Saltar al conteníu

Parque nacional de Kaziranga

Coordenaes: 26°40′00″N 93°21′00″E / 26.6667°N 93.35°E / 26.6667; 93.35
De Wikipedia
Parque nacional de Kaziranga
কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান
 Patrimoniu de la Humanidá UNESCO
parque nacional
Llocalización
PaísBandera de India India
Estáu federáu Assam
Coordenaes 26°40′00″N 93°21′00″E / 26.6667°N 93.35°E / 26.6667; 93.35
Parque nacional de Kaziranga alcuéntrase n'India
Parque nacional de Kaziranga
Parque nacional de Kaziranga
Parque nacional de Kaziranga (India)
Historia y usu
Apertura1905
Arquiteutura
Superficie 170 mi²
Patrimoniu de la Humanidá
Criteriu (ix) y (x) (es) Traducir
Referencia 337
Rexón Asia y Oceania
Inscripción 1985 (Xunta IX)
Web oficial
Cambiar los datos en Wikidata

El parque nacional de Kaziranga ye un parque nacional indiu, allugáu nel estáu d'Assam, al sur del ríu Brahmaputra, sobre les llanures constantemente anubiertes polos monzones. La vexetación predominante ye un amiestu d'altos praos y montes. Hai munchos banzaos, interconectando corrientes y llagos nel ríu, conocíos na zona como bheels o bils. Al sur del parque atopen les Llombes Mikir que s'alcen a más de 1,000 metros.

Kaziranga ye famosu pola so población de rinoceronte indiu que ye envalorada en 1,100 exemplares, y este ye'l meyor llugar pa reparalos na India. La segunda población más grande de rinocerontes con más de 400 exemplares, atópase en Chitwan, Nepal.

Mary Curzon, baronesa Curzon de Kedleston, y el so maríu atribúyese empezar el movimientu pa protexer la zona.

La hestoria de Kaziranga como zona protexida puede remontase al añu 1904, cuando Mary Curzon, baronesa Curzon de Kedleston, la esposa del virréi de la India, Lord Curzon de Kedleston, visitó la zona.[ensin referencies] Dempués de nun poder ver un solu rinoceronte indiu, polos que la zona yera conocida, convenció al so maríu por que tomara midíes urxentes pa protexer la menguante especie, lo qu'él fixo, empecipiándose asina la planificación pa la so proteición.[1] El 1 de xunu de 1905, creóse la Propuesta de reserva forestal de Kaziranga con una superficie de 232 quilómetros cuadraos.[2]

A lo llargo de los trés años siguientes, la zona del parque foi ampliada en 152 quilómetros cuadraos, hasta les veres del ríu Brahmaputra.[3] En 1908, Kaziranga foi declara "reserva forestal". En 1916, foi recalificada como "santuariu de caza de Kaziranga". Darréu en 1940 tresformar nun santuariu de vida selvaxe. Esti santuariu se rebautizó como "santuariu de la vida selvaxe de Kaziranga" en 1950 por P. D. Stracey, el conservador forestal, pa esaniciar les connotaciones de caza del nome primitivu.[ensin referencies] En 1954, el gobiernu d'Assam aprobó una llei de proteición del rinoceronte, con multes pa quien cazara illegalmente a esti animal. Catorce años dempués, en 1968, el gobiernu del estáu aprobó la Llei de parques nacionales d'Assam, proponiendo que Kaziranga fuera un parque nacional. Ye alzáu a la categoría de parque nacional el 11 de febreru de 1974, con 430 quilómetros cuadraos. Foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco nel añu 1985, por cuenta del so mediu ambiente único, con una superficie protexida de 42.996 ha.

Kaziranga careció dellos desastres, naturales y provocaos pol home, en décades recién. Los hinchentes causaos poles crecíes del Brahmaputra llevaron a perdes significatives d'animales.[4] El movimientu separatista d'Assam lideráu pol Frente Xuníu de Lliberación d'Assam (ULFA) afectó a la economía de la rexón, pero respetó al parque nacional; ello ye que los rebeldes proclamaron que van protexer a los animales y, en casos estremos, asesinaron a cazadores furtivos, como s'hai documentáu dende los años ochenta.[1]

El clima del parque ye tropical. Los branos son calientes y el fríu esti presente nel iviernu. La precipitación media ye de 160 cm. Pero los meses de monzón traen intensos bastios, que de cutiu anubren el parque. Mientres los meses de xunetu y agostu, trés cuartes partes de la zona occidental del parque queda somorguiada, por cuenta de la elevación del nivel de les agües del Brahmaputra. L'hinchente fai que la mayor parte de los animales migren a rexones elevaes y montiegues fuera de la llende meridional del parque, como les llombes Mikir. 540 animales, incluyendo 13 rinocerontes y la mayor parte de los venaos porcíns morrieron nos hinchentes ensin precedentes del añu 2012.[5][6] Sicasí, dacuando les seques apaecen y tamién crean problemes, como escasez de comida y ocasionales quemes forestales.[7]

Praderíes y montes caducifolios de Kaziranga

Cuatro tipos principales de vexetación esisten nesti parque.[8] Son: praderíes anubiertes aluviales montes de sabana aluvial, montes caducifolios mistos húmedos tropicales y montes semi-perennes tropicales. Fundándose nos datos de Landsat de 1986, el porcentaxe de vexetación yera: yerbes altes 41%, yerbes baxes 11%, xungla abierta 29%, banzaos 4%, ríos y otros cuerpos hídricos 8%, y arena 6%.[9]

Vista d'un árbol ensin fueyes, dende una talaya nel P. N. de Kaziranga, contra un fondu de praderíes y el monte na distancia.

Hai distinta altitú na parte oriental y l'occidental del parque, siendo la parte oeste más baxa. L'oeste del parque ta apoderáu por praderíes. Alta caña común atópase en terrén más altu, ente que yerbes baxes cubren los terrenes inferiores arrodiando les poces creaes pol hinchente (beels).[ensin referencies] L'hinchente añal, el llendo de los herbívoros y la quema controlada caltienen y fertilicen les praderíes y los xuncos. Ente les especies de yerba alto que pueden atopase equí ta Saccharum spontaneum, Imperata cylindrica, caña común y xuncu común. Ente les yerbes, apurriendo cubierta y solombra, hai árboles esvalixaos, pertenecientes a especies como Careya arborea, bruselar de la India, l'algodoneru colloráu (nos montes de la sabana) y plantes de flores Dillenia (nes praderíes anubiertes).

Trupos montes de fueya perenne, cerca de Kanchanjhuri, Panbari, y Tamulipathar, contienen árboles como Aphanamixis polystachya, Talauma hodgsonii, Dillenia indica, Garcinia tinctoria, Ficus rumphii, Cinnamomum bejolghota, y especies de Syzygium. Montes semi-perennes tropicales atópense cerca de Baguri, Bimali, y Haldibari. Árboles y arbustos frecuentes son Albizia procera, Duabanga grandiflora, Lagerstroemia speciosa, Crateva unilocularis, Sterculia urens, Grewia serrulata, Mallotus philippensis, Bridelia retusa, Aphania rubra, Leea indica, y Leea umbraculifera.[10]

Hai munches especies de plantes acuátiques nos llagos y les poces, y a lo llargo de les veres de los ríos. La invasora xacintu d'agua común ye bien frecuente, de cutiu colapsando los cuerpos d'agua, pero llimpiar mientres los destructivos hinchentes. Otra especie invasora, la Mimosa invisa, que ye tóxica pa los herbívoros, foi llimpiada pol personal del Kaziranga cola ayuda del Wildlife Trust of India en 2005.[11]

Tamién esta área ye conocida pol famosu d'Assam. Mientres l'iviernu y la primavera son visitaes los plantíos de té pa ver como les fueyes son escoyíes y procesaes.

Kaziranga contién poblaciones que tán criando significatives de 35 especies de mamíferos,[12] de les cualos 15 tán amenaciaes según la Llista Colorada de la UICN.[ensin referencies] El parque estremar por ser el llar de la mayor población mundial de rinoceronte indiu (1.855),[13][14] búfalu d'agua selvaxe (1.666)[15] y venáu de Duvaucel (barasinga) (468).[16] Poblaciones significatives de grandes herbívoros incluyi elefante indiu o asiáticu (1.940),[17] el gaur y el sambar (58). Ente los pequeños herbívoros atópense'l muntjac, el xabalín y el venáu porcín.[18][19] Kaziranga tien la mayor población mundial de búfalu d'agua selvaxe, el 57% de la población mundial.[20]

Kaziranga ye una de les escases zones de cría selvaxe fora d'África pa munches especies de felinos, como los tigres de Bengala y los lleopardos.[12] Kazaringa foi declarada reserva del tigre en 2006 y tien la mayor densidá de tigres nel mundu (unu per cada cinco km²), con una población de 118, según l'últimu censu.[13] Otros felinos inclúin el gatu de la xungla, el gatu pescador y el gatu de Bengala.[12] Pequeños mamíferos inclúin a la rara llebre híspida, la mangosta hindú gris y la pequeña asiática, la gran civeta india y la nana, el foín de Bengala, el chacal doráu, l'osu perezosu, el pangolín chinu y l'indiu, el melandru porcín y el turón chinu y l'esguil Hylopetes alboniger.[6][12]

Nueve de los catorce especies de primates de la India pueden vese nel parque.[1] Destaquen ente elles el macacu d'Assam, el langur o lutung de gorra y el langur doráu, según l'únicu simiu que puede atopase na India, el gibón hoolock.[6][12] Los ríos de Kaziranga son tamién el llar d'una especie de delfín en peligru d'estinción, el delfín del ríu Ganges.

Un carraca india en Kaziranga.

El parque nacional de Kaziranga tien una rica variedá de aves. Foi identificáu por Birdlife International como un área importante pal caltenimientu de les aves (AICA).[21] Ye'l llar d'una variedá d'aves migratories, acuátiques, depredadores, carroñeras y páxaros de caza. Páxaros como'l ánsar chicu, porrón pardu, porrón de Baer, marabú menor, marabú argala, jabirú asiáticu y el picotenaza asiáticu migren dende Asia central al parque nel iviernu.[22] Páxaros de ribera inclúin el martín pescador hércules, la garza de banduyu blancu, los pelícanos ceñudu y oriental, l'archibebe motudu y el charrán ventrinegro.[22]:p.10 Aves de presa inclúin dos águiles, la rara imperial y la motuda, dos pigargos (l'européu y el de Pallas), el pigarguillo común, y el peñerina primilla.[23]

Kaziranga foi nel pasáu'l llar de siete especies d'utres, pero la so población algamó'l puntu de práuticamente estinguida, supuestamente alimentándose de cadabres d'animales que conteníen la droga Diclofenaco.[24] Namái sobrevivieron la utre india, utre picofino y la utre dorsiblanco bengalí.[24] Aves de caza menor inclúin el francolín palustre, el sisón bengalí y la palombu purpúrea.[22]:p.03

Otres families d'aves qu'habiten en Kaziranga inclúin el cálao bicorne y el cálao gorginegro, timalíidoscomo'l timalí de Jerdon y la tordina palustre, texedores como'l texedor baya común y l'amenaciáu texedor de Finn, túrdidos como la calambiya de Hodgson y sílvidos como la yerbera estriada. Otres especies amenaciaes inclúin al picoloro pechinegro y la prinia de Burnes.[22]:p.07–13

No que se refier a los reptiles del parque, cabo señalar que dos de les más grandes culiebres del mundu, la pitón reticulada y la pitón de Seba, según la culiebra venenosa más llarga del mundu, la cobra real, habiten nel parque. Otres culiebres que s'atopen equí inclúin la cobra india, cobra de monóculu, la víbora de Russel, y el krait común.[12] Especies de varanos que s'atopen nel parque inclúin el de Bengala y l'acuáticu.[12] Otros reptiles seríen los quince especies de tortúes como la endémica Pangshura sylhetensis o Kachuga sylhetensis y la tortúa montesa.[12]

42 especies de peces atópase na zona, incluyendo dalgunos del xéneru Tetraodon.[12]

Una bona dómina pa visitar el parque ye mientres los meses de payares y mayu. El parque puede ser esploráu montando n'elefante o n'automóviles de 4 tracciones. Hai delles torres d'observación. El cercanu Monte de Reserva de Panbari ye'l meyor llugar pa ver el Gibón Hoolock.

Amás hai otros sitios que pueden ser visitaos en Kaziranga: les cascaes Kakochang a 13 quilómetros de Bokakhat, les ruines de Numaligarh (de gran importancia arqueolóxica), y los xardinos de té de Hathkhuli, Methoni, Difalu, Behora Borchapori.

Al parque puede llegase:

  • Per avión: L'aeropuertu más cercanu ye'l de Jorhat (96 quilómetros) que ye conectáu por vuelos con Calcuta, la que de la mesma ye coneutada con otres ciudaes d'India.
  • Per ferrocarril: La estación más cercana ye Furkating (75 quilómetros de Kaziranga) que ta coneutada a Guwahati.
  • Per carretera: Kaziranga (Kohora) a 217 quilómetros, Guwahati, Jorhat 96 quilómetros, Furkating 75 quilómetros.

Galería d'imáxenes

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. 1,0 1,1 1,2 Bhaumik, Xubir (18 de febreru de 2005). Kaziranga's centenary celebrations. BBC News. http://news.bbc.co.uk/2/low/south_asia/4274927.stm. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  2. Talukdar, Sushanta (5 de xineru de 2005). Waiting for Curzon's kin to celebrate Kaziranga. The Hindu. Archivado del original el 2009-11-05. https://web.archive.org/web/20091105102311/http://www.hinduonnet.com/2005/01/05/stories/2005010503052000.htm. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  3. . Kaziranga National Park Authorities. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  4. Kaziranga Factsheet (Revised), UNESCO, consultáu'l 27 de febreru de 2007 Archiváu el 18 de xunetu de 2008 na Wayback Machine.
  5. Assam flood: Over 500 animals dead in Kaziranga. 7 de xunetu de 2012. http://www.ndtv.com/article/india/assam-flood-over-500-animals-dead-in-kaziranga-240539. 
  6. 6,0 6,1 6,2 «UN Kaziranga Factsheet». UNESCO. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-07-18. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  7. AFP English Multimedia Wire (29 d'agostu de 2006). Rare rhinos in India face food shortage. HighBeam Research, Inc. http://www.highbeam.com/doc/1P1-127919619.html. Consultáu'l 25 d'abril de 2007. 
  8. Talukdar, B. (1995). Status of Swamp Deer in Kaziranga National Park. Departamentu de Zooloxía, Universidá de Guwahati.
  9. Kushwaha, S.& Unni, M. (1986). Applications of remote sensing techniques in forest-cover-monitoring and habitat evaluation—a case study at Kaziranga National Park, Assam, in, Kamat, D.& Panwar, H.(eds), Wildlife Habitat Evaluation Using Remote Sensing Techniques. Indian Institute of Remote Sensing / Wildlife Institute of India, Dehra Dun. páxs. 238–247
  10. Jain, S.K. and Sastry, A.R.K. (1983). Botany of some tiger habitats in India. Botanical Survey of India, Howrah. p71.
  11. Silent Stranglers, Eradication of Mimoses in Kaziranga National Park, Assam Archiváu 2007-03-04 en Wayback Machine; Vattakkavan et al.; Occasional Report Non. 12, Wildlife Trust of India, páxs. 12–13(PDF). Consultáu'l 26 de febreru de 2007
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 12,8 «Wildlife in Kaziranga National Park». Kaziranga National Park Authorities. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  13. 13,0 13,1 Hussain, Syed Zakir (10 d'agostu de 2006). Kaziranga adds another feather - declared tiger acute. Indo-Asian News Service. Archivado del original el 2007-04-03. https://web.archive.org/web/20070403221613/http://www.savethetigerfund.org/AM/Template.cfm?Section=Home. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  14. Rhino resource center
  15. 'Wild buffalo census in Kaziranga', The Rhino Foundation for Nature in NE India, Newsletter Non. 3, xunu de 2001
  16. Rashid, Parbina (28 d'agostu de 2005). Here conservation is a way of life. The Tribune. http://www.tribuneindia.com/2005/20050828/spectrum/main2.htm. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  17. Elephant Survey in India. Ministry of Environment and Forests, Government of India. 2005.  p. 01. http://envfor.nic.in/pe/census_ereserves2005.pdf. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  18. «UNESCO EoH Project_South Asia Technical Report Non. 7–Kaziranga National Park» páxs. 15–16. UNESCO. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-05-30. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  19. «Kaziranga National Park–Animal Survey». Kaziranga National Park Authorities. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  20. Choudhury, A.O. (2010) The vanishing herds: the wild water buffalo. Gibbon Books, Rhino Foundation, CEPF & COA, Taiwan, Guwahati, India
  21. «Wildlife in Kaziranga National Park». Kaziranga National Park Authorities. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008.
  22. 22,0 22,1 22,2 22,3 :páxs.07–10Barua, M. (1999). Birds of Kaziranga National Park, India. 15. Oriental Bird Club.  páxs. 47–60. http://www.orientalbirdclub.org/publications/forktail/15pdfs/Barua-Kaziranga.pdf. Consultáu'l 23 d'agostu de 2008. 
  23. Choudhury, A.O. (2003) Birds of Kaziranga: a check list. Gibbon Books & Rhino Foundation, Guwahati, India
  24. 24,0 24,1 R Cuthbert, RE Green, S Ranade, S Saravanan, DJ Pain, V Prakash, AA Cunningham (2006). Rapid population tornes of Egyptian vulture (Neophron percnopterus) and red-headed vulture (Sarcogyps calvus) in India. 9. Animal Conservation.  páxs. 349–354. doi:10.1111/j.1469-1795.2006.00041.x. http://www3.interscience.wiley.com/journal/118731687/abstract. 

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]