Pseudoleistes virescens

Pseudoleistes virescens;
Estáu de caltenimientu
	; Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Chordata
Clas:	Aves
Orde:	Passeriformes
Familia:	Icteridae
Xéneru:	Pseudoleistes
Especie:	P. Virescens; (Vieillot, 1819)
Distribución
	; Distribución del pechu mariellu mozu n'América del Sur
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Pseudoleistes virescens, tamién conocíu como chororó, cuarentitrés, dragón, tordu trenta y bloquence, ye una especie d'ave paseriforme de la familia Icteridae que vive en Suramérica.^[2] Vive en bandaes grandes o medianes, dacuando xunto al tordu (Molothrus bonariensis).

Descripción[editar | editar la fonte]

Mide ente 20 y 22 cm.^[3] Nun presenta dimorfismu sexual, polo que tanto'l machu como la fema son de color pardu escuru casi negru con cierta tonalidá olivácea, a esceición del pechu que ye mariellu, siendo esto lo que-y da'l nome. Una descripción más detallada podría describir al pechu mariellu mozu cola cabeza, y el pescuezu d'un color pardu escuru, al igual que l'envés y la cola, ente que'l pechu y la zona so les ales más próxima al mesmu son marielles. Tamién son mariellos los costazos, namái visibles en plenu vuelu. Presenta güeyos pequeños de color negru. El picu ye grande y de fisionomía xeneralista, ideal pal comportamientu omnívoru d'esta ave, siendo de color negru carbón, al igual que les sos pates y uñes.^[4] Amuesa un gran paecíu col so familiar más próximu, Pseudoleistes guirahuro, la única especie cola que comparte xéneru, siendo P. guirahuro de mayor tamañu, y presentando de color mariellu, amás del pechu, tamién la parte baxa del envés (rabadilla).^[5]

Etoloxía[editar | editar la fonte]

Alimentación[editar | editar la fonte]

El pechu mariellu mozu aliméntase d'inseutos, crustáceos, merucos, bárabos y de granes qu'en bandada los busquen cerca de llagunes o bañaos mientres unu d'ellos xixila posáu sobre la vexetación acuática o de la caña d'un árbol.

Vuelu[editar | editar la fonte]

Presenten un vuelu baxu con repetibles aleteos y planeos curtios.

Dormideros[editar | editar la fonte]

Cuando cai l'atapecer les bandaes busquen abellugu nos montes o pacionales.

Depredadores[editar | editar la fonte]

Lo principales depredadores naturales d'esta especie son les aves de presa como'l chimango (Milvago chimango), l'águila mora (Geranoaetus melanoleucus), el taguato común (Buteo magnirostris), los furones y la papalba flava (Didelphis albiventris).

Voz[editar | editar la fonte]

Cuando nun s'atopa en peligru la so voz ta compuesta por xiblos y chirridos agudos, sicasí cuando lo ta alza esos xiblos y chirridos pa sollertar a la bandada. En vuelu canten delles al empar y en forma discontínua.

Reproducción[editar | editar la fonte]

Dómina[editar | editar la fonte]

A partir del mes de setiembre o ochobre los pechu mariellu mozos empiecen a formar pareya, la so dómina reproductiva remata en payares o avientu .

Nial[editar | editar la fonte]

Constrúin un nial con forma de taza fabricáu con cañes y tarmos revocáu con folla o escrementu que lu asitien nos arbustos.

Güevos[editar | editar la fonte]

La fema asitia de 4 a 6 güevos blancos con maches parduces-acolorataes. Dacuando los niales apuerten a parasitados pol Molothrus bonariensis y lleguen ser hasta abandonaos.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Habiten en pacionales, xuncales y carbes xeneralmente atopar cerca de llagunes y bañaos. N'América del Sur Distribúyese por Arxentina nes provincies de Córdoba, San Luis, Chaco, Corrientes, Entre Ríos, Santa Fe y Buenos Aires dacuando rexistróse en Jujuy, Santiago del Estero y en Tucumán, en Brasil distribúyese por (Santa Catarina y Rio Grande do Sul), distribúyese amás pol Uruguái. N'América central distribúyese en Méxicu principalmente nos estaos de Veracruz, Tabasco, Chiapas, Campeche, Yucatán y Quintana Roo..

Situación ecolóxica[editar | editar la fonte]

Magar les captures comerciales illegales, el pechu mariellu mozu ta n'equilibriu ecolóxicu, pero si estes siguen, podría llegar a desequilibrarse ecológicamente.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ BirdLife International (2009). «Pseudoleistes virescens» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1. Consultáu'l 27 de xunetu de 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ITIS Report. «Pseudoleistes virescens (Vieillot, 1819)» (inglés). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009.
↑ ©2006/2007/2008 Marianu Mariña. «Dragón, Pechu Mariellu Brown and Yellow Marshbird (Pseudoleistes virescens) Vieillot 1819» (español). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009. «Biopatagonia - Freebirds»
↑ Ales del Palmar. «185-Pechu mariellu común (Pseudoleistes virescens)» (castellanu). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009. «http://www.alasdelpalmar.com.ar/quien.htm»
↑ www.avespampa.com.ar. «Pechu mariellu grande: Pseudoleistes guirahuro» (castellanu). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

[IUCN-1] BirdLife International (2009). «Pseudoleistes virescens» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2011.1. Consultáu'l 27 de xunetu de 2011.

[itis-2] 2,0 ^2,1 ITIS Report. «Pseudoleistes virescens (Vieillot, 1819)» (inglés). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009.

[A-3] ©2006/2007/2008 Marianu Mariña. «Dragón, Pechu Mariellu Brown and Yellow Marshbird (Pseudoleistes virescens) Vieillot 1819» (español). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009. «Biopatagonia - Freebirds»

[B-4] Ales del Palmar. «185-Pechu mariellu común (Pseudoleistes virescens)» (castellanu). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009. «http://www.alasdelpalmar.com.ar/quien.htm»

[5] www.avespampa.com.ar. «Pechu mariellu grande: Pseudoleistes guirahuro» (castellanu). Consultáu'l 12 de xunetu de 2009.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]