraestrucura de chigre .
Ciudaes hermaniaes
[editar | editar la fonte]Les ciudaes hermaniaes con Salvador de Bahia son:[40]
- Rosario, Arxentina
- Pontevedra, España
- Maracay , Venezuela
- Los Angeles, Estaos Xuníos
- Lisboa, Portugal
- Angra do Heroísmu, Portugal
- Cascais, Portugal
- L'Habana, Cuba
- Cotonú, Benín
- Sciacca, Italia
- Harbin, China
- Iquique, Chile
- Valparaíso, Chile
- Asunción, Paraguái
- Veracruz, Méxicu:[41]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Patrimoniu de la Humanidá en Brasil
- Gastronomía de Bahia
- Aeropuertu Internacional Deputado Luís Eduardo Magalhães
- Estáu de Bahia
- Biblioteca Pública del Estáu de Bahia
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Historia de la Ciudá» (portugués). Archiváu dende l'orixinal, el 2007-02-19. Consultáu'l 30 de xineru de 2009.
- ↑ «História da Cidade» (portugués). Archiváu dende l'orixinal, el 2007-02-19. Consultáu'l 30 de xineru de 2009.
- ↑ «Ranking das maiores regiões metropolitanes do Brasil - 2010» (portugués). G1.globo.com. Consultáu'l 12 de janeiro de 2011.
- ↑ World Gazetteer. «Welt: Ballungsräume» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «Cidade Com Maior Númberu de Negros» (portugués).
- ↑ «Odebrecht» (portugués). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2015.
- ↑ Instituto Brasileiro de Geografia y Estatística (14 de xunetu de 2013). «O históricu de Salvador».
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Herold, Marc W.; Teradaira-Williamson, Cecília T.. «Ente o Açúcar y o Petroleu: Bahia y Salvador, 1920-1960» (portugués). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-04-18. Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «Institutu Nacional de Pesquises Espaciais». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-01-13.
- ↑ Institutu Nacional de Pesquises Espaciais
- ↑ «Clima de Salvador». Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-11.
- ↑ (2006) Clima de Salvador (PDF) (en Portugués), Salvador, Brasil: WorlWeather. ISBN 85-240-3919-1. Consultáu'l 18 de xunetu de 2007.
- ↑ (2006) Climate of Salvador (PDF) (en Portugués), Salvador, Brasil: WorldWeather. ISBN 85-240-3919-1. Consultáu'l 18 de xunetu de 2007.
- ↑ (2008) Interativo Clima Tempo (HTML) (en Portugués). Consultáu'l 13 de febreru de 2008.
- ↑ «Temperatura Média Compensada (°C)» (portuguese). Brazilian National Institute of Meteorology (1961–1990). Archiváu dende l'orixinal, el 4 de mayu de 2014. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Temperatura Máximo (°C)» (portuguese). Brazilian National Institute of Meteorology (1961–1990). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-09. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Temperatura Mínimo (°C)» (portuguese). Brazilian National Institute of Meteorology (1961–1990). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-09. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Precipitação Acumulada Mensal y Añal (mm)» (portuguese). Brazilian National Institute of Meteorology (1961–1990). Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-09. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Númberu de Dias com Precipitação Maior ou Igual a 1 mm (dias)». Brazilian National Institute of Meteorology. Archiváu dende l'orixinal, el 4 de mayu de 2014. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Insolação Total (hores)». Brazilian National Institute of Meteorology. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-09. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Umidade Relativa do Ar Média Compensada (%)». Brazilian National Institute of Meteorology. Archiváu dende l'orixinal, el 2018-04-09. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Temperatura Máximo Absoluta (°C)». Brazilian National Institute of Meteorology (Inmet). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunu de 2014. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Temperatura Mínimo Absoluta (°C)». Brazilian National Institute of Meteorology (Inmet). Archiváu dende l'orixinal, el 21 de xunu de 2014. Consultáu'l 1 de setiembre de 2014.
- ↑ «Biodiversity Hotspots - Atlantic Forest». Archiváu dende l'orixinal, el 2011-12-12.
- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesIBGE
- ↑ 26,0 26,1 26,2 Prefeitura Municipal de Salvador. «A população de Salvador». Archiváu dende l'orixinal, el 2009-03-27. Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «[http://www.visiteabahia.com.br/visite/salvador/pelourinho/index.php Historic Churches in Pelourinho]» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ Folha Online. «Growth in construction has attracted many international investors» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ (2005) GDP (PDF) (en Portugués), Salvador, Brasil: IBGE. ISBN 85-240-3919-1. Consultáu'l 18 de xunetu de 2007.
- ↑ (2005) per capita income (PDF) (en Portugués), Salvador, Brasil: IBGE. ISBN 85-240-3919-1. Consultáu'l 18 de xunetu de 2007.
- ↑ «[http://www.salvadortur.com.br/consulaos.htm List of Consulates in Salvador]» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «Purpose of Associations» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ Error de cita: La etiqueta
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesIBGE_Pop_2008
- ↑ Infraero. «Airport statistics for 2007» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 29 de payares de 2015. Consultáu'l 25 de marzu de 2009.
- ↑ http://www.correio24hores.com.br/detalhe/bahia/noticia/bahia-tem-maior-numbero-de-homicidio-do-pais-diz-estudo/?cHash=42022a958b8fa2164a8f5f4070ff3c2c
- ↑ http://www.bahianoticias.com.br/noticia/184779-salvador-y-a-14-cidade-mais-esforcia-do-mundu-em-ranking-de-ong-mexicana.html
- ↑ «Basketballl en Salvador» (inglés). Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «Federación brasilana de básquebol» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-07-06. Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ «[https://web.archive.org/web/20090111202838/http://www.campos.rj.gov.br/noticia.php?id=15339 Rowing boat in Salvador]» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2009-01-11. Consultáu'l 24 de marzu de 2009.
- ↑ Salvador.ba.gov.br Rellaciones internacionales - Ciudaes hermanes Archiváu 2009-07-15 en Wayback Machine - Páxina web del Gobiernu de la Ciudá de Salvador (en portugués)
- ↑ http://www.veracruzanos.info/brasil-y-veracruz-naciones-hermanes-por naturaleza artistes-brasilenos//
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
- Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Salvador.
- La web más completa pa entamar el to viaxe a Salvador de Bahia, Brasil. Archiváu 2012-10-30 en Wayback Machine
- Praia do Forte em Salvador de Bahia Archiváu 2015-05-07 en Wayback Machine
- La ciudá de Salvador