Benjamin Morrell

De Wikipedia
Benjamin Morrell
Vida
Nacimientu Rye (es) Traducir, 5 de xunetu de 1795[1]
Nacionalidá Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos
Muerte 1839[1] (43/44 años)
Familia
Casáu con Abby Jane Morrell
Estudios
Llingües falaes inglés[2]
Oficiu esplorador
Cambiar los datos en Wikidata

Benjamin Morrell (5 de xunetu de 1795, Rye (es) Traducir – circa 1839) foi un marín y esplorador d'Estaos Xuníos. Ente 1823 y 1831 realizó cuatro viaxes de relevancia, principalmente pol océanu Antárticu, les islles del Pacíficu y les costes orientales d'América. Escribió un llibru de memories sobre los sos viaxes tituláu A Narrative of Four Voyages y, arriendes de les informaciones apurríes nesa obra, ganóse una pésima reputación como fabulador poles inexactitud que contenía y tamién pola forma un tanto falambaldre d'esponer les sos esperiencies. Con posterioridá, demostróse que munchos de los descubrimientos xeográficos sobre los qu'informó nun esistíen, especialmente los realizaos na Antártida, siendo'l casu más llamativu la inesistente Nueva Groenlandia del Sur.

Morrell tuvo una solmenada carrera qu'empezó cuando s'embarcó per primer vegada a la edá de 16 años. Foi prindáu y encarceláu dos veces polos británicos mientres la guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812. En siendo lliberáu, saleó dellos años como marineru antes de ser nomáu primer oficial y más tarde capitán del Wasp, un barcu de Nueva York dedicáu a la caza de foques. En 1823, realizó col Wasp un llargu viaxe per agües subantártiques, y foi partir d'esti primer viaxe, d'un total de cuatro, qu'empezó a desenvolvese'l discutiniu sobre la so reputación. Munches de les afirmaciones que fizo, como'l ser el primeru en desembarcar na islla Bouvet y el navegar pol mar de Weddell hasta los 70°S, son bien dudoses. La rápida travesía de 5600 km qu'afirmó realizar por altes llatitúes ye totalmente improbable, y el descubrimientu d'una llarga mariña que llamó Nueva Groenlandia del Sur, dacuando denominada Tierra de Morrell, resultó ser falsu. Los sos trés viaxes siguientes fueron menos polémicos, anque la narración que fizo de dellos incidentes consideróse absurda o simple fantasía.[3] La so falta de fiabilidá viose agravada pola costume que tenía d'atribuyise nos sos rellatos los méritos d'otros.

A pesar de que foi consideráu una torga pa los xeógrafos»,[4] Morrell foi defendíu por escritores ya historiadores que, de la que deploraban l'estilu qu'emplegaba, atoparon esplicaciones pa les sos dudoses reclamaciones y aceptaron qu'en realidá foi honráu no básico. Los sos contemporáneos fueron menos arrogantes con él. Tar reputáu como fabulador complicó los sos intentos por siguir cola so carrera tres la publicación del llibru, y resultó-y cada vez más difícil consiguir emplegu. Créese que morrió en 1839 d'una fiebre contraida en Mozambique,[5] onde recaló al tornar d'un viaxe pol Pacíficu.

Infancia y mocedá[editar | editar la fonte]

Mapa de les islles Shetland del Sur, escenariu de les primeres aventures sub-antártiques de Morrell.

Benjamin Morrell nació en Rye, nel condáu de Westchester, Nueva York,[5] el 5 de xunetu de 1795. Crióse en Stonington, Connecticut, onde Benjamin, el so padre, tuvo emplegáu nuna empresa de construcción naval.[5] En rematando los sos estudios primarios fugóse, con 16 años, pa dise a navegar "ensin tener permisu de nengún miembru de la mio familia y ensin dici-y lo a naide".[6] Mientres la Guerra ente Reinu Xuníu y Estaos Xuníos de 1812, qu'españó mientres s'atopaba nel mar, foi prindáu dos veces polos británicu. Una cuando realizaba la so primer travesía nun buque que llevaba un cargamentu de farina; el barcu foi prindáu polos británicu cerca de San Xuan de Terranova y Morrell permaneció deteníu mientres ocho meses. La segunda vegada foi fechu prisioneru cuando'l navío nel que realizaba'l segundu viaxe foi prindáu tamién polos británicu, siendo internáu na prisión de Dartmoor en Inglaterra mientres dos años.[3] Dempués de ser lliberáu siguió la so carrera como simple marineru, una y bones la escasa educación que recibiera supúnxo-y un torga pa xubir de rangu.[5] El capitán Josiah Macy emprestar a enseña-y lo que precisaba saber pa graduase como oficial,[7] y en 1821 foi nomáu primer oficial del Wasp, un barcu dedicáu a la caza de foques que taba entós al mandu del capitán Robert Johnson.[3]

En 1822, el Wasp zarpó camín de les islles Shetland del Sur, que fueren afayaes trés años antes pol capitán británicu William Smith.[8] Morrell, al qu'evidentemente -y llegaron noticies sobre eses islles, propunxo dir ellí,[3] viéndose arreyáu mientres el viaxe nuna serie de "notables aventures".[9] Una vegada tuvo mui cerca d'afogase y, n'otra ocasión, una nube alloñó-y unos 80 km del barcu mientres taba nun bote. Los sos compañeros del barcu pudieron alcontralo al quedar la so embarcación atrapada nel xelu.[9] Al tornar de la travesía, un día dempués d'atracar en Nueva York, foi nomáu capitán del Wasp, ente que Johnson fíxose cargu de la goleta Henry.[9] Los dos buques empecipiaron xuntos un viaxe a los mares del sur pa cazar foques, comerciar y realizar esploraciones, amás de "determinar la viabilidá de poder avanzar hasta'l Polu Sur y pescudar so qué condiciones sería posible".[10]

Cuatro viaxes[editar | editar la fonte]

Primer viaxe: los mares del sur y l'océanu Pacíficu[editar | editar la fonte]

El Wasp y el Henry zarparon de Nueva York el 21 de xunu de 1822 y permanecieron xuntos hasta algamar les islles Malvines. Ellí dixebráronse y el Wasp viaxó escontra l'este pa buscar zones onde cazar foques. La narración de Morrell sobre los siguientes meses de travesía por agües del océanu Antárticu ye bien revesosa. Los sos informes sobre distancies percorríes, llatitúes y descubrimientos fueron tachaos d'inesactos o imposibles, lo que dio pie a que los sos contemporáneos consideráren-y un fabulador, y eso provocó'l ser criticáu darréu por escritores y espertos.[11]

N'agües antártiques[editar | editar la fonte]

Islla Bouvet, fotografía de 1898.

Nel diariu de Morrell consta que'l Wasp llegó a Xeorxa del Sur el 20 de payares, y depués saleó aldu esti escontra l'alloñada islla Bouvet, que s'atopa aproximao a metá de camín ente Sudáfrica y el continente antárticu y ye conocida como la islla más remota del mundu.[12] Foi afayada en 1739 pol navegante francés Jean-Baptiste Charles Bouvet de Lozier,[13] pero la posición que dio yera inexacta.[14][15] En 1772, el capitán James Cook intentó alcontrala y nun pudo, polo qu'asumió que nun esistía.[14] Nun foi columbrada de nuevu hasta 1808, cuando'l capitán y cazador de foca James Lindsay y Thomas Hopper llegaron hasta la islla y rexistraron la so posición correuta, magar nun pudieron desembarcar.[13][16] Morrell, según el so propiu rellatu, pudo atopar la islla con facilidá —con "improbable facilidá", en pallabres del historiador William Mills—[13] dempués dixo que desembarcó y que llograron cazar foques nella. Na llarga descripción que dio darréu de la isla, Morrell nun mentó la so carauterística más notable y evidente, que toa ella ta cubierta de xelu permanentemente.[17] Esti fechu llevó a munches comentaristes a duldar de que realmente visitara la isla.[13][18]

Esquisa de la ruta siguida pol Wasp nel so viaxe, dende'l 20 de payares de 1822 al 28 de febreru de 1823, basáu nes posiciones indicaes por Morrell. Reparar que con esos datos gran parte del viaxe de regresu (llinia continua) facer por dientro del territoriu de L'Antártida.

Dempués d'abandonar la islla Bouvet, el Wasp siguió saleando escontra l'este, llegando a les islles Kerguelen el 31 d'avientu, onde permanecieron mientres 11 díes. El viaxe volver# a entamar de siguío con aldu sureste hasta'l 1 de febreru de 1823 en qu'algamaron, según los datos rexistraos por Morrell, la posición 65°52'S, 118°27'Y.[19] Dende esi puntu, Morrell diz que, aprovechando los vientos que-y yeren favorables, el barcu saleó a once nudo mientres la travesía escontra l'oeste.[19] Amás de una posición ensin fecha, 69°11'S, 48°15'Y, Morrell nun rexistró nada nel diariu d'a bordu hasta'l 23 de febreru, cuando rexistra l'encruz del meridianu de Greenwich (0°).[19] Los historiadores manifestaron duldes sobre'l percorríu realizáu dende los 118°Y, d'unos 5.600 km, pos manifiesten que nun se puede faer tan rápido per unes agües semaes de xelos flotantes y contra los vientos dominantes nel área.[13][20] Sicasí, dellos autores, ente ellos l'ex oficial navegante de la Royal Navy, Rupert Gould, indicaron que les afirmaciones de Morrell, tocantes a la velocidá y a la distancia percorrida nel tiempu qu'indica son creíbles.[21] Considerando les coordenaes ensin fecha rexistraes por Morrell sobre la travesía, comprobóse más tarde qu'implicaben navegar pel interior del territoriu continental de L'Antártida na zona de la Tierra de Enderby. Gould, escribió en 1928, primero que s'afitara correutamente la llinia de mariña d'esi sector de L'Antártida, que se tenía la creencia de que la Tierra de Enderby yera una islla con una canal al sur d'ella.[22] Escribió: "Si en feches próximes afayar que la Tierra de Enderby forma parte del continente antárticu, los acérrimos defensores de Morrell van vese obligaos a refundiar la toalla".[23]

Según Morrell, el Wasp algamó les islles Sandwich del Sur el 28 de febreru. La so presencia ellí vese acotada pola descripción del puertu de la islla Tule, los datos sobre la islla apurríos por Morrell fueron confirmaos poles espediciones de principios del sieglu XX.[24][25] Na siguiente fase de la travesía, Morrell anotó nel cuadiernu de bitácora del Wasp que punxo aldu al sur y que'l mar taba abondo llibre de xelos, algamó la llatitú 70°14'S antes de arrumbar al norte'l 14 de marzu, pos se-yos taba acabando'l combustible pa los hornillos.[19] Esti viaxe, de ser ciertu, convirtió-y nel primer capitán de barcu estauxunidense en cruciar el círculu polar antárticu.[5] Dixo que taba convencíu de que si nun fuera por esi problema, podría haber "fechu una gloriosa meyora direutamente al Polu Sur, o hasta los 85°, ensin la menor dulda".[19] Dalgunos consideren facederu l'afirmación de Morrell sobre'l puntu más al sur qu'algamó, pos esa llatitú sur foi algamada por James Weddell siguiendo la mesma ruta tan solo un mes antes. Weddell informó, al igual que Morrell, atopar la ruta cuasi totalmente llibre de xelos, llegando hasta los 74°15'S antes de volvese.[26] Les pallabres utilizaes por Weddell pa espresar el so convencimientu de que'l Polu Sur taba n'agües abiertes son bien similares a les emplegaes por Morrell, que'l so rellatu foi escritu nueve años dempués del sucesu. Por esi motivu, el xeógrafu Paul Simpson-Housley manifestó que Morrell pudo plaxar el rellatu de les esperiencies de Weddell,[25] y sobremanera teniendo en cuenta qu'esi rellatu publicar en 1827.[26]

Nueva Groenlandia del Sur[editar | editar la fonte]

Artículu principal: Nueva Groenlandia del Sur
Mapa de L'Antártida y la supuesta mariña de Nueva Groenlandia del Sur (en colloráu) según los datos apurríos por Benjamin Morrell.

Morrell narró qu'un día dempués de xirar escontra'l norte dende'l puntu más meridional qu'algamaron, columbraron una gran estensión de tierra nesa zona, 67°52'N, 44°11'Y. Referir a esta tierra como Nueva Groenlandia del Sur,[27] y nos rexistros escritos de los díes siguientes, consta que'l Wasp esploró más de 480 km de mariña. Dio vívidas descripciones sobre les carauterístiques de la mariña, reparando qu'había abondosa vida selvaxe.[27] En realidá nun esiste tal tierra, y los avistamientos realizaos nel mesmu área mientres la espedición de Sir James Clark Ross en 1842, tamién comprobaron que yeren imaxinarios.[28] En 1917, l'esplorador escocés William Speirs Bruce escribió que la esistencia de tierres nesta zona "nun tien de ser refugada hasta que seya refutada dafechu".[29] Nesa dómina, tantu Wilhelm Filchner como Ernest Shackleton, navegaron al debalu atrapaos na banquisa pela zona de Nueva Groenlandia del Sur ensin topar nin la menor prueba de la so esistencia.[30][31] Suxurióse que lo que vio realmente Morrell foi la mariña oriental de la península Antártica, que ta a unos 640 km al oeste del so avistamiento.[32] Pa ello sería necesariu que cometiera un error de navegación de siquier 10°, y eso implicaría que la cronoloxía rexistrada por Morrell dempués de salir de les islles Sandwich del Sur fora revisada por completu por qu'encaxara con esi error de 10º.[25][33] Suponiendo que Morrell nun s'inventara la esperiencia, una posible esplicación ye que foi testigu d'un espeyismu cimeru.[25]

Océanu Pacíficu y regresu[editar | editar la fonte]

El 19 de marzu, "despidir con murnia de les costes de Nueva Groenlandia del Sur",[27] y saleó alloñar de L'Antártida pa nun volver enxamás. El restu de les etapes del viaxe tienen pocu que reseñar, incluyíu'l llargu añu que tuvieron de travesía pel océanu Pacíficu. Nesi tiempu, el Wasp visitó les islles Galápagos y el archipiélago Juan Fernández, onde un sieglu antes, el marineru escocés Alexander Selkirk vivió unos años en siendo abandonáu, la so esperiencia inspiró la hestoria de Robinson Crusoe.[34] El Wasp tornó a Nueva York en mayu de 1824.

Viaxes siguientes[editar | editar la fonte]

Segundu viaxe: Pacíficu norte y sur[editar | editar la fonte]

Pal segundu viaxe, Morrell fíxose cargu d'un nuevu buque, el Tartar, que zarpó de Nueva York el 19 de xunetu de 1824 escontra l'océanu Pacíficu. Mientres los dos años siguientes, el Tartar esploró les costes d'América dende'l estrechu de Magallanes hasta'l cabo Blanco (nel actual estáu d'Oregón).[35] De siguío, saleó escontra l'oeste, a les islles Ḥawai, conocíes nesa dómina como islles Sandwich, nome que-y dio'l Capitán James Cook y onde morrió cuasi 40 años antes.[35] Darréu, el Tartar tornó a les costes d'América y saleó amodo escontra'l sur de vuelta al estrechu de Magallanes.

Islla Fernandina nes Galápagos, onde Morrell guardó una espectacular erupción volcánica el 14 de febreru de 1825. Fotografía del 11 d'abril de 2009.

Ente los sucesos de los que foi testigu Morrell y que dexó anotaos nel so diariu, atópase'l sitiu del Callao, principal puertu de Perú, polos llibertadores de Simón Bolívar,[36][37] y una espectacular erupción volcánica na islla Fernandina nel archipiélagu de los Galápagos, que visitó col Tartar mientres el mes de febreru de 1825. Na islla Fernandina, que yera conocida entós como islla Narborough,[38] tuvo llugar una erupción volcánica esplosiva'l 14 de febreru. En pallabres de Morrell "el cielu paecía tar en llapaes, un amiestu de millones d'estrelles y meteoritos cayíen al mar, los fogarales disparaos escontra lo alto algamaron un altor de siquier 600 metros sobre'l visu de Narborough".[39] Morrell informó que la temperatura del aire llegó a 51 °C, y que'l Tartar averar al ríu de llava que fluyía al mar y ellí la temperatura de l'agua alzar a 66 °C. Dellos homes de la tripulación esmorecer pol calor.[39]

Nos diarios de Morrell figura tamién un viaxe de caza por tierres de California qu'anició una escaramuza colos indios de la zona, llegando a convertise nuna batalla en toa regla que terminó con diecisiete nativos muertos y siete tripulantes del Tartar mancaos. Dixo qu'él foi una de les víctimes, al recibir una flechada nuna zanca.[35] Realizó una visita a San Francisco, sobre la qu'escribió: "Los habitantes son principalmente mexicanos y españoles y son bien indolentes y bien puercos".[35] Dempués volvieron visitar les islles Galápagos onde cazaron gran cantidá de foques y tortúes.[40] El Tartar empecipió un lentu viaxe de regresu a casa'l 13 d'ochobre de 1825. Al abandonar el Pacíficu, afirmó inspeicionar ya identificar personalmente toos y cada unu de los peligros esistentes a lo llargo de la mariña del Pacíficu d'América.[41] El Tartar llegó finalmente al puertu de Nueva York el 8 de mayu de 1826 con una importante carga de 6.000 pieles de foca pellitera. Sicasí, la carga nun satisfixo a los armadores, qu'evidentemente esperaren daqué más. "La receición que me fixeron el armadores foi fría y repulsiva", escribió. "Como'l Tartar nun tornara cargáu de plata y oru, los esfuercios y peligros que corrimos nun valieren pa nada".[42]

Tercer viaxe: mariña occidental africana[editar | editar la fonte]

Dibuxo sobre la trata d'esclavos n'África mientres el sieglu XIX.

Cuenta Morrell, qu'en 1828 foi contratáu polos armadores Messrs. Christian Berg & Co. pa tomar el mandu de la goleta Antarctic, y afirmó que'l nome dar n'honor a los sos llogros na Antártida.[43] El Antarctic zarpó de Nueva York el 25 de xunu de 1828 con destín al África occidental. Mientres los meses siguientes, llevó a cabu una amplia esploración de la mariña africana ente'l cabu de Bona Esperanza y Benguela, n'Angola, y dirixó delles curties incursiones al interior. Quedó impresionáu pol potencial comercial d'esta mariña, escribiendo que "pueden adquirise equí munchos tipos de pieles, incluyíes les de lleopardu, foín y de gües, xunto con plumes d'avestruz y minerales pervalibles".[44] Na islla Ichaboe afayaron grandes depósitos de guanu, dixo que d'unos 8 metros d'espesura.[45] En vista de tales oportunidaes escribió que taba convencíu que con una inversión de 30.000 dólares, en dos años podría llograse un beneficiu bien eleváu.[44]

Cunta que mientres el viaxe atopó delles vegaes con tratantes d'esclavos, la primer vegada foi nes islles de Cabu Verde, entós un importante centru del comerciu d'esclavos favorecíu pola so posición privilexada, equidistante d'Europa, África y América.[46] Atopó a los esclavos viviendo nunes condiciones miserables, pero reparó que calteníen la so pasión pola música, lo que "solliviába-yos los dolores causaos polos mortificantes grilletes de la esclavitú".[47] Más palantre, mientres el viaxe, foi testigu de lo qu'él describe como "horrible barbarie", destacó l'espectáculu de dos esclaves que fueron flaxelaes hasta causa-yos una muerte angustiosa. Diz nel so diariu, dempués d'un llargu soliloquiu sobre los males de la esclavitú, que "el raigañu, la fonte y el fundamentu d'esa maldá, ye la inorancia y la superstición de los mesmos probes negros".[48] Dende un puntu de vista comercial, el viaxe había resultancia provechosa al afayar nueves perspeutives de negociu, por eso'l 8 de xunu de 1829 decidió tornar a casa.[48] Aportó a Nueva York el 14 de xunetu.

Cuartu viaxe: Mares del Sur y océanu Pacíficu[editar | editar la fonte]

Una canoa de guerra de les islles del Pacíficu, con guerreros. El grupu de Morrell atopóse canoes similares nos sos enfrentamientos naquel océanu.

El so cuartu viaxe empecipióse en setiembre de 1829 al zarpar col Antarctic de Nueva York con destín al Pacíficu. N'aportunando nel so deséu, la so esposa acompañólu, y al regresu publicó un rellatu de les esperiencies vivíes qu'escribió por ella Samuel Knapp,[7] l'oxetivu escorríu según ella yera "ameyorar les condiciones de vida de los marineros norteamericanos".[49] Abbey Jane Wood yera la so segunda esposa, cola primera casar en 1819 y morrió, xunto colos sos dos fíos, mientres taba realizando'l viaxe de 1822-1824.[50] En quedando vilbu, nun tardó en casase con Abbey, tenía 15 años y yeren primos.[5]

Fixo la primer escala nes islles Auckland, al sur de Nueva Zelanda, onde esperaba atopar gran cantidá de foques, pero aquel llugar taba vacíu.[51] Saleó al norte pa visitar les islles de Micronesia, onde los tripulantes del Antarctic viéronse envolubraos en violentes escaramuzas colos isleños. Unu d'estos alcuentros acabó nuna gran batalla que Morrell describi como una "masacre".[52] El so rellatu foi calificáu de falambaldre, yá que pudo oldease con una narración más simple y acorde colos fechos que foi realizada por unu de los marineros mancaos na esfriega.[53] Sicasí, esta esperiencia nun-y torgó tornar a eses islles pa esplotar lo que vio como una escelente oportunidá de negociu.[54] Dempués d'un nuevu enfrentamientu, esta vegada colos nativos de Nukuoro, mercó-yos una islla en cuenta de cuberteríes, caxigalines y otros oxetos, incluyíes les primeres ferramientes de metal qu'habíen vistu.[55][56] La so intención yera recoyer una gran collecha de biche-de-mer, un llimiagu de mar comestible y común neses agües qu'algamaba un preciu eleváu nel mercáu chinu.[57] Tres un curtiu intervalu de paz, el baluarte de Morrell na islla foi atacáu de nuevu, dempués de lo cual decidió abandonar la empresa, por cuenta de les "inacabables vengaciones ya incesantes hostilidaes" cola población nativa.[58]

Al tornar a casa, a pesar de la falta d'ésitu comercial, siguía siendo optimista sobre les sos perspeutives de futuru nel Pacíficu. "Yo podría, con namái una modesta cantidá como inversión, abrir una nueva vía de comerciu más codalosa que cualesquier otra de les que tien el nuesu país, taría nes mios manes, y solo nes míes, pa garantizar asina'l monopoliu".[59] Nel párrafu final del rellatu, diz que tando ausente morrieron dellos parientes, un suegru, una tía, un fíu de la so tía, según un primu y l'esposa d'este.[60]

Últimos años, muerte y reconocencies[editar | editar la fonte]

Jules Dumont d'Urville, refugó una solicitú d'emplegu de Morrell en 1837.

En tornando a Nueva York escribió la so Narrative of Four Voyages (Narración de cuatro viaxes), un rellatu detalláu de los viaxes que realizó nos nueve años anteriores, foi publicáu en 1832. El llibru ta basáu nos diarios qu'escribiera, pero la mayor parte del testu final foi escritu pa él por un escritor pantasma llamáu Samuel Wordsworth.[7][61] Nun s'atoparon referencies de l'acoyida que tuvo'l llibru al ser publicáu, salvo'l comentariu del periodista y esplorador Jeremiah Reynolds fechu al tamién esplorador Nathaniel Palmer, alrodiu de que nel rellatu de Morrell había más poesía que verdá.[18] Sicasí, unos años más tarde, Edgar Allan Poe basar nel so llibru (y n'otros rellatos de viaxes per mar) pa escribir en 1838 la obra de ficción La narración de Arthur Gordon Pym.[62]

Siguió cola so carrera de marín viaxando al Pacíficu cola goleta Mary Oakley, esti barcu naufragó nes costes de Madagascar.[7] De siguío, buscó emplegu en navieres londinenses, cuando allegó a la firma Enderby Brothers, Charles Enderby dixo que "oyera falar tantu d'él que prefería nun tener con Morrell nenguna rellación".[4] Dellos años más tarde, solicitó una plaza nuna espedición francesa, dirixida por Jules Dumont D'Urville, pa viaxar al mar de Weddell, pero de nuevu foi refugáu.[63] Intentó volver al Pacíficu en 1839, pero contraxo una fiebre en Mozambique y morrió ellí, a los 43 o 44 años d'edá.[7]

Como un homenaxe a la curtia esploración que fizo na Antártida, dióse-y el so nome a la islla Morrell, que ta nes coordenaes 59°27'S, 27°19'O, ye'l nome alternativu pa la islla Tule, que forma parte de les islles Tule del Sur, y que ye un sub-grupu de les islles Sandwich del Sur.[64][65] Mientres el viaxe pol Pacíficu, afayó grupos d'islles que nun figuraben nes sos cartes náutiques, considerándolos nuevos descubrimientos dio-yos nomes de persones rellacionaes con Nueva York como Westervelt, Bergh, Livingstone, Skiddy. A unu llamar "grupu del mozu William" pol so fíu. Nengún d'estos nomes apaez nos mapes modernos, el "archipiélagu Livingstone" denominar atolón Namonuito, y el "grupu Bergh" llamar anguaño Chuuk.[66]

Valoración[editar | editar la fonte]

La figura de Morrell estremó la opinión de xeógrafos, historiadores y comentaristes. La reputación que tuvo ente los sos contemporáneos como "el mentirosu más grande del Pacíficu",[13][16] y l'estilu narrativu de Four Voyages, han disuadido a munchos de tomalo en serio. Otros, sicasí, consideraron que nun se-y fixo xusticia. "Puede ser un fanfarrón y un charrán", escribe Rupert Gould, "pero nun hai pruebes de que mintiera deliberadamente".[23] El fechu ye, afirma Gould, que'l llibru contién una gran cantidá d'información precisa y pervalible, como por casu, los datos qu'apurre sobre'l descubrimientu de los depósitos de guanu de la islla Ichaboe, que sentaron les bases d'una floreciente industria.[67] El fechu de qu'escareciera d'un cronómetru, pudo contribuyir a los sos frecuentes errores de posición na Antártida mientres la primer parte del viaxe,[7] nun momentu del rellatu escribe sobre él mesmu y "el so indigencia tocantes a preseos náuticos y matemáticos".[68] Sicasí, Gould refuga esta esplicación, yá que con frecuencia Morrell fala de los cálculos de posición "por observación", lo que riquiría un cronómetru.[69] Hugh Robert Mill diz que Morrell pudo ser imprecisu y despreocupado a la de rexistrar bien feches y llugares, pero "nun hai dulda dalguna de que saleó, y eso confirmar persones que taben vives na fecha de la publicación del rellatu".[63] Lliga qu'un home puede ser ignorante y fanfarrón, y aun así faer un bon trabayu.[3] En coincidencia col puntu de vista del historiador W. J. Mills, dixo que podíen afayase les pebíes de verdá qu'hai ente la masa de desinformación apurrida por Morrell.[13]

Resulta complicáu decidir qué parte del rellatu de Morrell ye creíble, y más teniendo en cuenta qu'él mesmu almite na introducción del llibru, per mediu d'una nota, que nél incorpora esperiencies d'otros navegantes.[70] Paul Simpson-Housley suxure que los detalles de la visita a la islla Bouvet en 1823 pudo copialos de los rexistros d'una visita realizada en 1825 pol capitán George Norris,[18] les semeyances del rellatu de Morrell sobre la travesía pel mar de Weddell cola narración fecha por James Weddell, pueden esplicase d'una manera asemeyada.[25] L'estilu del llibru ta descritu por Gould como "a cencielles espantible, similar a los disparates de Carter Andrew Jackson nel periódicu del día".[67] Gould escusa a Morrell por ello por cuenta de que considera que los sos contemporáneos quixeren qu'escribiera col estilu "d'un patriota [yanqui] nacíu llibre" y qu'al nun faelo asina consideraron tou lo qu'escribió como sospechosu.[67] Hugh Robert Mill califica a Morrell de "intolerablemente vanidosu, un gran fanfarrón y héroe d'una novela autobiográfica", pero considera que la narración en sí "ye entretenida".[3] Nengún d'esti autores menta que'l llibru pudiera haber escritu otru; Gould paez positivamente dispuestu a refugar esa posibilidá.[71]

Otra manera, W. J. Mills, atopa que'l rellatu ye "seriu, trabayáu y amenu",[13] y utiliza esi fechu como una prueba que sofita la integridá básica de Morrell: "Tol estilu del llibru suxure que Morrell nel so rellatu, siquier de forma xeneral, foi honestu".[13] No que fai a los descubrimientos na Antártida, que son d'especial esmolición pa Mills, señala que nun-yos dio una énfasis especial. Morrell nun paez considerar que la espedición antártica fuera especialmente notable, y el descubrimientu de "Nueva Groenlandia del Sur" nun-y lo atribúi a sigo mesmu, sinón que-y lo acredita al capitán Johnson en 1821.[13] A lo último, Jeremiah Reynolds, a pesar de les alvertencies de Palmer, incluyó los descubrimientos de Morrell nel Pacíficu nel informe al Congresu tituláu A Report of in relation to islands, reefs, and shoals in the Pacific Ocean,[72] avera del que Simpson-Housley dixo que foi de xuru un cumplíu pa Morrell.[18]

Notes y referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  2. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 H.R.Mill, p. 104
  4. ↑ 4,0 4,1 Gould, p. 255
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Dictionary of American Biography, p. 195
  6. ↑ Morrell, Introduction, pp. ix–xi
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 American National Biography (Vol. 15), p. 879
  8. ↑ H.R.Mill, páxs. 94–95
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 H.R.Mill, p. 105
  10. ↑ Morrell, p. 30
  11. ↑ Gould, p. 255 and p. 258
  12. ↑ «Weather, wind and activity on Bouvetøya» (inglés). Norwegian Polar Institute. Consultáu'l 12 de febreru de 2009.
  13. ↑ 13,00 13,01 13,02 13,03 13,04 13,05 13,06 13,07 13,08 13,09 Mills, páxs. 434–35
  14. ↑ 14,0 14,1 «Jean-Baptiste Charles Bouver de Lozier, 1704–86» (inglés). SouthPole.com. Consultáu'l 9 de febreru de 2009.
  15. ↑ H.R.Mill, p. 47
  16. ↑ 16,0 16,1 McGonigal, p. 135
  17. ↑ H.R.Mill, páxs. 106–107
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Simpson-Housley, p. 60
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 19,3 19,4 Morrell, páxs. 65–68
  20. ↑ H.R.Mill, páxs. 107–08
  21. ↑ Gould, páxs. 260–62
  22. ↑ See Gould, p. 257 and páxs. 261–62.
  23. ↑ 23,0 23,1 Gould, p. 281
  24. ↑ Gould, p. 263
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 25,4 Simpson-Housley, páxs. 57–59
  26. ↑ 26,0 26,1 «Exploration Through the Ages: James Weddell» (inglés). The Mariners' Museum. Consultáu'l 11 de febreru de 2009.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 Morrell, páxs. 69–70
  28. ↑ Gould, páxs. 272–74
  29. ↑ Bruce, en Scottish Geographical Magacín, xunu de 1917, citáu en Gould, páxs. 270–71
  30. ↑ «Wilhelm Filchner 1877–1957» (inglés). South-pole.com. Consultáu'l 18 d'avientu de 2008.
  31. ↑ Shackleton. páxs. 60–61
  32. ↑ H.R.Mill, pp.109–10
  33. ↑ Gould, páxs. 276–82
  34. ↑ «Two extraordinary travellers: Alexander Selkirk – the real Robinson Crusoe?» (inglés). British Broadcasting Corporation. Consultáu'l 12 de febreru de 2009.
  35. ↑ 35,0 35,1 35,2 35,3 Morrell, páxs. 203–15
  36. ↑ Rodriguez, p. 232
  37. ↑ Morrell, páxs. 177–78
  38. ↑ «Turtles of the World» (inglés). University of Amsterdam. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2011. Consultáu'l 13 de febreru de 2009.
  39. ↑ 39,0 39,1 Kricher, p. 57
  40. ↑ Morrell utiliza'l términu "terrapin" presumiblemente pa referise a les tortúes galápagos. Dambos términos emplegábense indistintamente na dómina de Morrell, ver por casu lo que diz Charles Darwin en Cambridge: Cambridge University Press (ed.): «The Beagle Record» (inglés). Consultáu'l 1 de marzu de 2009., p. 312
  41. ↑ Morrell, p. 231
  42. ↑ Morrell, p. 251
  43. ↑ Morrell, páxs. 253–54
  44. ↑ 44,0 44,1 Morrell, p. 294
  45. ↑ «Ichaboe Island, Namibia» (inglés). Animal Demography Unit, Namibia. Consultáu'l 22 de febreru de 2009.
  46. ↑ United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (ed.): «Slavery in Cape Verde» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 13 de marzu de 2005. Consultáu'l 16 de febreru de 2009.
  47. ↑ Morrell, p. 261
  48. ↑ 48,0 48,1 Morrell, páxs. 328–33
  49. ↑ University of Delaware (ed.): «Two Hundred Years Before the Mast – Personal Narratives» (inglés). Consultáu'l 12 de febreru de 2009.
  50. ↑ Morrell nun dio nel so rellatu'l nome de la so primer esposa y de los sos dos fíos. Ver el American National Biography, p. 879
  51. ↑ W.J.Mills, p. 39
  52. ↑ Morrell, páxs. 410–14
  53. ↑ «Foreign Ships in Micronesia: Pohnpei» (inglés). Micronesian Seminar. Consultáu'l 20 de febreru de 2009.
  54. ↑ Morrell, p. 416
  55. ↑ Morrell, p. 440
  56. ↑ «A recently revealed tinu aitu figure from Nukuoro Island» (inglés). Fine Arts Museum of San Francisco. Consultáu'l 20 de febreru de 2009. (Seición 5)
  57. ↑ Baker, Samuel White. «Eight Years' Wandering in Ceylon» (inglés). Project Gutenberg. Consultáu'l 26 de febreru de 2009. capítulu 12, llinia 32
  58. ↑ Morrell, p. 452
  59. ↑ Morrell, p. 341
  60. ↑ Morrell, p. 492
  61. ↑ Penguin Books (ed.): «Introduction to Penguin Classics edition of The Narrative of Arthur Gordon Pym of Nantucket by Y.A.Poe» (inglés). Consultáu'l 27 de febreru de 2009. (p. xvii)
  62. ↑ Ridgely, J.V. (1970). «The Continuing Puzzle of Arthur Gordon Pym» (n'inglés). Poe Newsletter, volume III:  páxs. 5–6. http://www.eapoe.org/pstudies/PS1960/P1970103.HTM. Consultáu'l 27 de febreru de 2009. 
  63. ↑ 63,0 63,1 H R Mill, páxs. 110–11
  64. ↑ Geonames (ed.): «South Georgia and the South Sandwich Islands» (inglés) (2008). Consultáu'l 19 d'avientu de 2008.
  65. ↑ Novatti, Ricardo (1963). «Pelagic Distribution of Birds in the Weddell Sía» (n'inglés). Polarforsch:  páxs. 207–13. http://epic.awi.de/Publications/Polarforsch1963_1-2_19.pdf. Consultáu'l 28 de febreru de 2009. 
  66. ↑ Micronesian Seminar (ed.): «Foreign Ships in Micronesia: Chuuk» (inglés). Consultáu'l 20 de febreru de 2009.
  67. ↑ 67,0 67,1 67,2 Gould, páxs. 268–69
  68. ↑ Morrell, p. 67
  69. ↑ Gould, páxs. 275–76
  70. ↑ Morrell, introducción ("avisu") en A Narrative of Four Voyages
  71. ↑ Gould, p. 269
  72. ↑ House Document 105, 23rd Congress, Second Session 1835

Fuentes y bibliografía[editar | editar la fonte]

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Benjamin_Morrell&oldid=4178652»