Saltar al conteníu

Grupu del Partíu Popular Européu

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Grupu del Partíu Popular Européu
Acrónimu EPP
Presidente Bandera d'Alemaña Manfred Weber
Fundación 11 de setiembre de 1952
Ideoloxía política conservadurismu lliberal, democracia cristiana, europeísmu y Neolliberalismu
Posición nel espectru centru derecha
Afiliación internacional Internacional Demócrata de Centru
Unión Internacional Demócrata
Páxina web eppgroup.eu
Cambiar los datos en Wikidata

El Grupu del Partíu Popular Européu (embrivíu como EPP Group pol so nome n'inglés) ye un grupu políticu del Parllamentu Européu compuestu polos diputaos del Partíu Popular Européu y dellos partíos non adscritos. Ye'l grupu con mayor númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu (2014-2019) y ye consideráu la referencia del centru derecha nes instituciones europees.

Dende xunetu de 2014, el presidente del grupu ye'l alemán Manfred Weber, de la Unión Social Cristiana de Baviera, asocediendo al francés Joseph Daul de la Unión por un Movimientu Popular.[1] Amás, el luxemburgués Jean-Claude Juncker del Partíu Popular Social Cristianu, foi nomáu Presidente de la Comisión Europea tres un alcuerdu col Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates.

L'Asamblea Común de la Comunidá Europea del Carbón y del Aceru, el predecesor del actual Parllamentu Européu, axuntar por primer vegada'l 10 de setiembre de 1952,[2] y el primer grupu democristiano formóse un día dempués, de manera non oficial, con Emmanuel Sassen, del Partíu Popular Católicu de los Países Baxos, como presidente y con 38 de los 78 escaños de la cámara.[3][4] El 16 de xunu de 1953, l'Asamblea aprobó una resolución que dexaba la formación oficial de los grupos políticos,[5] y el día 23 oficializóse'l grupu cola so declaración constituyente.[3][6]

El grupu foi'l más grande na formación de la eurocámara, pero a midida que pasaba'l tiempu perdió sofitu y quedó segundu tres les eleiciones de 1979. Puesto que la Comunidá Económica Europea ampliar na Xunión Europea, los partíos de centroderecha dominantes nos nuevos estado miembro nun yeren necesariamente democristiano el Partíu Popular Européu, formáu en 1976, y el so grupu nel Parllamentu Européu, decidieron ampliar el so mandatu pa cubrir l'espaciu del centroderecha, independientemente de la tradición, ya integrando a los partíos conservadores.[7]

Esta iniciativa política incorporó al grupu al griegu Nueva Democracia y al español Partíu Popular, pero dexó fora a los británicos del Partíu Conservador y los daneses del Partíu Popular Conservador, que crearon el grupu de los Demócrates Europeos, pero la falta de sofitos y los problemes internos acabaron per eslleir l'alcuerdu y volvieron integrase nel Grupu del Partíu Popular Européu.[7] Estos diputaos convertir en miembros plenos del Partíu Popular Européu, salvo los conservadores británicos que decidieron tar nel grupu pero nun integrase nel partíu. Esti procesu d'afitamientu del centru derecha européu, incorporó a otros partíos como Forza Italia pero tamién creó divisiones internes, que se tresformaron na creación d'un subgrupu euroescéptico, tamién llamáu Demócrates Europeos.

Tres esti afitamientu celebráu durente los noventa, col renombramiento a Partíu Popular Européu - Demócrates Europeos (PPE-ED Group), y dempués de les Eleiciones al Parllamentu Européu de 1999, el grupu recuperó la so primer posición na eurocámara con 233 europarllamentarios frente a los 180 escaños del grupu del Partíu de los Socialistes Europeos. Magar, esta resultancia nun foi abonda y creóse un gran alcuerdu colos socialdemócrates, y de manera esporádica colos lliberales, p'algamar les mayoríes riquíes pol Acta Única Europea.[8]

Estos alcuerdos faíen crecer la molición dientro delsubgrupo de los Demócrates Europeos.[9] Finalmente, el 22 de xunu de 2009, los checos del Partíu Democráticu Cívicu y los británicos del Partíu Conservador decidieron romper el grupu y crear el Grupu de los Conservadores y Reformistes Europeos,[10] por tanto'l grupu popular eslleió'l subgrupu euroescéptico y volvió a la so denominación clásica.

El grupu sigue siendo, na octava llexislatura del Parllamentu Européu, el grupu más grande con 220 eurodoputados, cola Unión Demócrata Cristiana d'Alemaña como primer fuercia y col Reinu Xuníu como l'únicu Estáu miembru de la Unión Europea ensin representación. Anguaño ye l'únicu grupu políticu que representa dafechu al so correspondiente partíu políticu européu, esto ye, el Partíu Popular Européu.[11]

Nomes oficiales del grupu

[editar | editar la fonte]
Diputaos
dende 1979
entamu y final llexislativu
1979
108/410
1984
117/434
1984
110/434
1989
113/518
1989
121/518
1994
162/518
1994
156/567
1999
201/626
1999
233/626
2004
295/788
2004
268/732
2009
288/785
2009
256/736
2014
273/764
2014
221/751

El grupu políticu tuvo cuatro denominaciones en cinco periodo distintos. L'actual Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos), foi'l nome oficial más usáu.[3]

Periodu Nome oficial
1953-1978 Grupu Demócrata Cristianu
1978-1979 Grupu Demócrata Cristianu (Grupu del Partíu Popular Européu)
1979-1999 Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos)
1999-2009 Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos) y de los Demócrates Europeos   
2009- Grupu del Partíu Popular Européu (Demócrata-Cristianos)

Presidentes del grupu

[editar | editar la fonte]

El Grupu del Partíu Popular Européu tuvo 14 presidentes de cinco países distintos.[3]

Periodu Nome Estáu Partíu políticu
1953-1958 Emmanuel Sassen  Países Baxos    Partíu Popular Católicu
1958-1958 Pierre Wigny  Bélxica Partíu Social Cristianu
1958-1966 Alain Poher  Francia Movimientu Republicanu Popular
1966-1969 Joseph Illerhaus Alemaña Unión Demócrata Cristiana
1969-1975 Hans August Lücker    Alemaña Unión Social Cristiana de Baviera   
1975-1977 Alfred Bertrand  Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
1977-1982 Egon Klepsch Alemaña Unión Demócrata Cristiana
1982-1984 Paolo Barbi  Italia Democracia Cristiana
1984-1992 Egon Klepsch Alemaña Unión Demócrata Cristiana
1992-1994 Leo Tindemans  Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
1994-1999 Wilfried Martens  Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
1999-2007 Hans-Gert Pöttering Alemaña Unión Demócrata Cristiana
2007-2014 Joseph Daul  Francia Unión por un Movimientu Popular
2014- Manfred Weber Alemaña Unión Social Cristiana de Baviera

Presidentes del Parllamentu Européu

[editar | editar la fonte]

Un total de 15 diputaos presidieron el Parllamentu Européu en 16 periodos distintos. Tan solo Hans Furler, d'Alemaña, llogró presidir la eurocámara en dos causes.[3]

Periodu Nome Estáu Partíu políticu
1954-1954 Alcide De Gasperi
(muertu mientres el mandatu)
 Italia Democracia Cristiana
1954-1956 Giuseppe Pella  Italia Democracia Cristiana
1956-1958 Hans Furler Alemaña    Unión Demócrata Cristiana
1958-1960 Robert Schuman  Francia Movimientu Republicanu Popular   
1960-1962 Hans Furler Alemaña Unión Demócrata Cristiana
1964-1965 Jean Pierre Duvieusart  Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
1965-1966 Victor Leemans  Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
1966-1969 Alain Poher  Francia Movimientu Republicanu Popular
1969-1971 Mario Scelba  Italia Democracia Cristiana
1977-1979 Emilio Colombo  Italia Democracia Cristiana
1984-1987 Pierre Pflimlin  Francia Movimientu Republicanu Popular
1992-1994 Egon Klepsch Alemaña Unión Demócrata Cristiana
1992-1994 José María Gil-Robles y Gil-Delgado     España Partíu Popular
1999-2002 Nicole Fontaine  Francia Unión por un Movimientu Popular
2007-2009 Hans-Gert Pöttering Alemaña Unión Demócrata Cristiana
2007-2009 Jerzy Buzek  Polonia Plataforma Cívica
2017- Antonio Tajani  Italia Forza Italia

Organización

[editar | editar la fonte]

El Grupu del Partíu Popular Européu entámase al traviés de l'asamblea, la mesa, la presidencia, los presidentes de delegaciones y los representantes nes comisiones del Parllamentu Européu.[12]

L'asamblea

[editar | editar la fonte]

L'asamblea ye l'órganu más importante del grupu, y ta constituyida por tolos diputaos del grupu nel Parllamentu Européu. L'Asamblea adopta decisiones sobre toles cuestiones polítiques trataes dientro o fora de la eurocámara, escueye la Presidencia del Grupu, establez los grupos de trabayu permanentes del Grupu, y decide sobre los puestos vacantes acutaos pal Grupu PPE nos órganos del Parllamentu Européu.

El siguiente escalafón ye la Mesa, responsable de l'adopción de decisiones estratéxiques y polítiques, lo mesmo que de la preparación de les sesiones plenaries. Ta formada pol presidente, los vicepresidentes (que formen la Presidencia), los presidentes de les comisiones parllamentaries que pertenezan al Grupu, los voceros del Grupu nes comisiones parllamentaries, un miembru co-optáu per cada diez miembros d'una delegación nacional, y el Presidente y Secretariu Xeneral del Partíu Popular Européu, si tamién son diputaos al Parllamentu Européu.

La Presidencia

[editar | editar la fonte]

La Presidencia ta formada pol Presidente del Grupu y diez vicepresidentes escoyíos pola asamblea del grupu. Los integrantes alcuerden ente ellos la distribución de los ámbitos de responsabilidá y encárguense d'emponer al Grupu nes sesiones plenaries, de representar al grupu nel esterior y d'informar a l'asamblea del grupu de les decisiones estratéxiques y polítiques qu'adoptó.

La Presidencia

Presidente

Nome Estáu Partíu políticu
Manfred Weber Alemaña Unión Social Cristiana de Baviera

Vicepresidentes

Nome Estáu Partíu políticu
Esteban González Pons         España Partíu Popular
Esther de Lange  Países Baxos       Llamada Democristiana
Françoise Grossetête  Francia Unión por un Movimientu Popular
Jacek Saryusz-Wolski  Polonia Plataforma Cívica
József Szájer Bandera d'Hungría Hungría Fidesz-Unión Cívica Húngara
Lara Comi  Italia Forza Italia
Marian-Jean Marinescu  Rumanía Partíu Demócrata Lliberal
Mariya Gabriel  Bulgaria Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria       
Paulo Rangel  Portugal Partíu Social Demócrata
Sandra Kalniete  Letonia Unidá

Parllamentu Européu

[editar | editar la fonte]

El Grupu del Partíu Popular Européu ye'l grupu con mayor númberu d'escaños na octava llexislatura del Parllamentu Européu, sumando un total de 216 eurodiputaos, un 29,43% de la cámara, de tolos estado miembro de la Unión Europea, con esceición de Reinu Xuníu.[13]

País Partíu Diputaos Diferencia
2009-2014
Alemaña Unión Demócrata Cristiana
29/96
8
Unión Social Cristiana de Baviera
5/96
Bandera de Austria Austria Partíu Popular Austriacu
5/18
1
 Bélxica Cristianu Demócrata y Flamencu
2/21
Sin cambios
Centru Democráticu Humanista
1/21
Partíu Social Cristianu
1/21
 Bulgaria Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria
6/17
Sin cambios
Bloque Reformista
1/17
 Xipre Agrupación Democrática
2/6
Sin cambios
 Croacia Unión Democrática Croata
4/11
Sin cambios
Partíu Llabrador Croata
1/11
 Dinamarca Partíu Popular Conservador
1/13
Sin cambios
 Eslovaquia Movimientu Demócrata Cristianu
2/13
Sin cambios
Unión Demócrata y Cristiana Eslovaca-Partíu Democráticu
2/13
Partíu de la Coalición Húngara
1/13
Most-Híd
1/13
 Eslovenia Partíu Demócrata Eslovenu
3/8
1 Creciente
Partíu Popular de Eslovenia
1/8
Nueva Eslovenia
1/8
 España Partíu Popular
16/54
8
Unió Democràtica de Catalunya (Coalición per Europa)
1/54
 Estonia Unión Pro Patria y Res Públicu
1/6
Sin cambios
 Finlandia Coalición Nacional
3/13
Sin cambios
 Francia Unión por un Movimientu Popular
20/74
4
 Grecia Nueva Democracia
5/21
2
Bandera d'Hungría Hungría Fidesz-Unión Cívica Húngara-Partíu Popular Demócrata Cristianu
12/21
2
 Irlanda Fine Gael
4/11
Sin cambios
 Italia Forza Italia
12/73
15
Alternativa Popular
1/73
Unión de Centru
1/73
Partíu Popular del Tirol del Sur
1/73
 Letonia Unidá
4/8
Sin cambios
 Lituania Unión de la Patria Demócrata-Cristianos Lituanos
2/11
2
 Luxemburgu Partíu Popular Social Cristianu
3/6
Sin cambios
 Malta Partíu Nacionalista
3/6
1 Creciente
 Países Baxos Llamada Democristiana
5/26
Sin cambios
 Polonia Plataforma Cívica
19/51
5
Partíu Llabrador Polacu
4/51
 Portugal Partíu Social Demócrata
6/21
3
Centru Democráticu Social-Partíu Popular
1/21
 Chequia TOP 09
4/21
5 Creciente
Unión Cristiana y Demócrata-Partíu Popular Checoslovacu
3/21
 Rumanía Partíu Nacional Lliberal[14]
5/32
Sin cambios
Partíu Demócrata Lliberal
5/32
Alianza Democrática d'Húngaros en Rumanía
2/32
Partíu del Movimientu Popular
2/32
 Suecia Partíu Moderáu
3/20
1
Demócrates Cristianos
1/20
Total
216/751
53

Nota: Los datos comparativos son en rellación a la organización de los grupos al final del séptimu mandáu del Parllamentu Européu, col Tratáu de Lisboa yá en funcionamientu.

Mesa del Parllamentu

[editar | editar la fonte]

Pa la presidencia del Parllamentu, el Grupu del Partíu Popular Européu y el Grupu de l'Alianza Progresista de Socialistes y Demócrates, col sofitu de l'Alianza de los Demócrates y Lliberales per Europa, alcordaron repartirsela media llexislatura cada partíu, col socialista Martin Schulz hasta finales de 2016 y el popular Manfred Weber hasta'l final de la llexislatura.[15]

Nes vicepresidencies, el grupu controla seis de los 14 asientos, siendo escoyíos Antonio Tajani (Forza Italia), Mairead McGuinness (Fine Gael), Rainer Wieland (Unión Demócrata Cristiana), Ramón Luis Valcárcel (Partíu Popular), Ildikó Pelczné Gáll (Fidesz-Unión Cívica Húngara) y Adina-Ioana Văllean (Partíu Nacional Lliberal).[16] Amás, Bogusław Liberadzki (Plataforma Cívica) y Andrey Kovatchev (Ciudadanos pol Desenvolvimientu Européu de Bulgaria) son cuestores, miembros de la mesa, con derechu a voz, pero ensin votu.[17]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Axencia EFE (4 de xunu de 2014). El PPE escueye al alemán Manfred Weber nuevu presidente del grupu na PE periódicu=eldiario.es. https://www.eldiario.es/politica/PPE-Manfred-Weber-presidente-PE_0_267374038.html. 
  2. CVCE. «Composición de l'Asamblea Común de la CECA» (inglés).
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Grupu del Partíu Popular Européu. «Nuesa historia». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-03.
  4. Institutu Huygens. «Biografía de Emanuel Marie Joseph Anthony Sassen» (neerlandés).
  5. CVCE. «Resolución de l'Asamblea Común creando un reglamentu relativa a la constitución de los Grupos políticos» (francés).
  6. CVCE. «Declaración de constitución del Grupu Demócrata Cristianu» (inglés).
  7. 7,0 7,1 Grupu del Partíu Popular Européu. «Reglamentu del grupu nel Parllamentu Européu».
  8. Parllamentu Européu (14 de xunu de 2014). «Resultáu de les eleiciones de 1999».
  9. Mulvey, Stephen (11 de xunu de 2009) (n'inglés). Los Tories aportunen n'estremar el EPP Group. British Broadcasting Corporation. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/5169268.stm. 
  10. Traynor, Ian (15 de xunetu de 2009) (n'inglés). Los conservadores pierden el lideralgu del nuevu grupu euroescéptico na XE periódicu=The Guardian. http://www.theguardian.com/politics/2009/jul/15/conservatives-eurosceptic-leadership-timothy-kirkhope. 
  11. Parllamentu Européu (25 de mayu de 2014). Eleiciones 2014: Escaños por Estáu miembru. Archivado del original el 2014-07-08. https://web.archive.org/web/20140708092219/http://www.resultados-elecciones2014.eu/es/seats-group-member-2014.html. Consultáu'l 2023-02-21. 
  12. Grupu del Partíu Popular Européu. «Estructura del grupu». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-02.
  13. Grupu del Partíu Popular Européu. «Llista de los diputaos del grupu dende 2014 a 2019». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-14.
  14. Grupu de l'Alianza de los Demócrates y Lliberales per Europa (9 de xunetu de 2014) (n'inglés). La eurodiputada rumana Norica Nicolai reincorporar al Grupu ALDE. Archivado del original el 2014-10-12. https://web.archive.org/web/20141012011028/http://www.aldeparty.eu/en/news/romanian-mep-norica-nicolai-has-re-joined-alde-group. Consultáu'l 2018-10-08. 
  15. Axencia EFE (24 de xunu de 2014). partise-la presidencia-de-la-eurocamara Conservadores y socialistes vuelven partise la presidencia de la Eurocámara. Público. https://www.publico.es/politica/529956/conservadores-y-socialistes-vuelven partise-la presidencia-de-la-eurocamara. 
  16. Parllamentu Européu (1 de xunetu de 2014). «la PE-ente-ellos-el-espa%C3%B1ol-Ram%C3%B3n-Luis-Valc%C3%A1rcel Escoyíos los 14 vicepresidentes de la PE, ente ellos l'español Ramón Luis Valcárcel».
  17. Parllamentu Européu (2 de xunetu de 2014). «cinco-cuestores-del Parllamentu Européu Escoyíos los cinco cuestores del Parllamentu Européu».

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]