Saltar al conteníu

Notiochelidon cyanoleuca

De Wikipedia

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Notiochelidon cyanoleuca
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Hirundinidae
Xéneru: Pygochelidon
Especie: P. cyanoleuca
(Vieillot, 1817)
Distribución
Sinonimia

Hirundo cyanoleuca Vieillot, 1817

Notiochelidon cyanoleuca (Vieillot, 1817)
Consultes
[editar datos en Wikidata]

'''Pygochelidon cyanoleuca, ye una especie d'ave paseriforme de la familia de les golondrines (Hirundinidae), qu'añera dende'l sur de Nicaragua hasta América del Sur, sacante nos desiertos y la cuenca del Amazones. La especie del sur ye migratoria, envernando tan al norte como Trinidá, onde ye un visitante regular. La especie nominal del norte puede criase nesa isla.[1]

Dacuando clasificada nel xéneru Pygochelidon,[2] foi primeru descrita formalmente como Hirundo cyanoleuca pol ornitólogu francés Louis Vieillot en 1817, basándose nun espécime que'l creyó que yera de Paraguái.[3] El nome científicu significa lo mesmo que'l nome común n'inglés.

Descripción

[editar | editar la fonte]

La golondrina azul y blanco adultu tien un permediu de 11-12 cm de llargu y pesa cerca de 10g. Tien l'envés azul escuru y el banduyu blancu; so les ales y la superficie inferior de la so curtia cola encruciái ye de color negru. La golondrina nueva ye café percima, per debaxo de color beige, y tien una cola menos encruciada. La llamada o cantar ye un runfíu "dzzzhreeee".[4]

Hai tres subespecies. La denomada P. c. cyanoleuca que s'atopa dende Nicaragua y el sur de Trinidá hasta'l noroeste d'Arxentina, Paraguái y Uruguái. La especie migratoria del Sur P.c. patagónica ye más grande (13,5 cm), tien un color más pálidu so les ales y blancu na parte interior de la cubierta de les ales. P.c. peruviana llindar solamente a la mariña de Perú hasta 2500 m d'altitú. Ye más pequeña que la especie patagónica, ye menos blanca so la cola; so les ales y llaterales son más escures.[4]

Ecoloxía

[editar | editar la fonte]

Esta ye una golondrina d'árees abiertes, como aldegues y pueblos, granxes y escamplaes de montes. N'América Central ye una ave de tierres altes, pero n'otres partes la so área de distribución puede tomar les tierres baxes hasta una altitú de 4000 m.[5]

Esta especie atopar con frecuencia en pequeñes bandaes, cuando nun ta añerando. La golondrina azul y blancu subsiste principalmente con una dieta d'inseutos, qu'atrapa nel aire, vióse-yos rexuntase onde hai termites.[6] El vuelu suel ser solmenáu, y esta golondrina con frecuencia posar en cables o cañes.[4]

El nial de paya de la golondrina azul y blancu ye construyíu por dambos adultos nuna amplia gama d'orixe natural o cuévanos fechos pol home, dientro de les cualos inclúyense furacos d'árboles y resquiebros de les roques y pontes.[4]

Esta común y popular especie beneficióse grandemente de la deforestación y los asentamientos humanos, que amontaron el so fayadizu habitat y tamién l'aumentu d'alimentu que lu ayudar a esta ave grandemente.[4] Arriendes d'ello, la IUCN nun la considera como especie amenazada.[7]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ffrench et al. (1991)
  2. Y.g. BLI (2004)
  3. Vieillot (1817): p.509
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Turner & Rose (1989)
  5. Turner & Rose (1989), Stiles & Skutch (1989)
  6. Olson & Alvarenga (2006)
  7. BLI (2004)
  • BIRDLIFE INTERNATIONAL (BLI) (2004). Pygochelidon cyanoleuca. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. IUCN 2006. Retrieved on 02 October 2008.
  • FFRENCH, RICHARD; O'NEILL, JOHN PATTON & ECKELBERRY, DON R. (1991): A guide to the birds of Trinidad and Tobago (2nd ed.). Comstock Publishing, Ithaca, N.Y.. ISBN 0-8014-9792-2
  • OLSON, STORRS L. & ALVARENGA, HERCULANO M. F. (2006): An extraordinary feeding assemblage of birds at a termite swarm in the Serra da Mantiqueira, São Paulo, Brazil. Revista Brasileira de Ornitologia 14(3): 297-299 [English with Portuguese abstract]. PDF fulltext
  • STILES, F. GARY & SKUTCH, ALEXANDER FRANK (1989): A guide to the birds of Costa Rica. Comistock, Ithaca. ISBN 0-8014-9600-4
  • TURNER, ANGELA & ROSE, CHRIS (1989): Swallows and martins: an identification guide and handbook. Houghton Mifflin. ISBN 0-395-51174-7
  • VIEILLOT, LOUIS JEAN PIERRE (1817): Nouvelle Dictionnaire d'Histoire Naturelle (nouvelle ed., vol. 14).

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
  • Videos na Internet Bird Collection