Saltar al conteníu

Giovanni Leone

De Wikipedia
Giovanni Leone
senador vitalicio (es) Traducir

15 xunu 1978 - 9 payares 2001
6. Presidente d'Italia

29 avientu 1971 - 15 xunu 1978
Giuseppe Saragat - Sandro Pertini
Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia

24 xunu 1968 - 12 avientu 1968
Aldo Moro - Mariano Rumor
senador vitalicio (es) Traducir

27 agostu 1967 - 24 avientu 1971
Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia

21 xunu 1963 - 4 avientu 1963
Amintore Fanfani - Aldo Moro
diputáu de la República Italiana

6 mayu 1963 - 26 agostu 1967
Eleiciones: 4.ª legislatura de Italia (es) Traducir
diputáu de la República Italiana

5 xunu 1958 - 15 mayu 1963
Eleiciones: 3.ª legislatura de Italia (es) Traducir
diputáu de la República Italiana

15 xunu 1953 - 11 xunu 1958
Eleiciones: 2.ª legislatura de Italia (es) Traducir
diputáu de la República Italiana

26 abril 1948 - 24 xunu 1953
Eleiciones: 1.ª legislatura de Italia (es) Traducir
miembru de l'Asamblea Constituyente d'Italia

Vida
Nacimientu Nápoles[1]3 de payares de 1908[2]
Nacionalidá Bandera d'Italia Reinu d'Italia  (3 payares 1908 -  18 xunu 1946)
Bandera d'Italia Italia  (18 xunu 1946 -  9 payares 2001)
Llingua materna italianu
Muerte Roma9 de payares de 2001[2] (93 años)
Familia
Padre Mauro Leone
Madre Maria Gioffredi
Casáu con Vittoria Michitto (1946 – )[3]
Fíos/es
Hermanos/es Carlo Leone
Estudios
Estudios Universidá de Nápoles Federico II
Llingües falaes italianu[2]
Oficiu políticuabogáu
Llugares de trabayu Roma
Emplegadores Universidá de Bari
Premios
Serviciu militar
Cuerpu militar Regio Esercito (es) Traducir
Creencies
Relixón catolicismu
Partíu políticu Democracia Cristiana
Cambiar los datos en Wikidata

Giovanni Leone (3 de payares de 1908Nápoles – 9 de payares de 2001Roma) foi un políticu y procesalista italianu perteneciente a la democracia cristiana. Foi Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia dende'l 21 de xunu de 1963 hasta 5 de payares de 1963 y volvió ocupar la xefatura del gobiernu italianu dende'l 24 de xunu de 1968 hasta'l 19 de payares de 1968. Dende 1971 a 1978 foi'l sestu titular de la presidencia de la República italiana.

Carrera universitaria y empiezu en política

[editar | editar la fonte]

Fíu de Mauro y María Gioffredi, dambos de Pomigliano d'Arcu. El so padre yera un importante abogáu del foru de Nápoles y participara na fundación del Partíu Popular en Campania.[5] Giovanni siguió los pasos paternos y en 1929 a los 21 años terminó d'estudiar Xurisprudencia, y un añu más tarde tamién se recibió en ciencies polítiques. Foi alumnu d'Enrico De Nicola y en 1933 llogra'l profesoráu de derechu y procesu penal. Inscribir na Federación Universitaria Católica Italiana de la cual foi presidente en Nápoles ente 1931-1932. Exerció como profesor interín na universidad de Camarín en 1935 ganó'l concursu de profesor titular.[5] A patir d'ende dio clases en Mesina ente 1935-1940, en Bari ente 1940-1948, y en Nápoles ente 1948-1956. Mientres el so periodu en Bari tuvo ente los sos collaboradores a Aldo Moro. Concluyó la so carrera de profesor en Roma onde dende 1956 hasta 1972 tuvo una cátedra de derechu procesal penal na Universidá de La Sapienza.[5] ely 1943 participó de la Segunda Guerra Mundial llegando al grau de teniente coronel. En 1944 inscribir na Democracia Cristiana y siguió cola so carrera d'abogáu penalista.

En 1946 foi escoyíu pa formar parte de l'asamblea que redactó'l testu preliminar de la Constitución de la República Italiana, onde les sos mayores contribuciones fueron en materia de llibertaes personales y aiciones penales. Dos años más tarde foi electu pa integrar la Camara de diputaos, onde foi reelecto en toles eleiciones siguientes. Dexó la cámara'l 26 de xunu de 1967 cuando foi nomáu senatore a vita pol presidente de la República Giuseppe Saragat

Escándalos públicos

[editar | editar la fonte]

Viose enredáu nun discutiniu cuando, visitando Nápoles mientres un biltu de roxura, mientres saludaba con una de les sos manes a dellos pacientes, nel so llombu realizaba un xestu obscenu llevantando los sos furabollos y meñique de la otra mano. Esti episodiu, recoyíu y documentáu por periodistes y fotógrafos qu'acompañaben a Giovanni Leone, foi consideráu bien ofensivu pa los pacientes cuando trescendió a la opinión pública.

Arriendes de un conocíu escándalu de corrupción rellacionáu colos aviones Lockheed nel que se vio envueltu, Giovanni Leone tuvo que dimitir como xefe de gobiernu en 1968. N'avientu de 1971 foi escoyíu sestu presidente de la República italiana. En xunu de 1978, arriendes de una campaña que l'acusaba de percibir pequeños sobornos, tuvo que dimitir primero que expirase el so mandatu.

Los sos últimos años

[editar | editar la fonte]

Poques selmanes antes de morrer y por decretu del Presidente del Conseyu de Ministros Leone foi declaráu Presidente Eméritu de la República que-y correspuende a tolos ex presidentes italianos en vida[6]


Predecesor:
Giuseppe Saragat
Presidente de la República Italiana
19711978
Bandera d'Italia
Socesor:
Sandro Pertini
Predecesor:
Amintore Fanfani
Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia
1963 (21 de xunu - 5 de payares)
Socesor:
Aldo Moro
Predecesor:
Aldo Moro
Presidente del Conseyu de Ministros d'Italia
1968 (24 de xunu - 19 de payares)
Socesor:
Mariano Rumor

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Леоне Джованни. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
  2. 2,0 2,1 2,2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. Identificador de persona en The Peerage: p17751.htm#i177506. Data de consulta: 7 agostu 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Afirmao en: The Peerage. Llingua de la obra o nome: inglés. Autor: Darryl Lundy.
  5. 5,0 5,1 5,2 Paolo Russo (10 de payares de 2001). «Il leone che conquisto Napoli» (italianu). Consultáu'l 26 de xunu de 2013.
  6. «I presidenti emeriti» (italianu). Consultáu'l 26 de xunu de 2013.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]