Estáu con reconocencia parcial
Un Estáu non reconocíu o Estáu con reconocencia parcial ye un territoriu que la so soberanía nun ta reconocida internacionalmente a pesar de ser alministráu parcial o dafechu por dalgún organismu a lo menos potencialmente autónomu.
Estos territorios son Estaos na midida na que axunten los trés elementos qu'esixe pa ello'l Derechu Internacional: territoriu, población y gobiernu autónomu. La reconocencia per parte de la Comunidá Internacional tien un efeutu puramente políticu y declarativo, pero la esistencia d'un Estáu teóricamente solo depende de la voluntá de la población d'una rexón determinada de constituyise como sociedá independiente, consecuentemente, el conceutu de «Estáu ensin reconocer» nun niega, puramente, la so esistencia, solo afírmase que xeneralmente non se reconoz la so independencia o soberanía, quiciabes por cuestiones de política o llegalidá.
Estaos actuales
[editar | editar la fonte]Reconocíos per Estaos non miembros de la ONX
[editar | editar la fonte]- República Moldava Pridnestroviana. Esta rexón, asitiada nel marxe oriental del ríu Dniéster xunto a la frontera con Ucraína, ye reconocida como parte integral de Moldavia pola comunidá internacional. Tres la disolución de la Xunión Soviética, Transnistria declaróse independiente unilateralmente en 1990. Esti actu solu foi reconocida por Abkhasia, Osetia del Sur y Nagorno Karabakh, países de reconocencia parcial. La mayoría de la población ye eslava.[1]
- República de Somalilandia. Asitiada en territoriu reconocíu internacionalmente como parte de Somalia, partiendo con Etiopía, Xibuti, la rexón de Puntlandia y el golfu d'Adén. En mayu de 1991, los clanes declararon la República de Somalilandia, qu'inclúi cinco de los dieciocho divisiones alministratives de Somalia.
Reconocíu solamente por un Estáu miembru de la ONX
[editar | editar la fonte]- República Turca del Norte de Xipre. Tres la independencia de la República de Xipre, les comunidaes griegues y turques de la islla enfrentáronse duramente pol futuru del país y la distribución de poder nél. Nesi contestu, Turquía ocupó'l 37% del territoriu de la islla en xunu de 1974 tres un golpe d'Estáu realizáu por griegos favorables a la unión de la islla con Grecia. El territoriu ocupáu declaró la so independencia'l 15 de payares de 1983 y foi reconocida solamente per Turquía. Ye miembru observador de la Organización pa la Cooperación Islámica so la denominación d'Estáu Turcu Chipriota».[2][1] En 2004, la República de Xipre ingresó na Xunión Europea; una y bones esta organización nun reconoz la independencia de la RTNC, dichu territoriu ye consideráu de iure como parte integrante de la unión supranacional, inda cuando la so lexisllación nun ye aplicada nél.
Reconocíos por más d'un Estáu miembru de la ONX (reconocencia minoritaria)
[editar | editar la fonte]- República d'Osetia del Sur. Tres la disolución de la Xunión Soviética, Osetia del Sur declaróse unilateralmente como una república independiente de Xeorxa en 1991. Dempués d'un añu de guerra, proclamóse l'altu'l fueu que dexó caltener la independencia de facto en parte importante del territoriu sudosetio. En 2008 tuvo llugar una curtiu pero intensa guerra, na que Rusia intervieno espulsando a les tropes xeorxanes.
Tres dichu enfrentamientu, Osetia del Sur foi Reconocencia internacional de la independencia d'Abkhasia y Osetia del Sur reconocíu internacionalmente por cuatro estaos integrantes de les Naciones Xuníes: Rusia, Nicaragua, Venezuela y Nauru. Tamién ta reconocida por Abkhasia, Transnistria y Nagorno Karabakh.[1] - República d'Abkhasia. Asitiada ente'l mar Negru y el Cáucasu, formó parte de la Xunión Soviética como una república autónoma perteneciente a Xeorxa. Cuando la Unión eslleióse y Xeorxa convertir n'independiente, Abkhasia declaró la so independencia en 1992 y españó una guerra, que remató dos años dempués. De magar, gran parte del territoriu caltúvose fora del control del gobiernu de Xeorxa, sacante ciertes zones del sur y l'este de la rexón. Tres la guerra n'Osetia del Sur en 2008 y la intervención militar rusa, les tropes xeorxanes fueron espulsaes d'Abkhasia.
La República d'Abkhasia foi Reconocencia internacional de la independencia d'Abkhasia y Osetia del Sur reconocida internacionalmente por cuatro estaos integrantes de la Naciones Xuníes: Rusia, Nicaragua, Venezuela y Nauru. Tamién ta reconocida por Osetia del Sur, Transnistria y Nagorno Karabakh.[1] - República de China. L'actual República de China gobierna la islla de Taiwán o Formosa y dalgunes otres islles pequeñes dende 1949, fecha en que'l gobiernu de l'antigua República de China (fundada por Sun Yatsen en 1912 y que gobernó toa China) abellugar en diches islles al ser ganada na guerra civil china poles tropes comunistes, quien proclamaron nel so reemplazu la República Popular China nel territoriu continental.
La República de China caltuvo la reconocencia de gran parte de la comunidá internacional nos primeros años y, so la política de «Una sola China», el gobiernu nacionalista caltuvo la so reclamación sobre'l total del territoriu chinu. Nos años posteriores, la reconocencia internacional treslladóse mayoritariamente escontra la República Popular China, qu'alministraba la mayoría del territoriu. El 25 d'ochobre de 1971, pola resolución 2758 de l'Asamblea Xeneral de la ONX, la República Popular China reemplazó oficialmente a la República de China como representante del país ante les Naciones Xuníes. La República Popular China considera güei al gobiernu en Taiwán como una «provincia rebalba» defendiendo'l conceutu de indivisibilidad de China. Anque la República de China caltién oficialmente hasta güei dicha política, foi dexando de llau la so reclamación activa de la totalidá del país y defendió el so derechu a alministrar independientemente el territoriu anguaño ocupáu.
Anguaño, la República de China ye reconocida oficialmente por solamente 19 estaos miembros de les Naciones Xuníes, amás de la Ciudá del Vaticanu, como llexítimu representante de la China histórica.[3][4] La comunidá internacional na so mayoría considera a dichu territoriu como parte de la República Popular China, anque munchos d'ellos establecieron otros tipos de rellaciones non oficiales col gobiernu en Taiwán. Tres un alcuerdu cola República Popular China, los habitantes provenientes de la República de China pueden participar n'eventos deportivos internacionales sol nome de China Taipéi. Ver tamién Estatus políticu de Taiwán. - República Árabe Saḥariana Democrática. Territoriu ocupáu en gran parte por Marruecos, tres l'abandonu del territoriu por España en 1976. La República Árabe Saḥariana Democrática, que controla el restu d'El Sáḥara Occidental, foi proclamada pol Frente Polisariu en 1976. Les Naciones Xuníes, al traviés de la so misión MINURSO, intentó solucionar esti conflictu. Dende 1991 establecióse un altu al fueu ente dambes facciones pero'l referendu previstu pa llograr una solución definitiva nun pudo ser celebráu.
Esta república foi reconocida internacionalmente por 84 países miembros de les Naciones Xuníes, anque anguaño solo 47 caltienen activu esta reconocencia; la República d'Osetia del Sur tamién reconoció a la RASD. La RASD ye, amás, miembru plenu de la Xunión Africana. La mayoría de la comunidá internacional considera'l Sáḥara Occidental como un territoriu ocupáu, ensin reconocer nin la soberanía de la RASD nin de Marruecos sobre l'área. Les Naciones Xuníes incluyeron al Sáḥara Occidental na Llista de territorios non autónomos, establecida pol Comité de Descolonización.
Reconocíos por más d'un Estáu miembru de la ONX (reconocencia mayoritaria)
[editar | editar la fonte]- República de Kosovu. La rexón de Kosovo tuvo históricamente nuna encruciada de naciones, siendo considerada polos serbios como l'orixe de la so cultura, anque dende va décades ye habitada por una mayoría d'orixe albanés. En 1991, tres la disolución de Yugoslavia, Kosovo declaró la so independencia de Serbia, pero esta nun foi reconocida. Tres la guerra de Kosovu, el Conseyu de Seguridá de les Naciones Xuníes aprobó la resolución 1244 qu'estableció una alministración internacional del territoriu hasta atopar una solución aceptable pola población kosovar y el gobiernu de Serbia. El 17 de febreru de 2008 foi declarada unilateralmente la independencia de Kosovo, que foi refugada pola República de Serbia pero sofitada per dellos países, principalmente occidentales. En 2012, la Corte Internacional de Xusticia comunicó, nuna decisión non venceyante, que la declaración nun violaba'l derechu internacional nin la resolución 1244.[5]
Na actualidá, la República de Kosovo ye reconocida internacionalmente por 111 países miembros de la Organización de les Naciones Xuníes,[6] amás de la República de China (Taiwán).[7] - Estáu de Palestina. El 15 de payares de 1988, la Organización pa la Lliberación de Palestina declaró en Arxel la independencia del Estáu de Palestina, tomando en considerancia'l Plan de les Naciones Xuníes pa la partición del Mandatu Británicu de Palestina en 1947 y que dexó la fundación del Estáu d'Israel al añu siguiente. Anque l'Estáu de Palestina nun tener control de facto de nengún territoriu, foi reconocíu en cerca d'un centenar de países nos primeros años.[ensin referencies] Tres los Alcuerdos d'Oslu, l'Autoridá Nacional Palestina (ANP) alministró delles zones dientro de los Territorios palestinos (compuestos por Cixordania y la Franxa de Gaza), mientres el restu ye ocupáu per Israel.
Na actualidá, 137 países reconocen la soberanía del Estáu de Palestina, mientres una decena d'otros países tienen rellaciones informales cola ANP. En 2011 solicitó l'almisión como Estáu observador de la Organización de les Naciones Xuníes,[8] la que foi aceptada al añu siguiente pola Asamblea Xeneral de les Naciones Xuníes con 138 votos a favor (d'un total de 193 países).[9] - Estáu d'Israel. Ye un miembru plenu de les Naciones Xuníes,[10] reconocíu internacionalmente tres la so formación en 1948 productu del plan de partición del Mandatu Británicu de Palestina. Sicasí, entá nun ye reconocíu por 32 países miembros de la ONX, munchos de los cualos son miembros de la Lliga Árabe o la Organización pa la Cooperación Islámica. De tolos sos vecinos nel Oriente Mediu, solo Exiptu y Xordania reconocen a Israel, tres la firma de los sos respeutivos trataos de paz; otramiente, l'Estáu de Palestina reconoz oficialmente la esistencia d'Israel.[11] Irán, que foi unu de los primeros países en reconocer la creación d'Israel, retiró esa reconocencia tres la Revolución Islámica en 1979. Otros países del mundu islámicu, magar nun reconocen oficialmente a Israel, caltuvieron dellos niveles de contautu: en Qatar, Marruecos, Omán y Tunicia esistieron oficines comerciales o d'interés, anque darréu fueron cerraes.[12]
- República Popular China. Establecida en 1949 tres la victoria na guerra civil china. Nun ye reconocida pola República de China, alcontrada anguaño en Taiwán, y polos 23 países que reconocen a la República de China como únicu representante de la nación, siguiendo la política de «Una sola China». La República Popular China ye miembru plenu de les Naciones Xuníes y tien unu de los cinco puestos permanentes nel Conseyu de Seguridá.
Casos particulares de non reconocimiento
[editar | editar la fonte]- República d'Armenia. Armenia declaró la so independencia en 1991 tres la disolución de la Xunión Soviética. Nun ye reconocida por Paquistán, como forma de sofitu a Azerbaixán nel conflictu pol Altu Karabakh.[13]
- República de Xipre. Declarada independiente en 1960, Xipre nun ye reconocida por Turquía y la República Turca del Norte de Xipre como respuesta a la violencia intercomunal desamarrada a partir del golpe d'Estáu de 1974.[14]
- República Popular Democrática de Corea. Establecida en 1948 tres la división de Corea, nun ye reconocida nin por Corea del Sur, Estonia, Francia, nin por Xapón. El tratáu de paz ente dambos países, robláu en 1965, establez la reconocencia de la República de Corea como únicu gobiernu llexítimu en tola península de Corea.[15][16]
- República de Corea. Establecida en 1948 tres la división de Corea, nun ye reconocida por Corea del Norte.[17]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]- Conferencia de Montevideo, sobre definición de país.
- Micronación
- Banderes d'Estaos non reconocíos
- Escudos d'Estaos non reconocíos
- Territoriu dependiente
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Error de cita: La etiqueta
<ref>
nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaesker
- ↑ Organización pa la Cooperación Islámica. «Observateurs». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-07-28. Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ Diplomatic allies of the ROC (2012). «Archived copy» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-10-13. Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ Tiezzi, Shannon (19 de payares de 2014). «Why Taiwan’s Allies are Flocking to Beijing» (n'inglés). The Diplomat. http://thediplomat.com/2013/11/why-taiwans-allies-are-flocking-to-beijing/. Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ Ferrer, Isabel (22 de xunetu de 2010). «La independencia de Kosovo ye llegal». El País. http://internacional.elpais.com/internacional/2010/07/22/actualidad/1279749602_850215.html. Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ Ministeriu de Rellaciones Esteriores de Kosovu (2 de xunetu de 2014). «Togo recognized Kosovu» (inglés). Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ Ministeriu de Rellaciones Esteriores de la República de China (18 d'avientu de 2008) (n'inglés). The Government of the Republic of China (Taiwan) Congratulates Kosovo on Gaining Independence. http://www.mofa.gov.tw/en/News_Content.aspx?n=539A9A50A5F8AF9Y&sms=37B41539382B84BA&s=91751F8D87AC10A2. Consultáu'l 25 de xunetu de 2014.
- ↑ «La iniciativa palestina en Naciones Xuníes: mires, posibilidaes y riesgos» (2011).
- ↑ «L'Asamblea Xeneral de la ONX aprueba la integración de Palestina como estáu observador» (29 de payares de 2012).
- ↑ Miembros de Naciones Xuníes
- ↑ Negotiations Affairs Department - Palestine Liberation Organization (25 d'ochobre de 2012). «Enhancement of Palestine’s Status at the UN Position Paper» (inglés). Consultáu'l 26 de xunetu de 2014. «The Palestinian step is consistent with the formal Palestinian recognition of Israel in 1993, and consistent with the internationally endorsed goal of the peace process — two States living side by side in peace and security on the basis of the pre-1967 borders --- which necessarily requires an independent State of Palestine.»
- ↑ «Fechos d'Israel». Israel Ministry Of Foreign Affairs. Consultáu'l 12 de mayu de 2014. «Anque la realización de xuntes de los grupos de trabayu multillaterales en países como Túnes, Marruecos, Omán, Qatar y Bahrein fizo que les visites de funcionarios israelinos a estos países paezan daqué cotidianu, delles visites a altu nivel merecen ser mentaes. El ministru de Mediu Ambiente, Yossi Sarid, foi'l primer ministru israelín en visitar Bahrein como xefe d'una delegación israelina pal Grupu de Trabayu sobre'l Mediu Ambiente n'ochobre de 1994, y el 1 de payares de 1994, asistió a la Conferencia de Ministros del Mediu Ambiente d'Estaos del Mediterraneu en Túnez. El 7 de payares de 1994, la visita del ex viceministru de Rellaciones Esteriores, Yossi Beilin, a Omán, a invitación del canciller omaní, foi la primera d'esi tipu fuera del marcu multillateral. Estes visites remataron cola primer visita oficial del primer ministru Shimon Peres a Omá y Qatar n'abril de 1996.»
- ↑ «reconoz-armenia-como.html Paquistán nun reconoz a Armenia como estáu». Soi Armeniu (6 de febreru de 2011).
- ↑ «La XE arrenuncia a tratar con Turquía la reconocencia de Xipre». El País (3 de payares de 2014).
- ↑ «Treaty on Basic Relations between Japan and the Republic of Korea» (inglés) (22 de xunu de 1965). Consultáu'l 26 de xunetu de 2014.
- ↑ Commission de la défense nationale et des forces armées (30 de marzu de 2010). «Audition de M. Jack Lang, envoyé spécial du Président de la République pour la Corée du Nord.» (francés). Archiváu dende l'orixinal, el 17 de febreru de 2012. Consultáu'l 2 de mayu de 2010.
- ↑ Sterngold, James (3 de setiembre de 1994). «China, Backing North Korea, Quits Armistice Commission» (n'inglés). The New York Times. http://www.nytimes.com/1994/09/03/world/china-backing-north-korea-quits-armistice-commission.html. Consultáu'l 26 de xunetu de 2014.