Llingües fino-pérmiques

Llingües fino-pérmiques
Distribución xeográfica	Europa oriental y Asia noroccidental
Países	Estonia; Finlandia; Suecia; Noruega; Rusia
Filiación xenética	Urálicu; Llingües finoúgries; Llingües fino-pérmiques
Subdivisiones	Llingües pérmiques; Llingües fino-volgaiques
	Ver tamién; Idioma - Families - Clasificación de llingües
	[editar datos en Wikidata]

Les llingües fino-pérmiques son un grupu tradicional, pero en disputa, de les llingües uráliques qu'entiende les llingües balto-fíniques, llingües sami, llingües mordvíniques, idioma mari, llingües pérmiques, y ye probable qu'un númberu d'idiomes estinguíos. Na taxonomía tradicional de les llingües uráliques, les fino-pérmiques envalórase que se dixebraron de la llingües ugrofineses alredor del 3000-2500 e. C., y ramificáu en llingües pérmiques y llingües fino-volgaiques alredor del añu 2000 e. C.^[1] Anguaño la validez del grupu como entidá taxonómica cuestiónase.^[2]

El términu llingües fíniques de cutiu utilizóse pa designar a toles llingües fino-pérmiques,^[3]^[4] sobre la base d'una creencia anterior de que les llingües pérmiques taríen muncho más estrechamente rellacionada coles llingües fino-báltiques que coles llingües ugrias.^[1] (In Finnish scholarly usage, Finnic most often refers to the Baltic-Finnic languages alone.^[5])

La interpretación al arrexuntar les llingües fineses/fino-pérmiques puede variar ente los distintos estudiosos, a pesar d'ello toles variaciones traten al pérmicu como una división primaria. Les siguientes propuestes de clasificación amosar por Ruhlen (1987)^[3] y Angela Marcantonio (2002):^[6]

Collinder, 1965	Austerlitz, 1968	Sauvageot & Menges, 1973	Harms, 1974	Vogelin & Vogelin, 1977
Mordvíniques Mari (Cheremis) fino-báltiques Sami Pérmiques	Pérmiques Volga-fineses fino-lapones Sami fino-báltiques	fino-báltiques Sami Volga-fineses Pérmiques	Pérmiques Mari (Cheremis) Finés occidental Mordvíniques Fino-lapones Sami fino-báltiques	Pérmiques fino-volgaiques Volga-fineses Fino-lapones Sami fino-báltiques

Referencies

↑ ^1,0 ^1,1 Taagepera, Rein (1999). The Finno-Ugric republics and the Russian state, páx. 32–33. ISBN 0-415-91977-0.
↑ Salminen, Tapani. «Problems in the taxonomy of the Uralic languages in the light of modern comparative studies».
↑ ^3,0 ^3,1 Ruhlen, Merritt (1987). A Guide to the World's Languages: Volume I, Classification. Stanford University Press, páx. 69. ISBN 0-8047-1250-6.
↑ «Finno-Ugric languages», Finno-Ugric languages, http://www.britannica.com/EBchecked/topic/207644/Finno-Ugric-languages
↑ See "The Finnic languages" by Johanna Laakso in The Circum-Baltic languages: typology and contact, p. 180.
↑ Marcantonio, Angela (2002). The Uralic Language Family: Facts, Myths and Statistics, páx. 57. ISBN 0-631-23170-6.

Llectures esternes

(1998) The Uralic Languages. ISBN 0-415-08198-X.

[Taagepera_1999-1] 1,0 ^1,1 Taagepera, Rein (1999). The Finno-Ugric republics and the Russian state, páx. 32–33. ISBN 0-415-91977-0.

[2] Salminen, Tapani. «Problems in the taxonomy of the Uralic languages in the light of modern comparative studies».

[Ruhlen_1987-3] 3,0 ^3,1 Ruhlen, Merritt (1987). A Guide to the World's Languages: Volume I, Classification. Stanford University Press, páx. 69. ISBN 0-8047-1250-6.

[4] «Finno-Ugric languages», Finno-Ugric languages, http://www.britannica.com/EBchecked/topic/207644/Finno-Ugric-languages

[5] See "The Finnic languages" by Johanna Laakso in The Circum-Baltic languages: typology and contact, p. 180.

[6] Marcantonio, Angela (2002). The Uralic Language Family: Facts, Myths and Statistics, páx. 57. ISBN 0-631-23170-6.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]