T Monocerotis

De Wikipedia
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Ficha d'oxetu celesteT Monocerotis
estrella[1], Estrella binaria espectroscópica[2], Estrella variable[3], classical Cepheid variable (en) Traducir[3] y near-IR source (en) Traducir[1]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 96,30416531705 °[4]
Declinación (δ) 7,08571071747 °[4]
Distancia a la Tierra 1400,364 pc
Magnitú aparente (V) 5,98 (banda V)
Constelación Monoceros
Velocidá de rotación 21 km/s[6]
Velocidá radial 29,34 km/s[7]
Parallax 0,7141 mas[4]
Gravedá superficial 7 cm/s²[8]
Tipu espectral G3Iabv+A0p[9]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 6h 25m 13s, 7° 5′ 8.559″

T Monocerotis (T Mon / HD 44990 / HR 2310)[10] ye'l nome d'una estrella variable cefeida na constelación de Monoceros, visualmente asitiada 2º al noroeste de ε Monocerotis. Xunto con Eta Aquilae y X Sagittarii ye una de les cefeides consideraes fáciles d'atopar nel cielu nocherniegu.[11] Alcuéntrase a 1350 pársecs o 4400 años lluz del Sistema Solar.[12]

El rellumu de T Monocerotis varia ente magnitú aparente +5,58 y +6,62 nun periodu de 27,0247 díes.[13] Esti periodu foi aumentando col tiempu, siendo enantes del añu 1900 de 27,0092 díes.[14] El so cambéu en rellumu va acompañáu d'un cambéu nel so tipu espectral, dende F7Iab a K1Iab.

T Monocerotis ye una cefeida clásica, clase de variables integrada por estrelles pulsantes moces de Población I, de normal superxigantes con una lluminosidá y tamañu considerablemente mayores que'l Sol. La temperatura efectivo de T Monocerotis ye d'aproximao 5200 K[12] y la so lluminosidá ye 4985 vegaes mayor que la lluminosidá solar.[15] El so radiu mediu ye 131 vegaes más grande que'l del Sol,[16] equivalente a 0,61 UA. Sicasí, por cuenta de les pulsaciones qu'esperimenta, la diferencia ente'l so radiu máximu y mínimu ye igual a 33 vegaes el radiu solar.[17] Tien una masa aproximao siete veces mayor que la masa solar.[15] Presenta un conteníu metálico más altu que'l del Sol ([Fe/H] = +0,23). Tolos elementos evaluaos, a esceición del manganesu, son «sobreabundantes» en rellación a los niveles solares, destacando nesti apartáu'l lantanu, que la so bayura relativa ye 3,5 vegaes mayor.[12]

L'estudiu del espectru ultravioleta en distintes fases del ciclu, llográu col International Ultraviolet Explorer, suxure la esistencia d'una acompañante, una estrella de cerca de la secuencia principal de tipu espectral A0V y 10.000 K de temperatura efectivo.[18]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: SIMBAD.
  2. ↑ Dimitri Pourbaix (setiembre 2004). «SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2):  páxs. 727–732. doi:10.1051/0004-6361:20041213. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Afirmao en: General Catalogue of Variable Stars.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Afirmao en: Gaia EDR3. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 3 avientu 2020.
  5. ↑ Afirmao en: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2002.
  6. ↑ Afirmao en: Catalogue of rotational velocities of the stars. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: xunu 1970.
  7. ↑ Afirmao en: Gaia DR2. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  8. ↑ Eva Grebel (11 febreru 2016). «SP_Ace: a new code to derive stellar parameters and elemental abundances» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics:  páxs. 2–2. doi:10.1051/0004-6361/201526758. 
  9. ↑ Howard E. Bond (11 setiembre 2013). «BINARY CEPHEIDS: SEPARATIONS AND MASS RATIOS IN 5 M ☉ BINARIES» (n'inglés). The Astronomical Journal (4):  páxs. 93. doi:10.1088/0004-6256/146/4/93. 
  10. ↑ T Monocerotis (SIMBAD)
  11. ↑ Estrelles masives y cómo midir les sos propiedaes por Pablo Lonnie Pacheco (astronomos.org) 29 de setiembre de 2008, visitáu'l 20 de xunetu de 2011.
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Luck, R. Earle; Lambert, David L. (2011). «The Distribution of the Elements in the Galactic Disk. III. A Reconsideration of Cepheids from l = 30° to 250°». The Astronomical Journal 142 (4). id. 136. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/bib_query?arXiv:1108.1947. 
  13. ↑ T Monocerotis (General Catalogue of Variable Stars)
  14. ↑ T Monocerotis (Alcyone)
  15. ↑ 15,0 15,1 Hohle, M. M.; Neuhäuser, R.; Schutz, B. F. (2010). «Masses and luminosities of O- and B-type stars and rede supergiants». Astronomische Nachrichten 331 (4). p. 349. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010AN....331..349H&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  16. ↑ Neilson, Hilding R.; Lester, John B. (2008). «On the Enhancement of Mass Loss in Cepheids Due to Radial Pulsation». The Astrophysical Journal 684 (1). páxs. 569-587. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2008ApJ...684..569N&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  17. ↑ Moskalik, P.; Gorynya, N. A. (2005). «Mean Angular Diameters and Angular Diameter Amplitúes of Bright Cepheids». Acta Astronomica 55. páxs. 247-260. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?2005AcA....55..247M&db_key=AST. 
  18. ↑ Mariska, J. T.; Doschek, G. A.; Feldman, O. (1981). «The detection of companion stars to the Cepheid variables ETA Aquilae and T Monocerotis». NASA. Goddard Space Flight Center The Universe at Ultraviolet Wavelengths: The First Two Yrs. of Intern. Ultraviolet Explorer p 209-215 (SEE N81-25893 16-90). http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?1980IUE80......209M&db_key=AST&nosetcookie=1. 

Coordenaes: Sky map 6h 25m 13s, 7° 5′ 8.559″

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=T_Monocerotis&oldid=3999680»