Orientación sexual

Orientación sexual
	metaclase de primer orde
	sexualidá, datos personales (es) y orientation (en)

La orientación sexual, enclín sexual o enclín sexual referir a un patrón d'atraición sexual, erótica, emocional o amorosa a determináu grupu de persones definíes pol so sexu. La orientación sexual y el so estudiu, pueden ser estremaos en cuatro principales partes, siendo la heterosexualidá (atraición escontra persones del sexu opuesto), la homosexualidá (atraición escontra persones del mesmu sexu), la bisexualidá (atraición escontra persones de dambos sexos) y l'asexualidá (nun hai atraición sexual).^[1] La asexualidá ye la falta d'orientación sexual. El comportamientu sexual humanu, la identidá de xéneru y la identidá sexual son términos rellacionaos cola orientación sexual, yá que psicolóxicamente conformen la perceición sexual nuna persona. La preferencia sexual suxer un grau d'eleición, que determina la vida sexual d'una persona al establecer un xéneru como oxetu de deséu, polo que ye incorreutu utilizar el términu pa referise a la orientación sexual d'una persona.^[2] La concordanza o discordancia referir a la rellación o similaridad ente preferencia sexual y l'orientación sexual. Aplícase'l términu concordanza a una persona que les sos preferencies sexuales coinciden cola so orientación sexual (por casu: un home declaráu homosexual que sostién rellaciones sexuales con persones del xéneru masculín), ente que discordancia referir a la diferencia ente la preferencia sexual y l'orientación sexual (por casu: una muyer declarada heterosexual que siente atraición sexual a persones del xéneru femenín, que sostién rellaciones sexuales con persones del xéneru masculín y que prefier ser llamada heterosexual).^[3]

Cisxéneru y tresxéneru

Cisxéneru

El cisxéneru correspuende a un términu social aplicáu a aquelles persones que tienen determinada identidá de xéneru concordante colos papeles sociales que son asignaos al sexu biolóxico de determinada persona. Alliniadura ente identidá de xéneru, sexu biolóxico y comportamientu acorde al xéneru biolóxicu, tal ye'l casu d'una persona que nació siendo home ya identifícase a sigo mesmu dientro del xéneru masculín; una nacida como muyer que s'identifica nel xéneru femenín. Esto al contrariu d'una persona tresxéneru (Nacida home que s'identifica a sigo mesma nel xéneru femenín; nacíu muyer que s'identifica a sigo mesmu nel xéneru masculín). Diverses cuestiones sociales determinen la presencia del cisxéneru, basándose na normatividad de xéneru (lo que la sociedá identifica como "correutu" en cada xéneru biolóxicu). Dellos elementos y concepciones inclúin de normal: la espresión de la sexualidá, el comportamientu sexual humanu, la orientación sexual, la identidá de xéneru, la forma de vistir, el desempeñu llaboral, los manierismos, la espresión emocional, etc.^[4]

Tresxéneru

Tresxéneru ye un términu global aplicáu a la discordancia ente la identidá propia del xéneru, el xéneru biolóxicu y los roles sociales asignaos a determináu xéneru. La identidá tresxéneru nun implica una orientación sexual específica, una y bones cualesquier pue tar presente. Esisten distintes identidaes tresxéneru que pueden o nun tar amestaes a determinada orientación sexual.^{[ensin referencies]}

Monosexualidá y Polisexualidá

Monosexualidá

Monosexualidá define un patrón de comportamientu dientro de les identidaes de la orientación sexual que se reflexa como l'atraición emocional o sexual escontra un determináu xéneru o identidá de xéneru. Dientro d'esti espectru suel clasificase la heterosexualidá y la homosexualidá por representar namái l'atraición escontra un namái grupu específicu de persones. La monosexualidá puede derivar na atraición escontra persones que pertenecen a un grupu específicu de persones, so les carauterístiques del so xéneru biolóxicu o la so identidá de xéneru, incluyendo la posibilidá d'un espectru estraordinariu a la clasificación convencional de los xéneros binarios.^[5]

Nun conceutu más alloñáu de la clasificación de la orientación sexual, suel dicise que la monosexualidá define un patrón de comportamientu sexual nel que se prefier la interaición sexual con namái una persona; faciendo referencia a la fidelidá de pareya, la dependencia, la demisexualidá o l'atraición específica por una sola persona.^[6]

Monosexualización

Monosexualización, dientro del estudiu del comportamientu sexual humanu y los roles de xéneru, refier al procesu por aciu el cual una persona d'identidá polisexual establecer nun namái patrón de comportamientu sexual nel que solo interactúa con un namái grupu específicu de persones que tienen determináu sexu biolóxico o identidá de xéneru (Exemplu: Un home bisexual de preferencies sexuales androfílicas que decidió establecese sexualmente dientro de rellaciones con otros homes).

El términu monosexualización nun tien de ser confundíu col términu utilizáu en distintos campos de la bioloxía y la socioloxía, yá que tienen distintes significaos y distinta aplicación. Dientro del campu de la bioloxía, el términu monosexualización refier al procesu biolóxicu nel qu'un fetu adquier por aciu distintos procesos hormonales les carauterístiques propies d'un sexu.^[7] Dientro del campu de la socioloxía, el términu monosexualización refier al establecimientu del poder social dientro d'un grupu de persones selectu pol so xéneru.^[8]

Polisexualidá

Polisexualidá refier a un patrón de comportamientu nel que se siente atraición sexual o emocional escontra dellos grupos de persones de determináu sexu biolóxico o identidá de xéneru, de manera opuesta a la monosexualidá. El términu nun tien de ser confundíu colos términos pansexualidá y poliamor, yá que faen referencia a distintos patrones dientro del comportamientu sexual.

La polisexualidá estremar de la pansexualidá por representar namái l'atraición escontra dellos grupos de persones de determináu sexu o identidá de xéneru, ente que la pansexualidá refier a l'atraición plural por distintos grupos específicos de persones nos que s'atopen los xéneros binarios y les distintes identidaes de xéneru. Dientro de la polisexualidá puede incluyise l'atraición escontra dambos xéneros binarios o escontra identidaes de xéneru que nun s'atopen dientro del espectru de los xéneru binarios. Estremáu del conceutu de poliamor que refier a la flexibilidá poligámica de l'aceptación de más d'una pareya sexual.

Enclín sexual

Nos estudios referentes a la clasificación de la orientación sexual, suel falase de patrones de comportamientu que nun se definen como heterosexualidá o homosexualidá, puramente. Nesti sentíu suelen aplicase variedá de términos que faen referencia a los patrones de comportamientu sexual d'un individuu, y non al tipu d'orientación sexual cola que l'individuu identifícase o se reconoz. El términu enclín suel ser utilizáu pa describir la presencia de patrones de comportamientu sexual (heterosexual o homosexual) regulares nuna persona que se reconoz dientro de determinada orientación sexual, que los sos comportamientos, n'ocasiones, alloñar de lo que s'establez clínicamente como propiu d'esa orientación sexual. El términu enclín suel ser xuntáu a un calificativu de la orientación sexual pa denotar la presencia de patrones sexuales impropios de la orientación sexual de la que se fala, ensin llegar a la necesidá de clasificalo como bisexualidá o pansexualidá. Esisten dos dimensiones dientro d'esta clasificación heterosexualidá con enclinos homosexuales, onde una persona que s'identifica como heterosexual presenta dalgún patrón de conducta homosexual, y homosexualidá con enclinos heterosexuales, onde una persona que s'identifica como homosexual presenta dalgún patrón de conducta heterosexual.^[9]

Androfilia y ginecofilia

Androfilia ye un términu que fai referencia a un patrón nel comportamientu sexual nel que se siente atraición sexual por individuos del xéneru masculín, ensin importar el tipu d'orientación sexual qu'ésti presente. La androfilia puede apaecer como un patrón sexual regular dientro de la clasificación de les orientaciones sexuales nos casu de: un femenín heterosexual, un masculín homosexual, un bisexual y un pansexual. El términu suel utilizase como un conceutu de menor estensión que refier namái a los patrones cronofílicos de l'atraición por persones adultes del xéneru masculín o a l'atraición por pubescentes o post-pubescentes de sexu masculín. Andromimetofilia ye un términu similar a androfilia que refier a l'atraición por individuos femeninos que presenten traces culturales o sociales que convencionalmente asignar a les persones del xéneru masculín na sociedá tradicional, pudiendo tamién ser aplicáu en dellos casos a femeninos tresxéneru (transexuales, transvestistas, andróxinos y dellos casos de genderqueer). Suel clasificase a la andromimetofilia como un patrón de comportamientu sexual anormal o parafilia como nel fetichismu transvestista.^[10]

Ginefilia o ginecofilia ye un términu que fai referencia a un patrón nel comportamientu sexual nel que se siente atraición sexual por individuos del xéneru femenín, ensin importar el tipu d'orientación sexual qu'ésti presente. La ginefilia o ginecofilia puede apaecer como un patrón sexual regular dientro de la clasificación de les orientaciones sexuales nos casu de: un masculín heterosexual, un femenín homosexual, un bisexual y un pansexual. El términu suel utilizase como un conceutu de menor estensión que refier namái a los patrones cronofílicos de l'atraición por persones adultes del xéneru femenín o a l'atraición por pubescentes o post-pubescentes de sexu femenín. Ginemimetofilia o ginecomimetofilia ye un términu similar a ginecofilia que refier a l'atraición por individuos masculinos que presenten traces culturales o sociales que convencionalmente asignar a les persones del xéneru femenín na sociedá tradicional, pudiendo tamién ser aplicáu en dellos casos a masculinos tresxéneru (transexuales, transvestistas, andróxinos y dellos casos de genderqueer). Suel clasificase a la ginemimetofilia como un patrón de comportamientu sexual anormal o parafilia como nel fetichismu transvestista.^[10]

Los términos androfilia y ginecofilia pueden ser utilizaos pa referise a la preferencia sexual d'una persona, ensin la considerancia sobre la so verdadera orientación sexual. N'ocasiones funcionen como un sustitutu éticu que pretende esaniciar la clasificación convencional de la orientación sexual como heterosexual, bisexual o homosexual; aplicando los términos androfilia y ginefilia pa esaniciar les asociaciones culturales de la homosexualidá cola feminidad y la masculinidad, independientemente del sexu o identidá de xéneru del indivduo.^[11]

Orientación sexual

Los criterios de la orientación sexual pueden ser clasificaos dientro de los parámetros de la monosexualidá y la polisexualidá; siendo la heterosexualidá y la homosexualidá categoríes de la monosexualidá; ente que la bisexualidá y la pansexualidá cayen so los parámetros de la polisexualidá. Notablemente considérense tres orientaciones sexuales principales, la heterosexualidá, la homosexualidá y la bisexualidá. Otres orientaciones pueden ser consideraes como orientaciones sexuales específiques o pueden ser catalogaes como una variante de dalguna de les orientaciones sexuales primaries, como la pansexualidá que ye frecuentemente catalogada como una variante de la bisexualidá. Otra categoría inclúi les orientaciones sexuales non aceptaes, como la demisexualidá. La asexualidá ye una falta d'atraición sexual.

Heterosexualidá

La heterosexualidá (del griegu έτερος, "heteros" que significa distintu y el sufixu sexualidá) ye un términu social utilizáu pa referise a l'atraición sexual o emocional escontra persones del sexu opuesto, siendo marcada pola complementación de xéneros binarios (axugamientu de masculín y femenín).^[12] La heterosexualidá ye un comportamientu sexual apreciable en diverses especies animales, que constitúi una mayoría sexual nel permediu poblacional de determinaes especies, esto ye, ye un patrón de comportamientu bien frecuente ente los individuos d'una mesma especie. La heterosexualidá ye un modelu evolutivu que define'l comportamientu sexual reproductivu de les especies, manifestándose cola adaptabilidá, complementación de les gónaes y la compatibilidá de les célules reproductives ente dos individuos de la mesma especie.^[13]

La heterosexualidá establezse como un modelu social percibíu nes nociones tradicionales de la familia, la sexualidá y el matrimoniu.^[14] Esti modelu social tradicional frecuentemente afaise a la heteronormatividad y el heterosexismu pa establecer distintos patrones de comportamientu y distintos aspeutos culturales que, práuticamente, suprimen la posibilidá d'otres variantes de la orientación sexual.^[15] La heterosexualidá, por cuenta de la so mayoría poblacional, asitióse socialmente como un patrón de los aspeutos sociales dientro de la relixón y la política.^[16]^[17] Los modelos políticos y relixosos de la heterosexualidá na sociedá frecuentemente axusten la heteronormatividad social, non como una norma, sinón como una estipulación que supón a la heterosexualidá como una mayoría poblacional naturalmente designada o una forma de vida na mayoría poblacional, recayendo nos aspeutos del heterosexismu.^[18]

Homosexualidá

La homosexualidá (del griegu ὁμός, "homo" que significa igual y el sufixu sexualidá) ye'l términu social utilizáu pa referise a l'atraición sexual o emocional escontra persones del mesmu sexu. La homosexualidá nun tien un marcu basáu na complementación binaria de los xéneru pa la reproducción, sinón qu'establez dos posibles variantes: la homosexualidá que concentra l'axugamientu d'un masculín con otru masculín y rellaciones qu'empareya a un femenín con otru femenín. Popularmente llámase-y lesbiana a una muyer homosexual; a un home homosexual conózse-y popularmente como gai, anque l'axetivu tamién aplica a muyeres homosexuales.^[19] La homosexualidá ye un tipu de conducta natural manifestada ente los patrones de comportamientu sexual de distintes especies animales.^[20]

Les distintes variantes de la orientación sexual, son oxetu d'estudiu por cuenta del so orixe y determinación bio-social. Establezse que la homosexualidá ye determinada por distintos elementos qu'arrodien al individuu, atopándose una determinación prenatal y adquirida.^[21] La conducta homosexual, incluyendo la conducta homosexual de la bisexualidá, ye una minoría sexual considerada la contraparte de la heterosexualidá. Esta conducta ye reprimida polos estándares sociales de la heterosexualidá, la heteronormatividad y el heterosexismu.^[13]

Bisexualidá

La bisexualidá ye una orientación sexual qu'arreya atraición física y/o sentimental escontra individuos de dambos sexos.^[22] Términos similares como la heteroflexibilidad, la bicuriosidad, la pansexualidá y la polisexualidá suelen ser catalogaos so los criterios de la bisexualidá, pero los términos difieren d'ésti. Al igual que la homosexualidá, la bisexualidá manifiéstase como un comportamientu sexual natural en diverses especies animales.^[20]

La heteroflexibilidad y la bicuriosidad son afitaes principalmente como preferencies sexuales nes que se tien contautu sexual o rellaciones emocionales ocasionales con persones del mesmu sexu cuando una persona identifícase como heterosexual.^[23] La polisexualidá refier a una variante na clasificación de les orientaciones sexuales na que se cataloguen les orientaciones sexuales que tienen como oxetu d'atraición sexual más d'un sexu o identidá de xéneru, entós, asumiendo a la bisexualidá y a la pansexualidá como subcategorías de la polisexualidá. La pansexualidá refier a una variante de la bisexualidá na que se siente atraición por persones del sexu opuesto, del mesmu sexu y persones de distintes identidaes de xéneru (tresxéneru).^[24]

La bisexualidá ye una fixación transitoria ente la heterosexualidá y la homosexualidá según el so allugamientu na Continuum homosexual-heterosexual propuestu por Alfred Kinsey, esto ye, ye una combinación de la conducta heterosexual y la conducta homosexual. Según Sigmund Freud, el ser humanu naz con orientación sexual establecida como bisexual y conforme desenvuélvese, adquier y unifica la so sexualidá escontra una sola orientación, yá sía heterosexual o homosexual.^[25]

Asexualidá

La asexualidá ye definida como la falta de dalgún tipu d'orientación sexual, polo que frecuentemente nun ye catalogada so los parámetros de la orientación sexual. Dientro de la conducta asexual, l'individuu non manifiesta atraición sexual escontra cualquier individuu de cualquier sexu o identidá de xéneru.^[26] El términu asexualidá tamién suel ser utilizáu dientro d'otros contestos pa definir la falta d'interés na práutica de rellaciones sexuales con cualquier tipu de persona.^[27]

La asexualidá nun tien de ser confundida cola astinencia sexual o'l celibatu, que son namái la supresión de les rellaciones sexuales por motivos relixosos o personales, nun arreyando la supresión del deséu sexual. Los asexuales pueden esperimentar una atraición emocional o deseos de intimacía con otres persones.^[28] La asexualidá ye aceptada como orientación sexual por dellos especialistes, pero dalgunos otros difieren al asegurar que la asexualidá nun ye una orientación sexual.^[29] La asexualidá ye de descubrimientu y estudiu relativamente recién; delles organizaciones como Asexual Visibility and Education Network busquen la reconocencia de la asexualidá como una orientación sexual que se catalogue so los parámetros psicolóxicu-sociales de la clasificación de la heterosexualidá, la homosexualidá y la bisexualidá.

Pansexualidá

La pansexualidá o omnisexualidá ye una orientación sexual humana carauterizada pola atraición por otres persones independientemente del so sexu y el so xéneru. Por eso, pueden sentise atraíes por home, por muyeres y tamién por aquelles persones que nun se sienten identificaes cola dicotomía home/mujer o cola de masculín/femenín, incluyíes les persones intersexuales, interxéneros, cisexuales y transexuales. La pansexualidá ye la capacidá de deseyar sexualmente a otra persona independientemente del so xéneru. Los pansexuales afirmen que pa ellos el sexu y el xéneru son conceutos vacíos de significáu o que nun tienen importancia.

Demisexualidá

Demisexualidá ye un términu acuñáu por Asexual Visibility and Education Network que refier a l'atraición sexual puramente escontra persones coles que primeramente se desenvolvieron llazos emocionales estables y de cierta duración. Antes d'ello, el demisexual pórtase como un asexual ya inclusive puede llegar identificase como tal. La demisexualidá puede ser de fixaciones hetero y homosexuales que se desenvuelven nuna atraición sexual secundaria escontra persones coles que se desenvolvieron estrechos venceyos amorosos, ente que como atraición sexual primaria manifiéstase una aparente orientación asexual. De normal, les rellaciones empiecen pola etapa primaria (atraición física) y en dellos casos llegar a la secundaria (sentimientos fondos d'amor, ciñu, llealtá y compromisu), siendo bien común qu'ensin un interés físicu nun se cultiva la rellación de pareya. N'otros casos decídese nun pasar d'ende (rellaciones bien esporádiques o namái sexuales, etc). Na demisexualidá asocede al contrariu; p'algamar la etapa primaria hai qu'algamar antes la secundaria.^[30]

Antrosexualidá

Antrosexualidá ye un términu aplicáu a aquelles persones que desconocen la so orientación sexual, pero esiste una flexibilidá sexual que-yos dexa desenvolver venceyos amorosos con cualquier persona de cualquier xéneru ya identidá. La antrosexualidá combina la demisexualidá, la bisexualidá y la pansexualidá, pero a diferencia d'estes, el antrosexual desconoz la so orientación sexual.

Evolución y orixe

Esisten distintes teoríes que rellacionen l'orixe de la orientación sexual como'l productu d'una serie de determinaciones biolóxiques y sociales a les que se somete l'individuu mientres la so etapa pre-natal o post-natal. Les teoríes queer modernes que refieren al orixe de la orientación sexual suelen favorecer la teoría de que la orientación sexual débese dafechu a eventos biolóxicos qu'asoceden na etapa pre-natal del individuu, refugando los componentes sociales y la so influencia na vida del individuu por cuenta de una nula rellación ente les rellaciones familiares y l'orientación sexual d'una persona.^[31]^[32] Los estudios de la orientación sexual suelen tar principalmente enfocaos al orixe de la homosexualidá y la bisexualidá nel comportamientu sexual humanu, yá que se presupon a la heterosexualidá como un modelu natural propiu de la reproducción sexual, anque tamién la heterosexualidá sía oxetu d'estudiu.^[33]

Orixe biolóxicu

L'orixe biolóxicu de la orientación sexual suel ser esplicáu en diverses teoríes. En diversos estudios sobre l'orixe biolóxicu de la orientación sexual suelen identificase tres dimensiones biolóxiques principales que podríen ser determinantes de la orientación sexual y diversos factores del comportamientu sexual humanu; nestes dimensiones clasifiquen les teoríes pol so orixe xenéticu, pol so orixe hormonal y pol so orixe estructural.

Dientro de les teoríes d'orixe estructural, puramente biolóxiques, se encuantran les teoríes de la naturaleza sexual animal y la homosexualidá n'animales, amás la fisioloxía humana qu'abarca'l sistema nerviosu en rellación cola orientación sexual y la teoría refugada de que les orientaciones queer deber a los efeutos patolóxicos d'un virus. Les teoríes que correspuenden a la esplicación de la orientación sexual como orixe xenéticu de normal basen les sos teoríes na posibilidá d'esistencia d'un xen específicu o modelu de determinación evoluctiva qu'esplique les distintes variantes de la orientación sexual. Les teoríes que correspuenden a la esplicación de la orientación sexual como orixe hormonal suelen faer fincapié na determinación bioquímica de la orientación sexual, productu de l'alteración de l'aición del hipotálamu por cuenta de la so esposición a axentes hormonales sexuales na etapa pre-natal.

Naturaleza animal

La heterosexualidá ye un tipu de comportamientu frecuente en distintes formes del reinu animal por cuenta de la so estipulación natural como precursor reproductivu nes especies animales que rixen el so ciclu reproductivu pola reproducción sexual, identificáu naturalmente cola complementación de les manifestaciones del dimorfismu sexual gonádico, esto ye, les carauterístiques reproductives naturales qu'identifiquen a los xéneros binarios de determinada especie animal. La heterosexualidá manifiéstase como un modelu biolóxicu natural que complementa'l procesu y necesidá natural de les especies de la continuidá de la mesma, basándose na cambéu evolutiva por aciu la combinación del material xenético de dambos proxenitores pa producir descendencia con carauterístiques singulares que combine los atributos de dos muestres de la mesma especie, desencadenando una mutación que dexe la perpetuidad de la especie nel modelu de la seleición natural.^[34] Les carauterístiques evolutives de la seleición natural dexen el desenvolvimientu d'adecuaciones corporales que dexen la fecundación y la combinación xenética de dos individuos de la mesma especie nun productu xeneracional. Naturalmente, les especies que rixen el so ciclu reproductivu d'alcuerdu a la reproducción sexual, presenten órgano especializaos que faciliten la fecundación nel actu de la cópula o apareyamientu.^[35]^[36]^[13]

La homosexualidá y la bisexualidá son patrones de comportamientu sexual que pueden ser apreciaos n'alredor de 1500 especies animales que, pueden o non, tener una rellación evolutiva cola familia Hominidae a la que pertenez el Homo sapiens. La homosexualidá y la bisexualidá son recurrencies poblacionales en distintes especies animales que se manifiesten como una variante biolóxica del comportamientu sexual animal. Nes especies animales que manifiesten conducta homosexual suelen reparase patrones de comportamientu comunes que non necesariamente arreyen la cópula homosexual, sinón que, en delles ocasiones, puede manifestase a cencielles como la necesidá d'un individuu d'establecer venceyos biosociales con individuos del so mesmu xéneru biolóxicu.^[20]

La observación del comportamientu homosexual animal n'especies ye aniciáu d'un estudiu contemporaneu de los modelos queer qu'intenten encontar el comportamientu homosexual humanu como una variante biolóxica común en distintes especies. Nel estudiu de los patrones d'homosexualidá animal reconocer a Joan Roughgarden, Bruce Bagemihl y Paul Vasey como los introductores globales de les investigaciones sobre la naturalidá homosexual n'especies animales ayenes a la humana. Los patrones de comportamientu sexual animal rellacionaos cola homosexualidá y la bisexualidá manifestar nuna menor recurrencia poblacional que la heterosexualidá.^[20] La poca recurrencia d'orientaciones distintes a la mayoría sexual heterosexual sofitar sol modelu tradicional de la demografía de la orientación sexual, lo que podría suponer una variante biolóxica pocu frecuente nel comportamientu sexual de diverses especies animales.^[33]

La asexualidá puede manifestase como un tipu de comportamientu sexual animal con poca recurrencia poblacional, yá que'l so orixe biolóxicu atribuyir a la determinación fisiolóxica y la capacidá hormonal d'un individuu. La teoría suxer la determinación de la asexualidá como la baxa o nula respuesta sensitiva de la testosterona en función de la escitación sexual o un tipu de determinación in utero. El modelu de la asexualidá animal basa la so especificación nel modelu de la homosexualidá animal, por cuenta de la esistencia poblacional d'individuos pertenecientes a especies animales que nun fueron capaos, que nun esperimenten nengún tipu de comportamientu sexual heterosexual o homosexual.^[37]^[38]^[39]

Gai virus

El gai virus o gai germ ye una teoría refugada y non encontada del orixe biolóxicu de la homosexualidá, que los sos principios suxeren la esistencia d'un virus humanu que provoca'l comportamientu homosexual. La teoría foi propuesta por Gregory Cochran y Paul W. Ewald como una esplicación del comportamientu homosexual humanu rellacionáu coles postures clíniques de la teoría microbiana de la enfermedá. La teoría establecía que la homosexualidá yera un comportamientu causáu pola presencia d'un virus, que desencadenaba respuestes patolóxiques que derivaben na alteración de la estructura cerebral del supuestu infestáu. Cochran y Ewald concluyeron que'l supuestu virus concentrar en zones urbanes, que los sos habitantes yeren más propensos a contraer el virus yá que esistía un mayor índiz poblacional de persones out en zones urbanes.^[40]

Estructura cerebral y orientación sexual

La teoría de la estructura cerebral en rellación a la orientación sexual basar nel analís estructural y fisiolóxico de la conformanza cerebral y la manifestación de diferencies físiques ente persones heterosexuales y persones homosexuales (diferencies llograes del analís del hipotálamu, seición encefálica determinante nos procesos naturales del comportamientu sexual humanu).^[31] La teoría de la estructura cerebral suxer que la determinación de la orientación sexual d'un individuu depende de la estructura y desenvolvimientu del hipotálamu na conformanza fisiolóxica del suxetu, desenvolvimientu que puede presentase en distintos procesos bioquímicos que se rellacionen cola teoría de determinación in utero.

La diferencia na estructura cerebral correspuende a cada unu de los xéneru binarios y les distintes orientaciones sexuales, yá que se presenten diferencies apreciables na proporción del hipotálamu de les muestres según el so xéneru o orientación sexual. Nel añu de 1990, Dick F. Swaab y Michel A. Hofman, determinaron carauterístiques del dimorfismu sexual cerebral que se manifestaba nuna distinta proporción de tamañu nel nucleu supraquiasmático ente homes heterosexuales y varones homosexuales (estudiu qu'estableció la base pa determinar les componentes biolóxiques de la determinación de la transexualidá).^[41]^[42] L'esperimentu de Swaab y Hofman consistió nel sometimientu d'exemplares d'aguarones al tratamientu con ATD (1,4,6-Androstatriene-3,17-dione), un componente químicu Inhibidor qu'evita'l tresformamientu de la testosterona en estradiol, capaz d'alteriar el comportamientu social y sexual animal.^[43] L'esperimentu concluyó na presentación de resultancies en trés distintes poblaciones d'aguarones. Los aguarones que fueron trataes pre-natalmente y post-natalmente con ATD presentaron una mayor cantidá de neurones concentraes nel nucleu supraquiasmático, amás de qu'una muestra de dicha población presentó comportamientu bisexual. La tercer población d'aguarones nun se sometió a nengún tratamientu, polo que nun manifestó comportamientos estraordinarios. Les resultancies llograes de la observación del grupu d'aguarones sirvieron de base pa la hipótesis que suxer qu'un númberu eleváu de neurones vasopresoras nel nucleu supraquiasmático d'un masculín adultu homosexual puede reflexase nes diferencies na interaición de les hormones sexuales y el desenvolvimientu cerebral pre-natal y post-natal.^[44]^[45] El estradiol ye frecuentemente rellacionáu con una importancia estructural que la amiesta a la diferenciación de la estructura cerebral de dambos xéneros binarios, pudiendo tener resultancies como un determinante hormonal pre-natal del comportamientu sexual humanu.^[46]

Nel añu de 1992, Laura Allen y Roger Gorski establecieron la proporción de la comisura anterior en tres poblaciones distintes que conteníen 30 homes homosexuales, 30 homes heterosexuales y 30 muyeres heterosexuales. Les resultancies refundiaron una diferencia na proporción de la comisura anterior de les muestres, amosando que los homes homosexuales teníen comisuras anteriores de mayor tamañu, siguíes en porporción poles muestres de muyeres heterosexuales y varones heterosexuales, quien rexistraron un menor tamañu nes comisuras anteriores.^[44] L'estudiu foi retomáu por William Byne y Bruce Parsons nel añu de 1993, quien rexistraron distintos márxenes na proporción de la comisura anterior de varones heterosexuales y varones homosexuales, concluyendo en que'l tamañu de les comisuras anteriores yera variable y nun dependía de xéneru, nin orientación sexual.^[47]

William Byne y Bruce Parsons suxeren una hipótesis que rellaciona'l tresxéneru cola homosexualidá, estableciendo una teoría que suxer que les traces conductuales biolóxicamente establecíos que se rellacionen coles diferencies de xéneru faciliten el desenvolvimientu de la homosexualidá en masculinos, esperimentu que s'acota col fenómenu de la homosexualidá precursada pola inconformidad de xéneru infantil. Byne y Parsons suxeren que diches conductes son producíes por efeutos hormonales na corteza cerebral, y non nel hipotálamu.^[48]

Simon LeVay estudió cuatro tipos de neurones del hipotálamu, denominaes INAH1, INAH2, INAH3 y INAH4. Les neurones INAH resulten de gran importancia nel estudiu de LeVay por cuenta de la so función nel comportamientu sexual humanu y a la distinta proporción de tamañu que presentaron en muestres masculines y femenines pertenecientes a estudios d'años anteriores. L'esperimentu de LeVay consistió nel analís de 41 celebros de cadabres identificaos con distintos xéneros y orientaciones sexuales: 19 homes homosexuales finaos por SIDA, 16 homes heterosexuales (6 de los cualos finaron de SIDA) y 6 muyeres heterosexuales (una d'elles muerta de SIDA). LeVay nun atopó pruebes de diferencies de tamañu de les neurones INAH1, INAH2 o INAH4. Anque'l grupu INAH3 paecía ser el doble de tamañu en masculinos heterosexuales que nel de los masculinos homosexuales que sería d'un tamañu similar al INAH3 del celebru de los femeninos heterosexuales. L'estudiu nun ye dafechu aceptáu pola so consolancia estadística y la posibilidá que los resultaos fueren alteriaos pola presencia de muerte de SIDA nel analís.^[49]

L'esperimentu de LeVay foi retomáu por William Byne. Byne analizó les neurones INAH de distintes muestres humanes de 14 masculinos homosexuales finaos de SIDA, 14 masculinos heterosexuales (10 finaos de SIDA) y 34 femeninos heterosexuales (9 finaos de SIDA). Atoparon diferencies de tamañu de les INAH3 ente homes y muyeres, de manera similar al estudiu de LeVay. El tamañu de les INAH3 de los homes homosexuales paecía llixeramente menor que la de los heterosexuales pero mayor que la de les muyeres heterosexuales, anque nenguna de dambes diferencies tenía significancia estadística.^[50]

En 2010, Dick F. Swaab y Alicia Garcia-Falgueras determinaron que la orientación sexual débese dafechu a la reaición hormonal del fetu cola testosterona lliberada na xestación materna. Dicha reaición ye determinante na diferenciación dimórfica del productu como un machu biolóxicu o una fema biolóxica, reaición que tamién tien efeutos sobre les célules nervioses del individuu. Esta alteración nes célules nervioses refuerza la teoría de la determinación in utero, atribuyendo la orientación sexual a eventos totalmente biolóxicos y non sociales, por cuenta de que la homoparentalidad y la monoparentalidad nun tienen efeutos na orientación sexual de los infantes.^[51]

Orixe xenéticu

Estudios sobre ximielgos

En diversos estudios en ximielgos, dedicaos a analizar les probabilidaes estadístiques de la homosexualidá y les componentes xenétiques de la mesma, tratóse d'aisllar los factores xenéticos que producen el comportamientu homosexual n'humanos, basaos na coincidencia estadística de les homosexualidá en ximielgos de monocigoto (fenómenu popularmente denomináu na fala inglesa como gai twins).^[33]^[53]^[54]

L'estudiu orixinal ye establecíu por Michael Bailey y Richard Pillard de la Universidá de Boston nel añu 1991. L'estudiu conducir por aciu l'analís de ximielgos de monocigoto y ximielgos de dicigoto nuna encuesta poblacional. Nel analís de ximielgos de monocigoto, tamién llamaos ximielgos idénticos, determinóse qu'un porcentaxe de 52% na población analizada presentaba orientación sexual homosexual cuando l'otru individuu presentaba orientación sexual homosexual. Nel analís de ximielgos de dicigoto, tamién llamaos ximielgos fraternales, determinóse que'l 22% de la población analizada presentaba orientación sexual homosexual cuando l'otru individuu presentaba orientación sexual homosexual. Les resultancies de la "homosexualidá compartida" ente ximielgos monocigóticos estableció la hipótesis de la esistencia d'un componente xenéticu que determina la orientación sexual d'un individuu por aciu un grupu de variantes xenétiques del polimorfismu xenéticu y la heriedu xenéticu.^[55]^[56]^[57] L'estudiu de Bailey y Pillard foi acotáu por Scott L. Hershberger nel añu 2001, onde demostró la esistencia clara d'un componente xenéticu na determinación de la orientación sexual, por cuenta de la concordacia n'orientación sexual heterosexual y homosexual que presentaron individuos de monocigoto qu'analizó na reproducción del analís orixinal.^[58] Michael Bailey, col sofitu de Michael P. Dunne y Nicholas G. Martin, realizaron un censu poblacional sobre la orientación sexual de ximielgos de monocigoto y dicigoto que vivíen n'Australia nel añu 2000. Como resultancia del censu, determinóse qu'un 30% de los 4900 ximielgos monocigóticos encuestaos, resultaron ser dambos homosexuales.^[59]

Lligamentu cromosómico y gai gene

Dean Hamer encabezó una encuesta poblacional nel añu 1993 sobre l'analís xenéticu de 76 hermanos masculinos gai y l'analís de los sos respeutivos antecedentes xenealóxicos. La encuesta refundió la coincidencia poblacional qu'establecía que los homes homosexuales presentaben una mayor cantidá de familiares homosexuales na so caña materna que na so caña paterna. Estes resultancies promovieron l'estudiu de los antecedentes familiares de masculinos homosexuales, y l'analís y rastrexu xenéticu de los lligamientos del cromosoma X nel so mapa xenéticu. Hamer estableció la hipótesis de la esistencia d'un xen particular que determina la homosexualidá (teoría conocida como gai gene na fala inglesa) que paecía ser tresmitíu maternalmetne y que paecía allugase na ranura de Xq28. Hamer escoyó 40 pares d'hermanos que presentaben orientación sexual homosexual y atopó que 33 d'ellos compartíen un conxuntu de cinco marcadores xenéticos idénticos nel cromosoma X. Hamer reportó en xunetu 19 de 1993 pa la revista Science, la posible esistencia d'un xen o dellos xenes que determinen el comportamientu sexual d'una persona heterosexual o homosexual.^[60]

L'esperimentu de Hamer foi reproducíu darréu por Stella Hu nel añu 1995, quien analizó una muestra poblacional de varones homosexuales y determinó que'l 64% del material xenético compartía un mesmu marcador allugáu na ranura Xq28 del cromosoma X.^[61] Estudios darréu realizaos sobre l'analís de varones homosexuales (Estudiu de Bailey del añu 1999; y l'estudiu de Macknight y Malcolm del añu 2000) y la so xenética establecen distintes discrepancies científiques, yá que nun llograron retrucar los resultaos llograes por Hamer y Hu.^[62] Brian S. Mustanski realizó un analís nel añu 2005 sobre'l xenoma completu de los individuos y los familiares d'éstos nos esperimentos de Hamer y Hu. Mustanski atopó distintos locus hipotéticos pal xen que determina la orientación sexual en 7q36, 8p12 y 10q26, el postreru amosando una mayor rellación cola xenética maternal (lo que sofitaría la hipótesis de Hamer).^[63]

Nel añu 2008 producióse una leve respuesta social sobre la interpretación, según organizaciones polítiques de bases relixoses y conservadores n'Estaos Xuníos, sobre l'artículu Answers to Your Questions For a Better Understanding of Sexual Orientation & Homosexuality (2008) de l'American Psychological Association; esti artículu establez la posibilidá de que la orientación sexual pue ser determinada d'alcuerdu a la interaición de factores biolóxicos y sociales, asegurando que ye imposible determinar les causes exactes de la homosexualidá hasta'l momentu por cuenta de la inesistencia d'estudios científicos verificables.^[64]^[65] Ante esta publicación afirmóse que la American Psychological Association refugara la teoría xenética de la orientación sexual, lo que s'interpretó públicamente como qu'esta organización afirmara que la homosexualidá yera adquirida, voluntaria, un carecimientu psiquiátricu o una condición psicolóxicamente causada.^[66]^[67] Desconozse una publicación oficial verificable de la American Psychological Association que sofite lo espresao por diches organizaciones.

A pesar de que se desconoz la esistencia y locus precisu del "xen de la homosexualidá", señálase que podría ser determinada pol heriedu d'un xen polimórfico complexu, esto ye, un xen raru qu'entiende delles carauterístiques, pero que namái puede manifestar una única carauterística na construcción del fenotipu.^[68] Anguaño establezse un nuevu modelu de la "xenética homosexual" que se determina pola presencia d'un xen polimórfico que determina la feminización y la masculinización biolóxica d'un individuu. Dichu modelu suxer la presencia de la homosexualidá como una posible variante recesiva de la orientación sexual heterosexual.^[69]

Determinación evolutiva

El modelu natural de la heterosexualidá presupon un adecuamiento de los organismos animales a los procesos de la reproducción sexual. La determinación evolutiva correspuende al modelu de la seleición natural como determinante de la orientación sexual, rellacionándose cola teoría de la naturaleza animal. La heterosexualidá basa'l so modelu na complementación natural de xéneros pa los procesos de reproducción. Nel casu humanu, la orientación sexual heterosexual ye un modelu qu'asegura la reproducción por cuenta de qu'afaise fisiológicamente a la complementación de gametos y gónaes pa producir la replicación de la especie. Dientro de la evolución del sexu, los animales evolucionaron p'adquirir un determináu aparatu reproductor y aditamentos de cortexu dimórficos, propios de femes biolóxiques o machos biolóxicos.^[33]

Una teoría que concierne al orixe xenéticu de la homosexualidá y la bisexualidá, axusta la posible esistencia d'un xen na construcción cromosomática que determine la conducta sexual homosexual nel humanu. Esisten especies animales en que los patrones sexuales y intersexualidá son causaos por procesos evolutivos españaos por cambeos xenéticos, produciendo exemplares metamasculinos y metafemeninos, tal ye'l casu de la especie Drosophila melanogaster (especie que comparte delles similaridades xenétiques cola especie humana).^[68] Na mesma teoría del orixe xenéticu de la homosexualidá establezse que la homosexualidá puede ser tresmitida a la descendencia pola figura materna.^[70] Tamién se sostién que la identidá materna de la descendencia homosexual tien una mayor capacidá de fecundidá que la identidá materna de la descendencia heterosexual, suxiriendo a la homosexualidá como un modelu evolutivu de seleición natural diseñáu p'amenorgar el nivel de fecundidá d'una xeneración d'una especie (descendencia homosexual), una y bones l'anterior xeneración de la especie (identidá materna) tenía la fecundidá abonda pa producir más exemplares de la especie.^[69]

Orixe hormonal

Suxúrese que la orientación sexual ye definida dende la nacencia y que depende de la capacidá del fetu a reaccionar a distintos axentes hormonales que lo someten a procesos químicos de la monosexualización in utero. El fetu ye sometíu a l'aición de la testosterona lliberada pol organismu maternu, desencadenando la sexualización del fetu cuando la testosterona ente en contautu col fetu, o nun esista contautu dalgunu; el contautu cola testosterona va dexar la evolución del fetu como un machu biolóxicu y el so nulu contautu va producir la evolución del fetu como una fema biolóxica, anque pueden asoceder otres variantes como la intersexualidá y l'androginia física cuando esisten niveles irregulares nel contautu de la testosterona por cuenta de una aición de los antígenos maternos.^[38] Esta teoría rellaciona a la identidá materna col orixe de la homosexualidá.^{[ensin referencies]}

Determinación in utero

Nel añu de 1990, Dick F. Swaab y Michel A. Hofman, determinaron les diferencies cerebrales del nucleu supraquiasmático ente homes heterosexuales y varones homosexuales .^[71]^[42] L'esperimentu de Swaab y Hofman consistió nel sometimientu de grupos d'aguarones al tratamientu con ATD, un componente químicu Inhibidor qu'evita'l tresformamientu de la testosterona en estradiol, capaz d'alteriar el comportamientu social y sexual animal.^[43] L'esperimentu concluyó na presentación de resultancies en trés distintes poblaciones d'aguarones. Los aguarones que fueron trataes pre-natalmente y post-natalmente con ATD presentaron una mayor cantidá de neurones concentraes nel nucleu supraquiasmático, amás de qu'una muestra de dicha población presentó comportamientu bisexual. La tercer población d'aguarones nun se sometió a nengún tratamientu, polo que nun manifestó comportamientos estraordinarios. Les resultancies llograes de la observación del grupu d'aguarones sirvieron de base pa la hipótesis que suxer qu'un númberu eleváu de neurones vasopresoras nel nucleu supraquiasmático d'un masculín adultu homosexual puede reflexase nes diferencies na interaición de les hormones sexuales y el desenvolvimientu cerebral pre-natal y post-natal.^[44]^[45] El estradiol ye frecuentemente rellacionáu con una importancia estructural que la amiesta a la diferenciación de la estructura cerebral de dambos xéneros binarios, pudiendo tener resultancies como un determinante hormonal pre-natal del comportamientu sexual humanu.^[46] William Byne y Bruce Parsons suxeren que tanto'l tresxéneru y la homosexualidá deber a efeutos hormonales asocedíos na corteza cerebral, esperimentu que ye sofitáu col fenómenu de la homosexualidá precursada pola inconformidad de xéneru infantil.^[48]

Dick F. Swaab y Alicia Garcia-Falgueras determinaron nun estudiu de 2010 que'l celebru humanu manifiesta una diferenciación dimórfica a midida que el fetu ye sometíu a axentes hormonales naturales nel desenvuelvo gestacional dientro del cuerpu maternu, estabeciendo l'orixe de la homosexualidá como un eventu totalmente biolóxicu causáu por eventos bioquímicos in utero. El celebru del productu desenvuélvese de resultes de l'asimilación de les hormones maternes que promueven la sexualización (hormones lliberaes pol organismu maternu que promueven la diferenciación del fetu, esto ye, afalen al desenvolvimientu corporal del fetu por que se diferencíe como masculín o como femenín). La sexualización d'un fetu depende de l'asimilación del fetu y la so reaición catalizante o nula reaición cola testosterona; nel casu de reaccionar cola testosterona lliberada pol organismu maternu, el fetu va asimilar la forma masculina, nel casu de nun reaccionar cola testosterona, va tomar la forma femenina. La testosterona va actuar en distintes magnitúes dientro del organismu, lo que produciría distintos efeutos bioquímicos sobre les célules nervioses del fetu, manifestándose en delles posibilidaes sexuales qu'afecten la identidá de xéneru y l'orientación sexual del suxetu.^[72] Esta teoría refuerza la teoría de la orientación sexual como productu de l'aición hormonal in utero.^[51]^[38]^[39] La teoría sirve como base pa los estudios queer modernos que refuguen tou tipu de componente social o psicolóxicu dientro de la determinación de la orientación sexual (principalmente la homosexualidá y la bisexualidá), yá que se demostró que l'ambiente familiar monoparental o homoparental nun tien nengún tipu efeutu na identidá de xéneru o la orientación sexual del infante sometíu a la interaición con dichu ambiente.^[31]^[32]

Como variantes de la teoría de la orientación sexual como un procesu hormonal in utero establécense teoríes adicionales como la teoría del efeutu del orde de nacencia de los hermanos y la teoría de la inconformidad de xéneru infantil como un procesu dafechu biolóxicu. La teoría del efeutu del orde de nacencia de los hermanos suxer qu'esiste una mayor probabilidá d'homosexualidá n'individuos masculinos que baxen d'una cadena de nacencies d'otros individuos masculinos, esto ye, la homosexualidá nuna persona ye más probable si esta ye la menor d'una serie de nacencies masculines anteriores (hermanos mayores). Esti procesu ye determináu por una aición hormonal materna que ye establecida por una acumuladura d'estróxenos nes posibles nacencies femenines que se convirtieron en nacencies masculines. Esta teoría refuerza la teoría de que la orientación sexual ye determinada por procesos hormonales.^[73] La incorformidad de xéneru infantil ye un fenómenu psicolóxicu nel qu'un individuu prepubescente nun s'identifica colos patrones sociolóxico y psicolóxicu del so xéneru, sicasí identifícase colos del xéneru opuestu. D'esta manera, considerar a esti fenómenu un precursor de la homosexualidá, al alteriar la identidá de xéneru del individuu.^[74]^[75]

El bisfenol A (BPA) ye un componente químicu presente en dellos artículos plásticos (refractarios, alimentos enlatados y barafustes plásticos), que suel ser reconocíu polos sos efeutos hormonales nel cuerpu humanu y ser rexistráu como causante de diversos carecimientos como: cáncer, pubertá precoz, obesidá, impotencia sexual, alteraciones nel desenvolvimientu mamariu, infertilidad, deséu sexual amenorgáu, etcétera. El bisfenol A suel ser identificáu como un posible componente de riesgu qu'afecta'l comportamientu sexual animal, por cuenta que'l BPA puede portase como estróxenu y alteriar les funciones hormonales naturales del cuerpu humanu.^[76] Nel añu 2010 fíxose un estudiu científicu nel que s'aplicaben dósis de BPA a dellos especímenes de mures col fin de reparar les consecuencies d'esti químicu nel desenvolvimientu hormonal; los resultaos refundiaron que la presencia de BPA implica periodos más curtios de reproductividad ente los especímenes femeninos, amás d'una concurrencia ocasional de cáncer endócrino.^[77]

La rellación del BPA col desenvolvimientu hormonal de la homosexualidá surde cola investigación fisiolóxica del BPA como feminizador de la química hormonal masculina, resultando n'alteraciones endócrinas que favorecen el desenvolvimientu de la feminización física. Nel añu 2009 publicóse un esperimentu con macacos (Macaca fascicularis) nel que se reparó una aparente feminización conductual nos infantes que fueron sometíos a dósis de BPA mientres la xestación; los especímenes masculinos manifestaron una respuesta conductual, social y sensorial escontra les sos madres, similar a la respuestes de los especímenes de xéneru femenín, marcándose aparentemente con una conducta d'identificación tresxéneru.^[78] Esti estudiu alzó una respuesta social qu'afirmó que la medría poblacional de la homosexualidá masculina podría ser causáu pola interaición del BPA (utilizáu comercialmente dende l'añu 1957) nel desenvolvimientu in utero; anque d'esto entiéndese que, según la demografía de la orientación sexual, la homosexualidá ye más problable na población y estadística actual por cuenta de la simple duplicación poblacional qu'esiste dende de los años 1950, marcáu col periodu de la revolución sexual que dexó la llibre espresión de la homosexualidá abierta.^[79]^[80]^[81]^[82]^[83] Nel añu 2011 realizóse otru esperimentu nel que sometió a la dósis de BPA a aguarones adultos, aguarones que manifestaron una feminización nes sos respuestes sensoriales, yá que los sos sentíos d'allugamientu espacial asemeyar colos sentíos habituales de los aguarones de xéneru femenín, amás reparóse que los aguarones machu sometíes al BPA tendíen a ser menos curioses pa les femes.^[84] Desconozse un estudiu oficial y verificable qu'asitie la homosexualidá de resultes de la interaición (adulta, infantil o in utero) col BPA.^{[ensin referencies]}

Efeutu del orde de nacencia de los hermanos

La teoría del efeutu del orde de nacencia de los hermanos ye una teoría propuesta pol sexólogu Ray Blanchard, que establez l'orixe de la orientación sexual homosexual en masculinos por cuenta de la intervención de diversos procesos hormonales desencadenaos pola entidá materna na etapa de xestación. La teoría establez que d'una serie de nacencies masculines anteriores, aumenta la posibilidá d'homosexualidá en nacencies masculines posteriores, esto ye, a midida que la taza d'orde de nacencia de varones en nacencies esitoses aumenta, la propbabilidad de qu'un fetu masculín posterior presente homosexualidá aumenta. La teoría ye a cencielles identificada como'l efeutu del orde de nacencia de los hermanos por cuenta de la rellación ente los hermanos mayores masculinos heterosexuales y la so rellación cola determinación biolóxica del hermanu masculín menor homosexual.^[73]

Blanchard estableció en 2004 qu'esti efeutu d'homosexualidá predeterminada pola nacencia d'hermanos mayores deber a la hipótesis de la inmudad materna, que suxer qu'a midida que la identidá materna consigue embaranzos masculinos esitosos, va esperimentar una inmunización progresiva escontra los antígenos (testosterona) que van desencadenar la monosexualización del fetu. Esta inmunización llograda dempués de cada embaranzu masculín va desenvolver nel sistema inmunitariu maternu, anticuerpos anti-masculinos que van retener un porcentaxe de la testosterona que precisa'l fetu pa desenvolver la monosexualización y la diferenciación cerebral dimórfica, polo qu'en casu de ser un nuevu masculín, va esperimentar una "feminización cerebral" in utero que se va manifestar na orientación sexual homosexual.^[73]

Blanchard suxirió nel añu 2008 que cada embaranzu masculín esitosu produciría un 33% de mayores probabilidaes de que la última nacencia masculina sía homosexual, sicasí, la esistencia d'embaranzos femeninos esitosos nel historial reproductivu de la figura materna amenorga dicha probabilidá. La hermandá atribuyida a distintes identidaes maternes nun tien efeutos na orientación sexual, esto ye, la esistencia d'hermanos de distintes madres nuna mesma redolada familiar nun ye influyente na determinación de la homosexualidá.^[73]

Inconformidad de xéneru infantil

La inconformidad de xéneru infantil ye un fenómenu social que se caracteriza pola identificación social d'un infante colos atributos sociales tradicionales del xéneru opuestu al so xéneru biolóxicu. L'infante va presentar una inconformidad col so xéneru biolóxicu que frecuentemente ye alimentada polos deseos de pertenecer y ser reconocíu como una persona del xéneru opuestu al so xéneru biolóxicu. Suel identificase cola autoidentificación del infante como una persona del xéneru opuestu y/o l'adopción de ciertos comportamientos que se rellacionen tradicionalmente colos del xéneru opuestu (manifestándose en comportamientos transvestistas y preferencia por xuguetes diseñaos tradicionalmente pa infantes del xéneru opuestu). Esti fenómenu ye estudiáu prinicipalmente na población masculina y ye psicolóxica, biolóxica y socialmente rellacionáu cola orientación sexual homosexual.^[85]

El sexólogu Richard Green analizó los patrones de la inconformidad de xéneru infantil como precursora de la homosexualidá nel so llibru The "Sissy Boy Syndrome" and the Development of Homosexuality (1987). Green asegura que la inconformidad de xéneru infantil, fenómenu poblacionalmente mayor en masculinos, puede derivar n'orientación sexual homosexual nel posterior desenvolvimientu del individuu.^[85] William Byne y Bruce Parsons suxeren que la homosexualidá y el trasxéneru n'espresión de transexualidá rellaciónense por cuenta de un desenvolvimientu in utero de la estructura cerebral, estableciendo una teoría que suxer que les traces conductuales biolóxicamente establecíos que se rellacionen coles diferencies de xéneru faciliten el desenvolvimientu de la homosexualidá en masculinos por cuenta de una predisposición natural causada pola aición d'axentes hormonales que producieron una feminización cerebral dimórfica nun individuu masculín n'etapa prenatal. Byne y Parsons aseguren que'l so esperimentu sofitar col fenómenu de la homosexualidá precursada pola inconformidad de xéneru infantil. Byne y Parsons suxeren que diches conductes son producíes por efeutos hormonales na corteza cerebral, y non nel hipotálamu como lo aseguren los estudios de Dick F. Swaab y Michel A. Hofman (1990) y los estudios de Laura Allen y Roger Gorski (1992).^[48]

Orixe ambiental

L'orixe ambiental ye una teoría qu'atribúi l'establecimientu de la orientación sexual d'un individuu nos elementos sociu-culturales que conformen la so redolada. En diches teoríes inclúyense diverses hipótesis d'orixe psicolóxicu qu'alluguen a la orientación sexual como productu d'eventos conscientes o inconscientes dientro del desenvolvimientu social y biolóxico d'un individuu. Halperin creía la homosexualidá podía ser causada por problemes familiares non solucionaos, concluyó diciendo qu'un padre débil y una madre fuerte pueden influyir nel home p'acabar siendo homosexual.

Teoríes freudianes

Les teoríes freudianes de la sexualidá suelen resultar relevantes na esplicación tradicional, non médica, del comportamientu sexual humanu. Sigmund Freud creía que toa aición humana yera inconscientemente motivada por un impulsu sexual al que denominaba líbido, eventu producíu por un tresformamientu analóxica d'enerxía del impulsu sexual. Na teoría del psicoanálisis d'establez que dichos impulsos son reprimíos, de tal manera qu'atopen una manera inconsciente de manifestase según la cultura qu'arrodia al individuu.^[86]^[87] Les postures de Freud representaron una revolución sexual a la moral victoriana que despintaba la sexualidá humana, contradiciéndola coles postures de que tou comportamientu lleva un componente sexual na teoría de la lçibido y que los infantes son dafechu sexuales, proponiendo amás, un modelu que suxería la conformanza del deséu sexual infantil na teoría del desenvolvimientu psicosexual.^[88]^[89]

Freud consiguió diverses teoríes del comportamientu sexual ayenu al heterosexual por cuenta de los estudios de sexoloxía anteriores de Richard von Krafft-Ebing y Magnus Hirschfeld. Nuna crítica al trabayu del endocrinólogu Eugen Steinach, que consistió nel tresplante de los testículos d'un home homosexual nun home heterosexual nun intentu por convertir al home heterosexual n'homosexual, Freud aseguró que'l trabayu de Steinach foi relevante nes determinaciones orgániques del homoerotismu.^[90]^[91] Nesti sentíu, Freud consideraba que l'esperimentu de Steinach yera prematuru y que fuera efeutivu n'alteriar la orientación sexual d'una persona namái en casos en que la homosexualidá tuviera fuertemente acomuñada con carauterístiques físiques típiques del sexu contrario.^[92] L'esperimentu de Steinach yera improbable por cuenta de la respuesta inmune de dambos pacientes y a la imposibilidá de la homosexualidá como productu orgánicu de les gónaes.^[93]

Ente los artículos de Freud sobre la tema tán Tres Ensayo Sobre la Teoría de la Sexualidá (1905) y Dellos Mecanismos Neuróticos sobre Celos, Paranoya y Homosexualidá (1922). Freud consideraba que los humanos nacíen con una predisposición natural a la bisexualidá, que convertíase n'heterosexualidá o homosexualidá d'alcuerdu a les asimilaciones psicolóxiques del oxetu sexual na novela familiar del suxetu.^[94] La creencia de Freud sobre la bisexualidá inicial deber a la noción clínica victoriana de que los infantes integraben los dos xéneros nel so cuerpu por cuenta de la nula manifestación del dimorfismu sexual hasta la etapa de la pubertá. Freud menta que ciertos casos d'homosexualidá deber a la disforia na esperiencia heterosexual, provocando una inversión de la líbido nel so oxetu sexual.^[95]

La homosexualidá femenina según la perspeutiva de Freud foi analizada nel ensayu La Psicogénesis d'un Casu d'Homosexualidá nuna Muyer (1920), onde describe'l casu d'una muyer nueva que ye sometida al psicoanálisis polos sos padres, n'espera de que dalgún d'estos métodos la "curara" del lesbianismu. Nel ensayu, Freud plasma les sos considerancies de que la homosexualidá nun yera una enfermedá o un problema neuróticu y que la terapia nun presentaba nengún tipu de resultancia esitosa, dicía qu'intentar tresformar un homosexual n'heterosexual, yera tan imposible como intentar tresformar un heterosexual n'homosexual.^[96]

Na tradición psicoanalítica de la escuela freudiana (siguidores académicos de les teoríes propuestes por Freud) establezse la homosexualidá como un productu de diversos eventos que sufre un individuu nes etapes del desenvolvimientu psicosexual, onde nun asocede una maduror heterosexual por cuenta de una repercusión en dalguna d'estes etapes.^[97] La escuela freudiana rastrexa un orixe de la homosexualidá na etapa fálica y les rellaciones edípicas con el proxenitores, nel que l'individuu va identificar cola identidá parental del xéneru opuestu y va adquirir la preferencia sexual de dicha identidá (Exemplu: un home que s'identifica cola so madre, va desenvolver la preferencia androfílica qu'ésti repara na so madre), nun llogrando asina, la maduror heterosexual.^[98]^[99]

Ambiente familiar y determinantes sociales

Nes nociones non contemporánees de la orientación sexual presuponse, según la noción popular, que la heterosexualidá ye una orientación sexual predominante que ye productu de la correuta crianza del infante, que puede ser alteriada por distintos factores. Suelen indentificarse distintes creencies populares que referíen al orixe de la homosexualidá, ente les que s'alluga la homosexualidá como productu d'un andada social, como productu d'una familia non convencional o como productu de traumas psicolóxicos. La mayoría d'estes teoríes suelen ser refugaes yá que son irrelevantes na determinación de la orientación sexual.^[32]

Na determinación de la orientación sexual según l'ambiente familiar, establécense distintes teoríes. La teoría de la heterosexualidá como productu d'un ambiente familiar sanu ye refugada, por cuenta de la probabilidá poblacional d'otru tipu d'orientaciones sexuales presentar n'ambientes familiares sanos y ambientes familiares pocu sanos. Esti modelu se preasume equivocadamente d'alcuerdu a que l'ambiente familiar sanu (formáu, según la noción tradicional, pola familia nuclear que se compón d'una pareya heterosexual) ye aparente pal desenvolvimientu d'infantes sanos, una y bones esti modelu considera a otres orientaciones sexuales, ayenes a la heterosexualidá, como desórdenes mentales causaos pola interaición familiar particular.^[100] Del modelu anterior esprender la teoría de la monoparentalidad y la homoparentalidad como determinantes na conformanza de la orientación sexual d'un infante. Tanto la monoparentalidad, como la homoparentalidad, nun presenten nengún efeutu na orientación sexual del infante, polo que nun son determinantes nel estudiu de la orientación sexual.^[31]^[32] Na visión ética contemporánea sobre l'adopción per parte de persones LGBT, asegúrase que les estructures familiar conformaes por LGBT son igualmente funcionales que la familia tradicional heterosexual, polo que s'asegura una neutralidá na tema, d'alcuerdu a organismu oficiales como l'American Psychological Association y l'American Psychiatric Association.^[101]^[102]

La teoría del abusu sexual como determinante na homosexualidá entender con una visión astracta de la violación sexual masculín-masculín. El que perpeta la violación puede negar la so homosexualidá nuna forma confusa d'agresividá que se cristaliza n'aiciones maquillaes de comportamientos hipermasculinos, proyeutando posiblemente, deseos homosexuales nel so vícitma. Nuna recapitulación de la violación, la víctima puede esperimentar perda temporal de control, acompañada de mieu constante y frecuentes cuestionamientos sobre la so verdadera identidá sexual o orientación sexual. A pesar del modelu anterior, la orientación de los participantes atópase establecida dende un principiu, polo que la violación sexual nun ye relevante na determinación de la orientación sexual en dambos arreyaos.^[103]

Cultura como determinante na orientación sexual

A la teoría de que la orientación sexual ye determinada polos efeutos del ambiente, inclúyense otros conceutos como la cultura y la rexón na que s'habita, basaos na noción tradicional non contemporánea de la diversidá de la orientación sexual. Dambos conceutos nun suelen rellacionase enforma, yá que nun son un factor determinante nel establecimientu de la orientación sexual, sinón que namái suprimen socialmente la espresión d'ésta. Por diversos motivos como les llexislaciones, los estereotipos, les creencies relixoses y el convencionalismu de la sociedá, un individuu va ser incapaz de reconocer la so verdadera orientación sexual si la sociedá torgar. En sociedaes onde esisten pensamientos lliberales que dexen el LGBT, va ser frecuente atopar persones abiertamente reconocíes como LGBT. Por cuenta de que esti tipu de pensamientu lliberal concéntrase principalmente en zones urbanes pocu suxetes a les creencies relixoses y con llexislaciones más modernes, considerar a la rexón en que s'habita como un precursor de la orientación sexual; sicasí, si orientaciones sexuales como la homosexualidá son castigaes socialmente, van atopase poques persones abiertamente homosexuales.^[104] En diverses visiones de la cultura occidental, la homosexualidá convirtióse nuna normalidá poblacional, dexando tras les creencies anteriores al sieglu XIX qu'aseguraben que la homosexualidá yera una contradicción innatural que practicaben les persones que vivíen en pecáu, amás de les creencies menos discriminatories del sieglu XIX y el sieglu XX de que la homosexualidá yera una perversión.^[105] N'otru tipu de nociones tradicionales non contemporánees, rellaciónase l'ambiente homosocial y l'ambiente heterosocial como determinantes na construcción de patrones conductuales de la orientación sexual heterosexual o homosexual. La homosocialidad y la heterosocialidad nun tienen efeutos na conformanza de la orientación sexual del individuu.^[106]

Eleición y transgresión social

La teoría de la orientación sexual como productu d'una eleición voluntaria o como una transgresión social ye dafechu refugada polos estudios científicos por cuenta de qu'entiéndese llargamente que la orientación sexual nun puede ser escoyida, nin camudada. Esti modelu namái ampara la orientación sexual, y non la preferencia sexual, que puede tener un grau d'eleición voluntaria y manifestase en comportamientos rellacionaos cola androfilia y la ginecofila. Comportamientos adicionales como la heteroflexibilidad y la bicuriosidad nun arreyen una orientación sexual específica, yá regularmente representen un interés personal, ayena a la verdadera orientación sexual del individuu. Una persona puede negar la so verdadera orientación sexual al grau de llevar a cabo actos sexuales impropios de la naturaleza de la so orientación sexual real; esti fechu nun alteria la verdadera orientación del individuu.^[107]

Reorientación sexual

La terapia de reorientación sexual ye un métodu terapéuticu d'intervenciones sociales nel que pretende alteriase la orientación sexual d'un individuu, regularmente aquelles minoríes sexuales por qu'empaten cola orientación sexual heterosexual. Les terapies suelen rexistrar una aparente efeutividá que, en realidá, nun alteria la orientación sexual del individuu, sinón que namái la suprime so la motivación personal alimentada col deséu de la integración social o la identificación relixosa.^[54]^[108] La terapia de reorientación sexual ye desaprobada por organizaciones como: American Psychological Association, American Psychiatric Association, American Psychoanalitical Association, American Academy of Pediatrics, American Counseling Association, National Association of Social Workers, American School Counselor Association y Canadian Psychological Association. Estes organizaciones aseguren que la terapia de reorientación sexual nun ye efeutiva o puede ser psicolóxicamente atanante o disfórica pal individuu, amás de que puede atentar contra los derechos y llibertaes de la espresión sexual.^[109]

Demografía

La determinación exacta de la demografía mundial de la orientación sexual suel resultar difícil, y en dellos sentíos, controversial debíu al empate o nulu empate de la población coles mires demográfiques mundiales de la orientación sexual. Suelse utilizar el términu minoría sexual o queer p'arrexuntar a les distintes espresiones sexuales LGBT, nomalmente reflexando un menor índiz estadísticu que se compara colos índices estadísitcos de la heterosexualidá y el cisxéneru.

Nel estudiu demográficu de la orientación sexual suelen establecese distintos criterios según les particulareidades del estudiu, enfocándose a la categorización estadística de la autoidentificación de la población como heterosexual, homosexual o bisexual; amás d'estudios estadísticos que namái s'enfoquen a la revelación de les esperiencies sexuales de la población, onde s'atoparía l'índiz poblacional que reporta dalgún tipu de comportamientu sexual con persona del mesmu sexu. Gran parte d'estes resultancies estadístiques varien nel índiz d'homosexualidá global ente 1% hasta 12%.^{[ensin referencies]}

Población homosexual y bisexual

Los estudios demográficos que concernen a la determinación estadística de la población homosexual y bisexual, suelen siguir el criteriu nel que s'arrexunten nesta categoría, namái a les persones que se reconocen abierta y voluntariamente como homosexuales y bisexuales, inorando otru tipu de criterios como les esperiencies sexuales y l'atraición escontra persones del mesmu sexu. En diversos estudios demográficos de la orientación sexual repórtase un mayor porcentaxe de masculinos que se reconocen como homosexuales y un mayor porcentaxe de femeninos que se reconocen como bisexuales.^[110] Nel Informe Kinsey sobre la concurrencia poblacional de la homosexualidá reflexa, a partir de los rexistros de Sexual Behaviour in the Human Male (1948) y Sexual Behaviour in the Human Female (1953), qu'un envaloráu de 10% de masculinos manifestaba comportamientu puramente homosexual y que un envaloráu de 2%-6% de femeninos manifestaba comportamientu puramente homosexual.^[111]

Demografía de la orientación sexual n'Estaos Xuníos^[110]
Trabayu académicu	Añu	Persones que nun s'identifiquen como homosexuales, nin como bisexuales	Persones que s'identifiquen como homosexuales	Persones que s'identifiquen como bisexuales
National Epidemiological Survey on Alcohol and Related Conditions^[112]	2004-2005	98.3%	1%	0.7%
National Survey of Family Growth^[113]	2006-2008	96.3%	1.4%	2.3%
Xeneral Social Survey^[110]	2008	97.1%	1.7%	1.1%
California Health Interview Survey^[114]	2009	96.8%	1.8%	1.4%
National Survey of Sexual Helath and Behavior^[115]	2009	94.4%	2.5%	3.1%

Demografía de la orientación sexual n'otros países^[110]
País	Trabayu académicu	Añu	Persones que nun s'identifiquen como homosexuales, nin como bisexuales	Persones que s'identifiquen como homosexuales	Persones que s'identifiquen como bisexual
Canadian Community Health Survey	2005	98.1%	1.1%	0.8%
Australian Llonxitudinal Survey of Health and Relationships	2005	97.9%	0.9%	1.2%
Reinu Xuníu	UK Integrated Household Survey^[116]	2009-2010	98.5%	1%	0.5%
Norwegian Living Conditions Survey	2009	98.8%	0.7%	0.5%

Población que reporta conductes sexuales escontra persones del mesmu sexu

Los estudios demográficos sobre'l porcentaxe poblacional que reporta dalgún tipu conductes sexuales (atraición sexual, deseos sexuales o rellaciones sexuales) escontra persones del mesmu sexu nun tienden a considerar la identificación de la persona como heterosexual, homosexual o bisexual. Nel Informe Kinsey rexístrense distintos porcentaxe que refieren namái a les esperiencies sexuales de tipu homosexual que rexistró una población selecta, onde: 37% de los homes entrevistaos esperimentaron dalguna vegada un orgasmu homosexual a partir de l'adolescencia, 13% de los homes sintieron deseos homosexuales, 25% d'ellos tuvieron esperiencies homosexuales non incidentales ente les edaes de 16 a 55 años y 18% caltuvieron igual númberu de rellaciones heterosexuales qu'homosexuales; ente que nun informe Kinsey sobre la homosexualidá femenina rexistróse que 13% de muyeres esperimentaren dalgún orgasmu homosexual a partir de l'adolescencia.^[111]

Nel estudiu Homosexuality/Heterosexuality: Concepts of Sexual Orientation (1990) de David P. McWhirter, Stephanie A. Sanders y June Machover Reinisch rexistróse qu'un porcentaxe de 13.95% de masculinos y 4.25% de femeninos sostuvieren esperiencies homosexuales regulares d'una manera non incidental.^[117] En The Janus Report on Sexual Behavior (1993) por Sam Janus y Cynthia L. Janus rexistróse que 9% de los homes y 5% de les muyeres atopábense envolubraos en recurrentes esperiencies homosexuales.^[118] En The Social Organization of Sexuality: Sexual Practices in the United States (1994) de Edward O. Laumann, John H. Gagnon, Robert T. Michael y Stuart Michaels, reportóse que 7.7% de los homes y 7.5% de les muyeres presentaben constantes deseos homosexuales. En The Prevalence of Homosexual Behavior and Attraction in the United States, the United Kingdom and France: Results of National Population-based Samples (1995) por Randall Sell, James A. Wells y David Wypij, reportóse que 6%-10% de los homes y 2%-4% de les muyeres reportaben tener esperiencies homosexuales.^[119]

Porcentaxe d'adultos que reporten dalgún tipu d'atraición escontra persones del mesmu sexu^[110]
Trabayu académicu	Añu	Persones que reporten dalgún tipu d'atraición escontra persones del mesmu sexu	Persones que reporten dalgún tipu d'atraición escontra persones del mesmu sexu ya identifíquense como homosexuales o bisexuales
Australian Llonxitudinal Survey of Health and Relationships	2005	6.5%	2.1%
National Survey of Family Growth^[113]	2006-2008	11%	3.7%
Norwegian Living Conditions Survey	2010	1.8%	1.2%

Porcentaxe d'adultos que reporten dalgún tipu de comportamientu sexual con persones del mesmu sexu^[110]
Trabayu académicu	Añu	Persones que reporten dalgún tipu de comportamientu sexual con persones del mesmu sexu	Persones que reporten dalgún tipu de comportamientu sexual con persones del mesmu sexu ya identifíquense como homosexuales o bisexuales
Australian Llonxitudinal Survey of Health and Relationships	2005	8.8%	3.7%
National Survey of Family Growth^[113]	2006-2008	7.5%	3.2%
Norwegian Living Conditions Survey	2010	6.9%	2.1%

Población asexual

Nel añu 1983, Paula Nurius publica un estudiu estadísticu que retrata'l comportamientu sexual y los principios médicu y psicolóxicu de la orientación sexual. L'estudiu incluyó a 689 estudiantes universitarios a quien se-yos preguntar la frecuencia cola que practicaben rellaciones sexuales y lo qu'arreyaben nelles. Les resultancies seríen clasificaos nun graduáu de 0-100 en heteroerotismu y homoerotismu; los resultaos que dieren una puntuación de 10, o menor, en dambos graduaos seríen catalogaos como asexual. Les resultancies del estudiu refundiaron un porcentaxe total de 5% de masculinos y 10% de femeninos clasificaos na categoría asexual.^[120]

En considerancies xenerales de la demografía mundial de la orientación sexual, considérase qu'aprosimao'l 1% de la población mundial ye asexual.^[121] Esti estudiu, realizáu en Reinu Xuníu a 18,884 habitantes nel añu 1994, ye unu de los trabayos más citaos anguaño pa establecer una visión estadística de la población mundial que ye asexual; esti estudiu foi realizáu orixinalmente pa recoyer información sobre los vezos y comportamientos sexuales de les habitantes de Reinu Xuníu como parte d'una investigación encontada na salú sexual y el SIDA.

Informe Kinsey

A finales de los años 1940 y los primeros años de 1950, Alfred C. Kinsey publica distintos ensayos basaos n'escoyetes y encuestes sobre'l comportamientu sexual humanu nun contestu modernu, distintu de les nociones tradicionales que soportaben la moral victoriana conservadora. Los estudios de Kinsey fueron revolucionarios por reconsiderar la frecuencia de los componentes sexuales de la naturaleza humana. En 1948 publica'l llibru Sexual Behaviour in the Human Male (Comportamientu Sexual nel Humanu Masculín), siguíu cinco años más tarde por una contraparte llamada Sexual Behaviour in the Human Female (Comportamientu Sexual nel Humanu Femenín), tou como una respuesta a les cuestionantes modernes del comportamientu sexual humanu n'estudios de la Universidá d'Indiana.

La resultancia de la investigación de dambos llibros ye conocíu como Informe Kinsey, nél afigúrense distintes estadístiques que refieren al comportamientu sexual d'una muestra poblacional masculina y una muestra poblacional femenina. La moral condergó dichos resultaos por incluyir estadístiques que nun solíen ser consideraes n'informes sobre la sexualidá humana, l'informe incluyía frecuentes reseñes sobre la homosexualidá y la sexualidá adolescente. Los afayos referíen principalmente a la orientación sexual y los componentes de la so determinación psicolóxica, demostrando la frecuencia de la homosexualidá y la bisexualidá na sociedá y los deseos o esperiencies sexuales homosexuales na población heterosexual (tomando en cuenta delles muestres de distintos estratos sociu-económicos).^[111]

Kinsey reportó en Sexual Behaviour in the Human Male (1948) lo siguiente:

El 37% de los homes reportó esperimentar un orgasmu homosexual na post-adolescencia.
El 13% de los homes reportó sentir deseos homosexuales.
El 25% de los homes reportó tener esperiencies homosexuales "non incidentales" (de poca regularidá) na post-adolescencia y la etapa adulta.
El 18% de los homes reportó caltener rellaciones homosexuales y heterosexuales nun balance permediu.
El 10% de los homes reportó tener conducta puramente homosexual nun periodu mínimu de trés años.
El 4% de los homes manifestó una conducta puramente homosexual mientres tola so vida, dempués de l'adolescencia.
El 1.5% de los homes fueron clasificaos na categoría "X" pa clasificar a la nula respuesta nos espectros d'heterosexualidá o homosexualidá (asexualidá). Kinsey reportó los siguientes porcentaxes: homes solteros ensin matrimonios anteriores, 3-4%; varones en matrimoniu, 0%; varones con matrimonios anteriores, 1-2%.

Kinsey reportó en Sexual Behaviour in the Human Female (1953) lo siguiente:

El 13% de muyeres reportó esperimentar un orgasmu homosexual na post-adolescencia.
El 3% de les muyeres reportó tener conducta puramente homosexual nun periodu mínimu de trés años.
Kinsey reportó muyeres so la categoría "X" p'aquelles persones que nun clasificaben so los espectros d'heterosexualidá o homosexualidá. Kinsey reportó lo siguiente: muyeres solteres ensin matrimonios anteriores, 14-19%; muyeres en matrimoniu, 1-3%; Muyeres con matrimonios anteriores, 5-8%.

Ver tamién

Referencies

↑ Sexual orientation, homosexuality and bisexuality Artículu de l'Asociación Estauxunidense de Psicoloxía (American Psychologycal Association); consultáu febreru 20, 2012
↑ Avoiding Heterosexual Bias in Language Artículu pola Asociación Estauxunidense de Psicoloxía (American Psychologycal Association); consultáu febreru 21, 2012
↑ Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups Artículu por Michael Boss, E. James Essien, Mark Williams y María Eugenia Esquer Fernández. Artículu en Journal of the American Sexually Transmitted Diseases Association; consultáu febreru 21, 2012
↑ Cisgender Definición n'inglés de cisxéneru en UrbanDictionary.com; consultáu febreru 12, 2012
↑ Brett Beemyn, Mickey Elianon (1996). Queer Studies: A Lesbian, Gay, Bisexual, & Transgender Anthology (n'inglés). New York University Press. ISBN 0814712584.
↑ Ed Christian (2010). Polysexuality: When One Partner Isn't Enough: Discovering Your Polysexual Orientation (n'inglés). CreateSpace. ISBN 1453765174.
↑ Arnaldo Cantani (2008). Pediatric Allergy, Asthma And Immunology (n'inglés). Springer. ISBN 3540207686.
↑ Friedrich Kittler (1992). Discourse Networks, 1800/1900 (n'inglés). Stanford University Press. ISBN 0804720991.
↑ Fernando Sánchez Torres (2006). Homosexualidá. Academia Nal. De Medicina. ISBN 9589396429.
↑ ^10,0 ^10,1 Johanna Schmidt (2010). Migrating Genders: Westernisation Migration and Samoan Fa'Afafine (n'inglés). Ashgate Publishing, Ltd.. ISBN 1409492443.
↑ Jack Donovan (2012). Androphilia: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity (n'inglés). Dissonant Hum. ISBN 0985452315.
↑ Heterosexual Definición en Definición.de
↑ ^13,0 ^13,1 ^13,2 Jonathan Ned Katz (2007). The Invention of Heterosexuality (n'inglés). University of Chicago Press. ISBN 0226426017. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Jonathan Ned_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
↑ Darlene Juschka (2001). Feminism in the Study of Religion (n'inglés). Continuum International Publishing Group. ISBN 0826447279.
↑ David Yamane, Keith A. Roberts (2011). Religion in Sociological Perspective (n'inglés). Pine Forge Press. ISBN 1412982987.
↑ Sue Wilkinson, Celia Kitzinger (1993). Heterosexuality: a feminism & psychology reader (n'inglés). Sage publications. ISBN 0803988230.
↑ Mary Maynard (1995). Heterosexual Politics (n'inglés). Taylor & Francis. ISBN 0748402950.
↑ Richard Dunphy (2000). Sexual Politics: An Introduction (n'inglés). Edinburgh University Press. ISBN 0748612475.
↑ Homosexual Definición n'inglés en GayDemon.com; consultáu febreru 21, 2012
↑ ^20,0 ^20,1 ^20,2 ^20,3 Bruce Bagemihl (2000). Biological exuberance: animal homosexuality and natural diversity (n'inglés). St. Martin's Press. ISBN 031225377X.
↑ Sexual Orientation, Homosexuality and Bisexuality Artículu n'inglés de American Psychological Association (APA); consultáu ochobre 7 de 2012
↑ Bisexualidá Definición en WordReference.com
↑ Feona Attwood (2010). Porn.com: Making Sense of Online Pornography (n'inglés). Peter Lang. ISBN 1433102072.
↑ Pansexuality Definición en GayDemon.com; consultáu febreru 21; 2012
↑ Martin S. Weinberg, Colin J. Williams, Douglas W. Pryor (1995). Dual Attraction: Understanding Bisexuality (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0195098412.
↑ Toward a conceptul understanding of asexuality Artículu n'inglés francés en Refdoc.fr; consultáu febreru 21, 2012
↑ Glad to be asexual Artículu en NewScientist; consultáu febreru 21, 2012
↑ Mary Ann Lamanna, Agnes Riedmann (2008). Marriages & Families: Making Choices in a Diverse Society (n'inglés). Cengage Learning. ISBN 0495390925.
↑ Asexuality gets more attention, but is it a sexual orientation? (2005) Artículu por Todd Melby en APositive.org
↑ Demisexual Artículu en Asexulpedia; consultáu febreru 21, 2012 http://news.urban360.com.mx/281895/sabes-que-ye-la-demisexualidá/ 8 en Feb 6, 2016
↑ ^31,0 ^31,1 ^31,2 ^31,3 The Homosexual Brain? Artículu por Huma Q. Rana
↑ ^32,0 ^32,1 ^32,2 ^32,3 Michael Groneberg, Christian Funke (2011). Combatting Homophobia: Experiences and Analyses Pertinent to Education (n'inglés). LIT Verlag Münster. ISBN 3643111460.
↑ ^33,0 ^33,1 ^33,2 ^33,3 Joan Roughgarden (2004). Evolution's Rainbow: Diversity, Gender, and Sexuality in Nature and People (n'inglés). University of California Press. ISBN 0520240731. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Evolution's Rainbow_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
↑ Evolution of sexual reproduction Artículu n'inglés en Wikipedia; consultáu xineru 25 de 2013
↑ Werner A. Müller (1997). Developmental Biology (n'inglés). Springer. ISBN 0387947183.
↑ Bernard Grant Campbell (1998). Human Evolution: An Introduction to Mans Adaptations (n'inglés). Transaction Publishers. ISBN 0202020428.
↑ Anthony F. Bogaert (2012). Understanding Asexuality (n'inglés). Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 1442201010.
↑ ^38,0 ^38,1 ^38,2 Can hormones affect sexual orientation? Born Gay en ProCon.org Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «borngay.procon_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
↑ ^39,0 ^39,1 «Brain Sex Fifferentiation». Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'abril de 2017.
↑ (n'inglés) OUT. Vol. 8,Nᵘ 4. Here Publishing. Oct 1999. ISSN 1062-7928.
↑ Swaab DF, Hofman MA (avientu de 1990). «An enlarged suprachiasmatic nucleus in homosexual men». Brain Res. 537 (1-2): páxs. 141-8. doi:10.1016/0006-8993(90)90350-K. PMID 2085769. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/0006-8993(90)90350-K.
↑ ^42,0 ^42,1 A sex difference in the human brain and its relation to transsexuality Artículu de Jiang-Ning Zhou, Michel A. Hofman, Louis J. G. Gooren y Dick F. Swaab; consultáu xineru 26 de 2013
↑ ^43,0 ^43,1 Elizabeth Adkins-Regan (2005). Hormones And Animal Social Behavior (n'inglés). Princeton University Press. ISBN 0691092478. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Elizabeth Adkins-Regan_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
↑ ^44,0 ^44,1 ^44,2 Sexual orientation and the size of the anterior commissure in the human brain. Artículu de R A Gorski y L S Allen
↑ ^45,0 ^45,1 Suprachiasmatic nucleus Artículu n'inglés en Wikipedia, consultáu xineru 26 de 2013
↑ ^46,0 ^46,1 Changing your sex changes your brain: influences of testosterone and estrogen on adult human brain structure Artículu de Hilleke Y. Hulshoff Pol, Peggy T. Cohen-Kettenis1, Neeltje Y. M. Van Haren, Jiska S. Peper, Rachel G. Brans, Wiepke Cahn, Hugo G. Schnack, Louis J. G. Gooren2 y René S. Kahn
↑ Human Sexual Orientation: The Biologic Theories Reappraised Byne, W. and Parsons, B. (1993); Archives ofGeneral Psychiatry
↑ ^48,0 ^48,1 ^48,2 Michael R. Kauth (2000). True Nature: A Theory of Sexual Attraction (n'inglés). Springer. ISBN 0306463903.
↑ LeVay S (agostu de 1991). «A difference in hypothalamic structure between heterosexual and homosexual men». Science (revista) 253 (5023): páxs. 1034-7. doi:10.1126/science.1887219. PMID 1887219. http://members.aol.com/slevay/hypothalamus.pdf.
↑ Byne W, Tobet S, Mattiace LA, et al. (setiembre de 2001). «The interstitial nuclei of the human anterior hypothalamus: an investigation of variation with sex, sexual orientation, and HIV status». Horm Behav 40 (2): páxs. 86-92. doi:10.1006/hbeh.2001.1680. PMID 11534967.
↑ ^51,0 ^51,1 Garcia-Falgueras A, Swaab DF (2010). «Sexual Hormones and the Brain: An Essential Alliance for Sexual Identity and Sexual Orientation». Endocr Dev 17. doi:10.1159/000262525. PMID 19955753.
↑ Travelin' Thru: From Hollywood to Dollywood Artículu de Heath Daniels en Advocate; consultáu febreru 1 de 2013
↑ Gay Twins Artículu de Ramon Johnson en About.com; consultáu febreru 1 de 2013
↑ ^54,0 ^54,1 Is Homosexuality a Choice (Educational Cartoon) Video en Youtube; consultáu febreru 1 de 2013
↑ Biological causes of Same Sex Attraction Artículu en Same Sex Attraction; consultáu febreru 1 de 2013
↑ Stanton L. Jones, Mark A. Yarhouse (2000). Homosexuality: The Use of Scientific Research in the Church's Moral Alderica (n'inglés). InterVarsity Press. ISBN 0830815678.
↑ OPPOSITE-SEX TWINS AND ADOLESCENT SAME-SEX ATTRACTION Artículu escritu por Peter S. Bearman y Hannah Brückner de INSTITUTE FOR SOCIAL AND ECONOMIC RESEARCH AND POLICY ,COLUMBIA UNIVERSITY
↑ Robert L Burgess, Kevin MacDonald (2004). Evolutionary Perspectives on Human Development (n'inglés). SAGE. ISBN 0761927905.
↑ The Australian Twin Registry study by Bailey, Dunne and Martin-Genetic and Environmental Influences on Sexual Orientation and It's Correlates in an Australian Twin Sample Artículu de Michael Bailey, Michael P. Dunne y Nicholas G. Martin (2000)
↑ The Gay Gene: Assertions, Retractions, and Controversy Artículu del Colexu Davidson; consultáu febreru 1 de 2013
↑ Richard D. McAnulty, M. Michele Burnette (2006). Sex and Sexuality, Volume 1 (n'inglés). Greenwood Publishing Group. ISBN 0275985822.
↑ Simon LeVay (2010). Gay, Straight, and the Reason Why:The Science of Sexual Orientation: The Science of Sexual Orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0199737673.
↑ [A genomewide scan of male sexual orientation] Artículu de Mustanski BS, Dupree MG, Nievergelt CM, Bocklandt S, Schork NJ, Hamer DH (2005)
↑ APA Admits Non Gai Gene - Really? Artículu de Donna Pandori; consultáu xunetu 19 de 2013
↑ Even APA gives up on search for "gai" gene Artículu de Bryan Fischer en Renew America
↑ American Psychological Association: Non "gai" Gene Artículu en Open Salon; consultáu xunetu 18 de 2013
↑ APA revises 'gai gene' theory Artículu de Charlie Butts en One News Now; consultáu xunetu 18 de 2013
↑ ^68,0 ^68,1 Is there an homosexuality gene? Artículu n'inglés en Phys.org; consultáu setiembre 23 de 2012
↑ ^69,0 ^69,1 Aldo Poiani (2010). Animal Homosexuality: A Biosocial Perspective (n'inglés). Cambridge University Press. ISBN 0521196752. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Aldo Poiani_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu
↑ Simon LeVay (2010). Gay, Straight, and the Reason Why: The Science of Sexual Orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0199737673.
↑ Swaab DF, Hofman MA (avientu de 1990). «An enlarged suprachiasmatic nucleus in homosexual men». Brain Res 537 (1-2): páxs. 141-8. doi:10.1016/0006-8993(90)90350-K. PMID 2085769. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/0006-8993(90)90350-K.
↑ Brain Sex Differentiation (Sexual Differentiation of the Human Brain in Relation to Gender Identity) - Dick F. Swaab, Alicia Garcia Falgueras (2009)
↑ ^73,0 ^73,1 ^73,2 ^73,3 Richard A. Lippa (2005). Gender, Nature, and Nurture (n'inglés). Routledge. ISBN 0805853448.
↑ Boys Will Be Girls: Understanding Childhood Gender Nonconformity Artículu por Leah Bonnell en Srendip; consultáu marzu 20, 2012
↑ Richard Green (1987). The Sissy Boy Syndrome: The Development of Homosexuality (n'inglés). Yale University Press. ISBN 0300042396.
↑ «BPA Affects Pregnant Women - San Francisco Chronicle».
↑ Gene Expression in the Fetal Mouse Ovary Is Altered by Exposure to Low Doses of Bisphenol - Artículu de Crystal Lawson, Mary Gieske, Brenda Murdoch, Ping Ye, Yunfei Li, Terry Hassold y Patricia A. Hunt.
↑ Alterations in male infant behaviors towards its mother by prenatal exposure to bisphenol A in cynomolgus monkeys (Macaca fascicularis) during early suckling period (2009) - Artículu de Akiko Nakagamia, Takayuki Negishib, Katsuyoshi Kawasakic, Noritaka Imaid, Yoshiro Nishidad, Toshio Iharad, Yoichiro Kurodae, Yasuhiro Yoshikawaf y Takamasa Koyamaa
↑ Being Gay: Transformed This Way? - Artículu en Revelation Now; consultáu agostu 3 de 2013
↑ Does Bisphenol-A (BPA) increase homosexuality? - Post en VLAD TV de la opinión del llocutor y teorista conspiracional Alex Jones sobre la presencia de BPA na agua entubada, onde afirma que "la homosexualidá amontó desmedidamente comparando con eres anteriores"
↑ Before Stonewall: The Making of a Gay and Lesbian Community (1984) - Documental empobináu por Greta Schiller
↑ Homosexuality Is Not A Choice - Artículu por Dan Eden en ViewZone; consultáu agostu 3 de 2013
↑ Sex, Youth, and Sex Education: A Reference Handbook (2002) ABC-CLIO, Autor: David Campos, 2002ISBN 1576077764
↑ Disruption of adult expression of sexually selected traits by developmental exposure to bisphenol A (2011) - Eldin Jašarević, Paizlee T. Sieli, Erin Y. Twellman, Thomas H. Welsh, Jr., Todd R. Schachtman, R. Michael Roberts, David C. Geary y Cheryl S. Rosenfeldb.
↑ ^85,0 ^85,1 Richard Green (1987). The "Sissy Boy Syndrome" and the Development of Homosexuality (n'inglés). Yale University Press. ISBN 0300042396.
↑ What is Psychoanalysis Artículu en Freudfile.org; consultáu avientu 15 de 2012
↑ Toby Gelfand, John Kerr (1992). Freud & History of Psychoanalysis (n'inglés). Routledge. ISBN 0881631361.
↑ S. Bayley (2008). Victorian Values: An Introduction (n'inglés). Montreal: Dawson College.
↑ Yaffa Draznin (2001). Victorian London's Middle-Class Housewife: What She Did All Day (n'inglés). Greenwood Publishing Group. ISBN 0313313997.
↑ J. Sadger, Alan Dundes (2005). Recollecting Freud (n'inglés). University of Wisconsin Press. ISBN 0299211002.
↑ Kenneth Lewes (1988). The psychoanalytic theory of male homosexuality (n'inglés). Simon and Schuster. ISBN 0671623915.
↑ Lorenzo Benadusi, Suzanne Dingee, Jennifer Pudney (2012). The Enemy of the New Man: Homosexuality in Fascist Italy (n'inglés). University of Wisconsin Press. ISBN 0299283909.
↑ Vernon A. Rosario (2002). Homosexuality and Science: A Guide to the Alderiques (n'inglés). ABC-CLIO. ISBN 1576072819.
↑ Michael Ruse (1988). Philosophy of Biology Todays (n'inglés). SUNY Press. ISBN 088706910X.
↑ Three Essays on the Theory of Sexuality Sigmund Freud (1905)
↑ Carellin Brooks (2006). Every Inch a Woman: Phallic Possession, Femininity, And the Text (n'inglés). UBC Press. ISBN 0774812109.
↑ CHRISTIAN ANTHROPOLGY AND HOMOSEXUALITY Artículu de Bartholomew Kiely de Pontificar Universidá Gregoriana
↑ Freud's Psychosexual Stages of Development Artículu por David B. Stevenson en Victorian Web; consultáu setiembre 23 de 2012
↑ Is homosexuality a developmental disorder? Post en Born Gai; consultáu febreru 2 de 2013
↑ Gweneth Hartrick Doane, Colleen Varcoe (2005). Family Nursing As Relational Inquiry: Developing Health-Promoting Practice (n'inglés). Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 0781748410.
↑ Is Gay Parenting Bad for the Kids? Artículu en National Review; consultáu fecreo 2 de 2013
↑ APA on Children Raised by Gay and Lesbian Parents Informe de l'American Psychological Association sobre la homoparentalidad; consultáu febreru 3 de 2013
↑ Tosquile and Homosexuality Addad G. Cohen
↑ John P. De Cecco (1984). Homophobia: An Overview (n'inglés). Routledge. ISBN 0866563563.
↑ From Closet to Mainstream: The Homosexual Axenda Artículu de John H. Ogwyn en Tomorrow's World; consultáu febreru 2 de 2013
↑ Sean Griffin (2009). Hetero: Queering Representations of Straightness (n'inglés). SUNY Press. ISBN 1438426178.
↑ Vera Whisman (2012). Queer By Choice: Lesbians, Gay Men, and The Politics of Identity (n'inglés). Routledge. ISBN 1136042946.
↑ Jallen Rix (2010). Ex-Gay No Way: Survival and Recovery from Religious Abuse (n'inglés). ReadHowYouWant.com. ISBN 1458787869.
↑ Just Facts About the Sexual Youth Artículu d'American Psychological Association; consultáu xunetu 19 de 2013
↑ ^110,0 ^110,1 ^110,2 ^110,3 ^110,4 ^110,5 How many people are lesbian, gay, bisexual, and transgender? (2011) Artículu de Gary J. Gates de The Williams Institute; consultáu febreru 4 de 2013
↑ ^111,0 ^111,1 ^111,2 Janell L. Carroll (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity (n'inglés). Cengage Learning. ISBN 0495602744.
↑ National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions: Selected Findings Volume 29, Number 2, 2006
↑ ^113,0 ^113,1 ^113,2 Abma JC, Martinez GM, Acopen CE (2006-2008). Teenagers in the United States: sexual activity, contraceptive use, and childbearing, national survey of family growth 2006-2008.. PMID 21548441. http://europepmc.org/abstract/MED/21548441/reload=0;jsessionid=9y1FO0bJ3HSyPCI9pRuQ.2.
↑ National Healthcare Disparities Report, 2009 U.S. Department of Health and Human Services
↑ The Sexual Behavior of US Adults: Results from a National Survey Barbara C. Leigh, Mark T. Temple, y Karen F. Trocki
↑ «http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/official-statistics-reveal-uk-gay-lesbian-and-bisexual-population-2087829.html».
↑ David P. McWhirter, Stephanie A. Sanders, June Machover Reinisch (1990). Homosexuality/heterosexuality: concepts of sexual orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0195052056.
↑ Sam Janus, Cynthia L. Janus (1993). The Janus report on sexual behavior (n'inglés). Wiley. ISBN 0471525405.
↑ Randall Sell, James A. Wells, David Wypij (1994). The Prevalence of Homosexual Behavior and Attraction in the United States, the United Kingdom and France: Results of National Population-based Samples.
↑ Research relatin to Asexuality Artículu en Asexuality Wiki; consultáu mayu 10 de 2013
↑ The fourth sexual orientation: One per cent of the population now considers themselves asexual Artículu en Mail Online; consultáu mayu 10 de 2013

Enllaces esternos

Asexualpedia n'español de l'Asexual Visibility and Education Network (AVEN) coles definiciones orixinales de asexualidá y demisexualidá, etc.
Asexual Visibility and Eductaion Network (AVEN) Portal d'AVEN n'inglés.
Comunidá Homosexual Arxentina (CHA)
Sexual Orientation Artículu n'inglés en Kids Health.
Wipe Out Homophobia Portal LGBT Q n'inglés de Wipe Out Homophobia.
Sexual Orientation Artículu n'inglés de la American Psychological Association sobre la orientación sexual.
Is Homosexuality a Choice (Educational Cartoon) Video n'inglés en Youtube sobre la determinación de la homosexualidá.

[1] Sexual orientation, homosexuality and bisexuality Artículu de l'Asociación Estauxunidense de Psicoloxía (American Psychologycal Association); consultáu febreru 20, 2012

[2] Avoiding Heterosexual Bias in Language Artículu pola Asociación Estauxunidense de Psicoloxía (American Psychologycal Association); consultáu febreru 21, 2012

[3] Concordance Between Sexual Behavior and Sexual Identity in Street Outreach Samples of Four Racial/Ethnic Groups Artículu por Michael Boss, E. James Essien, Mark Williams y María Eugenia Esquer Fernández. Artículu en Journal of the American Sexually Transmitted Diseases Association; consultáu febreru 21, 2012

[4] Cisgender Definición n'inglés de cisxéneru en UrbanDictionary.com; consultáu febreru 12, 2012

[5] Brett Beemyn, Mickey Elianon (1996). Queer Studies: A Lesbian, Gay, Bisexual, & Transgender Anthology (n'inglés). New York University Press. ISBN 0814712584.

[6] Ed Christian (2010). Polysexuality: When One Partner Isn't Enough: Discovering Your Polysexual Orientation (n'inglés). CreateSpace. ISBN 1453765174.

[7] Arnaldo Cantani (2008). Pediatric Allergy, Asthma And Immunology (n'inglés). Springer. ISBN 3540207686.

[8] Friedrich Kittler (1992). Discourse Networks, 1800/1900 (n'inglés). Stanford University Press. ISBN 0804720991.

[9] Fernando Sánchez Torres (2006). Homosexualidá. Academia Nal. De Medicina. ISBN 9589396429.

[MG-10] 10,0 ^10,1 Johanna Schmidt (2010). Migrating Genders: Westernisation Migration and Samoan Fa'Afafine (n'inglés). Ashgate Publishing, Ltd.. ISBN 1409492443.

[11] Jack Donovan (2012). Androphilia: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity (n'inglés). Dissonant Hum. ISBN 0985452315.

[12] Heterosexual Definición en Definición.de

[Jonathan_Ned_1-13] 13,0 ^13,1 ^13,2 Jonathan Ned Katz (2007). The Invention of Heterosexuality (n'inglés). University of Chicago Press. ISBN 0226426017. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Jonathan Ned_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu

[14] Darlene Juschka (2001). Feminism in the Study of Religion (n'inglés). Continuum International Publishing Group. ISBN 0826447279.

[15] David Yamane, Keith A. Roberts (2011). Religion in Sociological Perspective (n'inglés). Pine Forge Press. ISBN 1412982987.

[16] Sue Wilkinson, Celia Kitzinger (1993). Heterosexuality: a feminism & psychology reader (n'inglés). Sage publications. ISBN 0803988230.

[17] Mary Maynard (1995). Heterosexual Politics (n'inglés). Taylor & Francis. ISBN 0748402950.

[18] Richard Dunphy (2000). Sexual Politics: An Introduction (n'inglés). Edinburgh University Press. ISBN 0748612475.

[19] Homosexual Definición n'inglés en GayDemon.com; consultáu febreru 21, 2012

[Biological_exuberance_1-20] 20,0 ^20,1 ^20,2 ^20,3 Bruce Bagemihl (2000). Biological exuberance: animal homosexuality and natural diversity (n'inglés). St. Martin's Press. ISBN 031225377X.

[21] Sexual Orientation, Homosexuality and Bisexuality Artículu n'inglés de American Psychological Association (APA); consultáu ochobre 7 de 2012

[22] Bisexualidá Definición en WordReference.com

[23] Feona Attwood (2010). Porn.com: Making Sense of Online Pornography (n'inglés). Peter Lang. ISBN 1433102072.

[24] Pansexuality Definición en GayDemon.com; consultáu febreru 21; 2012

[25] Martin S. Weinberg, Colin J. Williams, Douglas W. Pryor (1995). Dual Attraction: Understanding Bisexuality (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0195098412.

[26] Toward a conceptul understanding of asexuality Artículu n'inglés francés en Refdoc.fr; consultáu febreru 21, 2012

[27] Glad to be asexual Artículu en NewScientist; consultáu febreru 21, 2012

[28] Mary Ann Lamanna, Agnes Riedmann (2008). Marriages & Families: Making Choices in a Diverse Society (n'inglés). Cengage Learning. ISBN 0495390925.

[29] Asexuality gets more attention, but is it a sexual orientation? (2005) Artículu por Todd Melby en APositive.org

[30] Demisexual Artículu en Asexulpedia; consultáu febreru 21, 2012 http://news.urban360.com.mx/281895/sabes-que-ye-la-demisexualidá/ 8 en Feb 6, 2016

[serendip.brynmawr_1-31] 31,0 ^31,1 ^31,2 ^31,3 The Homosexual Brain? Artículu por Huma Q. Rana

[Michael_Groneberg_1-32] 32,0 ^32,1 ^32,2 ^32,3 Michael Groneberg, Christian Funke (2011). Combatting Homophobia: Experiences and Analyses Pertinent to Education (n'inglés). LIT Verlag Münster. ISBN 3643111460.

[Evolution's_Rainbow_1-33] 33,0 ^33,1 ^33,2 ^33,3 Joan Roughgarden (2004). Evolution's Rainbow: Diversity, Gender, and Sexuality in Nature and People (n'inglés). University of California Press. ISBN 0520240731. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Evolution's Rainbow_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu

[34] Evolution of sexual reproduction Artículu n'inglés en Wikipedia; consultáu xineru 25 de 2013

[35] Werner A. Müller (1997). Developmental Biology (n'inglés). Springer. ISBN 0387947183.

[36] Bernard Grant Campbell (1998). Human Evolution: An Introduction to Mans Adaptations (n'inglés). Transaction Publishers. ISBN 0202020428.

[37] Anthony F. Bogaert (2012). Understanding Asexuality (n'inglés). Rowman & Littlefield Publishers. ISBN 1442201010.

[borngay.procon_1-38] 38,0 ^38,1 ^38,2 Can hormones affect sexual orientation? Born Gay en ProCon.org Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «borngay.procon_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu

[shb-info_1-39] 39,0 ^39,1 «Brain Sex Fifferentiation». Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'abril de 2017.

[40] (n'inglés) OUT. Vol. 8,Nᵘ 4. Here Publishing. Oct 1999. ISSN 1062-7928.

[41] Swaab DF, Hofman MA (avientu de 1990). «An enlarged suprachiasmatic nucleus in homosexual men». Brain Res. 537 (1-2): páxs. 141-8. doi:10.1016/0006-8993(90)90350-K. PMID 2085769. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/0006-8993(90)90350-K.

[nature_1-42] 42,0 ^42,1 A sex difference in the human brain and its relation to transsexuality Artículu de Jiang-Ning Zhou, Michel A. Hofman, Louis J. G. Gooren y Dick F. Swaab; consultáu xineru 26 de 2013

[Elizabeth_Adkins-Regan_1-43] 43,0 ^43,1 Elizabeth Adkins-Regan (2005). Hormones And Animal Social Behavior (n'inglés). Princeton University Press. ISBN 0691092478. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Elizabeth Adkins-Regan_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu

[ncbi.nlm.nih_1-44] 44,0 ^44,1 ^44,2 Sexual orientation and the size of the anterior commissure in the human brain. Artículu de R A Gorski y L S Allen

[Suprachiasmatic_nucleus_1-45] 45,0 ^45,1 Suprachiasmatic nucleus Artículu n'inglés en Wikipedia, consultáu xineru 26 de 2013

[exa-online_1-46] 46,0 ^46,1 Changing your sex changes your brain: influences of testosterone and estrogen on adult human brain structure Artículu de Hilleke Y. Hulshoff Pol, Peggy T. Cohen-Kettenis1, Neeltje Y. M. Van Haren, Jiska S. Peper, Rachel G. Brans, Wiepke Cahn, Hugo G. Schnack, Louis J. G. Gooren2 y René S. Kahn

[47] Human Sexual Orientation: The Biologic Theories Reappraised Byne, W. and Parsons, B. (1993); Archives ofGeneral Psychiatry

[Michael_1-48] 48,0 ^48,1 ^48,2 Michael R. Kauth (2000). True Nature: A Theory of Sexual Attraction (n'inglés). Springer. ISBN 0306463903.

[49] LeVay S (agostu de 1991). «A difference in hypothalamic structure between heterosexual and homosexual men». Science (revista) 253 (5023): páxs. 1034-7. doi:10.1126/science.1887219. PMID 1887219. http://members.aol.com/slevay/hypothalamus.pdf.

[50] Byne W, Tobet S, Mattiace LA, et al. (setiembre de 2001). «The interstitial nuclei of the human anterior hypothalamus: an investigation of variation with sex, sexual orientation, and HIV status». Horm Behav 40 (2): páxs. 86-92. doi:10.1006/hbeh.2001.1680. PMID 11534967.

[Garcia-Falgueras_1-51] 51,0 ^51,1 Garcia-Falgueras A, Swaab DF (2010). «Sexual Hormones and the Brain: An Essential Alliance for Sexual Identity and Sexual Orientation». Endocr Dev 17. doi:10.1159/000262525. PMID 19955753.

[52] Travelin' Thru: From Hollywood to Dollywood Artículu de Heath Daniels en Advocate; consultáu febreru 1 de 2013

[53] Gay Twins Artículu de Ramon Johnson en About.com; consultáu febreru 1 de 2013

[youtube_1-54] 54,0 ^54,1 Is Homosexuality a Choice (Educational Cartoon) Video en Youtube; consultáu febreru 1 de 2013

[55] Biological causes of Same Sex Attraction Artículu en Same Sex Attraction; consultáu febreru 1 de 2013

[56] Stanton L. Jones, Mark A. Yarhouse (2000). Homosexuality: The Use of Scientific Research in the Church's Moral Alderica (n'inglés). InterVarsity Press. ISBN 0830815678.

[57] OPPOSITE-SEX TWINS AND ADOLESCENT SAME-SEX ATTRACTION Artículu escritu por Peter S. Bearman y Hannah Brückner de INSTITUTE FOR SOCIAL AND ECONOMIC RESEARCH AND POLICY ,COLUMBIA UNIVERSITY

[58] Robert L Burgess, Kevin MacDonald (2004). Evolutionary Perspectives on Human Development (n'inglés). SAGE. ISBN 0761927905.

[59] The Australian Twin Registry study by Bailey, Dunne and Martin-Genetic and Environmental Influences on Sexual Orientation and It's Correlates in an Australian Twin Sample Artículu de Michael Bailey, Michael P. Dunne y Nicholas G. Martin (2000)

[60] The Gay Gene: Assertions, Retractions, and Controversy Artículu del Colexu Davidson; consultáu febreru 1 de 2013

[61] Richard D. McAnulty, M. Michele Burnette (2006). Sex and Sexuality, Volume 1 (n'inglés). Greenwood Publishing Group. ISBN 0275985822.

[62] Simon LeVay (2010). Gay, Straight, and the Reason Why:The Science of Sexual Orientation: The Science of Sexual Orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0199737673.

[63] [A genomewide scan of male sexual orientation] Artículu de Mustanski BS, Dupree MG, Nievergelt CM, Bocklandt S, Schork NJ, Hamer DH (2005)

[64] APA Admits Non Gai Gene - Really? Artículu de Donna Pandori; consultáu xunetu 19 de 2013

[65] Even APA gives up on search for "gai" gene Artículu de Bryan Fischer en Renew America

[66] American Psychological Association: Non "gai" Gene Artículu en Open Salon; consultáu xunetu 18 de 2013

[67] APA revises 'gai gene' theory Artículu de Charlie Butts en One News Now; consultáu xunetu 18 de 2013

[phys_1-68] 68,0 ^68,1 Is there an homosexuality gene? Artículu n'inglés en Phys.org; consultáu setiembre 23 de 2012

[Aldo_Poiani_1-69] 69,0 ^69,1 Aldo Poiani (2010). Animal Homosexuality: A Biosocial Perspective (n'inglés). Cambridge University Press. ISBN 0521196752. Error de cita: La etiqueta <ref> ye inválida; el nome «Aldo Poiani_1» ta definíu delles vegaes con distintu conteníu

[70] Simon LeVay (2010). Gay, Straight, and the Reason Why: The Science of Sexual Orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0199737673.

[71] Swaab DF, Hofman MA (avientu de 1990). «An enlarged suprachiasmatic nucleus in homosexual men». Brain Res 537 (1-2): páxs. 141-8. doi:10.1016/0006-8993(90)90350-K. PMID 2085769. http://linkinghub.elsevier.com/retrieve/pii/0006-8993(90)90350-K.

[72] Brain Sex Differentiation (Sexual Differentiation of the Human Brain in Relation to Gender Identity) - Dick F. Swaab, Alicia Garcia Falgueras (2009)

[Richard_1-73] 73,0 ^73,1 ^73,2 ^73,3 Richard A. Lippa (2005). Gender, Nature, and Nurture (n'inglés). Routledge. ISBN 0805853448.

[74] Boys Will Be Girls: Understanding Childhood Gender Nonconformity Artículu por Leah Bonnell en Srendip; consultáu marzu 20, 2012

[75] Richard Green (1987). The Sissy Boy Syndrome: The Development of Homosexuality (n'inglés). Yale University Press. ISBN 0300042396.

[76] «BPA Affects Pregnant Women - San Francisco Chronicle».

[77] Gene Expression in the Fetal Mouse Ovary Is Altered by Exposure to Low Doses of Bisphenol - Artículu de Crystal Lawson, Mary Gieske, Brenda Murdoch, Ping Ye, Yunfei Li, Terry Hassold y Patricia A. Hunt.

[78] Alterations in male infant behaviors towards its mother by prenatal exposure to bisphenol A in cynomolgus monkeys (Macaca fascicularis) during early suckling period (2009) - Artículu de Akiko Nakagamia, Takayuki Negishib, Katsuyoshi Kawasakic, Noritaka Imaid, Yoshiro Nishidad, Toshio Iharad, Yoichiro Kurodae, Yasuhiro Yoshikawaf y Takamasa Koyamaa

[79] Being Gay: Transformed This Way? - Artículu en Revelation Now; consultáu agostu 3 de 2013

[80] Does Bisphenol-A (BPA) increase homosexuality? - Post en VLAD TV de la opinión del llocutor y teorista conspiracional Alex Jones sobre la presencia de BPA na agua entubada, onde afirma que "la homosexualidá amontó desmedidamente comparando con eres anteriores"

[81] Before Stonewall: The Making of a Gay and Lesbian Community (1984) - Documental empobináu por Greta Schiller

[82] Homosexuality Is Not A Choice - Artículu por Dan Eden en ViewZone; consultáu agostu 3 de 2013

[83] Sex, Youth, and Sex Education: A Reference Handbook (2002) ABC-CLIO, Autor: David Campos, 2002ISBN 1576077764

[84] Disruption of adult expression of sexually selected traits by developmental exposure to bisphenol A (2011) - Eldin Jašarević, Paizlee T. Sieli, Erin Y. Twellman, Thomas H. Welsh, Jr., Todd R. Schachtman, R. Michael Roberts, David C. Geary y Cheryl S. Rosenfeldb.

[Richard_Green_1-85] 85,0 ^85,1 Richard Green (1987). The "Sissy Boy Syndrome" and the Development of Homosexuality (n'inglés). Yale University Press. ISBN 0300042396.

[86] What is Psychoanalysis Artículu en Freudfile.org; consultáu avientu 15 de 2012

[87] Toby Gelfand, John Kerr (1992). Freud & History of Psychoanalysis (n'inglés). Routledge. ISBN 0881631361.

[88] S. Bayley (2008). Victorian Values: An Introduction (n'inglés). Montreal: Dawson College.

[89] Yaffa Draznin (2001). Victorian London's Middle-Class Housewife: What She Did All Day (n'inglés). Greenwood Publishing Group. ISBN 0313313997.

[90] J. Sadger, Alan Dundes (2005). Recollecting Freud (n'inglés). University of Wisconsin Press. ISBN 0299211002.

[91] Kenneth Lewes (1988). The psychoanalytic theory of male homosexuality (n'inglés). Simon and Schuster. ISBN 0671623915.

[92] Lorenzo Benadusi, Suzanne Dingee, Jennifer Pudney (2012). The Enemy of the New Man: Homosexuality in Fascist Italy (n'inglés). University of Wisconsin Press. ISBN 0299283909.

[93] Vernon A. Rosario (2002). Homosexuality and Science: A Guide to the Alderiques (n'inglés). ABC-CLIO. ISBN 1576072819.

[94] Michael Ruse (1988). Philosophy of Biology Todays (n'inglés). SUNY Press. ISBN 088706910X.

[95] Three Essays on the Theory of Sexuality Sigmund Freud (1905)

[96] Carellin Brooks (2006). Every Inch a Woman: Phallic Possession, Femininity, And the Text (n'inglés). UBC Press. ISBN 0774812109.

[97] CHRISTIAN ANTHROPOLGY AND HOMOSEXUALITY Artículu de Bartholomew Kiely de Pontificar Universidá Gregoriana

[98] Freud's Psychosexual Stages of Development Artículu por David B. Stevenson en Victorian Web; consultáu setiembre 23 de 2012

[99] Is homosexuality a developmental disorder? Post en Born Gai; consultáu febreru 2 de 2013

[100] Gweneth Hartrick Doane, Colleen Varcoe (2005). Family Nursing As Relational Inquiry: Developing Health-Promoting Practice (n'inglés). Lippincott Williams & Wilkins. ISBN 0781748410.

[101] Is Gay Parenting Bad for the Kids? Artículu en National Review; consultáu fecreo 2 de 2013

[102] APA on Children Raised by Gay and Lesbian Parents Informe de l'American Psychological Association sobre la homoparentalidad; consultáu febreru 3 de 2013

[103] Tosquile and Homosexuality Addad G. Cohen

[104] John P. De Cecco (1984). Homophobia: An Overview (n'inglés). Routledge. ISBN 0866563563.

[105] From Closet to Mainstream: The Homosexual Axenda Artículu de John H. Ogwyn en Tomorrow's World; consultáu febreru 2 de 2013

[106] Sean Griffin (2009). Hetero: Queering Representations of Straightness (n'inglés). SUNY Press. ISBN 1438426178.

[107] Vera Whisman (2012). Queer By Choice: Lesbians, Gay Men, and The Politics of Identity (n'inglés). Routledge. ISBN 1136042946.

[108] Jallen Rix (2010). Ex-Gay No Way: Survival and Recovery from Religious Abuse (n'inglés). ReadHowYouWant.com. ISBN 1458787869.

[109] Just Facts About the Sexual Youth Artículu d'American Psychological Association; consultáu xunetu 19 de 2013

[Gates-110] 110,0 ^110,1 ^110,2 ^110,3 ^110,4 ^110,5 How many people are lesbian, gay, bisexual, and transgender? (2011) Artículu de Gary J. Gates de The Williams Institute; consultáu febreru 4 de 2013

[Janell_1-111] 111,0 ^111,1 ^111,2 Janell L. Carroll (2009). Sexuality Now: Embracing Diversity (n'inglés). Cengage Learning. ISBN 0495602744.

[112] National Epidemiologic Survey on Alcohol and Related Conditions: Selected Findings Volume 29, Number 2, 2006

[NSFG-113] 113,0 ^113,1 ^113,2 Abma JC, Martinez GM, Acopen CE (2006-2008). Teenagers in the United States: sexual activity, contraceptive use, and childbearing, national survey of family growth 2006-2008.. PMID 21548441. http://europepmc.org/abstract/MED/21548441/reload=0;jsessionid=9y1FO0bJ3HSyPCI9pRuQ.2.

[114] National Healthcare Disparities Report, 2009 U.S. Department of Health and Human Services

[115] The Sexual Behavior of US Adults: Results from a National Survey Barbara C. Leigh, Mark T. Temple, y Karen F. Trocki

[116] «http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/official-statistics-reveal-uk-gay-lesbian-and-bisexual-population-2087829.html».

[117] David P. McWhirter, Stephanie A. Sanders, June Machover Reinisch (1990). Homosexuality/heterosexuality: concepts of sexual orientation (n'inglés). Oxford University Press. ISBN 0195052056.

[118] Sam Janus, Cynthia L. Janus (1993). The Janus report on sexual behavior (n'inglés). Wiley. ISBN 0471525405.

[119] Randall Sell, James A. Wells, David Wypij (1994). The Prevalence of Homosexual Behavior and Attraction in the United States, the United Kingdom and France: Results of National Population-based Samples.

[120] Research relatin to Asexuality Artículu en Asexuality Wiki; consultáu mayu 10 de 2013

[121] The fourth sexual orientation: One per cent of the population now considers themselves asexual Artículu en Mail Online; consultáu mayu 10 de 2013

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

[41]

[42]

[43]

[44]

[45]

[46]

[47]

[48]

[49]

[50]

[51]

[52]

[53]

[54]

[55]

[56]

[57]

[58]

[59]

[60]

[61]

[62]

[63]

[64]

[65]

[66]

[67]

[68]

[69]

[70]

[71]

[72]

[73]

[74]

[75]

[76]

[77]

[78]

[79]

[80]

[81]

[82]

[83]

[84]

[85]

[86]

[87]

[88]

[89]

[90]

[91]

[92]

[93]

[94]

[95]

[96]

[97]

[98]

[99]

[100]