Guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812
 | Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. |
| Guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812 | ||||
|---|---|---|---|---|
Parte de Guerra de los Sesenta Años (es)  y Relaciones Estados Unidos-Reino Unido (es) | ||||
 | ||||
| Fecha | 18 xunu 1812 → 18 febreru 1815 | |||
| Llugar | América del Norte | |||
| Resultáu |
Victoria Británica Tratáu de Gante (1814), statu quo ante bellum. | |||
| Belixerantes | ||||
| Comandantes | ||||
| Fuercies en combate | ||||
| ||||
| Baxes | ||||
| ||||
| [editar datos en Wikidata] | ||||
La guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812, tamién conocida como la guerra angloamericana o guerra de 1812 (War of 1812 n'inglés) foi un conflictu qu'enfrentó a los Estaos Xuníos contra'l Reinu Xuníu y les sos colonies canadienses que se desenvolvió ente 1812 y 1815. Los enfrentamientos dar por tierra y per mar.
Nun momentu nel que'l Reinu Xuníu de Gran Bretaña ya Irlanda tenía de soportar un gran esfuerciu de guerra pa faer frente a la Francia napoleónica, el 18 de xunu de 1812 los Estaos Xuníos decláren-y la guerra col fin d'invadir los territorios canadienses pertenecientes al Imperiu británicu. Estos fueren poblaos a lo llargo de cuarenta años por anglofalantes y calteníen numberoses rellaciones culturales y comerciales colos Estaos Xuníos.
Ente otres causes de la guerra tán les restricciones al comerciu impuestes pol Reinu Xuníu por causa de la guerra que caltenía n'Europa contra Francia, el reclutamientu forzáu de marineros mercantes d'Estaos Xuníos pa sirvir na Marina Real Británica y el sofitu británicu a los pueblos indíxenes de Norteamérica que s'oponíen a la espansión d'Estaos Xuníos.
Desenvolvimientu de la guerra
[editar | editar la fonte]
Les fuercies britániques taben ocupaes na guerra n'Europa, polo que de primeres caltuvieron una estratexa defensiva y repelieron múltiples invasiones de les fuercies d'Estaos Xuníos en delles provincies de Canadá (qu'entós yera llamada Norteamérica británica).
Como sabíen que nun teníen enforma que facer contra la Royal Navy, Estaos Xuníos entamó a asediar Canadá per tierra. La guerra empezó con bien poca ventaya pa los Estaos Xuníos, yá que los sos intentos por invadir Canadá fueron repetidamente refugaos. La milicia d'Estaos Xuníos amosóse inefectiva y l'altu mandu incompetente a lo llargo de la guerra salvu nel últimu añu.
Magar un bloquéu marítimu inicial de los británicos na mariña oriental qu'arruinó'l comerciu d'Estaos Xuníos, estos postreros consiguieron finalmente'l control naval de los llagos Erie y Champlain, previniendo asina cualquier amenaza d'una invasión a gran escala dende'l norte.
Cola derrota de Napoleón en 1814 los británicos adoptaron una estratexa más agresiva y unviaron tres ejércitos d'invasión a Norteamérica. Asina llograron enfusar en partes de Maine y gracies a la victoria na batalla de Bladensburg n'agostu de 1814 pudieron tomar la ciudá de Washington D.C. y fixeron amburar los sos edificios públicos, incluyendo la Casa Blanca y l'Ayalga.
Pela so parte les fuercies d'Estaos Xuníos destruyeron les fuercies britániques compuestes d'indíxenes nel noroeste y el sureste, y de esta manera torgaron el suañu de la Confederación india qu'escorría la formación d'un estáu indíxena independiente na rexón del Mediu Oeste, sol patrociniu de los británicos. Les victories d'Estaos Xuníos en setiembre de 1814 y xineru de 1815 repelieron los trés invasiones britániques en Nueva York y Baltimore.
Asina mesmu, nel sur y na mariña del golfu tamién se llibraron grandes batalles nes que les fuercies d'Estaos Xuníos torgaron la invasión británica de Nueva Orleans y, amás, ganaron a los indíxenes aliaos de los británicos. Destácase la Batalla de Horseshoe Bend na que'l xeneral Andrew Jackson ganó les fuercies del pueblu Maskoki. A pesar de que España caltúvose como neutral tola guerra, poco primero de la so final, en 1814, Mateo González Manrique (gobernador de Florida Occidental, tomó pola so propia cuenta la iniciativa de sofitar a los británicos, ganándose la enemistá de Andrew Jackson, quien invadió la ciudá española de Pensacola desenvolviéndose la batalla de Pensacola (1814).
L'últimu actu de la guerra foi la batalla de Nueva Orleans onde les fuercies d'Estaos Xuníos ganaron a una fuercia británica; irónicamente, la paz yá fuera roblada ente dambos contendentes.
Los dos bandos invadieron territoriu adversariu, pero estes invasiones fracasaron o fueron solo temporales. Al rematar la guerra dambes naciones ocupaben territoriu rival, pero estes árees fueron restituyíes gracies al Tratáu de Gante. Nel tratáu dambes naciones llegaron a un alcuerdu de paz que devolvía les fronteres a la so statu quo previu a la guerra.
En Canadá esta guerra recuérdase como una victoria al evitar la conquista de los sos vecinos del sur, ente que n'Estaos Xuníos ye celebráu como la nacencia d'un nuevu espíritu d'unidá nacional de la nueva nación y una importante demostración de fuercia internacional que fadría que dende Londres nun se volviera cuestionar la independencia d'Estaos Xuníos.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Toles cifres de los EE.XX. son de Donald Hickey.Hickey 2006, p. 297
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812.
Datos: Q26013- Multimedia: War of 1812