D. B. Cooper

De Wikipedia
D. B. Cooper
Vida
Nacimientu probablemente década de de 1930
Muerte 24 de payares de 1971 (30/40 años)
Oficiu secuestrador (es) Traducir
Seudónimos Dan Cooper
Cambiar los datos en Wikidata

D. B. Cooper ye'l nome atribuyíu a un home que secuestró un avión Boeing 727 nos Estaos Xuníos el 24 de payares de 1971, recibió un rescate de US$200 000 y saltó en paracaíes dende l'aeronave.[1] El nome que'l secuestrador usó pa encetar l'avión foi Dan Cooper. Sicasí, les iniciales «D. B.» acomuñáronse permanentemente col secuestrador por cuenta de un error de comunicación cola prensa, que tuvo conocencia de que poco dempués del secuestru'l FBI entrugara a un home de Portland llamáu D. B. Cooper, quien nunca foi consideráu un sospechosu importante.[2]

La forma na que Cooper escapó de la xusticia según la incertidume sobre'l so paradoriu siguen intrigando al públicu. El casu de Cooper, que'l so códigu ye «Norjak» nel FBI,[3] ye l'únicu casu de piratería aérea ensin resolver nos Estaos Xuníos[4] y ye unu de los pocos d'esi tipu que queden ensin resolver en tol mundu xunto al Vuelu 370 de Malaysia Airlines.

A pesar del gran númberu de pistes que s'atoparon col pasu de los años, nun s'atopó evidencia concluyente sobre la identidá del secuestrador y el so paradoriu. Esisten múltiples teoríes de lo que pudo asoceder tres el saltu, pero'l FBI cree que Cooper nun sobrevivió.[5] A finales de 1978, cerca del área onde se cree qu'aterrizó'l secuestrador, afayóse un cartelu nel qu'había indicaciones p'abrir les compuertes traseres d'un Boeing 727. Coles mesmes, en febreru de 1980, nes veres del ríu Columbia, un neñu d'ocho años atopó $5 880 en billetes de 20 que resultaron ser parte del rescate pagu.[6] El restu del dineru nun foi recuperáu.

N'ochobre de 2007, el FBI declaró que llograra un perfil parcial del ADN de Cooper a partir de la corbata que dexara nel avión.[7] N'avientu d'esi mesmu añu, l'axencia reabrió'l casu publicando nueva información y delles semeyes que nunca antes fueren amosaos al públicu coles mires de tratar de llograr nueves pruebes que llevaren a la so identificación. Na rueda de prensa, el FBI repitió que cree que Cooper morrió tres el saltu, pero que siguíen investigando la so identidá.[7] El 12 de xunetu de 2016, l'axencia anunció que daba per terminada la investigación activa nel casu pa enfocase en casos más prioritarios.[8]

Secuestro[editar | editar la fonte]

El miércoles 24 de payares de 1971, un día antes del día d'Aición de Gracies n'Estaos Xuníos, un pasaxeru que viaxaba sol nome de Dan Cooper encetó un Boeing 727-100 nel vuelu 305 (númberu de rexistru de la FAA N467US) de Northwest Orient (darréu Northwest Airlines) que partía del Aeropuertu Internacional de Portland con destín a Seattle, Washington.[9] Dan Cooper foi descritu como un home d'unos 45 años, con un altor ente 1,78 y 1,83 metros qu'esi día llevaba una gabardina negra, mocasinos, traxi escuru, camisa blanca, corbata negra, gafes de sol escures y un anfiler de corbata fechu de madreperla.[10] Sentar na parte trasera del avión nel asientu 18C y dempués de que la nave desapegara, apurrió-y una nota a la azafata Florence Schaffner,[11] que s'atopaba sentada nun asientu plegable cerca de la salida trasera, xusto a la derecha del asientu de Cooper. Ella pensó que se trataba del so númberu de teléfonu, polo que guardó la nota nel so bolsu ensin lleer el so conteníu.[12] Sicasí, Cooper averóse-y y díxo-y: «Señorita, meyor llea lo qu'hai nesa nota. Tengo una bomba».[13] Nel mensaxe taba escritu: «Tengo una bomba nel mio maletu. voi usar si ye necesariu. Quiero que se siente xunto a mi».[14]

La nota tamién pidía US$200 000 en billetes ensin marcar y dos sets de paracaíes (dos paracaíes de llombu y dos paracaíes d'emerxencia)[15] y esplicaba refechamente cómo se debíen apurrir estos oxetos una vegada que l'avión aterrizara nel Aeropuertu Internacional de Seattle-Tacoma; si nun se cumplíen les sos demandes, fadría españar l'avión.[16] Cuando la azafata informó a la cabina de vuelu sobre Cooper y les sos demandes, el pilotu, William Scott, contautó col control del tráficu aereu de Seattle-Tacoma, quien de la mesma se punxeron en contautu cola policía de Seattle y el FBI. L'axencia poner en contautu col presidente de Northwest Orient, Donald Nyrop, quien pidió a Scott que cooperara col secuestrador.[15] El pilotu ordenó a Schaffner volver a la parte trasera del avión y sentase xunto a Cooper pa tratar de pescudar si la bomba yera real. Cuando'l secuestrador afayó les intenciones de la azafata, abrió'l so maletu momentáneamente, lo suficiente por que Schaffner viera dellos cilindros coloraos, una gran batería y cables, convenciéndose de que la bomba yera verdadera.[17] Cooper ordenólu que dixéra-y al pilotu que nun aterrizara hasta que'l dineru y los paracaíes tuvieren llistos nel aeropuertu. Schaffner tornó a la cabina p'apurrir les instrucciones del secuestrador.[15]

Intercambiu de pasaxeros[editar | editar la fonte]

Póster editáu pol FBI pa la captura de D. B. Cooper.

Dempués de que les demandes fueron comunicaes a les autoridaes, l'avión empezó a sobrevolar el Puget Sound, un estrechu marítimu cerca de Seattle. Mientres recoyíen el dineru, los axentes del FBI siguieron les instrucciones d'usar solu billetes ensin marcar, pero decidieron usar billetes impresos principalmente en 1969 y con númberos de serie empezando cola lletra L, emitíos pol Bancu de la Reserva Federal de San Francisco.[18] Coles mesmes, los axentes pasaron rápido los 10 000 billetes de 20 dólares por un dispositivu Recordak pa crear una fotografía en microfilme de cada unu y asina grabar los númberos de serie.[16][19] Les autoridaes primeramente pretendíen usar paracaíes militares de la Base de la Fuercia Aérea McChord, pero Cooper especificó que quería paracaíes civiles que tuvieren gordones d'apertura manuales. La policía de Seattle atopó unos exemplares como los qu'esixía'l secuestrador nuna escuela llocal de paracaidismu.[18]

Mentanto, Cooper permaneció sentáu nel avión bebiendo un cóctel de bourbon güisqui con soda de llimón pol qu'ufiertó pagar. Tina Mucklow, una azafata que permaneció xunto al secuestrador la mayor parte del tiempu, describir como una persona prestosa y lo suficientemente considerada pa pidir que-y dieren comida a la tripulación dempués del aterrizaxe en Seattle.[18] Sicasí, los investigadores del FBI afirmaron que'l secuestrador yera obscenu y qu'usaba «males pallabres».[18] A les 17:24, el control de tráficu del aeropuertu comunicólu a Scott que les demandes de Cooper fueren cumplíes. Entós el secuestrador dexó al pilotu aterrizar. L'avión tocó tierra a les 17:39.[20]Darréu, Cooper ordenó a Scott que llevara l'aeronave a una seición remota de la pista y qu'atenuara les lluces na cabina pa evitar a los francotiradores de la policía. Coles mesmes, pidió al control de tráficu qu'unviara a una persona a apurrir los $200 000 y los paracaíes.[20] La persona escoyida, un emplegáu de Northwest Orient, averar hasta l'avión y apurrió los oxetos a la azafata Mucklow al traviés de les escaleres traseres. Pocos minutos dempués, Cooper lliberó a los 36 pasaxeros y a la azafata Schaffner, pero retuvo al pilotu Scott, la azafata Mucklow, el primer oficial Bob Rataczak y al inxenieru de vuelu H.Y. Anderson.[20]

Nesi momentu, los axentes del FBI desconocíen les intenciones del secuestrador y taben perplexos pola so demanda de cuatro paracaíes. Coles mesmes, preguntábense si tendría un cómpliz a bordu o si los paracaíes yeren pa los cuatro miembros de la tripulación que permanecíen con él.[18] Nunca antes intentara daquién saltar en paracaíes dende un avión comercial secuestráu. Mientres l'aeronave yera reabastecida, un oficial de l'Alministración Federal d'Aviación que quería esplicar al secuestrador les implicaciones llegales de la piratería aérea caminó hasta la puerta del avión y pidió permisu a Cooper pa encetar l'avión, pero esti negar al intre.[21] Una bolsa de vapor nel motor del camión con gasolina retrasó'l procesu de reabastecimiento y Cooper empezó a abarruntar cuando, dempués de 15 minutos, nun acabaren. El secuestrador amenació nuevamente con faer españar l'avión, polo que los encargaos del suministru aceleraron la xera hasta completala.[20]

De vuelta nos aires[editar | editar la fonte]

Dempués del reabastecimiento y de una inspeición detallada del dineru y los paracaíes, Cooper ordenó a la tripulación desapegar nuevamente a les 19:40. Tamién decidió que volaren con camín de Méxicu, D. F., a una velocidá relativamente baxa de 170 nuedos (320 km/h), a una altitú de 3 000 m (l'altitú normal de cruceru ye ente 7 600 y 11 000 m), colos trenes d'aterrizaxe esplegaos y con 15 graos de flaps.[22] Sicasí, el primer oficial Rataczak díxo-y que l'avión solo podría volar 1 600 km so eses condiciones, polo que Cooper y la tripulación aldericaron otres rutes antes de decidir volar hasta Reno, Nevada, onde se reabastecerían nuevamente.[20] Tamién decidieron volar na ruta Victor 23, una ruta aérea federal que trescurre al oeste de la cordal de les Cascaes. Coles mesmes, Cooper ordenó a Scott que dexara la cabina despresurizada, una y bones esto evitaría una salida violenta d'aire y facilitaría l'apertura de cualquier puerta pa saltar en paracaíes.[20]

Darréu dempués del despegue, Cooper pidió a Mucklow, quien tuviera sentada xunto a él, que volviera a la cabina y que permaneciera ellí.[23] Primero que pasara tres les cortines que dixebraben primer clase de clase económica, la azafata vio al secuestrador arreyando daqué a la so cintura. Momentos más tarde, na cabina, la tripulación reparó una lluz intermitente indicando que Cooper intentaba abrir la puerta trasera de l'aeronave. Al traviés del interfono, Scott preguntó-y si había daqué que pudieren faer por él, a lo que'l secuestrador respondió: «¡Non!».[23]

Boeing 727 cola puerta trasera abierta.

La tripulación empezó a notar un cambéu de presión na cabina. Cooper abriera la puerta trasera y saltara del avión.[2] Esta foi la última vegada que se supo d'él. El FBI cree que'l saltu foi realizáu a les 20:13 sobre'l suroeste del estáu de Washington yá que a esta hora les escaleres traseres solmenáronse, posiblemente nel intre en qu'abandonó l'aeronave. Nesi momentu, l'avión taba volando al traviés d'una nube y la nubosidad torgaba ver el suelu.[7] Por cuenta de la mala visibilidá, los aviones de caza F-106 que siguíen l'aeronave nun se dieron cuenta del saltu del secuestrador.[24] Primeramente creyóse qu'aterrizara al sureste del área ensin incorporar de Ariel (Washington), cerca del llagu Merwin, 48 km al norte de Portland (Oregón).[25] Teoríes posteriores, basaes en delles fontes tales como'l testimoniu del pilotu de Continental Airlines, Tom Bohan —quien volaba a 1 200 metros sobre'l vuelu 305 y 4 minutos detrás del mesmu—, alluguen la zona del aterrizaxe a 32 km al este d'esi puntu.[26]

Dempués de dos hores y media del despegue en Seattle, l'avión, cola compuerta trasera abierta, aterrizó en Reno a les 22:15.[23] L'aeropuertu y la pista fueron arrodiaos por axentes del FBI y de la policía llocal. En comunicándose col capitán Scott, determinóse que Cooper abandonara l'aeronave y los axentes encetaron l'avión pa buscar cualquier evidencia qu'hubiera dexáu, atopando delles buelgues dactilares, una corbata con una anfiler de madreperla, dos de los cuatro paracaíes y ocho colillas de pitos.[27] Sicasí, nun había rastru del maletu del secuestrador, del dineru, de la bolsa que la contenía nin de los dos paracaíes restantes. Les persones qu'interactuaren con Cooper a bordu del avión y en tierra fueron entrugaes pa crear una retratu robot. La mayoría de los testigos apurrieron la mesma descripción, polo que'l FBI envalora que la semeya ye una representación fiel de Cooper y utilizar en tolos pósters nos que se riquir la so captura.[28][7]

Desapaición[editar | editar la fonte]

Animación del saltu de Cooper dende la puerta trasera del Boeing 727. La puerta nun fuera diseñada pa ser abierta mientres el vuelu y yera operada por gravedá, polo que permaneció abierta hasta que l'avión aterrizó.

Anque a finales de 1971 y principios del añu siguiente llevar a cabu diverses busques aérees y terrestres nun área de 73 km² onde se creía que Cooper aterrizara, nun s'atopó nengún rastru del secuestrador o del so paracaíes. La velocidá del avión (91 metros per segundu), les diferencies d'altitú y l'incertidume del momentu del saltu enzancaron la determinación del puntu exactu d'aterrizaxe. Por cuenta de esto, el FBI cree que Cooper nun sabía ónde diba aterrizar, polo que probablemente nun había un cómpliz en tierra que la ayudara a escapar.[7] Primeramente, el FBI trabayó xunto a los policías de los condaos de Clark y Cowlitz, quien realizaron busques a cuerpu y n'helicópteru. Otros patrullaron el Llagu Merwin y el Llagu Yale en botes.[29] Magar que col pasu del tiempu nun apaecía nengún tipu de pistes, la llegada del destemple cola primavera boreal favoreció que se realizara una busca terrestre estensiva, llevada a cabu pol FBI y más de 200 miembros del Exércitu de los Estaos Xuníos que taben aparcaos en Fort Lewis. La espedición esaminó metro per metro del área envalorada d'aterrizaxe mientres dieciocho díes consecutivos del mes de marzu y por otros dieciocho díes n'abril de 1972. Dempués de seis selmanes, la busca nun rindió nenguna resultancia,[30]polo qu'esiste discutiniu sobre si Cooper aterrizó realmente nesa área y si sobrevivió al saltu.

Mentanto, el FBI empezó a rastrexar los 10 000 billetes de $20 usaos pal rescate, dando a conocer los númberos de serie a bancos, compañíes financieres y otros negocios. Coles mesmes, delles axencies policiales alredor del mundu, incluyendo Scotland Yard, recibieron información sobre Cooper y los númberos de serie de los billetes. Mientres los meses que siguieron al secuestru, Northwest Airlines ufiertó un pagu del 15% del dineru que se recuperara hasta un máximu de $25 000, pero l'aereollinia retiró la ufierta al nun apaecer nenguna prueba.[31] En payares de 1973, The Oregon Journal, un periódicu de Portland, publicó per primer vegada y con permisu del FBI los númberos de serie y ufiertó $1 000 a la primer persona qu'atopara unu de los billetes de $20.[31] Darréu, el Seattle Post-Intelligencer ufiertó un pagu de $5 000 por unu de los billetes.[32] A pesar del interés desamarráu por estos pagos, los periódicos nunca recibieron nengún de los billetes del rescate. Mientres la década que precedió'l secuestru, la policía llocal y el FBI habíen resueltu dos crímenes importantes nel noroeste de los Estaos Xuníos (un robu de bancu y una estorsión) rastrexando los númberos de serie de los billetes y en dambos casos les autoridaes tardaron solo delles selmanes n'atrapar a los criminales qu'usaren el dineru nun área cercana pocos díes dempués del crime,[33] circunstancia que nun asocedió nel casu de Cooper.

Fotografia de dalgunos de los billetes recuperaos por Ingram en 1980.

Col pasu de los años, nueves evidencies fueron apaeciendo. A finales de 1978, un cazador que s'atopaba al norte del área envalorada d'aterrizaxe atopó una pancarta con instrucciones p'abrir la puerta trasera d'un Boeing 727. Dempués de ser analizada, determinóse que pertenecía a la puerta del avión secuestráu.[34] El 10 de febreru de 1980, Brian Ingram, un neñu d'ocho años que taba de pic-nic cola so familia, atopó $5.880 en billetes semidestruidos (un total de 294 billetes de $20 inda arreyaos en bandes elástiques) aproximao a doce metros de la vera del ríu Columbia a ocho quilómetros al noroeste de Vancouver (Washington).[35] Dempués de comparar los númberos de serie d'estos billetes colos de los billetes apurríos a Cooper, determinóse que'l dineru atopao por Ingram yera parte del rescate pagu nueve años tras.[34] Dellos científicos locales reclutados pol FBI declararon que'l dineru pudo llegar a esi llugar dempués de que'l Cuerpu d'Inxenieros del Exércitu de los Estaos Xuníos dragara delles seiciones del ríu en 1974. Otros espertos, incluyendo al xeólogu Leonard Palmer de la Portland State University, envaloraron que'l dineru tuvo que llegar dempués de que'l dragáu rematara yá que Ingram atopó los billetes sobre depósitos de magre que fueren sacaos del ríu pola draga.[36] Dellos investigadores y hidrólogos creen que los billetes llegaron al ríu Columbia al traviés d'unu de los sos afluentes, posiblemente'l ríu Washougal, que naz nel área onde se cree qu'aterrizó Cooper.

El descubrimientu de los $5 880 sofitó la teoría del FBI de que Cooper nun sobrevivió al saltu yá que yera improbable qu'un criminal dexara tras parte d'un botín pol qu'arriesgó la so vida. Les autoridaes caltuvieron los billetes recuperaos hasta 1986, cuando un tribunal partió'l dineru ente Ingram, el FBI, Northwest Airlines y el so compañía de seguros.[37] El 13 de xunu de 2008, acordies colos deseos de Ingram, la casa de puyes Heritage Auctions vendió 15 de los billetes en Dallas (Texas) a dellos compradores por un total de más de $37 000.[38]

Cola esceición del dineru recuperáu por Ingram, el restu del rescate sigue desapaecíu. Los númberos de serie de los 9.998 billetes apurríos al secuestrador atopar nuna base de datos que puede ser consultada pol públicu al traviés d'un motor de busca.[39]

Sospechosos[editar | editar la fonte]

Retrato de Cooper pol FBI con progresión d'edá.

El FBI investigó a más de mil sospechosos y refugáu a cuasi toos como'l verdaderu secuestrador.[4] L'axencia cree que Cooper taba familiarizáu cola área de Seattle, yá que reconoció dende l'aire la ciudá de Tacoma (Washington) mientres l'avión sobrevolaba'l Puget Sound. Tamién comentara a l'asistente de vuelu Mucklow que la Base de la Fuercia Aérea McChord taba aproximao a venti minutos del Aeropuertu Internacional de Seattle-Tacoma. Anque primeramente'l FBI creía que Cooper podría ser un miembru activu o retiráu de la Fuercia Aérea por cuenta de les sos conocencies d'aerodinámica y paracaidismu,[18] esta hipótesis foi refugada yá que nengún paracaidista esperimentáu intentaría un saltu tan ventureru.[7]

John List[editar | editar la fonte]

En 1971, l'asesín en masa John List foi consideráu sospechosu del secuestru, que asocedió solu quince díes dempués de que matara a la so familia en Westfield (Nueva Jersey). La so edá, traces faciales y complexón física yeren similares a los de Cooper.[40] L'axente del FBI Ralph Himmelsbach declaró que List yera un posible sospechosu» nel casu.[34] Cooper solicitara $200 000 como rescate, el mesmu monto que List sustraxera de la cuenta bancaria de la so madre díes antes de los asesinatos.[41] Dempués de la so captura en 1989, List negó arelladamente secuestrar l'avión. Anguaño, el FBI nun lo considera un sospechosu.[34] List morrió en prisión el 21 de marzu de 2008.[42]

Richard McCoy, Jr.[editar | editar la fonte]

El 7 d'abril de 1972, solu cuatro meses dempués del secuestru de Cooper, Richard McCoy, Jr., usando l'alies «James Johnson», encetó'l vuelu 855 d'United Airlines mientres una escala en Denver (Colorado) y, dempués del despegue, apurrió-y a l'asistente de vuelu un sobre con una etiqueta onde se lleía «Instrucciones de secuestru», na que demandaba cuatro paracaíes y $500 000.[34] Coles mesmes, ordenó al pilotu aterrizar nel Aeropuertu Internacional de San Francisco para reabastecer l'avión.[43] L'avión secuestráu yera un Boeing 727 con escaleres traseres que fueron usaes por McCoy pa escapar. El secuestrador portaba una Granada de mano granada llixera y una pistola ensin bales. El FBI atopó un mensaxe escritu a mano por McCoy según les sos buelgues dactilares nuna revista que tuviera lleendo, que fueron usaes darréu pa identificalo.

La policía empezó la investigación dempués de recibir un avisu del patrulleru Robert Van Ieperen, quien yera amigu del secuestrador.[44] Al paecer, dempués del secuestru perpetáu por Cooper, McCoy dixo que Cooper tendría de pidir $500 000 en llugar de $200 000. Cuando se dio'l secuestru del vuelu 855, Van Ieperen reportó'l comentariu al FBI. El sospechosu taba casáu, tenía dos fíos, trabayaba como maestru nuna escuela dominical mormona y estudiaba ciencies policiales na Universidá Brigham Young. Tamién yera veteranu de la Guerra de Vietnam, tenía esperiencia como pilotu d'helicópteru y yera un avezado paracaidista.[45]

El 9 d'abril de 1972, McCoy foi arrestáu pol secuestru del vuelu 885 dempués de que la so escritura y buelgues dactilares fueron comparaes coles que s'atoparon nel avión.[43] El FBI atopó dientro de la so casa un overol de paracaidista y una bolsa de lona con $499 970 n'efectivu.[45] Anque se declaró inocente, foi condergáu a 45 años de prisión. Tando encarceláu, fabricó una pistola falsa usando rellenu dental que llogró gracies al so accesu a la oficina dental de la prisión y escapó xunto a un grupu de convictos n'agostu de 1974 robando un camión de basura y estrellándolo contra les puertes de la prisión. El FBI llogró alcontralo tres meses más tarde en Virxinia. McCoy enfrentar a los axentes del FBI que lo esperaben na so casa y resultó mancáu de muerte cuando l'axente Nicholas O'Hara disparó-y con una escopeta.[43]

En 1991, Bernie Rhodes y l'ex-axente del FBI Russell Calame publicaron el llibru D.B. Cooper: The Real McCoy, nel cual afirmaben que Cooper y McCoy yeren en realidá la mesma persona por cuenta de les semeyances de les sos modus operandi. Coles mesmes, la corbata que Cooper dexó nel avión yera similar a la qu'usaben los estudiantes de la Universidá Brigham Young y McCoy tenía una anfiler de corbata idénticu al qu'usó Cooper.[43] Rhodes y Calame nunca participaron na investigación del secuestru de Cooper, pero Calame yera'l xefe de la división del FBI n'Utah qu'investigó y prindó a McCoy en 1972. Los autores dicen que'l sospechosu «nunca almitió nin negó que fuera Cooper».[46] Cuando se-y preguntar direutamente si yera Cooper, el secuestrador respondió: «Nun quiero falar sobre eso».[43] L'axente del FBI Larry Carr nun cree que McCoy fuera Cooper una y bones nun calzaba cola descripción y amás tuvo presente na cena d'Aición de Gracies de la so familia n'Utah el día dempués del secuestru orixinal.[47]

Duane Weber[editar | editar la fonte]

En xunetu de 2000, U.S. News & World Report publicó un artículu sobre una vilba en Pace (Florida), Jo Weber, quien afirmaba que'l so maríu, Duane L. Weber (nacíu n'Ohio en 1924), dixéra-y qu'él yera Dan Cooper antes de la so muerte'l 28 de marzu de 1995.[4] Jo empezó a abarruntar y decidió investigar el pasáu del so maríu que tuviera nel Exércitu mientres la Segunda Guerra Mundial y darréu tuvo recluyíu nuna prisión cerca del aeropuertu de Portland. Weber declaró que'l so maríu nuna ocasión, mientres tenía una velea, faló sobre saltar d'un avión y de dexar les sos buelgues dactilares nes escaleres traseres.[48] Igualmente, recordaba que poco primero de la so muerte Duane revelára-y qu'una vieya mancadura na so rodía fuera causada por un saltu dende un avión.[4]

Weber tamién narró cómo, mientres unes vacaciones en 1979, dambos viaxaron a Seattle («un viaxe sentimental», acordies con Duane) y visitaron el ríu Columbia.[4] Recordó que Duane foi a caminar solo polos bancos del ríu cerca del área onde Brian Ingram atopara los billetes de Cooper unos meses antes. Jo llogró un llibru sobre Cooper de la biblioteca local y afayó que la escritura del secuestrador yera igual a la del so home. Dempués d'esto, escribió a Ralph Himmelsbach, l'axente que tuvo a cargu del casu de Cooper, quien aceptó que parte de la evidencia circunstancial sobre Weber calzaba nel perfil del secuestrador.

Sicasí, el FBI dexó d'investigar a Weber en xunetu de 1998 por cuenta de la falta de pruebes concluyentes.[4] L'axencia comparó les buelgues de Weber coles que s'atoparon nel avión secuestráu, pero nun concordar.[48] N'ochobre de 2007, el FBI declaró qu'una amuesa parcial d'ADN tomada de la corbata que Cooper dexó nel avión nun pertenecía a Weber.[7]

Kenneth Christiansen[editar | editar la fonte]

Nel númberu del 29 d'ochobre de 2007, la revista New York publicó una historia sobre Kenneth P. Christiansen, quien fuera identificáu pola firma d'investigadores Sherlock Investigations como sospechosu nel casu de Cooper. Christiansen yera un ex paracaidista militar, trabayara nuna aereollinia y amás viviera en Washington cerca del sitiu del secuestru, polo que conocía'l terrén. Tamién bebía bourbon güisqui, fumaba y les sos traces faciales yeren similares a los de la retratu robot. Un añu dempués del secuestru, Christiansen mercara con efectivu una propiedá.[11] En 2010, Robert Blevins, un escritor de Seattle, y Skipp Porteous, un detective de l'axencia privada Sherlock Investigations, publicaron un llibru tituláu Into The Blast - The True Story of D.B. Cooper, nel qu'argumentaben que Christiansen yera'l verdaderu D. B. Cooper.[49] Sicasí, el FBI refugó a Christiansen como sospechosu una y bones la so complexón, altor, pesu y color de güeyos nun coincidíen coles descripciones daes polos pasaxeros del vuelu 305.[50]

William Gossett[editar | editar la fonte]

El 4 d'agostu de 2008, The Canadian Press reportó qu'un abogáu de Spokane (Washington), creía que'l dineru del rescate taba guardáu nuna caxa de seguridá nun bancu de Vancouver, Columbia Británica, sol nome de William Gossett, un profesor universitariu d'Ogden (Utah), quien morriera en 2003. L'abogáu Galen Cook dixo que l'apariencia de Gossett coincidía cola de les semeyes de Cooper. Supuestamente Gossett había presumíu ante los sos fíos del secuestru y amosó-yos la llave d'una caxa de seguridá.[51] Dicía que Gossett confesó'l crime a dos persones (un xuez y un abogáu) y que'l so fíu tamién creía firmemente que'l so padre yera'l secuestrador.[52]

Repercusiones[editar | editar la fonte]

Efecto nes aereollinies[editar | editar la fonte]

El secuestru provocó que se dieren grandes cambeos na seguridá de los vuelos comerciales, principalmente la adición de detectores de metal nos aeropuertos, nueves regles de seguridá de vuelu instauraes pola FAA y cambeos nel diseñu Boeing 727. Dempués de tres secuestro similares en 1972, l'Alministración Federal d'Aviación esixó que tolos Boeing 727 tuvieren forníos con un mecanismu conocíu como'l «Cooper vane», una cuña aerodinámica que torga que les escaleres traseres d'un avión sían abiertes mientres el vuelu.[17]

Nueva evidencia y esfuercios recién del FBI[editar | editar la fonte]

El 1 de payares de 2007, el FBI publicó información sobre una evidencia del casu que nun fuera revelada al públicu enantes.[53] La institución exhibió'l tiquete aereu de Cooper, que costara $18,52. Tamién reveló que'l secuestrador solicitara dos paracaíes de llombu y dos paracaíes d'emerxencia. Sicasí, les autoridaes apurriéren-y inadvertidamente un paracaíes falsu que yera usáu pa dar demostraciones en clase. Esti paracaíes nun s'atopó nel avión dempués del secuestru y dalgunos piensen que Cooper nun se dio cuenta de que nun funcionar. L'otru paracaíes d'emerxencia, que funcionaba afechiscamente, atopóse abiertu nel avión cola cubierta cortada, polo que se cree que Cooper usar p'asegurar la bolsa del dineru.

El 31 d'avientu de 2007, el FBI publicó un comunicáu de prensa n'Internet que contenía fotografíes inédites y nueva información del casu, col enfotu de atopar nueva evidencia sobre'l secuestru y l'identidá de Cooper. Nel comunicáu de prensa, el FBI refugó la teoría de que Cooper yera un paracaidista esperimentáu.[54] Anque primeramente creyeren que Cooper tendría de tener entrenamientu pa llograr el secuestru, un analís detalláu de los eventos fixo que'l FBI modificara la so teoría. Los investigadores comentaron que nengún paracaidista con esperiencia intentaría saltar metanes una nube y ensin una fonte de lluz.[54] Coles mesmes, los investigadores creen que, anque Cooper tenía priesa por escapar, un paracaidista esperimentáu detuviérase a esaminar el so equipu.[7]

L'axente especial Larry Carr propunxo la teoría de que Cooper tomó'l so nome de Dan Cooper, un héroe de tires risibles francocanadienses, que ye miembru de la Real Fuercia Aérea Canadiense y apaez saltando d'un avión na portada d'una revista.[55]

Zarru del casu[editar | editar la fonte]

El 12 de xunetu de 2016, el FBI anunció que daba per terminada la investigación activa nel casu, mentando la necesidá d'enfocase en «prioridaes más urxentes», pero qu'en casu de que surda evidencia física específica al casu ta ten de ser presentada a l'axencia.[8][56]

Fenómenu cultural[editar | editar la fonte]

L'escape ensin precedentes de Cooper impactó considerablemente la cultura popular. Creáronse cantares, obres lliteraries y películes basaes o inspiraes pol famosu secuestrador. Ente les noveles basaes nel secuestru tán Free Fall (1990) de J.D. Reed, D.B.: a novel d'Elwood Reid[57] y Sasquatch de Roland Smith. Coles mesmes, hanse filmado delles películes y programes televisivos. En 1981, estrenóse The Pursuit of D. B. Cooper, con Treat Williams como personaxe principal y Robert Duvall como l'investigador de seguros que lu escuerre. Mientres la quinta temporada de la serie NewsRadio hubo tres episodios dedicaos al misteriu detrás del secuestru. Na serie Prison Break, el personaxe Charles Westmoreland (interpretáu por Muse Watson), quien primeramente niega ser D. B. Cooper, almiti ser el secuestrador a la fin de la primer temporada. La película risible de 2004 De perdíos al ríu xira alredor d'un grupu d'amigos que van en busca del dineru de Cooper. Igualmente, escribiéronse numberosos cantares, incluyendo «D. B. Cooper» de Todd Snider, «The Ballad of D. B. Cooper» de Chuck Brodsky[58] y «Bag Full of Money» de Roger McGuinn.

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ 200 000 dólares d'Estaos Xuníos de 1971, actualizaos a 2009 en función de la inflación equivaldríen a más de 1 000 000 de dólares. «CPI Inflation Calculator» (inglés). Departamentu de Trabayu de los Estaos Xuníos. Consultáu'l 13 de payares de 2009.
  2. ↑ 2,0 2,1 Bragg, p. 4.
  3. ↑ Himmelsbac y Worcester, p. 135.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Pasternak, Douglas (24 de xunetu de 2000). «Skyjacker at large» (inglés). U.S. News & World Report. Archiváu dende l'orixinal, el 4 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  5. ↑ «FBI Makes New Bid to Find 1971 Skyjacker» (inglés). San Francisco Chronicle (2 de xineru de 2008). Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xineru de 2009. Consultáu'l 13 de payares de 2009.
  6. ↑ «Cash linked to ‘D.B. Cooper' up for auction» (inglés). MSNBC (31 de marzu de 2008). Consultáu'l 13 de payares de 2009.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 «D.B. Cooper Redux» (inglés). FBI (31 d'avientu de 2007). Consultáu'l 13 de payares de 2009.
  8. ↑ 8,0 8,1 Blistein, Jon (12 de xunetu de 2016). «FBI Ends D.B. Cooper Investigation After 45 Years» (inglés). Rolling Stone. Consultáu'l 15 de xunetu de 2016.
  9. ↑ Olson, James Stuart (1999). Historical Dictionary of the 1970s (n'inglés). Westport (Connecticut): Greenwood Press, páx. 107. ISBN 0-313-30543-9.
  10. ↑ Tizon, Tomas Alex (4 de xunetu de 2005). «D.B. Cooper: The search for skyjacker missing since 1971» (inglés). San Francisco Chronicle . Consultáu'l 13 de payares de 2009.
  11. ↑ 11,0 11,1 Gray, Geoffrey (21 d'ochobre de 2007). «Unmasking D.B. Cooper» (inglés). New York (revista). Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  12. ↑ Bragg, p. 2.
  13. ↑ Steven, Richard (24 de payares de 1996) (n'inglés). When D.B. Cooper Dropped From Sky: Where did the daring, mysterious skyjacker go?. The Philadelphia Inquirer.  p. A20. 
  14. ↑ Burkeman, Oliver (1 d'avientu de 2007). «Heads in the clouds» (inglés). The Guardian. Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: The Crime» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  16. ↑ 16,0 16,1 Bragg, p. 3.
  17. ↑ 17,0 17,1 Gilmore, Susan (22 de payares de 2001). «D.B. Cooper puzzle: The legend turns 30» (inglés). The Seattle Times. Consultáu'l 14 de payares de 2009.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: Meeting the Demands» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 17 de mayu de 2008. Consultáu'l 15 de payares de 2009.
  19. ↑ Himmelsbac y Worcester, p. 25.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: 'Everything Is Ready'.» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 15 de payares de 2009.
  21. ↑ Rothenberg y Ulvaeus, p. 4.
  22. ↑ Rothenberg y Ulvaeus, p. 5.
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: The Jump» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 18 de payares de 2009.
  24. ↑ Taylor, Michael (24 de payares de 1996) (n'inglés). D.B. Cooper legend still up in air 25 years after leap, hijackers prompts strong feelings. San Francisco Chronicle. 
  25. ↑ Skolnik, Sam (22 de payares de 2001). «30 years ago, D.B. Cooper's night leap began a legend» (inglés). Seattle Post-Intelligencer. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de setiembre de 2015. Consultáu'l 18 de payares de 2009.
  26. ↑ Himmelsbac y Worcester, pp. 111-113.
  27. ↑ Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: The Investigation» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 21 de payares de 2009.
  28. ↑ «Freedom of Information Privacy Act - D. B. Cooper, Part 1» (inglés). FBI. Consultáu'l 21 de payares de 2009.
  29. ↑ Himmelsbac y Worcester, pp. 67-68.
  30. ↑ Himmelsbac y Worcester, pp. 87-89.
  31. ↑ 31,0 31,1 Crick, Rolla (22 de payares de 1973). «$1.000 Offered For First $20 Bill» (inglés) páx. 25. FBIThe Oregon Journal. Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'ochobre de 2004. Consultáu'l 26 de payares de 2009.
  32. ↑ Himmelsbac y Worcester, p. 95.
  33. ↑ Crick, Rolla (23 de payares de 1973). «Winner of D.B. Cooper $20 Bill Hunt Gets $1.000» (inglés) páx. 7. The Oregon Journal. Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'ochobre de 2004. Consultáu'l 26 de payares de 2009.
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 34,3 34,4 Coreno, Catherine (21 d'ochobre de 2007). «D.B. Cooper: A Timeline» (inglés). New York. Consultáu'l 26 de payares de 2009.
  35. ↑ Associated Press (13 de febreru de 2006). «D.B. Cooper's loot to be auctioned off» (inglés). The Seattle Times. Archiváu dende l'orixinal, el 19 d'agostu de 2009. Consultáu'l 28 de payares de 2009.
  36. ↑ Associated Press (22 d'agostu de 1980). «D. B. Cooper» (inglés). FBI. Archiváu dende l'orixinal, el 18 d'ochobre de 2004. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  37. ↑ Sabin, Warwick (26 de xineru de 2006). «Mena man to sell D.B. Cooper cash» (inglés). Arkansas Times. Consultáu'l 16 de setiembre de 2010.
  38. ↑ Associated Press (13 de xunu de 2008). «D.B. Cooper Skyjacking Cash Sold in Dallas Auction» (inglés). Fox News Channel. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  39. ↑ «D B Cooper's Loot Serial Number Searcher» (inglés). Check-Six. Consultáu'l 29 de payares de 2009.
  40. ↑ Benford, Timothy; Johnson, John (2000). Righteous Carnage: The List Murders in Westfield (n'inglés). Lincoln (Nebraska): ToExcel, páx. 76–77. ISBN 0-595-00720-1.
  41. ↑ (n'inglés) Suspect in Family-Slaying May Be Famed D.B. Cooper. Los Angeles Times. 30 de xunu de 1989.  p. A1. 
  42. ↑ Stout, David (25 de marzu de 2008). «John Y. List, 82, Killer of 5 Family Members, Dies» (inglés). The New York Times. Consultáu'l 30 de payares de 2009.
  43. ↑ 43,0 43,1 43,2 43,3 43,4 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: The Copycats» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 2 d'avientu de 2009.
  44. ↑ Associated Press (10 d'abril de 1972) (n'inglés). Skydiver Held as Hijacker; $500,000 Is Still Missing. 
  45. ↑ 45,0 45,1 «Famous Cases: Richard Floyd McCoy, Jr. - Aircraft Hijacking» (inglés). FBI. Archiváu dende l'orixinal, el 5 d'agostu de 2002. Consultáu'l 2 d'avientu de 2009.
  46. ↑ Schindler, Harold (24 de payares de 1996). 25 Years Later, 'D.B' Remains Tied to Utah; Skyjacker Took Story To His Grave (n'inglés). The Salt Lake Tribune.
  47. ↑ Hamilton, Don (23 d'ochobre de 2004). . The Seattle Times.
  48. ↑ 48,0 48,1 Krajicek, David. «DB Cooper, The Legendary Daredevil: "I'm Dan Cooper. So Am I"» (inglés). Crime Library. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunu de 2009. Consultáu'l 2 d'avientu de 2009.
  49. ↑ Skager, Shawn (20 de mayu de 2010). «Auburn author adds to legend of D.B. Cooper» (inglés). Auburn Reporter. Consultáu'l 18 d'agostu de 2010.
  50. ↑ Associated Press (26 d'ochobre de 2007). «FBI rejects latest D.B. Cooper suspect» (inglés). Seattle Post-Intelligencer. Consultáu'l 3 d'avientu de 2009.
  51. ↑ The Canadian Press (3 d'agostu de 2008) (n'inglés). U.S. lawyer believes notorious fugitive D.B. Cooper hid ransom money in Vcr bank. 
  52. ↑ (n'inglés) Investigator Claims Depoe Bay Man Was Infamous 'D.B. Cooper. Depoe Bay Beacon. 28 de mayu de 2008. 
  53. ↑ Associated Press (1 de xineru de 2008). «FBI Dusts Off Famous Case of D.B. Cooper Skyjacking» (inglés). Fox News Channel. Consultáu'l 6 d'avientu de 2009.
  54. ↑ 54,0 54,1 Tedford, Deborah (2 de xineru de 2008). «FBI Seeks Help in Solving Skyjacking Mystery» (inglés). National Public Radio. Consultáu'l 6 de payares de 2009.
  55. ↑ «In Search OF D.B. Cooper: New Developments in the Unsolved Case» (inglés). FBI (17 de marzu de 2009). Archiváu dende l'orixinal, el 20 de marzu de 2009. Consultáu'l 7 de payares de 2009.
  56. ↑ McNerthney, Casey (11 de xunetu de 2016). «D.B. Cooper case no longer actively investigated by FBI» (inglés). KIRO7. Consultáu'l 11 de xunetu de 2016.
  57. ↑ «D.B.» (inglés). Google Libro. Consultáu'l 7 de payares de 2009.
  58. ↑ «Tulips For Lunch - Lyrics» (inglés). Sitio web de Chuck Brodsky. Archiváu dende l'orixinal, el 21 de payares de 2009. Consultáu'l 7 de payares de 2009.

Bibliografía[editar | editar la fonte]

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=D._B._Cooper&oldid=4180284»