Centaurea jacea

De Wikipedia
  1. Elementu de la llista numberada
Centaurea jacea
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Asteridae
Orde: Asterales
Familia: Asteraceae
Subfamilia: Carduoideae
Tribu: Cynareae
Subtribu: Centaureinae
Xéneru: Centaurea
Especie: C. jacea
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Centaurea jacea, ye una especie de planta de la familia de les Asteracees.

Ilustración
Detalle de la flor
Detalle de la flor
En sellu postal de la URSS
Ilustración

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye una planta yerbácea perenne qu'algama los 10-80 cm d'altor, y produz les sos flores de color púrpura, principalmente de xunu a setiembre.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Ye nativa de les praderíes seques y montes abiertos de toa Europa.

Propiedaes[editar | editar la fonte]

Principios activos: contién centaurina, colorante, potasiu, magnesiu, tanín, mucílagos.[1]

Indicaciones: úsase como tónicu amargosu, estomacal, diuréticu, antitérmico, febrífugo, vulnerario. Úsase como dixestivu y pa menguar l'ardor producíu poles fiebres infantiles. La centaurina ye un tónicu eficaz en dixestiones difíciles. L'agua destilada úsase como coliriu en conxuntivitis. Úsase'l raigañu. Recoyer a finales de branu.[1]

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Centaurea jacea describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 914. 1753.[2]

Etimoloxía

Centaurea: nome xenéricu que procede del griegu kentauros, homes-caballos que conocíen les propiedaes de les plantes melecinales.

jacea: epiteto llatín que significa "cayíu, postráu o cháu".[3]

Sinonimia
  • Setachna amara (L.) Dulac [1867]
  • Centaurea jacea subsp. jungens Gugler [1904]
  • Centaurea commutata (W.D.J.Koch) Stankov
  • Centaurea amara L. [1763]
  • Setachna fimbriata Dulac [1867]
  • Rhaponticum jacea (L.) Scop. [1772]
  • Jacea supina Lam. [1779]
  • Jacea pratensis Lam. [1779]
  • Jacea decumbens Delarbre [1800]
  • Jacea communis Delarbre [1800]
  • Cyanus jacea (L.) P.Gaertn., B.Mey. & Scherb. [1801]
  • Centaurea pratensis Salisb.[4]
  • Centaurea amara proles amara
  • Centaurea variabilis H.Lév.[5]
  • Behen jacea Hill
  • Calcitrapa jacea (L.) Peterm.
  • Calcitrapa pratensis (Salisb.) Peterm.
  • Centaurea consimilis
  • Centaurea croatica (Hayek) Soest
  • Centaurea decumbens Dubois ex Pers.
  • Centaurea hastata Gugler
  • Centaurea humifusa Gueldenst. ex Ledeb.
  • Centaurea jungens Gugler
  • Centaurea llaceria Simonk.
  • Centaurea lusitanica (Hayek) Soest
  • Centaurea majuscula (Rouy) Soest
  • Centaurea media Gugler
  • Centaurea mollis Schleich.
  • Centaurea nemophila Jord. ex Nyman
  • Centaurea nigrescens Gren. & Godr.
  • Centaurea platylepis Peterm.
  • Centaurea scopulicola (Rouy) v.Soest
  • Centaurea syrmiensis Gugler
  • Centaurea viretorum Jord. ex Nyman
  • Cyanus collinus
  • Cyanus jacea
  • Jacea tomentosa Gilib.[6]
subsp. dracunculifolia (Dufour) A.Bolòs
  • Centaurea dracunculifolia Dufour
  • Jacea thrinciifolia (Dufour) Holub
subsp. forojuliensis (Poldini) Greuter
  • Centaurea forojuliensis Poldini
subsp. julica (Hayek) Greuter
  • Centaurea haynaldii subsp. julica (Hayek) E. Mayer
  • Centaurea haynaldii var. julica Hayek
  • Centaurea julica (Hayek) Soest
subsp. sustituta (Czerep.) Mikheev
  • Centaurea sustituta Czerep.
  • Jacea sustituta (Czerep.) Soják
  • Centaurea pannonica subsp. sustituta Dostál
subsp. timbalii (Martrin-Donos) Braun-Blanq. & al.
  • Centaurea amara subsp. timbalii (Martrin-Donos) Braun-Blanq. & al.
  • Centaurea approximata (Rouy) Rouy
  • Centaurea timbalii Martrin-Donos
  • Centaurea vinyalsii subsp. approximata (Rouy) Dostál
subsp. vinyalsii (Sennen) O.Bolòs & al.
  • Centaurea amara subsp. angustifolia Gremli
  • Centaurea amara var. mairei Arènes
  • Centaurea vinyalsii Sennen
subsp. weldeniana (Rchb.) Greuter
  • Centaurea amara subsp. weldeniana (Rchb.) Kušan
  • Centaurea weldeniana Rchb.
  • Centaurea weldeniana var. balcanica Hayek
  • Jacea weldeniana (Rchb.) Holub[7]

Nome común[editar | editar la fonte]

Nun hai conseñaos nomes comunes n'asturianu pa esta especie.

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. 1,0 1,1 «Centaurea jacea». Plantes útiles: Linneo. Consultáu'l 27 de payares de 2009.
  2. «Centaurea jacea». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 1 d'agostu de 2012.
  3. En Nomes Botánicos
  4. Sinónimos en Tela Botánico
  5. Sinónimos en Real Xardín Botánicu
  6. Centaurea jacea en PlantList
  7. Centaurea jacea subesp. en PlantList

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Abrams, L. & R. S. Ferris. 1960. Bignonias to Sunflowers. 4: 732 pp. In L. Abrams Ill. Fl. Pacific States. Stanford University Press, Stanford.
  2. Böcher, T. W., K. Holmen & K. Jacobsen. 1968. Fl. Greenland (ed. 2) 312 pp.
  3. Cronquist, A. J. 1980. Asteraceae. 1: i–xv, 1–261. In Vasc. Fl. S.E. U. S.. The University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  4. Cronquist, A. J. 1994. Vascular plants of the intermountain west, U.S.A. 5: 1–496. In A. J. Cronquist, A. H. Holmgren, N. H. Holmgren, J. L. Reveal & P. K. Holmgren (eds.) Intermount. Fl.. Hafner Pub. Co., New York.
  5. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  6. Flora of North America Editorial Committee, e. 2006. Magnoliophyta: Asteridae, part 6: Asteraceae, part 1. 19: i–xxiv. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
  7. Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  8. Gleason, H. A. & A. J. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  9. Hitchcock, C. H., A. J. Cronquist, F. M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Compositae. Part V.: 1–343. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  10. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
  11. Scoggan, H. J. 1979. Dicotyledoneae (Loasaceae to Compositae). Part 4. 1117–1711 pp. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
  12. Voss, E. G. 1996. Michigan Flora, Part III: Dicots (Pyrolaceae-Compositae). Cranbrook Inst. of Science, Ann Arbor.
  13. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur (Arxentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguái y Uruguái). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1–983; 107(2): i–xx, 985–2286; 107(3): i–xxi, 2287–3348.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]