Galium parisiense

De Wikipedia
Galium parisiense
Clasificación científica
Reinu: Plantae
Subreinu: Tracheobionta
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Subclas: Asteridae
Orde: Gentianales
Familia: Rubiaceae
Subfamilia: Rubioideae
Tribu: Rubieae
Xéneru: Galium
Especie: Galium parisiense
(L.)
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Galium parisiense

Galium parisiense (L.), ye una planta yerbácea añal de la familia de les rubiacees.

Descripción[editar | editar la fonte]

Ye planta polimorfa, similar a Galium divaricatum Pourr. ex Lam., a la que dellos autores consideren subordinada,[1] y de la que s'estrema fundamentalmente poles sos pedúnculos 1-3 vegaes más llargos que los pedicelos, que s'amuesen divaricaos tres l'antesis y relativamente ríxidos, con fueyes llanceoláu-lineares, a la fin reflexes. Inflorescencia oblonga, estrecha, relativamente trupa, coles ramificaciones llaterales curties, erecto-patentes, y frutos polo xeneral cubiertos de pelos ganchudos, dacuando glabros.

Distribución y hábitat[editar | editar la fonte]

Ye una especie d'amplia distribución por macaronesia, rexón mediterránea, y qu'ocupa el sur, oeste y centru d'Europa y espándese hasta Irán. Alcuéntrase partida por práuticamente tola Península Ibérica. N'Aragón apaez per bona parte del so territoriu, anque siendo más escasa o nula en zones d'altu monte del Sistema Ibéricu y Altu Pirinéu. Forma parte de comunidaes terofíticas nitrófilas que s'instalen en cantos de caminos, campos, turries, y, polo xeneral, sobre suelos alteriaos o removíos, secos y soleyeros, de naturaleza caliar a un altor de 130 a 1500 msnm.

Taxonomía[editar | editar la fonte]

Galium parisiense describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 108, nel añu 1753.[2]

Etimoloxía

Galium: nome xenéricu que procede del griegu galion, gala, que significa "lleche", aludiendo a un supuestu usu d'estes plantes pa cuayar la lleche.

parisiense: epítetu xeográficu qu'alude a París.

Citoloxía

Númberu de cromosomes de Galium parisiense (Fam. Rubiaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=64-66, c.66[3]

Sinonimia
  • Aparine parisiensis (L.) Hill (1770).
  • Aparinella parisiensis (L.) Fourr. (1868).
  • Galium anglicum subsp. parisiense (L.) Nyman (1879).
  • Galium spurium All. (1773), nom. illeg.
  • Galium rubrum Pollich (1776), nom. illeg.
  • Galium anglicum Huds. (1778).
  • Galium perpusillum Gaterau (1789).
  • Galium parviflorum Moench (1794).
  • Galium minutiflorum Brot. (1804).
  • Galium litigiosum DC. in Lam. & A.DC. (1805).
  • Galium tenerum Pers. (1805).
  • Galium gracile Wallr. (1822).
  • Galium axillare C.Presl ex Guss. (1827).
  • Galium litigiosum var. nanum DC. (1830).
  • Galium scabrum Spreng. (1832), nom. illeg.
  • Galium decipiens Jord. (1846).
  • Galium tenellum Jord. (1846).
  • Galium parisiense var. nudum Gren. & Godr. (1850).
  • Galium parisiense var. vestitum Gren. & Godr. (1850).
  • Galium ruricolum Jord. (1852).
  • Galium chamaeaparine Willk. & Mariña (1859).
  • Aparinella decipiens (Jord.) Fourr. (1868).
  • Aparinella litigiosa (DC.) Fourr. (1868).
  • Aparinella ruricola (Jord.) Fourr. (1868).
  • Galium intricatum Lowe
  • Galium parisiense var. lasiocarpum Reut. in Willk. & Lange (1868).
  • Galium anglicum var. chamaeaparine (Willk. & Mariña) Nyman (1879).
  • Galium anglicum subsp. decipiens (Jord.) Nyman (1879).
  • Galium anglicum var. ruricolum (Jord.) Nyman (1879).
  • Galium willkommianum Batt. (1886), pro syn.
  • Galium parisiense var. anglicum (Huds.) Beck (1893).
  • Galium parisiense subsp. anglicum (Huds.) Rouy in G.Rouy & Foucaud (1903)
  • Galium parisiense f. decipiens (Jord.) Rouy in G.Rouy & Foucaud (1903)
  • Galium parisiense var. gracile (Wallr.) Rouy in Rouy & Foucaud (1903)
  • Galium parisiense var. ruricolum (Jord.) Rouy in Rouy & Foucaud (1903)
  • Galium parisiense subsp. tenellum (Jord.) Rouy in Rouy & Foucaud (1903)
  • Galium intricatulum Briq. (1908).[4][5][6]

Referencies[editar | editar la fonte]

  1. (O. BOLÒS & VIGO, Fl. Països Catalans, 3. 1996; ORTEGA-OLIVENCIA & DEVESA, Acta Bot. Malacitana, 29. 2004)
  2. Galium parisiense en Trópicos
  3. Studies on the flora of the Balearic Islands, I. Dahlgren, R., Th. Karlsson & P. Lassen (1971) Bot. Not. 124: 249-269
  4. Sinónimos en Kew
  5. Error de cita: La etiqueta <ref> nun ye válida; nun se conseñó testu pa les referencies nomaes RJB
  6. Galium parisiense en PlantList/

Bibliografía[editar | editar la fonte]

  1. Fernald, M. 1950. Manual (ed. 8) i–lxiv, 1–1632. American Book Co., New York.
  2. Gleason, H. A. 1968. The Sympetalous Dicotyledoneae. vol. 3. 596 pp. In H. A. Gleason Ill. Fl. N. U.S. (ed. 3). New York Botanical Garden, New York.
  3. Gleason, H. A. & A. Cronquist. 1991. Man. Man. Vasc. Pl. N.E. U.S. (ed. 2) i–lxxv, 1–910. New York Botanical Garden, Bronx.
  4. Hickman, J. C. 1993. Jepson Man.: Higher Pl. Calif. i–xvii, 1–1400. University of California Press, Berkeley.
  5. Hitchcock, C. L., A. Cronquist, M. Ownbey & J. W. Thompson. 1984. Ericaceae through Campanulaceae. Part IV. 510 pp. In Vasc. Pl. Pacific N.W.. University of Washington Press, Seattle.
  6. Marticorena, C. & M. Quezada. 1985. Catálogu de la Flora Vascular de Chile. Gayana, Bot. 42: 1–157.
  7. Munz, P. A. 1974. Fl. S. Calif. 1–1086. University of California Press, Berkeley.
  8. Munz, P. A. & D. D. Keck. 1959. Cal. Fl. 1–1681. University of California Press, Berkeley.
  9. Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
  10. Small, J. K. 1933. Man. S.E. Fl. i–xxii, 1–1554. Published by the Author, New York.
  11. Zuloaga, F. O., O. Morrone, M. J. Belgrano, C. Marticorena & E. Marchesi. (eds.) 2008. Catálogo de las plantas vasculares del Cono Sur (Arxentina, Sur de Brasil, Chile, Paraguay y Uruguái). Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 107(1): i–xcvi, 1–983; 107(2): i–xx, 985–2286; 107(3): i–xxi, 2287–3348.

Enllaces esternos[editar | editar la fonte]