Louis Joseph Gay-Lussac
Louis Joseph o Joseph-Louis Gay-Lussac (6 d'avientu de 1778, Saint-Léonard-de-Noblat – 9 de mayu de 1850, París) foi un químicu y físicu francés. Ye conocíu na actualidá pola so contribución a les lleis de los gases. En 1802, Gay-Lussac foi'l primeru en formular la llei según la cual un gas espándese proporcionalmente al so temperatura (absoluta) si caltién constante la presión (Llei de Charles) y qu'aumenta proporcionalmente la so presión si'l volume caltién constante (Llei de Gay-Lussac).
Biografía
[editar | editar la fonte]Fíu de Antoine Gay-Lussac, abogáu y procurador de Lluis XVI. Realizó los sos primeros estudios na so rexón natal hasta que, en 1794, treslladar a París. En 1797 foi aceptáu na École Polytechnique, fundada trés años antes; salió d'ellí en 1800 pa ingresar na École des Ponts et Chaussées. Pero l'oficiu d'inxenieru nun-y atraía, asina que pasó cada vez más tiempu na Polytechnique asistiendo a Claude Louis Berthollet, participando viviegamente mientres más de doce años na Société d'Arcueil, fundada por esti postreru.
Con tan solo 23 años, en xineru de 1803, presentó al Institutu (l'Académie des sciences) la so primer memoria, Recherches sur la dilatation des gaz, verificando descubrimientos realizaos por Charles en 1787. En 1804 efectuó dos ascensos en globu aerostáticu, algamando un altor de 3800 metros.
En xineru de 1805 presentó al Institutu una nueva memoria, na que formulaba la so primer llei sobre les combinaciones gaseoses (Primer llei de Gay-Lussac), y entamó de siguío un viaxe per Europa xunto al so amigu Humboldt pa estudiar la composición del aire y el campu magnético terrestre.
Escoyíu miembru del Institutu en 1809, dos años dempués casóse con Geneviève Rojot (1785-1876), con quien tuvo cinco fíos. Na Polytechnique empecipió esperimentos con una xigantesca pila de Volta de 600 pares de plaques de cobre y cinc de 900 cm² caúna. Afayó, xunto a Thénard, el boru y el potasiu.
En 1809 formuló'l so llei estequiométrica Sur la combinaison des substances gazeuses[11] y foi designáu Profesor de Química Práutica na École Polytechnique, y titular de la cátedra de Física na acabante crear Facultá de Ciencies de París (na Sorbona). El mesmu añu demostró que'l cloru, llamáu hasta entós acedu muriático osixenáu, ye un elementu químicu simple; esti descubrimientu foi realizáu en paralelu tamién por Humphry Davy. Los caminos d'investigación de Davy y Gay-Lussac volvieron cruciase en 1813, cuando dambos, trabayando xebradamente, afayaron el yodu
En 1815 afayó'l ácidu cianhídrico (acedu prúsico). En 1816 reinició, xunto con Arago, los "Annales de chimie et de physique", de los que foi xefe de redaición. En 1818 designóse-y miembru del Conseil de perfectionnement des Poudres et Salpêtres, al qu'apurrió meyores sobre la composición de les pólvores, los detonadores y les aleaciones pa la fabricación de cañones.
Nos diez años entendíos ente 1819 y 1828 trabayó en proyeutos bien variaos: solubilidá de los sales, testiles ignífugos, polvos de blanquiar, graduación del alcohol, la vela de estearina, y los pararrayos. Realizó otres contribuciones importantes a la química industrial, ameyorando los procedimientos de fabricación del ácidu sulfúrico y del acedu oxálico.
En 1829 foi nomáu ensayista en xefe del Bureau de garantie à la Monnaie, organismu públicu encargáu de vixilar la calidá de la moneda acuñada. Ellí va desenvolver un nuevu métodu pa determinar el títulu de la plata nuna aleación, métodu que s'usa entá na actualidá.
Como munchos científicos franceses del so tiempu, combinó la so actividá investigadora cola política. Escoyíu diputáu por Haute-Vienne en 1831, resultó reelixíu en 1834 y 1837. En 1832 ingresó na Compagnie Manufacture des Glaces de Saint-Gobain col cargu de "censor"; en 1840 xubió a alministrador, pa convertise en presidente del conseyu d'alministración en 1843. Mentanto, el rei Luis Felipe I nomar "par de Francia" en 1839.
En 1840 arrenunció a la Polytechnique; en 1848 arrenunció a la mayor parte de los sos puestos y retiróse a folgar a la so finca en Lussac, cerca de Saint-Léonard, onde fixera construyir un llaboratoriu. Morrió en París dos años más tarde. Ta soterráu nel campusantu de Père-Lachaise.
Publicaciones
[editar | editar la fonte]- Recherches physico-chimiques. 1811
- Cours de chimie de l'École polytechnique. Vol. 1 [1], Vol. 2 [2] (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- Leçons de physique de facultar des sciences de París, (6 de payares 1827, 18 de marzu 1828) [3]
Reconocencies
[editar | editar la fonte]- Foi nomáu Gran Oficial de la Lexón d'Honor.
- Ye unu de los 72 científicos que'l so nome figura inscritu na Torre Eiffel.
- El cráter llunar Gay-Lussac lleva esti nome nel so honor.[12]
- El asteroide (11969) Gay-Lussac tamién conmemora'l so nome.[13]
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ 1,0 1,1 Afirmao en: www.accademiadellescienze.it. Data de consulta: 28 avientu 2020. Accademia delle Scienze di Torino ID: louis-gay-lussac. Llingua de la obra o nome: italianu.
- ↑ BIU Santé person ID: 6631. Apaez como: Joseph Louis Gay-Lussac. Afirmao en: Base biographique. Editorial: Bibliothèque interuniversitaire de Santé. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ Afirmao en: Gran Enciclopedia Soviética (1969–1978). Sección, versículu o párrafu: Гей-Люссак Жозеф Луи. Data de consulta: 28 setiembre 2015. Editorial: Большая Российская энциклопедия. Llingua de la obra o nome: rusu. Data d'espublización: 1969.
- ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Find a Grave. Identificador Find a Grave: 10348483. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Afirmao en: NNDB. NNDB: 885/000100585. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 12238576z. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
- ↑ URL de la referencia: https://bibliotheque-numerique.inha.fr/collection/item/5074-gay-lussac-joseph-louis-membre-de-la-legion-d-honneur.
- ↑ URL de la referencia: https://www.toureiffel.paris/fr/le-monument/tour-eiffel-et-sciences.
- ↑ 10,0 10,1 URL de la referencia: https://catalogues.royalsociety.org/CalmView/Record.aspx?src=CalmView.Persons&id=NA7195&pos=1.
- ↑ Gay-Lussac, Joseph Louis (1809). «Memoire sur la combinaison des substances gazeuses, xúneslos avec les autres». Mémoires de la Société d'Arcueil 2: páxs. 207. English translation.
- ↑ «Gay-Lussac» (inglés). Gazetteer of Planetary Nomenclature. Flagstaff: USGS Astrogeology Research Program.
- ↑ Web de jpl. «(11969) Gay-Lussac».
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Coyac, Josiane y Fetizon, Marcel (eds.): Gay-Lussac" : la carrière et l'œuvre d'un chimiste français durant la première moitié du XIXe siècle : actes du Colloque Gay-Lussac, 11-13 décembre 1978. Palaiseau: École polytechnique, 1980. ISBN 2-7302-0018-5.
- Crosland, Maurice. Gay-Lussac, Scientist and Bourgeois, Cambridge: Cambridge University Press, 1978, 333p., ISBN 0-521-21979-5.
- Günther Bugge. Das Buch Der Grossen Chemiker, vol. 1. Ed. Chemie, Weinheim 1974, páxs. 386 ff., ISBN 3-527-25021-2
- Carl Graebe. Geschichte der organischen Chemie. Ed. Julius Springer, Berlin 1920
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]- [https://web.archive.org/web/20200926161144/http://dingler.culture.hu-berlin.de/person/pnd/118716581 Archiváu 2020-09-26 en Wayback Machine Art. de Joseph Louis Gay‐Lussac, en Polytechnischen J.]