Geoffroi de Vendôme
Geoffroi de Vendôme | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Angers, circa 1093 (greg.) | ||||
| Nacionalidá |
 Francia | ||||
| Muerte | Angers, 2 d'abril de 1132 (38/39 años) | ||||
| Estudios | |||||
| Llingües falaes | llatín[1] | ||||
| Oficiu | teólogu, sacerdote católicu, escritor | ||||
| Creencies | |||||
| Relixón | cristianismu | ||||
| Orde relixosa | Orde de San Benitu | ||||
 | |||||
Geoffroy o Geoffroi de Vendôme, llatinizáu como Goffridus Vindocinensis (circa 1093 (greg.), Angers – 2 d'abril de 1132, Angers), preláu y escritor francés.
Biografía
[editar | editar la fonte]El angevino Geoffroi provenía de la casa de Craon, barones del altu Anjou. Yera fíu de Henri de Nevers, señor de Le Lion-d'Angers. Estudió nel castiellu de Craon del so güelu paternu Robert -y Bourguignon, llamáu Robert de Nevers, señor de Craon, emparentáu colos Condes de Vendôme y la Casa de los Condes d'Anjou.
Empezó una formación eclesiástica na escuela episcopal d'Angers y entró dempués como monxu benedictín na Abadía de la Trinidá de Vendôme, na diócesis de Chartres, onde tomó'l nome de Geoffroi de Vendôme. Ellí, siendo entá bien nuevu y diáconu, foi nomáu abá'l 24 d'agostu de 1093 en presencia del obispu Yves de Chartres.
En 1094 Geoffroi de Vendôme dio ayuda financiera al papa Urbanu II pa echar de Roma a l'antipapa Guibert de Rávena (l'antipapa Clemente III). N'agradecimientu nomar cardenal en 1094. Al añu siguiente presentar nel conceyu de Clermont.
De calter integrista, Geoffroy acoyó a numberosos papes nel so Abadía de Vendôme: en 1098 recibió al citáu Urbanu II y depués, en 1107, allugó a Pascual II. Participó nel conceyu de Troyes y depués coló aína a l'Abadía de Cluny. Tuvo entemecíu en tolos asuntos políticos y relixosos del so tiempu y batióse en defensa de los privilexos y exenciones del so monesteriu mientres la querella de les Invistidures. Oponer a la designación del nuevu obispu d'Angers, Renaud. Muncho más tarde, oponer a otru obispu de Angers, Ulger, esti postreru designáu pol papa Inocencio II, que tuvo les sos engarradielles col preláu de Vendôme. N'ochobre de 1131, Geoffroi de Vendôme asistió al Conceyu de Reims. Muerre'l 26 de marzu de 1132 nel prioratu de Trinidá de la Esvière de Angers.
Dexó diversos opúsculos teolóxicos (sobre les invistidures de los eclesiásticos polos llaicos, sobre los Sacramentos (sobre la Eucaristía, el Bautismu, la Confirmación y la Estremaunción), sobre temes ascétiques y pastorales), unos sermones a les fiestes d'El nuesu Señor, de la Santísima Virxe, de Santa María Madalena y de San Benitu; himnos a la Virxe y Santa María Madalena, y cinco llibros de Epístoles, correspondencia bien importante pa conocer la hestoria de la so dómina.
Los opúsculos fueron editaos per vegada primera por Jacques Sirmond (París, 1610) y se reimprimieron na Patroloxía Llatina de Migne, vol. CLVII. Hai edición moderna: Geoffroy de Vendôme, Oeuvres (1996) edición y traducción de Geneviève Giordanengo.
Bibliografía
[editar | editar la fonte]- Lecouteux Stéphane, "L'abbé Geoffroy de Vendôme (1093-1132), initiateur des Annales de Vendôme?", Cahiers de civilisation médiévale N°52, janvier 2009, Éditions Centre d'Études Supérieures de Civilisation Médiévale, Poitiers.
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Datos: Q1223067