Saltar al conteníu

Fégadu (gastronomía)

De Wikipedia
Fégadu

Rodaja de fégadu encebollado de gochu
Tamañu de porción
Enerxía 134 kcal 561 kJ
Carbohidratos 2.5 g
Grases 3.7 g
Proteínes 21 g
Retinol (vit. A) 6500 μg (722%)
Riboflavina (vit. B2) 3 mg (200%)
Niacina (vit. B3) 15 mg (100%)
Vitamina B6 0.7 mg (54%)
Ácidu fólicu (vit. B9) 212 μg (53%)
Vitamina B12 26 μg (1083%)
Fierro 23 mg (184%)
Sodiu 87 mg (6%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Fégadu na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]

El fégadu de mamíferos, aves de corrolada y pexes utilícense como comida en diverses gastronomíes de tol mundu. Los fégados de gochu, güe, corderu, tenral, pollu y gansu atopar con facilidá en carniceríes y supermercaos.

El fégadu puede enfornase, cocese, rustise, tostase, saltearse o comese crudu (en sashimi). En munches recetes entemecen cachos de fégadu con cachos de carne o reñones, como na parrillada mista o meurav yerushalmi. De cutiu tamién se preparar untables con él, como nel casu del paté de fégadu, el foie gras, el fégadu picáu, y el leverpostej. Tamién son apreciaes les salchiches de fégadu, como'l braunschweiger y el leberwurst, que tamién pueden untase.

Los fégados son ricos en fierro y vitamina A, y l'aceite de fégadu de bacaláu úsase de cutiu como suplementu dietéticu. Tradicionalmente valoróse'l fégadu de dellos pexes, especialmente'l de la raya llátigu común, que s'emplegaba pa preparar recetes como'l poached skate liver on toast (‘fégadu de raya látigo escalfado en tostada’) n'Inglaterra o los beignets de foie de raie y el foie de raie en croute en Francia.[1]

Envelenamientu

[editar | editar la fonte]

Les dosis bien altes de vitamina A pueden ser potencialmente tóxiques y provocar hipervitaminosis A, una enfermedá grave. El marineru rusu Alexander Konrad, qu'acompañó al esplorador Valerian Albanov nuna tráxica espedición al Árticu en 1912, escribió sobre los tarrecibles efeutos de consumir fégadu d'osu polar.[2]

L'envelenamientu ye más improbable col consumu de productos de vitamina A a base d'aceites y fégadu que de preparaciones aguacientes o sólides.[3]

Los esquimales nun peracaben el fégadu de los osos polares (yá que contién tanta vitamina A que resulta venenosu pa los humanos) nin de les foques.[4]

El fégadu del pexe globu, que se consume na cocina xaponesa como fugu, contién una alta concentración de neurotoxinas, polo que davezu non se consume, tando de fechu prohibíu pola llexislación de Xapón.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Calvin W. Schwabe (1979). Unmentionable Cuisine. University of Virginia Press, páx. 313. ISBN 9780813911625.
  2. Valerian Albanov. In the Land of White Death, páx. Apéndice, A. Notes de Konrad.
  3. Myhre et al. (2003). «Water-miscible, emulsified, and solid forms of retinol supplements are more toxic than oil-based preparations». The American Journal of Clinical Nutrition 78 (6):  páxs. 1152-1159. http://www.ajcn.org/cgi/content/abstract/78/6/1152. 
  4. «Man's best friend?». Student BMJ. Archiváu dende l'orixinal, el 10 de payares de 2015.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]