Saltar al conteníu

Carlos Valderrama

De Wikipedia
Carlos Valderrama
Vida
Nacimientu Santa Marta2 de setiembre de 1961[1] (63 años)
Nacionalidá Bandera de Colombia Colombia
Familia
Hermanos/es Alan Valderrama
Estudios
Llingües falaes castellanu
Oficiu
Oficiu futbolista
Trayeutoria
  Equipu
2002–2004 Colorado Rapids (es) Traducir
2001–2002 Colorado Rapids (es) Traducir 39(1)
1999–2001 Tampa Bay Mutiny (es) Traducir 71(5)
1998–1999 Miami Fusion Football Club (es) Traducir 22(3)
1998–1998 Miami Fusion Football Club (es) Traducir 22(3)
1996–1997cesión Asociación Deportivo Cali 19(4)
1996, 1999–1997, 2001 Tampa Bay Mutiny (es) Traducir 43(7)
1993–1995 Junior de Barranquilla (es) Traducir 82(5)
1992–1993 Deportivo Independiente Medellín (es) Traducir 10(1)
1992–1992 Deportivo Independiente Medellín (es) Traducir
1991–1992 Real Valladolid Club de Fútbol 17(1)
1988–1991 Montpellier Hérault Sport Club (es) Traducir 77(4)
1985, 1996–1988, 1997 Asociación Deportivo Cali 131(22)
1984–1984 Millonarios Fútbol Club (es) Traducir 33(0)
1981–1984 Millonarios Fútbol Club (es) Traducir 94(5)
Deportivo La Coruña Brasil Futebol Clube (es) Traducir
  Seleición nacional
1985–1998   seleición masculina de fútbol de Colombia 111(12)
1980–1981   seleición masculina de fútbol sub-20 de Colombia
Posición o especialidá centrocampista
Pesu 74 kg
Altor 175 cm
Seudónimos El Pibe
Cambiar los datos en Wikidata

Carlos Alberto Valderrama Palaciu (2 de setiembre de 1961Santa Marta), más conocíu como «El Pibe Valderrama»,[2] ye un ex-futbolista colombianu consideráu unu de los máximos esponentes na historia del fútbol del so país y d'América del Sur.

Valderrama foi un volante de bien bona téunica, participó nos mundiales d'Italia 1990, Estaos Xuníos 1994 y Francia 1998. Foi incluyíu como miembru FIFA 100 por Pelé y ocupa el 39ᵘ llugar nel ranking del meyor xugador suramericanu del Sieglu XX publicáu pola IFFHS en 2004. Valderrama ganó munches reconocencies, ente ellos, Meyor Futbolista d'América en 1987 y 1993,[3] y títulos, como'l campeonatu colombianu con Atlético Junior en 1993 y 1995. Recuérdase-y como la máxima figura d'una destacada xeneración de futbolistes colombianos que llució dende mediaos de los años 1980 hasta mediaos de los años 1990,[4] de la que tamién formaron parte René Higuita, Leonel Álvarez, Arnoldo Iguarán, Adolfo Valencia, Albeiro Usuriaga, Iván René Valencianu, Freddy Rincón y Faustino Asprilla, ente otros importantes xugadores.

Ye'l primer y únicu colombianu n'ingresar al Salón de la Fama del Fútbol, distinción que se llevó a cabu'l 12 de payares de 2014 na ciudá de Pachuca, Méxicu.[5][6]

El 'Pibe' ye fíu de Carlos Valderrama y Juana Palaciu.[8] El so padre, meyor conocíu nel mundu del fútbol como 'Jaricho', foi xugador profesional y actuó cola seleición departamental del Madalena, según col equipu profesional de dicha rexón, l'Unión Madalena.

De la mesma, Carlos fíu ye hermanu d'otru ex-futbolistes como Alan y Ronald Valderrama, y primu de Didí Alex Valderrama y Miguel González Palaciu. Carlos xugaba dempués de les clases del colexu na cancha de sable de la Castellana del barriu Pescaíto de Santa Marta, futbolistes mientres munchos años.

Magar el samario ye mundialmente conocíu como'l 'El Pibe', nun menor grau llámenlu 039;Monu' (términu col que se designa en Colombia a les persones rubies). Hai otru llamatu, 'Suerbu', que solamente empleguen para con él los sos hermanos y amigos bien íntimos y cercanos, que poner el so amigu Hernando Ariza nuna ocasión en que-y taba ufiertando una cerveza a Valderrama cuando apenes tenía 16 años; el 'Monu' refugar en principiu, a lo que Ariza aportunó diciéndo-y -y que solamente se tomara un suerbu, y el futuru capitán de la seleición Colombia volvió negase.[7]

Trayeutoria

[editar | editar la fonte]

Liceo Celedón

[editar | editar la fonte]

El primer equipu nel que xugó foi'l del Llicéu Celedón, el colexu onde estudiaba y del que'l so padre 'Jaricho' yera l'entrenador; nesos primeros años el 'Pibe' xugaba como delanteru y convertía gran cantidá de goles, pero progresivamente foi dexando de ser atacante pa convertise nel creador, l'organizador de xuegu del so equipu. Mientres la so mocedá, col sofitu del so pá y d'Eduardo Dávila, dirixente del Unión Madalena, ingresa al fútbol profesional. Dende ende fai tol so percorríu como futbolista, hasta xugar n'Europa, Estaos Xuníos, y ser figura nos sos equipos y na Seleición Colombia hasta la so despidida como futbolista profesional en Barranquilla en 2004.

Unión Madalena

[editar | editar la fonte]

Debutó profesionalmente nel Unión Madalena de la so tierra natal en 1980.

Millonarios F.C.

[editar | editar la fonte]

Dempués foi trespasáu a Millonarios en 1984, equipu nel que nun tuvo mayor figuración una y bones el téunicu d'entós Jorge Luis Pinto poner a xugar bien pocu.

Deportivo Cali

[editar | editar la fonte]

En 1985 llegó al Deportivo Cali y fixo parte del gran equipu empobináu por Vladimir Popovic, xunto a Álvaro "Polacu" Escobar, Sergio'l "Checho" Angulo, y Bernardo Redín. Esti conxuntu destacar por el so estilu suelto y vistoso pa xugar, según la gran dupla que conformó con Redin, llogrando'l subcampeonatu colombianu en 1985 y 1986 detrás del América, colo que'l 'Pibe' llogró una gran reconocencia.

Montpellier

[editar | editar la fonte]

En 1988 pasó al Montpellier Herault SC de Francia onde ganó la Copa de Francia en 1990. Los sos primeros meses nel equipu francés fueron bien difíciles: magar llegar cola distinción de Meyor Xugador d'América en 1987, el téunicu Pierre Mosca dába-y pocos minutos de xuegu, n'ocasiones nun la consideraba siquier como suplente, ya inclusive en delles oportunidaes unviar a entrenar col equipu de tercer categoría;[7] tres la salida de Mosca, el nuevu téunicu Aimé Jacquet dexába-y tar na banca y xugar los últimos minutos de los partíos; Michel Mezzy asume la direición del equipu a principios de 1991 ante'l despidu de Jacquet y con ello Valderrama volvió ser titular y a esplegar tol fútbol que-y diera reconocencia.

Real Valladolid

[editar | editar la fonte]

En 1991 xugó nel Real Valladolid, equipu nel que yá había una importante presencia colombiana empezando pol téunicu Francisco Maturana, tamién taben los xugadores René Higuita y Leonel Álvarez y el preparador físicu Diego Barragán. A pesar d'ello'l conxuntu vallisoletano tuvo una probe campaña. Una anéudota quedó del partíu ante'l Real Madrid nel Santiago Bernabéu: nun tiru d'esquina l'internacional español Miguel González 'Michel' intenta, ensin consiguilo, provocar a Valderrama tocándo-y los xenitales ante la incredulidá del colombianu, aición que foi captada poles cámares de TV y de la que l'español foi comicu de los medios per dellos meses, al puntu que dellos aficionaos d'otros equipos intentaben primi-y y desconcentrarle lluciendo peluques rubies qu'emulaben la melota de Valderrama nos distintos estadios onde xugaba'l Madrid.

Independiente Medellín

[editar | editar la fonte]

En 1992 foi adquiríu pol Independiente Medellín. Xugó pal segundu semestre d'esi añu, so la direición de Julio Comesaña. A pesar que l'equipu nun clasificó a les finales, foi'l xugador más destacáu del semestre.

Atlético Junior

[editar | editar la fonte]

En 1993 el dueñu del Junior de Barranquilla, Fuad Char, adquirió'l pase de Carlos y tamién a otros xugadores d'esperiencia como Miguel 'Niche' Guerrero y Iván René Valencianu, quien xugaba pal Atalanta d'Italia, y como entrenador a Comesaña, y conformó un equipu bien fuerte pa buscar el títulu de la temporada. Col equipu ganó les fases del campeonatu (Apertura, Finalización), clasificando a cuadrangulares, y quedando campeón el día 19 d'avientu. Carlos foi'l capitán del equipu, que tamién formaba una gran zona medular con Víctor Danilo Pacheco y Oswaldo Mackenzie. Foi reconocíu otra vegada como'l futbolista del añu. Ente los sos momentos más especiales, el gol qu'anotó a Atlético Nacional en Medellín, nel xuegu que terminó 3 a 3, y como líder na guerra final contra América, arengando a los sos compañeros, y sirviendo el pase pal gol anotáu por Oswaldo Mackenzie, a lo postrero, el gol del títulu. En 1994 tuvo na Copa Libertadores. En volviendo de la que probablemente foi la mancadura más grave de la so carrera, xugó les semifinales del tornéu pero'l Junior foi esaniciáu en tanda de penaltis por Vélez Sársfield, qu'a lo postrero sería'l campeón suramericanu ya intercontinental. En 1995 volvió ser campeón de lliga col Junior de Barranquilla tres un maratónico cabeza a cabeza col América.

Estaos Xuníos

[editar | editar la fonte]

En 1996 emigró a Estaos Xuníos pa xugar en Tampa Bay Mutiny (1996-97 y 2000-01), Miami Fusion (1998-99) y Colorado Rapids (2001-02). Mientres la so etapa n'Estaos Xuníos foi cedíu a préstamu n'ochobre de 1996 al Deportivo Cali onde xugó hasta'l mes de marzu de 1997. Tien el récor d'asistencies de la Major League Soccer, con 114, y fai parte del MLS All-Time Best XI, escoyíu en 2005 pa reconocer a los meyores once xugadores na primer década d'historia de la lliga.

Valderrama anunció'l so retiru del fútbol el 12 d'abril de 2003 y el so partíu de despidida foi programáu pal 1 de febreru de 2004 nel Estadiu Metropolitanu Roberto Meléndez. Sicasí, tres conversaciones informales coles direutives d'Unión Madalena, Valderrama aceptó la invitación pa xunise a la pretemporada col club el 5 de xineru de 2004.[9]

La so torna al fútbol con 42 años d'edá nun se concretó al Valderrama ausentase del primer entrenamientu, pese a la movición que causó la noticia'l so natal Santa Marta. "Recibí una invitación pa cumplir el mio suañu de terminar la mio carrera na Unión. Tenía cita a les 6:30 a.m. pa entrenar, pero llevanté a les 8. Cuando esta situación preséntase unu dase cuenta que ye meyor dise", declaró a los medios de comunicación a otru día, efeutivamente poniendo fin a la so carrera como futbolista.[10]

Seleición nacional

[editar | editar la fonte]

La so primer participación internacional col equipu colombianu foi en 1981, integrando'l representativu que xugó un tornéu amistosu en Brasil y otru, la Mocedá d'América n'Ecuador. El téunicu yera Eduardo Retat.

El médicu Gabriel Ochoa Uribe convocar por primer vegada a la seleición mayor de Colombia en 1985 pa enfrentar los partíos de la serie de repechaje válida pa la clasificación a la Copa Mundial de Fútbol de 1986 a celebrase en Méxicu. El rival de vez yera Paraguay: el partíu d'ida nel estadiu Defensores del Chaco terminó 3-0 a favor del conxuntu guaraní, y el de vuelta nel Pascual Guerrero remató con trunfu 2-1 pal repartu cafeteru, colo que finalmente quedó esaniciáu del tornéu orbital. Esti partíu foi la despidida de Willington Ortiz como xugador de la seleición colombiana; por enforma tiempu'l Viejo Willy foi'l referente absolutu del combináu nacional, llugar que d'equí p'arriba empezaría a ocupar el 'Pibe'. En 1987 y so la direición téunica de Francisco Maturana, participa na Copa América 1987 d'Arxentina. Valderrama marcó un gol nel trunfu 2-0 ante Bolivia na primer ronda y destacóse igualmente na victoria 3-0 ante Paraguay, colo cual l'equipu colombianu avanza a semifinales, cayendo 2-1 con Chile. Nel xuegu pol tercer puestu Colombia enfrenta a la campeona mundial reinante Arxentina, con Diego Maradona a la cabeza, y véncelu 1-2. Rematáu'l certame, Valderrama llogra'l títulu de meyor xugador del tornéu, y n'avientu recibe'l gallardón como Meyor Futbolista d'América, dau pol periódicu uruguayu El País.

Para 1988 Valderrama integra la seleición colombiana que viaxó a Europa a participar na Copa Sir Stanley Rous al pie d'Inglaterra y Escocia. En Glasgow el partíu terminó 0-0 y en Londres, nel emblemáticu estadiu de Wembley, el 'Pibe' lidera al conxuntu cafeteru que fizo una gran presentación y qu'igualó 1-1 colos ingleses gracies a una anotación del defensa Andrés Escobar. Mientres la xira europea Colombia xugó tamién con Finlandia en Ḥélsinki, ganando 1-3 a los escandinavos. Xuega la Copa América 1989 realizada en Brasil, onde Colombia quedó esaniciada en primer ronda, y nel mesmu añu les eliminatories al Mundial de 1990. La Seleición, dempués de superar a Ecuador y Paraguay nel so grupu eliminatoriu, tuvo de xugar el repechaje con Israel por un cupu al Mundial, que consiguió en ganándolo 1-0 en Barranquilla con un gol d'Albeiro Usuriaga ya igualar 0-0 en Tel Aviv. Con esto Colombia volvía a una Copa del Mundu tres 28 años d'ausencia, pos la so única participación hasta entós fuera en Chile 1962.

Alliniación de Colombia nun xuegu de la Copa Mundial de Fútbol de 1990.

Mientres la Copa Mundial de 1990, nel partíu frente a Emiratos Árabes Valderrama marcó'l segundu gol pa la victoria 2-0; frente a Alemaña y a pocos segundos de terminase l'alcuentru, el 'Pibe' sirvió un sensacional pase-gol a Freddy Rincón pa llograr el marcador final de 1-1 y clasificar a la segunda ronda. Colombia cayó n'octavos de final ante Camerún 2-1, pero siempres tuvo la figura de Valderrama como líder y exa del equipu. Foi la meyor figuración de la tricolor nun Mundial hasta'l campeonatu de Brasil 2014 onde la seleición ocupó'l quintu puestu.

En 1991 la seleición queda a cargu del téunicu Luis Augusto García, participando na Copa América 1991 de Chile y terminando cuarta. La resultancia más sonada del equipu colombianu foi'l trunfu 2-0 ante Brasil, al cual nunca antes ganar pol tornéu continental. En 1993 y nuevamente so les órdenes del téunicu Maturana, Valderrama compitió na Copa América 1993 d'Ecuador, na que l'equipu nacional queda terceru nuevamente. Nes eliminatories al Mundial de 1994 Colombia clasificó direutamente como primer del so grupu y xugando de manera brillosa, el 'Pibe ' otra vegada foi reconocíu como'l meyor futbolista del continente pol diariu uruguayu El País. En felicidá eliminatoria recuérdase especialmente'l famosu partíu del 0-5 que-y solmenó Colombia a Arxentina en Buenos Aires. Esi gran rendimientu llevó a que munchos analistes agoraren que Colombia yera roble candidata a ganar el títulu mundial de fútbol, pos sumáu al gran rendimientu de Valderrama, otres figures como Faustino Asprilla, Freddy Rincón o Adolfo Valencia taben nel so apoxéu.

En febreru de 1994 y mientres un partíu de preparación a la Copa del Mundu, Colombia enfrentó a Suecia en Miami. Presentóse una aición na que'l xugador Kennet Andersson barrió fuertemente a Valderrama dexándo-y seriamente afeutáu. Sicasí'l 'Pibe' aguantó unos minutos más y, llenu de roxura, cobró vengación de manera violenta contra'l mesmu Andersson polo que'l xuez del alcuentru espulsar, siendo ésta la única vegada que vio la tarxeta colorada mientres integró la seleición tres, hasta esi entós, unos 60 partíos internacionales. Mientres la tresmisión del alcuentru hai una recordada toma de Valderrama na banca colombiana, con una bolsa de xelu na so rodía y con un xestu que evidenciaba la so total roxura. La mancadura de meniscu tener fora de les canches por 53 díes, y algamóse a especular cola so non participación nel Mundial.

Colombia yera ensin dala dulda unu de los equipos que xeneró más mira nel Mundial, al puntu que'l mesmu Pelé dar como favorita pa salir campeona. Sicasí, la seleición tuvo un baxu rendimientu, pa munchos afeutada por amenaces y presiones esternes de too tipu, foi esaniciada en primer ronda, situación que desaguó na tráxica muerte del defensa Andrés Escobar.

Dempués del fracasu atayante na Copa estauxunidense, el 'Pibe' participó na seleición dirixida por Hernán Darío Gómez que xugó la Copa América 1995 d'Uruguái. L'equipu tuvo un rendimientu irregular, al puntu que nel partíu ante Brasil, l'arqueru René Higuita convirtió un autogol.[11] A lo postrero el cuadru cafeteru terminó terceru del tornéu. Ésta foi la última ocasión en que'l iconu del fútbol colombiano xugó'l certame de seleiciones más antiguu del mundu.

La so última etapa col equipu nacional colombianu foi na eliminatoria al Mundial de 1998 y nel mesmu Mundial francés. Dempués d'una campaña brillosa en 1996 onde l'equipu cafeteru yera primeru ya invictu, y de un esbarrumbe en 1997 qu'amenació cola eliminación, la seleición finalmente clasificóse tercera faltando una fecha. Mientres la eliminatoria Valderrama marcó-y un gol a Uruguái y a Bolivia en Barranquilla, y otru a Arxentina en Buenos Aires (el segundu partíu ente gauchos y cafeteros tres el recordáu 0-5). Na Copa Mundial xugada en territoriu galu, y fiel al so estilu, el 'Pibe' punxo'l pase-gol a Léider Preciado nel trunfu ante Túnez 1-0, que foi la única anotación colombiana nel tornéu. Sicasí'l saldu xeneral nun foi bonu pos Colombia quedó esaniciada en primer ronda; nel tercer partíu de la primer ronda ante los ingleses, el xugador inglés David Beckham intercambia la so camiseta col volante colombianu y espresó-y el so almiración a la fin del alcuentru que, al empar, foi la despidida simbólica de Valderrama del fútbol internacional y la culminación d'un ciclu importante pal balompié colombianu. Foi internacional cola Seleición de fútbol de Colombia en 111 ocasiones (10 en mundiales, 30 n'eliminatories suramericanes mundialistas, 27 en Copa América y 44 amistosos) y marcó 11 goles cola Seleición:[12][13]

Dempués del retiru

[editar | editar la fonte]
Estatua del Pibe Valderrama, na so ciudá natal Santa Marta.

Anque'l so postreru partíu oficial pola lliga d'Estaos Xuníos foi nel equipu Colorado Rapids en setiembre de 2002, malapenes el 1 de febreru de 2004 realizóse'l so partíu d'homenaxe pol so retiru oficial.[15] Al alcuentru de despidida asistieron figures internacionales como José Luis Chilavert, Diego Armando Maradona, Enzo Francescoli, los sos amigos y compañeros de la Seleición, y el cantante y almirador Carlos Vives. Asistieron esa nueche 56.000 espectadores al Estadiu Metropolitanu de Barranquilla, que nun dexaron de ovacionar al emblemáticu 10 del equipu colombianu na so despidida. Antes d'empecipiar el partíu, l'himnu nacional foi interpretáu por Joe Regueru. El partíu apostar ente los equipos "Amigos de Colombia" (uniforme blancu) y "Amigos del Mundu" (uniforme azul) y terminó 3-3, l'últimu gol foi marcáu pol mesmu Valderrama, antes de salir de la cancha y ser reemplazáu pol so fíu Alan.[16]

A partir del segundu semestre de 2007 aceptó la direición deportiva y l'asistencia téunica del club de fútbol colombiano Junior de Barranquilla, faciendo dupla téunica con Luís Grau, dambos ex-xugadores y campeones de la lliga nacional con esti club na década final del sieglu XX. El 31 d'ochobre de 2007, nel duelu pola fecha 15 del Tornéu Finalización en Barranquilla contra América, amosó-y un billete de 50 mil pesos (la denominación más alta nel país) al árbitru Óscar Ruiz, entós que sancionara un penal polémicu en contra del Junior.[17] En declaraciones posteriores, Valderrama ratificó la so denuncia contra'l xuez. La División Mayor del Fútbol Colombiano sancionó al 'Pibe' por 10 partíos, una alta multa y foi denunciáu por llevantu per parte del árbitru llaneru.[18] Coles mesmes, Luis Grau, el so compañeru nel cuerpu téunicu pidió esculpes al país pola conducta de Valderrama.[19]

En 2011 confirmóse que'l 'Pibe' Valderrama diba xugar el Hexagonal del Olaya, el tornéu más importante del fútbol aficionáu en Colombia, ente avientu de 2011 y xineru de 2012 col club Centenariu - Kimo.[20] En 2012 el Comité Olímpicu Internacional escoyer como unu de los representantes pa llevar la Llapada Olímpica mientres los Xuegos Olímpicos de Londres 2012. El so percorríu cola antorcha, foi en Berkshire, un condáu d'Inglaterra.[21] El 7 de xineru de 2013 foi convidáu a la gala del Balón d'Oru entamáu pola FIFA p'apurrir la distinción Premiu Puskás al meyor gol del añu 2012.[22] Amás bromió col presentador del eventu, l'ex-xugador de fútbol Ruud Gullit quién recordó la dómina na que dambos xugadores, teníen los sos populares melenes.[23]

El 30 de xunetu de 2013 aceptó la invitación de la Organización Nacional Indíxena de Colombia pa entrenar a la seleición indíxena de fútbol de Colombia cola asistencia téunica de Faustino Asprilla.[24][25] El 28 de payares de 2013 anuncio la so candidatura al senáu pol Partíu de la O pa les eleiciones de marzu de 2014.[26]

Resume de goles internacionales

[editar | editar la fonte]
# Día Llugar Oponente Marcador Resultáu Competición
1 1 de xunetu de 1987 Xigante de Arroyito, Rosario, Arxentina Bandera de Bolivia Bolivia 1 - 0 2 - 0 Copa América 1987
2 30 de marzu de 1988 Estadiu Centenariu, Armenia, Colombia Bandera de Canadá Canadá 2 - 0 3 - 0 Amistosu
3 24 de xunu de 1989 Miami Orange Bowl, Miami, Estaos Xuníos Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos 1 - 0 1 - 0 Amistosu
4 27 de xunu de 1989 Miami Orange Bowl, Miami, Estaos Xuníos Bandera d'Haití Haití 3 - 0 4 - 0 Amistosu
5 9 de xunu de 1990 Estadiu Renato Dall'Ara, Bologna, Italia Bandera d'Emiratos Árabes Xuníos Emiratos Árabes Xuníos 2 - 0 2 - 0 Copa Mundial 1990
6 22 de xunetu de 1995 Estadiu Domingo Burgueño, Maldonado, Uruguái Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos 2 - 0 4 - 1 Copa América 1995
7 7 de xunetu de 1996 Estadiu Metropolitanu Roberto Meléndez, Barranquilla, Colombia Bandera de Uruguái Uruguái 2 - 0 3 - 1 Eliminatories Mundial 1998
8 20 d'agostu de 1997 Estadiu Metropolitanu Roberto Meléndez, Barranquilla, Colombia Bandera de Bolivia Bolivia 2 - 0 3 - 0 Eliminatories Mundial 1998
9 16 de payares de 1997 La Bombonera, Buenos Aires, Arxentina Bandera d'Arxentina Arxentina 1 - 0 1 - 1 Eliminatories Mundial 1998
10 23 de mayu de 1998 Giants Stadium, East Rutherford, Estaos Xuníos Bandera d'Escocia Escocia 1 - 0 2 - 2 Amistosu
11 31 de mayu de 1998 Waldstadion, Frankfurt, Alemaña Bandera d'Alemaña Alemaña 1 - 3 1 - 3 Amistosu

Participaciones

[editar | editar la fonte]

Participaciones en Copes del Mundu

[editar | editar la fonte]
Mundial Sede Resultáu Partíos[27] Goles[27]
Copa Mundial de Fútbol de 1990  Italia Octavos de final 4 1
Copa Mundial de Fútbol de 1994  Estaos Xuníos d'América Primer fase 3 0
Copa Mundial de Fútbol de 1998  Francia Primer fase 3 0

Participaciones en Copa América

[editar | editar la fonte]
Copa Sede Resultáu Partíos Goles
Copa América 1987 Bandera d'Arxentina Arxentina Tercer llugar 4 1
Copa América 1989 Bandera de Brasil Brasil 4 0
Copa América 1991 Bandera de Chile Chile Cuartu llugar 7 0
Copa América 1993 Bandera d'Ecuador Ecuador Tercer llugar 6 0
Copa América 1995 Bandera de Uruguái Uruguái Tercer llugar 6 1

Estadístiques

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 9 d'ochobre de 2002.
Club Div. Temporada Lliga Copes Nacionales(1) Torneos Internacionales(2) Total(3) Media Goliadora
Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
Unión Madalena
 Colombia
1981 15 1 5 1 0 0 16 1 5 0,06
1982 43 2 21 43 2 21 0,05
1983 36 2 14 36 2 14 0,06
Total Club 94 5 40 1 0 0 0 0 0 95 5 40 0,05
Millonarios
 Colombia
1984 33 0 11 33 0 11 0,00
Total Club 33 0 11 0 0 0 0 0 0 33 0 11 0,00
Deportivo Cali
 Colombia
1985 48 13 20 48 13 20 0,27
1986 46 5 17 6 0 2 52 5 19 0,10
1987 37 4 14 6 1 2 43 5 16 0,12
1996-97 18 4 5 3 1 0 21 5 5 0,24
Total Club 149 26 56 0 0 0 15 2 4 164 28 60 0,17
Montpellier HSC
 Francia
1988-89 24 1 5 2 0 0 1 0 0 27 1 5 0,04
1989-90 18 1 4 5 1 1 23 2 5 0,09
1990-91 35 2 9 2 0 0 4 0 2 41 2 11 0,05
Total Club 77 4 18 9 1 1 5 0 2 91 5 21 0,05
Montpellier HSC B
 Francia
1988-89 6 1 3 6 1 3 0,17
1989-90 2 0 1 2 0 1 0,00
Total Club 8 1 4 0 0 0 0 0 0 8 1 4 0,13
Real Valladolid CF
 España
1991 17 1 1 4 0 4 21 1 5 0,05
Total Club 17 1 1 4 0 4 0 0 0 21 1 5 0,05
Independiente Medellín
 Colombia
1992 38 2 15 38 2 15 0,05
Total Club 38 2 15 0 0 0 0 0 0 38 2 15 0,05
Junior de Barranquilla
 Colombia
1993 35 4 12 35 4 12 0,11
1994 18 1 7 7 0 2 25 1 9 0,04
1995 29 0 12 29 0 12 0,00
Total Club 82 5 31 0 0 0 7 0 2 89 5 33 0,06
Tampa Bay Mutiny
 Estaos Xuníos d'América
1996 27 4 19 1 1 0 28 5 19 0,18
1997 22 3 20 1 0 0 23 3 20 0,13
1999 29 3 13 2 0 1 31 3 14 0,10
2000 34 1 26 2 0 0 36 1 26 0,03
2001 12 1 6 1 0 0 13 1 6 0,08
Total Club 124 12 84 7 1 1 0 0 0 131 13 85 0,10
Miami Fusion
 Estaos Xuníos d'América
1998 20 2 12 1 0 0 21 2 12 0,10
1999 4 1 2 4 1 2 0,25
Total Club 24 3 14 1 0 0 0 0 0 25 3 14 0,12
Colorado Rapids
 Estaos Xuníos d'América
2001 12 0 3 12 0 3 0,00
2002 32 2 16 2 0 0 34 2 16 0,06
Total Club 44 2 19 2 0 0 0 0 0 46 2 19 0,04
Total Carrera style="background:
  1. 000000 " align=center|690
61 293 24 2 6 27 2 8 741 65 307 0,09
(1) Inclúi datos de la Copa Colombia (1981); Copa de Francia (1989-91); Copa del Rei (1991); Lamar Hunt U.S. Open Cup (1996-02).
(2) Inclúi datos de la Copa de la UEFA / Recopa d'Europa de la UEFA (1988-91); Copa Libertadores (1986-97).
(3) Nun inclúi goles en partíos amistosos.
Fonte: Transfermarkt - ESPN Deportes - Soccerway.

Seleiciones

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 26 de xunu de 1998.
Seleición Temporada Amistosos Suramérica(1) Mundial Total Media Goliadora
Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist. Part. Goles Asist.
Sub-20
 Colombia
1981 4 0 1 4 0 1 0,00
Total 0 0 0 4 0 1 0 0 0 4 0 1 0,00
Adulta
 Colombia
1985 2 0 1 2 0 1 0,00
1986 0 0 0 0,00
1987 4 1 3 4 1 3 0,25
1988 5 1 4 5 1 4 0,20
1989 4 2 1 10 0 0 14 2 1 0,14
1990 1 0 1 4 1 2 5 1 3 0,20
1991 2 0 2 7 0 1 9 0 3 0,00
1992 2 0 0 2 0 0 0,00
1993 4 0 2 12 0 4 16 0 6 0,00
1994 8 0 2 3 0 1 11 0 3 0,00
1995 7 0 1 6 1 2 13 1 3 0,08
1996 4 0 5 7 1 4 11 1 9 0,09
1997 2 0 0 9 2 2 11 2 2 0,18
1998 5 2 1 3 0 1 8 2 2 0,25
Total 44 5 19 57 5 17 10 1 4 111 11 40 0,10
Total Carrera 44 5 19 61 5 18 10 1 4 115 11 41 0,10
(1) Inclúi datos del Suramericanu Sub-20 (1981); Clasificatorias Suramericanes / Copa América (1985-97).

Resume estadísticu

[editar | editar la fonte]
Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 9 d'ochobre de 2002.
Competición Partíos Goles Permediu Asistencies Permediu Goles

y Asistencies

Permediu
Primer División 682 60 0,09 289 0,42 349 0,51
Tercer División 8 1 0,13 4 0,50 5 0,63
Copes Nacionales 24 2 0,08 6 0,25 8 0,33
Copes Internacionales 27 2 0,07 8 0,30 10 0,37
Seleición Adulta 111 11 0,10 40 0,36 51 0,46
Seleición Sub-20 4 0 0,00 1 0,25 1 0,25
Total 856 76 0,09 348 0,41 424 0,50

Hat-tricks

[editar | editar la fonte]
Partíos nos qu'anotó trés o más goles: Actualizáu d'alcuerdu al postreru partíu xugáu'l 9 d'ochobre de 2002.

Palmarés

[editar | editar la fonte]

Campeonatos nacionales

[editar | editar la fonte]
Títulu Club País Añu
Copa de Francia Montpellier Herault SC  Francia 1990
Primer División Junior  Colombia 1993
Primer División Junior  Colombia 1995

Otros trofeos

[editar | editar la fonte]
Títulu Club País Añu
Conferencia del Este de la MLS Tampa Bay Mutiny  Estaos Xuníos d'América 1996
MLS Supporters' Shield Tampa Bay Mutiny  Estaos Xuníos d'América 1996

Distinciones individuales

[editar | editar la fonte]
Distinción Añu
Futbolista suramericanu del añu Según Diariu El Mundo 1987
Meyor Xugador de la Copa América 1987 1987
Futbolista suramericanu del añu[28] 1987
Incluyíu nel Equipu Ideal d'América[29] 1987
Deportista del añu en Colombia[30] 1993
Incluyíu nel Equipu Ideal d'América[29] 1993
Futbolista suramericanu del añu[28] 1993
Incluyíu nel once ideal de la Major League Soccer[31] 1996
Xugador más Pervalible de la MLS[32] 1996
Xugador más pervalible del Partíu de les Estrelles de la MLS 1996
Incluyíu nel Equipu Ideal d'América[29] 1996
Xugador más pervalible del Partíu de les Estrelles de la MLS 1997
Premios Deportivos Llatinos como reconocencia a la so trayeutoria futbolística[33] 1997
Incluyíu nel once ideal de la Major League Soccer[34] 1997
Incluyíu nel selectu Club de los Cien de la FIFA[35] 1998
Incluyíu nel once ideal de la Major League Soccer[36] 2000
39ᵘ Llugar en Ranking del Meyor xugador suramericanu del sieglu pola IFFHS[37] 2004
Incluyíu nos FIFA 100[38] 2004
Orde al Méritu Deportivu de la Colfútbol, en grau de Gran Medaya d'Oru[39] 2004
Premiáu col títulu Honoris Causa pola Universidá del Madalena[40] 2008
Escoyíu pola Dimayor como unu de los 5 futbolistes más grandes de Colombia[41] 2008
Llugar destacáu nel Muséu Electrónicu de la CONMEBOL[42] 2009
Premiáu pola Asociación Mundial de Boxéu pol so apurra al deporte mundial[43] 2009
Escoyíu como'l futbolista más grande na historia del Atlético Junior[44] 2009
Incluyíu na Seleición Histórica de la Copa América 2011
Escoyíu como'l 'Rei del fútbol colombiano' según los usuarios de la web deportiva Futbolred[45] 2012
Escoyíu como'l 'Rei del fútbol colombiano' según los usuarios de la web deportiva www.futbolespasion.com[46] 2012
Premiu Golden Foot por dexar la so buelga nel Fulbol Mundial[47] 2013
Miembru del Salón de la Fama del Fútbol[5][6] 2014


Predecesor:
Antonio Alzamendi
Futbolista suramericanu del añu
1987
Socesor:
Rubén Paz
Predecesor:
Rayí
Futbolista suramericanu del añu
1993
Socesor:
Cafú
Predecesor:
Nengunu
Xugador Más Pervalible de la Major League Soccer
1996
Socesor:
Predrag Radosavljević

Filmografía

[editar | editar la fonte]

Valderrama participó en delles películes, y programes de televisión colombiana básicamente, en 'participaciones especiales' actuando como él mesmu. Una de les películes ye El paséu 2 del añu 2012, precisamente como participación especial.

Pola canal Caracol Televisión tresmitióse una serie de televisión llamada "La Seleición", na qu'él foi interpretáu pol actor Édgar Vittorino. En 2013 fixo parte de la película colombo-arxentina Por un puñáu de pelos, dirixida por Néstor Montalbano, na cual Valderrama, fai'l papel de 'Nemesio: L'alcalde'. Foi entrevistáu por Phineas y Ferb nel so programa 'toma dos', onde estos faen una espedición d'esploración na melota del Pibe.

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: transfermarkt.com. Identificador Transfermarkt d'un futbolista: 88998. Apaez como: Carlos Valderrama. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
  2. «Carlos Valderrama: "Si naciera otra vegada, volvería ser xugador de fútbol"». FIFA (20 de febreru de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2013-10-07. Consultáu'l 31 de xunetu de 2010.
  3. Conmebol. LOS ESCOYÍOS Al traviés DEL TIEMPU.
  4. «Juan Manuel Battaglia y Roberto Cabañas van tar n'homenaxe a Willington Ortiz». El Tiempu (31 de xunetu). Consultáu'l 31 de xunetu de 2010.
  5. 5,0 5,1 «fama-ferguson-y-menotti-ausentes Valderrama ingresó al Salón de la Fama. Ferguson y Menotti, ausentes». ESPN. Consultáu'l 12 de payares de 2014.
  6. 6,0 6,1 «fama-del-futbol,b5d9b4c1d5f99410VgnVCM10000098cceb0aRCRD.html "Pibe" Valderrama ingresa al Salón de la Fama del Fútbol». Terra. Consultáu'l 12 de payares de 2014.
  7. 7,0 7,1 7,2 POVEDA MÁRQUEZ, FABIO (1994). El Pibe: de Pescaíto a la gloria, 1ª (en castellanu), Entemediu Editor. ISBN 958-28-0670-2.
  8. Aries, Eduardo (6 d'avientu de 1998). «El Crack De Rizu Doráu». El Tiempu. Consultáu'l 31 de xunetu de 2010.
  9. http://caracol.com.co/radio/2004/01/03/deportes/1073084400_069598.html
  10. http://www.eltiempo.com/archivo/documento/MAM-1578976
  11. VIMEO. «AUTOGOL DE RENÉ HIGUITA». Archiváu dende l'orixinal, el 16 d'avientu de 2013. Consultáu'l 2 d'avientu de 2011.
  12. ELIMINATORIES ZONA SURAMERICANA, CLASIFICATORIA A FRANCIA '98
  13. Footballmundial
  14. RSSSF - Carlos Alberto Valderrama - Century of International Appearances.
  15. «Dios salve a 'El Pibe'». L'Espectador (16 de setiembre de 2012). Consultáu'l 17 de xunu de 2014.
  16. «Nun hai Pibe “2”». El Colombianu (1 de febreru de 2004). Consultáu'l 17 de xunu de 2014.
  17. Revista Selmana (ed.): «La nueche más horrible na historia de Carlos 'El Pibe' Valderrama» (1 de payares de 2007).
  18. L'Espectador (ed.): «se retrata-de-acusacion-arbitro?q=deportes/futbolcolombiano/articulo-valderrama-nun se retrata-de-acusacion-arbitro Valderrama nun se retrata d'acusación a árbitru» (14 de marzu de 2008).
  19. Mediotiempo.com (ed.): «Pide Barranquilla sides por conductes del 'Pibe' Valderrama» (1 de payares de 2007).
  20. Futbolred.com (ed.): «El 'Pibe' Carlos Valderrama va xugar l'Hexagonal del Olaya» (1 d'avientu de 2011).
  21. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-05-24.
  22. http://coopercom.co/index.php?option=com_content&view=article&id=2684:carlos-valderrama-apurro-premo-puskas-al-meyor-gol-del-2012&catid=41:deportes
  23. «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2014-02-27.
  24. «'Pibe' Valderrama va ser el DT de la Seleición Colombia indíxena». El Tiempu. Consultáu'l 8 d'agostu de 2013.
  25. «Carlos 'El Pibe' Valderrama va dirixir la seleición Colombia indíxena de fútbol editorial=El País». Consultáu'l 8 d'agostu de 2013.
  26. .
  27. 27,0 27,1 FIFA.com. «Estadístiques FIFA de Carlos Valderrama». Archiváu dende l'orixinal, el 2015-07-03. Consultáu'l 17 d'avientu de 2011.
  28. 28,0 28,1 RSSSF.com - Xugador suramericanu del añu
  29. 29,0 29,1 29,2 RSSSF.COM - Equipu ideal del añu en Suramérica
  30. ESPNDEPORTES.COM - EL Pibe en Perfiles
  31. MLSnet.com - Meyor 11 de la MLS
  32. Meyor Mediocampista de la MLS
  33. ElTiempo.com - Pibe Ye Premiáu En Miami
  34. MLSnet.com - Meyor 11 de la MLS
  35. FIFA.com - Club de los Cien de la FIFA (homes)
  36. MLSnet.com - Meyor 11 de la MLS
  37. Meyor Xugador Suramericanu del Sieglu XX
  38. BBC.co.uk - Los 125 xugadores FIFA escoyíos por Pulgue
  39. Valderrama recibe nueva condecoración
  40. Televisadeportes.com - El Pibe Valderrama ye Honoris Causa en Colombia
  41. cinco mejores-jugadores-de-la-historia-de-colombia-en-los-60-anos-de-futbol-profesional_4705245-1 ElTiempo.com - Escoyíos los cinco meyores xugadores de la historia de Colombia nos 60 años de fútbol profesional (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'cinco mejores-jugadores-de-la-historia-de-colombia-en-los-60-anos-de-futbol-profesional_4705245-1 historial y la cinco mejores-jugadores-de-la-historia-de-colombia-en-los-60-anos-de-futbol-profesional_4705245-1 última versión).
  42. - Pelé, Maradona y 'Pibe' Valderrama tienen un llugar destacáu en muséu electrónicu de Conmebol
  43. FOXSPORTS.com - Valderrama y "Cochise", premiaos pola AMB
  44. FUERZATIBURONA.COM - Munches gracies, toi arguyosu, ye un honor: Carlos Valderrama
  45. [1]
  46. [2]
  47. premios-pie-de-galeria-452602
  48. RSSSF.com Apariencies na Seleición de Colombia
  49. MLSnet.com - Mayor cantidá d'asistencies nuna temporada

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]