Lasiommata megera

Lasiommata megera;
Clasificación científica
Reinu:	Animalia
Filu:	Arthropoda
Clas:	Insecta
Orde:	Lepidoptera
Familia:	Nymphalidae
Subfamilia:	Satyrinae
Xéneru:	Lasiommata
Especie:	L. megera; (Linnaeus, 1767)
Consultes
	[editar datos en Wikidata]

La Lasiommata megera o caparina saltacerques ye una caparina de la familia de les Nymphalidae (subfamilia Satyrinae). Ta estendida por tola rexón paleártica con una variedá grande de hábitats y de númberu de xeneraciones nun añu, (Voltinismu). (Linnaeus, 1767)

Descripción[editar | editar la fonte]

L'anversu de les sos ales ye anaranxáu con un característicu reticuláu escuru. Na ala cimera lluz un ocelu apical de gran tamañu, y na posterior, pequeños ocelos de neñina blanca en S1c, S2, S3 y S4. L'aviesu de l'ala posterior ye abuxáu, con una serie de puntos posdiscales. Los machos presenten una marcada androconia^[1].^[2]

Lasiommata megera ♀
Lasiommata megera ♀ △

Pue confundise cola Lasiommata maera, una caparina daqué mayor y cola zona naranxa del anverso de l'ala posterior amenorgada a una banda posdiscal arrodiando los ocelos. Tamién puede confundise cola Lasiommata petropolatina, coles zones basal y discal de dambes ales escures.^[1]

Área de distribución[editar | editar la fonte]

África del Norte, Europa, Caucaso, Asia Menor, Oriente Mediu, oeste de Siberia, norte de Tian-Shan, Dzhungarsky Alatau, Kazayistán y Dzhungaria.

Hábitats[editar | editar la fonte]

Los hábitats inclúin llindes de montes y escamplaes, caminos, zones arbustives en ribayos y valles de ríu, según montes pocu trupos. Tamién s'atopa en hábitats montascosos hasta 3.000 metros.

Ciclu vital[editar | editar la fonte]

Los exemplares adultos, n'estadiu imagu, vuelen ente marzu y abril hasta agostu, anque nun ye raru atopá-yles tamién hasta bien entráu ochobre, en dos o tres generación dependiendo de la llocalidá y l'altitú. La canesba aliméntase de yerbes de los xéneros Festuca, Bromus, Deschampsia, Poa annua, Dactylis glomerata y Brachypodium.

El güevu ye verde maciu acabante poner, y la so forma ye casi esférica, anque más altu qu'anchu; ta finamente acanaláu y reticuláu, pero si nun ye esamináu al traviés d'una lente aparenta ser bastante llisu.

La gata una vegada desenvuelta ye ablancazáu-verdosa, chiscada con puntos blancu. Del más grande d'estos puntos de la parte posterior tien celdes de color abuxáu; los trés llinies de la parte posterior (dorsal y sub-dorsal) son ablancazaes, con filos verde escuros; la llinia nos llaos (espiraculares) ye blanca, con franxes de pelos grises; puntos añales verdes, peludos, con pelos de puntes estremes blanques. Cabeza más grande que'l primer aniellu (primer segmentu torácicu), verde chiscáu de blancu y peludo, quexales marcaos de color marrón. Aliméntase de yerba. la pupa ye verde, con marques blanques-marielles tiñíes nel cantu de les cubiertes de les ales y los cantares; les manches nel cuerpu son de color amarellentáu, o, dacuando blancu. De xemes en cuando les pupes son corites, con puntos blancos o mariellos nel cuerpu.^[3]