Parque nacional Olympic
| Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
|---|---|
 Abeto nun prau del parque nacional. | |
| Llugar |
 Estaos Xuníos d'América |
| Criterios | Natural: vii, ix |
| Referencia | 151 |
| Inscripción | 1981 (V Sesión) |
| Área | Europa y América del Norte |
 | |
El parque nacional Olympic (n'inglés, Olympic National Park) ye un parque nacional de los Estaos Xuníos alcontráu nel estáu de Washington, na península Olympic. El parque puede estremase en tres rexones: la mariña del Pacíficu, los montes Olympic y el monte templáu húmedu.
Historia del parque
[editar | editar la fonte]El presidente Theodore Roosevelt creó, por aciu proclamación presidencial el monumentu nacional Mount Olympic el 3 de febreru de 1909, con una superficie de 2.586,75 km². Tamién por aciu proclamaciones presidenciales trés presidentes afixeron les sos llendes (William Taft, el 4 de marzu de 1912, redujó 0,64 km²; Woodrow Wilson, el 5 de payares de 1915, menguó 1.267,79 km²; y Calvin Coolidge, el 1 de xunetu de 1929, quitó otros 2,58 km²).
Finalmente, el Congresu autorizó'l 29 de xunu de 1938 el so redesignación como parque nacional. En 1976, el parque foi designáu reserva de la biosfera, y en 1981 foi incluyíu na llista del Patrimoniu de la Humanidá. En 1988, práuticamente la totalidá de la península Olympic foi incluyida na Zona Selvaxe Olympic («Olympic Wilderness Area»), ampliándose d'esta manera la proteición del renos
Xeografía
[editar | editar la fonte]Mariña
[editar | editar la fonte]
La seición costera del parque consiste nuna sablera arenosa y accidentada xunto cola franxa forestal axacente. La Push Ocean Parck Tien un llargor d'unos 117 quilómetros pero'l so anchor ye de pocos quilómetros. Esta seición ta dixebrada de la interior, más grande. Orixinalmente, Roosevelt pretendía conectales por aciu una franxa sigue de terrén, pero'l plan nun se llevó a cabu.
La sablera caltién seiciones intactes de 15 a 30 quilómetros de llargor. En dellos llugares, ta cubierta de grandes roques. Por cuenta de la trupa vexetación arbustiva, el suelu resbalizu, les marees y el clima húmedu y neblinoso, l'accesu ye difícil, anque non tanto como nos montes del interior.
Na desaguada del ríu Hoh habita'l pueblu indíxena hoh; y na ciudá de La Push, na desaguada del ríu Quillayute, viven los quileute.
El senderu más popular, anque'l so accesu ta llindáu, ye'l Ozette Loop, de 14 quilómetros. Dende'l llagu Ozette, un camín de 5 quilómetros traviesa'l banzáu costeru primixeniu de tos xigantes (Thuja plicata). Al llegar al océanu, atópase un senderu de 5 quilómetros complementáu por un percorríu polos puexu pa la marea alta. Esta zona ye la preferida polos makah de Neah Bay. Un tercer ramal de 5 quilómetros ye practicable por aciu pasareles de madera.
Trupos bosquetes crecen xunto al sable, lo que provoca qu'haya tueros cayíos na sablera, a los que s'añedir los que son abasnaos pel ríu Hoh, al sur del parque, que les corrientes tresporten a les sableres.
Montaña glaciares
[editar | editar la fonte]
Nel centru del parque nacional álcense los montes Olympic, coronaos por estensos glaciares. Estos montes son productu de la oroxénesis rellacionada cola subducción de la placa de Juan de Fuca so la placa Norteamericana.
Xeolóxicamente, estos montes tán compuestos por fiendes tectóniques formaes por roques basáltiques y sedimentos oceánicos.
El sector occidental del cordal ta apoderáu pol monte Olympus, con una altitú de 2.428 m. El monte Olympus recibe una nevadura; ta cubiertu por dellos glaciares, el mayor de los cualos ye'l del Hoh, de casi 5 quilómetros de llargor.
Escontra l'este, el cordal ye muncho más ensuga por cuenta de la barrera pa les agües del Pacíficu que constitúi la parte occidental. Nesta zona abonden los altos cumes y les crestes serrapatoses. El picu más altu ye'l monte Deception, con 2.374 metros d'altitú.
Monte templáu
[editar | editar la fonte]
La parte occidental del parque ye la rexón más húmeda de la parte continental de los Estaos Xuníos, y ta cubierta de monte templáu húmedu. Destaquen los montes de los valles del Hoh y del Quinault. Ente los árboles que formen estos montes destaquen los abetos y les picees. Abonden los mofos, que cubren la corteza de los árboles y lleguen a formar húmedes perendengues dende les cañes.
Historia natural
[editar | editar la fonte]Por cuenta de que el parque ta asitiáu nuna península aisllada, dixebrada del continente por una cadena montascosa, desenvolvió munches especies animal y vexetal úniques, como la marmota Marmota olympus. La mariña sur de la península ye tamién el llende sur de los glaciares de la mariña del Pacíficu d'América del Norte, polo que sirvió d'abellugu dende'l que les plantes colonizaron les rexones glaciares del norte.
El parque tamién sirve d'hábitat a munches especies natives de la mariña noroeste del Pacíficu, como'l venáu de Roosevelt (Cervus elaphus roosevelti).
Historia humana
[editar | editar la fonte]
Antes de la llegada de los colonos europeos, la población yera amerindia, que'l so uso de la península llindar a la caza y pesca, anque los recién estudios históricos y arqueolóxicos suxeren un usu más intensu, sobremanera nos praos subalpinos. La mayor parte, si non la totalidá, de les cultures indíxenes viéronse afeutaes adversamente, y de cutiu abrasaes, poles enfermedaes traíes polos europeos y otros factores, polo que los rexistros históricos de los europeos namái amuesen una cultura yá en decadencia.
La puxanza de la industria maderero na mariña del Pacíficu empezó a finales del sieglu XIX, ente que la oposición pública a baltar de los montes nun apaeció hasta los años 1920, coincidiendo col creciente usu del automóvil y la popularización del turismu.
La primer propuesta formal pa la creación d'un parque nacional na península Olympic foi consecuencia de les espediciones de dos destacaes figures de los años 1890: el teniente Joseph O'Neil y el xuez James Wickersham. Tres dellos infructuosos intentos nel parllamentu del estáu de Washington nos años 1900, el presidente Theodore Roosevelt creó'l Monumentu Nacional del Monte Olympus en 1909, principalmente pa protexer les árees subalpinas de cría de les menaes de venaos de Roosevelt de la rexón.
L'interés del públicu pol caltenimientu de la rexón creció hasta que'l presidente Franklin D. Roosevelt creó'l parque nacional en 1938. Sicasí, les batalles polítiques p'acabar con baltar illegal duraron entá munchos años.
Turismu
[editar | editar la fonte]
Hai delles carreteres nel parque, pero nenguna enfusa enforma nel interior. Hai una rede de senderos, pero por cuenta de la estensión del parque, tárdase dellos díes en llegar a les zones más altes del interior. Amás, l'agua ye frecuente, anque en xunetu, agostu y setiembre puede haber llargos periodos secos.
Tamién pueden faese escursiones pola sablera, que la so estensión fai que se tarde dellos díes en percorrela. En ciertos pasaxes más estrechos, les marees pueden llegar a bloquiar dafechu'l pasu.
Pel hibiernu ye bien popular Hurricane Ridge, onde puede practicase l'esquí alpino y nórdico.
Referencies
[editar | editar la fonte]- Tim McNulty: Olympic National Park: A Natural History Guide.
- Carsten Lien: Olympic Battleground: The Power Politics of Timber Preservation.
Referencies
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Parque nacional Olympic.- Olympic National Park
- University of Washington Libraries Digital Collections – The Pacific Northwest Olympic Peninsula Community Museum
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q372093- Multimedia: Olympic National Park