Saltar al conteníu

Clima tropical

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Monte tropical de Malasia. El clima tropical dexa una crecedera espectacular de la vexetación, non comparable con nengún otru clima.

El clima tropical ye un tipu de clima habitual de la zona intertropical, nuna banda qu'arrodia al ecuador dende los 23º latitud norte hasta los 23º latitud sur. La clasificación llargamente reconocida de Wladimir Peter Köppen definir como clima non grebu nel que los dolce meses tienen temperatures medies cimeres a los 18 °C. Otros autores definir como'l clima que tien determináu puntu del planeta onde enxamás se producen xelaes,[1][2][3][4] esto ye, nunca baxa la temperatura per debaxo de los 0 °C, ensin importar si ye grebu o húmedu. Sicasí, estes clasificaciones nun tienen en cuenta un fechu palmario: la esistencia d'altos montes na zona intertropical, onde hai pandoriales y, inclusive, nieves perpetues.

El clima tropical deber al ángulu d'incidencia de la radiación solar que se produz nestes rexones (cuasi perpendicular al suelu tol añu). Esto fai que la temperatura seya alta y que les variaciones diurnes sían tamién bien altes. Ante esto'l fluxu de evaporación dende'l suelu tamién ye alto polo que'l mugor suel ser alta. A esto añader que l'ecuador ye la rexón terrestre onde s'atopen los vientos fríos d'un hemisferiu (que ta pel hibiernu-seronda) colos del so opuestu, que van ser más templaos (por tar pel branu-primavera), lo cual produz un estáu de baxes presiones constantes llamáu zona de converxencia intertropical lo que produz precipitaciones constantes ya intenses mientres la mayor parte del añu.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

La rexón tropical de la Tierra foi definida xeneralmente como aquella asitiada ente'l trópicu de Cáncer y el trópicu de Capricorniu, ampliada hasta la zona d'afección de les altes presiones subtropicales, asitiada sobre los 15-25º N y S. Magar dellos autores dixebren el clima ecuatorial asitiáu ente los 3º N y S del ecuador, ye común incluyilo como un subtipo del ecuatorial.

En 1896, Supan definió les rexones tropicales como aquelles con una media añal superior a 20 °C, y valor qu'adoptó Trewartha en 1954. Köppen en 1918 usó'l criteriu de que tolos meses del añu superaren la media de 18 °C, que tamién adoptaría Miller en 1931. Hasta güei ye la que más s'usa, lo que fai que los climes tropicales cubran aproximao la metá de la superficie de la Tierra.[5]

Temperatures

[editar | editar la fonte]

Los climes tropicales amás de tener una temperatura medio mensual de 18 °C carauterizar por nun sufrir xelaes. Poro, los términos branu o iviernu nun tienen significáu nestes zones, polo que se suel dicir que nun tienen iviernu. La diferencia de temperatura medio añal (tamién llamada oscilación térmica media añal) ye pequeña, y dellos díes la mesma oscilación térmica diaria puede superar a l'añal. Estes carauterístiques faen que se diga de cutiu que «la nueche ye l'iviernu de los trópicos». La oscilación ye entá menor cuanto más averamos a rexones ecuatoriales. En zones tropicales grebes estes regles varien, polo qu'éstes suelen arrexuntase como desérticas.

Presión atmosférica y vientu

[editar | editar la fonte]

Al asitiase nel ecuador, estes zones atópase na rexón d'alcuentru de vientos de dambos hemisferios (qu'amás tán n'estaciones opuestes) polo que se xenera una zona de baxes presiones constantes llamada zona de converxencia intertropical, qu'amás puede xenerar zones satélites. Esta banda tien la capacidá de treslladase norte-sur en función del ángulu d'enclín del sol y la dómina del añu. Esta zona carauterizar pola alta frecuencia de vientos ascendentes, lo que provoca desarrollos verticales de nubes d'agua.

Los monzones son una reversión de los vientos estacionales que se producen nes rexones tropicales, anque'l so nome provenga de la India onde se producen con más intensidá. Los monzones na India xeneren periodos d'agües o dómines de seques según el sentíu que dirixan, y estos deben a los efeutos del clima tropical. N'América del Sur y África producen procesos similares que pueden provocar periodos d'llenes.

Plantía:Climograma Dientro de los climes tropicales defínense múltiples tipos o variedaes, según el rigor de les sos temperatures de branu o d'iviernu, el so evapotranspiración potencial, el so enclín monzónicu, mediterránea, isohídrica, marítima, húmeda, semiárida, greba, etc.:[1]

Diagrama climáticu de Lagos (Nixeria).
  • Sudanés

Recibe curtios periodos lluviosos pero con potentísimas nubes.

Paezse enforma al clima ecuatorial pola uniformidá de les temperatures, pero difier d'ésti nel réxime de les agües: una curtia estación seca y otra lluviosa enllargada. Esti clima favorez el desenvolvimientu de frondosas selves en llugar de sabanes. Un bon exemplu d'esti clima ye'l de Lagos, en Nixeria.

  • Saheliense

Tien un gran enclín a la aridez: con una llarga estación seca qu'ocupa dos tercios del añu y les precipitaciones amenórguense (ente 400 y 750 mm). Mientres la estación seca, el harmattan, vientu continental del este, sopla de cutio, desecándolo tou. Niundes del mundu ocupa más estensión esti tipu de clima que n'África, ente'l Sudán y el Sahara, a lo llargo d'una franxa de 6.000 km de llargor, dende'l Senegal al mar Roxu, a la que los árabes denominen el «Sahel» (esto ye, la vera», que nesti casu ye la del desiertu).

  • Monzónicu

Tien temperatures elevaes, amplitú térmica marcada y agües concentraes nuna estación lluviosa de gran intensidá. El clima de Calcuta ye un exemplu típicu de clima monzónicu. El monzón ye un vientu estacional, que sopla del continente escontra'l mar na estación seca y del mar al continente asiáticu na estación de les agües. Esti vientu tropical, cuando sopla del mar ye bien húmedu, yá que procede del océanu Pacíficu o del Índicu y cuando llega al continente dexa nél abondoses agües. Esta bayura d'agües na estación templada facilitó'l desenvolvimientu nes llanures aluviales del cultivu del arroz qu'esixe al empar muncha cantidá d'agua y calor.

  • Ecuatorial

Defínese «clima ecuatorial» nel qu'arriendes de nunca carecer de xelaes, la temperatura mensual media del mes más fríu ye cimeru a 18 °C. Nesti clima térmicamente ye posible'l cultivu non yá d'especies sensibles a les xelaes sinón tamién les que riquen entá mayor temperatura, por casu el cacáu, cauchu, etc. Iquitos o Manaus son dalgunes de les ciudaes que tienen clima tropical ecuatorial.

  • Subtropical

Plantía:Climograma

Vista per satélite d'una zona de converxencia sobre l'Ecuador.

Delles ciudaes, por casu Asunción, Miami, Posadas, etc., que nes clasificaciones basaes en temperatures medies entraben nes categoríes de «tropicales», nes categorizaciones onde se tomen tamién en considerancia les mínimes absolutes incluyir dientro de los climes semitropicales, pos sufren —entá raramente— de nidios xelaes, polo que los cultivos tropicales realizar con ciertu riesgu de perda por xelaes.[1]

Vexetación

[editar | editar la fonte]
Zona de converxencia intertropical vertical a velocidá de 500 hPa, permediu de xunetu n'unidaes de pascales per segundu. Ascensu (valores negativos) concéntrase cerca del ecuador solar; descensu (valores positivos) ye más difusu.

Nesti clima térmicamente ye posible'l cultivu d'especies sensibles a les xelaes, por casu el café, el banano, la piña, chayote, etc.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 Papadakis, Juan, 1980.El clima; Con especial referencia a los climes d'América Llatina, Península Ibérica, Ex colonies Ibériques, y les sos potencialidaes agropecuaries. 377 p. Editorial Albatros.
  2. Papadakis, Juan. 1951. Mapa ecolóxicu de la República Arxentines. 158 pp. Anuariu 78. Rural Fiat.
  3. Papadakis, Juan. 1978. Mapa ecolóxicu embrivíu de la República Arxentines. 79 pp. Ministeriu d'Agricultura y Ganadería. Buenos Aires.
  4. Papadakis, J. (1974). Ecología. Posibilidaes Agropecuaries de les Provincies Arxentines. Fascículu 3: n'Enciclopedia Arxentina d'Agricultura y Xardinería, segunda, Buenos Aires: Acme SACI, páx. 1-86.
  5. Oliver, John Y.. The Encyclopedia of World Climatology. ISBN 978-1-4020-3264-6.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  • Esti artículu amplióse col testu:Compendiu de Xeografía Xeneral, páxines 60 a 66. José Manuel Cases Torres y Antonio Figales Arnal. Ediciones RIALP Madrid (1977). ISBN 84-321-0249-0.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]