Silvana Mangano

De Wikipedia
Silvana Mangano
Vida
Nacimientu Roma[1]21 d'abril de 1930[2]
Nacionalidá Bandera d'Italia Reinu d'Italia  (21 abril 1930 -  18 xunu 1946)
Bandera d'Italia Italia  (18 xunu 1946 -  16 avientu 1989)
Muerte Madrid16 d'avientu de 1989[2] (59 años)
Sepultura Pawling Cemetery (en) Traducir[3]
Causa de la muerte cáncanu de pulmón
Familia
Casada con Dino De Laurentiis (1949 – 1988)
Fíos/es
Estudios
Llingües falaes italianu[4]
Oficiu modelu, actriz de cineactriz
IMDb nm0542146
silvanamangano.it
Cambiar los datos en Wikidata

Silvana Mangano (21 d'abril de 1930Roma – 16 d'avientu de 1989Madrid) foi una actriz italiana.

Biografía[editar | editar la fonte]

Yera fía d'un ferroviariu sicilianu y de madre inglesa, crióse nun clima de probitú y de privaciones, col so hermanu mayor Roy y dos hermanes, Patrizia y Natascia. Descubre la danza na Opera y, demientre siete años, so madre fairá l'esfuerzu de paga-y cursos de danza con Ruskaya, en Milán. Silvana decide marchar a Francia pa trabayar como modelu del taller Mascetti. Participa en dellos concursos de belleza y foi elixida Miss Roma en 1946. Presentóse depués al títulu de Miss Italia, al llau de Lucia Bosé (proclamada Reina), Gina Lollobrigida, Eleonora Rossi Drago y Gianna Maria Canale, que toes fairíen carrera nel cine.

Toma darréu cursos d'interpretación y atopa nesta ocasión al so primer gran amor, Marcello Mastroianni. La so rellación durará pocu tiempu, pero volverán a atopase regularmente nos platós de rodaxe. La so primera aparición nel cine será como figurante nun film francés, Le Jugement dernier de René Chanas. El direutor Mario Costa repara nella y faila rodar un pequeñu papel en L'Elisir d'amore.

La consagración llegará en 1949 con Arroz amargu (Riso amaro) de Giuseppe De Santis: interpreta'l papel d'una collechadora d'arroz provocativa, de piel blanca, con medies a la mitá del muslu y aire descaráu y rabaneru, imponiéndose como'l primer «sex-symbol» de la Italia de la post-guerra, una especie de respuesta nacional a la hollywoodiense Rita Hayworth. El so matrimoniu col productor Dino De Laurentiis, el mesmu añu, permite-y xestinonar meyor la so carrera: nes años que siguen darréu, fadrala trabayar colos más importantes actores tanto italianos como Vittorio Gassman, Raf Vallone, Alberto Sordi o Nino Manfredi o internacionales como Kirk Douglas, Anthony Quinn o Anthony Perkins, delantre de les cámares de direutores de prestixu como Mario Camerini, Vittorio De Sica, Mario Monicelli, Luchino Visconti o Pier Paolo Pasolini.

Seductora, apasionada, patética o prestosa, adáutase a tolos papeles. Col éxitu vien a rodar una película al añu. Menos en dos incursiones nel xéneru, peplum, una con Mario Camerini pa Ulysse en 1955, y otra con Richard Fleischer pa Barabbas en 1962, ufierta soberbies interpretaciones de papeles en Anna con Lattuada, L'oro di Napoli con de Sica, Uomini e lupi con de Santis, La Grande Guerra con Monicelli, Crimen con Camerini o Il processo di Verona con Lizzani.

No sucesivo la so actividá faise más selectiva. Escueye personaxes de calidá que convertirá n'obres admirables. Eso ocurrirá d'una parte con Pier Paolo Pasolini por Edipo re en 1967, Teorema en 1968, Il Decameron en 1971 y d'otra parte con Luchino Visconti por Morte a Venezia en 1971, Ludwig (xunto a Romy Schneider) en 1972, Gruppo di famiglia in un interno (1974) con Burt Lancaster, Claudia Cardinale y Helmut Berger.

Depués de 1974, abandona los platós de rodaxe pa consagrase a la so vida familiar. Nun la veremos más qu'en 1984, trabayando nel film Dune, de David Lynch producíu pola so fía, Raffaella de Laurentiis, y en 1987 al llau de Marcello Mastroianni en Oci ciornie de Nikita Mikhalkov.

La muerte del so fíu Federico (que tuvo llugar el 15 de xunetu de 1981 nun accidente d'aviación n'Alaska) provocó-y una fuerte depresión. Silvana divorcióse de Dino De Laurentiis y, enferma d'un tumor, retiróse de la vida pública, trabayando sólo nel film Dune (1984) de David Lynch. Intuyendo la llegada del final, reconcilióse con De Laurentiis y trabayó tovía con Marcello Mastroianni na obra maestra de Nikita Mikhalkov Oci ciornie (1987).

Muerre dos años más sero nuna clínica madrilana, víctima d'un tumor, dexando na memoria del públicu l'acordanza d'una gran actriz, querida pola xente y la profesión.

Filmografía[editar | editar la fonte]

Premios[editar | editar la fonte]

  • 1955 : Nastro d'Argento como meyor actriz protagonista pol film L'oro di Napoli
  • 1963 : David di Donatello como meyor actriz protagonista pol film Il processo di Verona
  • 1964 : Nastro d'Argento como meyor actriz protagonista pol film Il processo di Verona
  • 1967 : David di Donatello como meyor actriz protagonista pol film Le streghe
  • 1972 : Nastro d'Argento como meyor actriz de repartu pol film Morte a Venezia
  • 1973 : David di Donatello como meyor actriz protagonista pol film Lo scopone scientifico

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 11 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. 2,0 2,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. Afirmao en: Find a Grave. Llingua de la obra o nome: inglés.
  4. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]