Saltar al conteníu

Armada d'Estaos Xuníos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Armada d'Estaos Xuníos
Armada
Llocalización
Sede El Pentágonu
Direición Estaos Xuníos
Historia
Fundación13 ochobre 1775
Participación empresarial
Filiales
Propietariu de
Formáu por Abogacía General de la Marina de los Estados Unidos (es) Traducir
Cuerpu de Marines de los Estaos Xuníos
Guardia Costera de Estados Unidos (es) Traducir
Academia Naval de los Estaos Xuníos
Naval War College (es) Traducir
Llaboratoriu d'Investigación Naval de los Estaos Xuníos
Elementos esplotaos United States Navy and Marine Corps aircraft fleet (en) Traducir
flota de la armada estadounidense (es) Traducir
Datos económicos
Bolsa de valores Fuerzas Armadas de los Estados Unidos (es) Traducir
Departamento de la Armada de los Estados Unidos (es) Traducir
SEAL
Emplegaos 644 857 (1946)
Varios
Premios
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

L'Armada o Marina d'Estaos XuníosUSN o U. S. Navy poles sos sigles n'inglés—, ye una caña de les Fuercies Armaes de los Estaos Xuníos[1] responsable de llevar a cabo operaciones navales. La so función principal ye «Caltener, entrenar y fornir pal combate a les fuercies navales, capaces de consiguir la victoria de la guerra, disuadir agresiones y caltener la llibertá nos mares».[2] A fecha d'avientu de 2016, l'Armada cunta con 322 809 efectivos n'activu y 108 789 en reserva; tien 275 barcos y más de 3700 aeronaves.[3]

La Marina tien los sos oríxenes na Armada Continental, que s'estableció mientres la Guerra d'Independencia y foi eslleida poco tiempu dempués d'acabada esta. La Constitución ye la qu'apurre base xurídica pa una Fuercia de los Mares, dando al congresu el poder de crear y caltener una armada.[4] Los ataques contra embarcaciones d'Estaos Xuníos por corsarios de Berbería obligaron al Congresu a faer usu d'esti poder, ordenando la construcción de seis fragates. La USN entró na escena mundial nel sieglu XX, especialmente mientres la Segunda Guerra Mundial. Esto foi parte del conflictu pol ostento d'una meyora al Exércitu d'Estaos Xuníos—el ataque a Pearl Harbor— a la rindición oficial de Xapón nel USS Missouri. Estaos Xuníos tuvo otru conflictu subsecuente, La Guerra Fría, nel cual ameyoróse l'armamentu nuclear pa la posible guerra cola Xunión Soviética.

La Fuercia Armada del sieglu XXI caltién una gran importancia nel mundu actual, tales como en rexones d'Asia Oriental, El Sur d'Europa y Oriente Mediu. La so capacidá de proyeición de poder na mariña de ciertes rexones del mundu, meyora mientres tiempos de paz, y la so rápida respuesta a crisis rexonales facer un participante activu na defensa d'Estaos Xuníos. L'Armada d'Estaos Xuníos ye la más grande del mundu con un tonelaxe mayor que'l de les siguientes 17 armaes xuntes y tien un presupuestu de $127 300 millones de dólares pal añu fiscal 2007.[5]

La Marina depende alministrativamente del Departamentu de l'Armada, que ye dirixíu pola Secretaría de l'Armada civil. El Departamentu de la Marina ye una división del Departamentu de Defensa encabezáu pola Secretaría de Defensa. El mayor rangu de la Marina ye'l de xefe d'operaciones navales.

Oríxenes

[editar | editar la fonte]
El USS Constitution lluchando contra la HMS Guerriere na Guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812.

Nes primeres etapes de la independencia l'establecimientu d'una armada oficial yera un puntu de discutiniu ente los miembros del Congresu Continental. Los sos partidarios argumentaben que l'armada podría protexer les embarcaciones, caltener les costes y faer más fácil la busca de sofitu d'otres naciones. Los sos detractores dicíen qu'enfrentase a la Marina Real Británica, la mayor potencia naval de la dómina, yera una insensatez.

Mientres el congresu aldericaba, recibió la noticia de que dos barcos británicos desarmaos con recursos d'Inglaterra diben escontra Quebec ensin ser escoltaos. Desenvolvióse un plan pa interceptar les embarcaciones, una y bones los barcos armaos nun yeren de la propiedá del congresu, sinón de colonies independientes. Otra idea foi un plan pa fornir dos barcos empobinaos direutamente pol congresu pa prindar el barcu británicu desarmáu. Esti plan nun foi lleváu a cabu hasta'l 13 d'ochobre de 1775 cuando George Washington anunció que diba mandar tres barcos so l'autoridá Continental pa interceptar el barcu británicu cerca de Massachusetts. Con esti eventu naz l'armada de los Estaos Xuníos.[6]

Del reestablecimientu a la Guerra Civil

[editar | editar la fonte]

Estaos Xuníos tuvo alredor d'una década ensin una armada decente, situación qu'espunxo a los barcos mercantes a los pirates berberiscos. En respuesta a estos ataques, el congresu ordenó la construcción de seis fragates el 27 de mayu de 1794.[7] Tres años dempués les primeres trés yá taben en serviciu: USS Estaos Xuníos, USS Constellation y la USS Constitution

Siguiendo la ensin declarar Cuasi-Guerra con Francia, hubo otru enfrentamientu na Guerra de 1812 onde s'enfrentó a les fragates britániques y, en más d'una ocasión salió victoriosu como nes batalles de Plattsburgh o la batalla del llagu Erie. Sicasí, Estaos Xuníos nun foi lo suficientemente poderosu como pa torgar que los británicos bloquiaren puertos y desembarcaren tropes.[8] Dempués d'esta guerra, Estaos Xuníos concentrar en protexer los barcos d'Estaos Xuníos activos, mandar escuadrones al Caribe, Mar Mediterraneu, Sudamérica, África y al Pacíficu.[7] En 1846, mientres la Intervención d'Estaos Xuníos en Méxicu l'armada intervieno al traviés de bloqueos marítimos, tomando posesión de California, y participando nel asediu de Veracruz.[8]

L'Armada de los Estaos Xuníos empezó xugar un papel importante na política esterna poles aiciones del comodoro Matthew Perry en Xapón, que resultaron nel Tratáu de Kanagawa en 1854.

El poder naval tuvo gran importancia mientres la Guerra de Secesión, cuando los Estaos de la Unión enfrentar a los Estaos Confederaos d'América nos mares. El bloquéu naval de los Estaos Xuníos perxudicó a los suriegos nel conflictu. El gobiernu de la Unión y los rebeldes separatistes fueron les primeres en poner en combate a los acorazaos. La batalla de Hampton Roads, na que s'enfrentaron el USS Monitor y el CSS Virginia, foi'l primer enfrentamientu ente dos acorazaos de vapor. Aun así, dempués de la guerra l'Armada quedó obsoleta.

Sieglu XX

[editar | editar la fonte]

Un programa de modernización qu'empezó nos 1880s llevó a Estaos Xuníos a ser una de les primeres potencies navales con una flota basada en barcos con cascos d'aceru. Esta flota consiguió una fácil victoria sobre la española na Guerra d'España y Estaos Xuníos de 1898. La construcción rápida de pre-dreadnoughts y depués dreadnoughts nos años siguientes punxo a l'Armada norteamericana al nivel de les poderoses armaes britániques y alemanes. En 1907 dellos barcos formaron la llamada Gran Flota Blanca, que dio la vuelta al mundu en 14 meses. Ordenada pol presidente Theodore Roosevelt, foi una misión pa demostrar la superioridá de l'armada d'Estaos Xuníos.

L'armada (la 4ª del mundu en 1914 por tonelaxe) solo participó nuna pequeña aición mientres la Primer Guerra Mundial. Creció descomanadamente hasta los años anteriores a la Segunda Guerra Mundial, siendo en 1939 la 2ª flota per tonelaxe y grandes buques, solo superada pola Royal Navy. Xapón intentó ensin ésitu esaniciar esta amenaza estratéxica con un ataque a Pearl Harbor.

El USS Yorktown (CV-5) siendo atacáu mientres la batalla de Midway, mientres la Segunda Guerra Mundial.

Con esto Estaos Xuníos entró totalmente na guerra xunto a los aliaos. L'armada creció descomanadamente al operar en dos océanos, anque tuvo más aición pela parte del Pacíficu, onde foi de gran ayuda a los aliaos na campaña d'Island Hoping. L'armada enfrentar en delles batalles significatives, ente elles: la batalla del Mar del Coral, la batalla de Midway, la batalla del Mar de Filipines, la batalla del Golfu de Leyte y la batalla d'Okinawa. A la fin de la guerra, Estaos Xuníos incorporara cientos de barcos, incluyendo más de 60 portaviones de combate y d'escolta y 10 acorazaos, siendo yá la 1ª flota del mundu de manera indiscutido.

Mientres el conflictu cola Xunión Soviética na Guerra Fría, l'armada siguió avanzando tecnológicamente al desenvolver nuevos sistemes d'armamentu, barcos y aviones. La estratexa naval de los Estaos Xuníos camudó y centróse nun esplegue de sofitu a los aliaos de los Estaos Xuníos sobremanera con grupos de batalla. L'armada tuvo gran importancia mientres la Guerra de Vietnam y mientres el bloquéu a Cuba na Crisis de los misiles de Cuba. Los submarinos con misiles balísticos fueron importantes na política de destrucción mutua asegurada.

Sieglu XXI

[editar | editar la fonte]

L'Armada sigue representando'l mayor sofitu a los intereses d'Estaos Xuníos del sieglu XXI. Dende'l fin de la Guerra Fría, camudó l'atención d'una gran guerra cola Xunión Soviética a pequeñes operaciones en rexones conflictives.[9] L'Armada participó na Guerra n'Afganistán de 2001, na Guerra d'Iraq dende 2003, y na Guerra contra'l terrorismu. Anguaño sigue la investigación pal desarrollu de nueves armes y barcos.

Organización

[editar | editar la fonte]

L'armada atopar so l'alministración del Departamentu de Defensa, sol lideralgu civil de la Secretaría d'Armada. El máximu rangu ye'l de Xefe Naval d'Operaciones, un almirante que depende de la Secretaría d'Armada. Coles mesmes, el Xefe Naval d'Operaciones ye parte del estáu mayor conxuntu que ye'l segundu cuerpu más importante de fuercies armaes dempués del Conseyu de Seguridá Nacional d'Estaos Xuníos.

Fuercies operacionales

[editar | editar la fonte]

Son nueve les fuercies operacionales de l'Armada:[2] El Comandu de Fuercies de la Flota, la Flota del Pacíficu, el Comandu Central de Fuercies Navales, les Fuercies Navales d'Europa, la Rede Naval del Comandu de Guerra, la Reserva Naval de l'Armada, el Comandu de Sistemes Navales del Mar, el Comandu Especial de Guerra Naval, l'Operador de Pruebes y Evaluación, el Comandu Militar de Transportación Marín y les Fuercies d'Aviación Naval de l'Armada.

L'Armada de los Estaos Xuníos cunta con cuasi mediu millón d'efectivos, de los qu'aprosimao un cuartu ta na reserva. Nel serviciu militar, más del ochenta per cientu de los marineros son reclutes ente que los oficiales suponen alredor del quince per cientu; el restu son cadetes de la Escuela Naval y les unidaes de NROTC (asitiaes en más de 180 universidaes de tol país).

Los marineros demuestren qu'apoderen les habilidaes propies del so oficiu y que tán preparaos p'asumir les sos responsabilidaes completando los Estándares del Requisitu del Personal (ERP) qu'inclúin exámenes. Ente éstos, el más importante ye "requisitu de la guerra", que denota el nivel alcanzáu en Guerra d'Aviación, Guerra Especial, Guerra de Superficie, o Guerra Submarina. Munchos d'estos requisitos tienen la so propia insinia o emblema que s'inclúi nel uniforme de marineru.

Oficiales comisionados

[editar | editar la fonte]

Los oficiales de l'Armada tienen dellos graos, del O-1 a O-10; del O-1 al O-4 considérense oficiales júnior, los oficiales O-5 y O-6 senior y los oficiales de la escala O-7 a O-10 considérense oficiales de bandera o «almirantazgo». La promoción hasta O-8 basar nel desempeñu del escalafón d'oficial, que queda rexistráu nel «fitreps» (reporte d'estáu) escritu pol mesmu oficial y ratificáu por un superior. La promoción a vicealmirante (O-9) o almirante (O-10) ta suxeta a la confirmación del Senáu de los Estaos Xuníos.

Percima del grau d'almirante esiste'l d'almirante de la Flota (O-11), concedíu a unos pocos militares mientres la Segunda Guerra Mundial, y que s'utiliza namái cuando'l país atopar n'estáu de guerra declarada. En 1899 creóse un grau especial llamáu almirante de l'Armada pa George Dewey, héroe de la Guerra d'España y Estaos Xuníos, cola condición de que dexara d'esistir a la so muerte.

Los oficiales comisionados formar na Academia Naval d'Estaos Xuníos, el Cuerpu d'Entrenamientu d'Oficiales de l'Armada na Reserva (NROTC, nes sos sigles n'inglés) o na Escuela de Candidatos a Oficial (OCS), ente otros programes de formación.

Los oficiales pueden ser estremaos xeneralmente en Line Officers (oficiales operativos) y Staff Corps (oficiales de Sofitu o de Servicios). Los oficiales operativos entá pueden estremase en "ensin restricciones" y "acutaos". Los primeres son l'elementu primordial de la oficialía en combate: encabecen los barcos, escuadrones d'aviación, y les unidaes d'operaciones especiales. Los segundos concentrar n'actividaes fora del combate, como la inxeniería o'l caltenimientu; nun tán calificaos pa llevar el mandu n'unidaes de combate. Los oficiales de Staff son especialistes en campos que nun son puramente militares, como la medicina, el derechu o la inxeniería civil.

Oficiales de l'Armada de los Estaos Xuníos (siguíu de la so traducción al español)
Fleet Admiral
Almirante de la Flota
Admiral
Almirante
Vice Admiral
Vicealmirante
Rear Admiral
Contralmirante
Rear Admiral (lower half)
Contralmirante
O-11 (En desusu dende la Segunda Guerra Mundial) O-10 O-9 O-8 O-7
Captain
Capitán
Commander
Comandante
Lieutenant Commander
Teniente Comandante
Lieutenant
Teniente
Lieutenant (junior grade)
Teniente (junior)
Ensign
Alferéz
O-6 O-5 O-4 O-3 U-2 O-1

Equipamientu

[editar | editar la fonte]

A partir de 2011, l'Armada opera 283 buques, 3700 aviones, 50 000 vehículos non combatientes y tien 75 200 edificios en 3 300 000 acres.[10]

Los nomes de los buques en serviciu activu de l'Armada de los Estaos Xuníos tán precedíos poles lletres "USS", la designación de "United States Ship".[11] Les embarcaciones non comisionadas tripulaes por civiles de l'Armada, tienen nomes qu'empiecen con "USNS", designación pa "United States Naval Ship". Los nomes son escoyíos oficialmente pol secretariu de l'Armada, de cutiu n'honor a persones o llugares importantes. Amás, a cada buque dáse-y un símbolu basáu na clasificación de cascu (por casu, CVN o DDG) pa indicar el tipu d'embarcación y el númberu. Tolos buques nel inventariu de l'Armada son asitiaos nel rexistru naval (Naval Vessel Register), que ye parte del "Navy List" (esixíu pol artículu 29 de la Convención de les Naciones Xuníes sobre'l Derechu del Mar). Esti rexistru rastrexa los datos, tales como l'estáu actual d'un buque, la fecha de la so puesta en serviciu, según la fecha de la so baxa definitiva. L'Armada tamién caltién una llexa de reserva de buques inactivos que son calteníos pa la so reactivación en tiempos de necesidá.

L'Armada d'Estaos Xuníos foi la primera n'instalar reactores nucleares a bordu de los buques de guerra;[12] anguaño, tolos portaviones y submarinos d'Estaos Xuníos activos utilicen propulsión nuclear. Nel casu de los portaviones de la clase Nimitz, dos reactores dan el barcu potencia cuasi ilimitada y apurren abonda enerxía llétrica como p'abastecer a una ciudá de 100 000 persones.[13] L'Armada primeramente operó cruceros y destructores de propulsión nuclear, pero toos fueron daos de baxa.

L'Armada señaló la necesidá de 313 buques de combate, pero nos planes actuales namái va ser capaz de dexase de 232 a 243.[14]

Portaviones

[editar | editar la fonte]
USS Nimitz (CVN-68), un portaviones de la clase Nimitz

L'Armada estableció un requerimientu mínimu pa 11 portaviones, pero amenorgar a 10 tres la desactivación del Enterprise.[15]

Un portaviones esplégase de normal xunto con una serie de buques adicionales, formando un grupu d'ataque de portaviones. Los navíos de sofitu, que suelen incluyir trés o cuatro cruceros y destructores forníos col sistema de combate Aegis, una fragata y dos submarinos d'ataque, tienen la xera de protexer al portaviones d'ataques aéreos, de misiles, de mar y amenaces submarines, según apurrir capacidaes d'ataque adicionales propies.

Buques de guerra anfibios

[editar | editar la fonte]
USS Bataan (LHD-5), un buque d'asaltu anfibiu clase Wasp

Los buques d'asaltu anfibiu son les pieces centrales de la guerra anfibia d'Estaos Xuníos y realicen el mesmu rol de proyeición de poder que los portaviones, sacante que la so fuercia d'ataque inclúi fuercies terrestres en llugar d'aeronaves. Ufierten, comandu, coordinación y tolos elementos de sofitu a una unidá anfibia de 2200 marines nun asaltu anfibiu, utilizando tantu vehículos aéreos como anfibios. Asemeyándose a pequeños portaviones, los buques d'asaltu anfibiu tienen capacidá de V/STOL, STOVL, VTOL, convertiplanos y operaciones d'aeronaves d'ala xiratoria. Tamién contienen un dique inundable pa sofitar l'usu de llanches de desembarcu aerodeslizantes (LCAC) y otres embarcaciones d'asaltu anfibiu. Los buques d'asaltu anfibiu son xeneralmente nomaos n'honor a los portaviones de la Segunda Guerra Mundial.

Cruceros lanzamisiles

[editar | editar la fonte]
USS Port Royal (CG-73), un cruceru clase Ticonderoga

Los cruceros son grandes buques que lleven a cabo guerra anti-aérea/anti-misil, guerra de superficie y guerra antisubmarina, n'operaciones d'ataque de forma independiente o como miembros d'una fuercia operacional más grande. Los modernos cruceros con misiles empuestos desenvolver pola necesidá de compensar l'amenaza de misiles antibuque. Esto llevó al desarrollu del radar AN/SPY-1 y el misil RIM-67 Standard y la coordinación de dambos col sistema de combate Aegis. Los cruceros clase Ticonderoga convertir nos primeru en ser forníos con Aegis y fueron puestos n'usu principalmente como defensa antiaérea y antimisil nun rol de fuercia de proteición de batalla. Darréu, el desarrollu de los sistemes de llanzamientu vertical y el misil Tomahawk dieron a los cruceros llargu algame adicional a tierra y capacidá d'ataque marítimu, que los fai capaces d'operaciones de combate ofensives y defensives. Tolos cruceros dende CG-47 fueron nomaos n'honor de batalles famoses col USS Thomas S. Gates (CG-51) como única esceición. Enantes, los cruceros llevaben nomes de ciudaes (hasta CG-12), figures importantes de l'Armada (CG-15 CG-35), o estaos (CGN-36 a CGN-41).

Destructores

[editar | editar la fonte]
Destructor USS Zumwalt.

Los destructores son buques de tamañu medianu, multimisión, con capacidá de desempeñu sosteníu n'operaciones antiaéreas, antisubmarinas, antibuque y d'ataque ofensivu. Al igual que los cruceros, los destructores de misiles empuestos céntrense principalmente n'ataques de superficie utilizando misiles Tomahawk, y de defensa de la flota al traviés del sistema Aegis y misiles Standard. Los destructores, amás, especializar na guerra antisubmarina y tán forníes con cohetes VLA y helicópteros LAMPS Mk III Sea Hawk pa faer frente a les amenaces submarines. Cuando s'esplega xunto a un grupu d'ataque de portaviones o grupu d'ataque espedicionariu, los destructores y cruceros forníos con Aegis tán encargaos principalmente de la defensa de la flota de la qu'apurren capacidaes d'ataque secundariu. Los destructores fueron nomaos n'honor de personal de l'Armada y héroes importantes dende'l USS Bainbridge (DD-1).

USS Bainbridge (DDG-96), un destructor de misiles empuestos clase Arleigh Burke

Les fragates modernes d'Estaos Xuníos realicen principalmente guerra antisubmarina pa grupos d'ataque de portaviones y grupos espedicionarios anfibios y apurren escolta armada pa los convóis de suministru y la marina mercante. Tán diseñaes pa protexer a les naves amigues contra submarinos contrarios de baxos a medianes redolaes d'amenaza, con torpedos y helicópteros LAMPS. Independientemente, les fragates son capaces de llevar a cabo misiones antidrogues y otres operaciones de interceptación marítima. L'Armada espera retirar y reemplazar l'actual clase de fragates pal añu 2020 cuando los buques de combate mariniegu sían introducíos.[16] Al igual que nel casu de los destructores, les fragates tienen nomes d'héroes navales.

Amás, l'USS Constitution, botada en 1797, una de les primeres seis fragates de l'Armada d'Estaos Xuníos, sigue en serviciu nel Charlestown Navy Yard de Boston. Desempéñase como tributu al patrimoniu de l'Armada, y dacuando salea mientres actos conmemorativos como'l Día de la Independencia y delles victories mientres la guerra de 1812. El Constitution ye anguaño'l buque de guerra más antiguu a flote.[17]

Buques de combate mariniegu

[editar | editar la fonte]

Los buques de combate mariniegu tán estremaos ente dos diseños y espérense alredor de 40 buques cuando'l programa tea completáu.

  • Clase Freedom (2 activos, 2 en construcción, 16 más entamaos)
  • Clase Independence (1 activu, 1 completáu pero ensin asignar, 2 en construcción, 6 más entamaos)

Submarinos

[editar | editar la fonte]
USS Kentucky (SSBN-737), un submarín de misiles balísticos clase Ohio

Les misiones principales de los submarinos de l'Armada son la vixilancia ya intelixencia, operaciones especiales, ataques de precisión, operaciones d'agrupación táctica, y el control de los mares.[18] L'Armada d'Estaos Xuníos opera tres tipos: submarinos balísticos, submarinos de misiles empuestos, y submarinos d'ataque. Los submarinos de misiles balísticos tienen una sola misión: llevar y llanzar el misil nuclear Trident. Cuatro submarinos de misiles balísticos clase Ohio fueron convertíos a submarinos de misiles empuestos, que tienen la misión principal d'atacar oxetivos en tierra. Los submarinos d'ataque tienen delles misiones táctiques, incluyendo'l fundimientu de buques y otros submarinos, el llanzamientu de misiles de cruceru, la escoyeta d'intelixencia, y l'asistencia n'operaciones especiales.

  • Clase Ohio, submarinos de misiles balísticos (18 activos, 4 convertíos a submarinos de misiles empuestos)
  • Clase Los Angeles, submarinos d'ataque (43 activos, 2 en reserva, 17 dados de baxa)
  • Clase Seawolf, submarinos d'ataque (3 activos)
  • Clase Virginia, submarinos d'ataque (9 activos, 5 en construcción, 4 ordenaos, 4 más entamaos)

Aeronaves

[editar | editar la fonte]
Cuatro F/A-18F Super Hornet de l'Armada.

Los aviones embarcaos son capaces d'atacar per aire, mar y oxetivos terrestres lloñe d'un grupu d'ataque de portaviones, de la que protexen les fuercies aliaes d'aviones, buques y submarinos enemigos. En tiempos de paz, la capacidá de les aeronaves pa proyeutar l'amenaza d'un ataque sosteníu dende una plataforma móvil nel mar da a los líderes d'Estaos Xuníos importantes opciones diplomátiques y de xestión de crisis. Les aeronaves adicionalmente apurren sofitu loxísticu pa caltener la disposición de l'Armada, al traviés d'helicópteros y plataformes de suministru coles que se lleven a cabo operaciones especiales, busca y rescate, guerra antisubmarina (ASW), y guerra antisuperficie (ASuW).

La US Navy empezó a investigar l'usu d'aeronaves nel mar na década de 1910, el teniente Theodore G. “Spuds” Ellyson convertir nel primer aviador naval el 28 de xineru de 1911, y en 1922 poner en serviciu'l primer portaviones, l'USS Langley.[19] Estaos Xuníos entró dafechu a l'aviación naval na dómina de la Segunda Guerra Mundial, cuando se fixo evidente tres el ataque a Pearl Harbor, la batalla del Mar de Coral, y la batalla de Midway que los portaviones y los aviones que llevaben reemplazaren al acorazáu como l'arma más poderosa nel mar. Los aviones de l'Armada na Segunda Guerra Mundial, incluyó al Grumman F4F Wildcat, el Grumman F6F Hellcat, el Vought F4O Corsair, el Douglas SBD Dauntless, el North American T-6 Texan y el Grumman TBF Avenger. L'avión naval tamién xugó un papel importante nos conflictos mientres los siguientes años de la Guerra Fría, el F-4 Phantom II y el F-14 Tomcat convertir n'iconos militares de la dómina. Los principales aviones caza y d'ataque actuales de l'Armada son el multi-misión F/A-18C/D Hornet y el so primu más nuevu, el F/A-18Y/F Super Hornet. El F-35 Lightning II ta anguaño en fase de desarrollu y ta previstu pa reemplazar les versiones C y D de los Hornet.[20]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «xuníos Exércitu d'Estaos Xuníos | GobiernoUSA.gov» (castellanu). Consultáu'l 10 de febreru de 2017.
  2. 2,0 2,1 La organización de l'Armada Archiváu 2008-12-05 en Wayback Machine (n'inglés).
  3. navy.mil (ed.): «Navy Personnel». Consultáu'l 8 d'abril de 2017.
  4. Constitución de los Estaos Xuníos (n'inglés). Archivu nacional de los Estaos Xuníos. 25 de xunetu de 2006.
  5. Oficina de Finances de l'Armada d'Estaos Xuníos Archiváu 2007-06-15 en Wayback Machine.
  6. "Birthplace of the Navy". Department of the Navy - Naval Historical Center Official Website. Consultáu'l 8 d'abril de 2006.
  7. 7,0 7,1 Love, Robert W. Jr. History of the U.S. Navy Volume One: 1775-1941. Harrisburg: Stackpole Books, 1992.
  8. 8,0 8,1 Palmer, Michael A. "The Navy: The Continental Period, 1775-1890". Department of the Navy - Naval Historical Center Official Website. Consultáu'l 8 d'abril de 2006.
  9. "Forward...From the Sea". Department of the Navy Website. Consultáu'l 25 de xunetu de 2006.
  10. «Status of the NAVY» (inglés). navy.mil. Consultáu'l 11 de mayu de 2013.
  11. USN Ship Naming. Naval Historical Center. Consultáu'l 19 de mayu de 2007
  12. "CVN-65 Enterprise". GlobalSecurity.org. Consultáu'l 7 de marzu de 2007.
  13. "CVN-68 Nimitz Class". globalSecurity.org. Consultáu'l 8 d'abril de 2006.
  14. Vice Adm. Barry McCullough, defensenews.com
  15. US Navy to Gates: Yes, we need 11 aircraft carriers
  16. "FFG-7 Oliver Hazard Perry-class Program Status". GlobalSecurity.org. Consultáu'l 8 d'abril de 2006.
  17. HMS Victory ye más antiguu, y en serviciu, pero ta en dique secu permanente
  18. «Submarine Missions» (inglés). GlobalSecurity.org.. Consultáu'l 13 de mayu de 2013.
  19. "A Brief History of U.S. Navy Aircraft Carriers: Part I - The Early Years". U.S. Navy Official Website. Consultáu'l 30 de xunu de 2011
  20. "F-35C Joint Strike Fighter". Globalsecurity.org. Consultáu'l 30 de xunu de 2011

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]