Lamium album

Lamium album;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Asteridae
Orde:	Lamiales
Familia:	Lamiaceae
Subfamilia:	Lamioideae
Tribu:	Lamieae
Xéneru:	Lamium
Especie:	Lamium album; L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

La Lamium album ye una planta nativa d'Europa, introducida n'América mientres el procesu de colonización d'España.

Tien propiedaes escepcionales polo cual esti recursu vexetal ye bien importante pal estudiu farmacognósico: importancia tanto química como médica, según el so usu nel folclor andín

Descripción[editar | editar la fonte]

Planta yerbácea perenne de tarmu angulosu ascendente con fueyes opuestes cordiformes; crez 5 a 10 dm d'altor, les fueyes son de 3 a 8 cm × 2 a 5 cm de, son triangulares con base redonda, serruchaes superficialmente ye bien paecida a la Urtica dioica, les flores son blanques(a esto debe'l so nome y a la paecencia cola ortiga), dispuestes en verticilos; miden 1,5 a 2,5 cm de llargu.

Hábitat[editar | editar la fonte]

Habita ente los 500 y 2500 msnm nun clima secu, de temperatura d'alredor de los 10 y 15 °C con escasu mugor, con poco vientu, agües esporádiques, alcuéntrase especialmente ye zones de mal accesu yá que hai esto planta gústa-y vivir en zones con muncha vexetación y disponibilidá d'agua, especialmente nes carbes.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Lamium album, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 579. 1753.^[1]

Sinonimia

Lamium album

Lamium vulgatum var. album (L.) Benth., Labiat. Xen. Spec.: 514 (1834), nom. illeg.

subsp. album Europa hasta China

Lamium capitatum Sm. in Rees, Cycl. 20: 7 (1812).
Lamium vulgatum Benth., Labiat. Xen. Spec.: 514 (1834).
Lamium parietariifolium Benth., Labiat. Xen. Spec.: 739 (1835).
Lamium niveum Rchb.f. in H.G.L.Reichenbach, Icon. Fl. Germ. Helv. 18: 3 (1856), nom. illeg.
Lamium brachyodon (Bordz.) Kuprian., Bot. Mater. Gerb. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 14: 345 (1951).
Lamium turkestanicum Kuprian., Bot. Mater. Gerb. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 14: 346 (1951).
Lamium dumeticola Klokov, Bot. Mater. Gerb. Bot. Inst. Komarova Akad. Nauk S.S.S.R. 16: 319 (1954).
Lamium sempervirens A.P.Khokhr., Byull. Glavn. Bot. Sada 152: 61 (1989).
Lamium hyrcanicum A.P.Khokhr., Novosti Sist. Vyssh. Rast. 28: 137 (1991).
Lamium transcaucasicum A.P.Khokhr., Novosti Sist. Vyssh. Rast. 28: 136 (1991).

subsp. barbatum (Siebold & Zucc.) Mennema, Leiden Bot. Ser. 11: 70 (1989). Alloñáu oriente de Rusia hasta Xapón y China.

Lamium barbatum Siebold & Zucc., Fl. Jap. Fam. Nat.: 34 (1845).
Lamium takeshimense Nakai, Rep. Veg. Ooryongto: 40 (1919).

subsp. crinitum (Montbret & Aucher ex Benth.) Mennema, in Fl. Iran. 150: 323 (1982). Turquía a Himalaya central.

Lamium crinitum Montbret & Aucher ex Benth., Ann. Sci. Nat., Bot., II, 6: 48 (1836).
Lamium petiolatum Royle ex Benth., Hooker's J. Bot. Kew Gard. Misc. 3: 381 (1833).
Lamium robertsonii Boiss., Diagn. Pl. Orient. 7: 54 (1846).
Lamium persicum Boiss. & Buhse, Nouv. Mém. Soc. Imp. Naturalistes Moscou 12: 180 (1860).
Lamium setidens Freyn, Oesterr. Bot. Z. 41: 58 (1891).
Lamium oreades Azn., Magyar Bot. Lapok 17: 22 (1918 publ. 1919).
Lamium leucolophum Hausskn. ex R.R.Mill, Notes Roy. Bot. Gard. Edinburgh 38: 37 (1980).^[2]

Procesu de preparación de la droga[editar | editar la fonte]

P'aplicaciones melecinales, anque tamién sirven les fueyes, recuéyense preferiblemente les flores, ente mayu y setiembre. Éstes hai que recoyeles primero qu'abran, yá que pierden les sos propiedaes, y siempres a mano y con tiempu secu; hai qu'esperar a que la rosada háyase evaporáu. Les partes cortaes hai qu'asitiales rápido en capes fines a la solombra o en secaderu, a una temperatura máximo de 40 °C. Les flores yá seques tienen sabor amargoso y despiden un golor meloso. Caltener en sobres o tarros zarraos, y nun llugar escuro y alloñao del mugor Depués de dexar ensugar la planta de la manera descrita per alredor d'una selmana y estabilizáu primeramente, dar# en faer el maceráu, pa ello tómase 10 g de fueyes, flores, tarmu y raigañu y asitiar nun envase de vidriu ámbare caúna nel so respeutivu frascu xunto con 100 ml d'alcohol etílico a 96º y déxase macerar per alredor de 10 díes.

Usos populares[editar | editar la fonte]

Popularmente, achacáronse a llantar propiedaes depuratives, hipoglucemiantes y antirreumáticas.

Amás, externamente utilizóse n'inflamaciones vaxinales, hemorroides, farinxitis, estomatitis y quemadures. Otra carauterística d'esta planta -y que tien tamién que ver cola so popularidá- ye'l so total inocuidad; inclusive en dellos países europeos, en dómines de muncha fame, utilizáronse les sos fueyes, fervíes y sazonaes con determinaos condimentos, como alimento de primera mano.

Fervinchu. 30 g de sumidaes floríes en 1 L d'agua.

D'esti fervinchu pueden tomase hasta 3 taces al día, preferentemente dempués de les comíes.

Estractos. Partir del estractu fluyíu, pueden tomase de 20-30 gotes, 3 vegaes al día; si tratar del estractu secu, basta con una dosis ente 0,5 y 2 g al día, partíos nes comíes.

Xarabe. Puede preparar un xarabe a partir de la tintura de la planta.

Usu esternu. Ferviendo la planta un par d'hores y dexándola depués en maceración llógrase'l mucílagu de la planta, bien útil p'atenuar el dolor de pies enchíos.

Aplícase direutamente.

Componentes farmacolóxicos[editar | editar la fonte]

Les sos propiedaes farmacolóxiques más carauterístiques referir a les sos aiciones tónica y astringente -debíes a los taninos- y antiséptica y llevemente hemostática polos flavonoides y fenoles; coles mesmes, la presencia de mucílagu confier-y una aición demulcente.

Por tou ello'l so usu ta indicáu en fories, bronquitis, dolores menstruales y otres afecciones xinecolóxiques.

Propiedaes farmacolóxiques[editar | editar la fonte]

• Expectorante
• Antidiarreico
• Cicatrizante

Vía oral: catarros de les víes respiratories cimeres, tratamientu de les inflamaciones leves de la mucosa orofaringea y de leucorreas inespecífiques. Usu tópicu: inflamaciones cutanees leves.

Estudiu fármacognóstico[editar | editar la fonte]

El maceráu de les flores, fueyes, tarmu y raigañu someter a un screening fitoquímico dando positivu pa taninos, flavonoides y alcaloides

Primeramente sometióse a un procesu de purificación nel rota vapor pa concentrar la muestra

L'estractu secu eslleir n'agua (150 ml) y la porción soluble foi partida ente CH2Cl2 (4 × 150 ml) y n butanol (4 × 150 ml) una alícuota (20 g) del estractu de n butanol foi sometida a una cromatografía en silica xel (30 g).

La elución foi fecha n'éter de petroleu siguida por medría de concentraciones de CHCl3 (10%, 20%, 30%....100% cada 20 ml) llográndose 3 fraiciones en cada parte de la planta (flores, fueyes, tarmu, raigañu), cada fraición foi sometida a cromatografía en capa fina atopándose coincidencia nel de les flores y fueyes, según nel tarmu y raigañu.

Conclusiones[editar | editar la fonte]

De la siguiente investigación puede concluyise que l'usu, na cultura andina, d'esta planta vese repotenciáu cola investigación realizada, confirmando asina les propiedaes yá aldericaes según tamién puede identificase cualos son los componentes que tienen les propiedaes farmacolóxiques y el so posible uitilización na industria farmacéutico.

Referencies[editar | editar la fonte]

↑ «Lamium album». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'avientu de 2013.
↑ «Lamium album». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 29 de marzu de 2010.

Heinz Jungbluth Ganoza (2008). Estudio Farmacognostico de Lamium Album. UIGV,Lima,Perú..

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]

Ver tamién[editar | editar la fonte]

[Trop-1] «Lamium album». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 15 d'avientu de 2013.

[Kew-2] «Lamium album». Royal Botanic Gardens, Kew: World Checklist of Selected Plant Families. Consultáu'l 29 de marzu de 2010.

[1]

[2]