R.E.M.

R.E.M.
Datos
Tipu	grupu de rock
Miembros	Michael Stipe, Peter Buck, Mike Mills, Bill Berry, Bertis Downs IV (es) y Jefferson Holt
Xéneru	rock alternativu, College rock, Jangle pop y Folk rock
Sellu discográficu	I.R.S. Records (es) ; Warner Bros. Records; Hib-Tone; Concord Bicycle Music (es) ; New West Records (es) ; Warner Records
País	Estaos Xuníos
Orixinarios de	Athens
Fecha fundación	xineru 1980
Fecha disolución	21 setiembre 2011
	Web oficial

R.E.M. foi una banda de rock alternativu d'Estaos Xuníos formada n'Athens, Georgia, en 1980 pol cantante Michael Stipe, el guitarrista Peter Buck, el baxista Mike Mills y el batería Bill Berry. De les primeres bandes pioneres del rock alternativu, R.E.M. foi fundamental na creación y desenvolvimientu del xéneru de rock alternativu. Allmusic declaró: "R.E.M. marcó'l puntu nel que'l post-punk convertir en rock alternativu". A principios de la década de 1980, l'estilu musical de R.E.M. oldeaba colos xéneros post-punk y new wave que la precedieren.

R.E.M. consiguió rápido atención pol estilu arpegiado de la guitarra de Buck y les voces pocu clares de Stipe. R.E.M. llanzó'l so primer senciellu, "Radio Free Europe", en 1981 nel sellu discográficu independiente Hib-Tone. Llueu s'espanden por tol estáu y en 1982 publiquen un EP, Chronic Town, cola discográfica I.R.S. Records.^[1] Combinando folk-rock y punk llogren que la crítica defínalos como auténticos innovadores de la música. Llueu la so espansión traducir a tol país.

A principios de los años 1990, R.E.M. yera enmarcáu como una de les principales bandes pioneres del rock alternativu n'haber alcanzáu gran popularidá, llanzaron los álbumes más esitosos de la banda: Out of Time (1991) y Automatic for the People (1992), que consolidaron totalmente al grupu. Monster, el siguiente álbum, foi una torna a un soníu más empobináu escontra'l rock, col qu'empezaron una xira que se vio estropiada por emerxencies médiques sufiertes pela banda. En 1997, R.E.M. anovó'l so contratu con Warner Bros..

A finales d'esi añu, Bill Berry dexó la banda, dexando a Buck, Mills y Stipe como únicos miembros oficiales. Pasando por dellos cambeos nel estilu musical, el grupu siguió la so carrera na próxima década con variaes crítiques y ésitos comerciales. R.E.M. vendieron más de 80 millones de discos en tol mundu^[2]En 2007, R.E.M. foi introducíu al Salón de la Fama del Rock.^[3] R.E.M. eslleióse en setiembre de 2011, anunciando la separación nel so sitiu web.^[4]

Historia[editar | editar la fonte]

Entamos (1980–1982)[editar | editar la fonte]

R.E.M. formar en Athens,^[5] un pequeñu pueblu universitariu nel nordeste del estáu de Georgia, Estaos Xuníos. Afayando que teníen gustos musicales similares, el vocalista Michael Stipe y el guitarrista Peter Buck empezaron a trabayar xuntos, y col tiempu conocieron al baxista Mike Mills y al batería Bill Berry. N'abril de 1980, la banda debutó sol nome de Twisted Kites^[6] na fiesta de cumpleaños de la so amiga Kathleen O'Brien. Pal branu del mesmu añu, la banda yá escoyó'l nome qu'emplegaría nes siguientes décades: R.E.M. Esti nome foi escoyíu aleatoriamente cola ayuda d'un diccionariu, y en realidá designa una fase del suañu (Rapid Eye Movement, n'inglés, M.O.R.; Movimientos Oculares Rabiones, n'español), que ye aquella na qu'asoceden los suaños más fondos. Nesta mesma dómina, la banda conoció a Jefferson Holt, quien se convertiría nel mánager del grupu dempués de ver la primer actuación de la banda fora del so estáu (Georgia), concretamente, en Carolina del Norte. Más tarde, los miembros de la banda dexaron la universidá, cola firme intención de concentrase na so carrera musical.

Nel siguiente añu y mediu, la banda fixo una xira por tol sur del so país, tocando una gran variedá de versiones. Nesti periodu, Peter Buck empezó a desenvolver el so distintivu estilu coles mesmes que Stipe empezó a escribir les sos primeres lletres, bien enigmátiques y críptiques. Nel branu de 1981, el grupu grabó'l so primer single, "Radio Free Europe", producíu por Mitch Easter, qu'incluyía como cara B el cantar "Sitting Still". El single foi publicáu pol sellu discográficu Hib-Tone Records (en realidá, l'estudiu caseru d'un amigu del grupu), del qu'apenes s'editaron 1000 copies. El senciellu convertir nun ésitu inmediatu nes radios independientes que teníen una gran influencia en colexos y escueles de tol sur. Les lletres indescifrables de Stipe y la so distintiva voz fixeron del soníu de R.E.M. un soníu únicu y mundial nos tiempos que corríen.

Crecedera y afitamientu (1982–1989)[editar | editar la fonte]

Gracies a la favorable respuesta que llogró'l single "Radio Free Europe", sellos discográficos independientes de mayor tamañu empezaron a interesase na banda. Asina, R.E.M. roblaron un contratu con I.R.S. Records, sellu sol cual publicaron el so primer EP, Chronic Town (según los sos primeros cinco álbumes d'estudiu). Pa promocionar la grabación, la banda dir a California y, una vegada ellí, grabó un videoclip pal cantar "Wolves, Lower". Sicasí, Michael Stipe nun quedó contentu cola resultancia y optaron por nun utilizar el videu pa promocionar el EP.

El primer álbum d'estudiu, Murmur, foi llanzáu nel añu 1983. El discu debú llogró un gran sofitu per parte de la crítica, ensin dir más allá, la revista musical Rolling Stone declaró a Murmur el meyor álbum del añu 1983, y, entá anguaño la gran mayoría de los críticos consideren a Murmur unu de los meyores álbumes de los años ochenta.

Per otra parte, l'álbum tamién llogró un considerable ésitu comercial, llegando al puestu númberu 36 na llista d'álbumes d'Estaos Xuníos (Billboard 200). El primer single del discu foi "Radio Free Europe", que foi regrabado. Tamién s'atopaben nel mesmu discu "Sitting Still" (enantes grabada como cara b del single "Radio Free Europe" "Hib-Tone" y "Talk About the Passion", que foi llanzáu como single nel añu 1988. Gracies al gran ésitu llográu col álbum debú, R.E.M. llegaron a faer la so primer apaición na televisión, nel programa "Late Night With David Letterman", onde tocaron "Radio Free Europe" y "So. Central Rain (I'm Sorry)" (que dempués apaecería nel so segundu álbum d'estudiu), magar nun tenía títulu cuando'l grupu actuó nel programa yá mentáu.

El so segundu álbum d'estudiu, Reckoning, publicar nel añu 1984, dempués de ser grabáu nun tiempu récor (namái en doce díes). De la mesma manera que nel anterior trabayu, Stipe siguió escribiendo lletres ambigues y casi indescifrables. El primer single foi'l yá mentáu "So Central Rain", y como segundu single la banda optó por "(Don't Go Back To) Rockville", cantar compuestu por Mike Mills. Magar l'álbum foi criticáu por ser pocu comercial per parte de les radios principales (mainstream), les radios independientes acoyeron cálidamente l'álbum.

Pal tercer álbum, Fables of the Reconstruction, la banda decidió camudar l'aldu de manera drástica. Pa ello, el grupu optó por viaxar a Londres, xusto a tiempu pa esfrutar d'un fríu y húmedu iviernu. Les sesiones nel estudiu convertir en muncho más complicaes de lo que la banda había previstu. Surdieron grandes tensiones, que más tarde la banda consideró frutu del fríu al que tan pocu taben avezaos y la señardá, y la banda tuvo a puntu de romper. Estes circunstancies tan murnies y escures qu'arrodiaron les sesiones de grabación, a lo postrero apurrieron al álbum una identidá propia, un álbum bien escuru que difería enforma de los sos anteriores trabayos. Tocantes a les lletres del trabayu, Stipe empezó a escribir unes lletres más comprensibles y centróse nes fábules y hestories de la mitoloxía sureña. Según Michael, nuna entrevista que concedió nel añu 1985, inspirar en "la idea de vieyos sentaos alredor del fueu y cuntando lleendes y fábules a los sos nietos".

Pal so cuartu álbum la banda quedó pocu satisfecha con Fables of the Reconstruction y camudaron a un aldu un pocu más allegre y pop, d'equí nació Lifes Rich Pageant. Esti álbum tuvo bona respuesta colos sos senciellos "Fall On Me" y "Superman", que se convirtieron n'ésitos na llista US Mainstream Rock llegando al #5 y #17, respeutivamente

Tres el llixeru ésitu de Lifes Rich Pageant, R.E.M. llanzó l'álbum Document. Ésti convirtióse nel so primer discu de platín y el meyor hasta la fecha llegando al númberu #10 nel Billboard 200 y nel #28 na llista del Reinu Xuníu. Anque "The One I Love" y "Finest Worksong" convertir n'ésitos, el favoritu de los fans convirtióse'l so cantar apocalíptica "It's the End of the World as We Know It (And I Feel Fine)". Esti gran ésitu consiguió-yos un contratu cola Warner Bros., el contratu más caru d'esi tiempu, una y bones el que los xunía a I.R.S. terminara.

El so sestu álbum, Green convertir nun gran ésitu colos sos senciellos "Stand", "Orange Crush" y "Pop Song 89" y los sos cantares como "Turn You Inside Out". Dempués d'esti LP, la banda dir de xira.

Impautu internacional (1990–1996)[editar | editar la fonte]

Na década de los noventa la banda crez sobremanera y, col discu Out of Time (1991) que vendió más de 10 millones de copies y n'especial el single "Losing My Religion" (que'l so videu foi bien criticáu pola ilesia católica), R.E.M. algama'l estatus de banda de cultu en tol mundu, per delantre de grupos como U2 nes llistes de ventes. Otros singles estrayíos del discu fueron "Shiny Happy People", onde cantaben con Kate Pierson, la vocalista de The B-52's, "Low", "Near Wild Heaven" y "Radio Song" onde collaboraba'l raperu KRS-One.

Tres la publicación del discu, Peter Holsapple abandonó'l grupu.

Un añu dempués, en 1992, R.E.M. llanza un discu más escuru y con lletres más sórdidas, Automatic for the People, consideráu como'l meyor discu del grupu hasta'l momentu. Numberosos singles salieron d'esti discu: "Drive", "Everybody Hurts", "Man on the Moon", "The Sidewinder Sleeps Tonite", "Nightswimming" y "Find The River".

En 1994, R.E.M. llanza Monster, un discu muncho más guitarreru y estridente que los anteriores. El so ésitu coincide coles muertes de dos grandes amigos de Michael Stipe, el líder de Nirvana, Kurt Cobain, pa quién taba escritu la tema "Let Me In" y l'actor River Phoenix a quien ta dedicáu'l discu. Con Monster el grupu trata cola so carauterística polémica temes como l'acoso de los medios de comunicación o'l sexu. "King Of Comedy" ye prueba d'ello. Tamién collaboren cola tema "Revolution" na BSO de la película Batman & Robin.

Tres el discu, vieno una llarga xira de 130 conciertos polos cinco continentes a los que s'incorporó Scott McCaughey de manera definitiva hasta l'actualidá y Nathan December, como guitarristes adicionales. N'España dieron 3 conciertos, qu'abrieron la xira europea en febreru de 1995. Amás de eso, la xira nun tuvo exenta de problemes de salú para los sos miembros yá que Mike Mills sufrió un ataque d'apendicitis pol que se tuvieron qu'atayar, ente otros, los conciertos de Madrid y Zaragoza de xunetu. Pero de xuru polo que va ser recordáu esti Tour ye pol aneurisma cerebral que sufrió la batería Bill Berry mientres el conciertu que taba dando'l grupu en Lausanne (Suiza), que tuvo a puntu d'acabar cola so vida. Berry abandona'l grupu dos años dempués y con él pierde parte del espíritu de la banda. La marcha de Bill Berry afecta a la música de R.E.M., qu'empieza a entrar nuna etapa delicada.

L'últimu discu con Bill Berry foi New Adventures in Hi-Fi (1996) onde s'entemecieron temes en direutu con temes grabaes n'estudiu y onde destacó "Y-Bow the letter" grabáu con Patti Smith y que foi'l primer single del LP. Siguiéronlu "Wake-Up Bomb", "Electrolite", "Bittersweet Me" y "How The West Was Won And Where It Got Us".

Nueva dómina como tríu (1997–2011)[editar | editar la fonte]

En 1998 llancen Up. Bill Berry ye sustituyíu por Joey Waronker al que se xunió tamién Ken Stringfellow como teclista. El discu muncho más melódicu y sensible destaca pola gran cantidá d'electrónica que s'usó pa la so producción. "Daysleeper" foi'l primer single al que siguieron "Lotus", "At My Most Beautiful" y "Suspicion".

El sieglu XX foi dormise, como dixeron en "Electrolite", con "The Great Beyond", un cantar compuestu pa la película-homenaxe a Andy Kaufman, que tomó'l nome del cantar de R.E.M., "Man on the Moon".

2001 ye l'añu escoyíu pa llanzar "Reveal". Esti álbum vio la lluz nel mes de mayu, tres una llarga grabación que llevó al grupu dende Miami a Vancouver pasando por Irlanda ya inclusive Israel. Combina los soníos electrónicos que yá apaecíen en "Up" col pop de siempre. Los singles que salieron del álbum fueron "Imitation of Life", "All the Way to Reno" y "I'll Take the Rain". Tres la publicación del discu, el grupu decidió nun faer xira. Tan solo llindáronse a unos pocos conciertos de presentación per Europa onde destacó'l conciertu ufiertáu en Colonia. N'España tuvieron actuando para Canal+.

Y en 2003, Warner decide llanzar el recopilatorio In Time: The Best of R.E.M. 1988-2003, que recueye los meyores ésitos del grupu na so etapa cola discográfica californiana. Bill Rieflin, incorporar al grupu en sustitución de Joey Waronker. El recopilatorio salío a la venta en formatu simple y doble con un CD extra que contenía abondoso material publicáu como cares B. Tres esto embarcáronse nun Tour de 55 conciertos.

El so siguiente discu foi llanzáu en 2004 sol títulu Around the Sun, bien influyíu políticamente y cargáu de crítiques a la política del gobiernu estauxunidense de George W. Bush. Como antoxana d'esi llanzamientu, el grupu, xunto a xente de la talla de Bruce Springsteen, participó na xira "Vote for change" (Vota pol cambéu), en claru sofitu al demócrata John Kerry. "Leaving New York", foi'l primer single del discu al que siguieron "Aftermath", "Electron Blue" y "Wanderlust". Tamién s'incluyó "Final Straw", un cantar contra la guerra d'Iraq que publicaron na so web oficial unos meses antes en formatu demo. Tres el llanzamientu del discu, el grupu embarcar nun Tour mundial de más de 113 conciertos. Frutu d'esta xira, llanzóse un DVD en direutu n'ochobre de 2007 llamáu 'Live' col conciertu del 12 de febreru en The Point, Dublin. El DVD foi producíu por Blue Leach

R.E.M. llogró algamar l'estatus de banda lleenda del rock, y un puestu ente los meyores grupos de la hestoria. Amás, la so ciudá d'orixe Athens guardó-yos un rincón nel hall de la fama de Georgia.

El 1 d'abril de 2008 salió a la venta Accelerate, producíu por Jacknife Lee del que s'estrayxeron los singles "Supernatural Superserious", "Hollow Man", "Man-Sized Wreath" y "Until the Day is Done" (esti postreru en formatu dígital namái). Darréu llanzáronse a promocionalo en nuevu Tour mundial, que los llevó per Europa, Estaos Xuníos y Suramérica a la que tornaron dempués d'un curtiu pasu en 2001.

El siguiente discu, postreru del so actual contratu con Warner, empezó a grabase en mayu de 2009 col productor Tucker Martine que s'ocupó de la parte instrumental y n'avientu incorporóse Michael Stipe.^[7]

Yá a finales d'añu llanzóse Live at the Olympia,^[8] un direutu doble coles 39 cantares que se tocaron nos ensayos previos al llanzamientu de Accelerate nel Olympia Theatre de Dublín en xunetu de 2007, mas un DVD empobináu por Vincent Moon y Jeremiah qu'arrexunta los videos de delles de los cantares incluyíos nel discu.^[9]Tres un 2010 nel que primaron más los proyeutos paralelos de los miembros de la banda, R.E.M. tuvo grabando en mientres sesiones en Berlín, Nashville y Nueva Orleans el so últimu discu con Warner, que vio la lluz el 7 de marzu de 2011 sol títulu Collapse into Now.^[10] Como anticipu, llanzáronse los singles "Mine Smells like Honey" en Norteamérica y "Überlin" n'Europa sacante Alemaña onde'l single foi "Oh My Heart". Otros cantares como "Discovered" o "It Happened Today" fueron regalaes n'Internet.

Separación[editar | editar la fonte]

R.E.M. anunció'l 21 de setiembre de 2011 que poníen puntu final a la so etapa como grupu.^[11] "A los nuesos fans y amigos: Como R.E.M., y como amigos de tola vida y coconspiradores, decidimos dexar de funcionar como banda. Vamos con una gran sensación de gratitud, de finalidá, y de plasmu por tou lo que llogremos. Pa cualesquier que dalguna vegada sintióse tocáu pola nuesa música, el nuesu más fondu agradecimientu por escuchanos.".^[12] La decisión, según declararon n'entrevistes a la BBC, habíase tomáu faía 2 años, antes d'entrar a grabar el so últimu discu.^[13]

Tres esti anunciu, publicóse'l recopilatorio Part Lies, Part Heart, Part Truth, Part Garbage 1982–2011, el primeru con cantares tantu de la so dómina con IRS como con Warner Bros. Amás incluyéronse trés nueves cantares grabaos mientres el branu de 2011: "We All Go Back to Where We Belong", "A Month of Saturdays", y "Hallelujah".

Miembros[editar | editar la fonte]

Miembros oficiales[editar | editar la fonte]

Bill Berry; batería, percusión, coros, dacuando baxu y teclaos (1979–1997, participaciones especiales: 2003, 2005, 2006, 2007)
Peter Buck; guitarra, baxu, teclaos, mandolina, banjo (1979–2011)
Mike Mills; baxu, teclaos, guitarra, coros, dacuando voz (1979–2011)
Michael Stipe; voz (1979–2011)

Collaboradores[editar | editar la fonte]

Buren Fowler; guitarra (1986–1987)
Peter Holsapple; guitarra, tecláu, pianu (1989–1991)
Scott McCaughey; guitarra, coros, teclaos, sintetizadores, pianu, percusión (1994–2011)
Nathan December; guitarra (1994–1995)
Joey Waronker; batería(1998–2002)
Barrett Martin; percusión (1998)
Ken Stringfellow; teclaos, sintetizadores, pianu, dacuando guitarra, baxu y coros (1998–2005)
Bill Rieflin; batería, percusión (2003–2011)