Saltar al conteníu

Simone Veil

De Wikipedia
Nun confundir cola filósofa francesa Simone Weil.
Simone Veil
21. Sillón 13 de la Academia Francesa (es) Traducir

20 payares 2008 - 30 xunu 2017
Pierre Messmer - Maurizio Serra
Miembro del Consejo Constitucional de Francia (es) Traducir

marzu 1998 - marzu 2007
Jean Cabannes - Renaud Denoix de Saint Marc
Ministerio de Asuntos Sociales, Salud y Derechos de las Mujeres de Francia (es) Traducir

29 marzu 1993 - 18 mayu 1995
Bernard Kouchner - Élisabeth Hubert
eurodiputada

25 xunetu 1989 - 30 marzu 1993
Distritu: Francia (es) Traducir
Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1989
eurodiputada

24 xunetu 1984 - 24 xunetu 1989
Distritu: Francia (es) Traducir
Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1984
eurodiputada

17 xunetu 1979 - 30 marzu 1993
← ensin valor - Jean-Marie Vanlerenberghe
12. presidente del Parllamentu Européu

17 xunetu 1979 - 19 xineru 1982
Emilio Colombo - Piet Dankert
eurodiputada

17 xunetu 1979 - 23 xunetu 1984
Distritu: Francia (es) Traducir
Eleiciones: eleiciones al Parllamentu Européu de 1979
Ministerio de Asuntos Sociales, Salud y Derechos de las Mujeres de Francia (es) Traducir

27 mayu 1974 - 4 xunetu 1979
Michel Poniatowski - Michel Poniatowski
secretaria xeneral Consejo Superior de la Magistratura (Francia) (es) Traducir

1970 - 1974
Jacques Patin - Paul Fouret
Vida
Nacimientu Niza[1]13 de xunetu de 1927[2]
Nacionalidá Bandera de Francia Francia
Bandera de Bélxica Bélxica
Llingua materna francés
Muerte París[3]30 de xunu de 2017[4] (89 años)
Sepultura Panteón de París (es) Traducir[5]
Familia
Padre André Jacob
Madre Yvonne Steinmetz
Casada con Antoine Veil
Fíos/es
Hermanos/es
Estudios
Estudios Institutu d'Estudios Políticos de París
Facultad de Derecho de París (es) Traducir
Nivel d'estudios llicenciatura
Llingües falaes francés[6]
Oficiu política, maxistrada, abogada, autoraxueza
Llugares de trabayu Estrasburgu y Bruxeles
Premios
Miembru de Academia Francesa[19]
Creencies
Partíu políticu Unión para la Democracia Francesa (es) Traducir
IMDb nm1770887
Cambiar los datos en Wikidata

Simone Veil (13 de xunetu de 1927Niza – 30 de xunu de 2017París)[20] foi abogada y política francesa, sobreviviente del Holocaustu. Al frente del Ministeriu de Sanidá nel gobiernu de Valéry Giscard d'Estaing, promulgó la llei llamada llei Veil pola que se despenalizó el albuertu en Francia. Foi la primer muyer en presidir el Parllamentu Européu d'Estrasburgu dende 1979 hasta 1982. Ocupó dellos cargos ministeriales nel gobiernu d'Édouard Balladur, y de 1998 a 2007 foi miembru del Conseyu Constitucional de Francia.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Nació'l 13 de xunetu de 1927 en Niza, Alpes Marítimos, col nome de Simone Annie Jacob, fía d'un arquiteutu xudíu. En marzu de 1944 foi deportada, xunto a la so familia, al campu de concentración nazi d'Auschwitz, onde permaneció hasta la so lliberación el 27 de xineru de 1945. Ella y los sos dos hermanes, Milou y Denise (una resistente que foi deportada a Ravensbrück), fueron los únicos sobrevivientes de la so familia. La so madre morrió de tifus n'Auschwitz, y el so hermanu y padre fueron asesinaos en Lituania.

Consiguiendo'l Bachiller en 1943, antes de ser deportada, estudió derechu y ciencies polítiques. Asina conoció al so home, Antoine Veil, col que se casó'l 26 d'ochobre de 1946, y tuvo trés fíos.

Nel 2005 conmemoróse'l 60 aniversariu de la lliberación del campu de concentración nazi d'Auschwitz-Birkenau, nesti actu Veil realizó un discursu d'homenaxe a les víctimes y de denuncia de los horrores de la guerra. Yera la primer vegada que volvía dempués de la so lliberación. Aquel mesmu añu foi gallardoniada col Premiu Príncipe d'Asturies de Cooperación Internacional por la defensa de la llibertá, la dignidá de la persona, de los derechos humanos, la xusticia, la solidaridá y el papel de la muyer na sociedá moderna. En 2008 ganó'l Premiu Carlos V, dau pola Fundación Academia Europea de Yuste n'honor a «los sos reconocíos méritos na llucha pola meyora de la igualdá de les muyeres».

Un añu dempués de la so muerte entra a formar parte de les persones pernomaes de Francia que fuelguen nel Panteón.[21]

Vida política

[editar | editar la fonte]

Ente 1974 y 1979 foi ministra de Salú, Seguridá Social y Familia nos gobiernos de los primeros ministros Jacques Chirac y Raymond Barre. Nesti cargu aprobó lleis polémiques como l'accesu a los anticonceutivos en 1974 y la llegalización del albuertu en 1975.

En 1979 foi escoyida presidenta del Parllamentu Européu dempués de que tuvieren llugar les primeres eleiciones por sufraxu universal al Parllamentu Européu.[22] Caltuvo esti cargu hasta 1982.[23]

En 1981 foi gallardoniada col Premiu Internacional Carlomagno en favor de la Xunión Europea.

Dempués de munchos años al serviciu del Parllamentu Européu, en 1993 volvió a la política francesa al ser nomada ministra de Sanidá y d'Asuntos Sociales mientres el mandatu del primer ministru Édouard Balladur, cargu nel que siguió hasta 1995. En 1998 foi nomada miembru del Conseyu Constitucional de Francia, cargu qu'ostentó hasta 2007, llende establecida pa ocupar el mesmu.

El derechu a la interrupción voluntaria del embaranzu

[editar | editar la fonte]
Simone Veil en 1993.

Simone Veil foi conocida internacionalmente pola llei promulgada dende'l so ministeriu en 1975 que dexó la despenalización del albuertu en Francia. De magar, los sos allugamientos y declaraciones son siguíes tantu por partidarios como detractores de les polítiques de regulación del albuertu.

Ente estos postreros, destaquen les posiciones próximes a la Ilesia católica y de los sos medios de comunicación allegaes como l'axencia de noticies Zenit, declarada siguidora de la so Doctrina Social[24] que recoyía nun artículu del 19 de xunu de 2007 les crítiques de Veil a la supuesta práutica d'albuertos illegales nuna clínica de Barcelona, denunciada por un reportaxe de la cadena France 2, en muyeres provenientes d'otros países d'Europa.[25]

Veil non solo foi criticada pola Ilesia católica, sinón tamién por notables del cultu xudaicu. Asina s'espresó en 2005 el rabín Yehuda Levin, voceru de la Unión de los Rabinos Ortodoxos (compuesta por más de mil rabinos) de los Estaos Xuníos y Canadá: «El 27 de xineru de 2005, los responsables del gobiernu y los sobrevivientes de los campos de concentración del mundu enteru van axuntar nel sitiu del tristemente célebre campu de concentración d'Auschwitz pa conmemorar el 60º aniversariu de la so lliberación. Ta previstu que la señora Simone Veil, exministra de Salú en Francia, que foi una prisionera xudía en Auschwitz, va falar en dicha xunta. La señora Veil ye bien conocida por haber lleváu a cabu la llegalización del albuertu en Francia. Poro, ella ye una de les principales responsables d'una destrucción en cursu de la vida humana qu'entepasa por enforma a la de los nazis. Pola so actividá a favor del albuertu actuó de manera diametralmente opuesta a los principios del xudaísmu. En vista de lo anterior, ye totalmente desaveniente que la señora Veil fale mientres la conmemoración de la lliberación d'Auschwitz, y alzamos una enérxica protesta al respeutu».[26]


Predecesor:
Emilio Colombo
Presidenta del Parllamentu Européu
1979-1982
Socesor:
Piet Dankert

Premios y reconocencies

[editar | editar la fonte]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 13 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 27 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. Afirmao en: catálogu de la Biblioteca Nacional Checa. Identificador NKCR AUT: jn20000701885. Data de consulta: 29 xineru 2023.
  4. «Simone Veil est décédée à 89 ans» (30 xunu 2017). Consultáu'l 30 xunu 2017.
  5. URL de la referencia: https://www.touteleurope.eu/histoire/entree-de-simone-veil-au-pantheon-h.
  6. Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  7. «Ordens Honoríficas Portuguesas».
  8. «From Governor Belcher to President Clinton: Honorary Degreesat Princeton» (4 xunu 1996).
  9. «Honorary Doctorate Recipients». Universidad Bar Ilán.
  10. URL de la referencia: http://www3.huji.ac.il/htbin/hon_doc/doc_search.pl?search. Data de consulta: 6 marzu 2017.
  11. Tienes d'especificar urlarchivu = y fechaarchivu = al usar {{cita web}}.«Die Karlspreisträgerin 1981 Simone Veil» (alemán). Consultáu'l 14 avientu 2014.
  12. URL de la referencia: https://datastore.brussels/web/data/dataset/ereburgers2/dataset-viewer-resource. Data de consulta: 1r avientu 2021.
  13. URL de la referencia: http://www.fpa.es/es/premios-princesa-de-asturias/premiados/2005-simone-veil.html?especifica=0.
  14. URL de la referencia: https://cavavub.be/nl/eredoctoraten.
  15. «Décret du 31 décembre 2008 portant élévation et nomination aux dignités de grand'croix et de grand officier» (1r xineru 2009).
  16. «Heine-Preis für Simone Veil» (2 xunetu 2010).
  17. URL de la referencia: https://www.schillerstadt-marbach.de/index.php?id=270. Data de consulta: 2 xunetu 2017.
  18. Identificador NOR: PREX1228023D.
  19. «Academia Francesa» (francés). Consultáu'l 2 xunu 2022.
  20. Muerre Simone Veil, impulsora del derechu al albuertu en Francia y sobreviviente del Holocaustu. El País. http://internacional.elpais.com/internacional/2017/06/30/actualidad/1498812986_572455.html. Consultáu'l 30 de xunu de 2017. 
  21. Francia homenaxa a Simone Veil nun entierru nel Panteón con tolos honores. La Vanguardia. https://www.lavanguardia.com/internacional/20180701/45549116199/simone-veil-panteon-homenaxe-francia.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
  22. (en castellanu) Simone Veil: primer presidenta electa del Parllamentu. Archivado del original el 2018-07-02. https://web.archive.org/web/20180702122013/https://www.europarltv.europa.eu/es/programme/others/simone-veil-first-president-of-the-elected-parliament. Consultáu'l 2018-07-02. 
  23. «Simone VEIL | Historial de les llexislatures | Eurodiputaos | Parllamentu Européu» (castellanu). Consultáu'l 2018-07-02.
  24. ¿Que ye Zenit?
  25. zenit.org, 19/6/2007, «La exministra qu'introdució l'albuertu en Francia camuda d'opinión.»
  26. Levin, Yehuda (23 de xineru de 2005). «Carta abierta» (inglés). Archiváu dende l'orixinal, el 2011-11-23. Consultáu'l 7 de mayu de 2018.
  27. «Biography» (inglés). Consultáu'l 2018-07-02.
  28. (en castellanu) Simone Veil - Premiaos - Premiu Princesa d'Asturies - Fundación Princesa d'Asturies. Fundación Princesa d'Asturies. https://www.fpa.es/es/premiu-princesa-de-asturias/premiados/2005-simone-veil.html?especifica=0. Consultáu'l 2018-07-02. 
  29. 20Minuto (en castellanu). Simone Veil, premiu Príncipe Asturies Cooperación Internacional. 20minutos.es - Últimes Noticies. https://www.20minutos.es/noticia/26501/0/ESPANA/PREMIU/COOPERACION/. Consultáu'l 2018-07-02. 
  30. (en castellanu) Simone Veil. FUNDACIÓN YUSTE. http://www.fundacionyuste.org/project/premiáu-8/. Consultáu'l 2018-07-02. 
  31. (en castellanu) Simone Veil, gallardoniada col Premiu Européu Carlos V de 2008. https://www.publico.es/actualidad/simone-veil-gallardoniada-premio-europeo.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
  32. «Simone Veil: una muyer que foi la primera n'enforma». Consultáu'l 2018-07-02.
  33. (en castellanu) honores-en-el-panteon-de-francia/ Simone Veil entra con tolos honores nel Panteón de Francia | Tribuna Feminista. Tribuna Feminista. 2018-07-01. https://tribunafeminista.elplural.com/2018/07/simone-veil-entra-con-toos-los honores-en-el-panteon-de-francia/. Consultáu'l 2018-07-02. 
  34. Bassets, Marc (2018-07-01) (en castellanu). Simone Veil, sobreviviente d'Auschwitz, feminista y europeísta, ingresa nel Panteón. El País. ISSN 1134-6582. https://elpais.com/internacional/2018/07/01/actualidad/1530435141_608461.html. Consultáu'l 2018-07-02. 
  35. (en castellanu) La europeísta Simone Veil xube a los cielos de los héroes de Francia. ELMUNDO. https://www.elmundo.es/internacional/2018/07/02/5b38ffc146163fc0068b45b7.html. Consultáu'l 2018-07-02. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]