Principáu de Vladímir-Súzdal

	estáu desapaecíu
Alministración
Capital	Rostov (es) ; Súzdal (es) ; Vladímir
Forma de gobiernu	monarquía feudal ; monarquía
Llingües oficiales	antiguu eslavu oriental ; eslavu eclesiásticu
Relixón oficial	cristianismu ortodoxu
Xeografía
Coordenaes	56°07′43″N 40°24′21″E / 56.1286°N 40.4058°E

El Principáu de Vladímir-Súzdal, Gran Ducáu de Vladímir-Súzdal^[1] (rusu: Влади́миро-Су́здальское кня́жество) o Rus de Vladímir-Súzdal (Влади́мирско-Су́здальская Русь) foi unu de los grandes principaos qu'asocedieron a la Rus de Kiev como principal potencia eslava dende finales del sieglu XII hasta les acabadures del sieglu XIV. Consideráu tradicionalmente como'l trubiecu del idioma y la nacionalidá ruses, Vladímir-Súzdal evolucionaría gradualmente hasta tresformase nel Gran Ducáu de Moscú.

Entamos

La veneración de la *Theotokos* como santa proteutora de Vladímir foi introducida pol príncipe Andréi Bogoliubski, quien lu dedicó numberoses ilesies ya instaló nel so palaciu una imaxe venerada, conocida como la Virxe de Vladímir.

A mediaos del sieglu XII la Rus de Kiev se desintegró en tierres y principaos independientes. La Rus del Sur, castigada por tribus nómades y debilitada poles constantes discordias intestinas ente los príncipes, adulces acabó perdiendo'l so grandor. Entós, el centru de la vida político y económico treslladar al nordeste, a la cuenca del Volga cimeru.

El principáu ocupó un vastu territoriu nel nordeste de la Rus de Kiev llindáu, aproximao, pelos ríos Volga, Oká y Dviná Septentrional.^[2] Nel sieglu XI, la capital local foi Rostov la Grande, y les principales ciudaes incluyíen Súzdal, Yaroslavl y Belozersk. Nesta dómina, les tierres ente l'Oká y el Volga, tamién conocida como Rus Zalésskaya, quedaben na periferia de la Rus de Kiev. Les sos tierres, riques dende'l puntu de vista agrícola, con numberosos ríos y regueros, montes y praos, namái empezaba a poblase. Nengún de los príncipes de Kiev interesar por elles.

Vladímir II Monómaco, al asegurar los sos derechos al principáu en 1093, treslladó la capital de Rostov a Súzdal.^[3] Quince años más tarde (1108), fortaleció y reconstruyó la ciudá de Vladímir, nel marxe abrupto del ríu Kliazma, a 31 km al sur de Súzdal.

A la muerte del príncipe en 1125, esta tierra dixebrar de la Rus del Sur, y el so fíu Yuri Dolgoruki convertir nel so primer príncipe. Treslladó la sede del principáu a Vladímir en 1157. Los boyardos de Rostov y Súzdal, sicasí, yeren ronciegos a perder la supremacía, y siguió una curtia guerra civil. Ye la dómina en que se produció l'activa colonización de les tierres nororientales, nes que'l nuevu príncipe tuvo gran participación, construyendo ciudaes, ilesies y monesterios. Sicasí, el príncipe nun perdía les esperances d'ocupar el tronu de Kiev y caltenía constantes guerres pol gran principáu. Nuna d'estes batalles Yuri Dolgoruki llogró ocupar Moscú (1147), daquella aldegues que pertenecíen al boyardo Stepán Kuchka. En 1156, en Moscú, por orde so, constrúyese una fortificación de madera y un foso alredor.

A mediaos del sieglu XII, cuando les tierres meridionales de la Rus fueron sistemáticamente asaltaes por nómades túrquicos, la so población empezó a emigrar escontra'l norte. No qu'enantes yeren zones montiegues, conocíes como Zalesye (esto ye, Transbosquia), estableciéronse numberosos asentamientos nuevos. La fundación de Pereslavl, Kostromá, Dmítrov, Moscú, Yúriev-Polski, Úglich y Tver atribuyéronse (polos cronistes o la lleenda popular) a Yuri Dolgoruki. Les principales ciudaes del principáu de Súzdal seríen, asina, Rostov, Yaroslavl, Súzdal, Vladímir, Tver, Nizhni Nóvgorod y Moscú.

En 1155 el príncipe Yuri algama la so meta y conviértese nel gran príncipe de Kiev, pero dos años más tarde ye envelenáu polos boyardos d'esta ciudá.

Desenvolvimientu del principáu

Andréi Bogoliubski, fíu de Yuri Dolgoruki, fuera unviáu pol so padre al norte y convidáu polos boyardos del llugar a gobernar estos territorios. Ye a Andréi el Piadosu a quien tien d'otorgase'l méritu de llevar a Vladímir al so zenit del poder políticu. Andréi foi un gobernante sobromanera dotáu, que trató con desdeñu a los antiguos centros de poder como Kiev. Dempués de quemar Kiev en 1169, refugó aceptar el tronu de Kiev y en llugar d'ello entronizó al so hermanu menor, Gleb de Kiev. La so capital de Vladímir foi para él una esmolición enforma mayor, y enguapecer con ilesies y monesterios de piedra blanca. Andréi foi asesináu polos boyardos na so residencia suburbana de Bogoliúbovo en 1174.

Dempués d'un curtiu interregno, l'hermanu de Andréi, Vsévolod III aseguró'l tronu. Siguió la mayor parte de les polítiques del so hermanu, y de nuevu sometió a Kiev en 1203. El principal enemigu de Vsévolod, sicasí, foi'l Principáu de Riazán meridional, que al paecer amenó discordia dientro de la familia principesca, y el poderosu estáu túrquico de Bulgaria del Volga, que partía con Vladímir-Súzdal pel este. Dempués de delles campañes militares, Riazán amburó hasta los cimientos, y los búlgaros viéronse obligaos a pagar tributu.

La muerte de Vsévolod en 1212 provocó un seriu conflictu dinásticu. El so fíu mayor, Konstantín, llogró'l sofitu de los poderosos boyardos de Rostov y Mstislav el Valiente de Kiev, espulsó al herederu legítmo, el so hermanu Yuri, de Vladímir a Rostov. Namái seis años dempués, a la muerte de Konstantín, llogró Yuri tornar a la capital. Yuri foi un despiadáu gobernante que ganó decisivamente a la Bulgaria del Volga ya instaló al so hermanu Yaroslav en Nóvgorod. El so reináu, sicasí, acabó en catástrofe, cuando les hordas mongoles a les órdenes de Batu Kan tomaron y quemaron Vladímir en 1238. Dempués afararon otres de les principales ciudaes de Vladímir-Súzdal mientres la invasión mongola de Rusia.

Xugu mongol

Nin Vladímir, nin nenguna de les ciudaes más antigües, llograron recuperase tres la invasión mongola. El principáu rápido se desintegró n'once pequeños principaos: Moscú, Tver, Pereslavl, Rostov, Yaroslavl, Úglich, Belozersk, Kostromá, Nizhni Nóvgorod, Starodub del Kliazma y Yúriev-Polski. Toos ellos reconocieron nominalmente la soberanía del Gran Príncipe de Vladímir, quien yera nomáu por el mesmu Gran Kan. Inclusive'l popular Alejandro Nevski de Pereslavl tuvo qu'allegar a la capital del Gran Kan en Karakórum pa ser nomáu como Gran Príncipe en Vladímir.

A finales del sieglu, namái tres ciudaes, Moscú, Tver y Nizhni Nóvgorod, entá lluchaben pol títulu de Gran Príncipe. Los sos gobernantes, una vegada instalaos como grandes príncipes de Vladímir, nin siquier esmolecíense por dexar la capital y establecese permanentemente en Vladímir. Cuando'l metropolita Pedro (Metropolita de Kiev y Toa Rusia) treslladó la so sede de Vladímir a Moscú en 1325, quedó claro que'l Gran Ducáu de Moscú asocediera con ésitu a Vladímir como centru principal del poder na Rus nororiental.

Grandes príncipes de Vladímir-Súzdal

1168 - 1174 Andréi Bogoliubski, primer gran príncipe de Vladímir, fíu de Yuri Dolgoruki
1174 - 1176 Mijaíl, fíu de Yuri Dolgoruki
1176 - 1212 Vsévolod el Gran Nial, 11º fíu de Yuri Dolgoruki
1212 - 1216 Yuri II, tercer fíu de Vsévolod el Gran Nial
1216 - 1218 Constantín I, fíu mayor de Vsévolod el Gran Nial
1218 - 1238 Yuri II, restauráu *

1238 - 1246 Yaroslav II, cuartu fíu de Vsévolod el Gran Nial

1246 - 1249 Sviatoslav III, sestu fíu de Vsévolod el Gran Nial
1249 - 1252 Andrés II, tercer fíu de Yaroslav II
1252 - 1263 Alejandro Nevski, cuartu fíu de Yaroslav II *

1264 - 1271 Yaroslav III, fíu de Yaroslav II * 1272 - 1277 Basilio de Kostromá, fíu menor de Yaroslav II * 1277 - 1294 Dmitri de Pereslavl, segundu fíu d'Alejandro Nevski

1294 - 1304 Andréi de Gorodéts, fíu d'Alejandro Nevski
1304 - 1318 Miguel Yaroslávich, segundu fíu de Yaroslav III *

1318 - 1322 Yuri de Moscú

1322 - 1326 Dimitri de Tver
1326 - 1327 Alejandro de Tver
1328 - 1341 Iván I de Moscú (Iván Kalitá)
1341 - 1353 Simeón de Moscú (Simeón l'Arguyosu)
1353 - 1359 Iván II de Moscú (Iván el Bonu)
1359 - 1362 Dmitri Donskói

Referencies

↑ «RUSSIA, Slavic Languages, Orthodox Calendar, Russian Battleships». Friesian.com. Consultáu'l 28 de xunetu de 2013. «La pallabra en rusu ye orixinalmente Knyaz, que faise distintu de la usada n'alemán pa "duque", gertsog (transliterada como herzog), y la del llatín pa "príncipe", prints. El problema vese yá que nos tiempos modernos un hermanu del Zar yera siempres nomáu como Velikii Knyaz y traducíase comunmente como "Grand Duque" por analoxía a la tradición de conceder el títulu de Duque a los hermanos de los reis d'Inglaterra y Francia. Esta ambigüedá esiste tamién n'otra llingües eslaves, nes que "príncipe" o "duque" solíense traducir como'l sinónimu de Príncipe. Exemplos:kníze en checu, knez en serbo-croata, ksiaze en polacu, knieza n'eslovacu, kunigaikshtis en lituanu, y voivoda n'húngaru.»
↑ Рыбаков, 1982, p. 547.
↑ Yury Dolgoruky in Grand Soviet Encyclopedia

Bibliografía

Киевская Русь и русские княжества XII—XIII вв., Наука

Ver tamién

Zares de Rusia

[1] «RUSSIA, Slavic Languages, Orthodox Calendar, Russian Battleships». Friesian.com. Consultáu'l 28 de xunetu de 2013. «La pallabra en rusu ye orixinalmente Knyaz, que faise distintu de la usada n'alemán pa "duque", gertsog (transliterada como herzog), y la del llatín pa "príncipe", prints. El problema vese yá que nos tiempos modernos un hermanu del Zar yera siempres nomáu como Velikii Knyaz y traducíase comunmente como "Grand Duque" por analoxía a la tradición de conceder el títulu de Duque a los hermanos de los reis d'Inglaterra y Francia. Esta ambigüedá esiste tamién n'otra llingües eslaves, nes que "príncipe" o "duque" solíense traducir como'l sinónimu de Príncipe. Exemplos:kníze en checu, knez en serbo-croata, ksiaze en polacu, knieza n'eslovacu, kunigaikshtis en lituanu, y voivoda n'húngaru.»

[FOOTNOTEРыбаков1982{{{c}}}547-2] Рыбаков, 1982, p. 547.

[3] Yury Dolgoruky in Grand Soviet Encyclopedia

[1]

[2]

[3]