Saltar al conteníu

Fernando Lugo

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Fernando Lugo
presidencia temporal d'Unasur

29 ochobre 2011 - 22 xunu 2012
← Bharrat Jagdeo - Ollanta Humala →
Presidente de Paraguái

15 agostu 2008 - 22 xunu 2012
← Nicanor Duarte Frutos - Federico Franco →
2. Obispo de San Pedro (es) Traducir

5 marzu 1994 - 11 xineru 2005
← Oscar Páez Garcete - Adalberto Martínez Flores →
Diócesis: Diócesis de San Pedro (es) Traducir
senador de Paraguái


Distritu: circunscripción nacional (es) Traducir
Eleiciones: cámara de Senadores de la República del Paraguay 2013-2018 (es) Traducir
Vida
Nacimientu San Pedro del Paraná (es) Traducir, 30 de mayu de 1951[1] (73 años)
Nacionalidá Bandera de Paraguái Paraguái
Estudios
Estudios Universidad Católica Nuestra Señora de la Asunción (es) Traducir
Pontificia Universidá Gregoriana
Llingües falaes castellanu[2]
Oficiu políticu, sociólogu, sacerdote católicu, obispu católicu
Altor 1,84 m
Premios
Creencies
Relixón Ilesia Católica[4]
Orde relixosa Misioneros del Verbo Divino (es) Traducir
Partíu políticu Alianza Patriótica para el Cambio (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Fernando Armindo Lugo Méndez (30 de mayu de 1951, San Pedro del Paraná (es) Traducir) ye un políticu, obispu católicu amenorgáu al estáu laical y sociólogu. Foi'l 54º presidente de la República de Paraguái, cargu qu'asumió la 15 d'agostu de 2008, tres les eleiciones del 20 d'abril d'esi mesmu añu, hasta la 22 de xunu de 2012 cuando foi destituyíu al traviés d'un revesosu xuiciu políticu nel marcu d'una crisis política. La so victoria en 2008 terminara col continuismo de más de 60 años del conservador Partíu Coloráu. La 21 d'abril de 2013 foi electu senador nacional pola Concertación Frente Guasú. La 22 d'abril de 2018 foi reelecto por un periodu mas como senador nacional pol Frente Guasú.

Nació'l 30 de mayu de 1951 nel pequeñu pueblu de San Solano, distritu de San Pedro del Paraná, Departamentu de Itapúa, 300 km. al sur d'Asunción y remató los sos estudios básicos n'Encarnación, capital d'esi departamentu. Lugo realizó los sos estudios relixosos na Universidá Católica "La nuesa Señora de l'Asunción", recibiendo'l títulu de llicenciáu en Ciencies Relixoses, y años más tarde el títulu de magíster en Socioloxía de la Pontificia Universidá Gregoriana en Roma, Italia.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Miembro d'una familia humilde, nació'l 30 de mayu de 1951 nel pueblu de San Solano, distritu de San Pedro del Paraná, departamentu d'Itapúa, pa depués treslladase a morar a la ciudá d'Encarnación, la tercer ciudá n'importancia del país. Fíu de Guillermo Lugo y Maximina Méndez Fleitas.

La familia de Lugo nun yera particularmente relixosa y nunca vio al so padre poner los pies nuna ilesia. Sicasí, les influencies na so educación yeren claramente polítiques. El so tíu maternu Epifanio Méndez Fleitas yera un disidente políticu del Partíu Coloráu, foi escorríu y exiliáu pol réxime d'Alfredo Stroessner. El padre de Lugo foi encarceláu venti veces, y dalgunos de los sos hermanos mayores fueron unviaos al exiliu. Lugo recibió la so educación nuna escuela relixosa na ciudá d'Encarnación, onde terminó los sos estudios básicos.

A la edá de 17 o 18 años, en contra de los deseos del so padre de convertise n'abogáu, Lugo entró nuna escuela normal y empezó a enseñar nuna comunidá rural onde afayó la so vocación: el sacerdociu. Ye según decidió ingresar nun seminariu operáu pola Sociedá del Verbu Divín a los 19 años. En 1977 remata los sos estudios universitarios na Universidá Católica "La nuesa Señora de l'Asunción", onde llogró'l títulu de llicenciáu en Ciencies Relixoses. Foi ordenáu sacerdote esi mesmu añu y unviáu a Ecuador, onde trabayó como misioneru mientres cinco años na provincia andina de Bolívar. Por esa dómina foi profesor y párrocu nes llocalidaes de Guaranda y Echeandía, onde vivió de cerca los problemes sociales y empezó a interesase pola Teoloxía de la Lliberación.

Lugo tornó a Paraguái en 1982, y un añu dempués la policía del réxime espulsar del país. La Ilesia unviar a Roma pa siguir los estudios académicos onde se recibió de sociólogu con especialización na Doctrina Social de la Ilesia na prestixosa Universidá Gregoriana. Depués tornó a Paraguái en 1987, dos años antes de la cayida final de la dictadura de Stroessner. Foi consagráu obispu'l 17 d'abril de 1994 y asignáu a la diócesis de San Pedro, una de les rexones más probes del país, onde se destacar pol so sofitu a los llabradores ensin tierra nunos momentos de fuerte conflictividá rural.

Él mesmu, naquella dómina, yera consideráu un representante de la Ilesia progresista paraguaya, foi tamién el responsable de les Comunidaes Eclesiales de Base de Paraguái. Nel añu 2002 ingresa a la Facultá de Derechu y Ciencies Sociales de la Universidá Nacional d'Asunción, filial de la ciudá de Coronel Oviedo, y en forma póstuma cumple'l deséu del so fináu padre, el de siguir la carrera de derechu, que suspende nel tercer cursu, pos los compromisos previos a la política diben insumiendo gran parte del so tiempu. El 11 de xineru del 2005 el papa Juan Pablo II acepta'l so arrenunciu y pasa a ser obispu eméritu de la diócesis de San Pedro. Nel añu 2006 pide a la Santa Sede permisu p'alloñar de la so condición relixosa pa dedicase a la política.

El 30 de xunu de 2008, Fernando Lugo recibió una dispensa del papa Benedicto XVI pa exercer la presidencia de Paraguái dende'l 15 d'agostu, informó oficialmente'l representante de la Santa Sede, monseñor Orlando Antonini. La dispensa concéde-y al obispu la so torna al estáu laical, que-y da derechu a recibir los sacramentos como católicu, pero con perda del so estáu clerical.

Antonini esclarió que si Lugo vuelve pidir la so incorporación a la Ilesia católica como obispu cuando remate'l so gobiernu de 5 años, el casu tien de volver a ser analizáu pola Santa Sede.[5]

Trayeutoria política

[editar | editar la fonte]
Lugo nel zarru de la so campaña, el 18 d'abril de 2008.

Lugo saltó al sable nacional, sofitando los reclamos llabradores que solicitaben una meyor distribución de la tierra y l'atención de les necesidaes más urxentes de les zones rurales.

En marzu de 2006, impulsó la organización de Resistencia Ciudadana, qu'arrexuntó a los principales partíos políticos de la oposición, los cinco centrales sindicales y más d'un centenar d'asociaciones civiles nuna marcha de protesta contra l'intentu violación de la Constitución Nacional per parte del entós presidente Nicanor Duarte Frutos, que pretendía candidatarse a la titularidá de la Xunta de Gobiernu del Partíu Coloráu.

Mientres esi mesmu añu, encuestes d'opinión publicaes pol diariu ABC Color asitiar como la meyor opción posible pa una eventual candidatura presidencial de la oposición, compartiendo escenariu cola candidata oficialista Blanca Ovelar y el xeneral nacionalista Lino Oviedo. Conocíu como «l'obispu de los probes», Lugo ver nos meses posteriores como l'amenaza más seria pal dominiu del Partíu Coloráu na política paraguaya. A pesar de que dixo qu'atopa la presidencia de Hugo Chávez en Venezuela interesante, tamién ye un fechu'l so distanciamientu de los líderes populistes d'América Llatina, centrándose más nos aspeutos domésticos.

Mientres les campañes eleutorales, Lugo declarara que los sos principales oxetivos seríen una reforma agraria, el meyoramientu de la xusticia, la sanidá universal gratuita y la recuperación de la soberanía enerxética, favoreciendo al nacionalismu en cada unu de los sos discursos. Lugo esixía los pagu xustu de les tarifes pola enerxía escedente de la hidroeléctica Itaipú que ye vendida al Brasil y prometió renegociar a l'alza hasta afaela a precios reales. Dichu oxetivu cumplióse'l 6 d'abril de 2011 tres les votaciones de les notes reversales nel congresu brasilanu.[6]

El 29 d'ochobre de 2007, inscribir nel pequeñu Partíu Demócrata Cristianu col fin de llograr el so habilitación pa postulase a la presidencia. Esti partíu integra una coalición de más d'una docena de partíos d'oposición y movimientos sociales, llamáu Alianza Patriótica pal Cambéu, una coalición de partíos resultante de la primera Concertación Nacional. El centru-derechiegu Federico Franco, miembru del Partíu Lliberal Radical Auténticu, el segundu partíu políticu más grande de Paraguái, foi'l so compañeru de fórmula.

Aliaos

[editar | editar la fonte]

Partíos, Aliances y Movimientos Políticos que lo sofitaron mientres la so candidatura:

Amenaza de muerte

[editar | editar la fonte]

Lugo suspendió munches de les sos xires y xuntes eleutorales «por amenaces» como espresó. Tarrecía pola so vida, recordando'l asesinatu de Luis María Argaña: «El crime políticu en Paraguái nunca tuvo ausente. El postreru foi en 1999, cola muerte del vicepresidente».[7]

El senador lliberal, Juan Carlos Ramírez Montalbetti, afirmó que díes antes anunciara sobre un plan pa venceyar a Lugo con guerrilles. Aníbal Carrillo Iramain, líder del Partíu Popular Tekojoja afirma que tou ye parte d'una guerra puerca» contra Lugo y los grupos políticos que lu sofiten.[8][9]

Victoria

[editar | editar la fonte]
Festexos en Asunción tres la victoria de l'Alianza
Ver tamién: Eleiciones de Paraguái de 2008

El 20 d'abril de 2008, Lugo ganó les eleiciones per un marxe de 10 puntos porcentuales. La candidata del Partíu Coloráu, Blanca Ovelar, reconoció que Lugo tenía una ventaya inalcanzable y concedió-y la victoria esa mesma nueche a les 9 p. m. hora llocal. Dos hores dempués, el presidente Nicanor Duarte Frutos reconoció que los coloraos perdieren unes eleiciones per primer vegada en 61 años.

Lugo convertir nel segundu presidente d'esquierda de Paraguái (el primeru foi'l febrerista Rafael Franco, quien se desempeñó dende 1936 hasta 1937) y el primeru en ser escoyíu llibremente. Amás, el so toma de posesión foi la primera na hestoria na que'l partíu oficialista dexó'l poder pacíficamente a un miembru electu de la oposición.[10]

Lugo xuró como presidente'l 15 d'agostu de 2008 ante un ensame frente al congresu. La so Asunción cuntó cola presencia de dellos líderes d'América Llatina, Europa, Asia y África.

Gobiernu

[editar | editar la fonte]

Gabinete ministerial

[editar | editar la fonte]
Fernando Lugo nel Foru Económicu Mundial de Cartagena n'abril de 2010.
  • Ministeriu de Rellaciones Esteriores: Alejandro Hamed Franco,[11] Héctor Lacognata[12] y Jorge Lara Capo[13]
  • Ministeriu de Facienda: Dionisio Borda[11]
  • Ministeriu del Interior: Rafael Filizzola (PDP), Federico Acuña, Carlos Filizzola (PPS) y Rubén Candia Mariella[14]
  • Ministeriu de Defensa Nacional: Xeneral (r) Luis Bareiro Spaini,[11] Cecilio Pérez Bordón y Catalino Luis Roy[15]
  • Ministeriu d'Agricultura y Ganadería: Cándido Vera Bejarano (PLRA)[11] y Enzo Cardozo[16]
  • Ministeriu d'Industria y Comerciu: Martín Heisecke (PLRA)[11]
  • Ministeriu de Xusticia y Trabayu: Blas Llanu (PLRA)[11] y Humberto Blasco[16]
  • Ministeriu d'Obres Públiques y Comunicaciones: Efraín Allegre (PLRA)[11] y Cecilio Pérez Bordón[15]
  • Ministeriu de Salú Pública y Bienestar Social: Esperanza Martínez (Frente Guasú)[11]
  • Ministeriu d'Educación y Cultura: Horacio Galeano Perrone (ANR),[11] Luis Riart (PLRA)[16] y Víctor Ríos (PLRA)[17]
  • Ministeriu de la Muyer: Gloria Godoy de Rubín[18]
  • Secretariu Xeneral de la Presidencia: Miguel Ángel López Peritu[19]
  • Secretaria Privada de la Presidencia: Miguel Ángel Rojas Acosta, Daniel Nuñez
  • Secretaría de la Función Pública: Lilian Sotu (Kuña Pyrenda)[18] y José Tomás Sánchez[20]
  • Secretaría Téunica de Planificación: Carlos Sánchez[21] y Bernardo Esquivel Vasken[22]
  • Secretaría del Ambiente: José Luis Casaccia (ANR)[18]
  • Secretaría d'Aición Social: Paulino Cáceres (Tekojoja)[23]
  • Secretaría Nacional de Cultura: Ticio Escobar[24]
  • Secretaría d'Emerxencia Nacional: Camilo Soares (P-MAS)[25] y Gladys Mercedes Cardozo Zacarías[26]
  • Secretaría de la Niñez y l'Adolescencia: Liz Torres[25]
  • Secretaría Nacional Antidrogues: César Damián Aquino[21]
  • Institutu Nacional Indíxena: Margarita Mbywangi (Tekojoja)[27]

Programa de gobiernu ya inversiones

[editar | editar la fonte]

En materia social, unu de los principales llogros del so gobiernu foi'l meyoramientu gradual del sistema de salú en Paraguái, coles mires de universalizarlo. A los ameyoramientos sumar en 2009, por aciu una resolución presidencial, la gratuidá de los servicios pa tola población, qu'inclúin consultes ambulatorias, melecines, hasta intervenciones d'alta complexidá n'hospitales públicos de tol país.[28]

En materia educativo, la so alministración manifestó'l so firme compromisu cola educación pública, empecipiando la distribución gratuita de laptops a estudiantes primarios nel marcu del programa "Un ordenador por neñu", un proyeutu gubernamental empecipiáu en 2008 coles mires d'impulsar la educación en nueves teunoloxíes a los alumnos d'escueles públiques.[29] Dientro del so programa de gobiernu incluyir por primer vegada la merienda escolar al cargu de les respeutives gobernaciones departamentales.[30]

Política económica

[editar | editar la fonte]
El Presidente de la Conmebol Dr. Nicolás Leoz, el presidente Fernando Lugo y la presidenta chilena Michelle Bachelet na sede del Centru de convenciones de la Conmebol, onde se realizó a cabu la XXXVII Cume del Mercosur

En materia económico, la so alministración carauterizar por nun incluyir grandes cambeos na axenda comercial. Munchos analistes coincidieron en que la política económica del so gobiernu foi un tanto conservadora. La so política cambiaria consistió en caltener un dólar relativamente baxu con disciplina fiscal, amás d'impulsar la diversificación granible. El so gobiernu amosóse favorable al estatismu, según a la collaboración públicu privada pa les firmes estatales deficitaries. A diferencia del so antecesor, estrechó rellaciones col FMI y el BID.

Mientres tol añu 2010 y principios de 2011, Paraguái rexistró tases récor de crecedera económica, xeneraes en gran midida pola esportación de materies primes y la espansión de los sectores comercial, industrial y de la construcción, algamando picos históricos de crecedera de 14.5 puntos porcentuales, una de les mayores tases d'América Llatina.[31][32]

Compensación de Itaipú

[editar | editar la fonte]

Unu de los puntos claves de la so alministración, foi la ratificación parllamentaria del Brasil, el 6 d'abril de 2011, sobre'l tratáu robláu ente Fernando Lugo y el ex-presidente brasilanu Luiz Inácio Lula da Silva el 25 de xunetu del 2009, qu'aumentó a cuasi'l triple del monto abonáu pol Brasil pola venta del escedente paraguayu d'enerxía na hidroeléctrica Itaipú. Con este monto, el Paraguái aumenta la so recaldación añal hasta la finalización del contratu nel añu 2023. Foi consideráu unu de los mayores llogros políticos del so gobiernu. Lugo anunció la creación d'un Fondu pal desenvolvimientu coles mires d'invertir estos recursos n'infraestructura pública.[33]

Problemes de salú

[editar | editar la fonte]

El vienres 6 d'agostu de 2010, nuna rueda de prensa del Gobiernu espublizar de manera oficial que los médicos de Lugo detectaron nel presidente un «linfoma malinu canceríxenu», pero aseguraron que ye potencialmente curable y que nun afectaría les sos actividaes. El linfoma foi detectáu n'analizando un gangliu inguinal que se -y extirpó quirúrgicamente el 4 d'agostu.[34]

El miércoles 1 d'avientu de 2010, Lugo torna al so país depués de tar internáu nun hospital de São Paulo, Brasil. Depués de ser sometíu a la so sesta y última quimioterapia, retiróse-y el catéter. El pet-scan foi satisfactoriu y yá nun se detecta nengún tipu de tumor linfáticu. El reporte médicu fala d'un ésitu total. Falar d'un sanamientu.[35]

Crisis política de xunu de 2012

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Crisis política en Paraguái de 2012

Sucesos de Curuguaty

[editar | editar la fonte]

En mayu de 2012, la finca Campos Morombi de la llocalidá de Curuguaty, a 240 km al nordeste d'Asunción, propiedá del ex senador Blas Riquelme del Partíu Coloráu,[36] foi ocupada por un centenar de llabradores pa protestar pola escasez de tierres agrícoles nel departamentu de Canindeyú[37]. Tres tres selmanes de toma, el vienres 15 de xunu'l Ministeriu del Interior ordenó'l desallugu pola fuercia de la propiedá, resultando n'enfrentamientos violentos ente ocupantes y la fuercia policial. Mientres el desallugu 17 persones morrieron (once llabradores y seis policías), sucesu que provocó fuertes crítiques nel país, provocando la dimisión del ministru del Interior, Carlos Filizzola, y del comandante de la policía, Paulino Rojas.

Fontes policiales dixeron que los efectivos fueron emboscados cuando intentaben establecer les tratativas,[38] abarruntándose que miembros del Exércitu del Pueblo Paraguayu taben infiltrados ente los llabradores.[39] Otres fontes consideren qu'esti tráxicu episodiu foi en realidá un montaxe que sirviera de sida pa pidir la destitución de Lugo.[40][41] Seis meses depués de la masacre'l dirixente Vidal Vega, que conducía una investigación paralela, foi asesináu por sicarios amazcaraos. Según él, seríen “infiltrados” los que desencadenaron el tirotéu, disparando coles mesmes contra los llabradores y contra la policía. Acordies con Hugo Richert, ex ministru d'Aición social, “l'episodiu pudo ser preparáu como pa cuntar con un motivu perfectu pa destituyir al presidente. Y a pesar de la presión ciudadana, el procurador solu investigó nuna única direición: según él los llabradores tendieron una emboscada a los policías".[42]

El presidente Fernando Lugo nun manifestó'l so respaldu a les fuercies de seguridad pero sí estendió los sos pésames a los familiares de los policías finaos. Enxuiciar al presidente Lugo entá cuando darréu'l mesmu parllamentu afirmó que se rompió la cadena de mandu, na orde dada sobre Curuguaty. El sábadu 16 de xunu de 2012, Lugo designó a un nuevu ministru del Interior, l'ex fiscal xeneral del Estáu Rubén Candia Mariella, quien ocupó'l cargu dexáu la nueche anterior por Carlos Filizzola. El mandatariu tamién camudó al comandante de la Policía Nacional[38] y anunció la creación d'una comisión pa investigar, col sofitu a la Organización de los Estaos Americanos, lo asocedíu en Curuguaty.[37]

Múltiples irregularidaes enturbiaron la investigación. Un helicópteru de la policía sobrevoló'l llugar mientres los acontecimientos: el videu grabáu dende l'aire sumió misteriosamente. Nun fueron realizaos nengún peritaxe nin nenguna investigación balística pa determinar quién pudo matar a los seis policías. Un fusil Maverick calibre 12 robáu a un ex militar dellos díes más tarde y que nada tuvo que ver col tirotéu foi amestáu al conxuntu d'elementos consideraos como prueba de la culpabilidá de los “ensin tierra”. El 20 de marzu de 2014, la bancada del Partíu demócrata progresista (PDP) presentó nel Senáu una serie de fotografíes de llabradores muertos y esposados, víctimes posibles d'execuciones sumarias.[42]

Xuiciu políticu

[editar | editar la fonte]

El 21 de xunu de 2012, la Cámara de Diputaos del parllamentu paraguayu aprobó la realización d'un xuiciu políticu en contra del presidente de la República, Fernando Lugo, alegando mal desempeñu nes sos funciones.[43]

Lugo negar a arrenunciar y dixo que pa cumplir los votos d'aquel 2008 diba quedar a defender el so puestu, pero un día dempués, el 22 de xunu, con 39 votos a favor y 4 en contra, Lugo foi destituyíu del cargu.[44] El procesu de destitución foi calificáu de “rotura del orde democráticu” pola mayoría de gobiernos llatinoamericanos y dellos europeos, y llevó a que'l Paraguái fora suspendíu como sociu del Mercosur y la Unasur pelos países miembros.[45]

Los partidarios del destituyíu presidente Fernando Lugo remanen que la comunidá internacional argumentó que se realizó un "golpe d'Estáu" y una violación del orde constitucional. Unu de los argumentos daos foi qu'a Lugo solo diéronse-y 2 hores pa presentar el so defensa ante'l parllamentu.[46]

Senador

[editar | editar la fonte]

Foi escoyíu senador n'eleiciones nacionales pol Frente Guasú pal periodu 2013 - 2018 y el 15 de xunu de 2017 foi escoyíu presidente de la Cámara de Senadores y del Congresu. Nes eleiciones de 2018 foi reelixíu senador pal periodu 2018 - 2023.[47][48][49]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: Enciclopedia Brockhaus. Identificador de Brockhaus Enzyklopädie en línea: lugo-mendez-fernando. Apaez como: Fernando Lugo Méndez. Llingua de la obra o nome: alemán.
  2. ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 22 mayu 2020.
  3. ↑ URL de la referencia: https://taiwantoday.tw/news.php?unit=2&post=1711.
  4. ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: lume. Data de consulta: 15 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. ↑ «Fernando Lugo» (13 de payares de 2011). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  6. ↑ «Lugo destaca aprobación de notes reversales pol Brasil» Paraguái.com
  7. ↑ Yahoo.com «L'ex obispu paraguayo Fernando Lugo tarrez un fraude o inclusive un atentáu», 18 de marzu de 2008.
  8. ↑ «El luguismo llevanta abarruntes sobre Carmen Villalba y la ANR». Última Hora
  9. ↑ «L'Alianza cree que los coloraos manipolien a Carmen Villalba». La Nación
  10. ↑ «Victoria de Lugo en Paraguái: “gran voluntá de cambéu”» Deutsche Welle
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 11,8 «gobiernu_de_fernando_lugo__por_alcibiades_gonzalez_delvalle.html El Gobiernu de Fernando Lugo» (2013). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  12. ↑ «Fernando Lugo designa al nuevu canciller paraguayu en reemplazu de Hamed» (29 d'abril de 2009). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  13. ↑ «Lara Castro reemplaza a Lacognata en Cancillería» (22 de marzu de 2014). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  14. ↑ «interior-de-la era-lugo-414784.html Cuartu ministru del interior de la era Lugo» (16 de xunu de 2012). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  15. ↑ 15,0 15,1 «¿Quién son los nuevos ministros de Lugo?» (17 de xunu de 2011). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 «Lugo remocica'l Gobiernu tres un añu de mandatu» (20 d'abril de 2009). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  17. ↑ «Víctor Ríos va reemplazar a Riart n'Educación» (30 de setiembre de 2011). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 «gabinete-lugo-n138855.html Gloria Rubín y Lilian Sotu sumir al gabinete de Lugo» (27 de xunu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  19. ↑ «Sobre Miguel Ángel Ignacio López Peritu» ((s.f.)). Archiváu dende l'orixinal, el 2021-03-07. Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  20. ↑ «secretaria-la-funcion-publica-n508029.html Lilian Sotu oficializa arrenunciu a la Secretaría de la Función Pública» (2 de marzu de 2012). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  21. ↑ 21,0 21,1 «Carlos Vidal Ríos va ser titular d'Aduanes y César Aquino va dir a la SENAD» (14 d'agostu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  22. ↑ «secretariu interín-de-planificacion-21940.html Nomen a secretariu interín de Planificación» (18 de setiembre de 2009). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  23. ↑ «duldes-sobre-el so-gabinete/2008-06-13/105318.html Fernando Lugo estenó les duldes sobre'l so gabinete» (13 de xunu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  24. ↑ «Ticio Escobar va ocupar la Secretaría de Cultura» (2 de xunetu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  25. ↑ 25,0 25,1 «nacional-1080758.html Camilo Soares va ser titular d'Emerxencia Nacional» (2 de xunetu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  26. ↑ «Lugo concede permisu a Camilo, ensin gocie de sueldu» (27 de mayu de 2010). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  27. ↑ «INDI va ser alministráu polos indíxenes, anuncien» (27 de xunetu de 2008). Consultáu'l 1 de mayu de 2017.
  28. ↑ «Salú gratuita en Paraguái» CNN Chile
  29. ↑ «Lugo anunció estensión de “Una laptop por neñu”» Radio Ñandutí
  30. ↑ «Lugo anuncia merienda pa 100% d'escueles» Última Hora
  31. ↑ «Paraguái rexistra crecedera económica históricu de 14,5% en 2010» América Economía
  32. ↑ «Paraguái's GDP of 14.5 percent. Best in the last 32 years.» Yahoo News
  33. ↑ triple-por-la-energia-de-Itaipu «Brasil va pagar el triple pola enerxía de Itaipú» Infobae
  34. ↑ «a Lugo diagnostícase-y un linfoma que puede xenerar cáncer» Telesur
  35. ↑ «Lugo dexó tras el cáncer y volvió a Paraguái». Páxina/12
  36. ↑ El 4 d'ochobre de 2004, el presidente Nicanor Duarte robló'l decretu n° 3532 declarando eses tierres “d'interés social” y tresferir al Institutu Nacional de Desarrollu Social y Tierres (INDERT), organismu encargáu de la reforma agraria.
  37. ↑ 37,0 37,1 «Lugo creó una comisión civil pa investigar masacre en Curuguaty». Crónica (20 de xunu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 28 de setiembre de 2013.
  38. ↑ 38,0 38,1 «Paraguái noma nuevos xefes de seguridá pa descomprimir crisis que dexó 16 muertos». EMOL.com (21 de xunu de 2012).
  39. ↑ «Dantescu enfrentamientu en colonia de Curuguaty». ABC Color (15 de xunu de 2012).
  40. ↑ «El golpe anunciáu». Fienda (22 de xunu de 2012). Archiváu dende l'orixinal, el 2012-06-30.
  41. ↑ Francisco Peregil (24 de xunu de 2012). "La matanza foi provocada por francotiradores". El País (España). http://internacional.elpais.com/internacional/2012/06/23/actualidad/1340485328_549069.html. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «Cinco llabradores paraguayos en grave peligru» (castellanu). Consultáu'l 12 d'avientu de 2017.
  43. ↑ La Nación (21 de xunu de 2012). «Diputaos aprueben el xuiciu políticu contra Fernando Lugo». Archiváu dende l'orixinal, el 29 de xunu de 2012.
  44. ↑ «Destitúin a Lugo y Franco va asumir la Presidencia». LA NACION.com.py. Archiváu dende l'orixinal, el 2012-06-25. Consultáu'l 22 de xunu de 2012.
  45. ↑ Cume-de-Presidentes-20120624-0039.html “El Mercosur suspendió a Paraguái del Cume de Presidentes”, Diariu Unu, 24 de xunu de 2012.
  46. ↑ defendese-416874.html "Lugo va tener dos hores pa presentar defensa", ABC Color, 21 de xunu de 2012.
  47. ↑ (www.dw.com), Deutsche Welle. «parllamentu-paraguayu/a-39271391 Fernando Lugo, nuevu presidente del Parllamentu paraguayu | DW | 15.06.2017» (castellanu). Consultáu'l 28 de mayu de 2018.
  48. ↑ (en castellanu) congresu-y-queda-linea-sucesion-cartes-n1091250.html Fernando Lugo ye'l nuevu presidente del Congresu. http://www.ultimahora.com/fernando-lugo-es-nuevo-presidente-del congresu-y-queda-linea-sucesion-cartes-n1091250.html. Consultáu'l 28 de mayu de 2018. 
  49. ↑ (en castellanu) senáu-n1144294.html Nengún sector cunta con mayoría propia nel Senáu. http://www.ultimahora.com/ningun-sector-cunta-mayoria-propia-el senáu-n1144294.html. Consultáu'l 28 de mayu de 2018. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]


Predecesor:
Nicanor Duarte Frutos
Presidente de la República de Paraguái
2008 – 2012 		Socesor:
Federico Franco
Predecesor:
Óscar Páez Garcete
Obispu de la diócesis de San Pedro
1994 – 2005 		Socesor:
Adalberto Martínez Flores
Predecesor:
Bharrat Jagdeo
Presidente pro tempore de la
UNASUR
2011 – 2012 		Socesor:
Ollanta Humala


Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Fernando_Lugo&oldid=4275368»