Práxedes Mateo Sagasta
Práxedes Mateo Sagasta y Escolar (Torrecilla en Cameros, 21 de xunetu de 1825 - Madrid 5 de xineru de 1903) foi un políticu español, presidente siete vegaes del Gobiernu nel periodu calteníu ente 1870 y 1902, famosu poles sos dotes retóriques.
Miembru del Partíu Lliberal, de calter progresista, durante los sos estudios d'inxenería de Caminos, Canales y Puertos en 1848, foi l'únicu de la so falcultá que se ñegó a firmar un manifestu en sofitu a la reina Sabela II d'España. Tres finar los sos estudios, entamó a formar parte de la vida política.
Sagasta foi miembru de les Cortes ente 1854 y 1857, y posteriormente ente 1858 y 1863. Trés años dempués, tres un golpe d'Estáu fallíu, esiliaráse en Francia. Nun tornó a España hasta 1868, pasando a incorporase nel gobiernu provisional progresista qu'asumiera el poder tres La Gloriosa (llevantamientu militar) que punxo fin al reináu de Sabela II.
Mateo Sagasta tamién presidió'l conflictu Hispanu-Americanu de 1898, alcuñáu n'España Guerra de Cuba, que supunxo la pérdida de les últimes colonies n'América: Cuba y Puerto Rico, asina como tamién Filipines y Guam, derrota pola que tuvo inevitablemente Sagasta qu'asumir la reponsabilidá. El fechu que nun impidió, a pesar del so desprestixu, que-y fora nuevamente confiáu'l gobiernu de la monarquía Alfonsina ente 1901 y 1902.
