Saltar al conteníu

Illicium verum

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Illicium verum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Austrobaileyales
Familia: Illiciaceae
Xéneru: Illicium
Especie: Illicium verum
Hook.f.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]

El anís estrelláu, anís estrelláu chinu, badiana o badiana de China, (chinu: 八角, pinyin: bājiǎo, llit. "ocho cuernos") ye una especie que s'asemeya al anís nel so sabor, que se llogra del pericarpo con forma d'estrella del Illicium verum.

Ilustración

Descripción

[editar | editar la fonte]

El Illicium verum ye un árbol perenne nativu de la pequeña rexón suroeste de China. Los frutos, que presenten forma d'estrella, colléchense momentos enantes de la maduración. Utilízase estensamente dientro de la cocina china, y un pocu menos dientro d'Asia del Sur ya Indonesia. El anís estrelláu ye un ingrediente del tradicional polvu de los cinco especies de la cocina china. Ye tamién unu de los ingredientes usaos pa faer el caldu pa la sopa de tallarines vietnamita llamada phở.

L'anís estrelláu contién anetol, el mesmu principiu activu que-y da al anís el so sabor. Apocayá, ta utilizándose nel mundu occidental como un sustitutu menos caru del anís pa los anises en repostería, amás d'en la producción de llicores , tal como'l llicor Galliano o'l llicor francés Pastis.

L'anís estrelláu usóse en forma de como un remediu contra'l cólicu y el reumatismu, y les granes mázquense dempués d'una comida p'ayudar a faer la dixestión.

Magar se produz na mayoría de los organismos autótrofos, l'anís estrelláu ye la fonte industrial del acedu shikímico, l'ingrediente primariu que s'usa pa crear la melecina antigripal Tamiflu. Considerar al Tamiflu como la melecina más prometedora p'apangar la severidá de la gripe aviar (H5N1); sicasí, dellos informes indíquennos que delles formes del virus yá s'afixeron al Tamiflu.

La escasez de anís estrelláu foi una de les razones dominantes poles qu'hubo una escasez mundial de Tamiflu (con fecha 2005). El anís estrelláu producir en cuatro provincies de China y colléchase ente marzu y mayu. El ácidu shikímico estrayer de les granes nun procesu de fabricación de diez etapes que toma un añu. Los informes dicen que'l 90% de la collecha utilízase yá pol fabricante farmacéuticu suizu Roche na fabricación de Tamiflu, pero otros informes dicen qu'hai una bayura de la especie nes rexones principales: Fujian, Guangdong, Guangxi y Yunnan.

Nun principiu, creíase que l'anís estrelláu yera bien beneficiosu y dábase-y a los neños pequeños ya inclusive naciellos, pero recién estudios determinen qu'en grandes cantidaes, puede resultar mortal.[ensin referencies] Por eso retiróse del mercáu en 2001 (l'anís estrelláu se continua vendiendo n'herbolarios de manera totalmente llegal).[ensin referencies]

Adulterantes

[editar | editar la fonte]
Illicium verum

L'anís estrelláu de Xapón ye'l frutu de Illicium anisatum y ye bien venenosu. Como ye bien asemeyáu morfolóxicamente a la badiana, ye un adulterante común que tien de controlase con cuidu. Dichu frutu contién 1% d'aceite esencial y shikimina a la cual débese les sos propiedaes venenoses. El golor ye distintu al del anís estrelláu chinu, yá que s'asemeya más a la esencia de lloréu o sasafrás.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Illicium verum foi descritu por Joseph Dalton Hooker y espublizóse en Botanical Magazine 114: , pl. 7005. 1888.[1]

Sinonimia
  • Illicium san-ki Perr.[2]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. «Illicium verum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 20 de payares de 2014.
  2. «Illicium verum». The Plant List. Consultáu'l 20 de payares de 2014.

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Flora of China Editorial Committee. 2008. Flora of China (Menispermaceae through Capparaceae). 7: 1–499. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]