Saltar al conteníu

Joseph John Thomson

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Joseph John Thomson
42. Presidente de la Royal Geographical Society (es) Traducir

1915 - 1920
William Crookes - Charles Scott Sherrington
presidente de la Royal Society (es) Traducir

1915 - 1920
William Crookes - Charles Scott Sherrington
Vida
Nacimientu Cheetham Hill (en) Traducir[1]18 d'avientu de 1856[2]
Nacionalidá Bandera del Reinu Xuníu Reinu Xuníu
Muerte Cambridge[3]30 d'agostu de 1940[4] (83 años)
Sepultura Abadía de Westminster[5]
Familia
Padre Joseph James Thomson
Madre Emma Swindells
Casáu con Rose Thomson (en) Traducir [6]
Fíos/es
Hermanos/es
Estudios
Estudios Universidá de Manchester
Universidá Victoria de Manchester
Trinity College (es) Traducir
Universidá de Cambridge
Direutor de tesis Lord Rayleigh (es) Traducir
Direutor de tesis de Ernest Rutherford
Theodore Lyman
John Sealy Townsend (es) Traducir
Władysław Natanson
Paul Langevin
Owen Willans Richardson
Niels Bohr
Francis William Aston
Edward Victor Appleton (es) Traducir
William Lawrence Bragg (es) Traducir
G. I. Taylor (es) Traducir
Arthur Llewelyn Hughes (en) Traducir
Harold A. Wilson (es) Traducir
Robert William Ditchburn
Hugh Longbourne Callendar
Ernest B. Ludlam
Llingües falaes inglés[7]
Alumnu de Lord Rayleigh (es) Traducir
Profesor de Robert Oppenheimer
Charles Glover Barkla
Charles Wilson
Francis William Aston
William Henry Bragg
Max Born
John Sealy Townsend (es) Traducir
Balthasar van der Pol
John Zeleny
Daniel Frost Comstock
T. H. Laby
H. Stanley Allen
Oficiu físicu, matemáticuprofesor universitariu
Emplegadores Universidá de Cambridge
Trabayos destacaos Modelu atómicu de Thomson
Premios
Nominaciones
Miembru de Royal Society
Internacia scienca asocio esperanta (es) Traducir
Academia de Ciencies de San Petersburgu
Academia de Ciencies de la Xunión Soviética
Real Academia de les Ciencies de Suecia
Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
Academia de Ciencies de Rusia
Academia Prusiana de les Ciencies
Accademia Nazionale delle Scienze detta dei XL
Academia de les Ciencies de Baviera
Real Academia d'Artes y Ciencies de los Países Baxos
Academia Nacional de Ciencies de los Estaos Xuníos
Accademia delle Scienze di Torino
Creencies
Relixón anglicanismu
Cambiar los datos en Wikidata

Joseph John "J.J." Thomson (18 d'avientu de 1856Cheetham Hill (en) Traducir – 30 d'agostu de 1940Cambridge) foi un científicu británicu, descubridor del electrón, de los isótopos ya inventor del espectrómetru de masa. En 1906 foi gallardoniáu col Premiu Nobel de Física.

Biografía

[editar | editar la fonte]
Thomson, 1861.

Thomson nació'l 18 d'avientu de 1856 en Cheetham Hill, un distritu de Mánchester n'Inglaterra, y tenía ascendencia escocesa. En 1870 estudió inxeniería nel Owens College, güei parte de la Universidá de Mánchester, y treslladóse al Trinity College de Cambridge en 1876. En 1880, llogró la so llicenciatura en Matemátiques (Segunda Wrangler y segundu premiu Smith) y MA (llogrando'l Premiu Adams) en 1883. En 1884 convertir en profesor de Física en Cavendish. Unu de los sos alumnos foi Ernest Rutherford, quien más tarde sería'l so socesor nel puestu.

En 1890 casóse con Rose Elizabeth Paget, fía de sir Edward George Paget, médicu, entós Regius Profesor de Medicina (Regius Professor of Physic) en Cambridge. Con ella, foi padre d'un fíu, George Paget Thomson, y una fía, Joan Paget Thomson. El so fíu convertir nun destacáu físicu, quien de la mesma foi gallardoniáu col Premiu Nobel de Física en 1937 por demostrar les propiedaes de tipu ondulatoriu de los electrones.

J.J. Thomson foi gallardoniáu col Premiu Nobel de Física en 1906, «en reconocencia de los grandes méritos de les sos investigaciones teóricu y esperimental na conducción de la eletricidá xenerada polos gases». Foi nomáu caballeru en 1908 y nomáu na Orde del Méritu en 1912. En 1914 dio'l Romanes Lecture en Oxford sobre la teoría atómica. En 1918 foi nomáu rector del Trinity College de Cambridge, onde conoció a Niels Bohr, onde permaneció hasta la so muerte. Morrió'l 30 d'agostu de 1940 y foi soterráu na Abadía de Westminster, cerca de sir Isaac Newton.

Thomson foi escoyíu miembru de la Royal Society el 12 de xunu de 1884, y darréu foi'l so presidente de 1915 a 1920. En 1887 afayó'l electron y propunxo un modelu nel cual l'átomu tenía carga positiva

Trabayos sobre los rayos catódicos

[editar | editar la fonte]
Segunda congresu Solvay (1913). Puede reparase a Thomson el cuartu pela izquierda de la fila inferior, asitiáu ente Wilhelm Wien y Emil Warburg

Thomson realizó una serie d'esperimentos en tubos de rayos catódicos, que lu conducieron al descubrimientu de los electrones. Thomson utilizó'l tubu de Crookes en tres experimentos distintos.

Tercer esperimentu

[editar | editar la fonte]

Nel so tercer esperimentu (1897), Thomson determinó la rellación ente la carga y la masa de los rayos catódicos, al midir cuántu s'esvien per un campu magnéticu y la cantidá d'enerxía que lleven. Atopó que la rellación carga/masa yera más d'un millar de vegaes cimera a la del ion Hidróxenu, lo que suxer que les partícules son bien llixeres o bien cargaes.

Les conclusiones de Thomson fueron coraxoses: los rayos catódicos taben fechos de partícules que llamó "corpúsculos", y estos corpúsculos veníen de dientro de los átomos de los electrodos, lo que significa que los átomos son, ello ye que divisibles. Thomson imaxinó que l'átomu componer d'estos corpúsculos nun mar llenu de carga positiva; a esti modelu del átomu, atribuyíu a Thomson, llamóse-y el modelu de pudín de pases.

En 1906 foi gallardoniáu col Premiu Nobel de Física pol so trabayu sobre la conducción de la eletricidá al traviés de los gases.

La imposibilidá d'esplicar que l'átomu ta formáu por un nucleu compactu y una parte esterior denomada corteza implica qu'otros científicos como Ernest Rutherford o Niels Bohr siguieren cola so investigación y establecieron otres teoríes nes que los átomos teníen partes estremaes.

Descubrimientu de los isótopos

[editar | editar la fonte]

Tamién Thomson invento los rayos positivos y, en 1911, afayó la manera d'utilizalos pa dixebrar átomos de distinta masa. L'oxetivu consiguióse esviando los rayos positivos por aciu campos llétricos y magnéticos (espectrometría de mases). Asina afayó que'l neón tien dos isótopos (el neón-20 y el neón-22).

Na esquina inferior derecha d'esta placa fotográfica hai marques pa los dos isótopos del neón, neón-20 y neón-22. En 1913, como parte de la so esploración na composición de los rayos canales, Thomson enrió una corriente de neón ionizado por aciu un campu magnético y un campu llétrico y midió la so esviación asitiando una placa fotográfica nel camín del rayu. Thomson reparó dos parches de lluz sobre la placa fotográfica (ver imaxe a la derecha), lo que supón dos paráboles d'esviación. Thomson llegó a la conclusión de que'l gas neón componer de dos tipos d'átomos de distintes mases atómiques (neón-20 y neón-22).

Otros trabayos

[editar | editar la fonte]

Thomson en 1906 demostró que'l hidróxenu tien un únicu electrón. Dexa confirmar o refugar diverses teoríes anteriores sobre númberu de los electrones, al igual que'l carbonu.

Thomson propunxo'l segundu modelu atómicu (El primeru foi propuestu por Dalton en 1794), que podía caracterizase como una esfera de carga positiva na cual encuállense los electrones.

Tamién analizó l'espardimientu d'ondes empuestes.

Estreme del Premiu Nobel de Física (1906), fuéron-y concedíos los siguientes premios:

Placa conmemorativa a J. J. Thomson en Cambridge

En 1991, el thomson (Th) foi propuestu polos químicos como unidá de midida masa-carga en espectroscopia de mases.[18] Esta unidá defínese como:

Sicasí, pasó a ser una unidá obsoleta, y nun s'incorporó al Sistema Internacional.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. URL de la referencia: https://www.nobelprize.org/prizes/physics/1906/thomson/biographical/. Data de consulta: 6 marzu 2023.
  2. Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 12386792g. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  3. Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: mzk2010585094. Data de consulta: 29 xineru 2023.
  4. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  5. Afirmao en: Find a Grave. Data de consulta: 22 xunu 2024. Llingua de la obra o nome: inglés.
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 Afirmao en: Kindred Britain.
  7. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  8. Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/J-J-Thomson. Data de consulta: 2 mayu 2018. Llingua de la obra o nome: inglés.
  9. «The Nobel Prize in Physics 1906» (inglés). nobelprize.org. Fundación Nobel. Consultáu'l 3 agostu 2015.
  10. URL de la referencia: https://www.fi.edu/en/laureates/joseph-john-thomson.
  11. «Award winners : Copley Medal» (inglés). Royal Society. Consultáu'l 30 avientu 2018.
  12. URL de la referencia: https://www.thersa.org/about/albert-medal/past-winners.
  13. URL de la referencia: https://thejohnscottaward.github.io/jsc/1901-1950.html.
  14. «Liste des docteurs honoris causa de l'Université de Paris de 1918 à 1933 inclus» (francés). Annales de l'Université de Paris páxs. 90-95 (1934).
  15. URL de la referencia: https://www.scientificlib.com/en/Physics/Info/GuthrieMedalAndPrize.html.
  16. 16,0 16,1 16,2 16,3 16,4 Afirmao en: nobelprize.org. Identificador de nominación de persona al Premio Nobel: 9247. Editorial: Fundación Nobel. Llingua de la obra o nome: inglés.
  17. Afirmao en: www.accademiadellescienze.it. Accademia delle Scienze di Torino ID: joseph-john-thomson. Data de consulta: 1r avientu 2020. Llingua de la obra o nome: italianu.
  18. Cooks, R. G.; A. L. Rockwood (1991). «The 'Thomson'. A suggested unit for mass spectroscopists». Rapid Communications in Mass Spectrometry 5 (2):  p. 93. 
  19. «Thomson» (inglés). Gazetteer of Planetary Nomenclature. Flagstaff: USGS Astrogeology Research Program.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]