Antilles Menores
 | Artículu en desendolcu. Polo menos hai un wikipedista trabayando nel desendolcu d'esta páxina. Puen alcontrase errores y nun s'encamienta tenelu como referencia. Enantes de facer un cambéu bultable del artículu notifícalu nel alderique. |
| Antilles Menores | |
|---|---|
 | |
| Situación | |
 | |
| Tipu | archipiélagu |
| Asitiáu en | Océanu Atlánticu |
| Coordenaes | 14°13′59″N 61°21′00″O / 14.2331°N 61.35°OCoordenaes: 14°13′59″N 61°21′00″O / 14.2331°N 61.35°O |
.svg)  Antilles Menores Antilles Menores (Tierra) | |
| Datos | |
| Altitú media | 1467 m |
| Superficie | 14 364 km² |
 | |
Les Antilles Menores (n'español, Antillas Menores; en francés, Petites Antilles; en papiamentu, Antias Menor; y en neerlandés Kleine Antillen) son un grupu d'islles allugaes nel mar Caribe. Les islles formen parte d'un llargu arcu d'islles volcániques, la mayoría de los cuales atópase alredor de la parte oriental desi mar, na so llende col océanu Atlánticu, al este de Puertu Ricu; les otres asítiense na fastera sureste d'esi mesmu mar, xusto al norte d'América del Sur, frente a la mariña occidental de Venezuela[1]. Les Antilles Menores más o menos coinciden col cantu esterior de la Placa del Caribe, y munches de les islles formáronse como resultáu de la subducción producida cuando una o más plaques del Atlánticu esmuciéronse perbaxu de la placa del Caribe. Les Antilles Menores, xunto coles Antilles Mayores, formen la unidá xeográfica nomada Les Antilles. Estes, xunto col archipiélagu de les Lucayes (Les Bahames), formen la unidá xeográfica conocida como Indies Occidentales.
Historia tres de la llegada de los europeos[editar | editar la fonte]
Los españoles foron los primeros europeos n'aportar a estes islles. En 1493 Cristóbalo Colón, nel so segundu viaxe, aportó a esta fastera del mar Caribe, y navegó per ella, descubriendo delles isles del archipiélagu de les Antilles Menores: nomó Deseada a la primera d'elles nes que tomó tierra. Llueu los españoles reclamaron pa sigo la islla de Dominica, y tomaron posesión d'ella, a la que nomaron Marigalante. Dempués colaron, fondiando a la vera la islla que llamaron Guadalupe. Finalmente, visitaron Montserrat, Antigua y San Cristóbal, p'acabar el viaxe cruzando l'archipiélagu que nomaron de les Once Mil Vírxenes.
Nos sieglos vinientes, españoles, franceses, daneses, neerlandeses ya ingleses habríen lluchar pola posesión de delles de les isles.
Martinica fora cartografiada por Colón en 1493, pero los españoles nun teníen interés n'ella. Pierre Belain d'Esnambuc, un comerciante y aventureru francés, llegara al Caribe en 1625 cola intención de fundar un asentamientu francés na islla de San Cristóbal. Foi nomáu gobernador de la islla, pero foi espulsáu d'ella polos ingleses en 1635 y coló pa Martinica. Desembarcó nel puertu de San Pedru con 80-150 colonos, reclamó la islla pal rei francés Lluis XIII y la Compañía de les Islles d'América (Compagnie des Îles de l'Amérique) y fundó l'asentamientu de Saint-Pierre.
La islla de Margarita, anguaño parte de Venezuela, foi descubierta el 15 d'agostu de 1498, nel tercer viaxe de Colón, xunto coles actuales islles de Coche y Cubagua. Les trés formen l'estáu Nueva Esparta, mentantu que les otres islles ya isllotes de la costa caribeña de Venezuela formen les Dependencies Federales de Venezuela.
Los españoles crearon nel sieglu XVI la provincia de Trinidad, con capital en San Xosé d'Oruña, na islla homónima. Sicasí, demientres les guerres napoleóniques, en febreru de 1797, soldaos ingleses desembarcaron nel territoriu, ocupándolu. El tratáu d'Amiens (1802) dio naturaleza llegal a la ocupación, una y bones tresfirió la soberanía del archipiélagu al Reinu Xuníu.
En 1917 los Estaos Xuníos compraron les islles Vírxenes daneses, que pasaron a ser les islles Vírxenes Americanes. Y más sero la mayoría de les colonies britániques convirtiéronse n'estaos independientes. No que cinca a les Antilles Neerlandeses, que yeren un país constituyente del Reinu de los Países Baxos, entamaron a disolvese en 1986, cuando Aruba formó'l so propiu estáu, miembru constituyente del reinu citáu, y dexaron d'esistir como entidá única en 2010, cuando los territorios que les integraren formaron unidaes estatales que caltienen estremaos tipos de rellación institucional cola antigua metrópoli.
No que cinca a les colonies franceses, hai dos departamentos franceses d'ultramar: Guadalupe y Martinica. San Martín y Saint-Barhélemy, que pertenecíen al departamentu de Guadalupe, decidieron, nún referéndum cellebráu en 2003, dixebrase d'elli. Actualmente tienen l'estatus xurídicu de coleutividaes d'ultramar.
Xeografía[editar | editar la fonte]
Les islles de les Antilles Menores divídense en dos grupos: les islles de Barloventu y les islles de Sotaventu. Esiste una importante diferencia, según l'ámbitu llingüisticu de caúna de les potencies europees que colonizaran la zona, na considerancia de cuáles islles pertenecen al grupu de Barloventu o Sotaventu.
| Idiomes | Islles de Barloventu | Islles de Sotaventu |
|---|---|---|
| Inglés |  Windward Islands
|
 Leeward Islands
|
| Español, francés y neerlandés |  Îles du Vent- islles de Barloventu
|
 Îles Sous-le-Vent-islles de Sotaventu
|
La estensión total de tierra non sumerxida de la rexón ye de 14.364 km2, y la población total rondaba, en 2006, los 4 millones d'habitantes. El país más pobláu ye Trinidá y Tobagu (1,367,558 habitantes según la estimación de 2021[2]. El picu más altu ye La Soufrière (1467 m) asitiáu na islla de Basse-Terre, nel archipiélagu de Guadalupe, y la fuexa oceánica más fonda (8800 m) ye la fuexa de Puertu Ricu, asitiada nel océanu Atlánticu, a lo llargo de les Islles Vírxenes Americanes
Xeoloxía[editar | editar la fonte]
Les Antilles Menores coinciden más o menos col cantu esterior de la placa del Caribe. Munches de les islles formáronse como resultáu de la subducción de la corteza oceánica del Atlánticu perbaxu de la placa del Caribe, na conocida como zona de subducción de les Antilles Menores. El procesu ta en marcha, y ye responsable de l'actividá sísmica y volcánica de la rexón. Les islles asitiaes a lo llargo la costa suramericana son, en xeneral, el resultáu de la interacción de la placa sudamericana y la placa del Caribe, un procesu principalmente eslizante pero qu'inclúi un componente de compresión.
Xeolóxicamente, l'arcu insular de les Antilles Menores estiéndese dende Granada, al sur, hasta Anguila, al norte. Les islles Vírxenes y la islla Sombrero formen parte, xeolóxicamente, de les Antilles Mayores, mentantu que Trinidá ye parte d'América del Sur y Tobagu ye un restu d'un arcu insular diferente. Les islles más averaes a Venezuela formen otru arcu más, estremáu de los anteriores, que ta averándose a América del Sur.
Clima[editar | editar la fonte]
El clima tropical templáu ye agradablemente templáu polos vientos alisios más o menos constantes mientres tol añu. Estos vientos son solo atayaos por delles nubes sobre l'océanu Atlánticu. Nel interior, el clima ye llixeramente más caliente, y esfrezse, cola altitú, y a midida que aumenta'l mugor tamién.
Sicasí estrémense dos tipos d'estaciones:
- La temporada frío y seco (avientu a xunu), periodu conocíu como la Cuaresma.
- La húmeda y caliente (xunu-avientu) llamada temporada de furacanes.
Islles[editar | editar la fonte]
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Ver tamién[editar | editar la fonte]
Datos: Q93259
Multimedia: Lesser Antilles
- ↑ West Indies, entrada nel Merriam-Webster's Geographical Dictionary, (3º ed.), p. 1298. Springfield, 2001. ISBN 0-87779-546-0
- ↑ T&T at a glance, na web de la Oficina Estadística Central de Trinidá y Tobagu.