Nadia Boulanger
Nadia Boulanger (16 de setiembre de 1887, IX Distritu de París – 22 d'ochobre de 1979, IX Distritu de París), foi una compositora, pianista, organista, direutora d'orquesta, intelectual y profesora francesa que formó y enseñó a munchos de los grandes compositores del sieglu XX. Según el compositor Ned Rorem «foi la pedagoga musical más importante qu'enxamás esistió».[5]
Biografía[editar | editar la fonte]
Fía del compositor Ernest Boulanger y la so esposa Raissa (1856-1935), y nieta de la cantante Julie Boulanger, Nadia nació en París el 16 de setiembre de 1887 nel senu d'una familia con una llarga tradición musical: la so güela Marie-Julie Hallinger estudio violonchelu nel Conservatoriu Real onde conoció a Fréderic Boulanger qu'estudiaba'l mesmu preséu. Ernest Boulanger, el so fíu entró a los dieciséis años al Conservatoriu estudiando pianu y composición. Siendo bien nuevu, Nadia ganó'l Gran Premiu de Roma, la máxima distinción que podía recibir un músicu. Tanto Nadia como la so hermana Lili crecieron so la severa mirada materna.[6] Según Leonie Rosenstiel, el calter eslavu de Raissa Myschetsky imprimió-y un fuerte carís a la educación de les sos fíes. Entró ceo al Conservatoriu y prontó demostró talentu como pianista y organista. Ganó dellos concursos de solféu, órganu, acompañamientu al pianu y fuga. Estudiu con Gabriel Fauré y Charles-Marie Widor. De primeres dio clases de pianu elemental y acompañamientu al pianu. Depués d'harmonía, contrapuntu, fuga y órganu. Pero nunca llegó a dictar el cursu de composición nel Conservatoriu de París.[7]
En 1918 dexó de componer tres la prematura muerte de la so hermana Lili, tamién compositora de talentu.
Como direutora d'orquesta, foi una de les primeres en recuperar les obres de Monteverdi (na década de 1930), y foi la primer muyer que dirixó un conciertu pa la Royal Philharmonic Society de Londres (1937), la Orquesta Sinfónica de Boston (1938) y la Orquesta Filarmónica de Nueva York (1939).
En 1921 Nadia apuerta a profesora nel «American Conservatory of Music» en Fontainebleau y dende 1950 como direutora del conservatoriu. Fixo xires per Estaos Xuníos, Inglaterra y Europa. Boulanger enseñó en Juilliard School, Yehudi Menuhin School, Longy School, Royal College of Music, Royal Academy of Music, y mientres siete décades nel so apartamentu, onde cada miércoles axuntaben alumnos ya intelectuales.
Hasta la so muerte a los 92 años llamar "Mademoiselle", morrió soltera, yera devota católica prauticante y calcúlase que tuvo más de 1200 alumnos.
Los sos herederos fueron la so antigua estudiante Cécile Armagnac y el so asistente personal, la compositora y profesora Annette Dieudonné,[8] que donó parte de les sos posesiones.[9] El so apartamentu parisín en 36 rue Ballu (güei 1 Place Lili Boulanger) foi donáu a l'Academia de Belles Artes.
Honores[editar | editar la fonte]
- 1932: Caballero de la Orde de la Lexón d'Honor (República Francesa)
- 1934: Orde del Polonia Restituyida (República de Polonia)
- 1962: Premiu Henry Howland Memorial (Estaos Xuníos d'América)
- 1975: Medaya d'Oru de l'Academia de Belles Artes Institut de France (República Francesa)
- 1977: Gran Oficial de la Orde de la Lexón d'Honor (República Francesa)
- 1977: Orde del Imperiu Británicu (Reinu Xuníu)
- Orde de San Carlos (Principáu de Mónaco)
- Orde de la Corona (Reinu de Bélxica)
Composiciones[editar | editar la fonte]
- Allons voir sur le lac d'argent (A. Montés), 1905
- Ecoutez la chanson bien douce (Verlaine), 1905
- -yos sirènes (Grandmougin), 1905
- À l'aube (Montés), chorus, orchestra, 1906
- À l'hirondelle (Sully Prudhomme), 1908
- La sirène (Y. Adenis/Desveaux), 1908
- Dnégouchka (G. Delaquys), 1909
- 30 cantares pa voz y pianu
- Extase (Hugo), 1901
- Désepérance (Verlaine), 1902
- Cantique de soeur Béatrice (Maeterlinck), 1909
- Une douceur splendide et sombre (A. Samain), 1909
- Larme solitaire (Heine), 1909
- Une aube affaiblie (Verlaine), 1909
- Prière (Bataille), 1909
- Soir d'hiver (N. Boulanger), 1915
- Au bord de la nuit, Chanson, -y couteau, Doute, L'échange (Mauclair), 1922
- J'ai frappé (R. de Marquein), 1922
- Pieces de cámara *
3 pièces, organ, 1911, arr. cello, pianu * 3 pièces, pianu, 1914
- Pièce sur des airs populaires flamands, organ, 1917
- Vers la vie nouvelle, pianu, 1917
- Pieces orquestales
- Allegro, 1905
- Fantaisie variée, 1912
- con Raoul Puxo *
-yos heures claires (Verhaeren),1909
- La ville morte (d'Annunzio), opera, 1910–1913
Discografía[editar | editar la fonte]
En 2001 apaeció en Francia una reedición en CD, probablemente non oficial, d'un discu conteniendo'l Réquiem de Gabriel Fauré, y de madrigales de Monteverdi empobinaos por Nadia Boulanger. Nun hai identificación precisa de la fecha, nin del coru nin de la orquesta, nin tampoco númberu de serie. Esta grabación déxanos envalorar la calidá del trabayu de Nadia Boulanger.
- En Fauré, magar que la solista interpreta'l númberu cuatro (Pie Jesu) del Requiem con muncho portamento y con un vibrato esaxeráu, el coru, sicasí, apaez equilibráu y bien preparáu, magar una cuerda de tenores daqué exigua. La calidá de les voces ye correuta y los matices marcaos na partitura tán rigorosamente respetaos. Les cuerdes del coru son estenes y en tou momentu ye posible siguir cada cuerda ensin dificultá. El soníu ye natural, a la llende de voces abiertes, ensin portamento y ensin más vibrato que'l vibrato natural de cada voz.
- En Monteverdi, magar la probe calidá de tomar de soníu orixinal, apreciar nel coru les mesmes cualidaes; el fraseo ye estenu y l'interpretación tien muncha gracia y delicadeza.
Rexistros[editar | editar la fonte]
- Tribute to Nadia Boulanger, Cascavelle VEL 3081 (2004)
- BBC Legends: Nadia Boulanger, BBCL 40262 (1999)
- Women of Note. Koch International Classics B000001SKH (1997)
- Chamber Music by French Female Composers. Classic Talent B000002K49 (2000)
- -y Baroque Avant -y Baroque. EMI Classics France B000CS43RG (2006)
Discípulos[editar | editar la fonte]
Bibliografía[editar | editar la fonte]
- Monsaingeon, Bruno (1985). Mademoiselle: Conversations with Nadia Boulanger. Carcanet Press. ISBN 0-85635-603-4.
- Rosenstiel, Léonie (1982). Nadia Boulanger: A Life in Music. W.W. Norton & Co.. ISBN 0-393-01495-9.
- Fischerman, Diego (2009). Piazzolla el mal entendíu. Editorial Edhasa. ISBN 978-987-628-063-1.
- Alan Kendall, The Tender Tyrant: Nadia Boulanger, A Life Devoted to Music, Lyceum Books, 1977
- Stanley Sadie, The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Macmillan, 1980
- Jerome Spycket, Nadia Boulanger, Pendragon Press, 1992
- Caroline Potter: Nadia And Lili Boulanger. Ashgate Publishing Limited (2006). ISBN 978-0-7546-0472-3
Referencies[editar | editar la fonte]
- ↑ Afirmao en: archives de Paris.
- ↑ 2,0 2,1 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Archivio Storico Ricordi. Data de consulta: 3 avientu 2020. Identificador del Archivio Storico Ricordi: 9557.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ «Nadia Boulanger, That Woman Down the Hall». Consultáu'l 2 de payares de 2016.
- ↑ Fischerman y Gilbert, 2009, p. 111.
- ↑ Fischerman y Gilbert, 2009, p. 112.
- ↑ «glbtq >> arts >> Boulanger, Nadia» (12 de xunetu de 2014). Archiváu dende l'orixinal, el 12 de xunetu de 2014. Consultáu'l 2 de payares de 2016.
- ↑ Brooks, Jeanice (1 de xineru de 1995). «The Fonds Boulanger at the Bibliotheque Nationale». Notes 51 (4): páxs. 1227–1237. doi:. http://www.jstor.org/stable/899097. Consultáu 'l 2 de payares de 2016.
Enllaces esternos[editar | editar la fonte]
- www.nadiaboulanger.org
- Centro Nadia y Lili Boulanger
- The American Conservatory at Fontainebleau
- Nadia, maestra del sieglu Archiváu el 27 de xunetu de 2011 na Wayback Machine.
- Ned Rorem y Nadia
- Nadia, the woman down the hall
- Tributu
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q140619
Multimedia: Nadia Boulanger