Saltar al conteníu

Xuan II de Castiella

De Wikipedia
Xuan II de Castiella
40. Gran Mayestru de la Orde de Santiago

1453 - 1453
monarca de la Corona de Castilla (es) Traducir

25 avientu 1406 - 21 xunetu 1454
Enrique III de Castiella - Enrique IV de Castiella
Vida
Nacimientu Toro[1]6 de marzu de 1405[1]
Nacionalidá Corona de Castiella [1]
Muerte Valladolid[2]21 de xunetu de 1454[1] (49 años)
Sepultura Cartuja de Santa María de Miraflores (es) Traducir
Familia
Padre Enrique III de Castiella
Madre Catalina de Lancáster
Casáu con María d'Aragón (1420 (Gregorianu) – )[3]
Isabel de Portugal (1428-1496) (es) Traducir (1447 (Gregorianu), 1447 (Gregorianu) – 1454 (Gregorianu))[3]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Burgund-Trastamara
Alumnu de Alfonso de Cartagena
Oficiu monarca
Creencies
Relixón cristianismu
Cambiar los datos en Wikidata

Xuan II de Castiella (Toro, 6 de marzu de 1405-Valladolid, 22 de xunetu de 1454) foi rei de Castiella[lower-alpha 1] ente 1406 y 1454, fíu del rei Enrique III «el Doliente» y de la reina Catalina de Lancáster.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació en Toro, nel palaciu del Real Monesteriu de San Ildefonso. Tenía solu dos años d'edá cuando morrió'l so padre, en 1406. Los rexentes fueron la so madre, Catalina de Lancáster y el so tíu paternu, Fernando d'Antequera, que llegaron a un alcuerdu qu'estremaba'l reinu en dos partes.

Mientres la so minoría d'edá volver# a entamar la guerra contra'l reinu nazarí de Granada (de 1410 a 1411) y hubo acercamientos a Inglaterra en 1410 y con Portugal nel añu 1411. Tres el Compromisu de Caspe (1412), el rexente Fernando abandonó Castiella, pasando a ser rei de la Corona d'Aragón col nome de Fernandu I, dexando nel so llugar a dellos llugartenientes: l'obispu Juan de Sigüenza, l'obispu Pablo de Santa María de Cartaxena, Enrique Manuel de Villena, y Per Enfotu de Ribera'l vieyu, adelantado mayor d'Andalucía. Nesta dómina foi suscritu un Concordatu cola Santa Sede, siendo papa Martín V, concordatu que ta consideráu'l primeru suscritu na Historia d'España. Catalina de Lancáster morría'l 2 de xunu de 1418 y nel mes marzu de 1419, Juan foi declaráu mayor d'edá, cuando tenía catorce años, nes Cortes celebraes na villa de Madrid.

Poco dempués Xuan II casóse cola so prima hermana María d'Aragón, fía del so tíu Fernandu I. El matrimoniu celebrar n'Ávila el 4 d'agostu de 1420, mesmu añu nel que concedió'l títulu de «Ciudá» a Villa Real, actual Ciudá Real.

Nesta fase, Xuan II deposita'l so enfotu en Álvaro de Luna, con quien según abarruntaba l'historiador Gregorio Marañón pudo tener una rellación carnal,[4] teniendo tanta influencia sobre'l rei qu'inclusive, en 1422, este llegaría a noma-y condestable de Castiella a pesar de la oposición de la nobleza. Esto provoca l'enfrentamientu colos intereses de los Infantes d'Aragón y los nobles castellanos asociaos con ellos, con episodios como'l fracasáu golpe de Tordesillas de 1420. El sofitu d'Alfonso V d'Aragón a los sos hermanos, los infantes, traería la guerra ente Castiella y Aragón (1429–30). Resolver cola victoria d'Álvaro de Luna y la espulsión de los infantes.

En 1445 finó María d'Aragón y Juan, en segundes nupcias, casóse con Sabela de Portugal. El matrimoniu celebrar en Madrigal de las Altas Torres el 17 d'agostu de 1447.

La reina infundió en Xuan II una desapegadura creciente col condestable Álvaro de Luna, quien foi arrestáu, xulgáu y executáu por degollamiento na Plaza Mayor de Valladolid el 3 de xunu de 1453. Muertu'l condestable, foi sustituyíu nel gobiernu pol Obispu Barrientos.

Xuan II de Castiella finó un añu dempués, el 22 de xunetu de 1454, na ciudá de Valladolid, diciendo nel momentu de la so muerte: «Naciera yo fíu d'un llabrador y fuera flaire del Abrojo, que non rei de Castiella». Foi asocedíu nel tronu pol so fíu Enrique IV de Castiella.

Sepultura

[editar | editar la fonte]
Ficheru:Cartuja de Moraflores (Burgos) - Tumba de Xuan II.jpg
Sepulcru de Xuan II ya Sabela de Portugal, realizáu por Gil de Siloé na Cartuxa de Miraflores de Burgos.

Foi soterráu na ilesia de San Pablo (Valladolid) hasta que los sos restos fueron treslladaos d'esti llugar a la Cartuxa de Miraflores xunto a la so segunda esposa, Sabela de Portugal y el so fíu l'infante Alfonso de Castiella, por orde de la so fía Isabel la Católica. El sepulcru de Xuan II ya Sabela de Portugal, realizáu n'alabastru, ye obra del escultor Gil de Siloé.

Nel añu 2006, por cuenta de la restauración de la Cartuxa de Miraflores, la Direición Xeneral de Patrimoniu y Bienes Culturales de la Xunta de Castiella y Lleón decidió realizar l'estudiu antropolóxicu de los restos mortales de Xuan II de Castiella y de la so segunda esposa, quien taben soterraos na cripta sol sepulcru real, según l'estudiu de los restos depositaos nel interior del sepulcru del infante Alfonso de Castiella, que'l so sepulcru ta asitiáu nun llateral de la mesma ilesia. L'estudiu antropolóxicu foi realizáu por Luis Caro Dobón y María Edén Fernández Suárez, investigadores del área d'Antropoloxía Física de la Universidá de Llión.[5] La cadarma del rei Xuan II de Castiella taba casi completu, a diferencia del de la so esposa, la reina Sabela de Portugal, del que solamente quedaben dellos güesos.[6]

Semblanza

[editar | editar la fonte]
Foi esti ilustrísimo Rei de grande y formosu cuerpu, blancu y coloráu mesuradamente, de presencia bien real: tenía los pelos de color d'ablana enforma madura: la ñariz un pocu alta, los güeyos ente verdes y azules, inclinaba un pocu la cabeza, tenía piernes y pies y manes bien xentiles. Yera home bien trayente, bien francu, é bien graciosu, bien devotu, bien esforciáu, dábase enforma á lleer llibros de Filósofos é Poetes: yera bon ecliástico, asaz doctu na llingua llatina, enforma honrador de les persones de sciencia: tenía munches gracies naturales, yera gran músicu, tañía é cantaba é trovaba, é danciaba perbién, dábase enforma á la caza, cavalgaba poques vegaes en mula, salvu habiendo de caminar: traía siempres un gran cayáu na mano, el qual -y parescía perbién.[7]
Fernán Pérez de Guzmán, Crónica del Señor Rei don Juan

Matrimonios y descendencia

[editar | editar la fonte]

El 20 d'ochobre de 1418 en Medina del Campo casóse con María d'Aragón, fía de Fernandu I d'Antequera, rei d'Aragón. Del so matrimoniu nacieron cuatro fíos:

  • Catalina de Castiella (1422-1424), morrió na infancia, soterrada nel monesteriu de San Pablo de Valladolid. (rique fonte)
  • Leonor de Castiella (1423-1425), morrió na infancia, recibió sepultura nel monesteriu de San Pablo de Valladolid (rique fonte).
  • Enrique IV de Castiella (1425-1474), quien heredó'l tronu a la muerte del so padre y foi soterráu xunto a la so madre nel monesteriu de Guadalupe.
  • María de Castiella (1428-1429), morrió na infancia, soterrada nel conventu de San Agustín de Dueñas, una y bones l'edificiu conventual llevantar nel so allugamientu actual gracies a la cesión d'unes propiedaes per parte de María d'Aragón.

El 17 d'agostu de 1447 casar por segunda vegada en Madrigal de las Altas Torres con Sabela de Portugal. Frutu del so matrimoniu nacieron dos fíos:


Predecesor:
María de Castiella
Príncipe d'Asturies
1405-1406
Socesor:
Catalina de Castiella
Predecesor:
Enrique III

Rei de Castiella

1406-1454
Socesor:
Enrique IV
Predecesor:
Álvaro de Luna

Maestre de la Orde de Santiago

1453
Socesor:
Alfonso de Castiella
(alministrada mientres la so minoría por Enrique IV de Castiella)

Ver tamién

[editar | editar la fonte]
  1. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes titulos

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Afirmao en: Diccionario biográfico español. Identificador DBE: 13439/juan-ii-de-castilla. Data de consulta: 20 mayu 2020. Editorial: Real Academia de la Historia. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 2011.
  2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 31 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Afirmao en: Kindred Britain.
  4. Bruquetas de Castro, Fernando (2002). Reyes qu'amaron como reines. La Esfera de los Llibros S.L. ISBN 84-9734-076-0.
  5. Caro Dobón, 2008, p. 23.
  6. Caro Dobón, 2008, p. 28.
  7. Pérez de Guzmán, 1779, p. 576.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]