Graf Zeppelin LZ 130
| Graf Zeppelin LZ 130 | |
|---|---|
Hindenburg-class airship (en)  , rigid airship (en) y zepelín | |
 | |
| Información | |
| Fabricante |
Luftschiffbau Zeppelin (es) |
| Historia | |
| Primer vuelu | 1938 |
| Carauterístiques | |
| Eslora | 245 metros |
| Anchor | 41,2 metros |
 | |
El Graf Zeppelin II (Deutsche Luftschiff Zeppelin #130; Códigu de rexistru: D-LZ 130) foi'l postreru de los dirixibles alemanes construyíos pola Zeppelin Luftschiffbau mientres el periodu ente la Primer y la Segunda Guerra Mundial. Foi la segunda y última aeronave de la clase Hindenburg, nomada n'honor a Paul von Hindenburg. Foi la segunda nave en llevar el nome "Graf Zeppelin" (la primera foi'l LZ 127), y por eso frecuentemente ye conocíu como Graf Zeppelin II.
Diseñu y desenvolvimientu
El diseñu del LZ-130 incorpora delles meyores sobre'l diseñu del LZ 129 Hindenburg . Les góndoles de los motores fueron rediseñaes por completu, utilizando motores diésel. Los motores teníen un sistema de recuperación d'agua que recoyía l'escedente del tubu d'escape de los motores p'amenorgar al mínimu la perda de pesu mientres el vuelu. Les cubiertes de pasaxeros fueron tamién dafechu rediseñaes, el restorán treslladar a la metá de los cuartos y les ventanes taben mediu panel más baxes. Les 16 celdes de gas fueron allumaes y una era de seda en llugar d'algodón. Les aletes de la cola yeren un pocu más pequeñes y l'apareyu foi rediseñáu. Otres partes de l'aeronave tuvieron rediseños, tales como les campanes de la cocina, les ventanes góndoles y l'instalación de la rueda d'aterrizaxe. Amás, el compuestu de dopaxe pal revestimiento de tela esterior tamién se modificar: Añadiéronse bronce y grafitu pa evitar la inflamabilidad, según meyores na conductividá llétrica de la cubierta esterior.
El Graf Zeppelin II foi diseñáu orixinalmente pa utilizar hidróxenu como gas p'alzase. Dempués del "desastre del Hindenburg", sicasí, Hugo Eckener xuró que nunca volvería utilizar hidróxenu nuna aeronave de pasaxeros de nuevu.[1]Nel so llugar, entamaba usar heliu (que tamién fuera orixinalmente entamáu como gas d'elevación pal Hindenburg). La única fonte d'heliu en cantidaes abondo grandes yera Estaos Xuníos, polo que Eckener foi a Washington DC pa primir en favor d'utilizar heliu nes sos aeronaves. Visitó al presidente Roosevelt en persona, que prometió suministru d'heliu, pero namái pa fines pacíficos. Dempués de l'anexón d'Austria en marzu de 1938, el Secretariu del Interior d'Estaos Xuníos, Harold Ickes negar a suministrar l'heliu, y el Graf ZeppelinII, n'última instancia, foi enllenáu con hidróxenu. Tamién se suxurió que l'usu d'heliu refugar por razones económiques.
Cronoloxía
El 23 de xunu de 1936 asitiaron la quilla de la nave y afitáronse los aniellos principales nel techu del hangar. El 14 de febreru de 1937 instalóse'l conu de la ñariz. Nel mesmu mes, tamién s'aplicó la tela al marcu.
El 6 de mayu'l Hindenburg españa en llapaes y estréllase al aterrizar en Lakehurst, Nueva Jersey (Estaos Xuníos), matando a 35 d'un total de 97 persones a bordu y a un miembru del personal de tierra.
Ente'l 15 y el 22 d'agostu de 1938 enllenar con gas les célules de combustible, pruébense los motores, les conexones llétriques y el sistema de comunicación de radio. El 14 de setiembre d'esi añu, la nave foi bautizada y voló per primer vegada. A diferencia del bautizu del Hindenburg, namái los funcionarios de la empresa Zeppelin y Hermann Göring taben presentes, ensin otros representantes del gobiernu que llegaren a la botadura. El discursu foi pronunciáu pol doctor Eckener.
El 14 de payares de 1938 - Pa la dómina en que'l Graf Zeppelin II foi termináu yera obviu que nun podría ser utilizáu como nave de pasaxeros, debíu en parte a la falta de suministru d'heliu inerte. El Ministeriu del Aire del Reich dexó al Graf Zeppelin II volar mientres un añu hasta'l 01 de setiembre de 1939 "ensin nengún tipu de tresporte de pasaxeros y fora de les zones tropicales".
Historia operativa
En total, el Graf Zeppelin fixo trenta vuelos:
Vuelos 1 a 7
El primer vuelu llevar a cabu'l 14 de setiembre de 1938. Tuvo llugar darréu dempués de la botadura del dirixible sol mandu d'Hugo Eckener. La nave desapegó dende Friedrichshafen a les 7:50 con 74 persones, principalmente del Ministeriu del Aire, y los funcionarios de la empresa Zeppelin a bordu. Amás diben los constructores, téunicos ya inxenieros de l'aeronave. Los motores empecipiáronse namái dempués de que l'aeronave algamó un altor d'aproximao 100 m. El Graf Zeppelin IIvoló al traviés de Múnich, Augsburgu y Ulm y volvió a Friedrichshafen a la 1:30 de la tarde, percorriendo un total de 925 quilómetros. Hugo Eckener describió'l viaxe como "satisfactoriu" y "ésitu".
El segundu vuelu realizar ente'l 17 y el 18 setiembre de 1938. Foi una prueba de 26 hores sol mandu del Dr. Hugo Eckener y el capitán Hans von Schiller con un total de 85 persones a bordu. Empezó a les 8:08 p. m. el 17 de setiembre de 1938. La mañana dedicar a la Bodensee con midíes distintes. Al mediudía, el barcu voló escontra'l norte con direición de Stuttgart a les 12:15 y Frankfurt del Main a les 13:15, y depués escontra Eisenach y Eisleben. Escontra la nueche llegaron a Berlín. Dempués de munchos circuitos a baxu altor el Graf dirixir a Hamburgu. Nel estuariu del Mar de Wadden fixeron calibraciones y pruebes. Depués tomó un cursu direutu de Minden escontra Frankfurt am Main y depués escontra Bodensee. Ellí, l'aeronave tuvo que sobrevolar Friedrichshafen, porque la pista d'aterrizaxe taba na borrina. A les 10:17, LZ 130 aterrizó dempués de percorrer 2.388 quilómetros, y poco primero de 11:00 volvió entrar nel hangar Löwenthaler. El siguiente vuelu tamién foi una prueba de distancia, cubriendo Múnich - Viena - Múnich (1215 Km) el 22 de setiembre.
Trés díes depués realizóse una prueba d'altitú, superando los 2.000 m y el 27 de setiembre hubo una nueva prueba tripulada pa probar la radio y otros implementos. El sestu viaxe efectuóse'l 28 de setiembre. Con esta prueba tratar d'investigar si les cargues electrostáticas fueren la causa del desastre del Hindenburg, y polo tanto l'interés centrar en faelo volar mientres nubes llétriques, pos en meyores condiciones climátiques nun tendría resultaos útiles. La nave voló coles celdes de gas per debaxo de la llende d'espansión pa evitar la sobrepresión nes válvules y la lliberación d'hidróxenu. El viaxe duró casi 26 hores, cubriendo 2.500 km. El sistema de recuperación d'agua de llastre cumplió les mires de los inxenieros al producir cerca de nueve tonelaes d'agua.
El 31 d'ochobre de 1938 desapegó en redol a les 14:15 sol mandu del capitán Sammt, na última inspeición de vuelu y al empar el vuelu de treslláu a Flug-und Luftschiffhafen Frankfurt del Main(l'aeropuertu en Frankfurt del Main). Aterrizó dempués de casi 25 hores, cubriendo más de 2.100 quilómetros en redol a 15:10. L'aeronave y la tripulación fueron recibíos pol Gauleiter Sprenger <-!Probablemente Jakob Sprenger, quien nesi momentu yera'l Gauleiter de Hesse-> nel nuevu aeropuertu llar. El 14 de payares de 1938 el LZ 130 recibió'l Luftschiff-Zulassungsschein(documentu de matrícula d'aeronave). Poro, taba certificáu pal tráficu aereu ya inscritu nel Luftfahrzeugrolle alemán (rexistru d'aeronaves), pero cola restricción de nun tresportar pasaxeros.
Vuelu 8 - Sudetenlandfahrt
El vuelu 8 ye conocíu como “Sudetenlandfahrt” o Sudetenduetsch Freiheitsfahrt 1938 (Viaxe de Sudetes). Facer a instancies del Ministeriu del Reich pa la Ilustración Pública y Propaganda (für Reichsministerium Volksaufklärung und Propaganda o Propagandaministerium). Dempués que la votación popular dio llugar a una gran mayoría de Hitler y el NSDAP utilizáronse munches canales pa propaganda, incluyendo un vuelu del Zeppelin sobre les befreiten Gebiete' (rexones lliberaes).[2]A bordu había 62 tripulantes y 7 pasaxeros, ente ellos oficiales militares.
El llanzamientu produció'l 2 d'avientu de 1938 pocu dempués de les 10. Sobre Reichenberg (anguaño Liberec), capital de Sudetes, sobre'l cual llexaba'l LZ 130 esautamente na visita de Hitler, fueron espulsaos pequeños paracaíes con esvástiques y volantes col testu "Dein JA dem Führer" ("El SI pal líder"). Los altavoces del LZ 130 tocaben música y la propaganda nacional-socialista pa les eleiciones del 04 d'avientu que s'averaba. Dempués el LZ 130 voló a la pista d'aterrizaxe y llanzó en Reichenberg 663 kilogramos de correos d'alcordances postales (como l'amosada na imaxe). Al empiorar el tiempu enzancóse'l vuelu, polo que dempués d'un tiempu decidió dase marcha tras. Dempués de que dexó los Sudetes, entró en nubes baxes y nieve. Empezó a conxelase. Más tarde, les hélices soplaron fragmentos de xelu rotes por sobre esterior de la nave. Sicasí, la tripulación darréu reparó'l dañu. A les 17:46 el Zeppelin aterrizó ensin problema con rabaseres de vientu y foi lleváu al hangar del dirixible.
Vuelos 9 a 30
Los siguientes vuelos fueron esporádicos y sirvieron en parte pa realizar más axustes y midíes, realizándose'l 13 de xineru, el 13 d'abril y el 15 de xunu de 1939, con un percorríu total de 6.000 km. Los vuelos 12, 13 y 14 realizar en xunetu d'esi añu, aterrizando en Meiningen, Leipzig y el Mar del Norte p'apurrir correspondencia. N'agostu realizaron vuelos a Görlitz, (Bielefeld-Münster y Kassel, respeutivamente.
El vuelu 24 foi conocíu como Spionagefahrt ("viaxe d'espionaxe"). Realizar del 2 al 4 d'agostu de 1939, mientres más de 48 hores y cubriendo 4.203 quilómetros. Foi'l viaxe más llargu del LZ 130. L'oxetivu principal yera axuntar de callao información sobre'l Chain Home (el sistema de radar que s'estendía por tola mariña de Gran Bretaña.[1][3] Pa ello, el dirixible voló escontra'l norte, cerca de la mariña esta británica hasta les Islles Shetland y tornó. A bordu había 45 tripulantes y 28 téunicos de midida. Desapegó'l 2 d'agostu de 1939 en redol a 20:53, y sobrevoló Hildesheim a les 23:38, siendo vistu por bien poques persones.[3]
Voló amodo, deteniendo los motores en Aberdeen (asemeyando qu'había una falla nel motor) col fin d'investigar les estrañes torres d'antena. Como un globu ensin motor deriva escontra l'oeste sobre la tierra y per primer vegada columbraron y fotografiaron el nuevu Supermarine Spitfire, un caza monoplaza que volaba arredolando a l'aeronave.[4]
Na nueche del 4 d'agostu, cuando s'averaben a Frankfurt al so regresu d'esti viaxe alvirtióse-yos na radio d'onda llarga que l'aterrizaxe nun yera posible. Abarruntaron primero que se trataba d'un accidente d'avión nel sitiu, pero nel sobrevuelu nun vieron nada fuera de sitiu. La areonave dio media vuelta y voló escontra'l Rhön y al preguntar, informóse-yos que "aterrizar antes del anochar nun ye posible". Decidieron tornar a Frankfurt y falar direutamente col Landemannschaft(equipu d'aterrizaxe) col tresmisor de bien alta frecuencia (UKW), por que los franceses nun escucharen y por que pudieren usar Suabu pa falar con Beurle, el líder del equipu d'aterrizaxe.[4]
Beurle informólos que non denían aterrizar entá porque'l ingleses presentaren una protesta diplomática poles sos aiciones. Por otra, parte una delegación inglesa taba nel campu d'aviación, col alcuerdu del gobiernu alemán, pa inspeicionar l'aeronave. Taben so barruntu. Beurle díxo-yos qu'esperen mientres pensaben en daqué.[4]
En curtiu, la LZ 130 recibió'l conseyu: Despintar tolos preseos de midida na nave, nun aterrizar nel llugar de destín habitual onde un equipu d'aterrizaxe ta a la espera, sinón nel otru bien allumáu, onde'l "verdaderu" equipu d'aterrizaxe ta esperando y va dase a conocer coles señales de lluz. Dempués d'aterrizar dexen salir a la xente de Breuning y dexen una Sturmabteilung (un grupu paramilitar nazi) con una tripulación simulada.
Asina, los ingleses taben esperando nel llugar d'aterrizaxe falsu, y díxose-yos que por razones meteorolóxiques l'aeronave tuvo qu'aterrizar n'otra parte del campu d'aviación. Pa cuando los ingleses cruciaron la pista d'aterrizaxe de l'aeronave, la "verdadera" tripulación taba nun autobús camino al so hotel. Los ingleses nun atoparon nada sospechoso, nin na aeronave nin na tripulación falsa.[4]
Dr. Breuning esplicó que los resultaos del viaxe fueron negativos, y non porque'l radar británicu taba apagáu, como Churchill escribió nes sos memories. El Xeneral alemán Martini utilizó un potente tresmisor d'ondes de radio de banda ancha, pa la determinación del "radio-clima". Estos impulsos alteriaron severamente los receptores d'alta sensibilidá na banda de 10 a 12 metros. El Dr. Ernst Breuning escribió qu'en repitíes ocasiones pidió a Martini dexar de tresmitir mientres los viaxes d'espionaxe, pero foi en devanéu. Esto fixo imposible que'l LZ 130 investigara les bandes de frecuencia que los británicos taben usando.[4]
Los últimos viaxes fueron tamién n'agostu de 1939, sobrevolando Würzburg y Cheb. L'últimu viaxe, llamáu Essen/Mülheim-Fahrt (viaxe Essen/Mülheim), asocedió'l 20 d'agostu de 1939. La partida y el destín foi Frankfurt con una parada entemedia nel Aeropuertu de Essen/Mülheim, comandado por Albert Sammt.[5] Esti viaxe (aterrizando a les 21:38) representó'l fin de la era de les grandes aeronaves de tresporte.
El fin de l'aeronave
N'abril de 1940, Hermann Göring dio la orde de refugar tanto'l Graf Zeppelin II como'l marcu inacabado del LZ 131, porque'l metal precisar pa otres aeronaves. El 27 d'abril, los equipos de trabayu terminaren de cortar les aeronaves. El 6 de mayu, los hangares de los enormes dirixibles en Frankfurt del Main fueron destruyíes con esplosivos, trés años dempués de la catástrofe del Hindenburg.[2]
Ver tamién
Referencies
- ↑ 1,0 1,1 Dick, Harold G.; Robinson, Douglas Hill. Smithsonian Institution Press: The golden age of the great passenger airships, Graf Zeppelin & Hindenburg (La era dorada de les grandes aeronaves de pasaxeros, Graf Zeppelin y Hindenburg). ISBN 0874743648. Consultáu'l 15 de payares de 2010.
- ↑ 2,0 2,1 De Syon, Guillaume (2007). JHU Press: Zeppelin!: Germany and the airship (¡Zeppelin!: Alemaña y les aeronaves), 1900-1939, ilustrada (n'inglés), páx. 199 - 202. ISBN 0801886341. Consultáu'l 15 de payares de 2010.
- ↑ 3,0 3,1 Schütz, Michael. Zeppeline über Hildesheim (El Zeppelin sobre Hildesheim), archivu de la ciudá de Hildesheim. Últimu accesu 2 d'agostu de 2008. N'alemán.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Sammt, Albert. 1988. Mein Leben für dean Zeppelin (La mio vida pal Zeppelin), Verlag Pestalozzi Kinderdorf Wahlwies 1988, ISBN 3-921583-02-0 - pages 167-168 estractu que cubre'l viaxe d'espionaxe del LZ 130 del 2 al 4 d'agostu de 1939, (n'Alemán) (pdf)
- ↑ Lagasse, Paul (2006). Dog Ear Publishing: Seeing Through Clouds: The Story of an Airship Apprentice (Viendo al traviés de les nubes: La hestoria d'un aprendiz d'aeronave) (n'inglés), páx. 180. ISBN 1598581155.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Graf Zeppelin LZ 130.
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q557119- Multimedia: LZ 130 Graf Zeppelin II