Saltar al conteníu

Fégadu

De Wikipedia
Fégadu

En colloráu, posición del fégadu en rellación al torsu.

Árbol biliar y la participación del fégadu.
Llatín jecur, iecer
Sistema Dixestivu
Circulatoriu
Arteria Hepática
Vena Hepática, Porta
Nerviu Ganglios celiacos, Nerviu vagu
Precursor Intestín anterior
Enllaces esternos
Gray páx.1188
MeSH liver
[editar datos en Wikidata]

El fégadu[1], ye la más avolumada de les coraes y una de les más importantes pola so actividá metabólica. Ye un órganu glandular al que s'axudica funciones bien importantes, tales como la síntesis de proteínes plasmátiques, función desintoxicante, almacenaxe de vitamines y glucóxenu, amás de secreción de fiel, ente otres. Tamién ye'l responsable d'esaniciar de la sangre les sustancies que puedan resultar nocives pal organismu, convirtiéndoles en inocuas; ta presente nel ser humanu, y puédese-y topar en vertebraos y dalgunes otres especies inferiores.[2]

Anatomía hepática

[editar | editar la fonte]

Situación

[editar | editar la fonte]

El fégadu alcuéntrase en cuasi la totalidá de la rexón del hipocondriu derechu[3], l'epigastriu (nun devasa la llende del reborde costal, salvu nun cuadru de hepatomegalia) y una porción del hipocondrio esquierdu, enllenando l'espaciu de la cúpula diafragmática, onde puede algamar hasta la quinta costiella, y rellaciónase col corazón al traviés del centru frénico, a la izquierda de la vena cava inferior. Estos trés rexones formen parte de la rexón toracoabdominal, la rexón entemedia ente'l tórax y el cuévanu abdominal puramente dicha. El fégadu asitiáu debaxo de la diafragma entiende trés compartimientos peritoneales, llámense: compartimientu subfrénico derechu o hepáticu, compartimientu subfrénico esquierdu o esplénico, y compartimientu mediu o celiacu.

La so consistencia ye blanda y depresible, y ta recubiertu por una cápsula fibrosa, sobre la cual aplícase'l peritonéu, parte de la superficie del fégadu (sacante nel área desnuda del fégadu, que correspuende a la so superficie postero-cimera).

Aspeutos xenerales

[editar | editar la fonte]
  • Forma: comparar cola metá cimera del ovoide horizontal, de gran estremu derechu, allargáu transversalmente.
  • Coloración: colloráu pardu.
  • Consistencia: friable (desgarrable). Ta constituyíu por un parénquima, arrodiáu per una fina cápsula fibrosa, llamada cápsula de Glisson.
  • Llargor: nel adultu mide aproximao 26 cm (horizontal) por 15 cm (vertical) en sentíu anteroposterior, y 8 cm d'espesura a nivel del lóbulu derechu.
  • Pesu averáu: 2 kg.

Ta estremáu en cuatro lóbulos:

  • lóbulu derechu, asitiáu a la derecha del lligamentu falciforme;
  • lóbulu esquierdu, estendíu sobre'l estómagu y asitiáu a la izquierda del lligamentu falciforme;
  • lóbulu cuadráu, visible solamente na cara inferior del fégadu; nun s'atopa llindáu pol riegu umbilical a la izquierda, el llechu vesicular a la derecha y el hilio del fégadu por detrás;
  • lóbulu de Spiegel (lóbulu caudado), asitiáu ente'l cantu posterior del hilio hepatico per delantre, la vena cava por detrás.

Clínicamente, y quirúrgicamente sobremanera, emplégase'l conceutu de segmentu hepáticu, basándose nes divisiones arteriales y nel fechu de qu'haya poques anastomosis ente segmentos. Si miramos pola cara anterosuperior del fégadu, podemos estremar de derecha a izquierda un segmentu posterior, nel cantu del llau derechu, siguíu d'un segmentu anterior, un segmentu medial y un segmentu llateral que forma la llende esquierda.

Cara cimera del fégadu.
Cara inferior del fégadu.

El fégadu rellaciónase principalmente con estructures asitiaes al llau esquierdu del abdome, munches de les cuales dexen una impresión na cara inferior del lóbulu derechu del fégadu.

Asina, tenemos de tras a delantre la impresión cólica, la impresión duodenal, pegada a la fuesa cística, y la impresión renal, menos marcada. Na cara inferior del lóbulu esquierdu tán la impresión gástrica y la escotadura del esófagu, nel cantu posterior. El fégadu tamién se rellaciona anatómicamente col diafragma y col corazón.

La base del fégadu da entrada al hilio hepáticu, que nun ye sinón la zona d'entrada de la vena porta, l'arteria hepática y la salida del conductu hepáticu. El omento (epiplón) menor (fitu nuna prominencia de la cara inferior denomada tubérculu omental) reviste'l fondu de los riegos de la base del fégadu (riegu del lligamentu venosu, riegu del lligamentu redondu) y algama el cantu posterior de la cara inferior, onde'l peritonéu que lo anubre pasa a revistir el diafragma y la paré posterior, formando'l lligamentu hepatorrenal. Per delantre, el peritonéu reviste la cara diafragmática hasta la so llende cimera, onde salta a revistir la cara abdominal de la diafragma. Ente los dos repliegues de peritonéu que salten de la superficie del fégadu a la diafragma, queda entendida la cara desnuda del fégadu, zona na que'l peritonéu nun anubre la cápsula hepática. Per esta zona la cava inferior rellacionar col fégadu y recibe les venes hepátiques.

Na cara diafragmática alcuéntrase'l lligamentu falciforme, que estiéndese hasta algamar la zona umbilical. Pol so cantu llibre cuerre'l lligamentu redondu del fégadu (restos de la vena umbilical embrionaria). Esti restu de la vena umbilical xunir a les venes subcutánees periumbilicales qu'irradien dende'l embelicu, que drenan na vena iliaca esterna y finalmente na cava inferior. En casos patolóxicos con hipertensión portal estes venes dilátense, dando llugar al fenómenu de la cabeza d'Aguamala.

El lligamentu falciforme pue ser consideráu como'l restu del mesogastrio ventral (na porción ensin desenvolver del septum transversum pola invasión embrionaria del biltu duodenal) que s'estiende pol mesogastrio ventral y que contribúi a la formación del fégadu. Esti lligamentu, al llegar a la parte posterior de la cara diafragmática del fégadu, estremar en dos fueyes, dando llugar al lligamentu coronariu (llende cimera del área desnuda del fégadu). Caúna d'estes fueyes dirixir escontra cada unu de los cantos derechu y esquierdu del fégadu, onde se xune a la fueya peritoneal de la cara visceral del fégadu, que se reflexa sobre la diafragma, formando los lligamentos triangulares derechu y esquierdu (ésti últimu más definíu que'l derechu).

La estructura del fégadu va siguir les divisiones de la vena portal. Tres la división de ramos segmentarios, les cañes de la vena porta, acompañaes de les de l'arteria hepática y de les divisiones de los conductos hepáticos, atópense xuntes nel espaciu porta (vena interlobulillar, arteria interlobulillar y conductillos interlobulillares).

Circulación sanguínea del fégadu

[editar | editar la fonte]

La circulación hepática ye de naturaleza centrípeta y ta formada pol sistema porta y l'arteria hepática. El sistema porta constitúi'l 70-75 per cientu del fluxu sanguíneo (15 ml/min) y contién sangre pocu osixenada y rica en nutrientes proveniente del tracto gastrointestinal y del bazu. La circulación xeneral depende de l'arteria hepática, caña del tueru celiacu que contién el sangre osixenada (regación nutricia).

Cada espaciu porta atópase na confluencia de los lobulillos hepáticos, que son formaciones más o menos hexagonales de célules hepátiques y que tien nel centru la vena centrolobulillar, que la so confluencia da llugar a les venes hepátiques, que finalmente drenan na vena cava inferior. Poro, el sangre rico en nutrientes de l'absorción intestinal (vena porta) y en osíxenu (arteria hepática) entemecer nos sinusoides hepáticos (espacios ente hepatocitos), pa metabolizarlos y sintetizar les sales biliares. Fenómenos infeiciosos, tóxicos y inflamatorios, ente otros, desestructuran los lobulillos hepáticos y los espacios porta, conduciendo a la hipertensión portal porque atrabanquen el fluxu sanguíneo.

Nos últimos estudios alrodiu de los componentes del fégadu atopóse qu'ésti tien la capacidá de producir gastrina y ayudar al estómagu nel vaciamiento gástricu, yá que tien un citocromo llamáu AS*57. Esti órganu ye'l principal productor de la urea, la que darréu ye escretada nos reñones.

Drenaxe linfáticu del fégadu

[editar | editar la fonte]

El drenaxe linfáticu del fégadu cuerre al cargu de vasos que desagüen na vena cava inferior o nos ganglios hepáticos que siguen el percorríu inversu de l'arteria hepática.

Inervación del fégadu

[editar | editar la fonte]

El fégadu recibe nervios del plexo celiacu, de los nervios neumogástrico esquierdu y derechu y tamién del frénico derechu, per mediu del plexo diafragmático. L'apurra nerviosu tamién-y vien del plexo celiacu que inerva al hepáticu, amiestu de fibres simpátiques y parasimpátiques. Estos nervios lleguen al fégadu xunto a l'arteria hepática.

Fisioloxía del fégadu

[editar | editar la fonte]

El fégadu ye un órganu o corada presente nos vertebraos y en dalgunos otros animales; y ye, al empar, la glándula más avolumada de l'anatomía y una de les más importantes tocantes a l'actividá metabólica del organismu. Desempeña funciones úniques y vitales como la síntesis de proteínes plasmátiques, función desintoxicante, almacena vitamines, glucóxenu, ente otros pal bon funcionamientu de les defenses, etcétera. Amás, ye'l responsable d'esaniciar del sangre les sustancies que pueden resultar nocives pal organismu, tresformándoles n'otres inocuas.

El fégadu desempeña múltiples funciones nel organismu como son:

Histoloxía hepática

[editar | editar la fonte]

El texíu hepático ye un texíu estable. Presenta una gran capacidá de rexeneración en respuesta a estímulos esternos, como manques o proceso tumorales. Sicasí, les mancadures cróniques como'l alcoholismu y les infeiciones hepátiques impliquen una perda constante y enllargao del parénquima, ensin la proliferación compensatoria necesaria. Arriendes d'ello, el parénquima hepáticu ye reemplazáu por texíu fibroso y acúmulos de grasa, produciendo asina cirrosis.

Microfotografía de célules hepátiques.

El parénquima hepáticu ta formáu por:

  • Lobulillos hepáticos: son subunidades irregularmente hexagonales formaes por llámines fenestradas de hepatocitos que se disponen en forma radiada en redol a una vena central o vena centrolobulillar, allugada nel centru del lobulillo.
  • Espacios porta o tríadas: son árees triangulares asitiaes nos ángulos de los lobulillos hepáticos, constituyíes por un estroma conxuntivu laxo; contienen nel so interior una caña de l'arteria hepática, una caña de la vena porta, un capilar linfáticu y un conductillo biliar; la fiel producida polos hepatocitos arramar nuna rede de canalículos dientro de les llámines de hepatocitos y flúi, en forma centrípeta al lobulillo, escontra los conductillos biliares de los espacios porta.
  • Sinusoides hepáticos: son capilares que se disponen ente les llámines de hepatocitos y onde conflúin, dende la periferia de los lobulillos, les cañes de l'arteria hepática y de la vena porta; el sangre flúi dende les tríadas hasta la vena central, circulando en forma centrípeta; la paré de los sinusoides ta formada por una capa discontinua de célules endoteliales fenestradas, qu'escarecen de membrana basal. Nos sinusoides conflúin la circulación hepática y porta. Éstos drenan el so conteníu a la vena hepática central, d'ésta a les venes hepátiques derecha y esquierda, y finalmente a la vena cava inferior.
  • Espaciu de Disse: ye un estrechu espaciu perisinusoidal que s'atopa ente la paré de los sinusoides y les llámines de hepatocitos, ocupáu por una rede de fibres reticulares y plasma sanguineu que baña llibremente la superficie de los hepatocitos. Nel espaciu de Disse produzse l'intercambiu metabólicu ente los hepatocitos y el plasma onde se forma l'abondosa linfa hepática. Nesti espaciu tamién s'atopen célules estrellaes hepaticas o célules de Ito, de forma estrellada y la so funcion ye almacenar vitamina A (al ser la Vit. A liposoluble, fai que nes preparaciones de H&Y, vease como un adipocito), regula y produz Texíu Conectivu.

Enfermedaes del fégadu

[editar | editar la fonte]
Ultrasoníu d'un fégadu afeutáu pola cirrosis.

Los carecimientos del fégadu son:

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: fégadu
  2. Tratáu d'Anatomía Humana L. Testut IV Tomu
  3. Anatomía del fégadu (castellán)

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]