Patricia Barber

Patricia Barber
Vida
Nacimientu	Chicago, 8 de payares de 1955 (68 años)
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Oficiu	cantautora, cantante, pianista, música de jazz, lideresa de banda, compositora
Premios	ver Beca Guggenheim  (2003)
Miembru de	Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos
Xéneru artísticu	Jazz
Instrumentu musical	pianu voz
Discográfica	Blue Note Antilles Premonition Records (es) Concord Jazz ArtistShare (es) Impex Records (en)
patriciabarber.com

Patricia Barber (8 de payares de 1955, Chicago) ye una cantante, pianista y compositora estauxunidense de jazz. Trátase d'una de les voces jazzísticas más aclamaes pola crítica dende finales del sieglu XX.

Trayeutoria

Ye fía de músicos: un antiguu componente de la orquesta de Glenn Miller, Floyd 'Shim' Barber, y una cantante de blues. Estudia pianu clásicu y psicoloxía na Universidá d'Iowa. Dempués d'un periodu d'aprendizaxe en locales de Chicago, en 1984 consigue actuar cinco nueches mientres la selmana nuna afamada sala de Chicago, el Gold Star Sardine Chigre. En 1988 foi convidada a tocar nel Chicago Jazz Festival y nel North Sea Jazz Festival, en 1989. En 1992 empezó a grabar pal sellu Blue Note.

Ente les sos grabaciones habría que destacar Split (1989), Distortion of Love (1992), Cafe Blue (1994 ), Modern Cool (1998), Companion (1999) el so primer álbum grabáu en vivu, nel Club Green Hill de Chicago y Night Club (2000). Depués siguiéronlu Trate (2002) y Live: A Fortnight In France (2004).

El discu "Café Blue" (1994), supón-y el premiu a la meyor vocalista femenina del añu dau pola revista de jazz: "Down Beat". En 1998 graba'l so discu Modern Cool, col que s'asitia en top 10 de les llistes de Billboard, y la revista de jazz Down Beat, concéde-y cinco estrelles.

Mythologies (2006) ta inspiráu nes Metamorfosis d'Ovidio. El so proyeutu, The Cole Porter Mix (2008) ye un discu nel cual alterna les adautaciones d'unu de los sos compositores de referencia con composiciones propies qu'aguanten perfectamente la comparanza con unu de los nomes esenciales del american songbook.

L'estilu de Patricia Barber alloñar de la corriente convencional d'aproximamientu ente jazz y pop (anque gusta d'afaer al jazz composiciones del pop), y apueste pol riesgu y l'innovación al traviés de la improvisación y de la ellaboración del so propiu material. La so carauterística más definitoria ye la so voz: escura, grave, y cercana a la d'un altu. La so música carauterizar por presentar una atmósfera introspectiva, pausada, minimalista, y bien atenta al ritmu y a la melodía. De la so voz, escura y grave, corresponder a la d'una cantante de cabaré, y los sos testos son d'una gran valía lliteraria, na llinia d'un poeta beat.

Discografía

• En 1989 grabó un discu autoeditáu llamáu Split.
• En 1992 graba'l so primer discu, A Distortion of Love, para Verve.
• En 1994, tres camudase al club Glenn Mill, edita Café Blue, que se ve compensáu col premiu a la meyor vocalista del añu pa la revista Donwbeat. El discu presenta toles carauterístiques de la obra de Patricia Barber: una atmósfera musical introspectiva, estraña poles sos lletres, y de tempo lentu, pausáu; y una combinación de temes sofisticadamente accesibles y temes claramente vanguardistas, con numberosos instrumentos de percusión sutilmente tocaos pa crear un ambiente minimalista y nada convencional.

• El so afitamientu definitivu producir en 1998 con Modern Cool: entra nel Top Ten de Billboard y llogra les meyores crítiques.

• Companion, de 1999, ye'l so primer discu grabáu en direutu, na so propia ciudá.

• Night Club (2000).

• Trate (2003).

• Live: A Fortnight In France: segundu discu grabáu en direutu (2004).

• Mythologies (2006).

• The Cole Porter Mix (2008).
• Smash (2013).

Referencies

• Datos: Q462219
• Multimedia: Patricia Barber