Saltar al conteníu

Rhus aromatica

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Rhus aromatica
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Rosidae
Orde: Sapindales
Familia: Anacardiaceae
Lindl.
Xéneru: Rhus
Especie: R. aromatica
Aiton
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Rhus aromatica, ye una especie de zumaque perteneciente a la familia de les anacardiacees. Ye orixinaria d'América del Norte.

Frutos.
Vista de la planta.

Carauterístiques

[editar | editar la fonte]

Conocíu popularmente como zumaque goliosu, ye un arbustu que suel crecer percima de 2 m d'altor. Les sos fueyes son trifoliaes, con peciolos curtios d'unos 2 cm de llargor; los trés foliolos son sésiles y tán cubiertos d'un vellu aterciopeláu cuando son nuevos. El foliolu terminal ye considerablemente mayor que los otros dos. Les flores son pequeñes, de color verde amarellentáu; brotando primero qu'apaezan les fueyes, les flores arrexuntar n'espigues laxas. Los frutos son pequeñes drupes de color coloráu y tán cubiertes de pelillos blancos, tieneen el tamañu d'un arbeyu.

Distribución y hábitat

[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu goliosu orixinariu de les rexones orientales d'América del Norte.

Hai noticies del zumaque publicada por autores antiguos, anque nun se refieren a la especie americana, sinón a especies del sur d'Europa, como Rhus cotinus, denomináu'l zumaque venecianu, o a la especie Rhus coriaria, nativu de la rexón mediterránea y vendida en dómines antigües polos comerciantes d'Alepo.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

Virtúes melecinales

[editar | editar la fonte]

Ye astrinxente y diuréticu. La so actividá deriva del so altu conteníu de taníns, anque ye pocu usáu en fitoterapia. Puede ser útil nel tratamientu de la foria y de la menstruación escasa, según nel tratamientu de la diabetes ya inflamaciones del reñón y vexiga urinaria. Encamentóse pa dalo a neños que se mean na cama, asiciándolo con plantes sedantes y anti neuríticas como'l hipérico.[1]

Tien pocu usu pos la so manipulación puede provocar dermatosis en suxetos sensibles.

Principios activos

[editar | editar la fonte]

Contién una abondosa cantidá de taníns gálicos (27%), flavonoles, un 0'07% d'aceite esencial, gomes, resines, oxalatos y ceres.

Preparación

[editar | editar la fonte]
  • Extracto fluyíu: 10-20 gotes, trés o cuatro veces al día.
  • Tintura: 1 gramu delles vegaes al día.
  • Tintura madre: 25 gotes, tres veces al día.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Rhus aromatica describióse por William Aiton y espublizóse en Hortus Kewensis; or, a catalogue . . . 1: 367. 1789.[2]

Etimoloxía

Rhus: nome xenéricu que deriva de la pallabra griega pa "coloráu", una alusión a los llamativos colores de seronda de delles especies.

aromatica: epítetu llatín que significa "arumosa".

Variedaes

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Dr. Berdonces I Serra. . Gran Enciclopecia de les Plantes Melecinales páxs. 980. Tikal ediciones ISBN 84-305-8496-X.
  2. «Rhus aromatica». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 de xunetu de 2013.
  3. Variedaes en Catalogue of life

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. CONABIO, 2009. Catálogo taxonómico de especies de México. Cap. nat. Méxicu 1.
  2. Correll, D. S. & M. C. Johnston 1970. Man. Vasc. Pl. Texas i-xv, 1–1881.
  3. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i-lxiv, 1-1632.
  4. Gleason, H. A. & A. Cronquist 1991. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i-lxxv, 1-910.
  5. Great Plains Flora Association 1986. Fl. Great Plains i-vii, 1-1392.
  6. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i-lxi, 1–1183.
  7. Scoggan, H. J. 1978. Dicotyledoneae (Saururaceae to Violaceae). Fl. Canada 3: 547–1115.
  8. Voss, E. G. 1985. Michigan Flora. Part II Dicots (Saururaceae-Cornaceae). Bull. Cranbrook Inst. Sci. 59. xix + 724.
  9. Wunderlin, R. P. 1998. Guide Vasc. Pl. Florida i–x + 1–806.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]