S
A-a | B-b | C-c | D-d | ||||
E-e | F-f | G-g | H-h | ||||
I-i | L-l | M-m | N-n | ||||
Ñ-ñ | O-o | P-p | Q-q | ||||
R-r | S-s | T-t | U-u | ||||
V-v | X-x | Y-y | Z-z | ||||
La S ye la decimoctava lletra del abecedariu y del alfabetu asturianu y la catorcena de les sos consonantes. El so nome ye femenín: la ese (pl. eses).
Ye una consonante fricativa xiblante.
Historia[editar | editar la fonte]
Correspuéndese cola lletra del alfabetu llatín o romanu, que remanez de la lletra fenicia sin, significando dablemente "diente". El signu proto-sinaíticu tenía aldéu redondeáu. Nes lletres primitives del llatín alcuéntrase la forma clásica, fecha con tres trazes.
Nes lletres gótiques apaez la S capital, en posición final, a caberos del sieglu XII. La escritura humanística caltién la "s llarga" a caberos del sieglu XVIII.
Referencies[editar | editar la fonte]
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a S.