Saltar al conteníu

Quassia amara

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Quassia amara
Clasificación científica
Reinu: Plantae
(ensin clasif.): Eudicots
(ensin clasif.): Rosids
Orde: Sapindales
Familia: Simaroubaceae
Xéneru: Quassia
Especie: Q. amara
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

Quassia amara ye una especie del xéneru Quassia, utilízase como insecticida, na medicina tradicional china y como aditivu na industria alimentaria.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye un arbustu o escasamente un pequeñu árbol, que crez hasta los 3 m d'altor (raramente 8 m). Les fueyes son compuestes y alternes, de 15-25 cm de llargu, y pinnaes con 3-5 foliolos, el raquis de la fueya ye aláu. Les flores producir nuna panícula de 15-25 cm de llargu, cada flor de 2.5 a 3.5 cm de llargu, de color coloráu brillante nel esterior y blancu nel interior. El frutu ye una pequeña drupa de 1-1.5 cm de llargu.

Distribución

[editar | editar la fonte]

Q. amara ye nativa de Costa Rica, Nicaragua, Panamá, Brasil, Perú, Venezuela, Surinam, Colombia, Arxentina, Guayana Francesa y Guyana. Q. amara ye llargamente plantada fuera del so área de distribución natural.

Composición química

[editar | editar la fonte]

Na madera una cuota de 0,09 a 0.17% de cuasina detectóse y de 0,05 a 0,11% de neocuasina en plantes de Costa Rica.[1] Cuasina ye una de les sustancies más amargoses qu'atopen na naturaleza. Otros componentes identificaos son: betacarbolinos, beta-sitostenona, beta-sitosterol, dehydroquassins, ácidu gálico, acedu gentísico, hydroxyquassins, isoparain, isoparaines, isoquassins, acedu málico, methylcanthins, methoxycanthins, methoxycantins, nigakilactone A nin-neoquassin , parainfluenza, paraines, quassialactol, quassimarin, quassinol, quassol y simalikalactona D.[2]

Estructura de la Cuasina
Detalle de les flores
Vista de la planta

Insecticida

[editar | editar la fonte]

Los estractos de la madera o corteza de Quassia actúen como insecticida natural. Pa l'agricultura ecolóxica ye de particular interés. Una bona proteición demostrar contra distintes plagues d'inseutos (por casu, pulgones, escarabayu de la pataca, Anthonomus pomorum, Rhagoletis cerasi, gates de Tortricidae).[3] Estractu de Cuasina funciona como un insecticida de contautu. Los efeutos adversos sobre organismos útiles nun fueron atopaos.[4]

Alredor de 200 gramos de forgaxes de madera de Quassia pónense xuntos con 2 llitros d'agua. Dexar en reposu mientres 24 hores y depués cuezse mientres 30 min. Dempués esléese con 10 a 20 llitros d'agua y utilízase como un esprái[3] L'usu d'aproximao 3-4,5 kg d'estractu de madera per hectárea paez ser óptima pa embrivir el dañu de Hoplocampa testudinea en pumares.[5]

Traditionalmente Q. amara utilízase como dixestivu, pa tratar la fiebre, contra los parásitos del pelo ( pioyos , pulgues ) y bárabos de mosquitos n'estanques (y nun estropien a los pexes).

El componente de simalikalactona D identificóse como un antimalárico. La preparación d'un té de fueyes nueves utilízase tradicionalmente na Guyana Francesa. Los esperimentos amosaron una alta inhibición de Plasmodium yoelii yoelii y Plasmodium falciparum.[6]

Otros usos

[editar | editar la fonte]

Los estractos de la madera o la corteza tamién s'utilicen pa dar sabor a refrescos, aperitivos y amargos que pueden añader a los cócteles o pa productos enfornaos.[2][1]

Granes y fraes pueden usase pal espardimientu de P. amara. Nun tolera les xelaes, pero la planta ye parcialmente resistente a la seca.[7] Encamiéntase una gran cantidá de lluz indirecto.[8]

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Castela trabancosa describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum, Editio Secunda 1: 553. 1762.[9]

Etimoloxía

Quassia: nome xenéricu que foi dau por Linneo n'honor del descubridor de la planta, el Surinamés llibertu Graman Quassi.

amara: epítetu llatín que significa "amargosu".[10]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 Villalobos, R.; D. Marmillod, R. Ocampo (1997). «Variation in the quassin and neoquassin content in Quassia amara (Simaroubaceae) in Costa Rica: Ecological and management implications». Acta horticulturae 502. http://www.actahort.org/members/showpdf?session=10091. Consultáu'l 4 de payares de 2012. 
  2. 2,0 2,1 «Amargosu». Archiváu dende l'orixinal, el 20 d'avientu de 2012. Consultáu'l 4 de payares de 2012.
  3. 3,0 3,1 «Quassia-Bitterholz». Ökologischer Landbau. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-12-31. Consultáu'l 3 de payares de 2012.
  4. Eggler, B.D; Groß, A. (1996). «Quassia-Extrakte; Neue Erkenntnisse bei der Regulierung von Schadinsekten im Obstbau». Mittteilungen aus der Biologischen Bundesanstalt für Forst- und Landwirtschaft 321:  páxs. 425. 
  5. Psota, V.; J. Ourednickova, V. Falta (2010). «Control of Hoplocampa testudinea using the extract from Quassia amara in organic apple growing». Horticultural Science 37. http://www.agriculturejournals.cz/publicFiles/29361.pdf. 
  6. S. Bertani; Y. Houël, D. Stien, L. Chevolot, V. Jullian, G. Garavito, G. Bourdy Y. Deharo (2006). «Simalikalactone D is responsible for the antimalarial properties of an amazonian traditional remedy made with Quassia amara L. (Simaroubaceae)». Journal of Ethnopharmacology 106. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0378874106002224. Consultáu'l 4 de payares de 2012. 
  7. «Quassia amara». tropilab. Consultáu'l 3 de payares de 2012.
  8. Claire, Daniel. «Agroecological Growth Patterns of Cultivated Bitterwood (Quassia amara) on the Northwestern Caribbean Slope of Costa Rica.». Archiváu dende l'orixinal, el 2021-01-23. Consultáu'l 4 de payares de 2012.
  9. Quassia amara en Trópicos
  10. N'Epítetos Botánicos

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]